Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

το διαβασα και το βρήκα έξοχο.απολαύστετο

Γιατί σκύλο και όχι σύζυγο:
1. Όσο πιο πολύ αργήσεις να γυρίσεις σπίτι, τόσο πιο ενθουσιασμένος είναι ο
> σκύλος όταν σε βλέπει.
>
> 2. Τα σκυλιά δεν παρεξηγιούνται αν τα φωνάξεις με το όνομα άλλου σκύλου.
>
3. Στα σκυλιά αρέσει να αφήνεις πεταμένα πράγματα στο πάτωμα.
>
4 Οι γονείς του σκύλου δεν έρχονται ποτέ επίσκεψη.
> 5. Τα σκυλιά συμφωνούν ότι για να τα κάνεις να καταλάβουν τι λες πρέπει να
> τους υψώσεις την φωνή.
>
6. Δεν χρειάζεται ποτέ να περιμένεις τον σκύλο σου για να
> βγεις έξω. Είναι έτοιμος 24 ώρες το 24ωρο.
>
7. Τα σκυλιά νομίζουν ότι έχει πλάκα όταν είσαι μεθυσμένος.
>
> 8. Στα σκυλιά αρέσει το κυνήγι και το ψάρεμα.
>
9. Ο σκύλος δεν πρόκειται ποτέ να σε ξυπνήσει μες στη νύχτα για να σε
> ρωτήσει, "Αν πέθαινα, θα έπαιρνες άλλο σκύλο?"
>
10. Αν το σκυλί σου γεννήσει, απλά βάζεις μία αγγελία στην εφημερίδα και τα
> δίνεις.
> 11. Ο σκύλος θα σε αφήσει να του βάλεις κολάρο με καρφιά, χωρίς να σε
> χαρακτηρίσει ως διεστραμμένο.
>
12. Αν ο σκύλος σου μυρίσει επάνω σου την μυρωδιά άλλου σκύλου, δεν
> τρελαίνεται. Απλώς του φαίνεται ενδιαφέρον.
>
13. Στα σκυλιά αρέσει να κάνουν βόλτες στην καρότσα του φορτηγού.
>
> Και το καλύτερο από όλα:
>
>14. Αν ο σκύλος σου φύγει, δεν παίρνει τα μισά σου υπάρχοντα.
>
>
>
>
>
>
>
>

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Εν κατακλείδι
ΕΚ ΓΥΝΑΙΚΟΣ ΕΡΡΥΗ…

-«Ω γύναι ,ως άρα δια γυναικός ερρύη τα φαύλα»
-«Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τα κρείττονα»
Στα γυμνασιακά μας χρόνια, μαθαίναμε ότι αυτός ο καυτός διάλογος, διημείφθη μεταξύ του Θεόφιλου και της Εικασσίας- της γνωστής μας Κασσιανής-όταν ο Αυτοκράτορας επρόκειτο να διαλέξει γυναίκα, να μη μείνει ο θρόνος χωρίς διάδοχο.
Ωστόσο νεότερες μελέτες έγκυρων ιστορικών και πολιτικών αναλυτών, επιμένουν ότι ο διάλογος , έγινε, όταν ο Σαμαράς πληροφορήθηκε πως η Ντόρα φτιάχνει κόμμα και την έκραξε λέγοντας «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα» όποτε και η Ντόρα αναγγέλλοντας τη «Δημοκρατική Συμμαχία» του την έχωσε καρφί «αλλά και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» Σιγά δηλαδή μη του τη χάριζε!!!
Η ιστορία βέβαια έρχεται από μακριά. Από την εποχή της Δημιουργίας οπότε ο Πανάγαθος έκανε το σφάλμα να φτιάξει τη γυναίκα και μάλιστα από την πλευρά του άντρα, γι` αυτό και λέμε για τον απατημένο σύζυγο, κοιμάται από το ίδιο πλευρό. Δηλαδή δεν ξέρει τι του γίνεται. Θα μου πείτε « Κάνει λάθος ο Θεός;»
Όχι βέβαια. Ο Θεός είναι αλάθητος, αλλά θέλησε να δοκιμάσει μια …παραλλαγή της Δημιουργίας, η οποία όμως δεν του βγήκε, απόδειξη ότι τους έδιωξε αμέσως από τoν Παράδεισο. Βρήκε μια ασήμαντη αφορμή, ότι τάχα μου, έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό ( θεόγυμνοι τριγύριζαν, τι περίμενε) και τους εξωπέταξε κλωτσιδόν. «Άντε να μου χαθείτε χαϊβάνια» λες και ήτανε σπουδαίο πράγμα, ένα μήλο, δυο δαγκωσιές όλες κι όλες. Νάτανε καρπούζι τουλάχιστον από εκείνα τα 15 κιλών που τρως μια ολόκληρη εβδομάδα να έλεγα. Ένα τοσοδουλάκι μήλο, δυο χαψιές( που λέμε στην Ήπειρο) τι ψυχή είχε.
