Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ-ΓΝΩΜΗ 13-8-2012




ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ



Από το twitter η είδηση, όπου δεν κυκλοφορούν μόνο οι επιστολές Νικολόπουλου ή τα αντιρατσιστικά λάθη της Βούλας Παπαχρήστου ή οι φωτογραφίες της Μενεγάκη με το νέο της super sex μπικίνι, αλλά και άλλα πολλά και μάλιστα μερικά τους πολύ σοβαρά και πολύ χρήσιμα . Ιδού για του λόγου το αληθές .Νέο φάρμακο κατά της αϋπνίας προτείνεται, ιδιαίτερα χρήσιμο μάλιστα, σε μια εποχή όπου τα 90% των Ελλήνων έχουν χάσει τον ύπνο τους, με τις περικοπές ,θες οριζόντιες , θες κάθετες ή διαγώνιες. Σεξ, η νέα θεραπεία !

Θα μου πείτε με τέτοια ασχολούμαι, σε μια εποχή που το παν καταρρέει; Σωστά, αλλά πώς να αγνοήσεις μια είδηση …λαυράκι. Ιδού λοιπόν .

Φάρμακο κατά της αϋπνίας, το σεξ. Γαργαλιστική η είδηση με προκαλεί. Να ξαγρυπνήσουμε πάμε ή να κοιμηθούμε;

Λίγο πονηρή, λίγο αθώα και λίαν ενδιαφέρουσα η είδηση, σηκώνει σχόλιο. Υποφέρετε από αϋπνία, λέει κάποιος ψυχίατρος, ντόκτωρ του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης, διασκεδάστε την αγρυπνία σας με ερωτικά παιγνίδια!!!

-Σώπα !

- Γιατί όχι; Του κόσμου τα παράξενα διαβάζεις στα διάφορα blogs.Άλλωστε τι χάνετε; Μια δοκιμή θα σας πείσει- συμβουλεύει ο ψυχίατρος, ο οποίος όπως όλοι του σιναφιού τους, από τρελάρα άλλο τίποτε. Σας αποσπά από τις έγνοιες, σας απορροφά από το άγχος και σας βοηθά να χαλαρώσετε –λένε.

Σβήσε το φως ν` αγαπηθούμε, λέει η θεραπεία. Δεν διευκρινίζει η είδηση, τι γίνεται μ` αυτούς που πάσχουν από χρόνια αϋπνία. Διότι διάβολε έχουν και τα …φάρμακα τα όριά τους. Εδώ ασπιρίνες παίρνεις και μπορεί λένε να σου τρυπήσουν το στομάχι. «Μια φορά, κάθε φορά και μια φορά την εβδομάδα» συμβουλεύουν οι Γάλοι -εξπέρ σε κάτι τέτοια-καθορίζοντας την ερωτικό διαιτολόγιο, προκειμένου να διατηρήσεις τη… φόρμα σου και να μη χρειαστείς τη βοήθεια του κουμπάρου ή κάποιου φίλου τέλος πάντων.(Νομίζω, δεν είμαι σίγουρος, ότι αυτό το διαιτολόγιο αφορά σε σχέση με τη γυναίκα σας, γιατί με τη…γραμματέα σας οι δόσεις είναι διαφορετικές)

Βέβαια προκειμένου για φαρμακευτική αγωγή, ίσως τα πράγματα να είναι διαφορετικά, διότι υπάρχουν και άνθρωποι που υποφέρουν δις και τρις και τετράκις της εβδομάδος από αϋπνία. Με αυτούς τι γίνεται; Πώς να ελαττώσεις τη δόση χωρίς να προκαλέσεις ψυχονευρωτικές διαταραχές και να μη γίνεις και ρεζίλη. Είναι κι αυτό!!!

-Συνεχίστε τη θεραπεία επιμένει ο γιατρός, Εν ανάγκη σε περίπτωση κόπωσης, πάρτε αναβολικά, όπως κάνουν οι αθλητές (λες και πρόκειται να σας ελέγξει κανείς αν είστε ντοπαρισμένοι ;) ή αλλάξτε γυναίκα εκτός κι αν προλάβει αυτή και αλλάξει εσάς. Συμβαίνουν κι αυτά!

-Ντροπή !

-Γιατί; Εδώ είναι θέμα υγείας και άρα κάθε θυσία είναι μικρή.

Πειράματα λέει ο ντόκτωρ απέδειξαν ότι... Δηλαδή ερευνητές και πειραματόζωα του `δωσαν και κατάλαβε.

