Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013


Βιβλιοπαρουσίαση

Από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη



ΧΡΩΜΑΤΑ ΑΛΉΘΕΙΑΣ

ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΑΛΑΤΕΙΑΣ ΒΕΡΡΑ



Μετά την πρώτη της ποιητική συλλογή « Η ευγένεια των ήχων »,η οποία της πρόσφερε άφθονα εγκωμιαστικά σχόλια, η Γαλάτεια Βέρρα κυκλοφόρησε τη δεύτερη συλλογή της με τίτλο «Χρώματα αλήθειας» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη, δικαιώνοντας όσους είχαμε προβλέψει ότι θα μονιμοποιήσει τη θέση της στη νεοελληνική ποίηση της γενιάς της.

Ήδη η νέα της συλλογή 117 ποιήματα, έρχεται με την ωριμότητα του ποιητή που δεν φοβάται να υπογραμμίσει την άποψη, ότι η ποίηση δεν είναι απλώς η φόρμα αλλά κυρίως η λέξη. Οι λέξεις –η έκφραση!

Είναι γνωστό άλλωστε ότι η ποίηση, συμμετέχοντας στην πρόζα, τη διαχωρίζει ουσιαστικά από τα άλλα είδη του πεζού λόγου και την αξιολογεί ως λογοτεχνία και η Γαλάτεια Βέρρα το γνωρίζει και το υπηρετεί σωστά Εξ άλλου όλο και συχνότερα στη νεότερη ποίηση, παρατηρείται μια τάση μεταστροφής προς το ποιητικό πεζογράφημα που βοηθά σε μια πιο άνετη και πληρέστερη εικονοπλαστική και εννοιολογική προσέγγιση.

Πράγματι η φόρμα στη νέα της συλλογή υποχωρεί από τον κλασσικό στίχο, χωρίς και να τον αποκλείει - υπάρχουν αρκετά στην κλασσική μορφή- σε πεζό ύφος. Τα «χρώματα αλήθειας»είναι μια ποιητική πρόζα, όπου ένας λεκτικός θησαυρός, τη βοηθά να εκφραστεί με την αρμονία των ήχων των οποίων τη σύζευξη, τόσο ακουστικά όσο και νοηματικά κατέχει άριστα, έτσι που το αποτέλεσμα είναι μια λυρική απογείωση. Μουσικός άλλωστε η ίδια.

Η φιλοσοφική της διάθεση κύριο γνώρισμα της νέας της ποιητικής κατάθεσης, επικεντρώνεται σε έναν υπαρξιακό προβληματισμό, τόσο στον υποσυνειδησιακό της χώρο, όσο και στον αισθητό κόσμο γύρω της και εκδηλώνεται άλλοτε με μια πίκρα, μια απογοήτευση, αλλά πάντα με μια τρυφερότητα που αποκαλύπτει την ευαισθησία της. ( όπου: Ήρθες μνήμη πικρή. Πιστή στο ραντεβού του αδιαπέραστου….Άφησες το βλέμμα σου στη σκόνη των αιώνων) και άλλοτε σε μια αισιόδοξη στάση ζωής σαν να κοιτάζει μέσα από ένα ανοιχτό ανοιξιάτικο παράθυρο( Ας θύμιζε η ζωή μέλι, γάλα θυμάρι,/Ας πλάγιαζε με πόθο στο στρώμα του ανένταχτου / ας άγγιζε με τα δάχτυλα την άρπα των αγγέλων..)

Αυτή η φιλοσοφική διάθεση –κάποιες φορές ο σκεπτικισμός- την ακολουθεί σε όλη την ποιητική της πορεία στη νέα συλλογή της. ( Αυτός ο κόσμος χάνει ερείσματα /πετά ανερυθρίαστα κάθε αρωγή / Οδηγείται στον αφανισμό…αποδομείται και χαίρεται/ αναιρείται και καμαρώνει)

Ακόμη και στις συνομιλίες της με έναν υποθετικό συνομιλητή (άλλοτε Β πρόσωπο, άλλοτε Γ , κάποιες φορές ιδεατό ερωτικό σύντροφο ή μια απολεσθείσα απόλαυση) συχνά περιγράφει το alter egoτης και όπου διακρίνουμε μια κριτική διάθεση. Ίσως είναι η προσμονή ενός μάταια αναμενόμενου ιδανικού που μπορεί να είναι και ο έρωτας σε μια ευδιάκριτα θεοποιημένη κατάσταση . Μια εναγώνια αναζήτηση που διατρέχει όλη τη συλλογή της και παρουσιάζεται μέσα από έναν εννοιολογικό πλούτο με ωραίες μεταφορές, ο οποίος τη βοηθά τόσο στην κομψότητα της έκφρασης όσο και στην ποιητική παρουσίαση ενός πεζού λόγου.

Συχνά δίνει την εντύπωση μιας αυτοανάλυσης .Μιας συνομιλίας με τον καθρέφτη της, θα έλεγα στα όρια μιας αυτοκριτικής. (Ενοχή .σελ 39– Γιατί έχασες τα λόγια σου;….Τα στηρίγματά σου σαθρά / Τα νεύρα της ψυχής σου γκρεμισμένες απολήξεις / ερείπια σωστά….Μόνο ένα θαύμα θα μπορούσε να ανατρέψει τον αφανισμό)

Η νοσταλγία έχει το μεγάλο της μερίδιο στη νέα συλλογή της «Χρώματα αλήθειας» και είναι κάπως δύσκολο να αναλυθεί, για μια ποιήτρια που ακόμη δεν έχει ζήσει τη βιολογική της ζωή, παρά στις πρώτες δεκαετίες της. Λόγου χάρη γράφει: «Κάποτε θυμάμαι άγγιζα τον ιδανικό κόσμο με μια διάφανη απλότητα. Κρατούσα στις μικρές μου παλάμες τον ευγενικό μόχθο»

Κι αλλού : «Έπινες πάντοτε τσάι με λεμόνι. Στα χείλη σου ανέπνεαν οι γεύσεις. Έμοιαζε με μικρή τελετουργία…Όλος ο κόσμος οσμή σωστή στη λιτή σου κούπα» Ακόμη :Άφησες το χέρι μου στον χρόνο / ξέχασα τη λήθη να ικετεύσω/αυτό το άγγιγμα με στοιχειώνει

Δε θα μπορούσε για όσους την ξέρουμε, να λείπει από την ποιητική της έμπνευση ο Δημιουργός. Ο Πλάστης- κορυφαίος ποιητής. Κι όσο κι αν δε δηλώνεται καθαρά ωστόσο στο βάθος όλης της συλλογής, υπάρχει ο θρησκευόμενος εαυτός της

Δάσκαλε της οικουμένης / με της σοφίας το σκήπτρο/Εσύ που θα ποιμάνεις τα ανθρώπινα με οικτιρμούς/στα σπλάχνα σου βρέθηκε η αγάπη…μην πάψεις να ενδιαφέρεσαι για τα ποιήματα / Μην πάψεις να μεριμνάς ,φρουρέ των ψυχών.

Σε μια γενική τοποθέτηση θα έλεγε κανείς ότι είναι μια ποιητική πρόζα όπου ο λυρισμός της εκφράζεται με μια λεκτική αβρότητα και μια κομψότητα ύφους- θα έλεγα μια ευγένεια ήχων- χαρακτηρίζοντας μια ποίηση αφιερωμένη «εις τον ένδον εαυτόν» αποκαλύπτοντας ευαισθησίες και τρυφερότητα –αγάπη- ανθρωπιά. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα δηλαδή της ποίησης και του ποιητή



Σταύρος Ιντζεγιάννης



























Εν κατακλειδι

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΟΒΟΡΑ



Άντε αρκετά. Νηστεία και προσευχή από σήμερα μήπως και σας λυπηθεί και σας δώσει άφεση αμαρτιών.

Χορεύσαντες και μη χορεύσαντες, αθώοι ή αμαρτήσαντες ή απλώς επεθυμίσαντες ακόμη και όσοι κάνατε την πάπια –τάχα μου, τάχα μου δεν ξέρετε τίποτε-ούτε ακούσατε ούτε είδατε ε;-γυρίστε φύλλο και πάρτε το απόφαση.

- Κύριε ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιον σου!

-Γιατί βρε χαϊβάνι στραβοπάτησες ;

-Ο όφις με παρέσυρε Κύριε

-Και συ που είχες το νου σου. Στη ζωντοχήρα δίπλα ;

Άντε τώρα να βρεις δικαιολογία να Του εξηγήσεις ότι « Όχι ένεκα περί δια κακίαν ,αλλά λόγω επειδή » είχες πιει ένα μπουκάλι ουίσκυ και τώριξες στο βαράτε βιολιτζήδες και είπες και τη σαχλαμάρα σου «Δεν πάω σπίτι μου απόψε…»λες και ήταν δυνατόν 42 χρόνια παντρεμένος με τρία παιδιά σε ώρα γάμου που λέει ο λόγος, να πας πουθενά αλλού, πχ στο σπίτι της Νικολέτας της χήρας του Κώτσο Νάκου, του χημικού που είχε ντυθεί, καμπαρετζού. Καλό κουμάσι κι αυτή .28 ημερών χήρα – βαρυπενθούσα και οδυρομένη στην κηδεία –που μ` άφησες Κώτσο μου τι θα απογίνω η δόλια- κι από εκεί και πέρα ..τρία πουλάκια παν ψηλά το ένα χαμηλώνει. Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι αποθαμένοι με τους αποθαμένους.