Από τότε ήταν που η γυναίκα, σα να μην έφτανε που χάσαμε εξ αιτίας της τον Παράδεισο, μας έβγαλε και γλώσσα, «Και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείττονα»
Το δεύτερο…ημιχρόνιο άρχισε όταν οι γυναίκες οργανώθηκαν σε γυναικείο κίνημα. Η φεμινιστική επανάσταση αν έχετε ακουστά που άρχισε από την Αμερική και επεξετάθη στην Ευρώπη .Πιο σωστά από την «Επιστημονική Ένωση Γυναικών» στο Μίλτενμπουργκ της Ολλανδίας το 1792..Εν συνεχεία οργανώθηκε το πρώτο γυναικείο συνέδριο στην Νέα Υόρκη το 1848 και από εκεί στην απεργία πείνας που έκαναν οι Σουφραζέτες ( από τη Γαλλική λέξη suffrage=δικαίωμα)στην Αγγλία. Μέχρι που και στη φαλοκρατούμενη -πάππου προς πάππου- Ελλάδα, το 1952 εξελέγη η πρώτη βουλευτίνα η κ. Ελένη Σκούρα και η πρώτη Υπουργός η κ. Λίνα Τσαλδάρη, οπότε και ο μακαρίτης ο πατέρας μου είπε το περίφημο «Να μου το θυμηθείτε, σηκώθηκαν τα πόδια και θα βαρέσουν το κεφάλι» Λες και ήτανε μάντης!!!
Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και φτάσαμε στην εποχή όπου-μετά τη Θάτσερ της Αγγλίας και την καγκελάρα τη Μαρκέλα της Γερμανίας (τρίζουν τα κόκαλα του Νίτσε)–και τόσες και τόσες πρωθυπουργίνες και υπουργίνες ανά τον κόσμον μέχρι και στην Τουρκία της διαβόητης Ανατολής είχανε την Τανσού… Τσουλί -ή κάπως έτσι- που να βρεις άκρη.
Αφού και ο Χριστάρας καυχιέται ότι: «Εγώ κάνω κουμάντο στο σπίτι μου και κάνω ..ότι θέλει η γυναίκα μου»!!!
Και κάπως έτσι, φτάσαμε να έχουμε κι εδώ αρχηγό κόμματος την κυρία Ντόρα και όχι μόνο
Κι όχι βέβαια πως η κ Ντόρα δεν αξίζει, κάθε άλλο, αλλά σκέψου δηλαδή να στέκονται κλαρίνο μπροστά της άντρες βουλευτές και αν θελήσει κάποιος να μιλήσει να της ζητάει την άδεια: Επιτρέπετε ;
- «θα σου πω εγώ τι θα πεις και πότε θα μιλήσεις»
Πώς να μη το θυμηθώ ! Φέρανε αρχιλοχία γυναίκα στο λόχο, μια νεαρούλα και ο Βαγγέλας ο οδηγός του βυτιοφόρου, ένας βαρύμαγκας Πειραιώτης ,βγήκε στην αναφορά: «αιτούμαι να μετατεθώ σε άλλο λόχο».
