Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

fileas

Η ΤΡΙΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ

ανεβοκατέβαζε καντήλια
στις στοές του βιοπορισμού
ή
δαιμονίζονταν στα πληρωμένα κρεβάτια
της σαρκικής του κραιπάλης

Όμως την Κυριακή
με το καλό του κουστούμι
-άσπρο κολάρο άψογη γραβάτα-
ζητούσε έλεος
στο πρώτο στασίδι
παραμένοντας μέχρι τέλους
για να πάρει αντίδωρο

-ταπεινός-

φιλώντας το χέρι
του Δεσπότη

Ιούλιος 23-07
ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ

Τα πρωτοσέλιδα,

Ουδέν το νεώτερον.

Οι δολοφόνοι της ειρήνης
για μια στάλα πετρέλαιο- οι ίδιοι.
Το χρηματιστήριο που ανεβοκατεβαίνει.
Οι ουρές των ανέργων.
Οι δηλώσεις των υπουργών

-όλα βαίνουν καλώς-

Φωτογραφίες από τη δεξίωση της τάδε ηθοποιού
–στοίχισε 220 000 ευρώ-

Στην προτελευταία σελίδα
οι κηδείες και τα μνημόσυνα του Σαββάτου.

Α ,ναι.
Στην έκτη σελίδα
με μικρά – μικρά γράμματα.
30 εκατομμύρια παιδιά
παθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα.
Ιούλιος 23-07

