Τρίτη 31 Μαΐου 2011

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΔΑΝΕΙΚΑ …ΚΙ ΑΓΥΡΙΣΤΑ

Μας αρέσει ή όχι ζούμε κάτω από την πίεση του περίφημου μνημονίου με το οποίο το Δ.Ν.Τ και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας προσπαθούν όχι βέβαια να συμμορφώσουν το οικονομικό χάος που έχει απαξιώσει την πολιτική ζωή της Ελλάδος , αλλά να εξασφαλίσουν τα λεφτά που μας δανείζουν με το αζημίωτο, όπως παλαιά με την αλίστου μνήμης Δ.Ο.Ε-( Δηλαδή την είσπραξη εκ μέρους των δανειστών μας των φόρων από τα σπίρτα, τράπουλες ,τσιγαρόχαρτο, αλάτι, πετρέλαιο σμυρίδα Νάξου)
Αξίζει για την επικαιρότητα, να κάνουμε μια αναδρομή στα δάνεια που πήρε η Ελλάδα από την εποχή της ανεξαρτησίας και τα οποία εγκλώβισαν από τότε, την οικονομική μας ζωή. Το πώς τα καταφέρνουμε κάθε φορά να επιζούμε είναι μια άλλη ιστορία. Απόγονοι του Καραγκιόζη είμαστε .Αλίμονο να μη τα καταφέρναμε.
Το πρώτο δάνειο της ανεξαρτησίας το πήραμε το 1824 το οποίο είχε ονομαστική αξία 800.000 στερλίνες από τις οποίες έφτασαν στα χέρια μας μόνο 308.000 και πολεμοφόδια 11.900 στερλίνες.
Αναλαμβάνοντας το 1825 ο Ζαϊμης στο ταμείο υπήρχαν μόνο 16 γρόσια ούτε μία λίρα . Από τότε !!!
Το δεύτερο δάνειο το 1825 είχε ονομαστική αξία 2.000.000 από τις οποίες έφτασαν στα χέρια μας μόλις 529.000 καθώς από το αρχικό ποσό κρατήθηκαν διάφορα ποσά για τόκους – έξοδα- μεσιτικά( και μίζες βέβαια. Αμφιβάλλετε;) και εξόφληση μέρους προηγουμένου δανείου (Πηγή : Τάσος Ηλιαδάκης)
Από τις υπόλοιπες 529.000 εστάλησαν στην Αμερική 156.000 για να κατασκευαστούν δύο ατμοκίνητες φρεγάτες και 126.000 στην Αγγλία για 6 ατμοκίνητα πλοία. Ακόμη ποσό 137.000 για μισθοδοσία του ναυάρχου Κόχραν (με το αζημίωτο ο ναύαρχος ε;)και υπόλοιπο 190.000 για τον εμφύλιο σπαραγμό που μας έδερνε από τότε, την ώρα που ο Ιμπραήμ έφτανε ανενόχλητος στην Πελοπόννησο και εμείς βγάζαμε τα μάτια μας.
Οι ιστορικοί, μάλιστα, θεωρούν ότι το δάνειο, ήταν ένα από τα αίτια για τον εμφύλιο ,γιατί κάθε κόμμα σπαταλούσε υπέρ αυτού σε εξαγορά βουλευτών –ψηφοφόρων-διορισμούς και μισθοδοσία κυρίως στρατιωτικών σε σημείο ώστε να έχει η Ελλάδα 12.000 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς για 20.000 στρατιώτες. Λέγεται ότι ο Γκούρας δήλωνε μισθοδοσία 12.000 στρατιωτών ενώ είχε μόνο.3.000 !!!(πηγή Παπατσώνης)
Από αυτό και η λαϊκή ρήση : Ο καπετάν ένας !
Για να σωθεί ο Μεσολόγγι δεν απομείνανε παρά μόνο 20.000.(Παπαρηγόπουλος)

Είναι η εποχή που η Ελλάδα ονομάσθηκε… Ψωροκώσταινα !!!
Δεν είναι απίθανο ότι και η ναυμαχία του Ναυαρίνου τον Οκτώβρη του 1827 που η επανάσταση φαινότανε να καταρρέει, δεν έγινε από φιλελληνισμό και μόνο, αλλά γιατί με τη διάλυση του Ελληνικού κράτους οι Αγγλογάλλοι θα χάνανε τα λεφτά που μας είχαν δανείσει (Γι αυτό λέμε, ότι και σήμερα, δεν συμφέρει να μας αφήσουν να βουλιάξουμε. Μας κρατάνε για το δικό τους συμφέρον)
Επί Όθωνος οι τρεις Μ. Δυνάμεις εγγυήθηκαν 60 εκατομ. Γαλ. Φράγκα σε τρεις δόσεις από τις οποίες πήραμε μόνο τις δύο τα 40.Τα υπόλοιπα ουδέποτε δόθηκαν Αλλά και από τα 40.εκατ. τα μισά κρατηθήκαν από τους δανειστές για προεξόφληση τόκων –μεσιτικά – (κάποιοι πήραν και τo… δώρο τους) και το υπόλοιπο σπαταλήθηκε σε μισθοδοσίες και έξοδα των Βαυαρών. Είχαμε να ταϊσουμε κι αυτούς βάσει…μνημονίου όπως γίνεται καλή ώρα με τη Τρόικα τώρα που κάθονται τρων και πίνουν και τη φτώχεια φοβερίζουν. Θα πείτε ότι αυτοί είναι μόνο τρεις.. Αμ δε. Υπάρχουν γύρω τους ένα σωρό στελέχοι τραπεζών και σύμβουλοι… πολυφαγάδες !
Τελικά στο τέλος της Οθωνικής περιόδου χρωστούσαμε τριπλάσια από εκείνα που είχαμε πάρει. Είμαστε …ατσίδες!
Επί Τρικούπη συνήφθησαν εφτά δάνεια με ληστρικούς όρους έως την τραγική ομολογία του :Κύριοι δυστυχώς επτωχεύσαμεν.( Για την ιστορία η ακριβής φράση ήταν : Κύριοι αδυνατούμε να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας )
Από εκεί και πέρα πήραμε κατά σειρά το 1879, 60 εκατ. Γαλλικά φράγκα – Το 1881, 120 εκατ .-το 1884, 100 εκατ.-το 1887, 135 εκατ.- το 1889, 155 εκατ. και το 1890, 89 εκτ. για την κατασκευή του σιδηροδρόμου Πειραιά – Λάρισας .Τα περισσότερα από την τράπεζα Κων/πολεως του Ανδρέα Συγγρού ο οποίος ήλεγχε και τις εταιρείες που είχαν αναλάβει τα έργα και με επιτόκια που εκυμαίνοντο μεταξύ 5,5% -8,5% !!!
Όπως έλεγε ο συγχωρεμένος , κανείς δε σε δανείζει αν δεν έχει συμφέρον να το κάνει .Ψέματα ;
Πάντως από το συνολικό ποσό των 643 εκατ. Χρυσών Γαλ φράγκων θα εισπράξαμε μόνο τα 443 εκατ. ενώ για τοκοχρεωλύσια καταβλήθηκαν 455 εκατ. Δηλαδή περισσότερα από αυτά που πήραμε.
Μοιραία η χρεοκοπία. Η ιστορία όμως τραβάει πολύ μακριά .
Γι αυτό την άλλη Δευτέρα η συνέχεια
Σταύρος Ιντζεγιαννης