«Α όλα κι όλα ο Κώτσος μου άλλο που δε μου έλεγε: Νικολέτα μου αν φύγω πρώτος δε θέλω να κλειστείς στο σπίτι νέα γυναίκα ,ούτε 60 καλά – καλά . Να ζήσεις τη ζωή σου να σε βλέπω από ψηλά και να χαίρεται η καρδιά μου σα να ήμουν εγώ ξαπλωμένος δίπλα σου να σε χαϊδεύω !!!

Μια ιδέα ο καρνάβαλος .Ένα ξέσπασμα στην κρίση που μας δέρνει και δε λέει να αφήσει τίποτε όρθιο. Οδοστρωτήρας. Τι μένει; Κάποιες αναμνήσεις, κάποια ξεγελάσματα (νάταν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία) που δε βαστάνε περισσότερο από δύο το πολύ τρεις μέρες κι έπειτα ο θλιβερός απολογισμός. Πω- πω ξοδέψαμε τόσα λεφτά για το τίποτε. Ακόμα και το οικογενειακό καυγαδάκι : Τι τα ήθελες τα κεράσματα. Όλοι κάνανε το κορόιδο εσύ βρέθηκες χουβαρντάς ; Έχουμε παιδιά να παντρέψουμε !

Στον απόηχο του καρναβαλιού η Πάτρα, παρ` όλη την κρίση, κρατάει μια ιδέα από μουσική και χορό καθώς τα νιάτα προσπαθούν απελπισμένα να κρατήσουν στ` αυτιά και την καρδιά τους τον ρυθμό του χορού: Ακόμα ένα ποτηράκι , ακόμα ένα τραγουδάκι.

-Τι θα πεις στον εξομολόγο σου βρε σαρδανάπαλε –ρωτάω τον Χρηστάρα που μου έρχεται καθαρή Δευτέρα με τα μάτια γεμάτα τσίμπλες από το ξενύχτι

-Θα του πω την πάσαν αλήθεια . Διότι αμάρτησα μεν, αλλά πώς να κρατηθείς, όταν η άλλη έρχεται και σου κουνιέται σαν τον όφη που ξεγέλασε την Εύα : Χορεύεται κύριε Χρήστο μου ή δε σας αφήνει η κυρία Ελένη : Τι να της πω ; Άνθρωπος είμαι. Χόρεψα, ιδού το έγκλημά μου . Τίποτε παραπάνω.

- Και όσα εν διανοία πεθύμησες ;

- Α όλα κι όλα. Εν διανοία - ναι . Να μη κρυβόμαστε . Καρναβάλι είναι . Με τις πλάτες έξω όλα τα θηλυκά .Μου τραγούδαγε η άλλη «θέλεις στη κούνια βάλε με θέλεις στη σαρμανίτσα ». Ζεστό το κεφάλι από το κρασί. : Ας πάει και το παλιάμπελο. Είπα και δυο κουβέντες παραπάνω «Έβγα στο παραθύρι κρυφά απ τη μάνα σου και κάνε πως ποτίζεις τη μαντζουράνα σου» .

-Και συ τι έκανες -πείραξα την κυρία Ελένη που μας διηγήθηκε τα κατορθώματά του στο χορό του Πανηπειρωτικού .

-Σιγά μην τον άφηνα. Απάνω που χόρευε τη ζειμπεκιά του και του βάραγε παλαμάκια ,εκείνη την ξετσίπωτη, του έστειλα την κοπέλα που πούλαγε λουλούδια και του είπε . Κύριε Χρήστο, είπε η γυναίκα σας, να πάρετε το χάπι για την πίεση και μετά χορεύετε.

-Κι αυτός :

-Αυτός τσιμουδιά Αλλά αυτή τρομοκρατήθηκε: Δεν κάθεστε καλύτερα κύριε Χρήστο μου μη πάθετε τίποτα κι έχω το κρίμα στο λαιμό μου .

Α, ρε κοινωνία μοβόρα . Να μη δεις άνθρωπο να προκόψει !

Καλή μέρα αναγνώστες μου. Καλή βδομάδα. Καλή Σαρακοστή και… τα κεφάλια μέσα. Ο γέγονε- γέγονε. Από εδώ και πέρα νηστεία και προσευχή :Όσα εν βίω ήμαρτον…συγχώρησον

Στ.Ιντζεγιάννης

εκκλησιολογος 14-3-13


Καθ οδον

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ



Και όσα εν βίω ήμαρτον ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον . Καθαρή Δευτέρα μεθαύριο. Προσευχή και νηστεία παραγγέλλει η εκκλησία. Κάθαρση σώματος και ψυχής. Καιρός για περισυλλογή. Χρειάζεται κάθε τόσο μια στιγμή αφιερωμένη στους οδοδείκτες της ζωής σου. Που πάμε ; Πως πάμε; Μήπως ξεστρατίσαμε; Ένας απολογισμός πεπραγμένων κάθε τόσο για να δεις τα συν και τα μείον.

- Να πας να εξομολογηθείς και να κοινωνήσεις –μου λέει.

- Μα τον περασμένο μήνα εξομολογήθηκα- κοινώνησα της είπα ( που να φανταστώ ότι βαστάει ημερολόγιο πότε εξομολογούμαι, και πότε κοινωνώ ) Από τότε «καθαρός .Λευκός ως η χιών» Τι άλλο να εξομολογηθώ -διαμαρτύρομαι. Πάλι τα ίδια να τα πω απ` την αρχή. Αφού σου λέω ότι διάγω βίον σεμνόν και αναμάρτητον. Να ορκιστώ ; Στο στεφάνι μου. Στην ψυχή που θα παραδώσω όταν έρθει η ώρα. Όποτε είναι! Δε χρειάζονται και βιασύνες δα!!!

Βάζει τα γέλια. Άσε το στεφάνι ήσυχο, γιατί και ο φίλος σου ο Κωστάκης στο στεφάνι του ορκιζότανε και κατέληξε στο διαζύγιο. Όσο για την ψυχή σου, αυτό θα το ξέρουμε όταν έρθει ή ώρα και δούμε στην πλάστιγγα του Κυρίου το βάρος της . Κατά τα έργα του ο καθένας. «και η κρίσης η εμή δικαία εστίν»- είπε ο Κύριος. Φυλάξου.

Για να δω το τεφτέρι σου; Νομίζεις ότι με ξεγελάς ; Είσαι ψεύτης –λέει. Πρώτον ήταν πριν τα από τα Χριστούγεννα που κοινώνησες και δεύτερον, δε μπορεί, μες στην κοσμικότητα ζεις, όλο και κάτι θα έχεις κάνει. Για θυμήσου : Και αν ο οφθαλμός σου ο δεξιός σε σκανδαλίζει έκβαλε αυτόν. Είσαι σίγουρος για τα μάτια σου ή… θα σε πάω σε οφθαλμίατρο.

Θυμήθηκα πριν χρόνια τον Λώλη τον Μπαγιούκα. Αμετανόητος καρναβαλιστής, στα νιάτα του, όμως εν μετανοία πραγματική και συντριβή πήγαινε κάθε τόσο στο Άγιο Όρος να εξομολογηθεί.

-Χριστιανέ μου, του είπε ο πνευματικός του την τελευταία φορά, δεν προφτάνω να σου συγχωρώ τη μια αμαρτία μου φέρνεις άλλες δέκα. Τι θα γίνει με σένα ;Τι την πέρασες την εξομολόγηση. Παίρνεις ένα σφουγγάρι και σβήνεις. Ο γέγονε- γέγονε. Φτου κι απ` την αρχή ;

Άνθρωπος είσαι, δε λέω, πολλοί οι πειρασμοί. Κυλάς –καταρακυλάς σε παίρνει η κατηφόρα .Όμως όχι κι έτσι; Βάλε μυαλό !

Αυστηρός ο καλόγερος .Δε σήκωνε κουβέντα,-διηγείτο ο φίλος. Ούτε λόγω , ούτε έργω αλλά ούτε και εν διανοία.

Το θεωρεί εύκολο; Ζούμε σε λάκο λεόντων. Σε κάθε βήμα ένας πειρασμός .Εκεί που λες γλίτωσα σου στήνει άλλη παγίδα. Προσεύχομαι κάθε τόσο. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Αλλά…

Τι θέλει να κάνω; Να δεθώ και να αυτομαστιγώνομαι όπως αυτός;

Την τελευταία φορά σηκώθηκε όρθιος και έβαλε τις φωνές. Σήκω φύγε δε βρίσκω άκρη με `σένα Αιρετικόν μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού!

Κίνησα να φύγω αλλά με κράτησε . Δεν έχεις να πας πουθενά –είπε. Άλλαξε ύφος απότομα. Καλοσύνεψε. Ποιος είμαι εγώ που θα σε διώξω, είπε. Αμέτρητο το έλεος Κυρίου. Δε δικάζω εγώ. Αυτός εκεί επάνω ξέρει και τις πράξεις και τα κίνητρα και τις προθέσεις .Μόνο αυτός διαβάζει τι έχεις στο νου σου. Κι αυτός συγχωρεί και ξανασυγχωρεί. Δεν διώχνει κανέναν. Απέραντη η καλοσύνη του και ατέλειωτη αγάπη του. Αμέτρητες φορές η συγνώμην Του. Όμως υποσχέσου μου τουλάχιστον ότι θα προσπαθήσεις, γιατί το πρόβλημα δεν είναι αν μετάνιωσες γι` αυτά που έκανες .Το πρόβλημα είναι αν αποφάσισες να αλλάξεις και να μη ξανακάνεις τα ίδια!

Δοκιμάζεται ο άνθρωπος. Και σήμερα και πάντα και κάθε φορά πιο πολύ, δοκιμάζεται η πίστη και η αντοχή μας. Όμως το να προσπαθείς δεν είναι μια στιγμιαία ενέργεια. Είναι ένας διαχρονικός αγώνας όπου η ανταμοιβή είναι εκείνη η χαρά της νίκης όσο μικρή ή μεγάλη κι αν είναι

Συγχώραμε που σου έβαλα τις φωνές είπε. Για δες, δοκιμάζομαι κι εγώ από τον πειρασμό. Υποσχέσου μου ότι θα προσπαθήσεις.