fileas

Σχόλιο για την ποιητική συλλογή του Μάκη Πετρόπουλου
από τον Στ ιντζεγιάννη


ΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΉΣΕΙΣ
Σ` έναν όρμο φωτός
το θεϊκό ξάφνιασμα
των στοχασμών του
Αυτό το θεϊκό ξάφνιασμα είναι η χαρακτηριστική στιγμή της έμπνευσης του. Εκεί απ` όπου ο ποιητής
« ήθελε στη πυκνή βλάστηση
ν` αποσυναρμολογεί τον ουρανό
ακούγοντας καλλικέλαδα»
Σαφής μια τρίτη στροφή της ποιητικής του έκφρασης όπως την έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα από τις εφτά προηγούμενες συλλογές του . Μετά την πρώτη ( Καναδάς μια δεύτερη πατρίδα) όπου παρουσιάζεται με μια παραδοσιακή γραφή , στρέφεται σε μια έντονη φυσιολατρία συχνά με έναν ελεγχόμενο υπερρεαλισμό ( Ποιητικοί διαλογισμοί - Σε θρόνους ερειπίων ) -που αγγίζουν τα όρια μουσικού αναλογίου καθώς είναι γνωστή η άκρα ευαισθησία του στην αισθητική του ήχου απότοκος και της μουσικής του κατάρτισης αποκηρύσσοντας ομοιοκαταληξίες και μέτρα
Στη τρίτη του αυτή στροφή -Λυτρωτικές περιπλανήσεις Πάτρα 2008- ο Μάκης Πετρόπουλος ασκείται σε ένα μεταφυσικό διαλογισμό με κάποια φιλοσοφική ενατένηση – ακόμη και εγκαρτέρηση –των επέκεινα. Η νομοτελειακή παρουσία του θανάτου , δίνει μια μεταφυσική στη συλλογή του και σφραγίζει τις ποιητικές του περιπλανήσεις σε ένα χώρο όπου
« Σέρνονται τυφλοί
σε φρεάτια ειμαρμένης
και ύστερα γίνονται έθνος
συμπαντικής ύλης
για μια καινούργια έκρηξη »
Εύκολα παρατηρεί κανείς μια κορυφαία και διαρκώς παρούσα διαλεκτική του φθαρτού με το αιώνιο
Κι εδώ όπως και στις προηγούμενες συλλογές του παρά το τρίτο ενικό πρόσωπο , ο στίχος παραπέμπει εύκολα στον προσωπικό τόνο και μια διακριτική μελάγχολη διάθεση διαπερνά τα πενήντα ποιήματα του. Κυρίως στην πρώτη από τις δύο ενότητες. « Με τη μοίρα ένθετη» η οποία κυριαρχείται από άυλες παρουσίες .Κάποιους νεκρούς –ζωντανούς .
Γράφει : σκεφτόταν την ύλη που γίνεται αστέρια ,
τον ήλιο που θα σβήσει,
τον πλανήτη που είναι καταδικασμένος !!!
Ένας υφέρπων ελεγειακός τόνος μεταπλάθεται σε μια διαρκή αναπόληση καθώς περιγράφει με λυρικούς τόνους τον διάλογο της παρουσίας με την απουσία.
Πιο έντονος ο φιλοσοφικός στοχασμός του στη δεύτερη ενότητα « στην άκρη μιας φειδωλής ελπίδας» οδηγεί σημασιολογικά σε μια συγκρατημένη αισιοδοξία αντίθετη με τη διάχυτη αίσθηση μιας μοιρολατρίας. Ίσως μια στροφή από την πρώτη ενότητα καθώς μια φειδωλή ελπίδα υπογραμμίζεται από μια διάθεση για ζωή μέσα από μια υποτιθέμενη συνομιλία με κάποιον αόρατο συνομιλητή όπου το εγώ αποτείνεται στο εσύ .Τα αφιερώματα στη μάνα ,στον πατέρα , στον φίλο αποκαλύπτουν το βαθύ συναισθηματικό κόσμο του κάτι που υπάρχει διάχυτο σε όλες του τις ποιητικές συλλογές.
Κι εδώ ο στίχος διόλου δυσερμήνευτος χαρακτηρίζει τη διάθεση ν` αποτινάξει το παρελθόν.
Τότε έχτιζε
την αμμουδιά της μοίρας...
κι η εσχατιά γίνεται ζώπυρο
σ` έναν καινούργιο συμβιβασμό
Ολιγόστιχα τα ποιήματα της συλλογής - μια ακόμη εμφανής στροφή - κρατούν την επιλεκτική επιλογή των λέξεων όπου φανερός ο μουσικός τόνος. Πλαγίαυλος –καλλικέλαδα-μελωδία -παρά την προσωπική μου αντίρρηση για το μπάσο Χούι και το αντιποιητικό μουσαφιρλίκι. Αντίθετα το «μπακιρένιος» όσο κι αν είναι λαϊκή έκφραση του χαλκού έχει τόσο αναντικατάστατο χρώμα που δεν νομίζω πως άλλη λέξη θα απέδιδε πληρέστερα μιαν ώρα Πατραϊκής Δύσης .
Εξ άλλου ο τρόπος που αναλώνεται η θεματολογία του παραπέμπει αβίαστα σε συμπαντική ποίηση .
Γράφει « και ο κόσμος του γίνεται
ένα αντάμωμα σφυγμών
σε ένα κηροπήγιο πένθους »

Στ.Ιντζεγιάννης
blog : fileas-stiv.blogspot.com
e-mail .sindzegian@yahoo.gr

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

fileas

ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ
ΕΡΕΥΝΑ ΑΙΓΙΟΥ -26-3-08

Μέρες νηστείας και περισυλλογής , προετοιμασία για καλήν απολογίαν όσο κι αν φαίνεται ξεπερασμένη μια τέτοια αντίληψη. Η άσκηση στη λήψη κατάλληλης τροφής και η ψυχοπνευματική κάθαρση με κανόνες σκληρούς είναι το δίδυμο βάρος που υποχρεούνται να σηκώσουν οι πιστοί προκειμένου να περάσουν στους ...προκριματικούς για το δεύτερο στάδιο.
Διατροφικά πανάκριβος ο παράδεισος .Απλησίαστοι οι αστακοί, οι καραβίδες, τα χταπόδια οι σουπιές, το αυγοτάραχο. Αυτής της κατηγορίας νηστίσιμα επιτρέπονται. Φτηνή η κόλαση με τα κατεψυγμένα Αργεντινής κρέατα και κιμάδες και έτοιμα μπιφτέκια που κι αυτά χωρίς να είναι φτηνά δεν είναι και απλησίαστα. Μήπως και τα φρούτα είναι προσιτά και ασφαλέστερα από υγειονομικής πλευράς ; Επίσης και οι ξηροί καρποί.Όλα ραντισμένα με συντηρητικά, όλα μουμιοποιημένα και προκλητικά στην εμφάνιση.Αν δεν έπιαναν τα τελωνεία κάποιες ποσότητες ψεκασμένες με την εμπορική ασυνειδησία ούτε θα παίρναμε είδηση τι καταναλώνουμε -Ανδρέας Φλ0γεράς .
-----------------------------
Σχόλιο από τον STIV : Γι αυτό λέω πως πιο σιγουρη είναι η κόλαση. Έτσι κι αλλιώς βρεμένοι, τι να φοβηθούμε από τη βροχή ; .Νομίζω ; STIV

