Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

ΓΝΩΜΗ 30/3/14



  
                                                Εν κατακλειδι

     Ο ΑΠΡΙΛΗΣ.

    Με αγριάδες μας εγκαταλείπει ο Μάρτης  έχοντας ξεσπάσει τα απωθυμένα του επί δικαίων και αδίκων ( ήτοι επί στεγνών και βρεγμένων) παραχωρώντας σε δύο 24ωρα τη θέση του στον Απρίλη, που μας έρχεται με τα πιο αισιόδοξα μηνύματα καθώς αναρμόδια κυβερνητική πηγή αποκάλυψε ότι από 1ης Απριλίου χαρίζονται όλα τα χρέη στην εφορία και ο Σύλλογος Ελλήνων πολυεκατομμυριούχων αποφάσισε  να επιστρέψει στην Ελλάδα όλες τις καταθέσεις των  στο εξωτερικό σε μια  έξαρση πατριωτισμού προκειμένου να γλιτώσουμε από τη θηλειά του Δ.Ν.Τ . Άλλωστε  όπως δήλωσε η κ Λαγκάρντ στην πρόσφατη τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον κ Πρωθυπουργό το Δ.Ν.Τ παραιτείται από κάθε  απαίτηση έναντι του Ελληνικού χρέους  ύστερα από την επιτυχημένη φωτογράφηση της με τον Υπουργό  Οικονομικών που έκανε τον γύρο του κόσμου σε μια αρμονική σύζευξη της γοητείας του θηλυκού και της  αρρενωπότητας του αρσενικού !
    Εξ άλλου όπως δηλώθηκε, η κ Μέρκελ απεδέχθη την πρόταση του κ Τσίπρα να επισκεφθεί την Ελλάδα υπό τον όρον  να την υποδεχθεί στο αεροδρόμιο ο κ Καμένος και να  επιθεωρήσουν μαζί το τιμητικό άγημα!!!
  Αργά τη νύχτα κυβερνητική πηγή διέψευσε τις ανωτέρω φήμες υπενθυμίζοντας ότι μάλλον θα αφορούσαν Πρωταπριλιάτικο αστείο !
  Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελληνική κυβέρνηση κάνει πρωταπριλιάτικα αστεία. Έχει μείνει  ιστορικό το ψέμα της Ελληνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών προ ετών που ανακοίνωσε ότι ανακάλυψαν κάτω από την Ακρόπολη τον τάφο του Σωκράτη είδηση που την…έχαψε το Γαλλικό Πρακτορείο ειδήσεων και αναμετάδωσε σε όλο τον κόσμο.
   Πλούσιος σε λαογραφικά στοιχεία ο Απρίλης που μας έρχεται : Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά κι ο Απρίλης άλλο ένα χαρά σ` εκείνο τον ζευγά που έχει πολλά σπαρμένα. Μόνο που ο Μάρτης δεν έκανε δύο νερά άλλα πλημμύρισε τον τόπο.
    Κι ακόμη  Αν θες του Μάρτη τα κουκιά του Απρίλη τα σταράκια να δεις τον γέρο κρίθαρο πως στρίβει τα μουστάκια.
  Ηρωικός ο Απρίλης θυμίζει (να τη θυμίσουμε κι εμείς στους Γερμανούς που ξεχνάνε ότι οι πατεράδες τους ήταν που επετέθησαν κατά της Ελλάδος με όλα τα θλιβερά επακόλουθα ,τις σφαγές, τα ολοκαυτώματα και τις λεηλασίες που αρνούνται να  αποζημιώσουν) Τουλάχιστον εμείς δεν έχουμε να ντραπούμε για τους  δικούς μας.
   Στο τηλεσίγραφο των Γερμανών  να παραδοθούμε ο τότε πρωθυπουργός  Κοριζής  απάντησε με ένα δεύτερο «¨Όχι» και  αυτοκτόνησε.
  Στο οχυρό Ρούπελ  όταν ύστερα από τρεις ημέρες μάχης οι Γερμανοί απαίτησαν να παραδοθούν ο ταγματάρχης  Γ. Δουράτος απάντησε : τα οχυρά  δεν παραδίδονται .καταλαμβάνονται. Στην πλαγιά του Μπέλες ο λοχίας  Δημήτρης Ίτσιος με ένα πολυβόλο και 10 άνδρες  καθυστέρησε τους  100 Γερμανούς έως ότου τελείωσαν τα 38.000 φυσίγγιά του. και αναγκάστηκαν να παραδοθούν. Ο Γερμανός ταγματάρχης ρώτησε έκπληκτος «που είναι οι άλλοι» και όταν ο ΄Ίτσιος του απαντησε πως μόνο αυτοί οι δέκα ήταν, ο Γερμανός διέταξε να αποδοθούν τιμές και μετά…έβγαλε το περίστροφό του και σκότωσε εν ψυχρό τον ηρωικό λοχία.
  Και στο  οχυρό Ιστίμπεη  10 αξιωματικοί και 300 στρατιώτες καθήλωσαν τρεις μέρες ολόκληρη Γερμανική Μεραρχία έως ότου ρίξανε ασφυξιογόνα και τους έβγαλαν από το οχυρό.
 Αυτές τις θηριωδίες των πατεράδων της Μέρκελ και του Σόιμπλερ πρέπει να τους θυμίσουμε γιατί άρχισαν  τα ίδια παλι!!!
  Στις θλιβερές μνήμες ακόμη ο θάνατος του Λόρδου Βύρωνα Πέθανε στις 19 Απριλίου 37 ετών.
 Είχε γράψει για την Ελλάδα :Της έδωσα τον καιρό μου, την υγεία μου και την περιουσία μου (είχε δανείσει το κράτος 300.000δολάρια) τώρα της δίνω και τη ζωή μου. Τι περισσότερο μπορούσα να κάνω; Ο Σολωμος θα τον θρηνήσει με τους στίχους.: «Λευτεριά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί / τώρα σίμωσε και κλάψε  εις του Μπάυρον το κορμί»
 Αυτά και τόσα άλλα που θα τα θυμηθούμε τις Απριλιάτικες μέρες μαζί με το Μεγαλοβδόμαδα και την Ανάσταση που θα έχουμε σε 12 ημέρες και να ευχηθούμε να τη γιορτάσουμε απαλλαγμένοι από  οικονομικούς  εφιάλτες και με υγεία πρώτα από όλα
    Σταύρος Ιντζεγιαννης.





