Ο Λώλης ο Μπαγιούκας έφυγε πριν 11 χρόνια τέτοιες μέρες από καρκίνο στον πνεύμονα. Σε μια τελευταία συζήτηση που είχαμε δυο μέρες πριν «ταξιδέψει» –μού είπε: Να πεις στον καλόγερο ότι προσπάθησα.

Σταύρος Ιντζεγιάννης





Τρίτη 12 Μαρτίου 2013

Σχολιάζοντας εκδηλώσεις




Σχολιάζοντας εκδηλώσεις

Από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη



ΟΡΦΕΑΣ—ΑΕΙ ΠΑΙΔΕΣ

-Πούναι τα χρόνια τα παλιά-



Μέσα στο κατάμεστο Δημοτικό μας θέατρο, ο αειθαλής Ορφέας που μετρά σχεδόν 90 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας στη πολιτιστική ζωή της πόλης, κανοναρχώντας τη μουσική της κίνηση και όχι μόνο, ζωντάνεψε ξανά την ωραία και αλησμόνητη εποχή. Την μπελ επόκ κατά την υπογράμμιση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου μιας Πάτρας που πρωτοπορούσε στον εξευρωπαϊσμό της Ελλάδας - όντας η δυτική της πύλη- χωρίς και να χάνει τη ελληνική της ταυτότητα.

Η αγέραστοι- οι αιώνιοι έφηβοι – της χορωδίας που υπήρξε το σήμα κατατεθέν της πόλης με τον αρχιμουσικό – μαέστρο της Ηλία Παπαδόπουλο - αναμορφωτή της χορωδίας -και τον Γιάννη Χριστόπουλο ο οποίος και είναι η ψυχή του Ορφέα, θύμισαν αξέχαστες αγαπημένες μελωδίες, μέσα από μια επιτυχημένη συρραφή από οπερετικά αποσπάσματα και αγαπημένες καντάδες .

Ένα λιμπρέτο με εύθυμα ξαφνιάσματα –δημιούργημα του Γιάννη Χριστόπουλου- αξιοποίησε τις μεγάλες διαχρονικές δυνατότητες της χορωδίας κατά τον καλλίτερο τρόπο, δίνοντας την ευκαιρία να ακουστούν ωραίες φωνές, άλλοτε σε μονωδία και άλλοτε σε ντουέτα , πάντα με κάλυψη του χορωδιακού συνόλου. Έκπληξη – αχ πώς άλλαξαν οι καιροί - για τον ανδροκρατούμενο – όπως τον ξέραμε μέχρι σήμερα Ορφέα, η συμμετοχή –η πολύ επιτυχημένη συμμετοχή με τις ωραίες φωνές- της σοπράνο Ζωής Καραγκούνη και της επίσης σοπράνο Λιουντμίλας Κατσιγιάννη οι οποίες «εκόμισαν» - κατά Καβάφη-μια νέα πνοή στον αγέραστο Ορφέα. Όπως και να το κάνουμε ακόμα και για δεδηλωμένους φαλοκράτες- όπως η υπογραφή-η γυναίκα έχει τη δική της χάρη και τη δική της προσφορά!

Ο Γιάννης Χριστόπουλος απέσπασε, όπως αναμενόντανε άλλωστε, το άφθονο χειροκρότημα των αμέτρητων φίλων του στην Πάτρα ενώ το λιμπρέτο με την ταβέρνα –ιδιάζον χορωδιακό σκηνικό-έδωσε την ευκαιρία να ακουστούν φωνές που αγαπούμε όσοι παρακολουθούμε την πορεία του Συλλόγου μέσα στα τόσα χρόνια που υπάρχει. Ο Αντώνης Χριστόπουλος , που δίκαια χειροκροτήθηκε θερμά .Ο πολύ αγαπημένος μας Παναγιώτης Παπαλεξάτος που έκλεψε την παράσταση με τη γνωστή του σκηνική του άνεση Ο ταβερνιάρης Φίλιππος Μπαρτζελάς,. με τους βοηθούς του , ο απολαυστικός Αναστάσης Βλάνης στο ρόλο του Λαλάκη και όλοι- μα όλοι ανεξαιρέτως, όπως ο Γ. Ζωϊτσάκης, ο νεαρός Φίλιππος Βέρρας, ο Εμ Φλέσσας ο Γιαννης Αυγερινός- οι συντελεστές μιας χορωδίας που παρουσιάστηκε ανανεωμένη σε δυναμικό και κέφι αποδεικνύοντας ότι μπορούν και σταματούν τον χρόνο.

Ο μαέστρος και συνθέτης, ο ξεχωριστό Ηλίας Παπαδόπουλος όπως τον έχουμε ακούσει και σε δικά του τραγούδια, ξέρει να κερδίζει πάντα τις καρδιές μας. Και να και η έκπληξη. Ο ιδιαίτερα σεμνός θαυμάσιος βαρύτονος ο Φίλιππος Παπαδόπουλος .Μας κέρδισε.

Πολύ καλός, σύντομος, περιεκτικός - ουσιαστικός ο αφηγητής Τάκης Τσονάκας.

Μπράβο σε όλους. Άξιοι συνεχιστές ενός άξιου ονόματος που σημαίνει ότι παρά τους δύσκολους καιρούς που περνάμε, η Πάτρα δε χάνει το κέφι της και οι Πατρινοί αεί παίδες θα τραγουδούν.



Σταύρος Ιντζεγιάννης







Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

ΚΑΘ ΟΔΟΝ 22-2-2013




ΑΚΘ ΟΔΌΝ

Η ΑΓΙΑ ΒΈΡΓΑ



Δέρνανε – λέει

-Δέρνανε. Είναι γεγονός ότι στα σχολεία δέρνανε. Η γενιά μας έφαγε ξύλο με τη σέσουλα. Εκείνη η αργία βέργα, από την αρχή του μαθήματος μέχρι το τέλος, ήταν η πρωταγωνίστρια της τάξης.

-Πόσο κάνει 6Χ7 Σταυρούλη

-37 κυρία!

-Για άνοιξε την παλάμη σου να σου μάθω εγώ πόσο κάνει !!!

Κάπως έτσι, θες με το καλό , θες με το ξύλο μάθαμε γράμματα και μάλιστα καλά γράμματα και όχι μόνο πόσο κάνει το 6Χ7…37!!!αλλά μάθαμε και να μιλάμε σωστά ελληνικά , να σεβόμαστε τους μεγαλυτέρους μας, να αγαπάμε την πατρίδα μας, να σεβόμαστε το Θεό και να μην αντιμιλάμε στους γονείς μας, που μπορεί να ξέρανε λίγα γράμματα, αλλά είχανε μεγάλο απόθεμα αγάπης για την οικογένεια, για την οποία θυσιαζόντανε από το πρωί μέχρι το βράδι.

Η κουβέντα στην καφενόβια παρέα, άρχισε με αφορμή το ότι κάποιο Αμερικανάκι μπήκε στην τάξη του σχολείου του και άρχισε να πυροβολεί με την καραμπίνα, αδιακρίτως επί καθηγητών και μαθητών. Και δεν είναι το μόνο περιστατικό. Συχνά τον τελευταίο καιρό ακούμε για παρόμοια περιστατικά, στην Αμερική βέβαια-για την ώρα!- αλλά «ακούς βιολιά στις διπλανής σου καρτέρα τα και στην αυλή σου»

Μακριά κάποτε η Αμερική σήμερα είναι ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Ένα κλικ στον υπολογιστή και έχεις όλη την Αμερική με τα καλά και τα… κουσούρια της στο γραφείο σου. Στο σπίτι σου. Στο δωμάτιο των παιδιών σου που παίζουν το διαδίκτυο στα πέντε δάχτυλα.

Μη βαράτε τα παιδιά είναι η σύγχρονη παιδαγωγική μέθοδος. Έχει βέβαια τεκμηριωμένα επιχειρήματα –αλλιώς αντιλαμβάνεται την τιμωρία η ψυχοσύνθεση του κάθε μαθητή- αλλά από την άλλη, δεν απέδωσε ότι περιμένανε με το σύνθημα «το ξύλο δεν μαθαίνει γράμματα».Αλλά σιγά το ξύλο !!!

Είχαμε φάει μια δυο στην παλάμη και χαλάγαμε τον κόσμο.

-Μάνα με έδειρε η δασκάλα

-Καλά σου `κανε. Και έριχνε κι αυτή μια δυο –κατά το σύστημα εγκρίνω και επαυξάνω- που δικαιολογούσε τον δάσκαλο, όχι γιατί αυτός είχε δίκιο, αλλά γιατί ο δάσκαλος στα μάτια του παιδιού έπρεπε να φαντάζει σωστός και δίκαιος .Σεβαστός.

Έτσι μ`αυτό το σεβασμό μεγάλωσε η γενιά μου. Μίσησε κανείς τον δάσκαλό του γιατί του τις…έβρεχε; Κανείς μας. Και όχι μόνο, αλλά μεγάλοι άντρες πια, καταξιωμένοι κοινωνικά ή επιστημονικά, βλέπαμε τους δασκάλους ή τους καθηγητές μας στο δρόμο και τους χαιρετούσαμε με σεβασμό αληθινό και αγάπη. Μ` αυτή την αγάπη που κρατήσαμε μέχρι τα τελευταία της και στη μάνα μας κι ας μας είχε τρελάνει στο ξύλο.

