Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΓΝΩΜΗ 28/7/14



                                         ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ   
    ΚΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

    Κράτος της  διαφθοράς και της παρανομίας, μας χαρακτηρίζουν οι ξένοι Σιγά το νέο. Άλλωστε δεν είμαστε οι μόνοι. Μερικοί από αυτούς είναι ακόμη χειρότεροι από μας, αλλά  τα δικά μας είναι καρύδια και βροντάνε ,τα δικά τους είναι σύκα και δεν ακούγονται, θα έλεγε η γιαγιά αν ζούσε..      
   Το βέβαιο είναι ότι αν δεν είμαστε πρωταθλητές, πάντως είμαστε στην πρώτη πεντάδα. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
 Για να πω την αλήθεια νοιώθω και λίγο υπερήφανος κι ας ακούγεται κάπως …παλαβό! Διότι τίμιος μπορεί να είναι ο καθένας (αν και δεν είμαι βέβαιος ούτε και γι αυτό εδώ που φτάσαμε) αλλά  κομπιναδόροι και παράνομοι μόνο οι ατσίδες είναι. Χρειάζεται να έχεις μυαλό, να έχεις θράσος και…να ζεις  και στην Ελλάδα. (μεταξύ μας πρέπει να έχεις και πάρε δώσε με το Δημόσιο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) είναι ο ιδεώδης συνδυασμός Κάνε κι εσύ μια λαδιά .Μπορείς;  
  Βλέπετε με το σταυρό στην πλάτη δεν πας μακριά. Ένας τον κουβάλησε κι Αυτόν τον σταυρώσανε. Άσε που κι Αυτός ακόμη κουράστηκε και χρειάστηκε να τον βοηθήσουν.
   Τι μας μαθαίνανε στο σχολείο αν θυμάστε. Ο Ηρακλής βρέθηκε στο σταυροδρόμι της αρετής και της κακίας. Από εδώ ο δρόμος της αρετής, ανήφορος, στενός, χωματόδρομος και γεμάτος αγκάθια. Ο άλλος είναι ο δρόμος της κακίας. Μια πλατιά λεωφόρος  γεμάτη χαρές και ώπα –ώπα (πρόσκαιρα βέβαια)! Διαλέγεις και πορεύεσαι αναλόγως
  Έρχεται το λοιπόν  ο άλλος και σου λέει «βάλε μια υπογραφή στις …προμήθειες ή στο διαγωνισμό ή στην εργολαβία, να κονομήσουμε κι  εσύ κι εμείς και τα παιδιά  των παιδιών μας;
  Και «βάζον» εσύ μία υπογραφή-που έλεγε ο μακαρίτης ο Μποστ- τα πάντα χρήμα διαδέχεται. Εισπράττεις ένα νούμερο εξαψήφιο ή και οκταψήφιο ενίοτε, αναλόγως του μεγέθους της υπογραφής (τα τετραψήφια πια δεν τα καταδέχεται κανένας  σοβαρός και αξιοπρεπής απατεώνας !) και από εκεί και πέρα ζουν αυτοί καλά κι εμείς …όπως – όπως!
   Θα μου πείτε ότι τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία .Ναι. Αλλά σε βοηθάνε να περάσεις τη δυστυχία σου πιο άνετα. Μη μου πείτε όχι!!!
  Λένε, ότι για να αποκτήσεις «την σήμερον ημέραν» περιουσία μόνο με τρεις τρόπους μπορείς. Ή από κληρονομιά ή από λαχείο ή από κομπίνα που είναι και το πιο σίγουρο, γιατί  στις δύο πρώτες περιπτώσεις, τα περισσότερα σου τα παίρνει το κράτος!
   Έρχεται λοιπόν ο κ… τάδε με  τις βίλες του, με την κουρσάρα του και με το κότερό του και σου κάνει μάθημα τουρισμού. Θα πάμε λέει στις Αζόρες και μετά στα νησιά Φίτζι. Μπορεί να πάμε και στο Θιβέτ να δούμε τον εξάχειρο Βούδα
  -Έχετε πάει στα νησιά Φίτζι-σε ρωτάει και η κυρία του.
  -Όχι …μαντάμ. Εμείς  το μόνο ναυτικό ταξίδι  που κάναμε ήταν  Ρίο- Αντίριο πριν γίνει η γέφυρα και εν συνεχεία φτάνουμε και μέχρι την ορεινή Ναυπακτία ή στη Μονή Βαρνάκοβας να φιλήσουμε τη δεξιά της ηγουμένης που είναι και Πατρινιά
  Γελάει η κοντέσσα  ντε λα τσίμπιλα! Αχ καλέ τι ωραία τα λέτε.
  Μάλιστα κυρία μου. Εμείς απλώς τα λέμε ωραία, ενώ εσείς, απλώς τα κάνετε ωραιότερα.
   Κάπου εκεί είναι που λέει ο Καβάφης Ο αρνηθείς δε μετανιώνει. Αν ρωτιούνταν  πάλι όχι θα`λεγε/ όμως εκείνο το όχι το σωστό τον καταβάλλει σ` όλη τη ζωή του.
  Θα με εγκαλέσετε. Τι διδάσκεις χρονογράφε, την παρανομία, την κομπίνα, την απάτη;
  Όχι βέβαια. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Εξ άλλου και η Κυριακή προσευχή δέεται : Ρύσαι ημάς  από του πειρασμού!!!¨ Όμως το κουβεντιάζουμε διότι ο πλούτος  θέλει καλοπέραση και η φτώχεια…φιλολογία, έτσι «πουρ πασέ λε ταν» που λένε οι Γάλλοι, Να περνάει η ώρα !
  Κάποτε πριν πολλά χρόνια ένας γνωστός επαινούσε τον πατέρα μου –εν ζωή τότε- Είναι πολύ καλός- είπε. Άγιος. Ανθρωπάκι του Θεού!
  Όταν το είπα-στον μακαρίτη πια-γέλασε και είπε. «Πρόσεξες; Όταν είσαι τίμιος  δε σε λένε  άνθρωπο. Αλλά ανθρωπάκι. Δηλαδή κάτι λιγότερο» !
  Γελάστε αναγνώστες μου  Μην  το παίρνετε κατάκαρδα. Άλλωστε η προθεσμία για την πληρωμή της Α! δόσης του φόρου λήγει την Τετάρτη και μέχρι τότε καλή Δευτέρα και καλή εβδομάδα !!!
                             ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗς
   
 

