Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΧΡΗΜΑ Ω ΧΡΗΜΑ !

Δύο Έλληνες, λένε οι ειδήσεις στο διαδίκτυο, βρίσκονται ανάμεσα στους πλουσιότερους του πλανήτη.
Χαράς στα μπρόκολα! Εγώ ξέρω 7 εκατομμύρια Έλληνες που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας ενώ άλλο 1,5 βρίσκεται κάτω κι από το όριο. Διότι εδώ που τα λέμε το πρόβλημα δεν είναι πως κυκλοφορεί ο πλουσιότερος αλλά πως επιβιώνει ο φτωχότερος .Βλέπετε τον πλούτο πολλοί εμίσησαν αλλά και δεν τον απαρνήθηκε κανείς. Απόδειξη πως υπάρχουν ένα σωρό βουλευτές που πήγαν στο κοινοβούλιο για να σώσουν εμάς και όπως αποδεικνύεται σώζουν μόνο τον εαυτό τους .Μερικοί μάλιστα κάνουν συλλογή διαμερισμάτων όπως άλλοι συλλέγουν γραμματόσημα !!!
Κατάρα εις τον Μαμωνά –ναι, αλλά με γεμάτη την τσέπη. Δεν είναι άλλωστε η μόνη περίπτωση που η θεωρία είναι εφαρμόσιμη όταν αφορά τους άλλους . Με τις δικές μας πενταροδεκάρες ποιος ασχολείται ;
Λένε πολλοί πως το χρήμα, αποκτάται δύσκολα, αλλά σπαταλάται εύκολα Από την άποψη αυτή, δε βρίσκω ότι αξίζει να κοπιάσει κανείς, για κάτι που τόσο εύκολα μπορεί να χάσει. Το να είσαι πλούσιος είναι σίγουρα μια ευχάριστη κατάσταση, πόσοι και πόσοι όμως δεν έχασαν την υγεία τους, στην προσπάθεια να αποκτήσουν την περιουσία τους; Τελικά ισχύει αυτό που λένε, άλλοι μαζεύουν και άλλοι τα απολαμβάνουν. Οι Εβραίοι άλλωστε έχουν μια θεωρία: Η μια γενιά μαζεύει, η δεύτερη συντηρεί και η τρίτη τα σκορπά
Δουλεύουμε για τους κληρονόμους μας, είχε πει ο μεγαλοτραπεζίτης και δισεκατομμυριούχος Ρότσιλτ που δεν φημίζοντανε και για απλοχέρης, δεδομένου ότι ο πλούτος είναι συνώνυμος με τη τσιγκουνιά !!!
Οι φτωχοί μάλιστα, οχυρώνονται πίσω από την παροιμία, όσο θέλεις δούλευε , όσο θέλει θα σου δώσει. Υπάρχει ακόμα η άποψη, πως τα πολλά λεφτά υπάρχουν μόνο τρεις τρόποι, να τα αποκτήσεις χωρίς να πας στον τάφο μια ώρα γρηγορότερα. Ή από κληρονομιά ή από λαχείο ή από κομπίνα . Ο τέταρτος τρόπος είναι να διαθέτεις μυαλό κοφτερό αλλά να είσαι ανελέητος για τους γύρω σου. Δηλαδή να πατάς επί πτωμάτων, για να μην πατήσουν οι άλλοι στο δικό σου
Βέβαια ζούμε σε μια εποχή που το κύριο χαρακτηριστικό της είναι η ταχύτητα. Δεν είναι λίγες οι περιουσίες που αποκτήθηκαν με ταχύτατο ρυθμό, αλλά είναι και πολλές – πάρα πολλές - που χάθηκαν εν μια νυκτί. Πόσοι και πόσοι δεν ρισκάρισαν τα πάντα σε μια ζαριά; Εννοώ σε μια επένδυση. Εκείνο που κυκλοφορεί είναι η φήμη των επιτυχημένων, τους αποτυχημένους τους θάβει η ανωνυμία ή η φυλακή.
Όπως και να `χουν τα πράγματα, το να είσαι στον κατάλογο των πλουσιότερων της γης, είναι ένας τίτλος . Δείχνει δύναμη. Μήπως είχε άδικο ο Τσιτσάνης : Η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι. Άλλωστε αν το καλοσκεφθείτε κρύβει και κάποια σοφία μέσα του. Αυτό που λένε οι Κινέζοι: Τρία πράγματα πρέπει να σκέφτεσαι περισσότερο πώς να μην τα χάσεις παρά πως θα τα αποκτήσεις .Την υγεία, το χρήμα και την ωραία γυναίκα Ειδικότερα δε για την τελευταία .Γιατί ενώ η υγεία σου και τα λεφτά σου ενδιαφέρουν αποκλειστικά …τους κληρονόμους σου, η ωραία γυναίκα ενδιαφέρει και τους φίλους σου. Λίγο είναι ; Δεν έχετε ακούσει που λένε- Θεέ μου φύλαγέ με από τους φίλους μου, γιατί από τους εχθρούς μου μπορώ να φυλαχτώ και μόνος μου.
Το συμπέρασμα είναι, πως πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που δυο συμπατριώτες μας βρίσκονται στον κατάλογο των πλουσιοτέρων της γης.
Γιατί φαντάζομαι αυτό δείχνει πως η ράτσα μας είναι πανέξυπνη. Απόδειξη πως στην Ελλάδα υπάρχουν 500 χιλιάδες πλούσιοι (σε Ελληνικά μέτρα βέβαια) Το ότι υπάρχουν και 9,5 εκατομμύρια κακομοίρηδες είναι μια άλλη ιστορία.
Εσείς σε ποια κατηγορία ανήκετε;
Σταύρος Ιντζεγιάννης
sindzeyan@yahho.gr
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ 1927
(Παρουσίαση στο «Πάτρα Παλλάς» 27/9/2010
καλεσμένος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών)
-------------------------------------------------------------