-Εντάξει Ευανθία ; νύσταξες;

-Όχι ακόμη Μήτσο μου. Λες ν` αυξήσουμε τη δόση;

«Παν μέτρον άριστον» λέγανε οι αρχαίοι μας –θεος σ`χωρές`τους, αλλά εδώ δεν πρόκειται για το μέτρο, αλλά για το υπέρμετρο. Ο Όσκάρ Γουάιλτ είχε πει «Παν μέτρον άχρηστον» και μη ξεχνάτε ότι ο κόσμος προόδευσε διότι κάποιοι τόλμησαν και ξεπέρασαν το μέτρο.

Συνεχίστε, συμβουλεύει ο ψυχίατρος, μέχρι να σας πάρει ο ύπνος αλλά αυτό βέβαια είναι μια κουβέντα. Διότι δε φτάνει να θέλεις αλλά… και να μπορείς.

«Γιατρέ μου, είπε η θειά –Χρήσταινα, εγώ η καψερή κάνω ότι μπορώ να τον πάρει ο ύπνος, αλλά ενώ όλα τα …«άλλα» του κοιμούνται τα μάτια του ορθάνοιχτα :Δε με παίρνει ο ύπνος γυναίκα, ξαναπροσπάθησε» !!!

Φοβερή ταλαιπωρία η αϋπνία, καταβάλλει τον άνθρωπο που όσο προσπαθεί να κοιμηθεί, τόσο περισσότερο ξαγρυπνά. Διαβάστε ανιαρά βιβλία – συμβούλευαν παλαιά ή μετρήστε ως το τρεις χιλιάδες.. Ωστόσο νεότερα πειράματα, σε πανεπιστημιακό επίπεδο μάλιστα, απέδειξαν ότι ο καλλίτερος τρόπος να χαλαρώσεις και να κοιμηθείς ,είναι να… ξεσπαθώσεις, ώσπου να αποκάμεις και να πέσεις σέκος !

Σύμφωνοι θα πείτε .Τουλάχιστον αυτή είναι μια θεραπεία ευχάριστη και δεν φοβάσαι να σου τρυπήσει το στομάχι από τα φάρμακα. Αλλά τι γίνεται όταν χρειάζεται διπλές και τριπλές δόσεις από πιο ισχυρό ναρκωτικό ή επαναλαμβανόμενος κάθε τέταρτα.

Απορία ψάλτου –βηξ !

Σταυρος Ιντζεγιαννης

OΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΝΆΒΑς ΚΑΙ ΣΟΦΡΏΝΙΟΣ-ΜΑΡΤΙΝΗΣ

Παρουσίαση –σχόλια


Σταυρος Ιντζεγιαννης



ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΑΡΤΙΝΗ



ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ

Οι κτήτορες της Ι.Μονής Σουμελά



Μια νέα έκδοση πρόσθεσε στην προσωπική του βιβλιοθήκη ,ο θεολόγος Dr του Ινστιτούτου Ανατολικών Σπουδών του Γρηγοριανού Πανεπιστημίου Ρώμης και τ. Σχολικός Σύμβουλος κ Παναγιώτης Μαρτίνης, Άρχων Ιερομνήμων της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Πρόκειται για την υπό τον τίτλον «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΡΝΑΒΑΣ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ» μελέτη και παράφραση, του «χαρτώου κώδικα υπ` αριθμ 268 της Ι.Μ. Διονυσίου του Αγίου Όρους» που αναφέρεται στην

Οδοιπορία από Αθηνών εις Πόντον των οσίων Βαρνάβα και Σωφρονίου ιδρυτών και κτητόρων της ιστορικής μονής της Παναγίας Σουμελά . Εκδόσεις Ταώς –Πάτρα Μάιος 2012 σελ 350 πλουτισμένη με έγχρωμες φωτογραφίες.

Στην ουσία πρόκειται για δύο βιβλία σε ένα, καθώς ο αναγνώστης, παρακολουθεί τόσο στο αρχικό κείμενο το συγγραφέν υπό του Ακακίου του Σαβαϊτη και διασωθέν εν αντιγραφή υπό του μοναχού Συμεών εν έτη 1446 με τη γλώσσα και τη γραφή του, όσο και στην παράφραση και απόδωσή του σε ωραία πολυτονική γλώσσα με κάποιες παρεμβάσεις στη δομή για ευχερέστερη ανάγνωση του, υπό του θεολόγου κ Παν Μαρτίνη.