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 26/7/14





                          
                                                    ΚΑΘ ΟΔΟΝ
    ΠΕΝΘΟΣ
  
    Με μαύρο περιβραχιόνιο η στήλη. Συγχωρήστε με αδερφοί μου. Κάτι εύθυμο ήθελα να γράψω να σας αλλάξω τη διάθεση, μέσα στην  τόση μαυρίλα, στον τόσο φόβο, στην τόση αγωνία για την αυριανή μέρα, αλλά πως; Πώς να ξεγελάσεις το θρήνο της καρδιάς. Πως να κλείσεις τα μάτια, τα αφτιά, πώς να σφραγίσεις τα  χείλη, να σφίξεις τα δόντια.  Πως να σκουπίσεις το δάκρυ σου; Πως να καθησυχάσεις την οργή σου όχι μόνο για  αυτούς  που βομβαρδίζουν, αλλά κυρίως για τη Διεθνή Κοινότητα –αυτόν τον μεγάλο ένοχο- η οποία απαθής παρακολουθεί τη γενοκτονία στη λωρίδα της Γάζας περιμένοντας όπως κάνει συνήθως να συντελεστεί το  εγκλήμα  για να επέμβει χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα  για ότι έγινε και που δε μπορούσε να τα σταματήσει-τάχα! Και δεν έχει πια σημασία ποιος ήρξατο χειρών αδίκων. Σημασία δεν έχει ποιος ο φταίχτης ή ο αθώος. Σημασία έχει η εκατόμβη –οι εκατόμβες – των θυμάτων που ανάμεσά του και τόσα παιδιά. Αθώα αγγελούδια που δεν πρόλαβαν να  δουν τον κόσμο και γνώρισαν την κακία του.
    Με μαύρο περιβραχιόνιο η στήλη και πώς να γίνει αλλιώς όταν ο θάνατος θερίζει δίπλα σου ζωές αδιακρίτως . Νέους γέροντες -  γυναίκες αθώους –ενόχους- παιδιά. Ο θάνατος που απλώνει το παγωμένο χέρι του στο σωρό και  κλείνει στις σιδερένιες  αρπάγες του  ψυχρός και ανελέητος ότι βρει μπροστά του    
    Σε γενοκτονία  μετατρέπεται η επίθεση των Ισραηλινών στη Γάζα.
 Και είναι αυτή οι ίδιοι που δοκιμάστηκαν στο ολοκαύτωμα. Είναι αυτοί οι ίδιοι που ξέρουν τη θα πει εξολοθρεμός. Είναι αυτοί οι ίδιοι που μέχρι σήμερα ακόμη θρηνούν πατεράδες και αδέρφια. Που μέχρι σήμερα προσπαθούν να  επουλώσουν τις πληγές τους.
   Αλλά δε λέμε  πια γι αυτούς. Λέμε για τη Διεθνή Κοινότητα η οποία για μια  ακόμη φορά όπως με τη γενοκτονία των Αρμενίων, όπως με τη γενοκτονία  των Ποντίων, όπως με το διαμελισμό της Κύπρου. Όπως συνέβη και  στη Σερβία, όπως  συμβαίνει και στο Ιράκ και παντού όπου στην πραγματικότητα τα συμφέροντα των «Δυνατών;» τίθενται πάνω από τις ζωές  των ανθρώπων. Θα μπορούσαν αν ήθελαν να σταματήσουν το Ισραήλ σε μια ώρα. Σε μια στιγμή. Θα μπορούσαν να μη το αφήσουν καν να  ξεκινήσει αυτόν τον όλεθρο. Αυτόν τον Αρμαγεδώνα.
  Η Διεθνής κοινότητα είναι ο μεγάλος ένοχος που ανέχεται και ίσως – ίσως και υποθάλπτει αυτή την ατελείωτη διαμάχη  των Παλαιστινίων με το Ισραήλ. Ποιός εξοπλίζει τη Χαμάς; Ποιός συντηρεί την οικονομία τους; Ποιός ερεθίζει το φανατισμό τους;
   Θα νικήσουμε είχε πει ο Τσώρτσιλ όταν άρχισε ο Β! παγκόσμιος πόλεμος  κατά του ναζισμού, αλλά δε θα υπάρχουν χέρια να μας χειροκροτήσουν. Είναι  η μοναδική αλήθεια του πολέμου. Του κάθε πολέμου όπου δεν υπάρχουν νικητές αλλά μόνο νικημένοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι με πένθος  στην καρδιά και στο κορμί. Υπάρχουν ακρωτηριασμένοι στο σώμα και στην ψυχή
   Προχτές ακόμη 300 ψυχές πλήρωσαν το  φόρο του ολέθρου  στο μοιραίο Μπόινγκ των Μαλαισιανών γραμμών. Και δεν έχει πια σημασία
ποιοι το κατέρριψαν. Από τους από δω ή τους από κει. Ποιος σημάδεψε και ψυχρός εκτελεστής σα να επρόκειτο για  ζώα – μα και τα ζώα έχουν ψυχή. Πλάσματα της Δημιουργία κι αυτά.-πάτησε τη μοιραία σκανδάλη ή το πλήκτρο του τηλεχειριστή. Και δε αποκλείεται και να καυχήθηκε. Εγώ  το κατέρριψα. Και δεν αποκλείεται και να ζητωκραύγασε το πέτυχα. Ίσως και τον παρασημοφορήσουν. Εύγε ήρωα!
    Κι αυτός ο άγνωστος που έδωσε την εντολή- πυρ –δεν αποκλείεται να έχει οικογένεια .Δεν αποκλείεται να έχει παιδιά  πατέρα- μάνα- γυναίκα- συγγενείς. Πως θα ένοιωθε αν  κάποιος δικός του ήταν εκεί μέσα. Μέσα στο αεροσκάφος εκείνο όπου μόνο αθώοι αυτού του εμφυλίου πολέμου υπήρχαν .Πως μπορεί και κοιμάται αυτός ο άνθρωπος; Δεν έχει τύψεις- εφιάλτες;
   Αθώοι- ένοχοι; Ποιός το λογαριάζει; Τι σημασία έχουν 300 ψυχές περισσότερες ή λιγότερες στη λίστα των αντιμαχόμενων; Τι σημασία έχουν 700 (μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές 24/7/14 ώρα 5 πρωινή) μπορεί και περισσότεροι αφού κάθε στιγμή που περνά μια βόμβα, μια ρουκέτα, ένας πύραυλος  σκορπά τη φρίκη του πάνω σε δικαίους και αδίκους αυξάνοντας τη λίστα των νεκρών.!
   Με μαύρο περιβραχιόνιο η στήλη και με την οργή στην ψυχή: Διεθνής Κοινότητα κατηγορείσαι !!!
                                 ΣΤΑΥΡΟΣ  ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

ΓΝΩΜΗ 21/7/14






                                                   ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ 
      ΚΙ ΑΝ ΠΕΙ… ΝΑΙ!

    Πέρασε από το πεζοδρόμιο στητή, αεράτη, λικνιστή πάνω στις  γόβες στιλέτο, σίγουρη για το θαυμασμό που ξεσήκωνε στο πέρασμά της. Μαύρο ρούχο  κοντράστ πάνω σε λευκή επιδερμίδα. Βαθύ ντεκολτέ να δείχνει λίγα και να υπονοεί πολύ περισσότερα και ένα κοντό παντελονάκι επάνω του επάνω και έξω του έξω, να το βλέπεις και να θυμάσαι τις αμαρτίες των 16 χρόνων σου. Λίγο ακόμα και θα αποκάλυπτε τα όσα ο μεν σύζυγος σπανίως βλέπει ο δε εραστής συχνότατα.
    Μαιζώνος και Αγίου Νικολάου το συμβάν. Συναγερμός  στην καφετέρια .παράτησαν το δίσκο οι σερβιτόροι και στάθηκαν να  θαυμάσουν τα έργα Κυρίου όταν ήταν στα κέφια του. Επαναστάτησαν οι καφέδες και τα τσιγάρα κάηκαν στα δάχτυλα Έμειναν μετέωρες οι συζητήσεις και έτριξαν οστέα τεταπεινωμένα.
   Αχ πως  χτυπά τούτη η καρδιά κι αναφτερά  τώρα στα γεροντάματα –θυμήθηκε τον Μαλακάση ο γερό-Μιχάλης. Να`μουνα νιος και νά `θελε κι αυτή!
   - Δηλαδή τι θά` κανες -το ρίξαμε στην πλάκα.
   Έκλεισε μάτι ο δικός σου πονηρά. Μωρέ ας ήμουνα και θα `βλέπες κάτι κέφια και κάτι ρομάντζες. Τι να κάνω τώρα που η ταυτότητα εννοεί κάθε  τόσο να μου θυμίζει ότι γεννηθείς το 1900…τόσο - μΧ ε;-και άρα  ετών τόσο επί τόσο καλύτερα να πάρεις τα χάπια σου παρά να ματιοτηράς δεξιά-αριστερά. Θες να θυμώσει ο βηματοδότης και να  έχουμε  τρεχάματα!
   Θυμήθηκα τον Παμίνο που είχε καταφέρει μια συνάδελφο του γραφείου και πήγε σπίτι της, για δείπνο… « εργασίας»καθώς  διηγείτο. Όπου επάνω που πήγαν να ξαπλώσουν του φέρνει η τύπισσα το πιεσόμετρο: Παμίνο μου δε βάζουμε και το πιεσόμετρο  καλύτερα να παρακολουθούμε την πίεσή σου μη  μας βρει κανένα κακό και γίνουμε ρεζίλι!
  Και δεν είναι ό μόνος.: Πήρε μια Βουλγάρα που φύλαγε τη  γυναίκα κάποιου γείτονα και γνωριστήκανε-διηγείται άλλος φίλος- την πήγε στο ξενοδοχείο –πήρε κι ένα βιάγκρα, αλλά κάποια στιγμή τον άκουσε να …αγκομαχάει και του λέει :Θείο δε σε βλέπω, καλά, λαχάνιασες και φοβάμαι Καλύτερα να σταματήσουμε και να φύγω!!!  
    Παλιά  έβλεπες 70μηντάρη και ήταν έτοιμος για… μπαρκάρισμα. Στο ένα χέρι το  κομπολόι ή το μπαστούνι και στο άλλο τα βιβλιάριο υγείας. Στα 60 ο άντρας αποχαιρετούσε την Αλεξάντρεια της ηδονής. Βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει σήμερα αλλά μόνο… οπιτκώς.. Ο πενηντάρης τραγούδαγε ο μακαρίτης ο Ζαμπέτας είναι ωραίος  σαν εραστής. Αλλά, άλλο να το τραγουδάς κι άλλο να προσπαθείς να το αποδείξεις επί κλίνης. Σαν τους στρατηγούς που κερδίζανε τις μάχες  επί χάρτου και τις χάνανε  στο πεδίο της μάχης;
   Αξονικές… τριαξονικές υπέρηχοι χάπια, βηματοδότες μπαλονάκια γυμναστήρια σάουνες  και κάτι…μασάζ  φροντίζουν να παρατείνουν την ημερομηνία λήξεως ή τουλάχιστον να τη  σκεπάσουν έτσι που να μη φαίνεται, έστω κι αν κοντανασαίνεις  στην ανηφόρα.
  Πήγε στο δικαστήριο η  Ασημίνα να ζητήσει διαζύγιο. Τι να σου πω κυρ Δικαστή μου .Έβλεπα  έναν άντρουκλα δύο μέτρα και  έλεγα  τέλος  πάντων ότι…καταλαβαίνεις τώρα. Αλλά άλλο να φαντάζεσαι, άλλο να υποθέτεις κι άλλο να σου προκύπτει. Ούτε 12 χρονών. Με  εννοείς. Σκουλικάκι σου λέω. Πως να βγάλω τη ζωή πέρα η καψερή .Να σας δείξει αν δε με πιστεύετε. Χαμός στο δικαστήριο μέχρι που ο πρόεδρος  απείλησε να διατάξει εκκένωση της αιθούσης  για να πάψουν τα γέλια.
  Ανεβασμένο το βιοτικό και το πνευματικό επίπεδο, σήμερα κρατάνε  τον άνθρωπο σε εγρήγορση, αλλά το μυστικό είναι- επιμένει γνωστός γιατρός- να ζεις σύμφωνα με την ηλικία σου. Άλλωστε κάθε ηλικία έχει τη δική της ομορφιά.
  Το παν – λέει ο Χρηστάρας είναι να μη το βάζεις κάτω. Άλλο να κυκλοφορείς στις καφετέριες κι άλλο να συχνάζεις στα ΚΑΠΗ ή να πηγαίνεις εκδρομή με τη γερουσία. Ό,τι κι αν κουβεντιάσουν αρχίζουν με τη χοληστερίνη και τελειώνουν με τον διαβήτη ,με το ουρικό οξύ ή με το μπάι πας . Σε γερνάνε  μια ώρα αρχήτερα.
   Κουνάει με σημασία το κεφάλι του ο Μεμάς. Καλά τα λες, αλλά το πρόβλημα, δεν είναι τόσο απλό. Ας υποθέσουμε ότι κόλλαγες στον κορίτσαρο που πέρασε και σου έλεγε- πάμε, τι θα `κανες;   Διότι αν σου έλεγε όχι, λίγο το κακό. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Γλίτωσες. Αν όμως σου  έλεγε… ναι; ΑΝ ΠΕΙ, ΝΑΙ-εκεί είναι το πρόβλημα!
                                      Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ 7/7/14