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
LOS INDIGNADOS

Εξαπλώνεται με μορφή επιδημίας, το κίνημα των αγανακτισμένων πολιτών που συγκεντρώνονται στις πλατείες σε μια ειρηνική και ακηδεμόνευτη χωρίς το κομματικό καπέλωμα-συγκέντρωση, διαμαρτυρόμενοι όχι μόνο για τα εξοντωτικά κυβερνητικά μέτρα αλλά και κατά της πολιτικής και των πολιτικών συλλήβδην που οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα. Οι λαοί επιλέγοντας μια νέα μορφή διαμαρτυρίας, διαδηλώνουν μαζικά σε όλες τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου εκφράζοντας την άποψη -των νέων κυρίως -για το πολιτικό σύστημα που παραπαίοντας μεταξύ ενός αποτυχημένου σοσιαλισμού κι ενός ανάλγητου καπιταλισμού δημιουργεί ολοένα και περισσότερο εξαθλιωμένους πολίτες χωρίς ελπίδα μιας καλύτερης ημέρας.
Η αγανάκτηση μοιάζει καζάνι που βράζει με άγνωστο μέχρι αυτή τη στιγμή, το αν και το πότε το καπάκι θα εκτιναχθεί και με ποιόν τρόπο. Η πείνα και η ανέχεια μαζί με την ανεργία και την ανασφάλεια είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι.
Το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η κατάσταση ελέγχεται από τους ίδιους τους συγκεντρωμένους, δε σημαίνει ότι αυτές οι χιλιάδες του λαού θα μένουν για πολύ καιρό ειρηνικά συγκεντρωμένες. Ο Θεός να βάλλει το χέρι του, γιατί μια σπίθα, ένα σύνθημα, μια ανεξέλεγκτη κραυγή, αρκεί για να ανάψει η δυναμίτιδα. Να εκραγεί η αγανάκτηση.
Η αγανάκτηση υπάρχει για πολλά πράγματα και σε πολλές μορφές από την πολιτική έως το Σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές αγορές. Από τα έδρανα της βουλής μέχρι τα τηλεοπτικά κανάλια. Από τα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου έως τα φαρμακεία που μένουν απλήρωτα και από τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ που περιμένουν δυο μήνες για καρδιολογικές εξετάσεις έως τα ποδοσφαιρικά γήπεδα και ακόμη έως και αυτή τη συζυγική κρεβατοκάμαρα.
Αυτός : Πάλι θα μας έρθει η μάνα σου; Τα Χριστούγεννα την είχαμε και κάθισε ολόκληρη βδομάδα, τι θέλει κι έρχεται κάθε τρεις και λίγο
Αυτή : Αμάν ρε Χριστόφορε, θα σου βγουν τα μάτια με το ντεκολτέ αυτής της χαζοβιόλας απέναντι που τα έβγαλε όλα έξω, σα δε ντρέπεται που δεν άφησε σιλικόνι για σιλικόνι!!!
Η αγανάκτηση κυκλοφορεί πιο έντονη στην αγορά: Πάλι ακρίβυνε η φέτα. Ούτε μπρόκολο δεν μπορεί να αγοράσεις πια.
Σκέψου να αυξηθεί και ο Φ.Π.Α και σου κόβουν και το επίδομα!
Αγανακτισμένοι όμως και οι επαγγελματίες που γίνονται αποδέκτες της μείωσης του αγοραστικού δυναμικού : Μας γονάτισαν τα μέτρα. Από λουκέτο σε λουκέτο πάμε. Άλλοι τα φάγανε εμείς τα πληρώνουμε !!!
Φυσικά και στα γήπεδα, ακόμη χειρότερα. Μόνο που εκεί η αγανάκτηση των φιλάθλων είναι διαχρονική . Τον Ιούνιο του 1962 παίζοντας το τελικό του κυπέλου μεταξύ των « αιωνίων » ο Ελβετός διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει τον αγώνα στο 100ο λεπτό της παράτασης λόγω σκότους. Αγανακτισμένος ο κόσμος νομίζοντας ότι ο αγώνας ήταν σικέ όρμισε στο γήπεδο να λυντσάρει τον διαιτητή .Ο αγώνας διακόπηκε οριστικά αλλά χωρίς να ορισθεί επαναληπτικός. Έτσι το 1962 δεν είχαμε κυπελλούχο!!!
Φοβερή δύναμη η αγανάκτηση του κόσμου ιδιαίτερα όταν αφορά το επίπεδο διαβίωσής του .Το 532 σημειώθηκε « η στάση του Νϊκα » όταν αρχίζοντας από αφορμή τη διαμάχη για τις αρματοδρομείες μεταξύ Πρασίνων και Βένετων (αθλητισμός και εδώ, με τους έξαλλους και ανεξέλεγκτους οπαδούς) κατέληξε σε διαμαρτυρία κατά της φορολογικής πολιτικής του Ιουστινιανού με αποτέλεσμα να συγκεντρωθεί το πλήθος στον ιππόδρομο ζητώντας την αποπομπή των Υπουργών οικονομικών Ιωάννη του Καπαδόκη και του Τριβωνιανού . Αποτέλεσμα ήταν οι ταραχές να επεκταθούν με σύνθημα ΝΊΚΑ –ΝΙΚΑ (Λαέ ΝΙΚΑ) και εκεί στον ιππόδρομο λέει η ιστορία εσφάγησαν από την κρατική φρουρά 30.000. Ο αριθμός είναι μάλλον υπερβολικός, αλλά οπωδήποτε ήταν μεγάλος.
Όλα αυτά όμως είναι απλά πταίσματα, μπροστά στην συζυγική αγανάκτηση . Άνεργος ο Τρύφων, άφηνε δεν άφηνε 20 ευρώ να περάσουν βδομάδα. Αλλά παραδόξως καλότρωγε .Τη μία μέρα μπριζόλες, την άλλη τσιπούρες την παράλλη παϊδάκια .Καταλάβαινε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά ,αλλά μια που έτρωγε , χόρταινε, έκανε το κορόιδο. Ώσπου ξαφνικά το μενού γύρισε στη φακή, Δε μίλησε τη μια μέρα ,αλλά την άλλη φασόλια , τη τρίτη μπρόκολα, έβαλε τις φωνές καταγανακτισμένος.
-«Βρε γυναίκα είναι φαγητό για κερατά αυτό, εμ` απατημένος , εμ νηστικός »!!!
Κάπως έτσι και με τη σημερινή κατάσταση, όπου ο λαός ,διαμαρτύρεται αγανακτησμένος : Και μας κατάκλεψαν και μας αφήνουν και νηστικούς !!!
Αντέχεται;
Στ Ιντζεγιαννης