Βέβαια δε λέμε για τους δασκάλους που ερχόντανε στο σχολείο και επειδή είχανε τσακωθεί με τη γυναίκα τους το πρωί, ξεσπάγανε σε μας. Λέμε για τους δασκάλους που θεωρούσαν ντροπή τους να βγει από την τάξη τους παιδί και να μη ξέρει προπαίδεια, να μη ξέρει ότι το παίζω γράφεται με αι ή ότι την 28η Οκτωβρίου η Ελλάδα απάντησε με το Όχι στην απαίτηση των Ιταλών να παραδοθούμε ή ακόμη ότι ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε μέχρι την Ινδία εκπολιτίζοντας τον τότε βάρβαρο κόσμο.

Ώστε είστε υπέρ του ξύλου σαν παιδαγωγική μέθοδο-ρώτησε ο δάσκαλος της παρέας

Δεν μπορώ να πω ναι ή όχι. Το θέμα είναι και μεγάλο και περίπλοκο Άλλωστε γι `αυτό έχουν γραφεί πραγματείες και μελέτες ειδικών παιδαγωγών. Αλλά σκέφτομαι απλώς ότι και η μεγάλη χαλάρωση που υπάρχει σήμερα, τόσο που ακόμη και οι μπόμπιρες βγάζουν γλώσσα στους δασκάλους τους, χωρίς να τολμούν εκείνοι να πουν κουβέντα γιατί μπορεί να `ρθει η μάνα ή ο πατέρας του μικρού και να του ζητήσει το λόγο. Χώρια πια ο περίφημος συνδικαλισμός των μαθητών που θέλει να επιβάλλει και ποιος δάσκαλος θα τους κάνει μάθημα και ποιος όχι ή ποια μαθήματα πρέπει να διδάσκονται και πια δεν τους αρέσουν. Στην πραγματικότητα δεν αρέσουν στο κόμμα, που τους καθοδηγεί από τα γεννοφάσκια τους.

Σκέφτομαι απλώς ότι η νέες παιδαγωγικές μέθοδοι δε βγάλανε καλλίτερους πολίτες. Ασφαλώς και είχαν τις καλλίτερες προθέσεις, αλλά το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε –νομίζω!- τις προσδοκίες τους. Ίσως αντίθετα γύρισε και χτυπά τους ίδιους και αλίμονο και τους γονείς.!

Ακούγομαι παλαιομοδίτης αλλά… ο λόγος είναι ανοιχτός και οι απόψεις σεβαστές .

Σταύρος Ιντζεγιαννης







ΓΝΩΜΗ 4-3-2013

Εν κατακλείδι


ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ



Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκάφτης.

Την 1η Μαρτίου οι μανάδες μας, μας φοράγανε μια κόκκινη και άσπρη κλωστή στο δάχτυλο ή στον καρπό για να μη μας κάψει ο ήλιος. «Ο που έχει κόρη ακριβή του Μάρτη ο ήλιος μη τη δει» Πλούσιος σε λαογραφικά και ιστορικά στοιχεία ο Μάρτης. Δίγνωμο τον θέλει ο λαός. «Τον Μάρτη ξύλα φύλαγε μη κάψεις τα παλούκια»

Το 1902- Συμπληρώθηκαν ΙΟΟ χρόνια από τη γέννηση του Βικτώρ Ουγκώ. Το 1862 έγραψε τους « Άθλιους» ένα από τα δημοφιλέστερα -πολυδιαβασμένα μυθιστορήματα όλων των εποχών, όπου εξετάζονται ,η ιστορία, η πολιτική, η ηθική ο νόμος, η θρησκεία , η αγάπη, ο έρωτας και η ανθρώπινη φύση, Αν ζούσε σήμερα, θα ξανάγραφε τους άθλιους αφιερωμένους στους συνταξιούχους του ΙΚΑ ή του Δημοσίου εν Ελλάδι

Το 1905- πεθαίνει ο Ιούλιος Βερν. Δεν πρόλαβε να δει ότι ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες έγινε μια εύκολη πραγματικότητα. Ένα κλικ στον υπολογιστή και γύρισες όλο τον κόσμο και μάλιστα με λεπτομέρειες που δεν θα τις έβλεπε ο Φιλέας Φογκ .

Μάρτης 1910 - Εξέγερση των αγροτών στο Κιλελέρ όταν εμποδίστηκαν να μεταβούν στη Λάρισα για το αγροτικό συλλαλητήριο. Δεν είχαν αποκτήσει ακόμη τρακτέρ!!!

Μάρτης 1911. Στη βουλή, ο βουλευτής Μπουφίδης αποκαλεί χυδαίους τον Παλαμά και τον Δελμούζο διότι υποστηρίζουν τη δημοτική. Απαντώντας ο Λορέντζος Μαβίλης είπε το ιστορικό : «Δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα αλλά χυδαίοι άνθρωποι » Σήμερα δυστυχώς υπάρχουν και χυδαίοι άνθρωποι και χυδαία γλώσσα !!!

Το 1913 Δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γεώργιος Α από τον Αλέξανδρο Σχοινά . Ορκίζεται Βασιλεύς ο Κωνσταντίνος και αλλάζει η στάση της «Αντατ » που τον θεωρεί γερμανόφιλο

Μάρτης 1917.Ο Τσάρος Νικόλαος καθαιρείται και δολοφονείται με όλη του την οικογένεια. Η παγκόσμιος ιστορία αλλάζει.

Μάρτιος 1918 γελά όλη η Ελλάδα. Στον- τότε- βασιλικό κήπο ένας γερό μπισμπίκης κολλάει σε μια νεαρούλα. Πανέξυπνη η τύπισσα του λέει ναζιάρικα .Μου δίνεται ένα εικοσάρικο (πολλά λεφτά τότε) να σας δείξω που έκανα την εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας. Πανευτυχής ο γέρος ( που ούτε αστράγαλο δεν έβλεπες τότε) της δίνει το εικοσάρικο και εκείνη του δείχνει, Να εκεί απέναντι στο νοσοκομείο στο τρίτο όροφο!!!

Το 1921 Ορκίζεται πρωθυπουργός ο Δ. Γούναρης .Διατάζεται γενική επιστράτευση. Αρχίζει η αντιστροφή μέτρηση που θα τελειώσει με την Μικρασιατική καταστροφή τον Αύγουστο το `22 και την προσφυγιά 1 εκατμ. Ελλήνων και την δίκη και εκτέλεση των έξη στο Γουδί !

Το 1922 Διχοτομείται το χαρτονόμισμα. Ο Υπουργός οικονομικών Πρωτοπαπαδάκης παίρνει ένα ψαλίδι και κόβει στο υπουργικό συμβουλίο το χαρτονόμισμα στη μέση. Οι 100 δραχμές γίνονται 50 !

Μάρτης του 1936. Ο Βενιζέλος είναι νεκρός .8 Μαρτίου στις 8 το πρωί από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Το 1939 Οι Γερμανοί εισβάλουν στη Πράγα. Ο Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος !

Μάρτης 1941.Λίγο πριν την επίθεση των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος ο Γ. Βλάχος γράφει στην «καθημερινή» την περίφημη επιστολή του στον Αδόλφο Χίτλερ στην οποία καταλήγει. « Εξοχότατε, οι Έλληνες αφού έμαθαν όλους τους λαούς πώς να ζουν, θα τους μάθουν τώρα και πώς να πεθαίνουν».

Μάρτης 1952..Στις δημοτικές εκλογές οι γυναίκες ψηφίζουν από 25 αντί των 30 ετών που ίσχυε μέχρι τότε

1952 Η πρώτη τεχνική καρδιά σε νοσοκομείο της Φιλαδέλδειας.

1953 – Πεθαίνει ο…πατερούλης Ιωσήφ Στάλιν. Ετών 73.Η ιστορία της Σοβιετικής Ένωσης αρχίζει να κλείνει τον ιστορικό της κύκλο

1957 Ιδρύεται η ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα)Μετέχουν οι πρώτες 6. (Γαλλία-Ιταλία-Δ.Γερμανία-Βέλγιο- Ολανδία – Λουξεμβούργο) Σήμερα με 27 μέλη όλοι διερωτώμαστε πόσο ακόμη θα αντέξει η Ε.Ε !

1964 ο Χρουτσώφ παραιτείται από την προεδρία της ΕΣΣΔ. Θα πεθάνει λησμονημένος το 1971.

1964 - 6 Μαρτίου .Πεθαίνει ο βασιλεύς Παύλος και στις 9 Μαρτίου ορκίζεται βασιλεύς ο Κωνσταντίνος ετών 24 .

1967.Δίωξη για το ραδιενεργό νερό του Καματερού που έκανε όλη την Ελλάδα να τρέχει να «θεραπευτεί !» από τον καρκίνο.

1978.Πεθαίνει η «τραγουδίστρια της νίκης».Σοφία Βέμπο. Παιδιά της Ελλάδος παιδιά …καληνύχτα!

Μάρτης 1985.Στη Ε Σ.Σ.Δ ο Γκορμπατσώφ διαδέχεται τον Τσερνιένκωφ και διαλύει το όνειρο του Υπαρκτού Σοσιαλισμού με την Περεστρόικα και την Γκλάσνοστ (αναδιαρθρωση και διαφάνεια) που θα εφαρμόσει το 1988. Αλέκα βάστα άμυνα !

Καλημέρα και καλή εβδομάδα !

Σταυρος Ιντζεγιαννης








ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ-22-2-2013




ΚΑΘ ΟΔΟΝ

 
ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ

 
Ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος.