                                                         ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ    
       ΖΗΤΕΙΤΑΙ  ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ

    Μήπως ξέρετε να νοικιάζεται καμιά γκαρσονιέρα ;
     Ο άνθρωπος σοβαρός φαινότανε, καλοντυμένος,  αρκετά νέος ακόμη.     Σα δε ντρέπεται μου ψιθύρισε η γυναίκα μου. Να ζητάει γκαρσονιέρα! 
   Ο άνθρωπος σαν να κατάλαβε τις σκέψεις της, βιάστηκε να συμπληρώσει: Ξέρετε πρόκειται για την κόρη μου που θα σπουδάσει στην Πάτρα!
   -Α! Έτσι πες. Διότι γκαρσονιέρα από γκαρσονιέρα διαφέρει. Υπάρχουν οι φοιτητικές αλλά υπάρχουν  και οι ερωτικές. Συχνά και τα δύο μαζί που είναι και προτιμότερες διότι μια και «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν» γιατί να μην είναι και σε πορτοφόλι ενα; Το αγαθόν μετά του ωφελίμου. Επιστήμη και έρως. Στη μία περίπτωση αποκτάται η γνώση στην άλλη χάνεται η αυτογνωσία.
    Παλιά υπήρχε και μια άλλη κατηγορία. Οι κινητές. Δηλαδή το αυτοκίνητο που εξυπηρετούσε πολλαπλώς τα παράνομα  ζεύγη, αλλά αυτό ανήκε σε μια κατηγορία η οποία περίπου εξέλιπε. Ποια καταδέχεται  να …πηδηχτεί( με το… μπαρδόν) σε ένα αυτοκίνητο έστω και σε Μερσεντές «αυτωμάτικ»!!!Εξ άλλου, πόσο σοβαρός οικογενειάρχης μπορείς να λέγεσαι, αν δεν διαθέτεις και μία…γκαρσονιέρα. Αμέ πω;!!!
    Σπουδαίος ο ρόλος της γκαρσονιέρας στην επιστημονική, οικονομική, κοινωνική αλλά  και …ερωτική ζωή των νεοελλήνων.  Μορφώνει, διαμορφώνει και …παραμορφώνει  την ελληνική οικογένεια!
   Μια άλλη εξ ίσου σπουδαία ιδιότητα μιας γκαρσονιέρας είναι η οικονομική της  απόδοση. Χαρακτηριστικό είναι ότι με αυτή ντύνεται ο ιδιοκτήτης ενώ γδύνεται ο ενοικιαστής. Γύρω στα 200 ευρώ το ενοίκιο.
αν  μάλιστα είναι επιπλωμένη και προσθέσετε κοινόχρηστα, τηλέφωνα, φως νερό, μαζεύονται  350 ίσως και 400  το μήνα αν είναι μικρή η πολυκατοικία όπου τα κοινόχρηστα είναι πολλά
    Διαμαρτύρεται ο πάτερ φαμίλιας :Πώς να βγούμε;
    Λάθος. Το πρόβλημα είναι πώς να …μπούμε.
   Κάπου δυο χιλιάδες φοιτητές προσπαθούν να βολευτούν, Από αυτούς οι μισοί είτε είναι ντόπιοι, είτε έχουν συγγενικά σπίτια ή θα συστεγαστούν με άλλους ήδη φοιτητές. Οι υπόλοιποι παίρνουν τους δρόμους. Χτυπώντας κουδούνια ή ψάχνοντας στις μικρές αγγελίες : Ζητείται γκαρσονιέρα.
    Και δεν είναι μόνο να βρεις. Το βασικό είναι να αρέσει στη μαμά που έχει τον πρώτο λόγο ενώ το δεύτερο τον έχει η κόρη ή ο γιος –φοιτητής.
 Εκείνος που δεν του πέφτει λόγος είναι ο μπαμπάς. Αυτός καλείται μόνο να υπογράψει τα συμβόλαια του ενοικίου. Και να πληρώσει βέβαια. Ασυζητητί !
   Η διαφορά ανάμεσα σε μία φοιτητική γκαρσονιέρα και σε μία ερωτική είναι ότι η πρώτη έχει φως ενώ η άλλη ημίφως. Η μία ενοικιάζεται για τα σπουδή του νόμου ενώ η άλλη για τη σπουδή της… παρανομίας. Η μία στηρίζεται στη λογική η άλλη στον παραλογισμό. Ακόμη μια διαφορά. Η μία διευκολύνει το γιο ή την κόρη ,η άλλη τον…μπαμπά. Ή και τη μαμά αναλόγως. Θα θυμάστε την περίπτωση της Λάρισας, όπου η κυρία του…κυρίου βούταγε τα κλειδιά και τη χρησιμοποιούσε κι αυτή για τις δικές της ανάγκες.. Βλέπετε ζούμε στην εποχή όπου σηκώθηκαν τα πόδια και βαράνε το κεφάλι. Κοινό σημείο, ότι και στις δύο περιπτώσεις πληρώνει ο σύζυγος είτε τοπικά είτε… μετωπικά .Ένα άλλο κοινό σημείο είναι ότι και οι δύο κλειδώνονται καλά .Η πρώτη για την ησυχία του φοιτητή η άλλη για την ανησυχία των εραστών. Μικρές ιστορίες , μικρές αγωνίες.
   Ζητείται γκαρσονιέρα. Γέμισε κόσμο – γονείς και φοιτητούδια η Πάτρα που παίρνουν σβάρνα τις πόρτες. Μαμά – μπαμπάς  και γιος ή κόρη Η τυπική ελληνική οικογένεια που φροντίζει, όπως θα κάναμε –ή  κάναμε κάποτε όλοι μας- για τη φοιτητική  εγκατάσταση του παιδιού της. Και είναι πραγματικά ευλογία Θεού το Πανεπιστήμιό μας  που έχει εξελιχθεί σε ένα  από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα της χώρας. Το σκέφτεστε να μη το είχαμε; Το πανεπιστήμιο –κυρίως-αλλά και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο, συντηρούν την Πάτρα Κάποτε είχαμε το στρατό. Τότε που το ΚΕΤΕΣ -έτσι το λέγανε- είχε χίλιους  τόσους στρατιώτες και τι αγώνες κάναμε, όσοι θυμούνται, για να μη φύγει!
   Ζητείται γκαρσονιέρα.Συνήθως η μαμά που προηγείται με το σημείωμα, όπου έχει σημειώσει ένα σωρό τηλέφωνα από αυτά που βρίσκονται κολλημένα στις κολώνες ή στις στάσεις του λεωφορείου. Ενοικιάζεται γκαρσονιέρα κ.τ.λ  
  Ένα μικρό πρόβλημα κι αυτό για την ελληνική οικογένεια όπου η γκαρσονιέρα παίζει πάντοτε καθοριστικό ρόλο. Είτε  διευκολύνοντας τη σπουδή, είτε διευκολύνοντας τον έρωτα. μα πάντα προβληματίζοντας  οικονομικά.
  Μήπως νοικιάζετε καμιά γκαρσονιέρα ;
                              Στ Ιντζεγιάννης