Τρίτη 24 Μαΐου 2011

Εν κατακλείδι
ΒΑΣΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ

Α ρε παλιομισοφόρια τι τραβάν για σας τ` αγόρια !
- Άφρον.. άφρον !
-Η Εύα με εξαπάτησε Κύριε
Ήθελές τα έπαθές τα –λέει ο λαός με τη δική του σοφία
Με χειροπέδες, ένα θλιβερό ανθρωπάκι, ο άλλοτε ισχυρός του Δ.Ν.Τ που με ένα του ναι ή όχι ανεβοκατέβαζε χρηματιστήρια. Η ειρωνεία : Κατηγορούσε άλλους πως δεν μπορούν να βάλουμε τάξη στα οικονομικά τους ποιός ; αυτός που δεν μπορούσε να βάλλει σε τάξη το…σώβρακό του Καθ` υποτροπήν μάλιστα και όχι μόνο άπαξ…αλλά δίπαξ, τρίπαξ!!!
Δεν δικάζουμε και δεν καταδικάζουμε κανέναν. Δε στήνουμε δικαστήριο. Απλώς προβληματιζόμαστε .Ποιοι κυβερνάνε τον κόσμο !!!
Και δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο δεύτερος. Κάθε τόσο, κάποιος επώνυμος από αυτούς που μας κουνάνε το δάχτυλο και τρέμουμε , απασχολεί την κοινή γνώμη με τα καμώματά του.
Πριν χρόνια ο «πλανητάρχης»!!! κατηγορήθηκε για έλλειμμα ηθικών αντιστάσεων ( η πιο κομψή έκφραση που μπορώ να βρω) Θυμάστε τι κρότο είχε κάνει. Μέχρι και το φόρεμα της Λεβύνσκι είχε κάνει σημαία του ο Λευκός Οίκος ( « λευκός » τρόπος του λέγειν. Απ` έξω κούκλα από μέσα πανούκλα) Φυσικά…ζήτησε «συγνώμην !!!» και ούτε γάτος ούτε ζημιά. Ούτε τη γυναίκα του ενόχλησε. Εξακολούθησε να κουμαντάρει και όχι μόνο τη χώρα του, αλλά να επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο και τις τύχες των άλλων λαών κι ας μη μπορούσε να κυβερνήσει ούτε τα πάθη του. Βλέπετε η ηθική της εξουσίας δεν έχει σχέση με τη ηθική της κρεβατοκάμαρας.
Χρόνια τώρα πρωθυπουργός γειτονικής χώρας απασχολεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τις βίλες οργίων και τα σκάνδαλά του χωρίς και να συγκινεί κανέναν στη χώρα του και μάλιστα επαίρεται-όπως τον είδαμε προ ημερών στη τηλεόραση- για τα ερωτικά του κατορθώματα. Αλλά και στη Γαλλία αν θυμάστε ο προβεβλημένος σοσιαλιστής πρόεδρος –συχωρεμένος πια –απεκαλύφθη μετά το θάνατό του ότι είχε διπλή ερωτική ζωή και είχε και εξώγαμο τέκνο. Και στη γηραιά Αλβιώνα, κάθε τόσο, κάποιος υπουργός συλλαμβάνεται να …ατακτεί, όμοιος- ομοίω. Για θυμηθείτε τον Προφιούμο με την Κριστίν Κίλερ
Και αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπορούν να επιβληθούν στις ορέξεις τους που δε σέβονται την οικογένειά τους, που δεν σκέπτονται το στρεβλό παράδειγμα που δίνουν στους άλλους, εννοούν να επιβάλουν τη θέλησή τους στο λαό τους, πιθανότατα και όλους εμάς, μια και η περιβόητη παγκοσμιοποίηση, μας δένει χειροπόδαρα με συγκοινωνούντα οικονομικά και πολιτικά ή στρατιωτικά συμφέροντα.
Κι όμως οι ίδιοι που δεν σέβονται το αξίωμά τους και τον νόμο που εκπροσωπούν, νομοθετούν, οριοθετούν και υπογραμμίζουν κανόνες ζωής για τους άλλους; Όχι σπάνια , καταδικάζουν με την υπογραφή τους ολόκληρους λαούς;
Δεν κρίνουμε τις πράξεις του προέδρου του Δ.Ν.Τ πολλώ μάλλον που όλη η ιστορία, κρύβει καθώς λένε, κάποιο παρασκήνιο ή κάποια πολιτικά παιγνίδια. Δεν αποκλείεται. «Το Βασικό Ένστικτο» χρησιμοποιήθηκε ανέκαθεν τόσο στην κατασκοπεία όσο και στην πολιτική .Οι δυνατοί έχουν τις αδυναμίες τους. Όλοι έχουν την Αχίλλειο πτέρνα τους .Αλλά και μόνο το γεγονός ότι διαπομπεύεται ένας άνθρωπος που αρκούσε να κουνήσει το δάχτυλό του για να στήσει στον τοίχο τις οικονομίες των άλλων, αρκεί για να προβληματίσει όλους μας .
Αυτοί είναι λοιπόν οι περίφημοι «Μεγάλοι»που τους σέρνει από τη μύτη το πάθος και το…λάθος τους ;
Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι – μου θυμίζει ο Ευαγγελικός λόγος. Έχουν εκατομμύρια λεφτά και δεν έχουν μιας πεντάρας αξιοπρέπεια. όσο για μυαλό, κουκούτσι κι εκείνο… μες στο παντελόνι τους
Προβληματισμένοι στεκόμαστε για τον ηθικό ξεπεσμό του Στρος Καν, για τον οποίο θα καταδικάζαμε τον τελευταίο συνάνθρωπό μας τον μη αναγνωρίσιμο , τον μη προβεβλημένο, τον ανθρωπάκο της καθημερινής βιοπάλης. Ούτε τα εκατομμύρια του ,ούτε το αξίωμά του τον έσωσε : Όπως έστρωσε κοιμάται – λέει ο λαός
Δε στήνουμε καρμανιόλες για κανέναν γιατί συνήθως φροντίζουν να τις στήσουν οι ίδιοι. Απλώς αναρωτιόμαστε .Αυτοί λοιπόν κυβερνάνε τον κόσμο; Θυμάστε τον Τσαγγανέα στο «Οι Γερμανοί ξανάρχονται»; Άνθρωποι- άνθρωποι, που είναι οι άνθρωποι;
- Ανθρωπίσκοι όλοι τους !
Σταυρος Ιντζεγιαννης

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Σχολιάζοντας βιβλία.

ΧΡΙΣΤΙΝΑΣ ΚΟΚΚΟΤΑ
- ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΛΌΓΙΟ-

Ένα οδοιπορικό στα χρόνια και τους χώρους του θεάτρου το «ΘΕΑΤΡΙΚΌ ΑΝΑΛΌΓΙΟ» της γνωστής φιλολόγου και θεατρολόγου ,κ. Χριστίνας Κόκκοτα .- Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πολύπλευρη και πολυεπίπεδη έρευνα - παρουσίαση και κριτική ανάλυση του θεατρικού χώρου με τους δραματουργούς, του ηθοποιούς, τις τάσεις, και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά από χώρα σε χώρα και από θέατρο σε θέατρο.
Με συνοδοιπόρο την επιστημονική γνώση και την εμπειρία της, ξεναγεί τον αναγνώστη της στο χώρο του θεάτρου σε 290 σελίδες και σε 63 σταθμούς μελετώντας –κρίνοντας –παρουσιάζοντας τις διάφορες και διαφορετικές όψεις του θεάτρου από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας. Από τη μάσκα και τον συμβολισμό της μεταμφίεσης έως τον ηθοποιό και την ερμηνεία του και το ρεπερτόριο με τα κύρια στοιχεία του από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονή μας εποχή.
Ο αναγνώστης ξεναγείται στους χαρακτηριστικούς σταθμούς από το αρχαίο έως και του σύγχρονο θέατρο υπογραμμίζοντας ότι :Εκφραστικό μέσο δεν είναι μόνο η φωνή του ηθοποιού αλλά το σύνολο σώμα του και το οποίο με τη διπλή του υπόσταση ως σημαίνον και σημαινόμενο ανάγεται σε φορέα μηνυμάτων (σελ 25). μέχρι κάποια πρόσωπα του θεάτρου που άφησαν τη σφραγίδα τοις παρακαταθήκη για τους επερχόμενους.
Το αρχαίο θέατρο, με τη διάσταση πολιτική- φιλολογική σάτιρα του Αριστοφάνη (52) η Νεοελληνική αλλά και η Ευρωπαϊκή σκηνή αναλύονται στους κυριότερους σταθμούς των .Ο Μάριος Ποντίκας ( μάστορας του θεατρικού λόγου, βαθύς ανατόμος, της νεοελληνικής κοινωνίας ) αλλά και ο Διονυσιασμός του Λόρκα όπου απουσιάζει η «Ελπίδα για λύτρωση και ανάσταση στην κατά Λόρκα κάθαρση»106. και ο νεορομαντισμός του Εντμόν Ροστάν ή στον Στρίνμπεργκ όπου «Ο φόβος της θηλυκής κυριαρχίας στοιχειώνει ολάκερη τη δημιουργία του»σελ 117
Η κ. Κόκκοτα αναλύει με υπευθυνότητα τόσο την πολύπλευρη προσωπικότητα του δραματουργού όσο και του ηθοποιού από το αρχαίο θέατρο μέχρι τις μέρες μας .
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η 5η ενότητα όπου ο αναγνώστης παρακολουθεί μια περιδιάβαση από το Ιαπωνικό θέατρο Νο, στη θεατρική Αθήνα ή στο Πολωνικό θέατρο όπου στον πρόλογο του «Γάμου» του Γκόμπροβιτς «Οι άνθρωποι όταν είναι μαζί επιβάλλουν ο ένας στον άλλον τρόπους ύπαρξης, ομιλίας συμπεριφοράς…Ο καθένας παραμορφώνει τους άλλους ενώ ταυτόχρονα παραμορφώνεται απ` αυτούς»
Ακόμη μια σύντομη περιδιάβαση στη θεατρική Βιέννη «Μπερλίνερ Ανσαμπλ» η το «Πίκολο Τεάτρο»ή το Νεοϋορκέζικο “living thatre”που δίχασε και προκάλεσε το κοινό με το ετερόκλιτο ρεπερτόριό του (Στρίμπεργκ, Πιραντέλο, Αρτώ)
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις στην ενότητα ΣΤ για τη θεατρική πρωτοπορία όπου στη σελίδα 230 «Όχι λίγες φορές η πρωτοπορία μπορεί να εκφράζεται με την προκλητική ηθοποιία ή με την επιθυμία του δημιουργού να δοκιμαστεί η υπομονή των θεατών. Ακόμη και η ορθοφωνία και η βασική θεατρική αρχή ότι οι «ηθοποιοί πρέπει να ακούγονται με σαφήνεια»μπορεί σκόπιμα να αγνοηθεί και να χλευαστεί από το πρωτοποριακό θέατρο»
Να σημειωθεί η υπεύθυνη άποψή της - άποψη ειδικού- για το ρεπερτόριο του δικού μας ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ «Γιατί στο ρεπερτόριό του να μην υπάρχει ένα έργο του Ι. Καμπανέλλη. του Κορέ ή του Μουρσελά ,και των διασκεδαστικών του Τσιφόρου ή του Ψαθά» που έχουν- να προσθέσουμε εμείς εξασφαλισμένο κοινό και αποτελεί και απαίτηση του κοινού- αλλά και όπως γράφει η Κυρία Κόκκοτα «έτσι ώστε όχι απλώς να υπάρχει και να επιβιώνει αλλά να μετουσιώνεται σε μια τοπική παιδευτική εστία»
Προσωπικά πιστεύουμε ότι το ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ» της κ. Κόκκοτα πλήρωσε μιαν έλλειψη στη θεατρική μας παιδεία.
Σταύρος Ιντζεγιάννης
ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΑΝΘΡΩΠΙΣΚΟΙ