 
Να καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος, προτείνει ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ.κ Άνθιμος και αντ` αυτού να ορκίζεται ο μάρτυς στην τιμή και στη συνείδησή του. Τώρα πως ο άνθρωπος που δε σέβεται το Θεό θα σεβαστεί τη συνείδησή του και την τιμή του δε μας το εξηγεί ο σεβαστός Ιεράρχης. Χώρια που η συνείδηση –κατά την άποψή μου- δεν είναι άλλο παρά, ο έλεγχος του Θεού στην καθημερινότητά μας. Ο έλεγχος των πράξεών μας σύμφωνα με τον ηθικό κανόνα που θέσπισε με το Ευαγγέλιό Του ο Κύριος και είναι αποδεκτός ως οδοδείκτης στη γήινη διαδρομή μας.. Και τι είδους τιμή έχει ο άνθρωπος που δε σέβεται τους γραφτούς ή άγραφους ηθικούς κανόνες που θέσπισε, όχι μόνο το Ευαγγέλιο, αλλά και η κοινωνία, για την αναγκαστική συμβίωση των ανθρώπων στο πέρασμα των αιώνων και οι οποίοι άλλαξαν και οργάνωσαν την κοινωνία από αγέλη σε κοινωνία ανθρώπων, με το σύνταγμα –στην ευρύτητα του όρου-που καθιέρωσαν οι «Δέκα Εντολές»του Μωσαϊκου νόμου και συμπλήρωσε ο Ιησούς Χριστός ξεκαθαρίζοντας ότι :Μη νομίσητε ότι ήλθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας. Ουκ ήλθον καταλύσαι αλλα πληρώσαι αυτούς(επί του όρους ομιλία )

 
Οι άνθρωποι που δε διστάζουν να ορκιστούν ψέματα στο όνομα του Θεού, θα διστάσουν να ορκιστούν στο όνομα της τιμής τους ή της συνείδησής τους ;

 
«Ου λήψει όνομα Κυρίου του Θεού σου επί ματαίω» ή εντολή και σ` αυτό στηρίζεται ο Μητροπολίτης Άνθμος ο Αλεξανδρουπόλεως, αλλά και στο ότι ασύστολα η πλειονότητα των μαρτύρων, ορκίζεται στο δικαστήριο ψευδώς, παλαμίζοντας (κατά την έκφραση της θειά-Γιαννούλας) το Ευαγγέλιο. Αθεόφοβοι μεταφορικά και κυριολεκτικά!!!

 
(Σχετικά έχει ένα θαυμάσιο άρθρο ο Ανδρέας Φλογεράς στην ηλεκτρονική εφημερίδα του «Έρευνα Αιγίου .www.ereyna-aigio.gr)

 
Είναι γεγονός ότι ο θρησκευτικός όρκος, δεν εμπόδισε –φευ- τους ανθρώπους να ψευδομαρτυρήσουν, γιατί ερμηνεύουν την περίπτωση κατά το συμφέρον τους ή κατά τη φιλία τους ή κατά τη γνώμη τους ή κατά την υποχρέωση που έχουν έναντι του κατηγορουμένου ή του μηνυτή !

 
Ορκίζομαι στην εμπορική μου τιμή, είχε πει ο μακαρίτης ο πατέρας μου που τον είχαν μηνήσει για αγορανομική παράβαση (υπήρχε τότε αγορανομία η οποία ήλεγχε την αγορά και υπέβαλε μηνύσεις για αισχροκέρδεια , σήμερα δεν υπάρχει τίποτε).

 
Άστη την εμπορική σου τιμή του είπε ο δικαστής ( τον είχε και άχτι γιατί ο μακαρίτης , φοβερός ταβλαδώρος, τον κέρδιζε πάντα στο τάβλι) και βάλε το χέρι σου στο Ευαγγέλιο. Τι να `κανε ο δύστυχος, προκειμένου να μη πληρώσει το πρόστιμο παλάμισε το Ευαγγέλιο και γλίτωσε από την ποινή, αλλά όχι και από τη μάνα μου. Θεοφοβούμενη η συγχωρεμένη απειλούσε μέχρι και με διαζύγιο. Ευτυχώς μεσολάβησε ο παπά –Κώστας (Άρτα 1946) και με μια γενναία δωρεά στην εκκλησία του Παντοκράτορα όπου είμαστε ενορίτες, του έδωσε άφεση αμαρτιών. « Λιγότερο θα μου στοίχιζε το πρόστιμο σχολίασε ο μακαρίτης γελώντας, να το ήξερα δε θα ορκιζόμουνα»

 
«Μα το Δη» ορκιζότανε και οι αρχαίοι, δείγμα ότι ο όρκος υπήρξε πάντα κατοχύρωση έναντι του ψεύδους έστω με τις πολλές αμφιβολίες σχετικά με τον φόβο Θεού που κουβαλάει ο καθένας μας. Ακόμη και οι Μωαμεθανοί ορκίζονται στο κοράνι.

 
Είναι γεγονός, ότι κάποιοι βγάζανε μεροκάματο ως ψευδομάρτυρες, οι οποίοι όμως όντας γνωστοί πια στη δικαστική έδρα, λίγες φορές ξεφεύγανε τη τσιμπίδα του νόμου για ψευδορκία.

 
Η στήλη δεν έχει βέβαια ούτε τις θεολογικές γνώσεις ούτε το κύρος για να προβάλλει μια έγκυρη γνώμη. Μόνο η Ιερά σύνοδος μπορεί να αποφανθεί επί του προκειμένου, συνυπολογίζοντας τα υπέρ και τα κατά.

 
Σκέφτομαι απλώς , κατάργησε το ένα , κατάργησε το άλλο,(Τον όρκο, το σταυρό από το κοντάρι της σημαίας, την εικόνα του Χριστού από τη αίθουσα διδασκαλίας ,τη γλώσσα μας που τη ρεζιλεύουμε με τα greeklish και ένα σωρό άλλα) στο τέλος τι θα μείνει από την ταυτότητά μας;

 
Δυστυχώς η παγκοσμιοποίηση -που τώρα σιγά – σιγά ανακαλύπτουμε τα αρνητικά της- επιμένει να μας αλλοτριώσει χτυπώντας εκεί που πονάμε .αλλά ν` αρνηθούμε τον όρκο και να τον αντικαταστήσουμε με το «λόγω τιμής κύριε πρόεδρε ,αλήθεια λέω»μου μοιάζει… χαζοχαρούμενη κοροϊδία.

 
Τι λέτε ;

 
Σταύρος Ιντζεγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

 



ΓΝΩΜΗ 22-2-2013






Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΟΚΑΛΑ ΔΕΝ ΈΧΕΙ…



Η «Παγκόσμια ημέρα της μητρικής γλώσσας», την Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου, γιορτάστηκε την εβδομάδα που πέρασε σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο με το σύνθημα «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» Γλωσσαμύντορες όλου του κόσμου, χρόνια πολλά!

Κατά την ιατρική η γλώσσα είναι σαρκώδες και μυώδες ευκίνητο και επίμηκες όργανο του κάτω μέρους της στοματικής κοιλότητας το οποίο βοηθάει να μασάμε , να μιλάμε, να γλύφουμε τον βουλευτή ή τον προϊστάμενο ή το σπουδαιότερο ,να σαλιώνουμε το γραμματόσημο. Πάντως η κυριότερη χρησιμότητά της είναι να φτύνουμε τον κόρφο μας τρεις φορές «πίσω μου σ` έχω σατανά»

Παλαιά στα λεωφορεία υπήρχε και η επιγραφή «μη πτύετε επί του δαπέδου» που καταργήθηκε όταν στην Αθήνα οι υπαρξιστές του Σίμου (1948-50 στην οδό Σαρρή )έγραφαν από κάτω : Πτύετε εις τα μούτρα του διπλανού σας!!!

Βέβαια μερικοί ανάγωγοι φτύνανε-κρυφά- και την πεθερά τους επειδή δεν τους έγραψε το διαμέρισμα αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία γιατί στις μέρες μας η απειλή είναι κάτσε φρόνιμα γιατί ΘΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ το διαμέρισμα. Χαράτσι γαρ!!! Πάντως γεγονός είναι ότι το φτύσιμο χρησιμοποιείται ευρύτατα σαν ξόρκι και σαν έπαινος : Να σας ζήσει ο μπέμπης .Καλέ ίδιος ο Κώστας ο ταχυδρόμος είναι !!!

-Φτού σου μωρή…φαρμακόγλωσσα!

Αισθητήριο όργανο η γλώσσα παιδεύει τους ανθρώπους με τα αντιφατικά της . Υπάρχει η γλώσσα που στάζει μέλι και η γλώσσα που είναι σκέτο φαρμάκι .Λέμε αυτή είναι φαρμακόγλωσσα, συνήθως για τις.. κουνιάδες, ρόλο που τον ανέδειξε η Τασώ Καβαδία.

Τον καιρό εκείνο τον παλιό, η μάνα μας, μας φοβέριζε «θα σου βάλλω πιπέρι στη γλώσσα», ενώ σήμερα βγάζουν γλώσσα οι μπόμπιρες στις μανάδες τους.

Βασικό όργανο επικοινωνίας η γλώσσα ταλαιπωρεί τους ανθρώπους από την εποχή που ο Θεός για να τους τιμωρήσει διότι έχτιζαν τον πύργο της Βαβέλ τους καταδίκασε σε πολυγλωσσία. Έκτοτε οι γλώσσες που μιλήθηκαν ήταν τα Ελληνικά , τα Αραβικά, τα λατινικά και τα …κορακίστικα.

Τα παλαιά χρόνια η γλωσσομάθεια περιοριζότανε στα γαλλικά με αποτέλεσμα να αποτελεί προσόν για έναν καλό γάμο μετά την προίκα βέβαια. Ξέρει και γαλλικά έλεγαν οι προξενήτρες και καμάρωνε η ματμαζέλ.

