Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

ΓΝΩΜΗ





                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
     ΜΕΘΕΌΡΤΙΑ

    Καιρός φέρνει τα λαχανά καιρός τα παραπούλια.
  Ένα ακόμη καρναβάλι που κρατάει από τις αρχές του 20ου αιώνα  ασταματητα μέχρι τώρα πέρασε στην ιστορία της πόλης .
  Είχε δίκιο το τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη που τραγούδαγε ο Σώτος Παναγόπουλος  με την Κάκια Μένδρη «Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα, το σήμερα μη χάνεις  φεύγει και δεν το φτάνει το τραίνο της ζωής»
   Καρναβάλι τέρμα. Τι καρναβάλι δηλαδή; Με την αγωνία της  αυριανής ημέρας να  αποτελεί τον εφιάλτη του άνεργου, την αγωνία του δανειολήπτη, την ανυπαρξία επενδύσεων  και τη λαχτάρα του συνταξιούχου. Αλλά έστω και έτσι μια στάλα γέλιο μια πρόσκαιρη ανεμελιά, ένα-δυο ποτήρια παραπάνω - μια στάλα γαργαλητό κι εκείνο με το σταγονόμετρο. Να το πιάνεις πρίμο – σεκόντο «πού`ναι τα χρόνια τα παλιά , να `ρχώνταν πίσω…να ξεφαντώσω , να χαρώ να ξενυχτίσω»
  Ιστορίες  μιας αποκριάς  που πέρασε αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση γεμάτη σαν εκείνα τα όνειρα που κρατάν για μια νύχτα μόνο!
  Σε ταβέρνα κοσμική η ιστορία. Τον είχαμε πάρει μαζί έτσι να ξεσκάσει  ένεκα «το τσεκ απ » που είχε κάνει και κάργα η ουρία, στο ζενίθ τα τριγλυκερίδα  από ζάχαρο να  φτιάχνεις… ζαχαροπλαστείο και οι αρτηρίες  έτοιμες να κλατάρουν.
   -Γιατρέ μου έχω νέα γυναίκα 38 χρονών, κατά δήλωσή της από τότε που παντρευτήκαμε εδώ και σαράντα χρόνια, να μην την αφήσω χήρα. Πες μου την αλήθεια. Τι βλέπεις ;Θα ζήσω;
 - Σίγουρα, μέχρι να πεθάνετε !
   Πάμε ρε έτσι κι αλλιώς την έχουμε βάψει – μας παρασύρει ο Φώντας.  Ο Γώγος το ουρικό οξύ, εγώ τα αρθριτικά ο Μηνάς  το …συζυγικό ισόβιο, σ` ένα καζάνι βράζουμε όλοι. Πάμε λέει κι ο μελλοθάνατος ο Μητσάρας που όλο και παίρνει παράταση από το γραφείο κηδειών καθόσον  δυο χρόνια ζωή του είχαν δώσει στο Ωνάσειο αλλά συμπληρώνει πενταετία και χτύπα ξύλο πάει για έξη, προς μεγάλη απελπισία της Χρυσάνθης, που είχε ετοιμάσει μαύρο ταγιέρ « και τώρα  θα πρέπει να το ανοίξω στα πλάι γιατί πάχυνα » Κι εκεί είναι που του πέφτει η άλλη  από δίπλα, ντυμένη η μάλλον… γδυμένη στο μη παραπέρα και του κλείνει μάτι : Είσαι;
 -Είμαι αναφωνεί, έτοιμος να σαλτάρει
  -Ψυχή και σώματι ;
  - Α, θες και …σώματι ε ;
   Προσευχή και νηστεία παραγγέλλει ο εκκλησιαστής.
  -Απετάξω τον Σατανά!
  -Απεταξάμην σταυροκοπιέται. Και όσα εν βίω ήμαρτον συγχώρησον Κύριε. Αδύναμος είμαι. Πλάσμα σου έωλο. Θέλω δε μ` αφήνουν οι πειρασμοί. Δε ζούμε σε κοινωνία Αγίων. Σε κάθε βήμα σου συναντάς  τον πειρασμό.«Πως το μπορείς εμένα αντάρτη να με λες αφού δεν τρέμει δάχτυλο χωρίς να το θελήσεις» γράφει ο Ομάρ Καγιάμ.
 Προσευχή και νηστεία παραγγέλλει η εκκλησία. Αναρωτιέμαι τι  είδους νηστεία σήμερα που οι λέξεις  και οι έννοιες έχουν χάσει το βάρος, την αξία και το περιεχόμενό τους.
  Νηστεύει ο δούλος του Θεού γιατί φαϊ δεν έχει λέγαν παλιά , τότε που η νηστεία ήταν κάτι που το επέβαλαν όχι μόνο η εκκλησία, αλλά και η κοινωνική και κυρίως η οικονομική πραγματικότητα.
Διαφορετική η διαβίωση του Έλληνα σήμερα που περνώντας με την μεταπολίτευση μια περίοδο ψεύτικου ευδαιμονισμού και χαζοχαρούμενης αφροσύνης με δανεικά που μας ωθούσανε κυβερνήσεις και τράπεζες  χωρίς  κανείς να σκέφτεται την οδυνηρή προσγείωση της επόμενης ημέρας όταν θα έπρεπε να πληρώσουμε τον λογαριασμό.
  Παρ` όλα αυτά η Καθαρή Δευτέρα σηματοδοτεί μια ακόμη έστω λιτοδίαιτη νηστίσιμη ημέρα προσαρμοσμένη στα πατροπαράδοτα - και όχι μόνο εκκλησιαστικά- έθιμα. Τα κούλουμα των πατεράδων μας
   Λαγάνα, κρεμυδάκια, ταραμοσαλάτα, χταποδάκι ξυδάτο, ντολμαδάκια κονσέρβα, φασόλια αλάδωτα και ο απαραίτητος  οίνος που «ευφραίνει καρδίαν και ετάζει νεφρούς»
  Κάποιες μετανοούσες Μαγδαληνές μπήκαν στην εκκλησία τινάζοντας από τα μαλλιά τα υπολείμματα από τα κομφετί και κάποια ίχνη από το καρναβαλικό πέρασμα και άναψαν κερί  «Μη με την σην δούλην παρείδεις»
   Καθαρή Δευτέρα.Τι είναι η ζωή ένας χαρταετός  που μερικοί –οι λίγοι-τον πετάνε ψηλά στον ουρανό και μερικοί –οι περισσότεροι-αγωνιζόμαστε μια ζωή να ξεμπλέξουμε τον σπάγγο !
 
  




Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015

ΓΝΩΜΗ





                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
      ΕΝΑΣ ΧΑΡΤΑΕΤΟΣ

    Καιρός φέρνει τα λαχανά καιρός τα παραπούλια.
  Ένα ακόμη Πατρινό καρναβάλι - που κρατάει από τις αρχές του 20ου αιώνα αδιάκοπα μέχρι τώρα- πέρασε στην ιστορία της πόλης .
   Καρναβάλι τέρμα. Τι καρναβάλι δηλαδή; Με την αγωνία της  αυριανής ημέρας να  αποτελεί τον εφιάλτη του άνεργου, την αγωνία του δανειολήπτη, την ανυπαρξία επενδύσεων  και τη λαχτάρα του συνταξιούχου. Αλλά έστω και έτσι μια στάλα γέλιο μια πρόσκαιρη ανεμελιά, ένα-δυο ποτήρια παραπάνω - μια στάλα γαργαλητό κι εκείνο με το σταγονόμετρο. Να το πιάνεις πρίμο – σεκόντο «πού`ναι τα χρόνια τα παλιά , να `ρχώνταν πίσω…να ξεφαντώσω , να χαρώ να ξενυχτίσω»
  Είχε δίκιο το τραγούδι του Κώστα Γιαννίδη  «Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα, το σήμερα μη χάνεις  φεύγει και δεν το φτάνει το τραίνο της ζωής
   Ιστορίες  μιας Αποκριάς  που πέρασε αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση γεμάτη σαν εκείνα τα όνειρα που κρατάν για μια νύχτα μόνο!
  Σε ταβέρνα κοσμική η ιστορία. Τον είχαμε πάρει μαζί έτσι να ξεσκάσει  ένεκα «το τσεκ απ » που είχε κάνει και κάργα η ουρία, στο ζενίθ τα τριγλυκερίδα  από ζάχαρο να  φτιάχνεις… ζαχαροπλαστείο και οι αρτηρίες  έτοιμες να κλατάρουν.
  Πάμε ρε έτσι κι αλλιώς την έχουμε βάψει – μας παρασύρει ο Φώντας.  Ο Γώγος το ουρικό οξύ, εγώ τα αρθριτικά, ο Μηνάς  το …συζυγικό ισόβιο και το ημερολόγιο να σου μετράει τις μέρες σα κλεψύδρα. Σ`ένα καζάνι βράζουμε όλοι. Πάμε λέει κι ο μελλοθάνατος ο Μητσάρας που όλο και παίρνει παράταση από το γραφείο κηδειών καθόσον  δυο χρόνια ζωή του είχαν δώσει στο Ωνάσειο αλλά συμπληρώνει πενταετία και χτύπα ξύλο πάει για έξη, προς μεγάλη απελπισία της Χρυσάνθης, που είχε ετοιμάσει μαύρο ταγιέρ « και τώρα  θα πρέπει να το ανοίξω στα πλάι γιατί πάχυνα » Κι εκεί είναι που του πέφτει η άλλη  από δίπλα, ντυμένη η μάλλον… γδυμένη στο μη παραπέρα και του κλείνει μάτι : Είσαι;
 -Είμαι αναφωνεί, έτοιμος να σαλτάρει
  -Ψυχή τε και σώματι ;
  - Α, θες και …σώματι ε ;
   Προσευχή και νηστεία παραγγέλλει ο εκκλησιαστής.
  -Απετάξω τον Σατανά!
  -Απεταξάμην σταυροκοπιέται. Και όσα εν βίω ήμαρτον συγχώρησον Κύριε. Αδύναμος είμαι. Πλάσμα σου έωλο. Θέλω δε μ` αφήνουν οι πειρασμοί. Δε ζούμε σε κοινωνία Αγίων. Σε κάθε βήμα σου συναντάς  τον πειρασμό.«Πως το μπορείς εμένα αντάρτη να με λες αφού δεν τρέμει δάχτυλο χωρίς να το θελήσεις» γράφει ο Ομάρ Καγιάμ.
 Προσευχή και νηστεία παραγγέλλει η εκκλησία. Αναρωτιέμαι τι  είδους νηστεία σήμερα που οι λέξεις  και οι έννοιες έχουν χάσει το βάρος, την αξία και το περιεχόμενό τους.
  Νηστεύει ο δούλος του Θεού γιατί φαϊ δεν έχει λέγαν παλιά , τότε που η νηστεία ήταν κάτι που το επέβαλαν όχι μόνο η εκκλησία, αλλά και η κοινωνική και κυρίως η οικονομική πραγματικότητα.
  Διαφορετική η διαβίωση του Έλληνα σήμερα, που περνώντας μετά την μεταπολίτευση μια περίοδο ψεύτικου ευδαιμονισμού και χαζοχαρούμενης αφροσύνης με δανεικά που μας ωθούσανε κυβερνήσεις και τράπεζες, χωρίς  κανείς να σκέφτεται την οδυνηρή προσγείωση της επόμενης ημέρας, όταν θα έπρεπε να πληρώσουμε τον λογαριασμό.
  Παρ` όλα αυτά η Καθαρή Δευτέρα σηματοδοτεί μια ακόμη, έστω λιτοδίαιτη, νηστίσιμη ημέρα προσαρμοσμένη στα πατροπαράδοτα - και όχι μόνο εκκλησιαστικά- έθιμα. Τα κούλουμα των πατεράδων μας
   Λαγάνα, κρεμυδάκια, ταραμοσαλάτα, χταποδάκι ξυδάτο, ντολμαδάκια κονσέρβα, φασόλια αλάδωτα και ο απαραίτητος  οίνος που «ευφραίνει καρδίαν και ετάζει νεφρούς»
  Κάποιες μετανοούσες Μαγδαληνές μπήκαν χτες πρωινές στην εκκλησία τινάζοντας από τα μαλλιά τα υπολείμματα από τα κομφετί και κάποια ίχνη από το καρναβαλικό πέρασμα και άναψαν κερί  «Μη με την σην δούλην παρείδεις»
   Καθαρή Δευτέρα. Τι είναι η ζωή;
   Ένας χαρταετός  που μερικοί –οι λίγοι-τον πετάνε ψηλά στον ουρανό καμαρώνοντας και μερικοί –οι περισσότεροι-αγωνιζόμαστε κάθιδροι από το πρωί ως το βράδι να ξεμπλέξουμε την καλούμπα.
 Καλή –Καθαρή εβδομάδα αναγνώστες μου !
                 Σταυρος Ιντζεγιαννης
  




Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

ΓΝΩΜΗ 30/1/15



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ΄
 Ο ΦΛΕΒΑΡΗΣ ΚΙ ΑΝ ΦΛΕΒΙΣΕΙ
  Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει λέει ο λαός .Τώρα τι είδους καλοκαιριάτικη μυρωδιά που το μετεωρολογικό προβλέπει για τις επόμενες μέρες τον κακό μας τον καιρό. ( Ορκίζομαι στην τιμή και στην  συνείδησή μου ότι αυτό δεν κρύβει καμία  αιχμή για το κυβερνητικό πρόγραμμα πολύ περισσότερο που τα Χριστούγεννα θα πάρω 13η σύνταξη γι αυτό κι ανάβω κεριά και λιβάνια να ζω κι εγώ και να`ναι στη θέση του κι o κ. Στρατούλης)                                                                                 Με κακές προθέσεις μπήκε ο …κουτσός με τις 28 ημέρες του. Κουτσοφλέβαρο τον έχει βαφτίσει ο λαός αλλά το ότι η μέρα μεγαλώνει  σε προδιαθέτει ψυχολογικά κυρίως για το καλοκαίρι που έρχεται.
    Από πολιτική  άποψη το ντέρμπυ Ελπίδα – φόβος έληξε με 1-0 και η ομάδα της Ελπίδας με κόουτς τον Άλέξη με τα πολύχρωμα σωβρακάκια πήρε το πρωτάθλημα από τον παλαιό του κάτοχο τον  Αντώνη με τις γαλάζιες φανέλες και τα πράσινα σώβρακα σε ένα γήπεδο που παρά τις κραυγές και τα πυροτεχνήματα δεν απειλήθηκαν επεισόδια. ( κακώς κατά τα γνώμη μου διότι κάπως έτσι  χάνονται τα αγνά ημών ήθη και έθιμα)  Όπως εξήγησε αρμόδιος κυβερνητικός παράγων οι εξαγγελίες του κυβερνητικού προγράμματος δεν έχουν σχέση με το ότι ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας της αποκριάς και των μασκαράδων  ούτε με το ότι ο Φεβρουάριος έχει σχέση με τη Σαρακοστή δηλαδή όχι απλώς λιτότητα αλλά νηστεία από εδώ και πέρα, αλλά με το ότι ο Φεβρουάριος  προέρχεται από το λατινικό ρήμα februum που σημαίνει εξαγνίζω γι` αυτό και η Ελλάδα θα ζητήσει …«εξάγνιση» για τα μέχρι τώρα χρέη της  προκειμένου να ξαναρχίσει να δανείζεται από την αρχή. Εξάλλου οι ίδιοι κυβερνητικοί παράγοντες  διαβεβαίωσαν τον κ Σούλτς και τον κ Νταϊσεμπλούμ  ότι την καθαρά Δευτέρα πετάμε μόνο χαρταετούς και όχι το κυβερνητικό πρόγραμμα, που μένει σταθερά προσγειωμένο με τον Βαρουφάκη  να βαστάει σταθερά –για την ώρα – την καλούμπα.
    Για τη λαογραφία μας να θυμίσουμε ότι ο Φλεβάρης έχει 28 ημέρες στα κοινά έτη και 29 στα δίσεκτα, κάθε τέσσερα χρόνια (χρονολογίες που διαιρούνται ακριβώς με το 4, όπως 2008, 2012, 2016 αλλά όχι και το 2021 που ζητάει η Μέρκελ. Έλεος .Μπορεί να χτίζουμε την Ελλάδα για τα παιδιά μας αλλά δικαιώματα έχουμε και όσοι πατήσαμε… τα 99)
  Η προσθήκη μιας επί πλέον ημέρας των δίσεκτων ετών, ξεκίνησε το 44 π.Χ. όταν ο Ιούλιος Καίσαρ άλλαξε το ρωμαϊκό ημερολόγιο με τη βοήθεια του Έλληνα αστρονόμου Σωσιγένη. Ο Σωσιγένης, βασισμένος στους υπολογισμούς του Ίππαρχου, πατέρα της αστρονομίας (ο οποίος έναν αιώνα νωρίτερα είχε προσδιορίσει ότι το ηλιακό ή τροπικό έτος έχει διάρκεια ίση με 365,242 ημέρες), θέσπισε ένα ημερολόγιο του οποίου τα έτη είχαν 365 ημέρες, ενώ σε κάθε τέταρτο έτος πρόσθεταν ακόμη μία ημέρα, μετά την «έκτη πριν από τις των καλένδες του Μαρτίου», που ονομαζόταν «bis sextus». Έτσι η ημέρα αυτή, επειδή μετριόταν δύο φορές, ονομάζεται ακόμη και σήμερα bissxtus = δις έκτος και το έτος «δίσεκτο».