Το γεγονός της σύλληψης του προέδρου του Δ.Ν.Τ για προβλήματα ηθικής τάξεως ξανάφερε τη συζήτηση στο ερώτημα : Ποιοι μας κυβερνάνε;
Κάθε τόσο, κάποιος προβεβλημένος, απασχολεί την κοινή γνώμη με τα καμώματά του που κάθε άλλο παρά συνιστούν και την προσωπικότητά του και τη θέση του και τον θώκο στον οποίο βρίσκονται.
Το προχθεσινό συμβάν που κάνει το γύρο του κόσμου, με τον πρόεδρο να οδηγείται με χειροπέδες για λόγους ανηθικότητας , προβληματίζει όλους μας. Και δεν είναι ο μόνος. Πριν χρόνια ο «πλανητάρχης»!!! κατηγορήθηκε για έλλειμμα ηθικών αντιστάσεων. Θυμάστε τι κρότο είχε κάνει. Αλλά…ζήτησε «συγνώμην !!!» και εξακολούθησε να άρχει και όχι μόνο τη χώρα του αλλά να επηρεάζει κατά κάποιον τρόπο και τις τύχες των άλλων λαών κι ας μη μπορούσε να κυβερνήσει ούτε τα πάθη του.
Χρόνια τώρα πρωθυπουργός γειτονικής χώρας απασχολεί τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τα σκάνδαλά του χωρίς και να συγκινεί κανέναν στη χώρα του και μάλιστα επαίρεται-όπως τον είδαμε προ ημερών στη τηλεόραση- για τα ερωτικά του κατορθώματα. Αλλά και στη Γαλλία αν θυμάστε ο προβεβλημένος σοσιαλιστής πρόεδρος –συχωρεμένος πια –απεκαλύφθει μετά το θάνατό του ότι είχε διπλή ερωτική ζωή και είχε και εξώγαμο τέκνο. Και στη γηραιά Αλβιώνα, κάθε τόσο, κάποιος υπουργός συλλαμβάνεται να …ατακτεί, όμοιος ομοίω !!!
Και αυτοί οι άνθρωποι που δεν μπορούν να κυβερνήσουν τον εαυτό τους που δε σέβονται την οικογένειά τους, που δεν σκέπτονται το στρεβλό παράδειγμα που δίνουν στους άλλους, εννοούν να κυβερνούν το λαό τους πιθανότατα και όλους εμάς, μια και η περιβόητη παγκοσμιοποίηση, μας δένει χειροπόδαρα με αλληλοσυνενούμενα οικονομικά και πολιτικά ή στρατιωτικά συμφέροντα.
Με ποιο ηθικό έρεισμα οι ίδιοι που δεν σέβονται το αξίωμά τους και τον νόμο που εκπροσωπούν, νομοθετούν, οριοθετούν και υπογραμμίζουν κανόνες ζωής για τους άλλους; Πως γίνεται να καταδικάζουν με την υπογραφή τους ολόκληρους λαούς; Πριν χρόνια – γιατί να κρυβόμαστε; -και δικός μας, μάλλον άτακτος, αποποινικοποίησε τη μοιχεία, δίνοντας άφεση εκ προοιμίου σε όλους τους μελλοντικά μοιχούς κατά το
«Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μη δώστε» που λέει ο λαός μας. Σοφός ο λόγος του!
Δεν είμαστε κριτές των πράξεων του προέδρου του Δ.Ν.Τ .Ούτε να καταδικάσουμε ή να αθωώσουμε .Δε στήνουμε δικαστήριο πολλώ μάλλον που όλη η ιστορία, κρύβει καθώς λένε, κάποιο παρασκήνιο ή κάποια πολιτικά παιγνίδια. Αλλά και μόνο το γεγονός ότι διασύρεται ένας άνθρωπος που κουνάει το δάχτυλό του και ανεβοκατεβάζει την οικονομία των άλλων με ένα ναι ή με ένα όχι, αρκεί για να προβληματίζει όλους μας .
Ποιοι κυβερνάνε επιτέλους τον κόσμο; Αυτοί που δεν μπορούν να κυβερνήσουν τας πάθη τους ;Αυτοί που κατεβαίνουν στο επίπεδο του οποιουδήποτε ανίκανου και μωρού; Αυτοί που δε διαθέτουν το ελάχιστο ίχνος αξιοπρέπειας . Με ποιο θράσος αυτοί που ίσως ντρέπονται – ΑΝ ντρέπονται!!!- να αντικρίσουν τα παιδιά τους θα αντικρίσουν τον λαό που εκπροσωπούν;
Προβληματισμένοι στεκόμαστε μπρος στον απύθμενο ηθικό ξεπεσμό για τον οποίο θα καταδικάζαμε τον τελευταίο συνάνθρωπό μας τον μη αναγνωρίσιμο , τον μη προβεβλημένο, τον ανθρωπάκο της καθημερινής βιοπάλης.
Δε στήνουμε στον τοίχο κανέναν. Απλώς ρωτάμε .Αυτοί μας κυβερνάνε; Αυτοί ζητάνε από μας συνέπεια και υπακοή στους νόμους ,Αυτοί που δεν μπορούν να χαλιναγωγήσουν τα πάθη τους, κυβερνάνε τον κόσμο ; και μετά αναρωτιόμαστε γιατί βαίνουμε στην καταστροφή. Άμυαλός ο βοσκός χαμένο το κοπάδι –Σοφία λαού.
Ε ανθρωπίσκοι- ανθρωπίσκοι !!!
Σταυρος

Πέμπτη 12 Μαΐου 2011

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΠΟΛΥΕΔΡΟ-9-5-2011

ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
-Στην αεροπορία -

Λένε πως όταν συναντιούνται μετά από χρόνια παλιές φίλες μιλάνε για τους γυμνασιακούς έρωτές τους . Όταν συναντιόμαστε παλιοί φίλοι μιλάμε για το στρατιωτική μας ζωή..
Αυτό και μόνο δείχνει πόσο καθοριστική για τη ζωή μας στάθηκε η στρατιωτική μας θητεία .Μια περίοδος που μπορεί να μην είναι σημαντική από την άποψη της βιοποριστικής μας καριέρας-ίσως να είναι και ανασταλτική σε πολλές περιπτώσεις- ωστόσο σημάδεψε τη ζωή μας έτσι, που χρόνια μετά, θυμόμαστε πρόσωπα και πράγματα από αυτή την περίοδο.