Σάββατο 12 Ιουλίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 11/7/14



                                                             Καθ οδόν  
    ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

   Νά `ταν τα νιάτα δυο φορές τα γηρατειά καμία ! Οι νέοι έχουν το προνόμιο να ελπίζουν. Οι γέροι την παρηγοριά να αναπολούν. Ανάμεσα στα είκοσι και στα εβδομήντα ο καθρέφτης της ζωής χλευάζει τις προσπάθειες του ανθρώπου που ξεκινάει πολλαπλασιάζοντας επιθυμίες για να καταλήξει διαιρώντας όνειρα.
    Ο Χαραλαμπάκης το θέμα μας, που έρχεται πρωί- πρωί  γελαστός μεν προβληματισμένος δε.
  - Τι έγινε ρωτάμε.
  -Περάσαμε  -λέει. Περάσαμε. Πολιτικός μηχανικός. Με καλή βάση αλλά ..
  Περίεργοι τον κοιτάμε. Πέρασε. Τι άλλο θέλεις; Μέχρι χτες αγωνιούσες.
  -Ναι λέει –μέχρι χτες αγωνιούσα αλλά σήμερα είναι άλλη μέρα. Σήμερα αρχίζουν τα άλλα προβλήματα. Διότι πέρασε μεν αλλά υπολογίζει η Θεσσαλονίκη ή Ξάνθη. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό;
    Ο νους μου γύρισε αυτόματα δέκα χρόνια πριν που και η δική μου κόρη είχε περάσει στην Ξάνθη. Η άλλη στην Αθήνα.
   Πέρασε είναι μια κουβέντα. Η άλλη είναι τα προβλήματα που κουβαλάει μαζί του αυτό το… πέρασμα. Αυτή η επιτυχία .Και εάν μεν έχεις την οικονομική άνεση κάτι πάει κι έρχεται, γιατί και πάλι τα προβλήματα υπάρχουν. Ένα παιδί που μέχρι χτες έφευγε  και γύριζε σπίτι στην ασφάλεια της γονικής αγκαλιάς και ξαφνικά μένει μόνο του να αντιμετωπίσει τα τόσα προβλήματα που δημιουργούνται στα ξένο μέρος και που πρέπει μόνο του να αντιμετωπίσει. 18 χρονών είναι, δεν έχει δα και καμιά πείρα. Εδώ ό,τι και να συμβεί υπάρχει το σπίτι, δυο τρεις δρόμους παραπέρα αγκυροβόλιο. Υπάρχουν οι συγγενείς, οι γνωστοί, οι οικογενειακοί φίλοι. Οι συμμαθητές των γυμνασιακών 6 χρόνων. Εκεί στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη ή στην Κρήτη μόνο του ή μόνη της η κοπελίτσα ξένη μεταξύ ξένων. Θα πάει φυσικά ο μπαμπάς  με τη μαμά να ψάξουν να βρουν σπίτι, να δουν τη γειτονιά, να βρουν ίσως και κάποιον γνωστό να πουν δυο κουβέντες να τη συστήσουν, να παρακαλέσουν να προσέχει κι αυτός. Θα μείνουν μια δυο μέρες, μια βδομάδα και έπειτα;
   Έπειτα ; Έπειτα 12 η ώρα  μεσάνυχτα πήρε τηλέφωνο από την Ξάνθη. «Μαμά κοιμάστε ;Έτσι πήρα να δω τι κάνετε » Ήταν η πρώτη φορά που έμενε μόνη. Ξένος τόπος ,ξένη γειτονιά. Εδώ φοβούμαστε εμείς οι μεγάλοι, να μη φοβηθεί ένα κορίτσι μόνο του;
   Περισσότερα χαλάσαμε σε τηλέφωνα παρά για ενοίκιο και φαγητό και  Πανεπιστήμιο. Και η αγωνία; Πως κοστολογείς την αγωνία του κάθε γονιού για το παιδί του.
  -Και λοιπόν να μη σπουδάσει-ρωτάει ο Μηνάς.
  -Έλα ντε. Δεν περνάνε όλα τα παιδιά στον τόπο της κατοικίας τους
   Προβληματισμένος ο Χαραλαμπάκης .Όπως θα ήταν –όπως ήταν ίσως κάποτε –κάποιος από μάς. Από εσάς..
  -Δεν είναι μόνο αυτό –λέει. Μια σύνταξη κουτσουρεμένη κι αυτή ,όπως όλων μας.. Περίπου άνεργη η μαμά –περιστασιακά κάποιο ράψιμο , κάποιο μπάλωμα. Δύσκολα τα φέρνουν πέρα και είναι και η άλλη κόρη που τελειώνει του χρόνου κι αυτή το λύκειο. Λεφτά – λεφτά. Πώς και πόσο να στριμωχτείς. Προβληματισμένη η Ελληνική οικογένεια … «την σήμερον ημέραν»!  
   Έβλεπα προχτές στη γειτονιά, μια οικογένεια που έψαχνε να νοικιάσει μια γκαρσονιέρα ή ένα δυάρι για τον γιο που πέρασε στην Πάτρα .Από την Κατερίνη αυτοί.
 -Πόσο; Τόσο; Δε βγαίνουμε ο πατέρας. Και τι να κάνουμε-η μαμά- να το στριμώξουμε το παιδί στη σοφίτα που μας έδειχναν, για 50  ευρώ λιγότερα. Ούτε θέρμανση, ούτε κλιματιστικό.
 «Εγώ δε μένω εκεί» –διαμαρτυρότανε -ο νεαρός.
  Θυμήθηκα μια εποχή που νοικιάζαμε δωμάτιο -όχι γκαρσονιέρα-σε κάποιο σπίτι κάπου γύρω στου Μακρυγιάννη στην Αθήνα ή στου Ψειρή  ή στο Μοναστηράκι –δεν είχε γίνει τουριστική περιοχή ακόμη και πηγαίναμε  με τα πόδια στην ΑΣΟΕΕ ή στο Πανεπιστήμιο ή με το τραμ κρεμασμένοι απέξω, για να πηδήσουμε   μόλις βλέπαμε εισπράκτορα.
  Άλλη εποχή –λέει ο Χαραλαμπάκης. Εγώ δε σπούδασα γιατί δεν είχε ο πατέρας μου, αλλά μου έχει μείνει και δε θέλω να το στερήσω από το παιδί μου, που μακάρι να ζητιανέψω. Βγάζει και μας δείχνει με καμάρι τη φωτογραφία του γιου του. Να μην τον σπουδάσω;
 Όπου κι αν πάω η Ελλάδα με πληγώνει-Είχε γράψει ο Σεφέρης.
  Αχ Ελλάδα – Ελλάδα πως μας πληγώνεις !  
         Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 3/7/14