Δύσκολη η θέση του τελευταίου ομιλητή καθώς τα περισσότερα -ίσως όλα –έχουν ειπωθεί, πολύ περισσότερο που προηγήθηκαν οι άριστοι του λόγου. Θα προσπαθήσω ωστόσο να αποφύγω κατά το δυνατόν τις επαναλήψεις και με όσο γίνεται συντομία -σεβόμενος τον χρόνο σας –να πω αν όχι κάτι καινούργιο, αλλά τουλάχιστον κάτι διαφορετικό.
O μεγάλος Άγγλος ιστορικός Άρνολτ Τόινμπυ έχει πει πως ο καλύτερος τρόπος να γνωρίσεις το σήμερα είναι να μελετήσεις το χτες. Από αυτή την άποψη η μελέτη των πρακτικών που παρουσιάζουμε σήμερα αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο για να γνωρίσουμε την πορεία του τόπου και της Ελληνικής κοινωνίας όχι μόνο σε ότι αφορά την υγεία αλλά γενικότερα ,
Από την πλευρά μου θα ήθελα να σας παρουσιάσω τα πρακτικά του ιατρικού συνεδρίου το 1927 σε μια συγκριτική θεώρηση του χτες με το σήμερα στον ιατρικό και στην προέκτασή στον κοινωνικό και
εκπολιτιστικό τομέα. Την ατμόσφαιρα , τα ήθη, την πρόοδο, τις φοβίες, τα ταμπού και την αντιμετώπιση τους στο σύγχρονο κόσμο μας.
Αιτία της επιλογής μου αυτής, είναι το ότι στον πρόλογο του βιβλίου που παρουσιάζουμε , ο καθηγητής και πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών κ. Σιαμπλής υπογραμμίζει : «Τα ιατρικά συνέδρια είχαν τριπλό ρόλο κάλυπταν θέματα με επιστημονικό, κοινωνικό και εκπολιτιστικό χαρακτήρα » Κι αυτό είναι ένα ερέθισμα για σχολιασμό.
Είναι γνωστός ο έρωτας – ο μανικός έρωτας θα έλεγα –του γιατρού -παραλείπω όλους τους άλλους τίτλους-κ Χρήστου Φραγκίδη με την ιστορία .Η ευρυμάθειά του αλλά και το πάθος του να σκύβει στις πηγές για να ανακαλύψει το πώς και το γιατί και το πότε και από ποιόν.
Και το θεωρώ ευτύχημα που αυτό το πάθος του, συνάντησε την επιστημονική κατάρτιση και τη συγγραφική έφεση της φιλολόγου κ. Φωτεινής Τζουανοπούλου- Πολίτη διότι η συνεργασία τους απέδωσε υπό μορφήν ενός καλαισθήτου βιβλίου, τα πρακτικά του ιατρικού Συνεδρίου το 1927 , ταξινομημένα κατά τρόπο που ακόμη και ένας άσχετος περί τα ιατρικά όπως εγώ, να τα διαβάζουμε, υπό τύπον ενδιαφέροντος αναγνώσματος.
Τα πρακτικά αυτά ερανίστηκαν όπως αναφέρεται από δύο κύριες πηγές Η μία είναι ο Νεολόγος Πατρών της εποχής και η άλλη είναι το Ιατρικό περιοδικό « Ιατρική πρόοδος » Δευτερευόντως υπάρχει και η εφημερίς Τηλέγραφος Πατρών.
Το συνέδριο το 2ο πανελλαδικά, το 1ο έγινε στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβρη του 1926- συνεκλήθη στις αίθουσες του Ερμή όπως σημειώνεται στη σελ 11 «εν αιθούση ευρυτάτη, από πάσης απόψεως πολυτελή, ανταξίαν δια την αξιοπρέπειαν των ιατρών
Από τη παράγραφο αυτή, πιστοποιείται η θέση του γιατρού στην κοινωνία της εποχής . Μιας εποχής που περί πολλού ποιείται η αξιοπρέπεια του γιατρού και που πολλοί σηκώνονται όρθιοι , για να χαιρετήσουν τον γιατρό που περνάει .Άλλη εποχή άλλα ήθη και άλλοι άνθρωποι , πιθανόν και άλλοι γιατροί με την έννοια ότι υπήρχε, ο οικογενειακός γιατρός ο οποίος ήτο κάτι σαν το επίτιμο μέλος της οικογένειας, ήξερε τα πάντα γι αυτή και όχι λίγες φορές λειτουργούσε και σαν εξομολόγος της. Να μια πρώτη διαφορά του χτες με το σήμερα που δεν υπάρχει πια ο οικογενειακός γιατρός και ο συναισθηματικός δεσμός που έδενε τον γιατρό με το ασθενή του έχει μεταλλαχθεί σε καθαρά επαγγελματική σχέση
Μια δεύτερη παρατήρηση.
Το ότι το 2ο συνέδριο έγινε στην Πάτρα δείχνει τη σπουδαιότητα που είχε η πόλη, στο ιατρικό επίπεδο της εποχής και τη θέση της ως τρίτη πόλη της Ελλάδος, θέση που πιστεύω ότι κατέχει επαξίως και σήμερα και ,όχι μόνο γιατί υπάρχει το Ιατρικό Πανεπιστήμιο, αλλά γιατί το ιατρικό δυναμικό της είναι από τα καλύτερα της χώρας.
Στο συνέδριο το οποίο τίμησαν με την παρουσία τους αντιπρόσωποι της κυβέρνησης και αι αρχαί της πόλεως –στον αγιασμό άλλωστε χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Πατρών Σεβ. Αντώνιος – παρέστησαν όπως αναφέρεται 146 σύνεδροι. Ήτοι 6 καθηγητές και 3 υφηγητές Πανεπιστημίου. 62 γιατροί από τη Πάτρα και 75 από άλλες περιφέρειες των οποίων και αναφέρονται τα ονόματα . Εντύπωση κάνει ότι αναφέρεται ιδιαίτερα ότι παρέστησαν και τρεις γυναίκες ιατροί εκ των οποίων μάλιστα η γυναικολόγος Λιλή Κέντρου μίλησε για τη αυτοαιματοθεραπεία εις παραμητρίτιδας
Το σημειώνω διότι είναι χαρακτηριστικό της εποχής. Πρόκειται για το 1927 όπου τα φαλοκρατικά γονίδια του Έλληνα δεν επιδεχόντανε εύκολα γυναικείες παρουσίες . Σήμερα η γυναικεία παρουσία στην ιατρική είναι κάτι περισσότερο από αισθητή και ίσως μετά από 50 χρόνια θα λένε ότι μεταξύ των συνέδρων υπήρχαν και τρεις άνδρες γιατροί.(Θεός φυλάξει !!!) Σημεία των καιρών και τους πως πορεύεται η κοινωνία.
Διαβάζουμε ότι - το πρόγραμμα καταρτίστηκε θαυμασίως και Ευρωπαϊκότατα - από τον γεν Αρχίατρο Κων. Τσάλτα ο οποίος πρωτοτυπήσας εγκατέστησεν αρτίως λειτουργούν Γραφείον Τύπου. Και ευτυχώς, γιατί έτσι διασώθηκαν τα πρακτικά τα οποία παρουσιάζουμε σήμερα ,αλλά και διότι φανερώνεται ο ρόλος του Τύπου στα κοινωνικά και επιστημονικά δρώμενα διαχρονικά
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 10 συνεδριάσεις ήτοι 4 πρωινές και 6 απογευματινές και εξεδόθησαν τέσσερα ψηφίσματα μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και μια πρόταση που αφορά τους βουλευτές .Και το υπογραμμίζω διότι δείχνει το « φαιρ πλέυ »της πολιτικής στο κύλημα των 80 χρόνων που πέρασαν Διαβάζουμε :« Ο Ιατρικός Σύλλογος των Πατρών υποχρεούται εντός 10 ημερών να υποβάλλει ταύτα( τα πορίσματα δηλαδή του συνεδρίου) εις το Υπουργείον και στους ιατρικούς συλλόγους της χώρας ώστε να απαιτήσωσι ( οι ιατρικοί σύλλογοι) παρά των βουλευτών της περιφέρειάς των όπως μεριμνήσουν προς ψήφισιν εν τη βουλή σχετικού διατάγματος .Παντός δε βουλευτού όστις ήθελε αδιαφορήσει ή καταψηφίσει εις την βουλή τον νόμον θέλει καταπολεμηθεί η εν τω νομώ υποψήφιό της του κατά τας εκλογάς υφ όλων των μελλών του ιατρικού συλλόγου.
Όπως αντιλαμβάνεστε μια απειλή καραμπινάτη
Η θεματολογία του συνεδρίου περιελάμβανεν.
Περί φυματιώσεως.
Περί αιμοσφαιρινικού πυρετού
Περί ελονοσίας