Ο αναγνώστης παρακολουθεί την κοπιώδη –θα έλεγε κανείς μυθιστορηματική –περιπλάνηση των Αγίων Βαρνάβα και Σωφρονίου οι οποίοι ορμώμενοι από τον θρησκευτικό τους ζήλο και με την παραίνεση και ευλογία της Θεομήτορος, ξεκινώντας από την Αθήνα ( 4ος αιώνας) με μία περιπετειώδη οδοιπορία από πόλη σε πόλη και από μοναστήρι σε μοναστήρι φθάνουν στο όρος Μελά του Πόντου όπου και έκτισαν στη θέση Σουμελά ( στου Μελά –κατά την Ποντιακή διάλεκτο, σου Μελά- Σουμελά) το ομώνυμο και περιλάλητο στα πέρατα της Ορθοδοξίας μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά. Εκεί όπου μετά την ερήμωση του από τον βίαιο ξεριζωμό του ελληνισμού του Πόντου ( 1919 έως και 1922,αλλά και πιο πριν και μετά) επαναλειτούργησε ο Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος κατά την εορτή της Θεοτόκου 15Αυγούστου το 2010 και 2011.Ας ελπίσουμε δε και φέτος τη αδεία βεβαίως των Τουρκικών αρχών.

Το ιδιαίτερο της μελέτης και παράφρασης του κ Μαρτίνη σχετικά με τους κτήτορες της Μονής, Βαρνάβαν και Σωφρόνιον έγκειται εις το ότι παραθέτει σε 140 σελίδες το πρωτότυπο και ακολούθως σε άλλες 147 σελίδες τη δική του απόδωση, χωρίς να παραλείπει σε πολλά χωρία να παραθέτει και το αρχικό κείμενο ώστε ο αναγνώστης να μετέχει παράλληλα και στην αρχική γραφή.

Ο κ. Μαρτίνης γνώστης σε βάθος της εκκλησιαστικής γλώσσας (γραφή και ερμηνεία) μπόρεσε χάρη στη θεολογική του κατάρτιση, το συγγραφικό του αισθητήριο και τον θρησκευόμενο συνειδησιακό του χώρο να αποδώσει σε μια άκρως επιτυχημένη παράφραση ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πολυεπίπεδο ανάγνωσμα για ένα επίσης πολυεπίπεδο πνευματικά κοινό, ώστε να απαντά και να θέλγει διαφορετικούς και με διαφορετικά ενδιαφέροντα και καλλιέργεια αναγνώστες. Εξ άλλου το γεγονός ότι η παράφραση γίνεται σε τρίτο πρόσωπο πλέον και με δομή χωρισμένη σε κεφάλαια –ενότητες προσδίδει μια διαφορετική πεζογραφική , διηγηματογραφική

μορφή στο αγιολογικό κείμενο.

Πράγματι, ο πιστός θα παρακολουθήσει μια θρησκευτική οδοιπορία, όπου με οδηγό και ενισχυτή της προσπάθειας τη Θεομήτορα, ξεπερνώντας με απίστευτες δυσκολίες ,τις όποιες αντιξοότητες, δύο μοναχοί – μετέπειτα ανακηρυχθέντες Άγιοι-ρακένδυτοι, νηστικοί, βαδίζοντας σε άγνωστους δρόμους, με μόνο συνοδοιπόρο την προσευχή τους, ξεπερνώντας ακόμη και τις κάποιες στιγμιαίες ολιγοπιστιές τους, πραγματώνουν κατ`εμέ, τον λόγο του Κυρίου. «Εάν έχητε πίστην ως κόκκον σινάπεως ερείτε τω όρη τούτω μετάβηθι εντεύθεν εκεί και μεταβήσεται και ουδέν αδυνατίσει υμίν» Ματθαίος κεφ.17,20

Οι απίστευτες περιπέτειες των δύο μοναχών εκπέμπουν για τον πιστό το μήνυμα –και ενδυναμώνουν την πίστη του- ότι με τη χάρη του Κυρίου και τη μεσιτεία της Παναγίας Μητέρας του μπορούν να κατορθώσουν τα ακατόρθωτα κι αυτό ίσως είναι το βαθύτερο μήνυμα που δίνει η περιπλάνησή τους, πέρα από τα βιογραφικά τους στοιχεία και το ιστορικό της ίδρυσης της Μονής Σουμελά, που κι αυτό είναι άγνωστο σε πολλούς. Ο εν περιπλανήσει βίος τους μέχρι την ίδρυση της Μονής στο όρος Μελά του Πόντου και η θαυματουργός μετάβαση της ιεράς εικόνας της Παναγίας εκεί (μία από τι τρεις αγιογραφίες της Παναγίας υπό του …Λουκά ιερωτάτου ) πόρω απέχουν από το να είναι ένα απλό συναξάρι , όπως θα νόμιζε κανείς των δύο Αγίων και γίνονται ιστορική κατάθεση για μοναστήρια, ιεράρχες, τοπωνύμια, ακόμη και γλώσσα.