   Η παρανόηση του λαού ότι τα δίσεκτα έτη είναι «γρουσούζικα» («κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα πέσουν καιροί οργισμένοι»  λέει ο Παλαμάς στους «Πατέρες», ίσως να προέρχεται από τη λανθασμένη αντίληψη της ετυμολογίας και της ορθογραφίας του πρώτου συνθετικού της λέξης «δίσεκτο». Δηλαδή αντί του σωστού «δις» (που σημαίνει δύο φορές) να εννοείται λανθασμένα το μόριο «δυς» που έχει την έννοια της δυστυχίας, της δυσκολίας, της κακής καταστάσεως ή του απευκταίου αποτελέσματος

   Εξάλλου από ότι ψιθυρίζετε στα παραπολιτικά πηγαδάκια ανησυχεί ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΔΗΣΟ το γεγονός  ότι τον Φεβρουάριο αρχίζουν και τα ψυχοσάββατα που οι ψυχές ανεβαίνουν από τον κάτω κόσμο και συγχρωτίζονται με τους ζωντανούς και υπάρχει φόβος να εμφανιστεί ο Αντρέας και να πάρει με ένα κοντόξυλο και Βενιζέλο και Γιωργάκη γιατί πήραν το κόμμα του και το κατάντησαν… απόκομμα!!!

     Σταύρος Ιντζεγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

EKKΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 23/1/15



                                                                      ΚΑΘ ΟΔΌΝ   
    
      ΜΝΗΜΗ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

    Τους τρεις μεγίστους φωστήρες της τρισηλίου Θεότητος τους την κτίσην πάσαν θεογνωσίας νάμασιν καταρδεύσαντας…» οσο κι αν ψάξει κανείς θα βρει λίγους ύμνους τόσο πολύ  κομψούς, τόσο γεμάτους λυρισμό και φως. Λογοτεχνικό-ποιητικό κείμενο γεμάτο φωταψία γεμάτο οικουμενικότητα !Φράσεις  όπως  « της τρισηλίου Θεότητος» ή «τους την κτίσην πάσαν θεογνωσίας νάμασιν καταρδεύσαντας» αποτελούν τον θρίαμβον της λόγιας Ελληνικής γλώσσας που η απαράμιλλη ομορφιά της «καταρδεύει» -πλημμυρίζει-καταυγάζει θα έλεγα σε μια παράφραση   την κτίσην πάσαν!
   Προσωπικά αποτελεί καλοθύμητη μέρα των πρώτων γυμνασιακών χρόνων που δεν την ξεχνώ όσο κι αν είναι σε βάρος μου παρά σε
έπαινό μου.
   Η μέρα της μνήμης  των τριών Ιεραρχών Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου του την γλώτταν χρυσορήμονος, αποτελούσε τη σχολική μας γιορτή που πέρα από όποια άλλη σημασία της –και είναι τόσες πολλές οι αναφορές  σε όλη τη ζωή μας , κοινωνικές- θεολογικές-παιδευτικές, πολιτιστικές, παραδείγματα και διδαχές σπάνιου μεγέθους και εννοιολογικής πληρότητας -και που περιμέναμε όχι τόσο για την θρησκευτικότητα που απέπνεαν όσο για το ότι ήταν ημέρα σχολικής αργίας. Ας μη κρυβόμαστε με ψεύτικες δικαιολογίες. Άλλωστε  από όλους μπορεί να κρυφτείς αλλά από τον « Οφθαλμόν ός τα πανθ` ορά και τα πάντα γνωρίζει δεν μπορεί να κρυφτείς»μας έλεγε στο κατηχητικό του ο καλόγερος ο Συνέσιος. Και συμπλήρωνε στη γλώσσα της αλάνας για να είναι σίγουρος ότι τον καταλάβαμε :  Σας βλέπει ρε σεις !!!
   « Γιατί εσένα δε σε βλέπει-πεταγόταν ο Πίπης ο Ζαρκαλής ο πιο ζωηρός γι αυτό και αρχηγός της …«συμμορίας»
   -« Κι εμένα και όλους μας» το διόρθωνε ο Συνέσιος, Άγια η ψυχούλα του. Τον έχει σίγουρα  στα δεξιά του ο Πανάγαθος.
    Των «Τριών Ιεραχών» λοιπόν πρώτη οχταταξίου –να γράψετε έκθεση «Οι τρεις Ιεραρχες» είχε πει ο καθηγητής μας ο Κονταξής-Θεός σ`χωρεστον –αν και αμφιβάλλω να τον συγχώρησε  που δεν έβαλε ποτέ του σε μαθητή πάνω από 14 βαθμό ! Διότι αν και αυτό δεν είναι αμαρτία πιο είναι; Το ότι κλέβαμε ένα πορτοκάλι από το μανάβη που είχε ολόκληρο κοφίνι και τσιγκουνευότανε ένα τόσο δα πορτοκαλάκι ή μανταρίνι;
   Να γράψετε έκθεση « Οι τρεις Ιεράρχες»
 Να γράψεις  είναι μια κουβέντα. Το πως γράφουν και κυρίως τι γράφουν και μάλιστα εγώ που στην έκθεση δεν πήρα ποτέ μου πάνω από τη βάση είναι μια άλλη υπόθεση.
  -Τι να γράψω ρώτησα τον πατέρα μου –λες και ήξερε περισσότερα από εμένα αυτός; Να πας εκ μέρους μου στο Παπαβασιλείου-είπε .Ένα φίλο του δημοσιογράφο, μεγάλη λέρα- Αυτός ξέρει. Και πήγα που να μην …έσωνα!
   Για πότε τη θες –με ρώτησε.
 -Τη Δευτέρα
   Έλα την Παρασκευή θα σου την έχω γράψει να την αντιγράψεις με δικά σου γράμματα.
 Και πήγα την Παρασκευή και την πήρα και την αντέγραψα και την πήγα τη Δευτέρα καμαρωτός, βέβαιος για το 14 που δεν έβαζε παραπάνω ποτέ του!
  Μάζεψε τα τετράδια ως συνήθως τότε να τα διορθώσει –δεν ξέρω τι γίνεται σήμερα-και την άλλη μέρα έπεσε ο ουρανός και μας πλάκωσε, όχι μόνο εμένα αλλά κι άλλους  δύο. Τον Καζαντζή και τον Μπακόπουλο άλλα τούβλα κι  αυτοί σαν κι εμένα !.
  -Ποιος την έγραψε την έκθεση;
  -Εγώ κύριε καθηγητά
  -Κι εσένα;-ρώτησε με τη σειρά και τους άλλους δύο.
  -Εγώ κύριε καθηγητά-εγώ κύριε καθηγητά!
  Και πως γίνεται κι είναι απαράλλαχτα ίδιες και οι τρεις. .Ποιός αντέγραψε από τον άλλον ;
   Άντε να του εξηγήσεις ότι ο μασκαράς ο Παπαβασιλείου –μη ξέροντας προφανώς ότι είμαστε συμμαθητές στο ίδιο γυμνάσιο έγραψε τρεις και τις έδωσε-επί χρήμασι βέβαια κατά τη συνήθεια του –και στους τρεις !!!
   Βλέπετε δεν είναι καινούργιο το σύστημα ,ούτε τα φροντιστήρια κι ας πέρασαν κάπου 60 ή και παραπάνω χρόνια από τότε.
  Των Τριών Ίεραχών σήμερα. Δεν ξέρω αν και πως γιορτάζεται η ημέρα αυτή κι αν θα εξακολουθεί να γιορτάζεται μια και πολλά φαίνεται να καταργούνται άλλα σωστά κι άλλα όχι. Εδώ ο νέος Πρωθυπουργός αντικατέστησε την «Ομοούσιον Τριάδα»με την τιμή και τη συνείδησή του -ένα και το αυτό δηλαδή!!!-και δε θα καταργήσουν μια γιορτή ;
   Των Τριών Ιεραχών σήμερα βοήθειά μας κι ας μη καθόμαστε πια σε …θρανίο. Σχολείο είναι και η ζωή!!!