Θέματα εσωτερικής παθολογίας
Περί του τραχώματος
Περί χρονίας σκωληκοειδίτιδος Για την οποία μάλιστα ο Κ Μακρυκώστας – Αθηνών ανέφερε ότι δεν υπάρχει τέτοια νόσος και ασκόπως χειρουργούν οι γιατροί. Άλλος κόλαφος χαρακτηριστικός κι αυτός της εποχής για την άσκοπη χειρουργική. Σήμερα δεν ακούμε για σκωληκοειδίτιδα αλλά για άσκοπη χειρουργική γίνεται κατά καιρούς λόγος στην τηλεόραση ή στον τύπο.
Και περί εχινοκοκκιάσεως εν Ελλάδι που και γι αυτή υπάρχουν ενδιαφέρουσε προτάσεις σχετικά με τον τρόπο που θα έπρεπε να λειτουργούν τα σφαγεία και με την ελεύθερη κυκλοφορία των αδέσποτων σκυλιών .Τότε που δέναν τα σκυλιά με τα …λουκάνικα που λέει το τραγούδι αν υπήρξε ποτέ η εποχή αυτή. Δεν είχε ο κόσμος να φάει. Σήμερα τα ταϊζουμε κροκέτες και τα αποφάγια τα τρώνε κάποιοι δυστυχισμένοι μετανάστες.…………….
Ακόμη το συνέδριο ησχολήθη με προβλήματα επαγγελματικά των ιατρών
Ιδιαιτέρως ενδιαφέρει αυτό που αναφέρεται στην έναρξη του συνεδρίου΄.
Ανεφέρθη επίσης ότι « Εις το συγκροτηθέν εν Παρισίοις συνέδριον απεφασίσθη όπως η ενοποίησης της ιατρικής ονοματολογίας γίνει εις την Ελληνικήν
Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοήσει κανείς τον ρόλο που διαδραματίζει η Ιατρική ως εκπολιτιστικό όργανο καθώς μέσω της ενοποίησης των όρων της στην Ελληνικήν εξακτινώνει τη γλώσσα μας εις τα πέρατα της οικουμένης. Κι ας μη ξεχνάμε ότι η γλώσσα μας αποτελεί ένα σημαντικό μέρος της προίκας με την οποία μπήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Κυρίες και κύριοι αναφέρθηκα σε διαφορές και ομοιότητες στα 80 χρόνια που πέρασαν.
Πράγματι – όπως συνάγεται από τα πρακτικά- κάθε εποχή είχε τις φοβίες της .Είχε τον μπαμπούλα της.
Το 1927 είχαμε τη φυματίωση –το χτικιό που έλεγε ο κόσμος. Την κακιά αρρώστια που λέγανε. Σήμερα έχουμε τον καρκίνο που πάλι ονομάζουμε κακιά αρρώστια. Και περιέργως και για τις δύο οι γιατροί κι τότε και σήμερα συνιστούν το ίδιο φάρμακο : Την πρόληψη
Μόνο που το 1927 είχαμε 76% αγράμματους και δικαιολογείτο η άγνοια ενώ σήμερα υπάρχει η ίδια εν πολλοίς αδιαφορία με το 97% του πληθυσμού με γνώσεις κατ ελάχιστον πρώτης γυμνασίου ή έστω έκτης δημοτικού. Έλεος !
Το ότι το ενδιαφέρον του συνεδρίου επικεντρώθηκε στην φυματίωση συνάγεται και εκ του γεγονότος ότι έγιναν 2 εισηγήσεις και 9 ανακοινώσεις ενώ μακρότατες υπήρξαν και οι συζητήσεις. για μια αρρώστια από την οποία πέθαιναν όπως αναφέρεται στα πρακτικά 20.000 κατ έτος- σε μια Ελλάδα των 6,200 τότε (απογράφη του 1928)-και υπήρχαν και 200.χιλιάδες εν ενεργεία φυματικοί οι οποίοι κυκλοφορούσαν και συγχρωτίζονταν με το οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον χωρίς καμία προφύλαξη μολύνοντας όπως αναφέρεται (σελ 37)και τους υγιείς
Εξ άλλου για την φυματίωση υπήρξαν ρηξικέλευθες προτάσεις τόσο του γιατρού Λαμπρινόπουλου ( εκ Πύργου ) όσον και του Κ Τσινούκα ( εξ Αιγίου) η οποία μάλιστα είναι η πλέον εκτενής και ενδιαφέρουσα .
Κατάργηση των αντιφυματικών ιατρείων που μόνο ένα 10% προσφέρουν.
Να χρησιμοποιηθούν τα ορεινά εγκαταλειμμένα μοναστήρια ως διαμονές φυματιώντων.
#Να καθιερωθεί πρωτεύον μάθημα το μάθημα της υγιεινής ιδιαίτερα στο σχολεία θηλέων. Διότι η γυναίκα εκ της φύσεώς της είναι παιδαγωγός αλλά και η τρυφερή συμπαραστάτης των ασθενών.
#Να εγκρίνεται από την πολεοδομία η υγιεινότητα της ανεγειρόμενης οικοδομής.
#Να επισκευασθούν τα παλαιά σπίτια ώστε να είναι πιο υγιεινά.
Να γίνεται απολύμανση των σπιτιών στα οποία πέθανε φυματικός. Να δηλώνονται οι φυματικοί.
#Υπήρξαν μάλιστα δύο παρατηρήσεις που αξίζει να τις προσέξουμε διότι χαρτογραφούν τον πνευματικό και σωματικό τύπο του πληθυσμού.
Γ. Λαμπρινόπουλος Πυργος : Υποστηρίζομεν ότι οι κάτοικοι των ορεινών τόπων είναι προικισμένοι με απαράμιλλον ενεργητικότητα και έχουν προορισμό να χρησιμοποιούνται ως εκλεκτά φυτώρια δια να ανανεώνονται και βελτιώνονται οι εκφυλιζόμενοι ατυχώς κάτοικοι των μεγαλουπόλεων Και δια τούτο παρατηρείται ότι προέρχονται από τα ορεινά διαμερίσματα κατά το πλείστον οι διαπρέποντες εις τας τέχνας , τας επιστήμας, την βιομηχανίαν, το εμπόριον»
Διαβάζουμε στη σελ. 44 Να τονίσομεν τον σοβαρόν κίνδυνον που διατρέχουν οι κάτοικοι των ορεινών διαμερισμάτων από την χρησιμοποίησιν των οικιών των δια την νοσηλείαν των φυματικών οι οποίοι καταφεύγουν εις αυτά .και παρακάτω. Επεκράτησεν ώστε οι ιατροί να συνιστώμεν ,την μετάβασιν των πασχόντων από φθίσιν εις τα ορεινά χωριά χωρίς να εξετάζομεν που θα καταφύγουν προς διαμονήν εφ όσον μας είναι γνωστόν ότι δεν υπάρχουν θεραπευτήρια.
Κι ακόμη να μοιρασθούν στα παιδιά ατομικά πτυελοδοχεία. Είναι βλέπετε η εποχή που φτύνουν χάμω και στα λεωφορεία μέχρι και το 1950 υπήρχε η πινακίδα που έγραφε μη πτύεται επί του δαπέδου.
Να υπογραμμίσω δε ότι κανόνας υγιεινής για τα παιδιά ήτο να παραθερίζουν 15 μέρες στη θάλασσα και 15 μέρες στο βουνό
Ζωηρές επίσης συζητήσεις υπήρξαν περί ελονοσίας –μάστιγα και αυτή της εποχής- όπου έγινε 1 εισήγηση αλλά και 9 ανακοινώσεις εκτεταμένη συζήτηση και αναφέρθηκε θνησιμότης 38% πράγμα που δείχνει τη σοβαρότητα της ελονοσίας στην Ελλάδα.
Από όσο θυμάμαι λίγο πριν τον πόλεμο όταν δεν ήξεραν τι είχες λέγανε ελονοσία –μαλάρια-και σου δίνανε κινίνο. Εκείνα τα περίφημα ροζ σακχαρόπηκτα. Ασθένεια από την οποία χαρτογραφείται εν μέρει η κατάσταση του πληθυσμού στον τομέα της υγείας .Μετά τον πόλεμο ψέκασαν με αεροπλάνα τα αποξηραμένα έλη με Ντι τι τι και χειροκροτούσαμε που γλιτώσαμε από την ελονοσία μη ξέροντας τι φάρμακο ή φαρμάκι θα έτρωγε η γενιά μας στα επόμενα χρόνια.
Στις ομοιότητες ή της διαφορές με το γε νυν έχων της εποχής είναι και αυτό που προλογικά αναφέρει ο κ Χρήστος Φραγκίδης
«Ο αναγνώστης θα διαπιστώσει ότι προβλήματα όπως η πληθώρα των ιατρών η εκπαίδευση και η μετεκπαίδευσή τους , ο τρόπος άσκησης του ιατρικού επαγγέλματος , η φορολογία ,και το ταμείο συντάξεως εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να είναι επίκαιρα ταλανίζοντας και προβληματίζοντας το ιατρικό κόσμο της χώρας με τον ίδιο η παρόμοιο τρόπο