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

fileas

Η απάντηση στο αίνιγμα το...λ !!!

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

fileas

Αίνιγμα
Τι είναι αυτό που η θάλασσα το έχει ,το νερό δεν το έχει, οι κοπέλες το έχουν ,οι κυρίες το είχαν και το έχασαν , ο Λάκης το έχει μπροστά , ο Μιχαήλ πίσω .

fileas

Μικρή προσπάθεια προσέγγισης στην ποίηση τη; κ .Γιώτας Παρθενίου

ΓΙΩΤΑΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ.
- Πήρες τα γράμματά μου .Ποίηση –

Ο αναγνώστης που θα διαβάσει την ποιητική συλλογή της Γιώτας Παρθενίου –Έχεις πάρει τα γράμματά μου; - στην Ελληνοϊταλική έκδοση , με πρόλογο του καθηγητή της νεοελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας κ. Κωνσταντίνου Νίκα έχει ευθύς εξ αρχής να αντιμετωπίσει το ερώτημα. Εάν δηλαδή συμφωνεί με τις απόψεις του κ. καθηγητή για τη σύγχρονη ποίηση ή διαφοροποιούμενος να καταθέσει τη δική του άποψη και επομένως να απαντήσει στο ερώτημα αν ο ποιητής επικοινωνεί με τον αναγνώστη ή πιο σωστά αν ο δεύτερος κοινωνεί τη σύγχρονη ποίηση ή πρέπει να αναλωθεί στο να ανακαλύψει τους κώδικες που θα μπορέσουν να τον βοηθήσουν στην ποιητική ανάγνωση .Να βρει τα κλειδιά ώστε να μπει στο βάθος της ποιητικής σκέψης –εν προκειμένω της κ Γιώτας Παρθενίου - και να μη μείνει έξω του ποιητικού νυμφώνα της.
Και είναι γεγονός ότι για να διαβάσεις τη Γιώτα Παρθενίου εννοώ για να προχωρήσεις πέρα από την αισθητική του λόγου - την ηχητική ή εικονοπλαστική του προβολή –και να διεισδύσεις στην ουσία του στίχου και τον στοχασμό της ποιήτριας , να προσπαθήσεις να αποκρυπτογραφήσεις την ποιητική της σκέψη και να κυκλοφορήσεις στα συμβολικά «δρομάκια της Απείρανθο» –που γράφει-χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από αυτό που θα χαρακτηρίζαμε ποιητική παιδεία ,αν υπάρχει ο όρος . Χρειάζεσαι εξοικείωση με τα ποιητικά ρεύματα του καιρού μας και τους σύγχρονους ποιητές . Θα έλεγα μια πολυεπίπεδη άσκηση ανάγνωσης και προβληματισμού .Ίσως το ακόμη σπουδαιότερο. Χρειάζεσαι σχολαστική έρευνα γύρω από την εννοιολογική και σημασιολογική προσέγγιση της κάθε λέξης από την ποιήτρια.
Γι` αυτό άλλωστε πιστεύω ότι μπορεί ο καθένας να διαβάζει ποίηση αυτό όμως δε σημαίνει ότι είναι και συνειδητός αναγνώστης .
Είναι στην πρόθεση της ποιήτριας να πει, να εξομολογηθεί, να δείξει κάτι ή αρκείται στο να παραθέσει μια σειρά σκέψεων μερικές φορές χωρίς αναγκαστική αλληλουχία που όμως όλες έχουν κοινή συνιστώσα την αισθητική απόλαυση, την παρενθετική συμμετοχή του γλαφυρού λόγου , την αισθητική του ήχου ή την εικονογράφηση μέσα από μια παράθεση χρωμάτων και μορφών- σχημάτων ή συνειρμών ή κάποιων συμβολισμών;
Με όλες αυτές τις σκέψεις ξεκινώντας ένα ταξίδι ανάγνωσης μέσα σε 68 αποσπάσματα από 4 αν μέτρησα σωστά συλλογές από όσες έχουν εκδοθεί χαίρεσαι κάθε φορά « λιμένας πρωτοειδωμένους» που γράφει ο Καβάφης .
Υπάρχει μια ιδέα κίνησης αλλού συμβολική αλλού υποθετική ή πραγματική –μεταφορά ή συνειρμός -που διατρέχει όλες τις συλλογές. Τραίνα , πλοία, ποτάμια λιμάνια, πουλιά , ένας δρόμος ,υπογραμμίζουν μιαν εσώτερη διάθεση για μια φυγή ή μιαν επάνοδο. Από τους άλλους ή από τον εαυτό της τάχα ;
«Μη φεύγεις θα λες, μα εγώ θα βαδίζω» σελ 36.
« Ταξιδεύω ανάμεσα από αιώνων μακρινούς ευκαλύπτους» -σελ 46
«Θολό που μοιάζει το ποτάμι μέσα από τα τζάμια του λεωφορείου»Σελ62
Μπορώ να φύγω; Ναι βέβαια (70)
Ήθελες να με ταξιδέψεις στα δάση (90)
Ολιγόστιχα τα περισσότερα ποιήματα με την άκρως επιλεκτική τοποθέτηση της κάθε λέξης στη δομή και τη στήριξη του κειμένου ,συχνά επανάληψη ως επωδός ή επιβεβαίωση .