-Γιατί παιδί μου- ρώτησε ο λοχαγός
Διότι δε γίνεται εγώ ο Βαγγέλας με μια οκά μουστάκι και δυο χούφτες αρ….να κάθομαι προσοχή και να λέω διατάξτε σε μια γυναίκα. Με πιάνεις κυρ λοχαγέ ;
Πώς να προκόψει κόμμα με τέτοιες συνθήκες στην Ελλάδα, έστω κι αν αυτή είναι η κ. Θεοδώρα, Ντόρα, Μητσοτάκη, Μπακογιάννη, Κούβελου

Σταύρος Ιντζεγιάννης
sindzeyan@yahoo.gr
H ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ

Ένα διάλειμμα οι εκλογές για άλλους φωτεινό και προσοδοφόρο (ελπίζω δηλαδή, όχι τίποτε άλλο αλλά ποιος ακούει τη σύζυγο μετά – πέταξες τα λεφτά για κέφι σου κι εγώ όταν σου λέω να μου πάρεις εκείνο το μονόπετρο όλο δεν έχουμε και δε βγαίνουμε και έχουμε το μνημόνιο τώρα και κουραφέξαλα, δηλαδή τι είναι η Παπαπέτρου καλλίτερη που τά`χει διπλά, τριπλά και τα δείχνει ακόμα και στη λαϊκή τρομάρα της) και για κάποιους άλλους που δεν εξελέγησαν σκοτεινό και τρισάθλιο. Χώρια τα έξοδα .Να βλαστημάς από ψηφοφόρο μέχρι συνδυασμό !
Διότι καλά αν βγεις Δήμαρχος, τέλος πάντων, κάτι πάει κι έρχεται. Πρώτος στην Εκκλησία με τους γαλονάδες, απόκοντα και η κυρία Δημάρχου με τη γούνα της –καλημέρα κυρία Δημάρχου, τα σέβη μου κυρία Δημάρχου, τι κάνει η μητέρα σας κυρία Δημάρχου, τι κάνουν τα παιδιά – αλλά να χαλάσεις λεφτά για να εκλεγείς Δημοτικός σύμβουλος , με συγχωρείτε αλλά δε νομίζω ότι λέει κάτι, ανάλογα βέβαια και με τα λεφτά που χάλασες Ποιος δίνει σημασία πια στους συμβούλους του Δήμου ή του Διαμερίσματος, ακόμη χειρότερα. Εκεί κι αν είναι πια. Διότι έτσι που φρόντισε η σοσιαλαμανία να απομυθοποιήσει θώκους και πρόσωπα ποιος λογαριάζει συμβούλους;
Θυμάμαι κάποια χρόνια πριν που στην επέτειο της 25ης Μαρτίου τίγκα η Μητρόπολη από γαλόνια με τα παράσημά τους και τα ξίφη , μπροστά οι υπουργού τέως και νυν, βουλευτές ωσαύτως τέως και νυν έρχεται κάποιος Δημοτικός Σύμβουλος ασθμαίνον (λόγια λέξη ε;), ψάχνει κάπου να προωθηθεί στις πρώτες θέσεις και «ποιος είσθε ;» ρωτάει η επί των τελετών-«Είμαι Διαμερισματικός –εξηγεί.» Δηλαδή-απορεί η αστυνομικίνα.
«Διαμερισματικός σύμβουλος» της το κάνει λιανά. Που είναι η θέση μου;
-Μια στιγμή, να ρωτήσω.
Ρωτάει την κυρία με τα χρυσά στην επωμίδα «Είναι, λέει διαμερισματικός σύμβουλος. Που να τον βάλλω»;
Συμβουλεύεται αυτή το πλάνο. «Στείλ`τον στο παγκάρι»
Ω βαβαί παπαί ιαταταί. Οποία καταφρόνηση !!!
Ξεφύγαμε από το θέμα όμως. Έλεγα ότι η επομένη της επομένης των εκλογών, μας ξαναβρίσκει στη συνηθισμένη ρουτίνα μας. Πως το λέει ο Καβάφης « και καταντάει το σήμερα να μοιάζει με το χθες..»
Τα ίδια Παντελάκι μου, τα ίδια Παντελή μου –λέει ο λαός με την αχτύπητη σοφία του.
Ο συνηθισμένος πρωινός καφές με τη σύζυγος .Να μη ξεχάσεις να πληρώσεις τη ΔΕΗ και την ασφάλεια του αυτοκινήτου. Να μη μου πεις πάλι ότι το ξέχασες- όταν είναι να πας για καφέ με τη σουρλουλού , που αν την πιάσω καμιά φορά θα την ξεμαλλιάσω-νομίζεις ότι δεν τα μαθαίνω ε; και να πας από την κλινική να δεις τη μητέρα μου. Όταν σου έφτιαχνε τα κεφτεδάκια ήταν καλή; Αν ήταν για τη μάνα σου θα πήγαινες.
-Μα η δική μου αγάπη μου είναι πεθαμένη 10 χρόνια τώρα.