Πράγματι το συνέδριο ασχολήθηκε ιδιαίτερα στον τομέα των επαγγελματικών προβλημάτων των ιατρών.
Πληθώρα ιατρών. Έγινε εισήγηση να εισάγονται κάθε χρόνο το πολύ 80 – 100 φοιτητές. Ακόμη και να κλείσει για μερικά χρόνια η ιατρική σχολή .Σήμερα 80 χρόνια μετά υπάρχουν λένε γιατροί άνεργοι.
Παρ όλα αυτά όλοι οι γονείς κάνουν τα πάντα για να πάνε τα παιδιά τους στην ιατρική σχολή
Το πρόβλημα της αναδρομικής εγγραφής φοιτητών-δεδομένου ότι πολλοί είχαν επί χρόνια στρατευθεί απασχόλησε το συνέδριο καθώς επίσης το πρόβλημα της αγυρτείας .Δηλαδή αυτών που κάνανε τον γιατρό χωρίς να είναι. Οι κομπογιανίτες τουτέστιν. Στην Πάτρα υπήρχε η γριά κοτέτσαινα που γιάτρευε το κακό σπυρί με ξόρκια. έκοβε τη χρυσή και ακινητοποιούσε τα σπασμένα χέρια αντί για γύψο με το περίφημο κουρασάνι Την τσάπα όπως την έλεγαν ή το μπλάστρη. ( για την ιστορία το κουρασάνι ήταν ένα μίγμα από ασπράδι αυγού, ασβέστη, τριμμένη πέτρα και αιγόμαλλο και είναι αυτό το μίγμα με το οποίο στερέωσαν τις πέτρες στο ιστορικό γεφύρι της Άρτας το 1602 )
Υπάρχει όμως μια παρατήρηση που έκανε ο καθηγητής Μενέλαος Σακόραφος που αξίζει να προσέξουμε σε αναγωγή με το σήμερα.
Ελέχθη ότι για το χαμηλό επίπεδο των ιατρών φταίει η πλημελλής εκπαίδευσή τους και ο καθηγητής Σακόραφος απαντά : Πολιτευτής με απείλησε πως αν δεν περάσω κάποιον φοιτητή θα με απολύσει από το Πανεπιστήμιο.
Δεν πιστεύω ότι και σήμερα γίνεται αυτό στη ιατρική σχολή αλλά φίλος καθηγητής άλλης σχολής διηγείται πως από τα βουλευτικά γραφεία συχνά υπάρχει η παράκληση για κάποιον φοιτητή
Υπάρχει ακόμη μια διαμαρτυρία ότι ορισμένοι φαρμακοποιοί δίνουν ιατρικές συμβουλές καθώς επίσης ζητείται η κατάργηση των επί μισθώ προσλαμβανομένων ιατρών σε νομικά πρόσωπα. Επίσης οι στρατιωτικοί γιατροί να μην ασκούν παραλλήλως και ιδιωτικήν ιατρικήν. Να καταργηθούν τα συνοικιακά ιατρεία και οι άρρωστοι να προσέρχονται εις τας κλινικάς του Πανεπιστημίου και να καθιερωθεί βιβλιάριον απορίας για να τους παρέχεται δωρεάν περίθαλψη και άλλα οπωσδήποτε δευτερεύοντα θέματα
Κυρίες και κύριοι.
Τελειώνοντας θέλω να υπογραμμίσω ότι απόλαυσα την ανάγνωση των πρακτικών γιατί πέρα από όλα τα άλλα απόλαυσα την ωραία ελληνική γλώσσα του 1927. Μια γλώσσα μελωδική, λυρικότατη ,πανέμορφη, με μια νοηματική πληρότητα και σαφήνεια ,με μια ουσιαστική περιγραφή του αντικειμένου και είναι κι αυτό μια τελευταία αντιδιαστολή του χτες με το σήμερα. Το σήμερα που εκχυδαϊσαμε τον λόγο και δολοφονούμε καθημερινά ασύστολα –χωρίς λύπη και χωρίς αιδώ την ωραιότερη γλώσσα του ανθρωπίνου πνεύματος .Τη γλώσσα μας.
Κυρίες και κύριοι όπως λέγει και ο Περικλής στο επιτάφιο :Είρηται και εμοί λόγω κατά τον νόμον όσων είχον πρόσφορα.
Σας ευχαριστώ που με ανεχθήκατε.
ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ
ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΒΑΤΉΡΙΟ
( Γιάννη Γεωργακάκη- θέατρο Ρεφενέ)