                                      Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 20/1/15



                                           ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   Η ΧΑΣΟΥΡΑ ΜΑΣ                                     

    Παρασκευή 23 Ιανουαρίου σήμερα, η Εκκλησία μας μνημονεύει τον Όσιο Διονύσιο  τον εν Ολύμπω, Κλήμεντα τον Αγκύρας και Αγαθάγγελον, των  μαρτύρων.
   Πότε κιόλας φύγανε  23 ημέρες .Νεράκι να ήταν δε θα κυλούσανε τόσο  γρήγορα. Ας είναι. Δόξα τω Θεώ καλά φάγαμε, καλά ήπιαμε, καλά γλεντήσαμε - ο λόγος το λέει …γλεντήσαμε διότι  είχαμε εκείνο το ευλογημένο το Δώρο των Χριστουγέννων που λίγο πολύ μας ξελάσπωνε  πάει κι αυτό- χώρα που μερικοί τις περάσανε στο…νοσοκομείο-–και  ποιος λίγο ποιος πολύ, το κατά δύναμη ο καθένας που λένε, επιβιώσαμε. Δόξα τω Θεώ !
   Με ευχές υποδεχτήκαμε  τον καινούργιο χρόνο, αίσιον  λέμε, κάθε φορά, απαίσιον μας προκύπτει, χώρια που έχουμε και εκλογές μεθαύριο κι άλλο δεν ακούς από όρθρου βαθέως μέχρι βαθυτάτης νυχτός ο ένας το κοντό του ο άλλος το μακρύ του και όλοι για τη σωτηρία της χώρας μιλάνε. Καλά  λέει η Θεία Χριστίνα «πως γίνεται με τόσους σωτήρες και η  χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο »;
    Το μόνο σίγουρο είναι ότι δυστυχώς, οι μέρες, μας - που θες χορτάτοι –θες νηστικοί- λιγοστεύουν από τα  προγραμματισμένα «Εξ Ουρανού»
 -Όλοι χαμένοι από χέρι- είμαστε λέει η Θεία Χρηστίνα που λογαριάζει μπακάλικα το τι και πως. Χάσαμε πάλι, λέει.       
   - Τι χάσαμε ρε θεία;
   - Ε πως. Χάσαμε ένα χρόνο. Παναπεί 365 ημέρες. Δηλαδή 12 μήνες ή 52 εβδομάδες. Ήτοι 8.760 ώρες ή 525.600 λεπτά ήγουν 31.536.000 δευτερόλεπτα λιγότερα από τα καθορισμένα για τον καθένα μας. Δηλαδή κάθε κουβέντα που λες, χάνεις και ένα δευτερόλεπτο από τα ορισμένα της ζωής σου;
   -Άρα κάντε το σταυρό σας και ζητήστε υγεία και όχι μόνο για σας αλλά και για όλο τον κόσμο. Πως το λέει η δέηση: «Και υπέρ των αγαπώντων και μισούντων ημάς» κι από εκεί και πέρα όσα θέλει ας μας ο δώσει ο Κύριος. Αυτός μας έστειλε, Αυτός μας παίρνει. Άγνωστοι αι βουλαί Κυρίου .Ότι προστάξει καλοδεχούμενο.
    Κοίταξε ο Άγιος Πέτρος τα κιτάπια του- λένε και ρώτησε τον «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς» Αυτουνού του...τάδε πόσα να του δώσω ακόμη να ζήσει Παντοδύναμε;             
   - Καλός; Ταπεινός; Θρήσκος;
   -Σίγουρος .Κάθε Κυριακή στην εκκλησία, κάθε αγρυπνία στο στασίδι του, κάθε ψυχοσάββατο με λειτουργιά η γυναίκα του και ολόκληρη λίστα με ονόματα υπέρ  ζώντων και τεθνεώτων, Πάσχα Χριστούγεννα πρώτος έρχεται, τελευταίος φεύγει άσε πια τα κεριά και τα μνημόσυνα και τα τρισάγια ων ουκ έστιν αριθμός .Να του δώσουμε καμιά δεκαριά χρόνια ακόμη ;
    Γελάει καλοκάγαθος ο Παντοδύναμος .Ώστε έτσι τους κρίνεις τους ανθρώπους Άγιε Πέτρο μου; Δικός μας όποιος έρχεται στην εκκλησία και διπλοφιλάει τις εικόνες και γονατίζει δις- τρις- τετράκις, φιλάει το χέρι του Δεσπότη και κάνει το σταυρό του από κεφάλι στον αφαλό; Εξομολογείται και λέει τα μισά κι από εκείνα τα πιο ανώδυνα ή τάχα από το ποιός τηρεί το γράμμα και το πνεύμα του Ευαγγελίου; Ποιός αγαπά ακόμα και τον εχθρό του. Ποιός ντύνει από το υστέρημα του ή ταϊζει τον νηστικό- γιατρεύει τον άρρωστο , συντρέχει το ορφανό και στηρίζει τον αδύναμο ;
    Τι να πει ο Άγιος;    
     Πήγαινε –διηγείτο γελώντας ο συχωρεμένος ο πατέρας, για τον αδερφό του που του είχε κλέψει ολόκληρη την πατρική περιουσία και τον άφησε «Ιδε ο άνθρωπος»- Πήγαινε λέει κάθε τόσο στην εκκλησία και έγραφε το όνομά του με κεφαλαία, ευανάγνωστα στα «υπέρ υγείας» του παπα-Δημήτρη αφήνοντας μάλιστα ολόκληρο τάλιρο για να τα διαβάσει καθαρά – καθαρά.  Αλλά ο ευλογημένος ο δέσποτας ,έκανε λάθος κάποια φορά-δε φόραγε τα γυαλιά βλέπεις – και τα διάβασε στα υπέρ μνήμης και αιωνίου αναπαύσεως .
   -Όταν τα άκουσε ο αδερφός του, ανατρίχιασε και έταζε -δώς του κεριά και λιβάνια- στον Άγιο Πέτρο να μη τα λάβει υπ όψιν του , γιατί ήταν λάθος, αλλά εκείνος ήρθε στον ύπνο του και του εξήγησε ότι δεν χωράνε διαγραφές και διορθώσεις στα βιβλία του ουρανού κι έτσι τον κάλεσε μια ώρα γρηγορότερα επάνω, για να φαίνεται σωστά καταγεγραμμένος στο... «τεθνεώτων» δι ο και τεζάρησε στα πενήντα του.
    2015-23 ο μήνας σήμερα. Χάσαμε κι` όλας 23 ημέρες ή 552 ώρες ή 33.120 λεπτά ή 1.987.200 δευτερόλεπτα . Πω-πω χασούρα.
                                                    Σταυρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ 17/1/15