Παρλεβού φρανσέ; Μακαρόνια φρικασέ!

Μετά τον πόλεμο ο τουρισμός μπλέκοντας την περιέργεια με τη

γνώση έφερε τους ξένους εδώ και πήγε εμάς στην ξενιτιά για να μάθουμε έστω και στραβά Αγγλογαλλογερμανικά.

Πήγε , λένε, ο Μικές με τον Μηνά στο Παρίσι και κάθισαν σε ένα εστιατόριο να φάνε. Μη νοιάζεσαι είπε ο Μικές στον Μηνά , ξέρω εγώ γαλλικά και συνεννοούμαι.

Παρήγγειλε λοιπόν στον σερβιτόρο. Ένα πιάτο σαλατά ,ντοματά αγγουρί, πιλαφί, παϊδακιά αρνησιά και τυρί φετά με κρασί κοκκινό !

Πράγματι ο σερβιτόρος έφερε την παραγγελία, όπως ακριβώς τη ζήτησε. Σαλάτα, ντομάτα, αγγούρι, τυρί , παϊδάκια και ότι άλλο.

-Είδες πως τα μιλάω τα γαλλικά –καμάρωσε ο Μικές .

Οπότε γυρίζει ο σερβιτόρος και του λέει: Βρε ζώον ας μην είμουνα εγώ Έλληνας να σε καταλάβω και θα σου έλεγα αν θα έτρωγες φαγητό σήμερα!

Τα ελληνικά ως η κυριότερη ομιλουμένη γλώσσα διαιρέθηκαν από την αρχή στην Ομηρική, την Αλεξανδρινή, την Αττικίζουσα , τη Φαναριώτικη και μέσα από τις διαμάχες Κοραή- Ευγενίου Βούλγαρη και τους δημοτικιστές Ρήγα-Βηλαρά –Σολωμό να φτάσουμε στον ακραίο Γιάννη Ψυχάρη και τους αντίθετα ακραίους γλωσσαμύντορες Χατζηδάκι ή Μυστριώτη.

Έκτοτε η ελληνική γλώσσα διαιρείται στη χυδαία, τη γλώσσα της πιάτσας , τη μαλλιαρή ,την καθαρεύουσα, τη λόγια , τη δημοτική, τη γλώσσα της εφημερίδας, τη γλώσσα της τηλεόρασης και τη φραγκλέζικη που μιλάνε όσοι γυρίζουν από τις σπουδές τους στο Χαρβαρτ ή στο Καίμπριτς καθώς προσπαθούν να φτιάξουν μια αγγλοελληνική γλωσσική αρλούμπα καθιερώνοντας τη σουβλακερύ ή το σινεφίλ ή το χομπιστής. Προφανώς από το, ρήμα ..χομπίζω-έχω χόμπυ

Για να συνεχίσουμε τη γλωσσική μας περιπλάνηση επ` ευκαιρία του εορτασμού της μητρικής μας γλώσσας υπάρχει και η έκφραση να φας τη γλώσσα σου που μου είπε η γιαγιά του Κώστα όταν της ευχήθηκα «να τα εκατοστίσεις» Η καψερή ήταν 99 ετών !!!

Σταύρος Ιντζεγιαννης















ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς-12-2-2013




ΚΑΙ ΟΔΟΝ



ΟΛΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΔΎΣΚΟΛΑ!!!



Το θέμα ανέκυψε όταν μιλώντας στη Διακίδειο ο γιατρός Σπύρος Παπουτσάκης αναφέρθηκε στα νέα ήθη, λέγοντας ότι ο πολιτικός γάμος που μέχρι πρότινος ήταν στατιστικά σε αμελητέα νούμερα, ήδη λόγω της οικονομικής κρίσης κερδίζει έδαφος, καθώς ο θρησκευτικός γάμος θεωρείται ακριβότερος .

Η κυρία της απογευματινής συντροφιάς, όπου σχολιάζαμε την ομιλία, διαμαρτυρήθηκε έντονα : Δεν είναι ο θρησκευτικός γάμος ακριβότερος. Εμείς τον κάνουμε ακριβό, καθώς έχουμε μετατρέψει το μυστήριο σε θεατρική παράσταση.

Κόκκινα χαλιά , στολισμοί στην εκκλησία ,φωτογράφοι - βιντεοσκοπίσεις και δε συμμαζεύεται. Μέχρι και σκηνοθέτη από την Αθήνα είχε φέρει γνωστό πατρινό ζευγάρι για να σκηνοθετήσει την είσοδο και την έξοδο από το Ναό. Μη χειρότερα. Η εκκλησία δεν παίρνει τίποτε. ΤΙΠΟΤΕ ! Κατά το «δωρεάν ελάβετε ,δωρεάν δότε» δε ζητάει τίποτε. Το αφήνει στη διακριτική διάθεση του ζεύγος ή του κουμπάρου. Αν θέλει δίνει. Αν όχι, φεύγει χωρίς καν να ντραπεί ή έστω να σκεφθεί ότι η Ναός έχει δαπανήσει την ώρα της τελετής για φωτισμό ή για την μετέπειτα καθαριότητα του –είναι και το ρύζι βλέπετε που γεμίζει δάπεδα, χαλιά, καρέκλες ,στασίδια μέχρι και εικονίσματα- περισσότερα από πενήντα (50) ευρώ. Από πού πληρώνονται αυτά; Από τις πενταροδεκάρες χάλκινα ή τα …κουμπιά που ρίχνουν στο παγκάρι δήθεν πως ρίχνουν κέρμα και μάλιστα οι…εύποροι .Έχω προσωπική αντίληψη και δε δέχομαι αντιρρήσεις.

-Και τη δεξίωση που τη βάζεις .Αυτή κι αν είναι- συμπλήρωσε ο κύριος Χρήστου, που πρόσφατα είχε παντρέψει την κόρη του.14.000 είχαμε συμφωνήσει αλλά ξεπέρασε τις 16 διότι η κόρη μου είχε παραγγείλει εν αγνοία μου και διπλές τούρτες και σαμπάνιες πέραν των συμφωνηθέντων και βιολιά για να είναι πιο… ρομαντικά..

Είναι γεγονός. Έχουμε μετατρέψει το Μυστήριο σε πασαρέλα όπου η νύφη «χωρίς αιδώ» εμφανίζεται συχνά με γυμνή την πλάτη ή με ένα μπούστο πρόκληση χωρίς να σέβεται την ιερότητα του χώρου, ούτε ότι θα ασπασθεί το Ιερό Ευαγγέλιο, ούτε καν τον ιερέα. Και όχι μόνο αυτή αλλά και οι φίλες της.

Το θέμα είναι άλλο-επενέβη ο κύριος Ελπιδοφόρος . Χαλάνε τόσα λεφτά για πράγματα που θα πεταχτούν ύστερα από μία ώρα το πολύ και τσιγγουνεύονται τις 100 ή τις 50 που πρέπει να δώσουν –αν έχουν μια στάλα φιλότιμο- για τα έξοδα του Ναού .Θέλουν όμως όλους τους πολυελαίους αναμμένους και το κλιματιστικό για δροσιά και τα καλοριφέρ στο φουλ μη κρυώσει η…γυμνή πλάτη της νύφης !!! Και μετά παραπονιούνται: Μα θα δώσουμε και στην εκκλησία; Στοιχίζει!!!

Γνωστό ζευγάρι έδωσε 4.000 για το νυφικό της νύφης ραμμένο στην Αθήνα σε οίκο υψηλής ραπτικής. –2.000 για στόλισμα της εκκλησίας και 500 ευρώ για ανοιχτό αυτοκίνητο (θέλουμε και τέτοια βλέπετε για την… κόμισσα ντε λα τσίμπιλα) και 18-20.000 ευρώ για δεξίωση στο κτήμα Διαμαντή για 600 καλεσμένους χώρια οι φωτογράφοι και οι κάμερες και τα συμποραμαρτούντα μέχρι και τα δωμάτια που είχαν κλείσει σε ξενοδοχείο της πόλης για τους καλεσμένους που ήρθαν από μακριά ( σημ: με δάνειο βάζοντας υποθήκη το σπίτι τους) και όταν η πεθερά είπε να δώσουν 100 ευρώ για την εκκλησία χάλασε ο κόσμος.

-Τι λες συμπεθέρα;100 ευρώ στην εκκλησία ; 20 και πολύ είναι αγρίεψε ο συμπέθερος .Λεφτά είναι αυτά δεν τα βρίσκουμε στον δρόμο!!!

Κάτι πήγε να πει η κακομοίρα: Μα στην εκκλησία; Εκεί μέσα μεγαλώσαμε. Βαφτιστήκαμε- παντρευτήκαμε-εκεί μέσα μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και εκεί θα μας ψάλλουν όταν…!

-Έβγαλα και έδωσα εγώ- μου είπε χωρίς να πω σε κανέναν τίποτε.

Τι έχουμε πάθει; Σκορπάμε ασυλλόγιστα για το τίποτε και εκεί που πρέπει να δώσουμε, κλειδώνουμε τις τσέπες. Ζούμε το απόλυτο παράλογο στον 21ον αιώνα.

Μας λείπει η αγωγή, η παιδεία, ο σεβασμός. η αίσθηση του σωστού και του μέτρου.

Η γενιά μου μεγάλωσε με τον φόβο και την ευλογία το Θεού που μας ενέπνευσαν οι γονείς μας. Αυτοί οι ΑΓΙΟΙ ΓΟΝΕΙΣ που μας έμαθαν να θα πει σεβασμός και τι θα πει μέτρο και που δυστυχώς λείπουν σήμερα

Δεν είναι ο θρησκευτικός γάμος ακριβός. Αντίθετα. Είναι η αλαζονεία και η διάθεση επίδειξης που μας τυφλώνει. Και δε βλέπουμε ούτε που πάμε ούτε πως !