Και πράγματι ο στρατός είναι ένα κομβικό σημείο για εφέδρους και μονίμους ακόμη, όπου υπάρχει μια έντονη και σε κάθε παράμετρο αλλαγή της μέχρι τότε ζωής μας. Μια απότομη αλλαγή που ανατρέπει συνήθειες και σχέδια .Σα να σε πετάνε στο πέλαγος χωρίς να ξέρεις κολύμπι και κολυμπάς για να σωθείς. Μια δοκιμασία –δυσάρεστη στην αρχή μέχρι που να βλαστημάς την ώρα που γεννήθηκες -αλλά ιδιαίτερα ευχάριστη σαν ανάμνηση.Ο στρατός είναι μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, με τη φιλοσοφία της με τους κανόνες της με τον τρόπο συμπεριφοράς ακόμη και με τη γλώσσα της.; Ένας κόσμος ολόκληρος που ζει και κινείται μέσα στο δίπτυχο- καθώς σωστά αναφέρει ο συγγραφέας – ιεραρχία –πειθαρχία . Και φυσικά για τους εφέδρους μια παρένθεση - παλιά τράβαγε δυο και τρία χρόνια- ενώ για τους μονίμους είναι μια καριέρα βιοποριστική όπως όλες οι βιοποριστικές εργασίες, αλλά που όμως διατηρεί την ένστολη ιδιαιτερότητά της. Για τους ιπτάμενους ακόμη περισσότερη, αφού το να πετάς δεν είναι μια συνηθισμένη υπηρεσία. Έχει τη χαρά καθώς γράφουν οι αεροπόροι – στο βιβλίο που παρουσιάζουμε- να νοιώθεις απελευθερωμένος αλλά…έχει και τους κινδύνους της.

Η συγγραφή καταχωρείται σε δύο ενότητες , η πρώτη – 7 κεφάλαια που αναφέρονται συνοπτικά στην ιστορία της αεροπορίας-και η δεύτερη 30 κεφάλαια όπου καταχωρείται μεμαρτυρημένα από τα γραπτά των αεροπόρων , εφέδρων και μονίμων ή ζωή και η γλώσσα στην αεροπορική βάση και στις μονάδες. Μαρτυρίες καταχωρημένες άλλες σε βιβλία αεροπόρων, άλλες σε ημερολογιακές καταγραφές ή σε εφημερίδες της εποχής κι άλλες σε προφορικές αναμνήσεις που συνέλλεξε ο συγγραφέας κινούμενος δίκην ρεπόρτερ, μα πάντα με τη διάθεση, να διασωθούν στον χρόνο από αυτόν τον ιδιότυπο συλλέκτη αναμνήσεων. Τον Κώστα Αθανασόπουλο.
Είναι η πέμπτη μελέτη που μας δίνει ο κ. Αθανασόπουλος -μέρος μιας τριλογίας –στρατός ναυτικό, αεροπορία - όπου μελετάται η ζωή και η γλώσσα του στρατού ξηράς, θαλάσσης και αέρος.

Ο συγγραφέας ακολουθεί τη μεθοδικότητα του αρχαιολόγου ο οποίος ψηφίδα , ψηφίδα προσπαθεί να αποκαλύψει και να συγκολλήσει - να συμπληρώσει το εύρημα του ώστε να ολοκληρωθεί η εικόνα.

Στο πρώτο κεφάλαιο που λειτουργεί σαν πλαίσιο της όλης μελέτης και που μπορεί να θεωρηθεί εισαγωγικό δίνονται γενικές πληροφορίες για την ιστορία της αεροπορίας και του αεροπλάνου , ενώ στο δεύτερο μέρος η μεθοδικότητα του συγγραφέα – συλλέκτη- μελετητή, γραπτών και προφορικών αναμνήσεων μας βάζει μέσα στην αεροπορική βάση με τις ιδιαιτερότητες και τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ αξιωματικών και σμηνιτών ή ακόμη από βάση σε βάση και από εποχή σε εποχή.

Ένας κόσμος ολόκληρος που αποκαλύπτεται σαν μια πανοραμική ταινία στην οποία καθένας από μας αναγνωρίζει κάτι από τη δική του στρατιωτική ζωή. Αυτό το πελώριο σχολείο ή αν θέλετε αυτή την μαγική μηχανή που σε παίρνει παιδί για να σε αποδώσει άντρα.

Το να συλλέξεις προφορικής ή γραπτές μαρτυρίες ή να διαβάσεις δεκάδες βιβλία που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό σίγουρα δεν είναι μια εύκολη υπόθεση.

Μέσα από τη σωρεία των μαρτυριών, το να διαλέξεις το ουσιώδες , το ενδιαφέρον και κυρίως εκείνο που αξίζει να διασωθεί στο χρόνο –θα έλεγα ακόμη και να μείνει σαν εργαλείο, για επόμενους μελετητές δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο.. Χρειάζεται γνώση, εμπειρία, αλλά και τεχνική ώστε όλο αυτό το υλικό αναμνήσεων να γίνει τελικά ένα λογοτέχνημα. Αυτό που παρουσιάζουμε σήμερα. Ένα βιβλίο που διαβάζεται άνετα, ευχάριστα διατηρώντας την επαφή με τον αναγνώστη αμείωτη από την αρχή ως το τέλος. Μία σωρεία τεκμηρίων, επεισοδίων και ανεκδότων που σε προκαλούν να διαβάσεις τη συνέχεια και που χωρίς να χάνουν το ενδιαφέρον τους ,σου γεννά συχνά μιαν ιλαρή διάθεση. Το σοβαρό μαζί και το ευτράπελο.. Εξ άλλου το γεγονός ότι απαρτίζεται από αυτοτελή κεφάλαια διευκολύνει την ανάγνωση χωρίς να κουράζει τον αναγνώστη.
Όλα αυτά είναι αυτό που λέμε το ύφος του συγγραφέα !

Στην πρώτη ενότητα που αφορά την περίοδο έως το 1940 ιστορείται μέσα από γραπτά κείμενα (Ηλίας Καρταμαλάκης Η γενιά των Ικάρων- Δ .Κωταντούλας Οδοιπορικό στα χρόνια εκείνα-. ) η πρώτη περίοδος της Ελληνικής αεροπορίας. Τα πρώτα βήματα και οι πρώτες προσπάθειες να δημιουργήσει και η Ελλάδα τη δική της αεροπορική δύναμη και η οποία μάλιστα πρόλαβε και να δράσει ως επιθετικό όπλο κατά των Ιταλών ενώ η δεύτερη περίοδος 1941-2006 όπου καταχωρούνται αποσπάσματα κυρίως από τα βιβλία των –Σαράντος Αποστολίδης .Ένας αεροπόρος θυμάται –Χρ.Φακίνος .Μεταξύ ουρανού και γης και Πετώντας -Χρ.Παληκαρίδης .Μια ζωή επ ώμου και άλλων αποσπασματικά .

Η πρώτη ενότητα χωρίζεται σε δύο εποχές. Η μία από τους μυθολογικούς χρόνους έως τους ιστορικούς .(Ερμής με τα φτερωτά του σαντάλια. Ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος με τα κερένια φτερά . ο Φρίξος και η Έλλη κ.α)-Η δεύτερη από τους ιστορικούς έως το 1940 όπου ιστορούνται αφ ενός οι πρώτες προσπάθειες του ανθρώπου να πετάξει ( Αδελφοί Μογκολφιέροι, αδελφοί Ράιτ Φον Ζέπελιν κα.α ) αφ` ετέρου δε μέσα από γραπτά κείμενα η πρώτη περίοδος της Ελληνικής αεροπορίας.

Από καθαρά ιστορική άποψη, για όσους ενδιαφέρονται όχι μόνο να διαβάσουν επιδερμικά –αν επιτρέπεται ο όρος –την ιστορική μελέτη του Κώστα Αθανασόπουλου αλλά ψάχνουν να μάθουν , να σπουδάσουν κατά κάποιον τρόπο το θέμα της Ελληνικής Αεροπορίας στα πρώτα της χρόνια το πρώτο αυτό μέρος έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα.