Ακόμη-ακόμη, ο προσεκτικός αναγνώστης που ψάχνει να βρει (πέρα από τα μηνύματα) τη δύναμη της έκφρασης ,τη συγγραφική τεχνική, την ικανότητα να παραφράσεις ένα κείμενο με τόσο σεβασμό στην αρχική γραφή, ώστε να μη χάσει ούτε την ουσία του αλλά ούτε και τη γοητεία του αρχικού κειμένου, θα επιβραβεύσει τον συγγραφέα ο οποίος πλέον των άλλων κράτησε και παραθέτει αυτούσια ορισμένα χωρία, ώστε να συντηρεί πέρα από την εκφραστική ποικιλία και αδιάσπαστη την ενότητα του αρχικού κειμένου με τη παράφρασή του.

Αλλά και ο απλός αναγνώστης, αυτός που αρέσκεται να διαβάζει ένα περιπετειώδες ανάγνωσμα, αναζητώντας απλά και μόνο την πλοκή, θα βρει μιαν «εν οδοιπορία αναζήτηση» με απίστευτες δυσκολίες και θα αρχίσει ξεφυλλίζοντας από τη πρώτη σελίδα για να φτάσει απνευστί- καθώς λέμε - στην τελευταία.

Εξ άλλου το αρχικό κείμενο του Ακακίου- που σωστά δέσωσε η απόδωσή του – είναι γεμάτο από παραπομπές σε χωρία της Παλαιάς αλλά και της Καινής Διαθήκης οι οποίες διανθίζουν , ισχυροποιούν, τεκμηριώνουν κατά έναν τρόπο τα γεγονότα και τις βαθύτερες σκέψεις των οδοιπόρων αλλά και –κατά την προσωπική μου άποψη-ερμηνεύουν για ένα σκεπτόμενο την σχέση της Παλαιάς με την Καινή Διαθήκη όπου «ουκ ήρθα καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας αλλά πληρώσαι αυτόν» Παραπομπές οι οποίες γοητεύουν, θέλγουν, τόσο νοηματικά όσο και γλωσσικά με την απαράμιλλη σε πλούτο και αισθητική του ήχου τους ,γλώσσα της Αγίας Γραφής.

Φυσικά το αρχικό αγιολογικό κείμενο - με τη γραφή και τη γλώσσα του-μπορεί να μην τόσο ακραία δυσνόητο για ένα αναγνώστη που έχει περατώσει έστω τη στοιχειώδη εκπαίδευση είναι όμως οπωσδήποτε δυσανάγνωστο και χωρίς την απόδωσή του εν παραφράσει θα έμενε αγνοημένο από τους μη ειδικούς. Αυτού ακριβώς βρίσκεται η κεφαλαιώδης προσφορά του συγγραφέα ο οποίος μάλιστα προτάσσοντας ένα κατατοπιστικό εισαγωγικό σημείωμα προϊδεάζει τον αναγνώστη του για το κείμενο που θα διαβάσει.

Κι ακριβώς εδώ δημιουργείται μοιραία ο προβληματισμός: Άραγε πόσα τέτοια ανεκτίμητα έγγραφα υπάρχουν σε μοναστήρια , άλλα φυλαγμένα με ευλάβεια κι άλλα παραπεταμένα με αδιαφορία στο έλεος του ανεικτήρμωνα χρόνου ενώ θα μπορούσαν να συμβάλλουν τόσο στην ιστορική έρευνα όσο και στην ενδυνάμωση της πίστης μας, το σπουδαιότερο από όλα.