Σταυρος Ιντζεγιαννης





ΑΛΕΞΗ : Παράκληση. Η ώρα της εκπομπής μου στον Λύχνο άλλαξε .Είναι 9.30 περίπου. Αναβαθμίστηκα !!! Στ.Ιν

ΓΝΩΜΗ-14-2-2013










ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ



Ο… ΑΛΓΟΡΙΘΜΟΣ !!!



Δε θα θιγεί ο κατώτατος μισθός λέει η κυβέρνηση, η οποία επικαλείται τις δηλώσεις του κύριου Ολι Ρεν, ο οποίος δήλωσε ότι ο κατώτατος μισθός δε θα αλλάξει, αλλά αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού, δηλαδή θα υπολογίζεται βάσει του μαθηματικού τύπου των αλγορίθμων, διαιρουμένων δια του αριθμού της τετραγωνικής ρίζας της ανεργίας, επί το πηλίκον της σχέσεως κυβέρνηση –αντιπολίτευση (αναλόγως των δημοσκοπίσεων) και όλο αυτό πολλαπλασιαζομένου επί το τετραγωνικό μέτρο της ακινήτου περιουσίας, εξαιρουμένων των αυθαιρέτων και των οικοπέδων στις χαρακτηρισθείσας ως αναδασωτέες περιοχές, αλλά και όσων πρόλαβαν και έβγαλαν τα λεφτά τους έξω ή των φοροφυγάδων και εκείνων που βρίσκονται μέσα στο στικάκι. Δηλαδή ανώτερα μαθηματικά , μη το ψάχνεται.

-Τι είναι ο αλγόριθμος νουνέ, με ρωτάει

- Δώσε βάση : Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες από την έδρα του Δ.Ν.Τ , θα χρησιμοποιηθεί ο κάτωθι επεξεργασμένος μαθηματικός τύπος, τον οποίων έχουν προτείνει οι απόφοιτοι του Χάρβαρντ και του Καίμπριτζ τους οποίους είχε φέρει ο Παπανδρέου τζούνιορ ως…κηπουρούς! Σύμφωνα με αυτόν τον τύπο θα έχουμε κατώτατο μισθό ο οποίος θα υπολογίζεται ως εξής

Ο Αλγόριθμος ισούται με τον διαιρέτη δια του γινομένου το οποίο προκύπτει από την τετραγωνική ρίζα του γεωγραφικού μήκους(αλλιώς ο βορράς αλλιώς ο νότος ) + το άθροισμα της ανεργίας(27% που θα ξεπεράσει το 30% δηλαδή 1.300.000 άνεργοι) μείον τις δηλώσεις του Στουρνάρα + τις δηλώσεις Τσίπρα, διαιρουμένων δια τις δηλώσεις Κουβέλη, αφαιρουμένων των δηλώσεων Βενιζέλου στην Πάτρα και όλα αυτά πολλαπλασιαζόμενα επί το γινόμενον των αυτοκτονιών οι οποίοι υπολογίζονται να αυξηθούν κατά 15 άτομα ημερησίως + 10% των ασθενών που υπολογίζεται να πεθάνουν στο προσεχές τετράμηνο λόγω μη εγκαίρου προσελεύσεως του ΕΚΑβ (Ακατάλληλοι πεζόδρομοι +παρκαρισμένα αυτοκίνητα +χαλασμένα οχήματα και επί πλέον απεργίες οδηγών + απεργίες τραπεζοκόμων που δεν έφεραν εγκαίρως το φαγητό ) και ακόμη + 22% των συνταξιούχων που θα πάθουν εγκεφαλικό μόλις πάρουν τον μισθό του Φεβρουαρίου μειωμένου κατά το ποσοστό πάνω από τις 1.000, άρα έχουμε πάνω από 20 % μαζί με όσους θα έχουν πεθάνει από το ψύχος ,γιατί δεν μπορούν να πάρουν πετρέλαιο στην πολυκατοικία. Βάλτε τώρα και εκείνους που θα τους έρθει κόλπος ( που έλεγε η θεία Γιαννούλα ) μόλις πάρουν το λογαριασμό της ΔΕΗ και οι οποίοι υπολογίζονται πάνω από 32% ήτοι θα έχουμε μία μείωση πληθυσμού γύρω στα 4,5 εκατομμύρια. Αν υπολογίσετε και όσους θα πεθάνουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα φάρμακά τους ,τότε όπως υπολογίζει το Δ.Ν.Τ και ο κ Στουρνάρας θα μπορέσουν οι υπόλοιποι να πάρουν άνετα τον κατώτατο μισθό των 581,23456 λεπτά!

Αν τώρα όπως σκέφτονται οι εγκέφαλοι του Υπουργείου οικονομικών, υπολογίσουμε και μια περαιτέρω μείωση του πληθυσμού γύρω στα 25% διότι το να έχεις παιδιά θεωρείται τεκμήριο (γνωστό μου ζευγάρι σκέφτεται να κάνει στείρωση γιατί ο Θεός να φυλάει αν τους …ξεφύγει και κάνουν παιδία θα έχουν τεκμήριο πλούτου) και άρα αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς και τα παιδιά των βουλευτών και των κυβερνητικών παραγόντων που σπουδάζουν στο εξωτερικό και δεν πρόκειται να ξαναγυρίζουν στην Ελλάδα (δεν τα αφήνει η μαμά τους για να μην υποφέρουν όπως εμείς οι φτωχοδιάβολοι της Ψωροκώσταινας άσε που μπορεί και να δουν και τον πατέρα τους στη φυλακή με τη φόρα που έχουν πάρει τα σκάνδαλα στην Ελλάδα)

Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν εν Ελλάδι, στην Ρωσία στα Ουράλια

έπεσε μετωρίτης ο οποίος εκινείτο με ταχύτητα 54 χιλιάδες χιλιόμετρα την ώρα και ο οποίος εξεράγη 12 χιλιόμετρα επάνω από τη γη και μετετράπη σε βροχή λίθων από την οποία τραυματίστηκαν ελαφρά ευτυχώς, 900 άτομα (δύο σοβαρά) και εκατοντάδες σπίτια έπαθαν ζημιές από τις πέτρες και το ωστικό κύμα.

Μακριά είναι θα πείτε αλλά ο κ Δ. Νανόπουλος ο διάσημος Έλληνας (είδες η Ελλάδα στο εξωτερικό;) φυσικός διευθυντής του Κέντρου αστροσωματιδιακής φυσικής στο Χιούστον(Τέξας) δήλωσε μεταξύ σοβαρού και αστείου. « Ζήστε σήμερα γιατί δεν ξέρεις τι μπορεί να πέσει στο κεφάλι μας αύριο»

Ύστερα από όλα αυτά καταλάβατε νομίζω τι είναι ο αλγόριθμος !!!

Σταύρος Ιντζεγιάν

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ


Βιβλιοπαρουσιαση από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη



ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ

- ΑΠΑΝΤΑ -



-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΑΝΟΛΗ ΜΑΓΚΛΑΡΑ-



58 χρόνια σε 450 σελίδες πώς να χωρέσουν;

Ο Μανώλης Μαγκλάρας φιλόλογος και τ. Πρόεδρος και αναμορφωτής του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών συγκέντρωσε, ανθολόγησε , ταξινόμησε και παρουσίασε τη ζωή και το έργο του συντοπίτη του Συρρακιώτη ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα σε ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο και από κάθε πλευρά άψογο-πολυτελή τόμο 450 σελίδων . έκδοση Πνευματικού Κέντρου Συρρακιωτών-Ιωάννινα 2008

Δεν είναι πολύ γνωστός στο ευρύτερο κοινό της εποχής μας ο ποιητής Γεώργιος Ζαλοκώστας που έζησε τη βιολογική και ποιητική του ζωή και δημιούργησε στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα και έφυγε ακριβώς τότε που με τη γέννηση των Παλαμά, Δροσίνη, Καμπά θα άνοιγε ο δρόμος για τη Νέα Αθηναϊκή Σχολή προδρομικής των μετέπειτα αλλαγών.

Θέλω να πω ότι δε στεφανώνεται με κλάδους δάφνης τόσους, όσους οι περίπου συνομήλικοί του Σολωμός - Κάλβος κ.α. παρά το γεγονός ότι όπως τεκμαίρεται από τα άπαντά του, που ο κ. Μαγκλάρας παρουσιάζει με εκτενή σχόλια ουδ` όλως υπολείπεται αυτών. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι είναι ο ποιητής που έθρεψε τις ευαισθησίες των χρόνων του Δημοτικού σχολειού με τον «Βορρειά που τ`αρνάκια παγώνει» κι αργότερα στα πρώτα γυμνασιακά μας χρόνια ερέθισε τα πατριωτικά μας απωθυμένα με το «Χάνι της Γραβιάς» όπου «Αλλ` εδώ ω υιέ του προφήτου μιναρέ δε θα βρεις υψηλό αλλά μόνο τουφέκι καλό και ιδού η φωνή του…»

Οι αλλαγές από την παλιά Αθηναϊκη Σχολή με τον ομοιοκατάληκτο στίχο τον ρομαντισμό και το υψιπετές ηρωικό ύφος των χρόνων της επανάστασης, τη ρητορική τους αλλά κυρίως το γλωσσικό και η θεματολογία τους, αποστασιοποιήθηκαν από τη Νέα Αθηναϊκή σχολή ( τέλος του 19ου αρχές του 20ου αιώνα) που άλλαξαν τα ποιητικά μας πράγματα για να καταλήξουν στον σύγχρονο ελεύθερο στίχο με τις μεταφορές, συμβολισμούς και τη διαφορετική προσγειωμένη –για ένα διάστημα και στρατευμένη –ποιητική του καιρού μας.