                                                   ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ    
    
      Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ

    Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν
    Στην τελική ευθεία οι εκλογές .Καλύτερη συγκυρία από αυτή δεν μπορούσε να μας τύχει. Εκλογές και καρναβάλι.
  « Μασκαρευόμαστε οι μασκαράδες τον μασκαρένιο τούτο τον καιρό και απορείς τη μάσκα να τους βγάλεις ή να ψηφίσεις μέσα στο σωρό »!
     Η στήλη χάριν των αναγνωστών της, επιστράτευσε ειδικούς και ανίδεους ,επαγγελματίες και ανεπάγγελτους , πανεπιστημιακούς ή αγράμματους, αρσενικούς θηλυκούς και …τρανσέξουαλ αλλά και συνταξιούχους ή εργαζόμενους σε μια πανελλήνια δημοσκόπηση, από άκρου εις άκρον, λαμβάνοντας υπ όψιν όλες τις παραμέτρους  και τα ενδεχόμενα μιας εκλογικής μάχης και με βάση την ιδιαιτερότητα των απαιτήσεων καπιταλιστών και προλετάριων, εφοπλιστών, τραπεζιτών και εργατοπατέρων ή φτωχοδιάβολων. Ήδη προέβη σε λεπτομερή καταγραφή των απαιτήσεων  του εκλογικού σώματος  και των υποχρεώσεων των κομμάτων, όπως προκύπτουν κατόπιν μετρήσεων αναλύσεων στατιστικών, αναλογισμών, ορθολογισμών, παραλογισμών  και  συγκρίσεων όλων των στοιχείων που χαρακτηρίζουν την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και αφού είδε και τον καφέ, έριξε τα χαρτιά και συμβουλεύτηκε, τα ζώδια σχετικά  δηλαδή  με το πόσο χρωστάμε, πόσα μας χρωστάνε και πόσα μπορούμε να δώσουμε από τα δανεικά και αγύριστα που είχαμε συμφωνήσει, και πόσα μπορούμε να ανταλλάξουμε με μίζες η ενέχυρα βάζοντας υποθήκες εν ανάγκη ό ένας τη γυναίκα του και ο άλλος την πεθερά του,  μπορεί πλέον να αποφανθεί με βεβαιότητα ότι νικητής θα είναι ή ένας από όλους ή όλοι μαζί. Διότι όπως είπε και γνωστή υποψηφία βουλευτής είναι αστείο ολόκληρη Ευρώπη να μη μπορεί να θρέψει μία Ελλάδα. Και μόνο τα λεφτά που  χρωστάνε στη ΔΕΗ από την εποχή που οι αρχαίοι  μας πρόγονοι τους δώσανε  τα φώτα -όπως οι ίδιοι ομολογούν- φτάνουν και περισσεύουν. Άσε που αν αρχίσουμε να  κόβουμε δισεκατομμύρια (100 η πρώτη δόση) ευρώ όπως πρότεινε και  αποκάλυψε γνωστή υποψηφία βουλευτίνα  θα μπορούμε  ακόμη και να τους δανείσουμε.
  Φυσικά το αποτέλεσμα θα βγει μέσα από την κάλπη .Η ιδέα να παίξουμε την εκλογή στο τάβλι –πλακωτό-ποιος δηλαδή  θα πλακώσει τη μάνα του άλλου, απορρίφθηκε, όπως απορρίφθηκε και η ιδέα να παίξουν την τύχη της Ελλάδας στα πέναλτυ!
  Κατόπιν αυτού  με την τελευταία δημοσκόπηση που έγινε χθες, στο διαδίκτυο για λογαριασμό των δύο μεγάλων κομμάτων που διεκδικούν την εξουσία μια εβδομάδα πριν την τελική αναμέτρηση και η οποία έγινε σε δείγμα 1100 ερωτηθέντων, αποκάλυψε ότι σύμφωνα με τη τελευταία δημοσκόπηση που δημοσιεύουμε κατ` απόλυτη αποκλειστικότητα και υπό απόλυτη εχεμύθεια έχουν ως ακολούθως.
   Το  60% των ερωτηθέντων απάντησε πως το πρώτο πράγμα που προσέχουν οι άνδρες σε μια γυναίκα είναι το στήθος και μόνο 25 % απάντησε  ότι το πρώτο πράγμα που κοιτούν  σε μια γυναίκα είναι οι…γοφοί (Για να μη το πούμε αλλιώς και φρίξει ο κόσμος!!!) Διαφορά η οποία  δεν πρόκειται να  καλυφθεί με όσα κόλπα και σοφιστούν.  Η ερώτηση δεν διευκρίνιζε αν το στήθος  είναι μεταποιημένο  με σιλικόνη ή …φρέσκο κρέας, Ούτε αν είναι στρογγυλό ή αχλαδοειδές ή αναρτημένο η επιδιορθωμένο ούτε αν είναι χιονάτο ή ηλοκαμένο.
    Στην ίδια ερώτηση   9 % απάντησαν  ότι το πρώτο που κοιτάζουν σε μια γυναίκα είναι τα μάτια (είναι αυτοί που πιστεύουν ότι από τα μάτια πιάνεται στα χείλη κατεβαίνει κι από τα χείλη στην καρδιά  ριζώνει και δε βγάνει) και μόνο 5% απάντησαν ότι το πρώτο πράγμα  που κοιτάζουν σε μία γυναίκα είναι οι γάμπες. Ποσοστό πολύ  χαμηλό αν σκεφθεί κανείς ότι το 1938  η Μαρλέν Ντίτριχ και η Μιστεγκέτ είχαν ασφαλίσει τις γάμπες τους για 1 εκατομμύριο δολάρια. Η απάντηση βρίσκεται στο ότι οι περισσότερες γυναίκες φοράνε παντελόνια και μπότες  και μόνο μερικές-μερικές  κυκλοφορούν με ακάλυπτες τις γάμπες και άλλα τινά που δεν γράφονται !!!
  Μόνο 1% απάντησε η προσωπικότητα της γυναίκας πράγμα που δείχνει ότι σπάνια  ένας άντρας παραδέχεται την προσωπικότητα της γυναίκας.
  -Αγανακτεί ο Χαρίδημος .Δημοψήφισμα για κόμμα είναι αυτό;
  -Όχι. Αλλά είναι δημοψήφισμα για… κόμματους!
                                  Σταύρος Ιντζεγιαννης