Ο συγγραφέας δεν παραλείπει να ευχαριστήσει –λειτουργώντας συνάμμα και πληροφοριακά-τους μοναχούς της Παναγίας της Χρυσοποδαριτίσσης οι οποίοι είχαν την επιμέλεια και τον μοναχό Συμεών ο οποίος αντέγραψε το αρχικό κείμενο, τον φιλόλογο τ. λυκειάρχη κ. Ηλία Σκόνδρα ο οποίος επεξεργάσθηκε το αρχικό κείμενο και έκανε τις όποιες διορθώσεις (κατά την ταπεινή μου γνώμη θεωρώ μάλλον λανθασμένη την παρέμβαση –και όχι από δική του πρωτοβουλία καθώς μαθαίνω-όσο κι αν είναι επιτυχημένη -και είναι πράγματι-σε ένα τόσο σημαντικό κείμενο, έστω με τα συντακτικά, ορθογραφικά, η χρονολογικά λάθη του, που όμως χαρακτηρίζουν σε τελευταία ανάλυση το πνευματικό επίπεδο του Ακακίου, την εποχή του και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγραψε και το οποίο μάλιστα παρατίθεται εν πλαισίω, ο έστιν ακριβές )

Αντίθετα το γλωσσάρι που παραθέτει η συμμετοχή της Κυρίας Αικατερίνης. Μαρτίνη- Οικονόμου, απολύτως αναγκαίο, ερμηνεύει κάποιες ιδιωματικές άγνωστες λέξεις.

Φυσικά αυτά δεν μειώνουν έστω κατά το ελάχιστο, την αξία της εργασίας του κ. Παν Μαρτίνη και τον επιβραβεύουν για την προσφορά του, με την ευχή να κοσμήσει τις βιβλιοθήκες όχι μόνο των Ποντίων ή των εκκλησιαστικών κύκλων, αλλά γενικότερα του Ελλήνων αναγνωστών .

Σταυρος Ιντζεγιάννης

ΣΚΛΗΡΟΙ ΔΡΟΜΟΙ- ΚΩΤΣΑΔΑΜ


Σύντομη παρουσίαση- Σχόλια



ΣΚΛΗΡΟΙ ΔΡΌΜΟΙ-

Ποίηση Γιάννη Κωτσαδάμ –Εκδόσεις Ιωλκός. Αθήνα 2011.



Σκληροί δρόμοι-τρυφεροί στίχοι.

Μέσα στην αντίφαση του πόνου, της απελπισίας , της πίκρας, μερικές φορές με στυφούς στοχασμούς( Ο θεός σ` εγκατέλειψε /χωρίς τον επιούσιον/αδελφέ του ελέους) αλλά και της ελπίδας και μιας υφέρπουσας αλλά εννοούμενης από την όλη ποιητική του έκφραση προσδοκίας , ο άνθρωπος που αντιστέκεται στη καταφορά με την αγάπη για τη δημιουργία. Μια ομορφιά, ένα λουλούδι, ένας έρωτας εξιδανικευμένος ,το φεγγαρόφωτο, εκείνη η τρυφερότητα που τον κάνει να γράφει (ρώτησα την αγράμπελη να μάθω τ` όνομά σου κι ένα δάκρυ κύλησε από το μάγουλό της …) κι ακόμη ο άνθρωπος για τον άνθρωπο. Όλα αυτά που χαρακτηρίζουν την ποίηση του Κωτσαδάμ δεν είναι παρά η αντίσταση του ποιητή κι ας εκφράζεται με κάποιον πεσιμισμό, οδοιπορώντας σε «Σκληρούς δρόμους»κατά τη δική του τιτλοφόρηση.

Έκδηλη η ανησυχία του ανθρώπου που ζει, που κατατρύχεται, από την αγωνία της ύπαρξης όπως έρχεται από το παρελθόν στο μέλλον.

«Ποντοπορούμε αμίλητοι…. Αργοναύτες με σπασμένα κουπιά» κι αλλού πιο χαρακτηριστικά σε μιαν αποστροφή τραγικής υπογράμμισης

« Ήρεμα ζούσαμε αιώνες

με νόμους και ήθη αναλλοίωτα

κι ήρθαν θνητοί με λάβαρα αλαζονείας.

Τ` άπληστα χέρια τους

θωπεύουν τ` αθώο κορμί μας .