Ο άθλος εν προκειμένω του κ. Μαγκλάρα στην επιμέλεια της έκδοσης είναι ότι ανατρέποντας τον ημερολογιακό χρόνο αναβιώνει την ποιητική και βιολογική εποχή ώστε αξιολογώντας το έργο και τη ζωή του ποιητή, την οικογενειακή του τραγωδία και τα ποιητικά του

ερεθίσματα, ο αναγνώστης ζει μέσα στο κλίμα των ημερών.

Πράγματι η αξία της όλης παρουσίασης έγκειται όχι μόνο στο ότι προβάλλεται το έργο του Γεωργίου Ζαλοκώστα αλλά μέσα από αυτό κρίνεται , σχολιάζεται και παρουσιάζεται ολόκληρη η τόσο ενδιαφέρουσα εποχή μέσα στην οποία εποίησαν (με την έννοια του ποιώ= δημιουργώ) μεγάλοι ποιητές όπως ο Σολωμός, ο Βαλαωρίτης, ο Παράσχος ο Κάλβος κ.α

Ιδιαίτερα αναλύεται η γλώσσα, οι εμπνεύσεις, η θεματολογία που δονούν την ποίηση του καιρού η τεχνοτροπία και το ύφος.. Αξίζει εν προκειμένω να υπογραμμίσει κανείς ότι ο επιμελητής στέκεται στη παρουσίαση της κρίσεως περισσότερο στην πατριωτική του ποίηση ( Το Μεσολόγγιον, Αι σκιαί του Φαλήρου, Ο Βότσαρης ,Η Κλέισοβα και κυρίως «Το χάνι της Γραβιάς» αλλά και «Το βορρειά που τ` αρνάκια παγώνει» τα οποία είναι από τα πλέον γνωστά του ποιητή και τα πιο διαβασμένα –αλώβητα από τον χρόνο θα έλεγα- τα οποία ο σύγχρονος αναγνώστης μπορεί εύκολα να προσεγγίσει καθώς είναι πολυδιαβασμένα -θα έλεγα και πολυαγαπημένα- από τα αναγνωστικά της σχολικής μας εποχής, αλλά και τα οποία μέχρι σήμερα χρησιμοποιούμε συχνά, για να χαρακτηρίσουμε εποχές ή καταστάσεις.

Πόσες φορές λ.χ μιλώντας για τον καιρό δε λέμε :Είχε ένα βοριά που τα αρνάκια παγώνει ή « από κρότον οργάνων βουίζει..»Ενώ από τη λυρική του ποίηση ξεχωρίζει το τόσο γνωστό μας «το φίλημα» που τόσο αγαπήθηκε και τραγουδήθηκε. (η αλήθεια εν προκειμένω είναι ότι τη δημοφιλία του τη χρωστά σε μεγάλο μέρος ,στη θεατρική του διασκευή από τον Κορομηλά, όμοια καθώς το «άξιον εστίν» έγινε γνωστό περισσότερο από τη μελοποίησή του από τον Θεοδωράκη).

Από την άποψη της δομής ο επιμελητής φροντίζει να προϊδεάσει τον αναγνώστη για τα τεχνικά χαρακτηριστικά της ποιητικής δημιουργίας του Ζαλοκώστα, σχολιάζοντας εκτενώς -πέρα από τη λεπτομερή καταγραφή του βιογραφικού του- και του κλίματος μέσα στο οποίο έζησε ο ποιητής.

Πολύτιμες σχετικά με τη γλώσσα και το γλωσσικό ζήτημα στην Ελλάδα, είναι οι σημειώσεις και οι αναφορές του όπου γράφει σχετικά: «Πέρα από τα όσα λέχτηκαν ή γράφτηκαν, είτε από τον ίδιο τον ποιητή, είτε από τους μελετητές του έργου του, είναι χρήσιμο κοιτάζοντας-εκατόν πενήντα χρόνια μετά – από μεγάλη απόσταση τα πράγματα και με καθαρότερη ματιά να τοποθετήσουμε τον ποιητή και το λογοτεχνικό του έργο στην εποχή του, ειδικότερα δε στο γλωσσικό περιβάλλον εκείνης της περιόδου. Μ` αυτή την έννοια θα αναζητήσουμε και θα κρίνουμε κάτω από ποιες συγκεκριμένες ιστορικές, κοινωνικοπολιτιστικές και πολιτικές συνθήκες έζησε, έδρασε και δημιούργησε» Και ακόμη εξετάζοντας τη θετική προσφορά της καθαρεύουσας σημειώνει : «Το νεαρό ελληνικό κράτος , μόλις βγαλμένο από μια σειρά ιστορικές περιπέτειες όντας μόνο του σαν έθνος , αδύνατο και ανυπόδυτο πάσχιζε να ορθοποδήσει, να στηριχτεί σε δικές του δυνάμεις που τις αναζήτησε και τις άντλησε από την πλούσια παρακαταθήκη των αρχαίων προγόνων του….Αλλά και στο καθαρά γλωσσικό τομέα δε θα` ταν υπερβολή, αν ισχυριζόμουν ότι η προσφορά της καθαρεύουσας –το ξαναλέω σ` αυτή τουλάχιστον τη φάση που συμπίπτει με την εποχή του Ζαλοκώστα είναι αναμφισβήτητη. Και τούτο γιατί συνέβαλε στον εξελλινισμό που λεξιλογίου ιδίως από τις τούρκικες λέξεις που προικοδότησε η Τουρκοκρατία στη γλώσσα μας…επομένως δεν είναι καθόλου σωστό αυτό που λέγεται-χωρίς να υπεραμύνομαι βέβαια των καθαρευουσιάνων- ότι οι αρχαϊζοντες τάχα είναι οι κακοί και οι άλλοι οι καλοί»

Συνεχίζει δε : (Έγραφε όπως έγραφαν και οι άλλοι. Σελ 63) Θέλω με όλα ταύτα να εξηγήσω γιατί ο Ζαλοκώστας παρότι γνώριζε τη δημοτική γλώσσα όσο κανένας σύγχρονός του λογοτέχνης –τουλάχιστον στο Αθηναϊκό περιβάλλον-μεταχειρίστηκε και την καθαρεύουσα και μάλιστα σε υψηλό βαθμό όπως βεβαιώνουν τόσοι και τόσοι μελετητές του Όλα αυτά και άλλες καίριες επισημάνσεις όπως λ.χ. «ο σύνδεσμος

της Αθηναϊκής και επτανησιώτικης σχολής» και άλλα εισάγουν και κατατοπίζουν τον αναγνώστη για το κλίμα μέσα στο οποίο έζησε και ενεπνεύσθη και δημιούργησε ο Ζαλοκώστας.

Ακόμη –ακόμη επισημαίνει ο φιλόλογος -επιμελητής -των απάντων Μ. Μαγκλάρας τις επιδράσεις από τα Ιταλική ποίηση στο έργο του Ζαλοκώστα υπογραμμίζοντας «Παράλληλα με τους δόκιμους Ιταλούς λογοτέχνες ο Ζαλοκώστας μελετά και δημοφιλή ποιήματα γνωστών και άγνωστων Ιταλών ποιητών τα οποία είτε μεταφράζει ή εμπνέεται δικές του συνθέσεις .Αυτό συνέβη και σε δύο από τα πιο γνωστά και πλέον διαδεδομένα που μελοποιήθηκαν κιόλας και πέρασαν στο στόμα του λαού που συνεχίζει να τα τραγουδά μέχρι σήμερα. «Η αναχώρησις» και «το φίλημα»

Ακόμη, από την άποψη της δομής πάντα, η όλη συλλογή και ταξινόμηση των απάντων του ποιητή χωρίζεται – ταξινομείται σε τρία μέρη : Πατριωτικά(Επικά –αναμνήσεις-Ώραι σχόλης-η κληρονομιά) 15 ποιήματα –Λυρικά-44 ποιήματα και το, μεταφραστικό έργο του 35 μεταφράσεις εκ των οποίων 13 είναι από το έργο του Εδουάρδου Μπάρβερ αλλά και άλλων όπως του Μάρκο Τανίνι, του Ούγο Φώσκολου, του Ιωσήφ Ρεγκάλδη ή του Τορκουάτο Τάσσο

Στη φροντίδα του επιμελητή όπως εύκολα παρατηρεί κανείς είναι να εισαγάγει τον αναγνώστη στο κλίμα της εποχής ώστε διαβάζοντας ή ακούγοντας να μιλούν για τον Ζαλοκώστα να τον τοποθετεί και να τον κρίνει in tempora καθώς θα λέγαμε, αποφεύγοντας τον σχολιασμό με βάσει τα σήμερον κρατούντα. Παραθέτοντας μάλιστα για ισχυροποίηση του ποιητικής του προσωπικότητας και αποσπάσματα από την κριτική γνωστών κριτικών ή βιογράφων του (Σπυρίδων Λάμπρος) για το έργο του.

Γενικά, εν κατακλείδι, πρέπει να σημειώσουμε ότι τόσο το γλωσσικό όσο και η θεματολογία της εποχής (πρώτο μισό του 19ου αιώνα) αποτελούν για τον αναγνώστη και δη για τον ερευνητή σπουδαία εργαλεία και από αυτή την άποψη μπορούμε να πούμε ότι ο Μανόλης Μαγκλάρας έχοντας επιμεληθεί τα άπαντα του Γεωργίου Ζαλοκώστα «εκόμισε» στην έρευνα και την αξιολόγηση όχι μόνο του ποιητή αλλά και της εποχής του.

Σταύρος Ιντζεγιάννης