                                                    ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   ΕΝ  ΕΚΚΛΗΣΊΑΙΣ-δειλινο
   Λατρεύω τις  εκκλησίες την απόσπερνη ώρα του δειλινού όταν ο χώρος  γεμίζει σκιές. Τα άδεια στασίδια ,το εικονοστάσι, οι μπρούτζινοι κηροστάτες ,το βημόθυρο τα κενά αναλόγια με τα κλειστά βιβλία της βυζαντινής  οχτάηχου, το παγκάρι με τα κεριά  στιβαγμένα  στις κηροθήκες, τα εικονίσματα , η δωδεκάορτος και οι αγιογραφίες  με το αυστηρό πατρικό βλέμμα των εικονογραφημένων αγίων αποκτούν θαρρείς  μιαν άλλη διάσταση. Γιγαντώνονται. Δραπετεύουν από αιχμαλωσία της αιωνιότητας που εικονογραφεί η ακινησία τους.
   Λατρεύω  τις εκκλησίες την ιερή ώρα του δειλινού. Καθώς ξεφεύγεις   από τον θόρυβο, τη βοή, την κίνηση  του δρόμου που  αχθοφορεί το βιοποριστικό άγχος για τον «άρτον τον  επιούσιον »με το βάρος της «χθες» και την αγωνία του «αύριον» η απόλυτη σιωπή του ναού έρχεται σα βάλσαμο ψυχής. Σαν  να σκύβεις επί τας πηγάς των υδάτων να νοιώσεις τη ζωογόνα πνοή μιας πνευματικής αναβάπτισης. Να αισθανθείς έως τα κατάβαθά σου την ουσία του ψαλμού «Ευλογήσω τον Κύριον εν παντί καιρώ. Δια παντός η αίνεσις αυτού εν τω στόματί μου»             
    Τέτοια ώρα καταλαβαίνω την ανάγκη που ένοιωσαν  κάποιοι  να αποσυρθούν στην έρημο για να συναντήσουν την πνευματική παρουσία του Κυρίου. Για να μπορέσουν να γονατίσουν νοερά  μπροστά  στο υποπόδιο των ποδών Αυτού και να ικετεύσουν : ελεήμων, ελέησον με ο Θεός. κατά το μέγα έλεόν σου.
   Λατρεύω  τις εκκλησίες την ώρα που οι στερνές ακτίνες του ηλίου περνώντας από το δυτικό  βιτρώ ματώνουν θαρρείς πάνω στον  σταυρό του Ιερού, τις πληγές από τα καρφιά του πλήθους .Αυτού του αντιφατικού πλήθους που τη μια μέρα δοξολογεί με κλάδους δάφνης  ωσαννά και την άλλη  ωρύεται σταύρωσέ Τον ακόμη και τώρα 2000 χρόνια από τότε.
   Είναι μια ανάγκη που πηγάζει από τα άγνωστα βάθη  του ανθρώπινου υποσυνείδητου να αποσυρθεί για λίγο. Να συγκεντρωθεί. Να κάνει τον αυτοέλεγχο. Να προσπαθήσει τον απολογισμό. Να δει αν πορεύεται  στη σωστή χάραξη ή τάχα ξεμάκρυνε από το δρόμο του.  Είναι μια παράξενη σιωπή. Μια κραυγαλέα ευλογημένη σιωπή γεμάτη από μια μυστηριακή παρουσία. Είναι η ώρα που οι άγιοι βγαίνουν θαρρείς από την ακινησία της Αγιογραφίας και περιφέρονται στο χώρο. Σταματούν στο αναλόγιο  για να ψάλλουν «Κύριος στερέωμά μου και καταφυγή μου και ρύστης μου… υπερασπιστής μου και κέρας σωτηρίας μου και αντιλήπτωρ μου»  Καθώς περνούν δίπλα σου νοιώθεις το θρόισμα των αμφίων τους. Ακούς τα άυλα βήματά τους στο πλακόστρωτο. Αισθάνεσαι την ευλογία παρουσίας  τους.. Οσφραίνεσαι τη μυστική  ευωδία της αγιότητάς τους .Μια ατελείωτη λιτανεία Αγίων, Οσίων, οσιομαρτύρων. Ερημίτες στυλίτες ομολογητές –αι γενεαί πάσαι-των αγγέλων αι στρατιαί-γεμίζουν το χώρο εις οσμήν ευωδίας πνευματικής.                                
  Για λίγο στέκουν μπροστά  στους μπρούτζινους κηροστάτες  όπου  ταπεινές  δεήσεις   τρεμοσβήνουν οι στερνές φλόγες  ενός καντηλιού ή κάποιων κεριών. Γονυκλισίες ψυχής που δέεται : Μη εγκαταλείπεις με Κύριε ο Θεός μου. Μη αποστείς απ` εμού. Πρόσχες  εις την βοήθειάν μου Κύριε της  σωτηρίας μου
  Κάνουν βαθιές μετάνοιες στη Θεομήτορα  ή τον Αγιάννη τον Πρόδρομο. Γονατίζουν μπροστά στο Ιερό : Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και πάντα τα εντός μου το όνομα το Άγιον Αυτού.
  Τέτοια ώρα αισθάνεσαι τη ανάγκη να γονατίσεις. Να ταπεινωθείς. Να κλάψεις ,να ικετεύσεις. Να προσευχηθείς: Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ένώπιον Σου.. Να απεκδυθείς αν είναι δυνατόν την όποια  ανθρώπινη σου αδυναμία για να μπορέσεις να ερμηνεύσεις  εκείνο το αναπαλλοτρίωτο «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη  καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου».
  Λατρεύω τις εκκλησίες  τις στερνές ώρες της ημέρας που αποχαιρετά  τη θλίψη ή τη χαρά  μιας καθημερινότητας. Είναι η ώρα που τρέχω να χωθώ στο προστατευτικό μισόφωτο μιας γωνίας στο βάθος του ναού  κι ας τρέμω μην ακούσω τη φωνή που συχνά με ρωτά , με ελέγχει, μου ζητά το λόγο; Τι είπες ,τι έκανες, που πας , τι σχεδιάζεις, πως χρησιμοποιείς το τάλαντο που σου έδωκα; Το σπατάλησες, το πολλαπλασίασες ή το φύλαξες ως ο δούλος ο πονηρός. Είναι η ώρα που νοιώθεις εκείνη την εσωτερική  ανάγκη να γονατίσεις και να προσευχηθείς. Η Ελπίς μου  ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός σκέπη μου το Πνεύμα το Αγιον. Τριάς Αγία  δόξα  σοι
                                     Σταύρος Ιντζεγιαννης







.