Αρχίζοντας σαν ένα εύθυμο παιγνίδι παρέας του Πατρινού καρναβαλιού ,το ερασιτεχνικό σχήμα ΡΕΦΕΝΕ , εξελίχθηκε σε μια δόκιμη θεατρική σκηνή, κρατώντας πάντα από το αρχικό σχήμα αυτό τον ωραίο δεσμό που χρόνια τώρα, κρατάει ανέκοπος δίνοντας παραδείγματα δημιουργικότητας και ενεργητικής προσήλωσης ,σ` αυτό που η ιδρυτική ομάδα καθόρισε ως πνεύμα συνεργασίας και ισοτιμίας .
Από τα πρώτα δείγματα, θυμίζω όσα πρόχειρα θυμάμαι (Τζίτζικες-Μπουρμπούλι – Τυπάδες-Γιαννούλα η κουλουρού- Τα πούπουλα) που ερμήνευαν όχι μόνο θεατρικά αλλά και κοινωνικά το αστείρευτο χιούμορ του σχήματος ΡΕΦΕΝΕ, πάντα σαν ένα δρώμενο με προεκτάσεις στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Ωστόσο το σχήμα μεταλλάχθηκε σε μια σοβαρή και αξιοπρόσεκτη θεατρική κίνηση που δε δίστασε τελευταία, να ξανοιχθεί σε διλλήματα και προβληματισμούς και να δώσει δείγματα της σοβαρής θεατρικής τους παρουσίας. Ερασιτέχνες με στόφα επαγγελματία και με την τόλμη να αναμετρηθούν στο σοβαρό θέατρο σύγχρονης σκέψης .
Ήδη εγκαταλείποντας την κωμωδία που υπήρξε το στάδιο της διδασκαλίας και της προετοιμασίας τους για τα μεγάλα ταξίδια που επιχειρούν, μετά το « ποιος σκότωσε τον Γουίλιαμ » παρουσιάζουν από προχτές στα πλαίσια των εκδηλώσεων Φιλό-ξενος- πόλις ( χορηγός και η ΓΝΩΜΗ) το έργο του Γιάννη Γεωργακάκη « χωρίς διαβατήριο ».
Μια περιήγηση από τον μύθο στη ιστορία, αρθρωτό πάνω στην ιδέα της μετανάστευσης ή πιο σωστά του κοσμοπλιτισμού που άρχισε από την αρπαγή της Ευρώπης –από τον Δία-ταύρο-την ίδρυση της Εφτάπυλης Θήβας από τον Κάδμο και της εξέλιξής της μέσα από τις αντιπαλότητας και τις κοσμοκρατορικές κινήσεις αλλά και τις θαλασσοκρατικές εξερευνήσεις ηγετών που δημιούργησαν ή αιματοκύλησαν τον κόσμο φανερά ή με τον μανδύα του απελευθερωτή ,δημιουργώντας τον εκ των πραγμάτων νέο ανθρώπινο είδος καταναγκασμού και δουλεμπορίου σε μερικές περιπτώσεις -τη μετανάστευση !
Από τον αμφιλεγόμενο –αλλά και διπλωματικά αινιγματικό Αλκιβιάδη –στον κοσμοκράτορα Καίσαρα στον θαλασσοπόρο Κολόμβο και από εκεί στον Ναπολέοντα και στον ανθρωποσφαγέα Χιτλερ για να καταλήξει στον- με τον δικό του δήθεν ειρηνικό τρόπο-συνεπιβήτορα του Ιρακ με τον Μπους , Τόνι Μπλερ στη μεταναστευτική τραγωδία της εποχής μας
Ο Γιάννης Γεωργακάκης επιχείρησε ένα άθλο . Έβγαλε το σχήμα ΡΕΦΕΝΕ από την ελαφρά σκηνή και τον έριξε σε μια δύσκολη θεατρική παρουσία .Κατάφερε συγγραφικά να συνθέσει το μύθο με την ιστορία σε ένα ανθρωποκεντρικό σενάριο όπου μύθος και ιστορία συνεργάζονται επί ίσοις όροις με κεντρικό πρόσωπο τον μάντη Τειρεσία που προμαντεύει τη σύγχρονη τραγωδία του μετανάστη κοσμοπολίτη σε μια Ευρώπη που προοδεύει σπαρασσόμενη από τον ίδιο της τον σωβινιστικό κοσμοπολιτισμό.
Επίπονη αλλά επιτυχημένη εργασία που στηρίχθηκε σε αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα και ιστορικές έρευνες σχετικά με τον ρόλο των πρωταγωνιστών της ιστορίας στα 2.500 χρόνια .
Ωστόσο το έργο δε θα μπορούσε θεατρικά να σταθεί χωρίς τη δημιουργική σκηνοθετική γραμμή του Μιλτιάδη Παπλά και με την άριστη μουσική επιλογή (Γεωργακάκης)
Ωραία τα κουστούμια κράτησαν τη κεντρική ιδέα του διαχρονικού ανθρώπου (Γιώργος Λογαράς) και φυσικά η έμπειροι πλέον και αγαπητοί στο θεατρόφιλο κοινό των ΡΕΦΕΝΕ Κατερινα Λειβαδά ( από την κωμωδία στο δράμα με επιτυχημένο άλμα) Τειρεσίας και ο πάντα πειστικός – ουσιαστικός, Βαγγέλης Μιχάλης –Κάδμος. Μαζί τους και ο επίσης από χρόνια δοκιμασμένος σε όλα τα είδη Χρήστος Αβραντινής ,χωρίς να σημαίνει ότι και οι άλλοι υστέρησαν. Αρκεί να σκεφθούμε ότι δεν πρόκειται πια για κωμωδία όπου τα κάποια λάθη χάνονται στο γέλιο και την εύθυμη διάθεση του ηθοποιού αλλά και του θεατή και όπου επιτρέπονται κάποιες αυθόρμητες παρεμβάσεις. Εξ άλλου η οργανωτική ικανότητα της Αλανιάδη είναι γνωστή πια σε τέτοια εγχειρήματα.
Ο χορός κινήθηκε στο κλίμα της διαχρονικής παρουσίας του άριστα και έδωσε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα τραγωδίας και δεν μπορεί να πει κανείς ότι υστέρησε κάποιος αν λάβει υπ` όψιν του το δύσκολο έργο και τις δυσκολίες που παρουσιάζει για ερασιτέχνες ένα τέτοιο εγχείρημα.
Σταύρος Ιντζεγιάννης

