Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Σχόλια για τους αυτοσχεδιασμούς του Ν.Σταυρουλόπουλου

ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ
AYTOΣXEΔIAΣMOI-
( Ποίηση Ν.Σταυρουλόπουλου)

Αιφνιδίασε ευχάριστα η πρώτη ποιητική συλλογή του Νίκου Σταυρουλόπουλου μ` όλο που «αυτά μόνο οι επαϊοντες τα προσέχουν και αυστηροί και δίκαιοι τηρούν τις αρχές και την αξιοπρέπειά τους» (σελ 40)
Λέμε αιφνιδίασε καθώς η εποχή μας θητεύοντας μιαν ηχητική δημοτικής μεταγλώττισης λόγιων τύπων έχει αν όχι λησμονήσει ,αλλ` οπωσδήποτε απομακρυνθεί από τις συζεύξεις ή τις συναιρέσεις φωνηέντων και συμφώνων του καθαρού λόγου.
Άρτια η ποιητική δομή απαλλαγμένη από τα δεσμά της ομοιοκατάληκτης φόρμας - αν και αυτή, στο ποιητικό μας υποσυνείδητο, συμβαδίζει ακόμη με την ποίηση στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα –έχει μιαν αξιοσημείωτη παρουσία φιλοσοφικού διαλογισμού, πάνω στην υπαρξιακή αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου « Ευτυχισμένοι όσοι από τον φόβο του θανάτου ως σκεύη κεραμέως δεν συντρίβονται και με φως και αξιοπρέπεια τελειώνουν» κι αλλού «Μέσα στις έγνοιες της βιοτής παλεύουν μερικοί άνθρωποι…Οι ευτολμοι το ανέφικτον προβλέπουν /Όμως στο νου τους δεν περνά η παραίτηση»
Μια μελάγχολη διάθεση τον ακολουθεί συχνά, με μια διάχυτη υποψία απόγνωσης, στα όρια μιας μεταφυσικής που ακολουθεί τις σκέψεις του και την έμπνευσή του. «καμιά φορά μέσα στη νύχτα, ερωτήματα/ τον αναστατώνουν…Δεν έχει τι να περιμένει και δύναμη ν`αντισταθεί/ κι άτονα κοιτάζοντας ολόγυρά του, την συμφορά του/ δεν αρνείται. Και μες στους καημούς φυλλορροεί» κι αλλού σελ46 « Είναι πολύ αργά να προσδοκά και η αφειδώλευτη τρυφερότης γλυκαίνει την πίκρα από το φαρμάκι που ο εχθρός χρόνος του αγοράζει»
Αυτός ο διαλογισμός με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάνω στα ανθρώπινα, αποτελεί θα έλεγε κανείς, τον κεντρικό άξονα της ποιητικής του και τη στηρίζει με τον λυρισμό και την αισθητική του λόγου του μαζί με κάποιο ρομαντικό στοιχείο που συχνά διασπά μιαν έντονη και έμμονη προσκόλλησή του στα μελλούμενα εικονοπλάθωντας ρομαντικές εικόνες και στιγμές «Κάθομαι και κοιτάζω ένα κλωνί βασιλικό και δυο γαρδένιες σ` ανθογυάλι μικρό κοντά μου. Μόλις χώρεσαν…»
Ή στη σελ 12 όπου μια λεπτομερής περιγραφικότητα φωτογραφίζει τον αισθητό χώρο σε μια ποιητική μετάλλαξη- «.Το παλαιό σπίτι είχε ένα μέγιστον δωμάτιον Η οροφή ζωγραφισμένη περιτέχνως ήταν. Και το διάζωμα γύψινον καλλιτεχνικόν. Πολυέλαιοι ωραίοι και περσικά χειροποίητα χαλιά…και ακόμη –ακόμη ένα ηχόχρωμα που αναδύεται καθώς «στο ανοιχτό παράθυρο ,τριαντάφυλλο κόκκινο έκλινε προς τα έξω σα να ήθελε να πετάξει»
Να υπογραμμίσουμε απαραίτητα, μιαν ακόμη πλευρά της έμπνευσής του από ιστορικές στιγμές που του δίνουν την ευκαιρία να διαλογισθεί πάνω στα ανθρώπινα δίνοντας στον σχολιαστή τη δυνατότητα να διαχωρίσει την ποιητική του Ν. Σταυρουλόπουλου σε ποίηση, ερωτική, κοινωνικό- φιλοσοφική και ιστορική
Υπάρχει μια άκρως προσεγμένη επιλογή των λέξεων και της έκφρασης- κάποιες φορές με Αλεξανδρινούς τύπους- που δεν συνάδει με τον τίτλο «αυτοσχεδιασμοί» χωρίς ωστόσο να αφαιρεί από την ουσία ή την αξιολόγηση της ποίησής του που υπογραμμίζει μια παρουσία υποσχόμενη πολλή συνέχεια.

Στ Ιντζεγιάννης

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

INEVITABLE

Οι σοφές κεφαλές
με τις λευκές μπλούζες
συνεδρίαζαν χαμηλόφωνα
Ξέρετε
τα γνωστά ιατρικά.

Διασωληνώσεις, ηλεκτροσόκ
καρδιογραφήματα

Στο βάθος της αίθουσας
εκείνος ο μαυροφορεμένος
γελούσε ειρωνικά ,

αδημονώντας

που καθυστερούσανε
-το έτσι κι αλλιώς αναπόφευκτο-
έργο του