εκκλησιολογος 28/3/14



                                                     ΚΑΘ ΟΔΟΝ

       ΜΙΑ ΓΙΟΡΤΗ

    Προχθές παραμονή της διπλής μας  κορυφαίας γιορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου –εκείνο το ποιητικά ανυπέρβλητο Χαίρε Κεχαριτωμένη- μαζί και την επέτειο της Εθνικής  μας παλιγγενεσίας το ηρωικό `21 γέμισε η ψυχή μου Ελλάδα δικαιώνοντας τον λόγο του ποιητή: Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα νοιώσεις κάθε είδους μεγαλείο.
    Ήταν μια μικρή αλλά ωστόσο μεγάλη σε μηνύματα γιορτή στο 1ο τμήμα του ολοήμερου Νηπιαγωγείου  Κάτω Καστριτσίου, όπου γέμισε ο τόπος από τους λιλιπούτειους φουστανελάδες και τις κοπελίτσες με τις εθνικές ενδυμασίες. Ψυχή μου η Ελλάδα!
   Και ήταν διπλή η συγκίνηση γιατί βροντοφώναξε μέσα από τα τραγούδια και τα ποιήματα που είπαν οι μικροί στην ηλικία και το ανάστημα αλλά μεγάλοι στον ενθουσιασμό και την περηφάνια τους μαθητές του νηπιαγωγείου, ότι η Ελλάδα, η Χριστιανική Ελλάδα που απόκτησε τη λευτεριά της πολεμώντας «για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την Ελευθερία» ζει μέσα στις καρδιές –αυτόν τον πιο φυσικό και απόρθητο χώρο του Έλληνα-και θα ζει όσα χρόνια κι αν περάσουν. Κι ας ντρέπονται κάποιοι κυβερνήτες της να ορκιστούν στο Ιερό Ευαγγέλιο ξεχνώντας  ότι σ` αυτό το Ευαγγέλιο ορκίστηκαν τον όρκο τους Ελευθερία ή θάνατος ξεκινώντας τον υπέρ πάντων αγώνα  του σκλαβωμένου έθνους οι ήρωες του 21.
    Και τι δεν έκαναν οι πιτσιρικάδες των 5-6 χρόνων, που με την σοφή και ακούραστη επίβλεψη και διδασκαλία των νηπιαγωγών τους, της κ. Αναστασίας Παπαδιονυσίου και της κ. Βέρας Μυλωνά έδωσαν μαθήματα υποκριτικής απαγγέλωντας πατριωτικά ποιήματα τραγουδώντας  χορεύοντας και ζωντανεύοντας  σε ένα μικρό θεατρικό δρώμενο το κρυφό σχολειό. Αυτό το σχολειό που οι ανιστόρητοι προοδευτικοί της νεότερης θολοκουλτούρας προσπαθούν να ακυρώσουν, ξεχνώντας ότι εκεί πάνω στα χωριά και τις ραχούλες οι κατατρεγμένοι  ραγιάδες έμαθαν τα πρώτα κολυβογράμματα από τη φυλλάδα του καλόγερου.
   « Και μέσα στη θολόκτιστη εκκλησιά
    στην εκκλησιά που παίρνει κάθε βράδι
    την όψη του σχολειού,
    το φοβισμένο φως του καντηλιού
     τρεμάμενο τα ονείρατα αναδεύει
    και γύρω τα σκλαβόπουλα μαζεύει »   γράφει  ο Ιωάννης Πολέμης σ` εκείνο ωραίο του ποίημά του που κι εμείς κάποτε  σε χρόνια  παμπάλαια  είχαμε απαγγέλλει με συγκίνηση, γιατί οι δάσκαλοί μας είχαν σπείρει μέσα μας την έννοια της πατρίδας και της θρησκείας, αυτές τις αξεχώριστες δυο μεγάλες κολώνες που κρατάνε ασάλευτη τη ζωή του ανθρώπου. Θρησκεία και Πατρίδα. Αυτή η σπορά ήταν που μέχρι σήμερα μας κρατά κι αυτή τη σπορά φύτεψαν οι κυρίες νηπιαγωγοί του 1ο ολοήμερου νηπιαγωγείου. Και δεν είναι οι μόνες. Παρακολουθώντας κάποιες εκδηλώσεις αυτές τις μέρες (μια θαυμάσια γιορτή γεμάτη Ελλάδα οργάνωσε ο  Δ! Δημοτικός  σταθμός στην ενορία της Αγίας Σοφίας) ένοιωσα  ένα αίσθημα χαράς και ανακούφισης γιατί στην αντιξοότητα των καιρών που εκτός από τα οικονομικά προβλήματα έχουμε και τις φωνασκίες των όψιμων ιστορικών που προσπαθούν  να μας πείσουν ότι η Ελληνική επανάσταση ήταν ταξικός αγώνας, ( Να υπογραμμίσω ότι στις  14 Ιουλίου Εθνική εορτή της Γαλλίας το Παρίσι ήταν πνιγμένο  στις Γαλλικές σημαίες την ίδια ώρα που εμείς έχουμε πάψει να σημαιοστολίζουμε τα σπίτια μας για να μη θεωρηθούμε … εθνικιστές !!!) Ένοιωσα ένα αίσθημα σιγουριάς γιατί τα παιδιά μας από αυτή την μικρή ηλικία, μαθαίνουν την αγάπη στη θρησκεία και την πατρίδα και χάρη σ` αυτές - τις σε όποιο νηπιαγωγείο φωτισμένες δασκάλες νηπιαγωγούς που τίμησαν σε όλα τα νηπιαγωγεία με ανάλογες εκδηλώσεις την επέτειο της παλιγγενεσίας– τα ελληνόπουλα μαθαίνουν μέσα από τα ποιήματα και τα τραγούδια και τους ωραίους δημοτικούς μας χορούς τι θα πει Ελλάδα.   
   Χάρηκα –επισκέπτης-μαζί με άλλους φίλους  ετούτη την ωραία γιορτή, παρακολουθώντας την ευλάβεια με την οποία οι πιτσιρικάδες έψαλαν – και μας παρέσυραν κι` εμάς μαζί συγκινημένους –τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια-και μετά τον Εθνικό Ύμνο. Μα το σπουδαίο δεν είναι  αυτό που μου προκάλεσε το σημερινό μου σημείωμα, Είναι πως όταν θέλησα να συγχαρώ την κ Παπαδιονυσίου και την κ Μυλωνά για το έργο που επιτελούν με κοίταξαν με απορία: Μα είναι χρέος μας και κάτι παραπάνω. είναι η αγάπη μας στα Ελληνόπουλα μου απάντησαν Αν δεν  το κάνουμε εμείς τότε ποιος θα το κάνει.
  Ήταν η πιο ωραία απάντηση που έχω ακούσει και γι αυτό το μπράβο της στήλης .Το αξίζουν !
                                      Σταύρος Ιντζεγιάννης

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

σχολιάζοντας θέατρο



Κριτική από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη            

             ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΤΙΜΟ
              ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΤΙΜΕΤΡΟ

    Ο… ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΣ

    Πολυπαιγμένη, πολυβραβευμένη από την αγάπη του κοινού, που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο Έλληνα πολιτικό με το επίθετο Μαυρογυαλούρος, η σάτιρα –στην πραγματικότητα  πολιτική ηθογραφία-των Γιαννακόπουλου –Σακελλάριου « Υπάρχει και φιλότιμο» δίνει την ευκαιρία στη θεατρική ομάδα «Αντίμετρο» να προσθέσει στις  επιτυχίες της μία ακόμη και να γεμίζει το συμπαθητικό θεατράκι της οδού Φαβιέρου 5 ασφυκτικά κάθε βράδι-από Πέμπτη έως Κυριακή-με την τόσο επίκαιρη στις μέρες μας μεταφορά  στο θέατρο, του κινηματογραφικού έργου, των Σακελλάριου-Γιανακόπουλου που πρωτόπαιξε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας.
   Δύσκολο το εγχείρημα αν σκεφτεί κανείς ότι άλλο το θέατρο κι άλλο ο κινηματόγραφος, με τις διαφορετικές σκηνικές δυνατότητες, αλλά   απαράλλαχτη ίδια η εποχή στα ελληνικά πολιτικά μας πράγματα, όπου πάντα κάποιος Μαυρογυαλούρος «κλέβει» στην πραγματικότητα με τα ψέματά του και τις υποσχέσεις του, τη ψήφο του εύπιστου και πάντα  ξεγελασμένου ψηφοφόρου ο οποίος –τι να κάνει ;-όπως ο πνιγμένος πιπάνεται από τα μαλλιά του !
  Ο Μαυρογυαλούρος έχει καταστεί το σήμα κατατεθέν της πολιτικής μας ζωής κι από αυτή την άποψη η επικαιρότητα παραμένει  αδιασάλευτα και διαχρονικά ζωντανή.
   Το πώς ο Μιχάλης Σμυρλής κατάφερε χωρίς να  αντιγράψει τον Κωνσταντάρα, να δημιουργήσει έναν δικό του εκρηκτικό και πολιτικά πειστικά Μαυρογυαλούρο παραμένει στα προσωπικά του επιτεύγματα. Ο Μαυρογυαλούρος του Σμυρλή πείθει πως πρόκειται για έναν από τους πολιτικούς που συναντάμε στην καθημερινή μας επαφή σε κάποιο πολιτικό γραφείο ή σε κάποια εκδήλωση περιμένοντας -εύπιστοι και διαρκώς απατημένοι- να μας βοηθήσει.  Κι ενώ τον είχαμε  συνηθίσει σε δραματικούς  ρόλους  ήδη τον χειροκροτήσαμε και σε μια διαφορετική σκηνική παρουσία όπου η σάτιρα υφέρπει μέσα από τη σοβαρότητα ενός ρόλου με διαρκείς μεταπτώσεις. Από το σοβαρό στο γελοίο κι από το κοινωνικό στο πολιτικό, από την παραπλάνηση στην αυτοκριτική δικαιώνοντας το θέμα : Υπάρχει και φιλότιμο!
  -Υπάρχει άραγε –πολιτικά- φιλότιμο αναρωτιέται ο θεατής που μοιραία κάνει τις αναγωγές του στην σύγχρονη πολιτική μας ζωή.
   Τέρπειν άμα και διδάσκειν είναι ο κατά Αριστοτέλη ορισμός κι από αυτή την άποψη μέσα από το άφθονο γέλιο ο θεατής διδάσκεται αλλά …ξαναψηφίζει τους ίδιους !!!
    Θαυμάσιος ο Κώστας  Ηλιόπουλος ενσαρκώνει αυτός τους περίεργους ρόλους όπου το αστείο προσφέρεται με μια σοβαροφάνεια (τον είχαμε χειροκροτήσει σ εκείνο το ανεπανάληπτο Χράτσα – χρούτσα -αλοιμονο στους νέους- )με την ίδια θεατρική ομάδα. Τον χειροκροτούμε ξανά.
   Σωστά μοιρασμένοι οι ρόλοι από τον σκηνοθέτη  της ομάδας «Αντίμετρο» τον Μίλτο Σπυρόπουλο που κρατά πάντα ένα μικρό ρόλο για τον εαυτό του, αφήνοντας στους άλλους να ζωντανέψουν την σκηνοθετική  του διδασκαλία και άποψη. Ο ίδιος  δικαιώνεται από το χειροκρότημα που δεν αφορά μόνο τους ηθοποιούς αλλά και αυτόν που δίδαξε και έντυσε με αλήθεια ένα ψέμα.
  Στους βασικούς συντελεστές πια του «Αντίμετρο» ο  Κώστας Γεωργόπουλος  με τον διπλό ρόλο του Γιώργου (ιδιαίτερος  του Υπουργού)  και Πανάγος Ρόλοι διαφορετικοί που του χειρίζεται άνετα..
   Το έργο είναι έτσι δεμένο που όλοι συμμετέχουν –δημιουργούν-έχουν ένα βασικό μερίδιο στην επιτυχία και διακρίνονται. Η Ρένα Πάλμου (Λάμπαινα) η  Έρση Χαλιανδρού (Αλίκη) , η Σάρα Γαλάνη( Νάντα) η Κων/να Καραγιάννη ( Λώρα)  η Αναστασία Μπαλάση (Κατίνα) ο Νίκος Διαμαντής (Σωτήρης) ο Σάκης  Κλήρης(Κώστας)Ο  Λεωνίδας Τροϊζος (Σωφερ)και Όλγα Σταυροπούλου ( Τασία) απολαμβάνουν ακριβοδίκαιο το χειροκρότημα και τα  άφθονα μπράβο που ακούστηκαν και κατά τη διάρκεια και στο τέλος της παράστασης.
    Το έργο που θα παίζεται για τρεις ακόμη εβδομάδες ισορροπώντας  ανάμεσα στο σοβαρό και το γελοίο, ανάμεσα στο έλασσον και την υπερβολή είναι η ευκαιρία όπου ο πολίτης –ο ψηφοφόρος - μέσα  από την απομυθοποίηση του πολιτικού βγάζει τα απωθυμένα του κι αυτό τον κάνει ν α απολαμβάνει την θαυμάσια ερμηνεία της θεατρικής ομάδας αντίμετρο που εξελίσσεται σε  μια θεατρική σκηνή απαιτήσεων>
                Σταύρος Ιντζεγιαννης

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

ΓΝΩΜΗ 16/03/14



                                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  

      ΤΟ ΣΤΙΦΑΔΟ
     
    Αθωώθηκε από το δικαστήριο, ο σύζυγος που είχε κατηγορηθεί  ότι…εβίασε τη γυναίκα του. Η υπόθεση κάπου εδώ κοντά μας –νομίζω στην Αμαλιάδα-θύμισε την πολύκροτη δίκη που είχε γίνει στο Βέλγιο δύο δεκαετίες πριν  και είχε ξεσηκώσει κύματα αγανάκτησης και διαμαρτυριών στο παγκόσμιο φεμινιστικό  κίνημα, που νόμισε ότι αδικείται με την αθώωση του κατηγορουμένου -διπλωμάτη μάλιστα- ο οποίος κατηγορήθηκε από τη γυναίκα του ότι την βίασε, κατ` εξακολούθηση και όχι μόνο μία φορά, αλλά δις, τρις και…τετράκις συνεχώς , δηλαδή όπως λέμε  χωρίς να πάρει ανάσα!!!
    Και εκεί στο τετράκις, όπως δηλώθηκε από τη συνήγορο της μηνύτριας, αγανάκτησε η …κυρία και του είπε « κατέβα βρε να πάρω ανάσα»και ο τύπος αρνήθηκε, διότι σου λέει «τώρα βρήκες που…κ.τ λ» να μην τα κάνουμε λιανά και φρίξει  το αναγνωστικό κοινό!
  -Διότι είπαμε κυρία πρόεδρε μία φορά, άντε δύο, να αντέξουμε και την τρίτη αλλά όχι και τέσσερις. Αυτό δεν το θέλει ούτε ο θεός  ούτε ο διάβολος.
  Απόρησε η γραμματεύς του δικαστηρίου. Καλά, ο Θεός σίγουρα δε θέλει τέτοιες βρωμιές, αλλά ο διάβολος γιατί να έχει αντίρρηση;
   Όπως και να έχει, έβαλε η πρόεδρος του δικαστηρίου το χαρτί μπροστά να μην ακούγεται, όπως κάνουν οι δικαστές συνήθως, όταν θέλουν να μην ακουστούν από το ακροατήριο ( έμαθες πόσο ήρθε  Ολυμπιακός-Άεκ ;)  και ρώτησε την εξ αριστερών πάρεδρο.
   -Τι λες ;
  -Τι να πω ;Τυχερές μερικές, εμένα ο Ζαν-Κλωντ μια φορά το μήνα και εκείνη με το ζόρι, σαν φορτηγό που αγκομαχάει στην ανηφόρα.
  -Εσύ τι λες, έσκυψε στην εκ δεξιών της.
 -Α την αχάριστη, αντί να του πει κι ευχαριστώ, διαμαρτύρεται κι από πάνω.
   Τι να πει η πρόεδρος. Προσπάθησε να  μάθει και λεπτομέρειες. Αν το έχετε παρατηρήσει έχουν μια νοσηρή περιέργεια οι δικαστές και θέλουν σώνει καλά  να μάθουν λεπτομέρειες, όχι για το άπαξ, ούτε καν για το …δίπαξ αλλά και τρις και…τετράκις χωρίς διάλειμμα; Πως γίνεται; Εδώ
οι περισσότεροι σταματάνε στο ένα ή στο…ενάμιση (! )  πίνουν  μια γουλιά καφέ, ρίχνουν στα μουλωχτά κι ένα βιάγκρα –μερικοί καπνίζουν και ένα τσιγάρο – και συνεχίζουν  « που είχαμε μείνει  Τασία; Τρίτο ή τέταρτο;
 -Δεύτερο  Χρήστο μου ακόμη. Μη πας να ξεφύγεις. Μετράω εγώ!!!
  -Καλά και γιατί δε διαμαρτυρηθήκατε, γιατί δε βάλατε τις φωνές τέλος πάντων αφού θεωρήσατε ότι σας βίαζε-ρώτησε η πρόεδρος τη μηνύτρια.
 -Είπα να μη ξυπνήσουν τα παιδιά στο διπλανό δωμάτιο και σκέφτηκα ότι δεν είναι σωστό, στο κάτω- κάτω 5 λεπτά υπόθεση είναι, θα το αντέξω είπα. Αλλά αυτός, εκεί, πολυβόλο!
 - Εσύ βρε γιατί βίασες τη γυναίκα σου –ρώτησε η εισαγγελεύς τον κατηγορούμενο
  -Μα αν δεν βιάσω τη γυναίκα μου (είπε άλλη λέξη που δε γράφεται) ποια θα βιάσω, τη  γειτόνισσα ή την κουνιάδα μου; Γυναίκα μου είναι .είχα φάει και κουνέλι στιφάδο…!
  -Και τι ρόλο παίζει το στιφάδο-αναρωτήθηκε η εισαγγελεύς.
  -Δεν ξέρετε ότι τα μπαχαρικά παίζουν το ρόλο αφροδισιακού –επενέβη  η υπεράσπιση. Η Πολίτικη κουζίνα γιατί είναι γεμάτη από μπαχαρικά ; Οι σουλτάνοι όπως ξέρουμε τρώγανε  συνέχεια  φαγητά με  μπαχαρικά για να τα βγάζουν πέρα με το χαρέμι.
  -Έχεις καμία συνταγή  για στιφάδο-ρώτησε χαμηλόφωνα την πρόεδρο η εκ δεξιών πάρεδρος ;
  Αστειευόμαστε θα πείτε. Αυτές τις ημέρες ολόκληρη Ελλάδα βιάζεται στις Βρυξέλες και μάλιστα κατ` εξακολούθηση και όχι μόνο από έναν, αλλά  από τρεις- τέσσερις  που μας παίρνουν νουμεράδα, θες  λέγονται τρόικα, θες λέγονται θεσμοί, θες λέγονται Μπρούξελ γκρουπ και τελειώνει ο ένας αρχίζει ο άλλος  και όχι μόνο αυτό,  αλλά ζητάνε και να  τους πληρώνουμε κι από πάνω. Δε μας αφήνουν, ούτε ανάσα να πάρουμε, λες και τρώνε στιφάδο από το πρωί ως το βράδι .Με το δίκιο του αγανάκτησε ο Βαρουφάκης: Μάθανε πως…και πλάκωσε ολόκληρη η Ευρώπη Αν αυτός δεν είναι βιασμός  τότε ποιος είναι; Το ότι βίασε τη γυναίκα του; Σιγά τον βιασμό. Με τον παρά μου …και την κυρά μου – λέει η παροιμία! Διαφωνείτε;
                                             Σταύρος Ιντζεγιάννης