Στη δεύτερη ενότητα που αφορά την Αεροπορία στα χρόνια από το 1940 και εντεύθεν το ενδιαφέρον μετατοπίζεται σε μια πιο λογοτεχνική και ευχάριστα αναγνώσιμη περίοδο. Μια περίοδο που πολλοί έζησαν στις αεροπορικές βάσεις και έτσι το ενδιαφέρον δεν είναι απλά το πώς και τι μέσα στις αεροπορικές βάσεις αλλά κυρίως και οι αναγωγές σε όλα αυτά που έζησαν είτε στην αεροπορία είτε στους στρατώνες πεζικού μια και καθώς ξέρουμε λίγο πολύ ο στρατός σε όλα τα όπλα τουλάχιστον στη βασική εκπαίδευση είχε κοινά σημεία

Στο πρώτο αυτό μέρος τα ονόματα των πρώτων αεροπόρων μας καθώς και τα ανδραγαθήματα, τα ακροβατικά , αλλά και ο φόβος της πρώτης πτήσης είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα και προκαλούν, ερεθίζουν τον αναγνώστη να διαβάσει τη συνέχεια

Όπως σημειώνει ο ε.α σμήναρχος Χ. Φακίνος Την εποχή εκείνη (1950) το όπλο της αεροπορίας φάνταζε εξωπραγματικό και αφάνταστα απλησίαστο. Και μόνο που ανέφερες ότι θα τολμούσες να υπηρετήσεις και μάλιστα σαν ιπτάμενος αυτόματα περνούσες στον χώρο των παλαβών και επειδή η παλαβομάρα είναι συνυφασμένη και με τον κίνδυνο η συγκατάβαση των γονέων ήταν απαραίτητη Μάχες δινότανε μεταξύ γονέων και αρσενικών επιγόνων γι αυτή τη συγκατάθεση.

Στην δεύτερη ενότητα που εκτείνεται στις 190 από τις 242 συνολικά σελίδες , ο αναγνώστης ζει με μια εκπληκτική ζωντάνια τη ζωή σε μια αεροπορική βάση όπου καταχωρούνται χωριστά η ζωή των εφέδρων, των μονίμων, η ζωή των υπαξιωματικών ή των αξιωματικών Μια ζωή που αλλοτριώνει την προσωπικότητά σου για να την αντικαταστήσει με αυτή που θέλει ο στρατός.

Δείτε για παράδειγμα
« Λαβόντες υπ όψιν κ.τ.λ επιτρέπομεν εις τον Υποσμηναγόν Κουδούνη Ανάργυρον όπως συνέλθη εις πρώτον γάμον μετά της επίσης εις πρώτον γάμο συνερχομένης Μαρίας Μιχοπούλου κτλ --(Δηλαδή δεν έφτανε να θέλει η νύφη και ο γαμπρός καθώς λέμε αλλά και ο Στρατός.
Κι αλλού
Ο Υφ/γος τιμωρεί με 15θήμερη φυλάκιση τον υποσμηναγόν…διότι δημιούργησε χρέος χιλίων δραχμών προς τον…ιδιώτην και δεν προέβη εις έγκαιρον εξώφλησιν.-- Πράγμα που δείχνει ότι οι μόνιμοι Ίκαροι δεν είχαν καν ιδιωτική ζωή. Ο στρατός δεν ήταν απλώς η οικογένειά τους αλλά και ο εμπλεκόμενος σε κάθε εκδήλωση της ζωής των

Ακόμη και στην πολιτική .
Διαβάζουμε
Τη Κυριακή που ερχότανε ξημέρωναν εθνικές βουλευτικές εκλογές.. Ο πολιτικός αντίπαλος χειρότερος από τον χειρότερο εξωτερικό εχθρό του έθνους έπρεπε να εξοντωθεί .Κάθε μέσο , κάθε ενέργεια ήταν θεμιτή. Έτσι σαν ξημέρωσε η ημέρα με πολιτική περιβολή εξετέλεσαν το μοναδικό τους ιερό καθήκον με τον τρόπο φυσικά που τους ορμήνεψαν.
Άλλες εποχές άλλες νοοτροπίες !


Υπάρχει ένα λογοτεχνικό κεφάλαιο κάτι σαν δοξαστικό μαζί και ελεγείο για τις πρώτες γενιές των αεροπόρων μας που βγήκαν από το ΕΚΕΧ( Εκπαιδευτκό κέντρο εφέδρων χειριστών ) από τον ε.α αντισμήναρχο Χρ Φακινο.

Σ` αυτό το κέντρο από το 1949 μέχρι το 1958 που έκλεισε φοίτησαν 1134 μαθητές Από αυτούς ονομάστηκαν ανθυποσμηναγοί οι 608 Δηλαδή το 53%.80 θυσίασαν τη ζωή τους για τη δόξα της αεροπορίας, και ένα 25% έμειναν και ακολούθησαν σαν μόνιμοι μαζί με τους της σχολής Ικάρων σκαλοπάτια της ιεραρχίας. Οι εγκαταστάσεις της σχολής ισοπεδώθηκαν και απάνω τους επεκτάθηκε αυτό που απόμεινε.Ο κήπος της Γεσθημανής και των δακρύων. Σήμερα τίποτε δε θυμίζει εκείνο το φυτώριο των πρώτων μαθητών των αιθέρων που μαζί με τους αριστοκράτες της σχολής Ικάρων έγραψαν με αίμα και ιδρώτα την μεταπολεμική ιστορία της πολεμικής και της πολιτικής ιστορίας της αεροπορίας .

Απαραίτητη μια διευκρίνηση : Ο συγγραφέας ασχολείται συνολικά με την αεροπορία σαν όπλο , και όχι μόνο με τους ιπτάμενους της σχολής Ικάρων που οι άλλοι ονόμαζαν αριστοκράτες της Αεροπορίας.

Την εμπειρία της πρώτης πτήσης περιγράφει ο Δ. Κωταντούλας
Στις 19 Σεπτεμβρίου πέταξα μόνος χωρίς εκπαιδευτή με συνολικό χρόνο εκπαίδευσης στον αέρα 12 ώρες και 45 λεπτά. Η απόφαση πάρθηκε μετά από εξέταση στον αέρα. Το σολάρισμα δηλαδή η πρώτη πτήση ήταν πανηγυρική το παρακολούθησαν όλοι εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι. Συγχαρητήρια στον εκπαιδευτή και στον μαθητή μαζί με σφαλιάρες και ευχές για καλή εξέλιξη.

Κι αλλού : Δάσκαλος μου ο αξέχαστος – θρυλικός αεροπόρος Πελοπίδας Φράγκος .Έπαιρνε τα μεγάλα πουλιά στο κυνήγι. Όταν σολάρισα επιχείρησα να τον μιμηθώ πήρα στο κυνηγητό περιστέρια αλλά από λάθος μου κατέβηκα χαμηλά χτύπησα πάνω στο έδαφος και το αεροπλάνο έκανε γκελ-Ευτυχώς χωρίς ζημιά !

Η γενιά των αεροπόρων του 41-47 εκπαιδεύτηκε στις σχολές της ΡΑΦ στη Μ Ανατολή είτε στην Ν Αφρική και κατόπιν από το 1950 στην Ελλάδα μαζί με Εγγλέζους΄ Το τι γινότανε το διαβάζουμε παρακάτω.

Οι 35 από τους 70 που είμαστε βασική εκπαίδευση εκπαιδεύτηκαμε μαζί με Εγγλέζους στο εργοστάσιο Σαρίδι στην οδό Συγγρού δίπλα στη Πάντειο Το εργοστάσιο το είχαν επιτάξει και το είχαν γεμίσει με υλικά.
Έκλεβαν οι Εγγλέζοι κλέβαμε κι εμείς. .Βούταγαν αυτοί, βουτάγαμε κι εμείς .Λέγαμε τι καθόμαστε. Κάναμε όπως κάνανε κι αυτοί.

Και φυσικά δεν λείπανε και τα ευτράπελα.
Στη Ν.Αφρική όπου είταν επισμηνίας γνωρίστηκε τυχαία με δυο κυρίες και κάθισε μαζί τους στο μπαρ ενός ξενοδοχείου. Αφού πέρασε αρκετή ώρα συζητώντας φεύγοντας τον εξυπηρέτησαν με το αυτοκίνητό τους πηγαίνοντας στη βάση όπου υπηρετούσε. Τότε του εξήγησαν «Λοιπόν η Μαίρη είναι σύζυγος του σμήναρχου Μπώλ κι εγώ είμαι η σύζυγος του υποδιοικητού Ρόπμερτσον» Μου κόπηκαν τα πόδια. Έμεινα με το χέρι στο πόμολο της πόρτας Είχα βγει σε μπαρ και χαχάνιζα με τη γυναίκα του Θεού και τη γυναίκα του βοηθού του θεού. Φρόντισαν όμως να με καθησυχάσουν.
Αύριο το βράδι στις 9 να είσαι εδώ να πάμε στο χωριό για ένα ποτό. Αυτό είναι διαταγή μου είπε η Μαίρη.