Γράφει : Ανάμεσα, ανάμεσα
δύο πυροβολισμών γέμισες πουλιά
Άννα

ανάμεσα
κι αλλού :Το πρωί θα νοσταλγείς
μια τόση δα
κίνηση
φτερούγας
το πρωί θα τρομάξεις
τη γνώση

το πρωί
Τα σημειώνω γιατί αποτελούν μια ιδιαιτερότητα της δομής της και όχι μόνο λεκτικά αλλά και οπτικά καθώς μεσολαβεί πάντα ένα κενό πριν τον τελευταίο στίχο πράγμα που δείχνει το βάρος που δίνει στη αρχιτεκτονική του.
Το ταξίδι επανέρχεται συχνά σαν σύμβολο μιας εσωτερικής ανάγκης που την απασχολεί ,τη δυναστεύει και είναι γεμάτο ξαφνιάσματα από ηχητικά ή συναισθηματικά συναπαντήματα , ανάμικτα από μια εικονογραφία .
«Αίφνης το κρύσταλλο
του γέλιου σου ν` ανοίγει πηγές ,
ν` ανοίγει θύρες κρόκους
και καμπανούλες. .
Το κρύσταλλο
του γέλιου
σου
Έκδηλη μια μελάγχολη τάση αναπόλησης που διαπερνά τα κείμενα και που τόσο εκφραστικά –εικαστικά και συμβολικά – εννοιολογικά σημειώνονται στους εξαίσιους «Θρυμματισμένους καθρέφτες» ώστε μ` αυτό το ποίημα να διαβάζεις όλο τη συλλογή Πιο σωστά τις συλλογές μια και λειτουργεί –κατά τη γνώμη μου- σαν άξονας που πάνω του αρθρώνονται όλες .
Ωστόσο ο καθηγητής κ .Νίκας (στην έκδοση που κρατώ) σημειώνοντας τη σωστή παρατήρηση για τον υποθετικό αρσενικό σύντροφο στον οποίον αποτείνεται αφαιρεί από τον αναγνώστη την απόλαυση της προσωπικής παρατήρησης . Αναγκαστικά έπεσαι και ακολουθείς το δρόμο του χωρίς τη χαρά της δικής σου διείσδυσης στον εσώτερο ποιητικό κόσμο της Γιώτας Παρθενίου .
Στην τελευταία συλλογή της –και το ρούχο πέρα ριγμένο-υπάρχει μια εμφανής αλλαγή γλώσσας .Χωρίς να είναι αυτό που χαρακτηρίζουμε « λόγια » η ύπαρξη του εύφωνου ν δίνει μιαν άλλη ηχητική στο ποίημα και εξ άλλου χαίρεσαι –πως όχι- μια μίξη χαρακτηριστική αυτής της ευλογημένης ελληνικής
« Κι ο βράχος
όλος λάμπων οξύκορφος
του χρυσού
κριού»
και συνέχεια η γλωσσική ανατροπή
« Άι λιανολίθαρα
της μικρής
πατρίδας.