Πέμπτη 12 Μαρτίου 2015

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 13/3/2014





                                                                   ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    Η ΠΟΙΗΣΗ

   Η παγκόσμια ημέρα της ποίησης που γιορτάστηκε προχθές συνέπεσαι  με την  ποίηση που απολαμβάνουμε-οι θρησκευόμενοι ιδιαίτερα  αλλά και ο πολύς κόσμος- αυτές τις ημέρες  που  κυριαρχούνται από τον Ακάθιστο Ύμνο  καθώς οι χαιρετισμοί στη Θεοτόκο γεμίζουν με την υμνολογία τους το νου και την καρδιά αλλά και  αποτελούν μιαν ύψιστη αισθητική απόλαυση ουρανόδρομων ήχων. Αγλάισμα ακοής και ανάταση ψυχής.
  Και δεν είναι μόνο ο Ακάθιστος Ύμνος .Η ημέρα της ποίησης παραπέμπει σε έναν ξεχωριστό ποιητικό κλάδο .Τη θρησκευτική ποίηση που αποτελεί ότι ωραιότερο έχει γραφεί καθώς συνδυάζει την αρμονική σύζευξη  των ήχων με την νοηματική πληρότητα και την απαράμιλλη εικονοπλασία.
   Από γενική άποψη εξετάζοντας τη θρησκευτική ποίηση θα λέγαμε ότι στηρίζεται σε δύο τεράστιους πυλώνες. Την ποίηση της Παλαιάς Διαθήκης και την Ποίηση της Καινής όσο μπορώ να τις εξετάσω από την απλή αισθητική τους άποψη. Το τονίζω αυτό, γιατί το να μπεις στο βάθος των ύμνων της Καινής ή των ψαλμών της Παλαιάς Διαθήκης, δεν αρκεί η ακουστική απόλαυση, ούτε η ενασχόληση με την ποίηση, αλλά χρειάζονται και θεολογικές γνώσεις  ώστε να μπορέσεις  να ερμηνεύσεις τις αλληγορίες τους συμβολισμούς αλλά και το υπέρλογο που καθιερώνεται σαν ποιητικό ρεύμα όταν ψάλλεις Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε  
   Στην ποίηση της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωρίζουμε τους ψαλμούς , το άσμα  ασμάτων τη σοφία Σειράχ τις προφητείες  τα γνωμικά ενώ η ποίηση της Καινής Διαθήκης κυριαρχείται εν πολλοίς από την παρουσία της Θεοτόκου.
    Προσωπικά θεωρώ την Παλαιά Διαθήκη ένα ποιητικό κείμενο από την αρχή έως το τέλος. Η γλώσσα, η ευγένεια των λέξεων, η αισθητική των ήχων που παράγει το κείμενο, αλλά και η εικονοπλασία –δηλαδή οι εικόνες που δημιουργούνται με την ανάγνωση-είναι ποιητικές συνθέσεις υψηλοτάτου επιπεδου.
  .Όταν λ.χ  διαβάζουμε στη Γένεση « γενηθήτω φως και εγένετο φως» αυτό είναι   ένα ποίημα που έχει όλα τα στοιχεία  μιας ανώτερης ποιητικής δημιουργίας. Έχει μια πλήρη εικόνα-από το σκοτάδι στο άπλετο φως- έχει  μια νοηματική πληρότητα-η δημιουργία του κόσμου εκ του μη όντος- έχει δομικά αρχή και τέλος καθώς  «Είδεν ο Θεός το φως ότι καλόν και διεχώρησεν ο Θεός ανά μέσον του φωτός και ανά μέσον του σκότους και εκάλεσεν ο Θεός το φως ημέραν και  το σκότος εκάλεσεν νύκτα…»
   Διαβάστε τον 50ο ψαλμό  « ραντιείς με υσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι»και δείτε αν υπάρχει τελειότερο ωραιότερη ποίηση ή τον 41ο « ον τρόπον επίποθεί η έλαφος επί τας πηγάς των υδάτων ούτω επιποθεί η ψυχή μου προς Σε ο Θεός»για να σταθώ στους πιο γνωστούς μας , παρά το γεγονός ότι δεν είναι οι μόνοι που θα ζήλευαν όλοι οι μεγάλοι μας ποιητές.
    Ωστόσο οι ημέρες αυτές  που προηγούνται της Μεγάλης Εβδομάδος κυριαρχούνται από την παρουσία της Θεομήτορος και  όπου η ποίηση βρίσκεται στο απόγειο της τελειότητας  
   Από την άποψη της ποιητικής σύνθεσης  -όσο κι αν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις το κείμενο από το ερμηνευτικό του βάθος- η αρμονία των λέξεων η επιγραμματικότητα της σύλληψης, ο τρόπος με τον οποίον ο υμνωδώς αναπτύσσει τον ύμνο, η  σύζευξη των ήχων δύσκολα συναντώνται σε ποιητικό κείμενο. Η εσωτερική αρμονία, ο ρυθμός, μια επανάληψη που παρατηρείται σε αρκετές περιπτώσεις  η μεγέθυνση ή η επιγραμματικότητα αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά της ποιητικής  του Ακάθιστου Ύμνου.  Η πληρότητα του νοήματος αποτελεί έμπνευση που μόνο με την ευλογία του Θεού μπορεί να κατορθωθεί.
  Οι εικόνες που δημιουργούνται με την ανάγνωση συντηρούν αυτό που θα λέγαμε υπέρλογο. Διότι πως αλλιώς να χαρακτηρίσεις  την εικόνα «πυρίμορφον όχημα του Λόγου» ή «όρος αλατόμητον»ή ακόμη  σταχυολογώντας πρόχειρα « ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς» και «βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαλμοίς»
   Και ακόμη  «Χαίρε όχημα ηλίου του νοητού άμπελος αληθινή  τον βότρυν τον πέπειρον η γεωργήσασα οίνον στάζοντα, τον τας ψυχάς ευφραίνοντα »
  Είναι δύσκολο η ανθρωπίνη ποιητική έμπνευση να αρθεί στο ύψος τόσο τέλειας  δημιουργίας, ώστε ο ύμνος πέρα από την αρμονία των ήχων, η νοηματική τους  έξαρση να συντείνει στην ανύψωση του ανθρώπου προς το Θείο.
  Αλλά πέρα από όλα αυτά, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε –κατά την προσωπική μου γνώμη- ότι δεν έχει γραφεί τόσο τέλειο ποίημα όσο  με δύο μόνο λέξεις δίνεται με τον στίχο, Χαίρε Κεχαριτωμένη
      Σταύρος Ιντζεγιαννης

Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

ΓΝΩΜΗ 7/2/14



                                       ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
       ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ

    Τον τελευταίο καιρό το πολιτικό μας λεξιλόγιο πλουτίστηκε με την λέξη κωλοτούμπα που σημαίνει ότι άλλα υποσχέθηκα και άλλα κάνω Κάτι που όμως δεν είναι περίεργο, γιατί όπως έλεγε και ο Oskar Wilnd. Στην πολιτική και στον έρωτα, άλλα λέμε, άλλα εννοούμε και άλλα κάνουμε!
 Η διαφορά είναι ότι στην πολιτική κάνεις πράγματα που δε λες και λες πράγματα που δεν κάνεις. Το αν σε πιστεύουν ή όχι δεν είναι δικό σου πρόβλημα. Είναι πρόβλημα αυτών που σε ψηφίζουν. Άλλωστε σε περιπτώσεις όπως η Ελλάδα, ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται - λέει ο λαός  με τη  σοφία του. Άλλο το τι θέλεις  και άλλο τι μπορείς και ακόμη άλλο τι σ` αφήνουν να κάνεις!
    Κάθονται δυο γαβριάδες  γύρω στα 13- 14 χρονών στην Πλατεία Όλγας και χαζεύουν ένα κορίτσαρο που περνάει με τα μίνι της και με τα ωραία της τριζάτη και καμαρωτή σαν τσολιάς των ανακτόρων.
  - Ρε συ τη βλέπεις  αυτή, την κάνω δική μου ότι ώρα θέλω.
  -Άντε ρε.
   Σηκώνεται ο τύπος και πάει δίπλα της. Αν σου δώσω χίλια ευρώ κάνουμε έρωτα;
 -Α να χαθείς παλιοαλήτη.
  Προχωράει μερικά βήματα, από πίσω  ο παιδαράς της ξαναλέει « Αν σου δώσω  10 χιλιάδες ευρώ, δέχεσαι;»
  -Τσακίσου παλιόπαιδο μη φωνάξω την αστυνομία.
   Την αφήνει  να κάνει μερικά βήματα ακόμη και της την ξαναπέφτει :Αν σου δώσω 200 χιλιάδες ,δέχεσαι να πλαγιάσουμε :
 -Για στάσου βρε παιδί μου, τη μανία σ`έχει πιάσει- υποχωρεί η τύπισσα. Τέλος πάντων αφού… επιμένεις.
 - Οπότε γυρίζει ο δικός σου και φωνάζει στον άλλον :Τι σου έλεγα Γιάννη, θέληση υπάρχει. Λεφτά μας λείπουν!!!
   Το ανέκδοτο βέβαια δεν έχει σχέση με τα δικά μας πολιτικά συμβαίνοντα, αλλά σαφώς υποδηλοί ότι στη ζωή πολλά πράγματα θέλουμε να κάνουμε, αλλά δε φτάνει να θέλεις, αλλά και να μπορείς – να έχεις τη δυνατότητα. Στην περίπτωσή μας καλό και άγιο το πρόγραμμα-ποιός στραβός δε θέλει το φως του;- αλλά το σπουδαίο είναι να έχεις τη δυνατότητα να το εφαρμόσεις ή να σε αφήνουν οι συνθήκες.
   Κωλοτούμπες σύμφωνα με τα λεξικά της …αγοράς υπάρχουν πολλών ειδών .Οικονομικές, οικογενειακές, πολιτικές και ακόμη και ερωτικές.
  Γύρω στο 82-84 που ο μακαρίτης ο Αντρέας φρόντισε να αποποινικοποιήσει τη μοιχεία, είχε κάνει θραύση στο δικαστήριο όπου μια κυρία μήνυσε τον παντρεμένο, ήδη, εραστή της διότι την …απατούσε
   -Διότι κύριε δικαστά- εξήγησε, το να απατά τη γυναίκα του με εμένα, είναι τέλος πάντων…κατανοητό. Όλοι οι καθώς πρέπει κύριοι έχουν  εκτός από τη γυναίκα τους και μία τρυφερή φίλη να τους ξεκουράζει. Αλλά να απατά και εμένα με άλλη, αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο διάβολος. Έχω άδικό ;
   - Κυρία μου απόρησε ο δικαστής – για το Θεό είναι βέβαιο ότι δεν το θέλει, αλλά ο διάβολος γιατί να έχει αντίρρηση;
   Φυσικά οι διασημότερες κωλοτούμπες έχουν σημειωθεί στην πολιτική, όπου με τον θάνατο των ιδεολογιών, που κατέρρευσαν μαζί με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, έβαλαν την ταφόπετρα στις ιδεολογικές διαμάχες οι οποίες χαρακτήρισαν τον 18ο και 19ο αιώνα μέχρι τα τέλη του 20ου.
΄ Ας μη ξεχνάμε το άτυχο τέλος που είχαν τα συνθήματα για «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα » που έθρεψαν τις ελπίδες  ενός ολόκληρου κόσμου, καταλήγοντας στην περίφημη κωλοτούμπα του Ναπολέοντα, ο οποίος από Ύπατος, υπερασπιστής τη δημοκρατίας  (Υπατεία 1799-1802)αναγορεύτηκε  Αυτοκράτορας και αιματοκύλησε τον τότε κόσμο
  Αλλά γιατί μιλάμε για ξένους ;Στη μυθολογία μας η μεγαλύτερη Θεϊκή κωλοτούμπα σημειώθηκε όταν ο Απόλλων, ενώ είχε υποσχεθεί στη Θέτιδα ως δώρο του γάμου της με τον Πηλέα, το παιδί που θα γεννήσει να είναι αθάνατο, εν τούτοις στην Τροία  αυτός ο ίδιος ο Απόλλωνας κατέβηκε και βοήθησε τον  Πάρη να σκοτώσει τον Αχιλλέα. Ε, όταν οι θεοί κάνουν τέτοιες κωλοτούμπες τι περιμένεις από τους θνητούς ;
                                   Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ 12/4/2/14