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

εν κατακλειδι

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (1898-1975)

« Το δάνειον δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργασίαν και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσει αργύρια αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα » -Αδαμάντιος Κοραής

Πρέπει να ομολογηθεί ότι ο Χαρίλαος Τρικούπης αν και χαρακτηρίσθηκε ως φορομπήχτης ( φόροι επί του πετρελαίου, καπνού, οινοπνευματωδών) υπήρξε όντως μεταρρυθμιστής .ΕΜΕΙΩΣΕ τους βουλευτάς σε 150. Θέσπισε ως εκλογική περιφέρεια τον νομό αντί της επαρχίας. Αναμόρφωσε την σχολή Ευελπίδων , συνέχισε τη διάνοιξη της διώρυγος της Κορίνθου και την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από Πειραιά σε Βόρειο Ελλάδα. Καθόρισε τη μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων ( Κάθε κόμμα απέλυε τους προηγούμενους και έβαζε τους δικούς του). Διέλυσε τις παρακρατικές οργανώσεις .Παρήγγειλε στη Γαλλία τα θωρηκτά Ψαρά, Ύδρα, Σπέτσες που εξασφάλισαν την υπεροπλία στο Αιγαίο και ΑΡΝΗΘΗΚΕ στις πιστώτριες δυνάμεις τον έλεγχον των οικονομικών του κράτους .Αυτό καθώς και η αγανάκτηση λόγω των φόρων και η ομολογία της πτώχευσης, οδήγησαν στην πτώση του στις εκλογές του 1895.
Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη ( κι αυτός αρνήθηκε στην αρχή τον έλεγχο των δανειστών) βρέθηκε στη δίνη της διένεξης Βρετανίας – Γερμανίας και οδηγήθηκε στον πόλεμο του 1897 ( 5 Απριλίου) και στην ταπεινωτική ήττα με την οποία υποχρεωθήκαμε να καταβάλουμε αποζημίωση στην Τουρκία 4 εκατομ τουρκικές λίρες και χάσαμε τα εδάφη βορείως της Λαρίσης. Παρά ταύτα κερδίσαμε την Κρήτη όπου παρά την τυπική εποπτεία του Σουλτάνου διορίσθηκε ύπατος Αρμοστής ο Πρίγκηψ Γεώργιος.
Έτσι αρχίζει ξανά ο εξωτερικός δανεισμός και δημιουργείται η Δ.Ο.Ε ( Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος) που εισπράττει τους φόρους από το αλάτι ,πετρέλαιο, τράπουλες , τσιγαρόχαρτο, σπίρτα, και σμυρίδα. Είναι το… μνημόνιο του 1898 που θα καταργηθεί το 1978, δηλαδή ύστερα από 80 ολόκληρα χρόνια !!!
Αυτή ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν σε μαρασμό τη ελληνική οικονομία ( κάθε σύγκριση με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απλώς …σύμπτωση !!!)
Τη περίοδο από 1902 έως τον Μάρτιο του 1914 συνομολογήθηκαν 4 νέα Δάνεια για τις ανάγκες των πολέμων 12-13, την ενσωμάτωση των νέων χωρών και την εξυπηρετήση των ήδη υπαρχόντων χρεών , συνολικά 521 εκατομ χρυσών φράγκων. Παρά την ήττα όμως στη Μ. Ασία η πτώχευση αποφεύγεται προσωρινά καθώς ο Πρωτοπαπαδάκης κάνει εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο και κόβει στη μέση το χαρτονόμισμα. Στην αποφυγή της πτώχευσης συμβάλλει και το προσφυγικό δάνειο υπό την αιγίδα της Κ.Τ.Ε (Κοινωνία των Εθνών)
Η πτώχευση επέρχεται μοιραία το 1932 οπότε η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό 2,863 Δις χρυσά φράγκα !!!
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης θα κάνει το 1952 τον τελικό διακανονισμό όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδος .Η πρωτοφανής ανάπτυξη ( 1952-1965) και η συγκράτηση των δημοσίων δαπανών συμμάζεψαν κατά 97 % τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967 λίγο πριν τη δικτατορία.
Από το 1924 έως το 1931 συνομολογήθηκαν άλλα 9 εξωτερικά δάνεια 992 εκατομ φραγκων από την Αγγλία και τις ΗΠΑ κατά το 1/3 και τα υπόλοιπα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες .
Συνολικά από το 1824 έως το 1932 είχαμε δανεισθεί 2,2 Δις χρυσά φράγκα και είχαμε αποσβέσει 2.38 Δις δηλαδή 183 περισσότερα από ότι είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούσαμε 2 .863 Δις χρυσά (Έκθεση Βαρβαρέσου). Σήμερα χρωστάμε περίπου 300 Δις !!!
Από το 1932 - τέταρτη πτώχευση - μέχρι το 1945 δε θα υπάρξει δανεισμός και θα παγώσει και η εξυπηρέτηση των χρεών λόγω του πολέμου.
Την περίοδο από το 1946- 1966 λόγω του εμφυλίου οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες ,φθάνουν το συνολικό 27,5 % των εξόδων και θα
αποτελέσουν το άγχος των 18 ελληνικών κυβερνήσεων που θα προχωρήσουν σε 8 υποτιμήσεις Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες άλλη κυβέρνηση και μαζί άλλη υποτίμηση.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα πήρε τρία εξωτερικά δάνεια 145 εκατμ δολαρίων και στη συνέχεια έως το 1967 άλλα 406 ,4 εκατομ δολάρια κυρίως από τις ΗΠΑ, Γερμανία Αγγλία .Για την εξυπηρέτηση αυτών των δανείων η Ελλάδα κατέβαλε το 128% των όσων είχε πάρει.
Την περίοδο της Δικτατορίας συνομολογήθηκαν 19 δάνεια εργοληπτικών, κυρίως, εταιρειών, με εγγύηση του Δημοσίου που θεωρούνται δάνεια.
Με τη μεταπολίτευση αρχίζει άλλος χορός δανείων αλλά η στήλη αρνείται να συνεχίσει γιατί όλα μπλέκουν με την πολιτική των ημερών μας και ο λαός λέει «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» Έχει γούστο δηλαδή να χάσουμε και τα υπόλοιπα. Στη δικτατορία του μνημονίου ζούμε δε ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ψέματα ;
Σταυρος Ιντζεγιάννης