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

ΕΚΚΛΗΣΔΙΛΟΓΟς 14/1/15


                                              Καθ οδον
  
 ΚΟΙΝΩΝΙΑ  ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΌ

    Σήμερα τα φώτα και ο φωτισμός και χαρά μεγάλη και ο αγιασμός
   Ο Θεός να δώσει φώτιση σ` αυτούς που μας κυβερνάνε –λέει ο Χαρίδημος που έρχεται στην πρωινή σύναξη της καφενόβιας παρέας ανικανοποίητος όπως πάντα.!
   Μεθεόρτια η σύναξη προσπαθεί τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε .
  Συν-πλην, συμπέρασμα μηδέν εις το πηλίκον-λέει ο Παμίνος που εννοεί να βλέπει το ποτήρι μισοάδειο καθόσον-ρητορεύει- αν το έχετε προσέξει κάθε χρόνο αίσιον και ευτυχές ευχόμαστε και  απαίσιον καταλήγει όσο για την ευτυχία πως το λέει το τραγούδι –και που λες Ευτυχία ευτυχία δε βρήκαμε. Λίγα μόνο ψυχία   ευτυχίας χαρίκαμε!
   Αγανακτεί η κυρά Σοφία η γυναίκα του καφετζή που παρακολουθεί ανελλιπώς τις «συνεδρίες» μας 
  -Δούλε πονηρέ και άπληστε δε λες Δοξα τω Θεώ που ζεις μια ακόμη χρονιά με όλα σου τα καλά. Με την υγεία σου , με τα ζεστά σου ρούχα, με το σπιτάκι σου με την παρεούλα σου στον καφενέ με την οικογένειά σου. Με ένα πιάτο φαγητό να σε περιμένει έτοιμο στο σπίτι και με τη συνταξούλα σου που όση και να είναι, λίγο πολύ φτάνει για τα φάρμακά σου. Για ρίξε μια ματιά δίπλα σου-γύρω σου. Για απολογισμό λέτε  τόση ώρα. Δε σας φτάνει που ζήσατε γεροί με όλα σας τα καλά μια χρονιά ακόμη !
  - Ναι –δε λέω όχι-επεμβαίνει το αριστερό ψαλτήρι αλλά πήραμε τη σύνταξη  από τις 22 του Δεκέμβρη, 10 μέρες ενωρίτερα και από τη μια μεριά χαράς ευαγγέλια διότι είχαμε ρεφάρει από τις 20 του μήνα αλλά.. θα ξαναπληρωθούμε  στις 30 του Γενάρη, όπερ άντε να τα βγάλεις πέρα ολόκληρες 40 ημέρες. Διότι τα …φάγαμε. Γιορτινές ημέρες. Όσο και να πεις δε θα ξοδέψω, πάλι κάτι παραπάνω θα πάρεις. Άσε πια τα παιδιά η τα εγγόνια Και δεν είναι και η εποχή που παίζαμε με μια κάλτσα γεμισμένη κουρέλια ή πριονίδι για μπάλα. Πανάκριβο και το ελάχιστο δώρο. Πως να το αρνηθείς στον πιτσιρίκο που σ` αγκαλιάζει τρυφερά : παππού να σου δώσω ένα φιλάκι τι θα μου  δώσεις εσύ ;
   Η αλήθεια είναι ότι δεν τον βρίσκεις πουθενά τον άνθρωπο. Κι η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι κοιτάς δίπλα σου και  βλέπεις χέρια απλωμένα για ένα πιάτο φαγητό της φιλανθρωπίας  ή ένα ρούχο ζεστό, μια στέγη , ή ακόμη και ένα χαμόγελο  μια ενθάρρυνση – αυτό το δόξα τω Θεώ –που λέμε
  Μια κοινωνία   που ζει στην κόψη του ξυραφιού .Η μιζέρια , η ανεργία, η επιβίωση στα όρια της φτώχειας Η ζωή εν τάφω, της μεγαλύτερης μερίδας  του κόσμου. Η απόγνωση της αστικής διαβίωσης. Ο καταναγκασμός  στο κάτεργο των απαιτήσεων που δε γίνεται πια να τα προλάβεις με όποια περικοπή ακόμη και των απαραίτητων . Η εξαντλημένη αντοχή του μισθοσυντήρητου ή του συνταξιούχου που λίγο ακόμη και θα πέσει σε κώμα. Τι ήταν η χρονιά που πέρασε. Έμπα  ψυχή- έβγα ψυχή
   Την ίδια ώρα διαβάζεις τα περιοδικά των κοσμικών  ή τα βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα και χάνεσαι. Μια κοινωνία  που ζει αγνοώντας τι θα πει η λέξη «κρίση λες και αφορά άλλη χώρα σε άλλον πλανήτη .Ένας ολόκληρος κόσμος που ζει με μια προκλητική συμπεριφορά  σαν να μη υποπτεύονται ότι υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται για να βρουν μια θέση τον ήλιο- ή  για να μη χάσουν αυτή που έχουν και κοιμούνται – ξυπνούν  με την αγωνία  του τι θα φέρει ή επόμενη ημέρα, η επόμενη χρονιά
  Ο επιδειχτικός  πλούτος. Η σπατάλη. Η διασπάθιση του χρήματος σε ανόητες συμπεριφορές. Η κυριαρχία του περιττού με μια πρωτοφανή κοινωνική  πρόκληση στο δράμα των  άλλων.
   Να πως ζει ο κόσμος –επιμένει ο Χαρίδημος. Κι όχι με το μολύβι στο χέρι, τόσα μου λείπουν τόσο μου κόψαν, τόσα χρωστάω και   άρα συν πλην πατώνουμε σούμπιτοι και όπου να `ναι θα κόψουμε και τον καφέ και προσπαθούμε όπως ο πνιγμένος να κρατηθούμε από τα μαλλιά μας; Τι απολογισμό να κάνεις; Ότι αυξήθηκε ο προστάτης και κάθε τρεις και λίγο… « με  συγχωρείτε  πάω στην τουαλέτα»  Ναι Δόξα τω Θεώ χίλιες φορές το λέω και το πιστεύω αλλά…
   Πώς να μη θυμηθείς τον Παλαμά .Αυτοί που πέρασαν , περνούνε θα περάσουν, κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι κι οι νεκροί !
                               Σταύρος Ιντζεγιαννης







Γνωμη 9/1/15



                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  
    ΒΛΑΚΕΙΑΣ  ΕΓΚΩΜΙΟΝ

     Το 1800 ο περιβόητος Γάλος διπλωμάτης Ταλεϋραν, ο ασύγκριτος μηχανοράφος, στην υπηρεσία  άλλοτε του Ναπολέοντα και άλλοτε του μετέπειτα Λουδοβίκου, δογμάτισε και έκτοτε έμεινε στην διπλωματική ιστορία το ¨Συκοφαντείτε-συκοφαντείτε όλο και κάτι θα μείνει» που διαχρονικά και διακρατικά αντέγραψαν όλοι οι υπουργοί προπαγάνδας.
    Στην εποχή μας από Ανδρέα Παπανδρέου και εντεύθεν η ρήση βρήκε την πιο επιτυχημένη παράφρασή της και έγινε «Τάξτε – τάξτε παροχές όλο και κάποιος θα σας πιστέψει»
     Ωστόσο μέσα από τις πολιτικές διεργασίες  των τελευταίων ετών –από μεταπολιτεύσεως και εδώθε-το δόγμα Ταλεϋράν  μετατράπηκε σε νεότερη έκδοσή του και επισημοποιήθηκε  το ίδιο επιτυχημένα σε «κινδυνολογείτε-κινδυνολογείτε όλο και κάποιος θα φοβηθεί»! έως ότου τα δύο μεγάλα κόμματα (εν πολλοίς και τα αποκόμματά τους ) καθιερώνουν και  θεσμοθετούν το τέλειο μίγμα που προσφέρεται πρόσφατα αναλόγως το κομματικό ακροατήριο ως  κινδυνολογία   με επικάλυψη το «υποσχεθείτε όσο μπορείτε περισσότερες παροχές » ενώ η  άλλη πλευρά προσφέρει το δικό της κατασκεύασμα με βάση το υποσχεθείτε-υποσχεθείτε παροχές  και με κερασάκι στην κορυφή την κινδυνολογία.
    Όλοι συμφωνούν ότι αποτελεσματικότερη συνταγή στο εκλογικό  μαγειρείο της Ελλάδος δεν μπορούσε να βρεθεί για τον σύγχρονο Έλληνα πολίτη, ο οποίος, ας μη γελιόμαστε, εξακολουθεί να νοσταλγεί την εποχή που οι τράπεζες  με την ευλογία των εκάστοτε κυβερνήσεων –για να λέμε την πικρή αλήθεια– δάνειζαν αφειδώς, χωρίς να  ενδιαφέρονται αν τα δάνεια αντί να χρησιμοποιηθούν για επενδύσεις  και παραγωγικούς σκοπούς που θα βοηθούσαν την ανάπτυξη, χρησιμοποιούνταν για προσωπικούς λόγους που μόνο παραγωγικοί δεν ήταν.
    Οι περισσότεροι πήραν  δάνειο για να μετατρέψουν την καλύβα του πατέρα τους σε κακέκτυπο πολυτελούς διαβίωσης με …10 μπάνια όπως καυχάται γνωστός μου  κάπου στην Ερυμάνθεια  και που ποτέ δεν πήγαν να μείνουν. «Τι να πάω να κάνω στην ερημιά να με φάνε οι λύκοι» λέει η γυναίκα του!
   Άλλοι και όχι λίγοι πήρανε το δάνειο –υποθηκεύοντας φυσικά το σπίτι για να κάνουν το γάμο της κόρης τους με …680 (ναι μα την αλήθεια) καλεσμένους σε ένα κέντρο κάπου στη Χαλανδρίτσα  ή για να πάνε στο Νέο Δελχί να προσκυνήσουν τη στάχτη του Μαχάτμα Γκάντι  ή στο Λούβρο, να θαυμάσουν το  χρυσό δοχείο νυκτός (το γιογιό ντε) που χρησιμοποιούσε η Μαρία Αντουανέτα η οποία αφόδευε, λένε, ενώπιον τεσσάρων λακέδων με λιβρέα, οι οποίοι περιμένανε υπομονετικά για να σκουπίσουν τον τρυφερό πλην βρώμικο πωπό της ή να πάνε  στη Ρώμη στο castel sant angelo, να δουν το κρεβάτι όπου η εκκεντρική  βασίλισσα  Χριστίνα της Σουηδίας (το 1656 ασπάσθηκε τον καθολικισμό και παραιτήθηκε από τον θρόνο της για να πάει στη Ρώμη)–λένε-μεθυσμένη, ξάπλωνε ολόγυμνη (τσιτσίδι) πάνω σε μαύρα βελούδινα σκεπάσματα και φώναζε τους αυλικούς της να θαυμάσουν το εκπληκτικής λευκότητας σώμα της, που το είχα δει κι εγώ κάποτε …στον ύπνο μου !
    Να εξηγήσω ότι όλα αυτά δεν είναι παραμύθια. Είναι η ιστορία του νεότερου Ελληνισμού. Το παραμύθι είναι αυτό που μας πουλάγανε οι τράπεζες, με την ευλογία των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι οποίες δανείζανε ( θα θυμάστε ότι μας παίρνανε στα βαθιά  μεσάνυχτα  για να μας δώσουν με ένα τηλεφώνημα όσα θέλαμε) αφειδώς, χωρίς να εξηγούν στο δυστυχή και αιωνίως  πεινασμένο –γι` αυτό και εύπιστο-Έλληνα ότι το δάνειο είναι για παραγωγικούς σκοπούς και ότι κάποια μέρα πρέπει τα λεφτά να επιστραφούν και με υπέρογκο μάλιστα  τόκο (τοκογλυφία καραμπινάτη) αλλιώς θα τους βγάζανε το σπίτι στο σφυρί. Ο.Ε.Δ (όπερ έδει δείξαι-αν θυμάστε τη γεωμετρία που κάναμε στο οχτατάξιο τον καιρό του κατά Λουκάν).
  Στη μυθολογία μας διαβάζαμε ότι ο Ηρακλής στάθηκε στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας αναποφάσιστος. Εγώ, ο σύγχρονος ταλαίπωρος Έλληνας, ο αιωνίως βλάκας ψηφοφόρος, στέκομαι αναποφάσιστος στον μονόδρομο της βλακείας  δυο βδομάδες πριν τις εκλογές, όπου θα ψηφίσω τους ίδιους και τους ίδιους, είτε από εδώ είτε από εκεί. Βάζω στοίχημα!!!
                      Σταύρος Ιντζεγιαννης