Από την ίδια ενότητα και το ακόλουθο
Ημερησία διαταγή. Υπομνήσκω εις άπαντας και απαγορεύω πάσαν συζήτησιν με τας εργαζομένας εις την βάσιν γυναίκας,

Στα απροσδόκητα καταχωρείται και το παρακάτω,
Κάποτε ένας εκπαιδευτής έκανε χαμηλή πτήση και ζουμάρισε πάνω από ένα αυτοκίνητο που κατόπιν διαπίστωσε ότι ήταν του Υπουργού Αεροπορίας

Βέβαια ο στρατός έχει και τα ευτραπελά του που ίσως εκείνη τη στιγμή που τα ζεις δεν το καταλαβαίνεις όσο είσαι νεοσύλλεκτος αλλά παλιώνοντας δύο και τρία χρόνια τότε που υπηρέτησε η δική μου γενιά το ανεκδοτολόγιο γέμισε ευτράπελα.

Τηλεφωνική επικοινωνία :
Εδώ αντισμήναρχος Ποντίκας.
Μάλιστα κ/Αντισμήναρχε .Εδώ επισμηνίας Γάτος
Ρε συ με δουλεύεις Θα σε φτιάξω εγώ
Όχι κ. Ποντίκα λέγομαι Γάτος με ταυτότητα .Μπορείτε να το διαπιστώσετε.
Γραμμένο σε σκοπιά Φίλε κοιμήσου .Φυλάς λιγότερο.

Ερχόμενος στο Άραξο γλυκό μου κοριτσάκι ανάπαυση και προσοχή τα νόμιζα συρτάκι
Ήρθα πρωί στον Άραξο να γίνω αεροπόρος μα απ΄το καψόνι το πολύ έγινα δορυφόρος
Ρεφραίν : ‘Αρον άρον στον Άραξον αυτόν

Κόβω το δαχτυλάκι μου
το κάνω μολυβάκι
και με το αίμα της καρδιάς
σου γράφω γραμματάκι

Κι ακόμη στα…λαογραφικά της αεροπορίας ο γάμος αξιωματικού εν στολή όπου το ζεύγος των νεονύμφων αναγκάζεται να περάσει κάτω από μια αψίδα με διασταυρούμενα ξίφη συναδέλφων του γαμπρού οι οποίοι για να αφήσουν ελεύθερη τη δίοδο τον αναγκάζουν σε ένα σωρό ιλαροτραγικές καταστάσεις
Ιδιαίτερο κεφάλαιο αφιερώνει ο συγγραφέας για τη γλώσσα της αεροπορίας που έχει όπως και η γλώσσα του Στρατού και του Ναυτικού με τις οποίες έχει ιδιαίτερα ασχοληθεί ο συγγραφέας τη δική της ιδιαιτερότητα.

Ο αναγνώστης τελειώνει την ανάγνωση μέσα σε μια ατμόσφαιρα ιλαρότητας και ευφορίας χάρη στον τρόπο που ο Κώστα ς Αθανασόπουλος ο συλλέκτης των αναμνήσεων καταχωρεί μεθοδικά –άσχετα πως τα διαβάζει ο καθένας-τη ζωή στην εκπαίδευση και στις βάσεις έτσι που ζεις την αεροπορία όχι μόνο ιστορικά αλλά κυρίως από την ανθρώπινη πλευρά του σμηνίτη- σμηνία- επισμηναγού ή αντισμήναρχου κι ακριβώς αυτή η ανθρώπινη πλευρά της στρατιωτικής
ζωής είναι αυτό που καταξιώνει τον συγγραφέα και τη συγγραφή του.

Σταύρος Ιντζεγιάννης

Κυριακή 8 Μαΐου 2011

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
ΔΗΛΩ ΥΠΕΥΘΥΝΩΣ

Παίδες ευαγείς εν τη καμίνω! Ande portas οι δηλώσεις για την εφορία, οι οποίες γίνονται τον Απρίλη, επειδή είναι ο μήνας που λέμε ψέματα, αλλά υπογράφουμε υπευθύνως ότι είναι αλήθεια : -Μα τον Άγιο- δηλώ ότι !!!
- Σα λίγα βάλαμε –λέω του λογιστή.
- Έλα μωρέ, έτσι κι αλλιώς αυτοί θα τα διπλασιάσουν!!!
Δηλώσεις υπάρχουν πολλών ειδών εκ των οποίων οι σπουδαιότερες ήτανε οι δηλώσεις εθνικοφροσύνης της πάλαι ποτέ ηρωικής εποχής: Υπευθύνως δηλώ ότι αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον κομουνισμό και να μου κοπεί η γλώσσα αν ζητωκραυγάσω για το σφυροδρέπανο-και οι οποίες αφορούσαν τον απλό λαό, τον αγνό, τον ανιδιοτελή, τον πραγματικά ιδεολόγο που ήταν πρόθυμος να πέσει στη φωτιά για το κόμμα. Το κόμμα που αποτελούσε γι` αυτόν θρησκεία και γι` αυτό δεν υπέγραψε ποτέ δήλωση μετανοίας, προτιμώντας το ξύλο και την εξορία ,την ίδια στιγμή που κάποιοι μεγαλόσχημοι ,υπέγραφαν, δήθεν για να μείνουν ελεύθεροι, να διευθύνουν τον αγώνα –όπως έλεγε, ο αλήστου μνήμης, καθοδηγητής μου
Οι δεύτερες σε σοβαρότητα δηλώσεις , είναι οι
δηλώσεις της εφορίας Τόσα έβγαλα, τόσα έκρυψα , τόσα περισσεύουν, τόσα λέει να γράψουμε ο λογιστής μου, κόβω κι εγώ κάτι και τα υπόλοιπα τα δηλώνουμε με το χέρι στην καρδιά και το μυαλό… στην τσέπη, Προσθέτει , πολλαπλασιάζει, διαιρεί-ουδέποτε αφαιρεί- η εφορία και αφού υπολογίσει όσα θέλει, σου στέλνει το εκκαθαριστικό σε φάκελο με την ένδειξη επείγον μη και καθυστερήσεις .Αν είναι να σου –δώσει, πράγμα απίθανο για τις ημέρες μας, το αναβάλλει για το προσεχές μέλλον. Λέγεται ότι θα το δίνουν σε ομόλογα.
Οι δηλώσεις αυτές αφορούν όλους τους Έλληνες αλλά από όσα ακούγονται καθημερινά κανείς από τους έχοντες και κατέχοντες δεν τις παίρνει στα σοβαρά.
Εκτός από αυτές τις δηλώσεις υπάρχουν και οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών που όμως δεν προσμετρούνται αφ ενός διότι είναι προφορικές και υπάγονται στα έπεα πτερόεντα και αφ ετέρου διότι αυτοί άλλα λένε , άλλα εννοούν και άλλα κάνουν.
Υπάρχουν ακόμη οι δηλώσεις της κυβέρνησης :Θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή – για πες αλεύρι !Υπάρχουν οι δηλώσεις για τα αυθαίρετα (αν το δηλώσεις θα το σώσεις )κι ακόμα οι δηλώσεις του Παπακωνσταντίνου, δε θα παρθούν άλλα μέτρα, αλλά θα γίνουν… διορθωτικές παρεμβάσεις !!!
Υπάρχουν ακόμη οι δηλώσεις για το «πόθεν έσχες» των πολιτικών οι οποίοι όμως κρύβουν το πόθεν και δηλώνουν μόνο το… «αίσχον»!!!