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΓΝΩΜΗ




                                                             ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
         ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΚΛΗΘΉΣΕΤΑΙ ΓΥΝΉ
      -Και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επι τον Αδάμ και ύπνωσε αυτόν και έλαβε μία των πλευρών αυτού και ανεπλήρωσεν σάρκαν αντ` αυτής  και ωκοδόμησεν ο Θεός  την  πλευράν ην έλαβε από του Αδάμ εις γυναίκα Και ήγαγεν αυτήν προς τον Αδαμ. Και είπεν Αδάμ τούτο ήν  οστούν εκ των οστέων σου και σαρκς εκ της σαρκός σου και αύτη κληθήσεται γυνή! Με απλά λόγια: Αυτή θα είναι η γυναίκα σου Αδάμ. Σύμφωνοι;
    -Σύμφωνοι  Κύριε ότι πεις και… ο Θεός βοηθός.
    -Παρεκτρέπεσαι τέκνον μου και ασεβείς. Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου. Ξεχνάς με ποιόν μιλάς; Ντροπή σου
   -Ντρέπομαι Κύριε αλλά.. ανησυχώ. Θα βρούμε τον μπελά μας κι εσύ κι εγώ από αυτή τη γυναίκα που λες. Να μου το θυμηθείς Μη πεις μετά ότι φταίω  εγώ!
    Τη συνέχεια την ξέρουμε βέβαια. Η Εύα είδε από την αρχή με τι χαζοβιόλη αρσενικό είχε να κάνει, τα βρήκεμε τον όφι και έκανε ότι έκανε με τον Αδάμ ( δε γράφονται αυτά.)  και βρεθήκαμε δια βίου εκτός παραδείσου. Και αυτή ήταν η πρώτη ανταρσία της κατά του Θεού! 
  Θέλετε και συνέχεια. Ιδού  Αντιγράφω από την  ηλεκτρονική «Έρευνα» Αιγίου « το ανήθικο ντύσιμο –εν προκειμένω το μίνι μιας μαθήτριας- θεωρήθηκε ότι  ευθύνεται για την ξηρασία που επικρατεί στην περιοχή του Νίγηρα-κεντρική Αφρική- και οι θρησκευτικοί ηγέτες  της περιοχής ευλόγησαν τον άγριο ξυλοδαρμό της από τους φανατικούς Μουσουλμάνους οι οποίοι στα ζητήματα της θρησκείας δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους( Τον Σαλμάν Ρουσντί τον κυνηγάνε  18 χρόνια  από τότε που έγραψε τους «σατανικούς στίχους» οι οποίοι προσβάλανε-λένε- τον Μωάμεθ) όχι σαν κι εμάς που  όταν σου βρίζουν τη μάνα κάνεις φόνο, αλλά όταν βρίζουν τα Θεία και κατεβάζουν καντήλια δεν ενοχλείται κανείς.
   Για το θηλυκό ό λόγος –ντύνεται, γδύνεται-και την ευθύνη της απέναντι στην κοινωνία.
  Στην πλατεία Όλγας η σκηνή και είναι πρωί και οδηγεί ο άνθρωπος μια αστραφτερή Βόλβο και στρίβει κεφαλή  δεξιά να δει τον κορίτσαρο που περνάει σινάμενη-κουνάμενη σα βάρκα γιαλό με το μίνι της-υπεράνω των ..  άνω και όλα τα έντός εκτός και επί τα αυτά  έξωθεν του έξω. «Απόψε κάνεις μπαμ σε βλέπουν και φρενάρουνε και σταματούν τα τραμ» που λέει το άσμα-ασμάτων της μπουζουκαρίας !!!   
    Μόνο που τα τραμ φρενάρουνε αλλά ο φίλος δεν φρενάρει και κάνει μπαμ στο ντάτσουν του γύφτου «Όλα τα παλιά σίδερα αγοράζω» και γίνεται ο χαμός του χαμού.
   Στη Νηγηρία είναι βέβαια που την έδειραν την κοπελίτσα. Φαντάζεστε να γινότανε εδώ που όλα τα κοριτσόπουλα από 12 μέχρι 32και βάλε κυκλοφορούν περίπου με μαγιό Θα είχαμε να  δέρνουμε  από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός!!!
  Το τραβάει το ξύλο ο οργανισμός τους φαίνεται. Μη ξεχνάτε τη Ρωσίδα  χωρική που στα  60 της πήγε στο δικαστή να ζητήσει διαζύγιο.
  « Γιατί κύρά μου ζητάς να χωρίσεις τον Βάνια ;-ρώτησε ο πρόεδρος»
  « Δεν μ` αγαπάει πια. Έχει δυο βδομάδες να με δείρει»
   Πέστε μου μετά  ότι είχε άδικο ο Θεόφιλος που της είπε της Κασσιανής  «Εκ γυναικός ερρύει τα φαύλα» άλλο αν βρήκε κι αυτός τον μάστορά του όπως  την παθαίνουμε όλοι μας. (και εκ γυναικός πηγάζει τα κρείτω) διότι οι γυναίκες εννοούν –από τότε – ο τελευταίος λόγος να  είναι δικός τους !
 Φαίνεται –για να ξανάρθουμε στο θέμα μας- ότι το κρατάνε οι Μουσουλμάνοι το ξύλο ως θεραπευτικό μέσο δια πάσαν  νόσον και πάσαν…παρεκτροπήν από την εποχή του παραδείσου τους (και τι παράδεισος. Όλο πιλάφια και μέλι και χανουμάκια όχι σαν τον δικό μας τον…περιβαλοντολογικό !).Διότι σου λέει ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα γυμνή και ο διάβολος την έντυσε. Τώρα που τη συνηθίσαμε ντυμένη ( και πιο  επιθυμητή για να ξέρουμε τι λέμε) έρχεται ο διάβολος που έχει μέσα της και τη γδύνει!!! Και ο οργίζεται ο Κύριος (δεν έχει προκοπή με δαύτη λέει, είχε δίκιο ο Αδάμ- και κάνει δυο χρόνια να ρίξει βροχή.
  Που καταλήγουμε. Καταλήγουμε στο ότι είναι Δευτέρα, το θερμόμετρο δείχνει ήδη 28ο στις 5 η ώρα το πρωί κι εγώ δεν είχα τι άλλο να σας γράψω για να σας φτιάξω το κέφι και να πάει καλά η εβδομάδα

                                 Σταυρος Ιντζεγιαννης







Γνωμη




                                                         Εν κατακλειδι
    ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

   Έγραφα την περασμένη Δευτέρα για τους Κινέζους  που απειλούν να κιτρινίσουν, με αιχμή την οικονομία, όλη την Ευρώπη και να η απάντηση. Μου τηλεφωνεί ο αναγνώστης μου Φ.Κ –δικηγόρος  παρ` Αρείω Πάγω, καθώς μου συστήθηκε-ότι το μέλλον της Ευρώπης  ανήκει στους κίτρινους  και στους μαύρους οι οποίοι γεννούν χωρίς μέτρο. Κατά κύματα έρχονται στην Ευρώπη.  
  Αλλοιώνεται η  πληθυσμιακή σύσταση της Ευρώπης, υπογραμμίζουν οι κοινωνιολόγοι .Μειονότητα οι λευκοί σε λίγο. Έγχρωμος από εδώ και πέρα ο κάτοικος της «γηραιάς». Κίτρινοι, μαύροι, μισοκίτρινοι ή μισόμαυροι. Με δεδομένη μάλιστα και την αναπόφευκτη επιμιξία ( είναι και σούπερ  σέξυ οι  μαύρες-μινιατούρες οι κίτρινες) σε λίγο ο τύπος του λευκού Ευρωπαίου θα είναι μύθος!
     Το κακό, υπογραμμίζει ο συνομιλητής μου, γίνεται  ακόμη μεγαλύτερο, αν σκεφθεί κανείς ότι μαστίζεται από υπογεννητικότητα η Ευρώπη, όπως δείχνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα καθώς νομίζουμε που πάσχει.
   -Τα παιδιά τα ευλογεί ο Θεός λέει ο παπά –Κώστας. Δε διαφωνώ, ο Παντοδύναμος τα  ευλογεί αλλά… ο πατέρας τα μεγαλώνει. Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε η εντολή, όμως άλλα Θεός κελεύει και άλλα το σούπερ μάρκετ απαιτεί.   
  Το πρόβλημα είναι ποσοτικό και τα ποσά είναι ευθέως ανάλογα. Περισσότερα παιδιά –περισσότερα έξοδα. Στην Κίνα που γεννοβολούν σαν κουνέλες το κράτος επιβάλλει ποινή σε όσους αποκτήσουν και τρίτο παιδί.(άκουσα ότι κόβουν σύρριζα τα γεννητικά όργανα του άντρα-λες μωρέ ;)
   Δύο παιδιά είναι ο κανόνας της αστικής κοινωνίας. Οι φτωχοί τρία, μερικοί τέσσερα (κάθε φτωχός κι η μοίρα του!)-  Οι πλούσιοι ένα. Οι πολύ πλούσιοι…κανένα!!!
Παλιά η αγροτική κοινωνία έκανε 8 και 10 παιδιά. Δεν υπήρχαν τρακτέρ και η γη χρειαζότανε χέρια να την καλλιεργήσουν. Εξ άλλου δεν υπήρχε τηλεόραση        κλιματιστικό και πέφτανε από νωρίς  στο κρεβάτι να ζεσταθούν. Θέριζε η παιδική θνησιμότητα, δεν υπήρχαν τα αντιβιοτικά.
Είναι ζήτημα αν ζούσαν τα μισά!                                                 
Προσπαθεί να μας συνετίσει ο ιησουητισμός των οικονομολόγων που μιλάνε  για υπογεννητικότητα αλλά οι ίδιοι σταματάνε στα δύο – και αν!!!
. Όταν τους ακούω μου θυμίζουν το στρατηγό πριν τη μάχη : Ή όλοι
θα νικήσουμε ή όλοι θα…πεθάνετε!
    Καλά τα λόγια, αλλά όπως και να το κάνεις, τα παιδιά τα φτιάνεις εύκολα-τώρα μάλιστα που οι μαιευτήρες βρήκαν τον προσοδοφόρο  τρόπο της  καισαρικής  –αλλά τα μεγαλώνεις δύσκολα. Παλιά λέγαμε, ψωμί παπούτσια, ρούχα, τώρα λέμε φροντιστήριο, κινητό, καφετέρια, γκαρσονιέρα, όλα απαραιτήτως …περιττά, διότι ισχύει αυτό που είπε ο Όσκαρ Γουάιλντ; Πέστε μου να στερηθώ τα απαραίτητα, μη μου λέτε να στερηθώ τα περιττά!!! Ποιος ζει χωρίς κινητό- καφετέρια ή γκαρσονιέρα Ακόμη κι αν σπουδάζει στον τόπο της κατοικίας του ο νεαρός, θέλει δική του ανεξάρτητη στέγη !Πως το τραγούδαγε ο αξέχαστος  Γούναρης :Ο κόσμος άλλαξε ,αλλάξαν οι καιροί!!!
     Από τα κορυφαία προβλήματα της Ευρώπης σήμερα η μετάλλαξη του πληθυσμού. Ήδη στη Γαλλία ,όλο και περισσότερες φωνές  προσπαθούν να στήσουν αναχώματα στην πλημμυρίδα των μεταναστών που σέρνουν μαζί τους τις ιδιαιτερότητές τους. Τη γλώσσα τους τις παραδόσεις τους και κυρίως τη θρησκεία τους που η καθολική θρησκευτική συνείδηση δυσκολεύεται να αποδεχθεί κι ας μιλά δήθεν για ανεξιθρησκίες και ελευθερίες συνειδήσεων. Ο Πάπας που μια ζωή υπεραμύνεται για την πρωτοκαθεδρία του και το  αλάθητό του, θεωρώντας τον εαυτό του τον επί γης Χριστώ, εκφράζει ήδη ανοιχτά τις ανησυχίες του. Φτάνει η μία μεταρρύθμιση με τον Λούθηρο το 1517-1648 να μην έχουμε και άλλη χειρότερη με τον Μωάμεθ ή τον Βούδα. Διότι οι νέοι άποικοι όταν μιλούν για ενσωμάτωση με την Ευρωπαϊκή κοινωνία δεν εννοούν να ενσωματωθούν αυτοί στο Ευρωπαϊκό στάτους, αλλά οι Ευρωπαίοι σ` αυτούς. που σε λίγο θα είναι οι περισσότεροι.
  Αντιστέκεται η Ελλάδα με ανάχωμα τη γλώσσα και τη θρησκεία. Δεν είμαστε ξενόφοβοι οι Έλληνες. Ούτε μας νοιάζει το χρώμα της επιδερμίδας. Απλά δε θέλουμε να χάσουμε την ιδιαιτερότητα της ζωής μας που κρατάμε 4-5 χιλιάδες χρόνια τώρα. Θες καλοπερασάκηδες, θες μαθημένοι να ζούμε με δανεικά, θες αεριτζήδες ή ψευτοθόδωροι αυτοί είμαστε  αδερφέ, γιατί να μας αλλάξουν; Εξ άλλου εμείς δεν είμαστε ούτε Ευρωπαίοι, ούτε Βαλκάνιοι, ούτε Ανατολίτες είμαστε Μεσόγειοι και άρα δεν κινδυνεύουμε από τίποτε. Χώρια που η κυρά-Λίτσα επιμένει πως ο θεός είναι Έλληνας και άρα …υποχρέωσή του να βοηθήσει το σόι του!!! Έτσι δε είναι;  
                 Σταύρος ιντζεγιαννης