                                                         ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
  
    ΟΥΑΟΥ
   
  Το χρήμα δεν κάνει την ευτυχία αλλά σε βοηθάει να περάσεις τη δυστυχία σου …πιο άνετα !!!
  ----------
     Πρωτοσέλιδο στα διεθνή γεγονότα το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδος  που επικεντρώνεται στη λιτότητα- εξαθλίωση που μας επέβαλαν οι δανειστές μας, για να πληρωθεί το ρηθέν και έκτοτε εν ισχύει, ότι το βερεσέ κρασί μεθάει δυο φορές. Μια που το πίνεις και μια που το ξεπληρώνεις.(μεταξύ μας: Καλλίτερα μεθυσμένος που τα βλέπεις όλα διπλά παρά  αδέκαρος)
     Φυσικά  το παγκόσμιο ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο κρατικό χρέος,  με τον  κ. Λαφαζάνη, να επιμένει να σκίσει τα μνημόνια και ότι έχει σχέση με χρέη, θυμίζοντας το ωραίο θεατρικό έργο του Ντάριο Φο «δεν πληρώνω , δεν πληρώνω» αντίθετα από την επίσημη κυβερνητική γραμμή, που μάχεται στις Βρυξέλες, να πείσει ότι «ναι μεν…αλλά». Δηλαδή αναγνωρίζουμε το χρέος μας, αλλά να βρούμε κάποια φόρμουλα  να το πληρώσουμε και να μη ζοριστούμε κιόλας, γιατί «Απάνω που έμαθα το γάιδαρό μου να μη τρώει, μου ψόφησε αφέντη μου, είπε ο Χότζας στο ανατολίτικο ανέκδοτο!!!»
   Άλλωστε όπως έχει πει και κάποιος διάσημος μπαταχτσής, η εξυπνάδα είναι να ζεις με τα ξένα, με τα δικά του ζει ο καθένας.
   Χρέη υπάρχουν δύο ειδών. Το κρατικό που  οικονομικό και πολιτικό μαζί, στραγγαλίζει όπως είναι επόμενο την κοινωνία, με αντίκτυπο σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς, με πρώτη την ανάπτυξη, την ανεργία, την υγεία μας, την παιδεία και όλα τα παρελκόμενα που το ένα τους επηρεάζει το άλλο, σαν συγκοινωνούντα δοχεία.     
  Το άλλο χρέος είναι το ατομικό που είναι και το σπουδαιότερο. Διότι τα κρατικά χρέη θα τα κανονίσει ο κ. Βαρουφάκης και στο κάτω – κάτω ότι γίνει για όλους θα γίνει και για σένα (εδώ αδερφέ μου βγάλαμε ολόκληρη κατοχή και δε θα βγάλουμε μια …πείνα παραπάνω ; )
   Τα ατομικά χρέη  τα οποία  είναι και τα χειρότερα, είναι πολλών ειδών με σπουδαιότερα τα οικογενειακά και τα…ερωτικά!
    Θα διαφωνήσετε ίσως, αλλά στη δική μου γενιά, το οικογενειακό χρέος ήταν το υπ` αριθμόν ένα μέλημα του οικογενειάρχη και που ακόμη και μέχρι σήμερα εξακολουθεί, αλλά με άλλη προτεραιότητα.
   Παλαιά το πρώτο χρέος που αντιμετώπιζε η οικογένεια ήταν η αιματηρή οικονομία (σε βάρος  της προσωπικής άνεσης) για να  αφήσουμε ένα σπίτι στα παιδιά μας. Χώρια που ο θεσμός της προίκας  απαιτούσε να έχεις να δώσεις στον γαμπρό  ένα προικώο διαμέρισμα ή μαγαζί εκτός και από τα μετρητά που πολλοί απαιτούσαν. Ήταν η εποχή που η κόρη δε δούλευε και ο γαμπρός συνεχώς απαιτούσε. Πολλές φορές μάλιστα και με την απειλή την παραμονή του γάμου, το λεγόμενο …πανωπροίκι!
  -Η μου γράφεις και το μαγαζί ή δεν πάω στην εκκλησία
  -Μα δεν είχαμε πει για το μαγαζί
  -Ναι αλλά βλέπετε τα πράγματα έχουν στριμωχτεί και…
   Σήμερα ο έντονος συγχρωτισμός με τον έξω από μας κόσμο, η εύκολη πρόσβαση στα τεκταινόμενα στην αλλοδαπή και η εισαγωγή νέων ηθών στο όνομα μιας δήθεν απελευθέρωσης από αξίες και ταμπού καθώς και κάποιος νεφελώδης διαφωτισμός, άλλαξαν τα ήθη μας, χωρίς όμως να αλλάξουν και το χρέος του γεννήτορα. Η προίκα εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά η προτεραιότητα είναι η σπουδή που και πάλι αποτελεί το ύψιστο χρέος του πάτερ φαμίλια, ο οποίος πρέπει να στερηθεί τα πάντα, προκειμένου να σπουδάσει το παιδί του.   
  Και το χρέος του παιδιού θα ρωτήσετε ; Αυτό που κάποτε λέγαμε : Να μου δώσει ένα ποτήρι νερό ; Λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω αλλά αυτό δεν υπάρχει στη λίστα με τα χρέη. Ο κόσμος  άλλαξε- αλλάξαν οι καιροί –αν δεν το έχετε καταλάβει
   Μια τρίτη κατηγορία είναι τα ερωτικά χρέη που εξοφλούνται στα σκαλιά της εκκλησίας και όπου ο μεν γαμπρός φοράει μαύρα η δε νύφη άσπρα. Ο συμβολισμός είναι ότι ο μεν γαμπρός υπογράφει τη… δυστυχία του η δε νύφη την… αγνότητά της !
 -Ορίστε ; Την αγνότητά της είπατε ; Ουάου που  λέει κι ο Βαρουφάκης!!! 
                                 Σταύρος Ιντζεγιάννης











ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 28/2/14




                                                  ΚΑΘ ΟΔΟΝ
    ΑΣΠΙΛΕ ΑΜΌΛΥΝΤΕ ΑΦΘΟΡΕ ΆΧΡΑΝΤΕ

   Ο Μητσος ο Κατσάνος όρμισε μέσα στην εκκλησία , έριξε μια ματιά τριγύρω αλαφιασμένος  σα να `ψαχνε κάπου να κρυφτεί και μετά έσπρωξε την πόρτα του Ιερού και χώθηκε μέσα.
    -Παπά – Γιώργη σώσε με με  κυνηγάνε οι Γερμανοι. Θα με σκοτώσουν.
    -Τι έκανες ευλογημένε μου
    -Άστα παπά μου δεν είναι ώρα. Μόνο κρύψε με. Στο Θεό που λειτουργείς κινδυνεύουν πολλοί.. Κρύψε με.
   Έξω ο Θωμάς ο ψάλτης έψελνε Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια
   -Να μπω κάτω από την Αγία Τράπεζα
 -Δεν είναι κρυψώνας εκεί θα σε βρουν  αμέσως Έξυσε το κούτελό του ο παπάς και σα να του ήρθε εξ ουρανού φώτιση ξεκρέμασε το ράσο του από τον καλόγερο. Φόρεσέ το είπε και βγες να πεις το Άσπιλε Αμόλυντε
 - Δεν το ξέρω παπά μου.
 Πάρε το βιβλίο να το διαβάσεις, όσο μπορείς πιο καθαρά και πιο αργά. Να μη τρέμεις, Θα σε βοηθήσει η Παναγία. Βγήκε από το αριστερό βημόθυρο κάτι είπε του ψάλτη κι εκείνος πηδώντας «το πάτερ ημών»  έφτασε στο άσπιλε.
   Μόλις που πρόλαβε. Ένας Γερμανός  αξιωματικός με τρεις οπλισμένους στρατιώτες μπήκαν  στην εκκλησία, σπρώχνοντας τον κόσμου που ήταν στην είσοδο, αδιαφορώντας για τη λειτουργία. Παραμέρισε κάποιους, στα στασίδια έψαξε στο παγκάρι ρίχνοντας άγρια βλέμματα παντού και μετά βάλθηκε να ψάχνει και στη μεριά των γυναικών.
   Ο Μήτσος ο Κατσάνος τυλιγμένος στο ράσο του παπά Γιώργη συνέχιζε την ανάγνωση. « Η Θεόν λόγον τοις ανθρώποις τη παραδόξω σου κυήσει ενώσασα και την απωσθείσαν φύσην του γένους ημών τοις Ουρανίου συνάψασα…»
     Ο Γερμανός έδωσε μια σπρωξιά στην πόρτα του ιερού και μπήκε μέσα .Κάτι γαύγισε στον παπά Γιώργη απειλητικά κι άρχισε να ψάχνει παντού σηκώνοντας ως και το σκέπασμα της Αγίας Τράπεζας. Φτωχική η εκκλησία  ακόμη φτωχικότερο και το ιερό της
    Κάτι μουρμούρισε και ξαναβγήκε έξω.  Έριξε μια ματιά από το ύψος του ιερού στο εκκλησίασμα και σαν κάτι να μην του πήγαινε καλά πλησίασε  προς τον Κατσάνο  που εξακολουθούσε να διαβάζει.
 « Αλλ` ως του φιλανθρώπου Θεού μήτηρ φιλανθρώπως σπλαχνίσθητι επ΄εμοί τω αμαρτωλώ…»
   Έβαλε το μαστίγιό του κάτω από πηγούνι του να του σηκώσει το κεφάλι και μισοέκλεισε τα μάτια να τον δει καλλίτερα
  Εκείνη τη στιγμή ένα γυναικείο χέρι μπήκε μπροστά στα μάτια του και τα πάντα  θόλωσαν. Έκανε να τινάξει το κεφάλι του να διώξει τη θολούρα αλλά τα πάντα μέσα στο Ναό είχαν χαθεί μέσα σε μια ομίχλη.
   Ο Γερμανός έμεινε μια στιγμή αναποφάσιστος και μετά από  κάποιον δισταγμό ξαναεπιχείρησε να δει το πρόσωπο του  Μήτσου. Αλλά και πάλι εκείνο το χέρι του`φραξε τα μάτια. Ο ναός είχε γεμίσει σκιές.
 Γύρισε να φύγει .Αλλά λες και άλλαξε γνώμη έκανε νόημα  στους στρατιώτες του και άρπαξαν δυο άντρες όμηρους-ποιος ξέρει.
 Έγινε ένα σούσουρο στην εκκλησία .Μη –μη φώναξαν μερικοί Δυο γυναίκες άρχισαν τα σκουσμάρια Κάποια παιδιά βάλανε το κλάματα.
   Ο παπά Γιώργης όρμισε από ιερό όπως ήταν με τα άμφια, γονάτισε μπροστά τον Γερμανό και του αγκάλιασε τις μπότες Ύστερα μη ξέροντας πώς να το πει, του άπλωσε τα χέρια του να του φορέσει αυτουνού τις χειροπέδες.
    Για δυο λεπτά έγινε μια σιωπή Ξαφνικά ο Γερμανός ένοιωσε πάλι εκείνο το χέρι πάνω στην καρδιά του, απαλό τρυφερό σα χάδι που είχε χρόνια να το νοιώσει. Έσκυψε σήκωσε τον γέροντα και του φίλησε το χέρι με σεβασμό Πήρε τους στρατιώτες του κι έφυγε
    Ο Μήτσος ο Κατσάνος είχε σταματήσει το άσπιλε  αμόλυντε, άφθορε γιατί τα γράμματα είχαν μουσκέψει από τα δάκρυά του. Ο Θωμάς ο ψάλτης,  μη ξέροντας τι να κάμει χαμένος μέσα στη συγκίνηση της στιγμής που ήταν γεμάτη από τη Θεία Χάρη της, είχε πιάσει ένα σιγανό τεριρέμ που ήταν κάτι σαν ευχαριστήριο δοξολόγημα.
   Ο αγαθός παπά-Γιώργης στάθηκε στην ωραία πύλη και είπε «Παιδιά μου σήμερα η Παναγία μας έβαλε το χέρι της και σωθήκαμε. Ελάτε να ψάλουμε όλοι μαζί « Την ωραότητα της Παρθενίας σου και το  υπέρ λαμπρόν το της αγνοίας σου…»
------------------------    Σαύρος  Ιντζεγιαννης
 Παράκληση
 Ο Σύλλογος Προστασίας του Αγέννητου Παιδιού διοργανώνει την Παχαλινή της αγορά  (Μπαζάρ) προς ενίσχυση των σκοπών της που καθημερινά και πιο πολύ αυξάνονται. Στην Αγορά Αργύρη από την Πέμπτη 5 Μαρτίου το απόγευμα και από το πρωί συνεχώς όλες τις ημέρες μέχρι την Κυριακή 8 του μηνός  Η παρουσία σας θα μας ενθαρρύνει για τη σνέχιση του έργου μας.

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 7/3/14




                                             Καθ οδον
     Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΥΛΑ

     Η Παρασκευούλα  ίσιωσε το κορμί της, καθάρισε τα γυαλάκια της κι άνοιξε τη σύνοψή της  να παρακολουθήσει τον ψάλτη που μπροστά στην Παναγία άρχιζε τον υπέροχο ύμνο της : Άσπιλε – Αμόλυντε –Άφθορε – Αχραντε.
   Ο  νους της για λίγο ξεστράτισε. 1946. Παρασκευή χαιρετισμών. Τελευταία τάξη του οχταταξίου θηλέων.
   Φέτος –ανακοίνωσε ο γυμνασιάρχης κ Ευσταθίου παρακάλεσα  τον πρωτοπρεσβύτερο και στους Γ χαιρετισμούς  μια μαθήτρια από τη χωρωδία μας θα πει το Άσπιλε, έτσι  τιμή για το γυμνάσιό μας
  Η καρδιά της Παρασκευούλας φτερούγισε Αχ να ήταν αυτή! Μα ναι σίγουρα αυτή θα ήταν, γιατί ήταν η πρώτη  στις πρώτες, είχε  την ωραία κοντράλτα φωνή της, ήξερε μουσική και άλλωστε σε κάθε εκδήλωση αυτή βάζανε μπροστά. Το  είχε σίγουρο. Άλλωστε και οι συμμαθήτριές της – κι ας ζήλευαν βέβαια-το παραδεχότανε. Ποια άλλη θα μπορούσε να σταθεί μπροστά στην εικόνα της Παναγίας και να ψάλλει Αγνή Παρθένε Θεόνυμφε Δέσποινα.
  -Μαμά – μαμά θα πω το άσπιλε.
  -Κοριτσάκι μου προσπάθησε να την προσγειώσει λίγο η κυρά –Ρήνη. Πως είσαι σίγουρη; Μακάρι δε λέω αλλά…  άφησε να σου το προτείνουν .
 -Είναι σίγουρο σου λέω, Σίγουρο. Άρχισε να κάνει πρόβες μπροστά στον καθρέφτη της. Να λογαριάζει την κάθε κίνηση. Που θα  σήκωνε τα μάτια της να αντικρύσει την Παρθένο, που θα έσκυβε ταπεινή ,χαμηλώνοντας τη φωνή όπως έπρεπε, δοξολογώντας τη μητέρα του Θεού. «Η των απελπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων  βοήθεια, η ετοίμη αντίληψη  των εις προστρεχόντων…»
   Ναι θα το έλεγε έτσι από τα βάθη της καρδιάς της. Σίγουρα  αυτή…
   Σίγουρα; Δεν το είπε. Από την Τρίτη κιόλας ο γυμνασιάρχης  το ξεκαθάρισε. Θα το έλεγε ή Χριστίνα η Μ.. η ανεψιά του στρατηγού  Γ.Μ… που το είχε απαιτήσει, διότι όπως είπε και ο πρωτοπρεσβύτερος, η εκκλησία είχε υποχρεώσεις στον  στρατηγό, που πάντα βοηθούσε –να φανταστείς ότι  είχε με δικά του έξοδα επαργυρώσει την εικόνα του Αϊ- Γιώργη
  -Κοριτσάκι μου της είπε και ο πνευματικός της, δεν πειράζει. Η Παναγία μας ξέρει  πόσο θα ήθελες να την υμνήσεις και είναι σαν να το είπες εσύ.
   Ναι αλλά…άλλο να το πεις εκεί μπροστά σε όλο το εκκλησίασμα. Και το είχε μάθει τόσο καλά Τόσο μελετημένα..
  - Θα το πεις  του χρόνου.
   Ήταν βλέπεις και ο στρατηγός  στη μέση. Τι να έκανε .Τι μπορούσε να κάνει ; Ίσως του χρόνου…παρηγορήθηκε. Θα παρακαλούσε τον πρωτοψάλτη  που ήταν και γνωστός του πατέρα της.
  Δεν το είπε ούτε τον άλλο χρόνο- Παρασκευή χαιρετισμών ο πατέρας της χαροπάλευε  με τον καρκίνο του και ύστερα μπήκε στη δίνη του βιοπορισμού να φροντίζει τη μητέρα της που ανίκανη κι αυτή μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία ώσπου έμεινε κατάκοιτη χαμένη στη νόσο του Αλτχάιμερ καθώς είπαν οι γιατροί.
   Τη ρήμαξαν τα χρόνια και οι συμφορές. Οι γαμπροί άφαντοι κι αυτοί. «Αν είναι να`ρθει θε να`ρθεί  Αλλιώς θα προσπεράσει» είχαν προσπεράσει όλοι τους Πως να παντρευτείς χωρίς προίκα. Χωρίς να  δώσεις, πικρό αντάλλαγμα εξαγοράς (!)  ένα σπίτι…
  -Σπίτι; Ένα  μικρομάγαζο – το καρβουνιάρικο του πατέρα της , το πούλησαν για να πολεμήσουν το… θεριό. Μια καμαρούλα όλη κι όλη είχε απομείνει από το αλλοτινό διώροφο !
  Όμως θεομόναχη –μια συνταξούλα όλη κι όλη ίσια – ίσια να μη ζητιανεύει και εκείνη η επιθυμία να πει κάποτε το Άσπιλε μπροστά Της .
  Κάθε Παρασκευή χαιρετισμών φόραγε τα καλά της και το έλεγε μπροστά στο εικόνισμα της Παρθένου στο εικονοστάσι τους, όσο πιο καλά  μπορούσε. Ώσπου…¨Ώσπου ξεθώριασε και η επιθυμία της μαζί με τα νιάτα της,
--------------  
Μια γριούλα κυρτωμένη άνοιξε τη σύνοψή της και βάλθηκε να σιγομουρμουρίζει το ύμνο παρακολουθώντας τον βοηθό του πρωτοψάλτη που το έλεγε. Ύστερα με το σκόλασμα ακουμπώντας στο μπαστουνάκι της γύρισε στο φτωχικό της. Όμως δεν πρόλαβε καλά – καλά να γυρίσει τον διακόπτη κι έπεσε στα γόνατα. Παναγία μου-Παναγία μου.
  Το σπίτι γέμισε ένα φως υπερκόσμιο. ’Άπλετο. Εκτυφλωτικό.
   -Σήκω επάνω  Παρασκευούλα- άκουσε τη φωνή-και ψάλε με .Ψάλε μόνο για μένα όπως τόσα χρόνια το επιθυμείς. Αυτή τη χάρη θέλω από  εσένα σήμερα.
  Η Παρασκευούλα ίσιωσε το κορμί της  κι άρχισε :Άσπιλε Αμόλυντε …Παναγία Παρθένε. Ύστερα καθώς τελείωνε κλαίγοντας άκουσε πάλι τη φωνή 
  Σ`ευχαριστώ Παρασκευούλα. Κανείς δε με έψαλε τόσο ωραία, όσο εσύ .Να `σαι ευλογημένη!!!
       Σταυρος Ιντζεγιαννης  