Η τρίτη σε σοβαρότητα περίπτωση δηλώσεως ήταν της γυναίκας του Φώντα ( η ιστορία είναι αληθινή ,πέρα για πέρα,απλώς αλλάζουν τα ονόματα) που σε στιγμές ευφορίας και κρασοκατάνυξης του υπέγραψε υπό τύπον αστειότητος δήλωση ότι : Υπευθύνως δηλώ ότι επιτρέπω στον άντρα μου να ξενοτρώει ,να ξενοκοιμάται και να μπαινοβγαίνει όπου θέλει. Διότι όπως έλεγε «νόμιζε» ότι είχε το γάιδαρό της δεμένο.
Στο αστείο η ιστορία την έδειχνε κι όλας η δική σου ότι να τι του υπέγραψα, ώσπου ο Φώντας, αντί να το σκίσει το χαρτί όταν ξεμέθυσαν, το δίπλωσε καλά – καλά και το φύλαξε για…ώρα ανάγκης.
-Είναι δική σας η υπογραφή – ρώτησε ο πρόεδρος την ενάγουσα που ζητούσε το δίκιο της στο δικαστήριο.
-Μάλιστα κύριε πρόεδρε.
-Ώστε του επιτρέπατε να ξενοτρώει
-Αστεία κάναμε κύριε πρόεδρε.
Έσκυψε η πάρεδρος και ψιθύρισε πίσω από τα χαρτιά στον πρόεδρο: Αστεία με τα… σώβρακα γίνονται; Η ιστορία αληθινή -1952 ή 54, εν Πάτραις μάλιστα-τότε που ακόμη ο πανθομολογουμένως εραστής με γκαραντί Αντρέας, δεν είχε αποποινικοποιήσει τη μοιχεία και τους μοιχούς τους πηγαίνανε τυλιγμένους με το σεντόνι στο αυτόφωρο.
Εμοίχευσα ιδού το έγκλημά μου!
Έλα εδώ εσύ φώναξε ο πρόεδρος τον κατηγορούμενο. Δε διάβασες ποτέ την έκτη εντολή, ου μοιχεύσεις .
-Την ξέρω κύριε πρόεδρε, αλλά έχω άδεια με την υπογραφή της . Ιδού –ανέμισε το χαρτί .Το γράφει καθαρά: Επιτρέπω κ.τ.λ. Χαμός στην αίθουσα. Όρμησε η κυρία να του το αρπάξει, αλλά ο τύπος έβαλε τα γέλια. Έχω και φωτοαντίγραφο επικυρωμένο για το γνήσιο της υπογραφής –εκάγχασε.
Συμπέρασμα : έλεγαν οι πατεράδες μας- την υπογραφή σου και άλλα τινά να προσέχεις που τα βάζεις και τι δηλώνεις .Αλλά ποιος τους άκουγε
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Εν κατακλείδι
ΜΑΝΑ –ΜΑΝΟΥΛΑ - ΜΑΜΑ

Η γιορτή της μάνας σήμερα.
Μάνα δε βρίσκεται λέξη καμία νάχει στον ήχο της τόση αρμονία
Μάνα υπάρχει όντως μία αλλά …μανούλια πολλά. Μερικά δε και μανουλομάνουλα. Δηλαδή δυο φορές μανούλια.
Μάνα – μανούλα , μητέρα μαμά και «ωχ Μάνα μου». Υπάρχει ακόμη και η μανάρα που αποτελεί άλλη εκδοχή του σεξουαλικού τύπου βαρέων βαρών απ` όπου και το γνωστό τι σου κάνω μάνα μου ;Υπάρχει ακόμη και το μανουλίτσα που αποτελεί τον χαζοχαρούμενο τύπο του ερωτευμένου που δε βλέπει μπροστά του.
Μάνα ο γιος μάνα κι ο γέρος μάνα της γης σε κάθε μέρος.
Η σπουδαιότερη γιορτή σε παγκόσμια κλίμακα. Από τη μάνα βυζάξαμε τη ζωή και ίσως για αυτό από γονιδιακά κατάλοιπα όταν δούμε γυναίκα ό νους μας πάει αμέσως εκεί. Πω-πω
…γάλα. Τυχεράκια μπέμπη !!!
Στην αγκαλιά της μάνας άλλωστε απολαύσαμε το πρώτο γυναικείο χάδι. Και ήταν και το μόνο δωρεάν Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα τα πληρώσαμε πανάκριβα !
Από την αρχαιότητα καταφανέστατη η μητρική αγάπη.
Στον Ομηρικό κύκλο όταν η Θέτις παντρεύεται τον Πηλέα ο Απόλλων τη ρωτά τη γαμήλιο δώρο θέλει να της χαρίσει και η Θέτις αντί για χρυσά ή άλλα δώρα που θα ζητούσε η κάθε μία για τον εαυτό της του ζητάει το παιδί που θα γεννηθεί από το γάμο της να είναι άτρωτο από οποίο κακό. Σκέφτεται όχι τον εαυτό της ή τον άντρα της αλλά το παιδί που μέλλει να γεννήσει.
Ο χριστιανισμός θεσπίζοντας τη μονογαμική οικογένεια ισχυροποίησε το ρόλο της μητέρας μέσα και πάνω στο πρόσωπο της μητέρας του Θεού που γίνεται και μητέρα του κόσμου .
Η μητέρα με τον χριστιανισμό γίνεται ένα πρόσωπο ιερό που αποκτά το σεβασμό και τη λατρεία .
Ω πανάχραντε μήτερ θα ψάλλει ο υμνωδός.
Και μέσα από την αξεπέραστη ποίηση του Ακάθιστου Ύμνου θα δώσει ο υμνωδός της εκκλησία όλο το μεγαλείο της μητρότητας.

Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον εξ ου τρέφονται πιστοί
Χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ ου σκέπονται πιστοί

Η Αναγέννηση θα μας δώσει εξαίσιες εικόνες της Παναγίας με το βρέφος αλλά καμιά δεν θα συγκριθεί με τη Βυζαντινή αγιογραφία όπου βλέπουμε την Παναγία τη βρεφοκρατούσα- του πανσέληνου- με τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια με εκείνο το μητρικό βλέμμα το γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα αλλά και εγκαρτέρηση σαν να οραματίζεται από τότε το σταυρικό μαρτύριο για το παιδί της . - όπου η εσωτερικότητα ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια σχηματοποιεί και περιγράφει τη μητρότητα πρότυπο στους αιώνες.
Η γιορτή καθιερώθηκε όταν η Αμερικανίδα Άννα Μαρία Ριβς αγανακτισμένη από τις εκατόμβες των νεκρών του πολέμου, κάλεσε τις γυναίκες – μητέρες- ασχέτως χρώματος και πολιτικών πεποιθήσεων να φωνάξουν κατά του πολέμου, Στις 9 Μαϊου 1914 ο πρόεδρος Ουίλσον καθιέρωσε ως εορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μαϊου και η οποία γιορτάζεται παγκόσμια. Χωρίς όμως να πάψουν οι πόλεμοι και οι εκατόμβες των νέων παιδιών που σκοτώνονται στα πεδία της μάχης.
Είχα δει μια σκηνή στα μικράτα μου που μου έμεινε. Λέγανε για τον Νάσο τον σφάχτη- χασάπης ήτανε- πως ήταν πολύ σκληρός και από φυλακή σε φυλακή πέρασε τα νιάτα του.
Μεγάλος πια ζούσε με τη γυναίκα του και τη μάνα του ώσπου πέθανε κάποια φορά η κυρά Γιαννιά –η μάνα του .Στάθηκε ώρα πολλή μπροστά στο φέρετρο , χωρίς να λέει κουβέντα , μήτε με ένα δάκρυ. Μόνο την κοίταζε. Κι άξαφνα έσυρε φωνή : Μάνα ωρή μάνα – σ΄αγαπάω ωρή γριά κι ας μη σου το ΄πα ποτέ. Σ΄αγαπάω ωρή μάνα τ΄ακούς-σ΄αγαπάω κι έπεσε εκείνος ο άντρουκλας που `χε κάνει ληστείες – και φόνο λέγανε κάποτε- πάνω στο άψυχο σώμα της κι έκλαιγε γοερά μέχρι που τον σήκωσαν κάποιοι και τον τράβηξαν παράμερα
Άπειρα τα παραδείγματα της μητρικής παρουσίας μέσα στην οικογένεια.
Τραγουδήθηκε, ζωγραφίσθηκε, έγινε γλυπτό, γράφηκαν ποιήματα για χάρη της, χτίσθηκαν ναοί επ` ονόματί της, λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος άνθρωπος και ακόμα και μετά το θάνατό της στις δύσκολες στιγμές μας «Ωχ μανούλα μου»φωνάζουμε. Θα πάω στη μάνα μου λέμε όταν φοβερίζουμε να χωρίσουμε Εκτός βέβαια από μερικούς που έχοντας σκίσει τη γάτα δε λένε θα πάω –λένε να πας. Αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση και ως γνωστόν οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα Ψέματα ;
Σταυρος Ιντζεγιαννης