Υ.γ  Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ Παρουσιάζει το δεύτερο μέρος  της τριλογίας  «Η ΠΑΤΡΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ»
  Ένας περίπατος-ξενάγηση στην Πάτρα λίγο πριν-λίγο μετά τον πόλεμο του `40 από τα Προσφυγικά  έως τον Άγιο Διονύσιο  και θα χαρεί να μοιραστείτε μαζί του τις αναμνήσεις από έναν πανέμορφο –ρομαντικό κόσμο που δεν υπάρχει πια. Στη Διακίδειο το Σάββατο 17 Γενάρη στις 7μμ.

εκκλησιολογος 3/1/15




    ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ  2ας ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

    Το πρωί σηκώνομαι πλένομαι κάνω τη προσευχή μου, φιλώ τον μπαμπά και τη μαμά και πίνω το γάλα μου. Μετά τακτοποιώ τα τετράδιά μου και τα μολύβια στη σάκα μου για να δω μήπως ξέχασα κάτι και ξεκινάω παρέα με τον φίλο μου τον Λάκη για το σχολείο. Στο σχολείο πηγαίνω με πολλή χαρά γιατί εκεί η δασκάλα μας, μας  μαθαίνει χρήσιμα πράγματα για να γίνουμε  καλοί και σωστοί άνθρωποι.
    Από κάτω η δασκάλα-κολλητή της μάνας μου- είχε σημειώσει με κόκκινο μολύβι. Ψεύτη στο σχολείο τον νου σου τον έχεις μόνο στα παιγνίδια. Να δω πότε θα μάθεις γράμματα.
  ‘Εκθεση της 2ας δημοτικού: Πως αρχίζω την ημέρα μου
  -Πότε ήταν αυτό μπαμπά-ρωτάει γελώντας η κόρη μου.
  -Άστο αυτό. Πάντως μέσα στο…1900.Τους μπαμπάδες δεν τους ρωτάνε για ημερομηνίες. Το μόνο που μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι ότι τον… Τρικούπη(1832-1896) δεν τον πρόλαβα !!!
  Η κουβέντα άρχισε ευχάριστα διότι είχαμε την έμπνευση να μην ανοίξουμε πρωί-πρωί την τηλεόραση κι έτσι σε ένα από τα σπάνια πλέον-φευ- πρωινά  αρχίσαμε την ημέρα μας γελώντας.
          Αυτό το ότι δεν ανοίξαμε την τηλεόραση στις 7ή στις 8 είναι βασικό και απεδείχθη το μόνο σωτήριο. Όχι ότι έχω κάτι με την τηλεόραση αλλά οι πρωινή ενημέρωση που κάποτε ήταν χρήσιμη έχει πλέον αναχθεί σε τραγωδία.
     Ακούς τίποτε να σου φτιάξει τη διάθεση να ξεκινήσεις τη μέρα σου λέγοντας Δόξα των Θεώ; Όλο με το Παναγιά μου τι μας περιμένει. Και δεν είναι ότι οι ειδήσεις είναι πάντοτε σήμα κινδύνου. Όχι. Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που θα μπορούσαν να σε κάνουν να αισιοδοξήσεις. Όμως οι διευθύνοντες τα τηλεοπτικά τεκταινόμενα ΑΓΝΟΟΥΝ ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ  φυσικά –δεν μπορώ να φανταστώ τόση ασχετοσύνη- ότι είναι βασικό να αρχίζεις τη μέρα σου με λίγο χαμόγελο.
   Τι έχουμε σήμερα –ρωτά ο τηλεπαρουσιαστής –προγραμματισμένα βεβαίως- την αίθουσα σύνταξης και απαντούν :Πολύνεκρο δυστύχημα στην εθνική. Ληστεία τραπέζης στο Αιγάλεω. Πυρκαγιά στα Γιάννινα. Η Μέρκελ αντιδρά για η διάσωση της Ελλάδος. Νεαρός αυτοκτόνησε  γιατί έμεινε άνεργος. Εργάτης πολύτεκνος και άνεργος βρήκε πορτοφόλι με μεγάλο ποσόν και το παρέδωσε. Νέα μονάδα  για παραπληγικούς στην Αθήνα. 50 παιδάκια από την Αφρική θα φιλοξενήσει η Αρχιεπισκοπή Μαγνησίας.
   Για προσέξτε. Τις ευχάριστες ειδήσεις -ότι εργάτης βρήκε πορτοφόλι και το παρέδωσε που σηματοδοτεί την ανθρωπιά που δεν έλειψε στη εποχή μας-μια αισιόδοξη δηλαδή εικόνα-και το ότι νέα μονάδα για παραπληγικούς που κι αυτό δίνει θάρρος σε όσους πάσχουν ή το ότι θα φιλοξενηθούν παιδιά από τις χώρες όπου πεθαίνουν κατά εκατομμύρια τα παιδιά αντί να τα βάλουν πρώτες ειδήσεις έτσι ώστε να αρχίσεις με αισιοδοξία την ημέρα σου με την επισήμανση, ότι όχι, δεν τελείωσε ο κόσμος. Υπάρχει ελπίδα. Τις βάζουν στο τέλος σαν κάτι αμελητέο αφού σου έχουν μαυρίσει την καρδιά .
   Το συζητούσαμε χθες με τη μικρή μου κόρη που έχει μια δημοσιογραφική εκπομπή στο ράδιο Μότζο και διαφωνούσαμε.  Προσπαθούσε να με πείσει -έχει σπουδάσει ψυχολογία  της επικοινωνίας – ότι άλλο το ψυχολογικώς ενδιαφέρον και άλλο το εμπορικώς ζητούμενο διότι λέει ο κόσμος ενδιαφέρεται για το τραγικό, αυτό που τον αναστατώνει, τον κάνει να φυλάγεται- μην πάθε τα ίδια. Η ηθική της τηλεόρασης είναι μόνο θεωρητική- λέει Για κοίταξε μπαμπά κατέληξε. Ποιοί μας διευθύνουν σήμερα.  Οι περισσότεροι έχουν κατηγορηθεί ή κατηγορούνται για ανηθικότητα και σκάνδαλα είτε οικονομικά είτε σεξουαλικά. Τι περιμένεις λοιπόν; Πρώτη είδηση ο Στρος Καν για ένα μήνα σχεδόν και οι ροζ βίλες του Μπερλουσκόνι. Ποιόν ενδιαφέρει το αν κάποιος φουκαράς τίμιος βρήκε ένα πορτοφόλι! Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι μπαμπά κι εσύ μου διαβάζεις ότι πήγαινες σχολείο με χαρά για να γίνεις άνθρωπος. Είδες τι έγραφε η δασκάλα -ψεύτη για τα παιγνίδια ενδιαφερόσουν και συ. Άρα ψεύτης και συ από μικρός ή όχι;  
   Εδώ είναι που λένε. Απορία ψάλτου –Βηξ !!!
                        Σταύρος ιντζεγιαννης