-Ας μη πέθαινε. Εγώ φταίω; Και που είσαι, να κατεβάσεις τα
σκουπίδια. Δεν είναι δουλειά της γυναίκας αυτή. Εγώ το μεσημέρι θα αργήσω γιατί θα πάω στη μοδίστρα μου και μετά θα πιούμε ένα ουζάκι με την γνωστή παρέα. Σου έχω αφήσει φαγητό, να το ζεστάνεις να φας, να μη λες ότι δε σε προσέχω. Ενώ εσύ…»
Και να `χεις και το φοιτητριάκι απέναντι να τα ακούει και να σου τραγουδάει: Αγάπες και λουλούδια ζωή παραμυθένια!
Ξέρετε πως μπορεί να ξεχωρίσετε έναν παντρεμένο από έναν ανύπαντρο ;
Το πρωί οι παντρεμένοι κατεβαίνουν με το κεφάλι σκυμένο μουρμουρίζοντας :Άπονη ζωή μας πότισες φαρμάκι μας αρνήθηκες…»
Ενώ οι ανύπαντροι κατεβαίνουν με το κεφάλι ψηλά χαμογελαστοί : Θα ζήσω ελεύθερο πουλί κι όχι κορόιδο στο κλουβί…»
Π)αρ όλ` αυτά η ζωή συνεχίζεται. Ανοίγεις το πρωί την τηλεόραση και σου κάνει την καρδιά περιβόλι: θα απολύσουν 10 χιλιάδες από τις ΔΕΚΟ. Θα μειώσουν μισθούς και συντάξεις, κόβονται τα επιδόματα ακόμη και στους πολύτεκνους, συγχωνεύονται νοσοκομεία ,μειώνονται 40% οι μισθοί στις ΔΕΚΟ, ληστεία στο Κερατσίνι, κλείνουν σούπερ μάρκετ, και το μόνο που διευρύνεται είναι το μπάχαλο που λέγεται Ελληνικό κράτος. Ο μόνος αισιόδοξος είναι ο Πρωθυπουργός.
Α ναι ξέχασα. Και η Ντόρα φτιάχνει κόμμα. Ευτυχώς , είναι το μόνο που μας έλειπε . Πως το λέγανε: Ουκ εα με καθεύδειν….!!!
Καλημέρα σας καλή εβδομάδα κι ας είναι και των παθών!!!
Σταύρος Ιντζεγιάννης

Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ !!!

Καλημέρα σας – λέει και μου κόβει τα ύπατα. Διότι δεν είναι συνηθισμένο , να ανοίγεις πρωί ώρα 9 την πόρτα και να βλέπεις μία …μοντέλα(!) με ένα χαμόγελο τριών αρχαγγέλων και με ένα ντεκολτέ να κοιτάς και να θυμάσαι το γνωστό “Εάν ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζει – έκβαλε αυτόν”
Μια κουβέντα είναι Πανάγαθε, διότι αν με σκανδαλίσει εν συνεχεία και ο αριστερός τι γίνεται; Να μείνω αόματος;
Ξέρετε – λέει είμαι από την εταιρεία ….και κάνουμε δημοσκόπηση με συνεντεύξεις. Σας έχουμε επιλέξει διότι ασχολείσθε με τον σχολιασμό της καθημερινότητας Μπορώ να καθίσω;
Κατατσακίζομαι να της προσφέρω κάθισμα. Δεν σου τυχαίνει κάθε ημέρα να ξυπνάς και να σου έρχεται να τραγουδήσεις ήρθες σαν την άνοιξη μέσα στο χειμώνα.
- Καρέκλα , πολυθρόνα, καναπέ που σας βολεύει: Μήπως στην αγκαλιά μου; (αυτό δεν το λέω βέβαια αλλά το σκέφτομαι )
Ευχαριστώ λέει είστε πολύ ευγενικός και επάνω που κάθετε και σταυροποδιάζεται παθαίνω ταράκουλο διότι τι να λέμε τώρα. Όταν ήμουν νέος – έλεγε ο Ροϊδης έτρεμα μη μου πούνε όχι. Τώρα που « μπήκα» στα χρόνια τρέμω μη μου πούνε ναι!!!
- Τι να σας προσφέρω; Καφέ;
-Ο καφές τελείωσε-φωνάζει η γυναίκα μου από μέσα.