Άι ».
Δε θα έλεγα ότι είναι μια δυσκολοανάγνωστη ποίηση.Αντίθετα. Είναι απλά μια ποίηση που χαίρεσαι να διαβάζεις καθώς κάθε φορά ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο –μιαν άλλη ερμηνεία που κρύβεται πίσω από κάθε λέξη κι αυτό νομίζω είναι το μεγάλο –ναι- στην ποίησή της .Κάτι σαν ταξίδεμα –κυριαρχεί άλλωστε η λέξη ταξίδι παντού-γεμάτο καινούργιες αποκαλύψεις επιβεβαιώνοντας τον Αλεξανδρινό : Η Ιθάκη σ` έδωσε το ωραίο ταξίδι .


Στ.Ιντζεγιάννης

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

fileas

ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΑ
ΕΡΕΥΝΑ ΑΙΓΊΟΥ -12-3-08
Από τον παπά στον Δήμαρχο και τώρα στον Συμβολαιογράφο Καθεστώς δεκαετιών ο εκκλησιαστικός γάμος με το νυφικό σήμα κατατεθέν να ανεμίζει την παρθενία της κοπέλας και αποκαλύπτει τα κάλλη της. Εκείνη να ζει τον μύθο της κι απέξω να φτερουγίζουν τα όνειρα των κοριτσιών να ντυθούν κ εκείνα στα λευκά να ανεβούν στα σκαλιά της εκκλησίας και να παραδοθούν –δόξη και τιμή-,στον καινούργιο προστάτη και αφέντη της ζωής τους. Τουλάχιστον έτσι ήταν μέχρι πρότινος .
Με την ταχύτητα που όλα αλλάζουν απλουστεύθηκαν οι διαδικασίες και η παράδοση πέρασε στα δευτερεύοντα, άσε που κόστιζε μια περιουσία για να τηρηθεί πέρα ως πέρα το έθιμο .Ήταν κατοχή και δυστυχία. Πήγαμε παιδιά περίεργα στον γάμο. Δανείστηκαν κάποια στέφανα οι νιόπαντροι ,αλλά κουφέτα που να βρεθούν. Οικονομήθηκαν όπως- όπως με όσπρια .Φασόλια κολοβά στο δίσκο και κάποιοι γίγαντες ανάμεσα. Το είχανε πάρει όλοι στο αστείο και στον Ησαϊα ...φασουλοπολεμος!!1
Ανδρέας Φλογεράς .Ιδιοκτήτης – διευθυντής Έρευνας.

Σχόλιο : Δείγμα γραφής όταν αυτή παίζει ανάμεσα στο αστείο (Φασουλοπόλεμος) και στο τραγικό ( κατοχή-ανέχεια πείνα) ακόμη και στη δύναμη του ανθρώπου να ανθίσταται στην καταφορά και να διαιωνίζει το είδος με βάση τον έρωτα (ουτ` αθανάτων φύξιμος ουδείς-Σφοκλής)ή γιατί όχι και την ανάγκη ή ακόμη και το συμφέρον. Όμως έτσι επιζήσαμε κι εμείς σαν άτομα και ο Ελληνισμός σαν γένος. STIV

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

fileas

Ιχνηλασίες
ΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΉΣΕΙΣ .
( Ποίηση Μάκη Πετρόπουλου )