Γνωμη



                                     Εν κατακλειδι   
       没有斯法克斯
                                           
     Η επίσκεψη του Κινέζου πρωθυπουργού γέμισε χαρά  το πανελλήνιο δεδομένης της… Κινεζοποίησης της ελληνικής οικονομίας που μας υποσχέθηκαν όπως δήλωσε ο κ. Πρωθυπουργός. Μιλάμε για δισεκατομμύρια κούπες ρύζι. Ήδη φροντιστήριο Κινέζικης γλώσσας ανοίγει και στην Πάτρα προκειμένου να προλάβουμε  τις επενδύσεις.
   Το ότι πολλά μαγαζιά που πουλούσαν Κινέζικα  είδη  έχουν κλείσει είναι μια άλλη ιστορία
  Γιατί έπαψαν να πούλιουνται τα κινέζικα   προϊόντα ρώτησα φίλο μου Κινέζο μαγαζάτορα. Μας πήρανε χαμπάρι τι μαϊμούδες πουλάγαμε-μου απάντησε.  
  Πρέπει να εξηγήσω ότι η αγάπη μου στην Κίνα προέρχεται από το ότι  καθώς υποστηρίζουν τα παιδιά μου, μιλάω άριστα κινέζικα.
   Για παράδειγμα όταν είπα στον γιο μου ότι δεν είναι δυνατό να πληρώνουμε 150  ευρώ το μήνα για το κινητό του και ότι τα κινητά είναι μόνο για να λες καλησπέρα που θα σε βρω και όχι την ιστορία της ζωής σου – μου απάντησε. Τι λες  ρε πατέρα. Τι κινέζικα είναι αυτά που αραδιάζεις. Τα κινητά είναι για να κινούνται, αλλιώς θα τα λέγανε  ακίνητα.
  Το ίδιο και η κόρη μου, όταν της είπα ότι δεν μπορεί να γυρίζει στις 4 το πρωί όταν την άλλη μέρα γράφει πανελλήνιες. Έβαλε τα γέλια     
  Μπαμπά δε σε καταλαβαίνω. Κινέζικα μιλάς; Η νεολαία ζει τη νύχτα Αλλά και η γυναίκα μου  όταν της διαμαρτυρήθηκα που κάθε  τόσο τραπεζώνει τα πεθερικά μου με όλο της το σόι και πληρώνω τα μαλλιά της κεφαλής μου με κοίταξε λες και της μιλούσα κινέζικα. Δε σε καταλαβαίνω – μου είπε. Τι γλώσσα μιλάς ;
   Με αυτές τις προϋποθέσεις δηλαδή μιλώντας άριστα τα… Κινέζικα  αποφάσισα να πάρω συνέντευξη από τον Κινέζο πρωθυπουργό.
  Με δέχτηκε  με μια βαθιά  υπόκλιση, έκανα κι εγώ υπόκλιση, ξανά υπόκλιση αυτός, ξανά υπόκλιση κι εγώ, ξανά υπόκλιση αυτός είπα κάποια φορά να σταματήσω - έχω κι ένα πόνο στη μέση δεν έβγαινε πέρα.
   -Πως είναι τα πράγματα στην Κίνα χωρίς τον Μάο τον ρώτησα με  όλο τον σεβασμό, στον άλλοτε μεγάλο επαναστάτη.\
   Με κοίταξε με απορία λες και του μιλούσα για την εποχή των δεινοσαύρων. Ο Μάο - μου είπε -χρειαζότανε να κάνει την πρώτη επανάσταση από τη μοναρχία στη λαοκρατία. Από εκεί και πέρα αναλάβομε εμείς και κάναμε την δεύτερη μεγάλη επανάσταση. Από τη λαοκρατία στον καπιταλισμό. Η τρίτη επανάσταση που θα κάνουν τα παιδιά μας, θα είναι να κάνουν την Ευρώπη Κίνα.
 -Και η ιδεολογία του τιμονιέρη τι απέγινε-ρώτησα με κάποια συστολή, γιατί είδα που πίσω του, κάποιος δικός του γέλασε όταν άκουσε το όνομα του Μάο
 -Κοιτάξτε μου εξήγησε. Οι ιδεολογίες είναι το… ναρκωτικό του λαού. Για το κόμμα ιδεολογία είναι η κυβέρνηση. Για την κυβέρνηση είναι ο αρχηγός. Για τον αρχηγό είναι ο εαυτός του. Από ότι μάλιστα έχω ακούσει, κάποιος δικός σας  είπε «το κράτος  είμαι εγώ».
 -Όχι εξοχότατε τον διόρθωσα Αυτό το έχει πει ένας Λουδοβίκος ο αριθμός 14. Ο δικός μας είπε «το κόμμα είμαι εγώ»
  -Δεν καταλαβαίνω τη διαφορά παρατήρησε. 黨和功率是( το ίδιο είναι)
   - Όμως το κόκκινο βιβλίο τα έγραφε αλλιώς επέμενα..
  - Το κόκκινο βιβλίο το έγραψε ο Μάο γιατί ήξερε ότι ο λαός δεν μπορούσε να το διαβάσει. Σήμερα δε χρειαζόμαστε  επαναστάτες. Χρειαζόμαστε χρηματιστές- οικονομολόγους-τεχνοκράτες !
   -Ναι αλλά δεν κάνετε εκλογές τον κάρφωσα
   -笑群  Γέλασαν οι Κινέζοι της συνοδείας του: Γιατί εσείς που κάνετε βγάζετε αυτούς που θέλετε ή αυτούς  που σας επιβάλλουν οι ξένοι;
   Η συζήτηση έπαιρνε άσχημη τροπή και άλλαξα τις ερωτήσεις.
  -Άκουσα εξοχότατε ότι σκοπεύετε να κάνετε μεγάλες επενδύσεις. Τι είναι αυτό που σας φέρνει στην Ελλάδα ;
   Στην Ελλάδα όπως μαθαίνουμε κυκλοφορεί τόσος κιτρινισμός  στα κανάλια και τις πολιτικές συζητήσεις που νοιώθουμε  συγγενείς λόγω χρώματος. Όνειρό μας είναι να κάνουμε την Ελλάδα μια μικρή Κίνα. Εξήγησα άλλωστε στον πρωθυπουργό σας ότι έχουμε  τόσο ρύζι που μπορούμε άνετα να μισθοδοτήσουμε ολόκληρη την Ελλάδα και μάλιστα με διπλάσιες  κούπες, από ότι πληρώνονται οι δικοί μας.
 -Ναι αλλά η ελληνική κυβέρνηση περιμένει ότι θα μας χαρίσετε κάποια δισεκατομμύρια για να ελαφρύνουμε τα χρέη μας.
  Στο σημείο αυτό ο Κινέζος έκανε μια γκριμάτσα σα να έλεγε  δεν καταλαβαίνω  没有斯法克斯
                     Σταύρος Ιντζεγιαννης
Υ.γ Νομίζω ότι σημαίνει –Τι …γλώσσα μιλάτε ;