Κουνάει το κεφάλι της με σημασία .Σα να λέει κατάλαβα !
-Να σας προσφέρω ένα γλυκό, ένα κέικ, σαμπάνια, τον ουρανό με τ` άστρα ;
- Αχ καλέ τι ωραία που τα λέτε -κάνει και σκάει ένα γελάκι με δυο λακκάκια στα μάγουλα, που με απογειώνει ( Από της γης εις την σελήνην που έγραφε ο Ιούλιος Βερν)
Βγάζει τέλος πάντων κάτι κόλες με τετραγωνάκια και μου εξηγεί : Υπάρχουν τρεις απαντήσεις. Ναι- όχι - δεν ξέρω δεν απαντώ! Οι απαντήσεις σας θα μείνουν ανώνυμες και θα πάρετε και υπογεγραμμένο αντίτυπο.
Πως θα είναι ανώνυμες λέω αφού εσείς ξέρετε ποιος είμαι κι εγώ δεν ξέρω ποια είσθε εσείς
Ω με συγχωρείτε, μου λέει, λέγομαι …και μου δίνει το χεράκι της .
Ένα βελούδινο χεράκι –Αχ!-αφράτο σαν… μωρουδίστικος πωπός !!!
Για να πω την πάσαν αλήθεια δεν έχω και πολύ εμπιστοσύνη σ` αυτού του είδους τις δημοσκοπήσεις.
Χρόνια πριν σε μια άλλη δημοσκόπηση παρατηρούσα ότι ενώ έλεγα « ναι» σημείωνε στο τετραγωνάκι όχι!!!
Όταν του το παρατήρησα (ένας νεαρός ήτανε) δικαιολογήθηκε ότι έκανε …λάθος! Τέλος πάντων
Ερώτηση : Πόσων ετών είσθε;
Απάντηση : Δεν ξέρω, δεν απαντώ !
-Δεν ξέρετε πόσο είσθε ;
-Δηλαδή… ξέρω πόσο είμαι, αλλά δε θέλω να το θυμάμαι !
Ερώτηση : Έχετε γυναίκα
Απάντηση : Όχι . Είμαι παντρεμένος.
Με κοιτάει με απορία. Αφού είστε παντρεμένος γιατί λέτε ότι δεν έχετε γυναίκα.
Διότι άλλο γυναίκα , άλλο σύζυγος. Γυναίκα μπορεί να είναι μια όποια. Φίλη, αδελφή, γυναίκα του διπλανού σου ή μια Αλβανίδα ή Ρωσίδα από εκείνες που τις παίρνεις στο σπίτι να σου μαγειρεύουν και στο τέλος σε κάνουν με τα …κρεμμυδάκια. Ενώ σύζυγος είναι μία και μόνη. Αυτή που παντρεύτηκες. Το λέει και η λέξη. Συ-ζυγός. Δηλαδή εις ζυγόν!
Κουνάει το κεφάλι –σαν να λέει « που έπεσα»ν αλλά ωστόσο συνεχίζει τις ερωτήσεις. Έχετε παιδιά;
-Παιδιά όχι. Μόνο δύο κόρες.
-Παρατάει το μολύβι και με αγριοκοιτάζει: Δηλαδή τα κορίτσια δεν είναι παιδιά;
Θυμήθηκα τον πεθερό μου. Όταν γεννήθηκε και η δεύτερη κόρη μου, με πλησίασε αγριεμένος : «Πάλι κορίτσι ;Σου είπα να προσέχεις. Που είχες το νου σου». Και σαν να μην έφτανε αυτό μου άρπαξε από το χέρι το φιλοδώρημα που ήμουν έτοιμος να δώσω στη νοσοκόμο που μου ανήγγειλε το νέο. «Όταν είναι κορίτσι δε δίνουν πουρμπουάρ. Να μαζέψεις τα χέρια σου. Να σε δω μεθαύριο που θα δώσεις και προίκα » .
Μια τελευταία ερώτηση – λέει .Τι θα ψηφίσετε;
Εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα της κρεβατοκάμαρας και η γυναίκα μου, μου βάζει τις φωνές: Μην απαντάς. Θα …σκεφθούμε
Κατάλαβα -λέει η κοπέλα και σημειώνει. Δεν ξέρει, δεν απαντάει, θα ρωτήσει τη… γυναίκα του!!!
Στ.ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