Σ` έναν όρμο φωτός
το θεϊκό ξάφνιασμα
των στοχασμών του
Αυτό το θεϊκό ξάφνιασμα είναι η χαρακτηριστική στιγμή της έμπνευσης του. Εκεί απ` όπου ο ποιητής ήθελε «στη πυκνή βλάστηση ν` αποσυναρμολογεί τον ουρανό ακούγοντας καλλικέλαδα»
Σαφής μια τρίτη στροφή της ποιητικής του έκφρασης όπως την έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα από τις εφτά προηγούμενες συλλογές του . Μετά την πρώτη ( Καναδάς μια δεύτερη πατρίδα) όπου παρουσιάζεται με μια παραδοσιακή γραφή , στρέφεται σε μια έντονη φυσιολατρία συχνά με έναν ελεγχόμενο υπερρεαλισμό ( Ποιητικοί διαλογισμοί - Σε θρόνους ερειπίων ) -που αγγίζουν τα όρια μουσικού αναλογίου καθώς είναι γνωστή η άκρα ευαισθησία του στην αισθητική του ήχου απότοκος και της μουσικής του κατάρτισης αποκηρύσσοντας ομοιοκαταληξίες και μέτρα
Στη τρίτη του αυτή στροφή -Λυτρωτικές περιπλανήσεις Πάτρα 2008- ο Μάκης Πετρόπουλος ασκείται σε ένα μεταφυσικό διαλογισμό με κάποια φιλοσοφική ενατένηση – ακόμη και εγκαρτέρηση –των επέκεινα. Η νομοτελειακή παρουσία του θανάτου , δίνει μια μεταφυσική στη συλλογή του και σφραγίζει τις ποιητικές του περιπλανήσεις σε ένα χώρο όπου « Σέρνονται τυφλοί σε φρεάτια ειμαρμένης και ύστερα γίνονται έθνος συμπαντικής ύλης για μια καινούργια έκρηξη » Εύκολα παρατηρεί κανείς μια κορυφαία και διαρκώς παρούσα διαλεκτική του φθαρτού με το αιώνιο
Κι εδώ όπως και στις προηγούμενες συλλογές του παρά το τρίτο ενικό πρόσωπο , ο στίχος παραπέμπει εύκολα στον προσωπικό τόνο και μια διακριτική μελάγχολη διάθεση διαπερνά τα πενήντα ποιήματα του. Κυρίως στην πρώτη από τις δύο ενότητες. « Με τη μοίρα ένθετη» η οποία κυριαρχείται από άυλες παρουσίες .Κάποιους νεκρούς –ζωντανούς .
Γράφει : σκεφτόταν την ύλη που γίνεται αστέρια , τον ήλιο που θα σβήσει, τον πλανήτη που είναι καταδικασμένος !!!
Ένας υφέρπων ελεγειακός τόνος μεταπλάθεται σε μια διαρκή αναπόληση καθώς περιγράφει με λυρικούς τόνους τον διάλογο της παρουσίας με την απουσία.
Ολιγόστιχα τα ποιήματα της συλλογής - μια ακόμη εμφανής στροφή - κρατούν την επιλεκτική επιλογή των λέξεων όπου φανερός ο μουσικός τόνος. Πλαγίαυλος –καλλικέλαδα-μελωδία -παρά την προσωπική μου αντίρρηση για το μπάσο Χούι και το αντιποιητικό μουσαφιρλίκι. Αντίθετα το «μπακιρένιος» όσο κι αν είναι λαϊκή έκφραση του χαλκού έχει τόσο αναντικατάστατο χρώμα που δεν νομίζω πως άλλη λέξη θα απέδιδε πληρέστερα μιαν ώρα Πατραϊκής Δύσης .
Εξ άλλου ο τρόπος που αναλώνεται η θεματολογία του παραπέμπει αβίαστα σε συμπαντική ποίηση .
Γράφει « και ο κόσμος του γίνεται
ένα αντάμωμα σφυγμών
σε ένα κηροπήγιο πένθους »
Στ.Ιντζεγιάννης

Τρίτη 18 Μαρτίου 2008

Fileas

Νέα βιβλία που πήρα : Λευτερη Μαρινέλλη : Η Ζουμπάτα στα χρόνια της κλεφτουργιάς
Μάκη Πετρόπουλου : Λυτρωτικές Περιπλανήσεις
Κώστα Καρούσου : Τρεις Ωδές