εκκλησιολογος



                                     Καθ οδόν   
  ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΕΙΣ ΜΝΉΜΗΝ
  94 ΧΡΌΝΙΑ ΑΠΌ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΊΟΥ
 Το βρήκα στο διαδίκτυο ανώνυμο και το καταχωρώ στη μνήμη και των δικών μου συγγενών που χάθηκαν  εκεί
 ------------------------------------------
   Από το πανεπιστήμιο ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι, με τη μηχανή φορτωμένη  να περνάμε από τη Χίο στο Τσεσμέ, από εκεί στη Σμύρνη, μετά Κουσάντασι, Αϊδίνιο για το μεγάλο όνειρο και πίσω στην Ελλάδα.
 Θα πατήσω το πόδι μου στο Αϊδίνιο, στην πόλη των δικών μου μικρών ηρώων.
Ήταν 17/6/1919 και μετά από τρεις μέρες σκληρών μαχών με τους άτακτους τσέτες Τούρκους, ο Συνταγματάρχης Σχοινάς (καταδικάστηκε στο Στρατοδικείο για λιποταξία ενώπιον του εχθρού και ανικανότητα) δίνει εντολή να αποχωρήσει ο Ελληνικός Στρατός και να εγκαταλείψει τους 8.000 Έλληνες του Αϊδινίου στη μοίρα τους.
    Αυτές τις τρεις μέρες ο Νίκος Αυγερίδης, Τοπικός Έφορος των Ελλήνων Προσκόπων, μαζί με δεκάδες ανήλικα παιδιά και τους αρχηγούς τους που φορούν γαλάζια μαντήλια, εγκαταλείπουν τις οικογένειές τους και τα σπίτια τους και προσπαθούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους που υποφέρουν, Έλληνες και Τούρκους. Γλιτώνουν από φλεγόμενα σπίτια δεκάδες Τουρκάλες και μωρά, φροντίζουν αδιάκριτα τραυματίες και ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι είναι η μόνη οργανωμένη ομάδα που συντρέχει τον πληθυσμό.
Τη φυγή του 4ου Συντάγματος ακολουθούν τρεις μέρες με εκτελέσεις, βιασμούς, ακρωτηριασμούς, βασανιστήρια και 4.000 νεκρούς. Όσοι αιχμαλωτίσθηκαν χάθηκαν, εκτός από αυτούς που δέχθηκαν να αρνηθούν τον Εθνισμό τους.
Στις 18/6/1919, ακριβώς 94 χρόνια πριν, οι Τούρκοι βγάζουν από το υπόγειο του διοικητηρίου τον Νίκο Αυγερίδη που με νερό και ψωμί είχε μεταλάβει τους 31 Προσκόπους του και τους οδηγούν στις όχθες του ποταμού Εύδονα.
Ο Αντνάν Μεντερές (Ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Τουρκίας που απαγχονίστηκε για  διαφθορά ) του ζητά να απαρνηθεί τον Εθνισμό του, απαντά «Ζήτω  Ελλάς» και ο Τούρκος  του βγάζει με ξίφος το ένα μάτι. Η απαίτηση επαναλαμβάνεται – η απάντηση επίσης, τότε γδέρνεται ζωντανός και το σώμα του πετιέται στον ποταμό Εύδονα. Μαζί του και τα 31 παιδιά που έδωσαν την ίδια απάντηση.
  Ο Νίκος Αυγερίδης δεν πήρε ντουφέκι να σκοτώσει, δεν βίασε, δεν βασάνισε, φόρεσε το γαλάζιο μαντήλι του και έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί. «Να βοηθά κάθε άνθρωπο, σε κάθε περίσταση».Η οικογένειά του μπορεί να εκτελέστηκε σε μια ελληνική εκκλησία, στην αρμένικη ή στις σπηλιές του Τσακίρογλου που έγινε η τελική σφαγή. Δεν πήγε να τους σώσει, δεν κοίταξε καν να σώσει τον εαυτό του ούτε προσέφυγε σε ξένη πρεσβεία.  Έσωσε πολλούς περισσότερους, Έλληνες και Τούρκους άμαχους, με όπλο τον ανθρωπισμό και την πίστη για προσφορά στο συνάνθρωπο κόντρα σε κάθε έννοια εθνικισμού, ακόμα και στο ανίκητο αίσθημα της αυτοσυντήρησης.
Ο Πρόσκοπος Νίκος Αυγερίδης ήταν προοδευτικός, ήταν ανθρωπιστής, οι Τούρκοι του χρωστούν μία συγγνώμη και οι Έλληνες ένα ευχαριστώ.  Μα, περισσότερο από όλους οι πάνω από 32.000.000 Πρόσκοποι και τα 10.000.000 Οδηγοί όλου του κόσμου οφείλουν τη 18η Ιουνίου να στρέφουν τα βλέμματά τους προς το Αϊδίνιο, τον τόπο μαρτυρίας αυτών που έγραψαν τον ορισμό στο λήμμα “Πρόσκοπος”.
Ας τους μιμηθούν Έλληνες και Τούρκοι Πρόσκοποι και ας συνεργαστούν για να αποκτήσει το Αϊδίνιο ένα Προσκοπικό μνημείο αντάξιο του μηνύματος που μας κληρονόμησαν.  Η Ιστορία όμως δεν μπορεί να συνεχίσει να γράφεται οριζόντια. Ο κάθε νεκρός έχει αξία, το κάθε προσωπικό δράμα έχει ένα δίδαγμα, δεν είναι αριθμοί σε λευκές σελίδες.
Ο Σχοινάς τα έριξε στους Βενιζελικούς και γλίτωσε το απόσπασμα, τους 31 Προσκόπους τους βρήκε ο Ελληνικός Στρατός δύο μέρες μετά σε ένα κόκκινο ποτάμι.
Όσο για μένα; Ένας δειλός που έφτασε στη είσοδο της πόλης και γύρισε πίσω τρέχοντας να πηδήξει στην Ελλάδα. Ίσως να φοβήθηκα ότι δεν θα μπορούσα να τους μιμηθώ.
Την 18η Ιουνίου για την εκκλησία είναι η γιορτή του Οσίου Εράσμου, Αγίου Λεοντίου μάρτυρος εξ Αιγίνης. Θα μπορούσε να είναι και των μαρτύρων Προσκόπων Αϊδινίου.  Στην επόμενη φυσική ή άλλη καταστροφή που θα δεις τα παιδιά του Αυγερίδη να στήνουν σκηνές, να ψάχνουν σε συντρίμμια ή να σβήνουν πυρκαγιές, δώσε τους ένα ποτήρι νερό, είναι εκεί ώρες και δεν πρόκειται να στο ζητήσουν. Είναι οι δικοί μου μικροί ήρωες.
                     Για την αντιγραφή
              Σταύρος Ιντζεγιαννης