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

εν κατακλειδι

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (1898-1975)

« Το δάνειον δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργασίαν και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσει αργύρια αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα » -Αδαμάντιος Κοραής

Πρέπει να ομολογηθεί ότι ο Χαρίλαος Τρικούπης αν και χαρακτηρίσθηκε ως φορομπήχτης ( φόροι επί του πετρελαίου, καπνού, οινοπνευματωδών) υπήρξε όντως μεταρρυθμιστής .ΕΜΕΙΩΣΕ τους βουλευτάς σε 150. Θέσπισε ως εκλογική περιφέρεια τον νομό αντί της επαρχίας. Αναμόρφωσε την σχολή Ευελπίδων , συνέχισε τη διάνοιξη της διώρυγος της Κορίνθου και την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από Πειραιά σε Βόρειο Ελλάδα. Καθόρισε τη μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων ( Κάθε κόμμα απέλυε τους προηγούμενους και έβαζε τους δικούς του). Διέλυσε τις παρακρατικές οργανώσεις .Παρήγγειλε στη Γαλλία τα θωρηκτά Ψαρά, Ύδρα, Σπέτσες που εξασφάλισαν την υπεροπλία στο Αιγαίο και ΑΡΝΗΘΗΚΕ στις πιστώτριες δυνάμεις τον έλεγχον των οικονομικών του κράτους .Αυτό καθώς και η αγανάκτηση λόγω των φόρων και η ομολογία της πτώχευσης, οδήγησαν στην πτώση του στις εκλογές του 1895.
Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη ( κι αυτός αρνήθηκε στην αρχή τον έλεγχο των δανειστών) βρέθηκε στη δίνη της διένεξης Βρετανίας – Γερμανίας και οδηγήθηκε στον πόλεμο του 1897 ( 5 Απριλίου) και στην ταπεινωτική ήττα με την οποία υποχρεωθήκαμε να καταβάλουμε αποζημίωση στην Τουρκία 4 εκατομ τουρκικές λίρες και χάσαμε τα εδάφη βορείως της Λαρίσης. Παρά ταύτα κερδίσαμε την Κρήτη όπου παρά την τυπική εποπτεία του Σουλτάνου διορίσθηκε ύπατος Αρμοστής ο Πρίγκηψ Γεώργιος.
Έτσι αρχίζει ξανά ο εξωτερικός δανεισμός και δημιουργείται η Δ.Ο.Ε ( Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος) που εισπράττει τους φόρους από το αλάτι ,πετρέλαιο, τράπουλες , τσιγαρόχαρτο, σπίρτα, και σμυρίδα. Είναι το… μνημόνιο του 1898 που θα καταργηθεί το 1978, δηλαδή ύστερα από 80 ολόκληρα χρόνια !!!
Αυτή ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν σε μαρασμό τη ελληνική οικονομία ( κάθε σύγκριση με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απλώς …σύμπτωση !!!)
Τη περίοδο από 1902 έως τον Μάρτιο του 1914 συνομολογήθηκαν 4 νέα Δάνεια για τις ανάγκες των πολέμων 12-13, την ενσωμάτωση των νέων χωρών και την εξυπηρετήση των ήδη υπαρχόντων χρεών , συνολικά 521 εκατομ χρυσών φράγκων. Παρά την ήττα όμως στη Μ. Ασία η πτώχευση αποφεύγεται προσωρινά καθώς ο Πρωτοπαπαδάκης κάνει εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο και κόβει στη μέση το χαρτονόμισμα. Στην αποφυγή της πτώχευσης συμβάλλει και το προσφυγικό δάνειο υπό την αιγίδα της Κ.Τ.Ε (Κοινωνία των Εθνών)
Η πτώχευση επέρχεται μοιραία το 1932 οπότε η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό 2,863 Δις χρυσά φράγκα !!!
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης θα κάνει το 1952 τον τελικό διακανονισμό όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδος .Η πρωτοφανής ανάπτυξη ( 1952-1965) και η συγκράτηση των δημοσίων δαπανών συμμάζεψαν κατά 97 % τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967 λίγο πριν τη δικτατορία.
Από το 1924 έως το 1931 συνομολογήθηκαν άλλα 9 εξωτερικά δάνεια 992 εκατομ φραγκων από την Αγγλία και τις ΗΠΑ κατά το 1/3 και τα υπόλοιπα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες .
Συνολικά από το 1824 έως το 1932 είχαμε δανεισθεί 2,2 Δις χρυσά φράγκα και είχαμε αποσβέσει 2.38 Δις δηλαδή 183 περισσότερα από ότι είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούσαμε 2 .863 Δις χρυσά (Έκθεση Βαρβαρέσου). Σήμερα χρωστάμε περίπου 300 Δις !!!
Από το 1932 - τέταρτη πτώχευση - μέχρι το 1945 δε θα υπάρξει δανεισμός και θα παγώσει και η εξυπηρέτηση των χρεών λόγω του πολέμου.
Την περίοδο από το 1946- 1966 λόγω του εμφυλίου οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες ,φθάνουν το συνολικό 27,5 % των εξόδων και θα
αποτελέσουν το άγχος των 18 ελληνικών κυβερνήσεων που θα προχωρήσουν σε 8 υποτιμήσεις Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες άλλη κυβέρνηση και μαζί άλλη υποτίμηση.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα πήρε τρία εξωτερικά δάνεια 145 εκατμ δολαρίων και στη συνέχεια έως το 1967 άλλα 406 ,4 εκατομ δολάρια κυρίως από τις ΗΠΑ, Γερμανία Αγγλία .Για την εξυπηρέτηση αυτών των δανείων η Ελλάδα κατέβαλε το 128% των όσων είχε πάρει.
Την περίοδο της Δικτατορίας συνομολογήθηκαν 19 δάνεια εργοληπτικών, κυρίως, εταιρειών, με εγγύηση του Δημοσίου που θεωρούνται δάνεια.
Με τη μεταπολίτευση αρχίζει άλλος χορός δανείων αλλά η στήλη αρνείται να συνεχίσει γιατί όλα μπλέκουν με την πολιτική των ημερών μας και ο λαός λέει «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» Έχει γούστο δηλαδή να χάσουμε και τα υπόλοιπα. Στη δικτατορία του μνημονίου ζούμε δε ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ψέματα ;
Σταυρος Ιντζεγιάννης

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΔΑΝΕΙΚΑ …ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ

Μας αρέσει ή όχι ζούμε κάτω από την πίεση του περίφημου μνημονίου με το οποίο το Δ.Ν.Τ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προσπαθούν όχι βέβαια να συμμορφώσουν το οικονομικό χάος που έχει απαξιώσει την πολιτική ζωή της Ελλάδος , αλλά να εξασφαλίσουν τα λεφτά που μας δανείζουν με το αζημίωτο, όπως παλαιά με την αλίστου μνήμης Δ.Ο.Ε-( Δηλαδή την είσπραξη εκ μέρους των δανειστών μας των φόρων από τα σπίρτα, τράπουλες ,τσιγαρόχαρτο, αλάτι, πετρέλαιο σμυρίδα Νάξου)
Αξίζει για την επικαιρότητα, να κάνουμε μια αναδρομή στα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από την εποχή της ανεξαρτησίας και τα οποία εγκλώβισαν από τότε, την οικονομική μας ζωή. Το πώς τα καταφέρνουμε κάθε φορά να επιζούμε είναι μια άλλη ιστορία. Απόγονοι του Καραγκιόζη είμαστε .Αλίμονο να μη τα καταφέρναμε.
Το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας το πήραμε το 1824 το οποίο είχε ονομαστική αξία 800.000 στερλίνες από τις οποίες έφτασαν στα χέρια μας μόνο 308.000 και πολεμοφόδια 11.900 στερλίνες.
Αναλαμβάνοντας το 1825 ο Ζαϊμης στο ταμείο υπήρχαν μόνο 16 γρόσια ούτε μία λίρα . Από τότε !!!
Το δεύτερο δάνειο το 1825 είχε ονομαστική αξία 2.000.000 από τις οποίες έφτασαν στα χέρια μας μόλις 529.000 καθώς από το αρχικό ποσό κρατήθηκαν διάφορα ποσά για τόκους – έξοδα- μεσιτικά( και μίζες βέβαια. Αμφιβάλλετε;) και εξόφληση μέρους προηγουμένου δανείου (Πηγή : Τάσος Ηλιαδάκης)
Από τις υπόλοιπες 529.000 εστάλησαν στην Αμερική 156.000 για να κατασκευαστούν δύο ατμοκίνητες φρεγάτες και 126.000 στην Αγγλία για 6 ατμοκίνητα πλοία. Ακόμη ποσό 137.000 για μισθοδοσία του ναυάρχου Κόχραν (με το αζημίωτο ο ναύαρχος ε;)και υπόλοιπο 190.000 για τον εμφύλιο σπαραγμό που μας έδερνε από τότε, την ώρα που ο Ιμπραήμ έφτανε ανενόχλητος στην Πελοπόννησο και εμείς βγάζαμε τα μάτια μας.
Οι ιστορικοί, μάλιστα, θεωρούν ότι το δάνειο, ήταν ένα από τα αίτια για τον εμφύλιο ,γιατί κάθε κόμμα σπαταλούσε υπέρ αυτού σε εξαγορά βουλευτών –ψηφοφόρων-διορισμούς και μισθοδοσία κυρίως στρατιωτικών σε σημείο ώστε να έχει η Ελλάδα 12.000 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς για 20.000 στρατιώτες. Λέγεται ότι ο Γκούρας δήλωνε μισθοδοσία 12.000 στρατιωτών ενώ είχε μόνο.3.000 !!!(πηγή Παπατσώνης)
Από αυτό και η λαϊκή ρήση : Ο καπετάν ένας !
Για να σωθεί ο Μεσολόγγι δεν απομείνανε παρά μόνο 20.000.(Παπαρηγόπουλος)

Είναι η εποχή που η Ελλάδα ονομάσθηκε… Ψωροκώσταινα !!!
Δεν είναι απίθανο ότι και η ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβρη του 1827 που η επανάσταση φαινότανε να καταρρέει, δεν έγινε από φιλελληνισμό και μόνο, αλλά γιατί με τη διάλυση του Ελληνικού κράτους οι Αγγλογάλλοι θα χάνανε τα λεφτά που μας είχαν δανείσει (Γι αυτό λέμε, ότι και σήμερα, δεν συμφέρει να μας αφήσουν να βουλιάξουμε. Μας κρατάνε για το δικό τους συμφέρον)
Επί Όθωνος οι τρεις Μ. Δυνάμεις εγγυήθηκαν 60 εκατομ. Γαλ. Φράγκα σε τρεις δόσεις από τις οποίες πήραμε μόνο τις δύο τα 40.Τα υπόλοιπα ουδέποτε δόθηκαν Αλλά και από τα 40.εκατ. τα μισά κρατηθήκαν από τους δανειστές για προεξόφληση τόκων –μεσιτικά – (κάποιοι πήραν και τo… δώρο τους) και το υπόλοιπο σπαταλήθηκε σε μισθοδοσίες και έξοδα των Βαυαρών. Είχαμε να ταϊσουμε κι αυτούς βάσει…μνημονίου όπως γίνεται καλή ώρα με τη Τρόικα τώρα που κάθονται τρων και πίνουν και τη φτώχεια φοβερίζουν. Θα πείτε ότι αυτοί είναι μόνο τρεις.. Αμ δε. Υπάρχουν γύρω τους ένα σωρό στελέχοι τραπεζών και σύμβουλοι… πολυφαγάδες !
Τελικά στο τέλος της Οθωνικής περιόδου χρωστούσαμε τριπλάσια από εκείνα που είχαμε πάρει. Είμαστε …ατσίδες!
Επί Τρικούπη συνήφθησαν εφτά δάνεια με ληστρικούς όρους έως την τραγική ομολογία του :Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν.( Για την ιστορία η ακριβής φράση ήταν : Κύριοι αδυνατούμε να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας )
Από εκεί και πέρα πήραμε κατά σειρά το 1879, 60 εκατ. Γαλλικά φράγκα – Το 1881, 120 εκατ .-το 1884, 100 εκατ.-το 1887, 135 εκατ.- το 1889, 155 εκατ. και το 1890, 89 εκτ. για την κατασκευή του σιδηροδρόμου Πειραιά – Λάρισας .Τα περισσότερα από την τράπεζα Κων/πολεως του Ανδρέα Συγγρού ο οποίος ήλεγχε και τις εταιρείες που είχαν αναλάβει τα έργα και με επιτόκια που εκυμαίνοντο μεταξύ 5,5% -8,5% !!!
Όπως έλεγε ο συγχωρεμένος , κανείς δε σε δανείζει αν δεν έχει συμφέρον να το κάνει .Ψέματα ;
Πάντως από το συνολικό ποσό των 643 εκατ. Χρυσών Γαλ φράγκων θα εισπράξαμε μόνο τα 443 εκατ. ενώ για τοκοχρεωλύσια καταβλήθηκαν 455 εκατ. Δηλαδή περισσότερα από αυτά που πήραμε.
Μοιραία η χρεοκοπία. Η ιστορία όμως τραβάει πολύ μακριά .
Γι αυτό την άλλη Δευτέρα η συνέχεια
Σταύρος Ιντζεγιαννης