Γνωμη 3/1/2015





                                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

          ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΗΜΕΡΑ - ΚΑΛΉ ΧΡΟΝΙΑ !
    
       Ένας γαλάζιος ουρανός/ παράθυρο και σκέπη
      να ‘χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη /και τρεις ο διπλανός
      Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός /παράδεισος η πλάση
      στου φεγγαριού το τάσι /καφές βαρύ γλυκός
-----------
      Καλή χρονιά .Με αγάπη , ειρήνη, να μη ξαναζήσουμε τραγωδίες  όπως η προχθεσινή και με ήρεμη πολιτική αντιπαράθεση. Μας φτάνουν τα τόσα μας σεκλέτια, δε χρειαζόμαστε και άλλες  ρητορικές  χαζοκουβέντες. Μπουχτίσαμε από δαύτες  από την μεταπολίτευση και δώθε.
   - Είδατε  τις δημοσκοπίσεις; Φουριόζος έρχεται ο Χαρίδημος και με το καλημέρα-καλή χρονιά αρχίζει τα συνηθισμένα του: Είδατε τις δημοσκοπίσεις ;
   Διαμαρτύρεται εν ιερά αγανακτήσει η γενική συνέλευση του καφενέ..   - Α, παράτα μας κύριε και συ και τα κόμματα πρωί- πρωί με τα πολίτικά σου. Κάτσε να πιούμε καφέ, με παξιμαδάκι και κουραμπιέ από τον Αι-Βασίλη, να τραγουδήσουμε πρίμο σεκόντο « Έτσι είν η ζωή μωρό μου κι όποιος δε τη ζει πικρά μετανοεί»
   Τίποτε αυτός. «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» Είδατε τις δημοσκοπίσεις –λέει!
   Πολιτικοποιήμενος ο Έλληνας. Από τα γεννοφάσκια του. Από τότε που διακόσια χρόνια πριν, τραβάγαμε τη διμούτσουνη να καθαρίσουμε για πάρτη του Τρικούπη ή του Δηληγιάννη. Και πιο πριν ακόμη. Αγγλικό κόμμα, Γαλλικό. Ρωσικό. Πάντα με τους ξένους να ανακατεύονται στα πόδια μας και να καθορίζουν τη μοίρα μας. Κοτζαμπάσηδες-φτωχοδιάβολοι.  Βενιζελικοί – Κωνσταντινικοί και που καταλήξαμε ; Σαμαράς- Τσίπρας!!!
   Έπεα πτερόεντα οι πολιτικές κόντρες που όλες επικεντρώνονται στην καταγγελία. Εσύ έτσι – εγώ αλλιώς. Όχι. Εγώ έτσι- εσύ αλλιώς. Το μακρύ και το κοντό του ο καθένας. Έχει δίκιο ο  θεία Χριστίνα
 « Μπα γιε μ`πως γίνεται τριακόσιοι άνθρωποι να αγωνίζονται για το καλό της πατρίδας και του φτωχού το καρβέλι και ούτε η πατρίδα να σηκώνει κεφάλι ούτε ο φτωχός να βλέπει Θεού πρόσωπο». Θα γυρίσει κι ο τροχός είναι  το επίγραμμα της αισιοδοξίας. Γέλαγε ο πατέρας καθώς το άκουγε: Ναι αλλά ο τροχός κάνει ολόκληρη στροφή κάθε φορά και ό από κάτω ξαναβρίσκεται κάτω! Σοφός ο λόγος του. Πείρα γαρ κτηθείσα  εν τη ζωή!!!
   Η κυρά  Σοφία του καφετζή σερβίρει ουζάκι με κρύο ψητό με χοντρό αλατοπίπερο και πατάτες του φούρνου με ντομάτα σπυραλατιστή και αυγά λεμονάτα. Πίετε εξ αυτού πάντες –λέει. «Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα το σήμερα μη χάνεις , τρέχει και δε το φτάνεις το τραίνο της ζωής» ψιλοτραγουδάει και μας παρασύρει κι εμάς.
   Τι είναι ο χρόνος. 360 ημέρες  από τις οποίες τις 290 περίπου τις περνάμε δουλεύοντας ( 52 εβδομάδες  μείον Κυριακές αργίες Χριστούγεννα, Πάσχα, Πρωτοχρονιά, Θεοφάνεια, Δεκαπενταύγουστος  κάτι να πας στον γιατρό ή να γράψεις φάρμακα κ.τ.λ μένουν κάπου 290 για δε του Δημοσίους Υπαλλήλους  που δουλεύουν πενθήμερο  γύρω στις  250 ημέρες το χρόνο αναλογικά, αν υπολογίσεις για τις γυναίκες  άδεια τοκετού άδεια λοχείας, το… «έχω τις κακές μου ημέρες» και οι προϊστάμενοι τα  εκτός έδρας ή οι κοπάνες, μένουν –θεωρητικά πάντα- για την προσωπική σου ζωή 80-85 ημέρες το χρόνο δηλαδή 2040 ώρες για ύπνο και ψυχαγωγία. Από αυτές υπολογίζοντας 8 ώρες ύπνο (κι αυτές αν σ`αφήσει η κρεβατομουρμούρα) έχουμε 680 ώρες ήτοι υπόλοιπο για προσωπική ζωή 2040 - 680 : 24 = περίπου 57 ημέρες όλες  κι όλες για να χαρείς ένα ηλιόλουστο πρωινό, ένα μπάνιο στη θάλασσα, να δεις τη βροχή πίσω από ένα τζάμι, να απολαύσεις την οικογενειακή σου ζωή ή  μια ζεστή αγκαλιά από αγαπημένο πρόσωπο ή να  κάνεις όνειρα μπροστά σε ένα αναμμένο τζάκι ακούγοντας την παθητική του Τσαϊκόφσκυ. Να παίξεις  με τα παιδιά ή τα εγγόνια σου ή να απολαύσεις  ένα ποτήρι κρασί με αγαπημένους φίλους σε ένα ταβερνάκι τραγουδώντας την κουτσή κιθάρα «Νάχαμε τρεις δραχμές στην τσέπη και τρεις ο διπλανός θάταν παράδεισος ή πλάση  καφές βαρύ γλυκός»
   57 ΗΜΕΡΕΣ ΖΩΗ ΜΟΝΟ και να`ρχεται ο Χαρίδημος πρωί- πρωί, με το καλημέρα –καλή χρονιά  να σου τη σπάει: Είδατε τις δημοσκοπίσεις;
  Α παράτα μας κύριε και συ και τα κόμματα .Τους βαρεθήκαμε όλους. Καλή χρονιά αδέρφια!!!
                Σταύρος Ιντζεγιαννης