Στ` όνομά μας ορκίζονται

και σκοτώνουν την αρμονία»

και πιο κάτω

« βουβός διαβαίνει ο άνθρωπος

εν γη ερήμω και αβάτω

με τον χιτώνα της απληστίας…

τετέλεσται;»

Κάπου εκατό ποιητικές καταθέσεις όπου ο αναγνώστης συμμετέχει με τη δύναμη του στίχου (ποίησή μου, ευτυχώς που με στυλώνεις….στρατιές σε προσκυνάνε κι αντέχουν) όπου μερικά θυμίζουν μαντινάδα: Χείλι μου μοσκομύριστο/ της ομορφιάς γιορτάνι/ περπάτα σαν τον αϊτό/ μάτι μη σε βασκάνει

Έντονος ο μεταφορικός λόγος, μερικές φορές στα όρια του υπερρεαλισμού, με πολλαπλές, αλλεπάλληλες μεταφορές

απότοκες της ,φιλολογικής του ιδιότητας και της επιστημονικής του ενασχόλησης με τον έντεχνο λόγο , πεζό ή ποιητικό, πάντα σε μια διαρκή αναζήτηση του ανθρώπου Του ανθρώπου που βρίσκεται σε ένα ασταμάτητο ,εναγώνιο ψάξιμο, για μια οδό διαφυγής, καθώς τον κυκλώνει η θλιβερή διαπίστωση της σύγχρονης πολιτικής ματαιότητας (εργολάβοι, εργοδηγοί, εργομέτρες-πλήθος. Έργο όμως πουθενά.) Κι ακόμη η προσμονή « Από τη βίγλα οι θνητοί τα όνειρα αγναντεύουν»

Και η ειρωνεία ή τάχα η διαπίστωση στους σκληρούς δρόμους της ποίησης: Μητρός τε και πατρός τιμιώτερον η πατρίς…γι`αυτό πληρώνεις κάτι παραπάνω!!!

Ψάχνοντας συνιστώσες στην όλη ποιητική σύνθεση του Γιάννη Κωτσαδάμ « Σκληροί δρόμοι» διαπιστώνεται μια φιλοσοφική διάθεση με πολιτικές αιχμές -ίσως θέσεις-–κυρίως επιγραμματικά-για τον άνθρωπο όχι εν τόπω ή χρόνω αλλά τον διαχρονικό καθώς γενικεύεται η όλη του βιωτή/. (Οι αλύτρωτοι τα θέλουν τα δεσμά τους /έτσι δικαιολογούν την ύπαρξή τους)

Ακραίος ο λυρισμός, του Γιάννη Κωτσαδάμ είτε παγιδευμένος στην απελπισία ( Χαϊδεύω την πανσέληνο με ματωμένες παλάμες) είτε ερωτικός , έτσι λυρικός ώστε να θυμίζει αλλοτινές εποχές. όταν η ποίησή του ξεφεύγει σε μικρά ολιγόστιχα αλλά ωστόσο μεστά σε έκφραση και ψυχική αγαλλίαση, ποιητικά διαλείμματα που ξαφνιάζουν και ξεστρατίζουν από τους «σκληρούς δρόμους» ξεκουράζοντας τον αναγνώστη σε μονοπάτια ευδαιμονίας με βαθύσκιωτες ανάπαυλες που θυμίζουν εφηβικούς μας έρωτες ή εφηβικές ανησυχίες. Ποιητής αιώνια έφηβος καθώς τον διαβάζεις και αναπολείς !

«Δε θέλω τίποτ` άλλο. Φτάνει που δάκρυσες για μένα»

Κι αλλού που θυμίζει άσμα – ασμάτων. « Πήρα τη σκιά των πουλιών στην αγκαλιά μου κι ήρθα στα ρείθρα του ποταμού των δακρύων σου/Τα χείλη σου έσταζαν κρίθινο άσπρο γάλα.»

Μια δεύτερη συνιστώσα είναι τα ολιγόστιχα ποιητικά του ξεσπάσματα

«Στη λεηλασία των δειλινών οι λύκοι οσμίζονται ψοφίμια» όπου ο βαθύτατα φιλοσοφημένος, ο σκεπτόμενος ποιητής, με έκδηλη την ανησυχία του αναρωτιέται σε ένα γενικότερο ερώτημα που αφορά τη γενιά μας σε συνάρτηση με το χρέος μας απέναντι στο μέλλον του τόπου και της εποχής «Ποιος θα μιλήσει για τα χαμένα χαμόγελα των παιδιών; Ποιος θα μας πει για τα παγωμένα χείλη. Ποιος θα φέξει στη σκοτεινή στράτα;»Κι αυτός ο προβληματισμός τελικά είναι κατά τη γνώμη μου ο ρόλος της ποίησης και του ποιητή.

Σταύρος Ιντζεγιάννης



Πάτρα 7.Αύγουστος 2012.