ΓΝΩΜΗ 9/3/14



                                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
      ΕΥΑ ΕΥΑ

     Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε η γιορτή της γυναίκας χτες , καθώς ο ρόλος της,- με δική της ευθύνη- αντί να  ισχυροποιηθεί  διαρκώς απομυθοποιείται. Κάποτε την είχαμε θεοποιήσει. Της γράψαμε τραγούδια, ποιήματα, τη ζωγραφίσαμε ντυμένη, γυμνή, θεόγυμνη, της κουβαλήσαμε τον ουρανό με τα άστρα, της χαρίσαμε από δαχτυλίδια και βραχιόλια μέχρι παλάτια γονατίσαμε  μπροστά της, κάναμε όρκους (μεταξύ μας  τη φλομώσαμε και στο ψέμα) και ακόμη- ακόμη το χειρότερο τη παντρευτήκαμε και τη βάλαμε αφεντικό στο… κεφάλι μας!!!
    Η γιορτή της γυναίκας χτες . Θυμήθηκα τη μάνα μου που είχε υψώσει κάποτε τα φωνή της : Για ακούστε εδώ. Εγώ είμαι η βασίλισσα του σπιτιού. Και ο πατέρας μου απάντησε γελώντας κατά τη συνήθειά του. «Ναι Ευγενία μου εσύ είσαι η βασίλισσα, αλλά εγώ είμαι ο…αυτοκράτωρ»
     Ωστόσο αν είναι αλήθεια αυτό που λέγεται ότι ο Θεός είναι αλάθητος,το ερώτημα παραμένει. : Ποιος έφτιαξε τη γυναίκα ; Άλλωστε το ότι η Εύα  φτιάχτηκε από το πλευρό του άντρα δε έχει σημασία. Λίγες φορές  σηκώνονται τα πόδια και βαράνε το κεφάλι;
     Εγώ κυβερνώ το σπίτι μου καμαρώνει ο Παμίνος και κάνω… ότι μου πει η γυναίκα μου
  Στο στόχαστρο του γυναικείου κινήματος ανέκαθεν η ισότητα των δύο  φύλων ( και όχι των δύο…φίλων - όπως υποστηρίζουν μερικές  ) έφερε τα πάνω- κάτω κι ανέτρεψε την ισορροπία που στηριζότανε στην πρωτοκαθεδρία του άντρα του πολλά βαρύ .
  Έρευνα στο διαδίκτυο υπογραμμίζει ότι στους 1000 άντρες  ένας είναι αρχηγός. Οι άλλοι 999… ακολουθούν τη γυναίκα τους. Έχει ειπωθεί - από κάποιον ταλαίπωρο σίγουρα- «ο κλέφτης  ζητάει τα λεφτά ή τη ζωή σου» η γυναίκα  σου παίρνει και τα δύο
   Το ότι  η γυναίκα προσπαθώντας να αποκτήσει ίσα δικαιώματα με τον άντρα σκλαβώθηκε ακόμη περισσότερο είναι γεγονός αφού στην εποχή μας η γυναίκα  δουλεύει και στο γραφείο  και στο σπίτι με εξαίρεση βεβαία εκείνους που…αλλάζουν και τις πάνες του μωρού !!!
  Άλλωστε  όπως είχε πει κάποιος η φύση έδωσε στη γυναίκα τόση δύναμη που κανένας νόμος δεν μπορεί να της δώσει παραπάνω, κι ο Εντμον Ροστάν  είχε αφορίσει: «Μην έχεις τύψεις  αν σκέφτεσαι  άσχημα για τη γυναίκα σου Αυτή είναι σίγουρο ότι σκέφτεται πολύ χειρότερα πράγματα για σένα» και ο περιβόητος Ταλευράν : Καλύτερα στα πόδια τους, στην αγκαλιά τους στα γόνατά τους. Ποτέ στα χέρια τους !
      Εξ άλλου η συμβουλή του παππού όταν παντρευόμουνα ήταν : Είναι προτιμότερο να ζητάς  συγνώμην  γιατί ξενύχτησες με την παρέα σου παρά να της ζητήσεις την άδεια να ξενυχτήσεις
     Οι γυναίκες- έλεγε ο Σοπενάουερ - έχουν μακριά μαλλιά και…κοντό μυαλό !  Έπεσε έξω κι αυτός. Διότι οι γυναίκες –αλί και τρισαλί- έχουν  κατακτήσει ή κατακτούν όλες τις πρώτες θέσεις  από το κράτος έως την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Μη ξεχνάμε ότι μια γυναίκα σήμερα, κουνάει το δάχτυλό της σε όλη την Ευρώπη.
    Να σέβεσαι τη γυναίκα παραγγέλλει το Κοράνι των  Μωαμεθανών αλλά τις κλείνανε στα χαρέμια γιατί καλός ο σεβασμός, αλλά όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά!
 Στο Χριστιανισμό η γυναίκα απέκτησε τον αληθινό σεβασμό. Οι γυναίκες παραστάθηκαν στην αγωνία του Σταυρού, Αυτές μύρωσαν το σώμα του Κυρίου και αυτές ανήγγειλαν την Ανάσταση.
  Εκείνο που έχει να παρατηρήσει κανείς είναι ότι ενώ έχουμε τη γιορτή της γυναίκας, της μάνας, της πεθεράς, της κουνιάδας, της αδελφής της χήρας , της  ζωντοχήρας  έχουμε μια γιορτή  μόνο για τον πατέρα  κι αυτή δεν την ξέρει ούτε την υπολογίζει κανείς.
  Θα θυμάστε βέβαια που τρεις ή τέσσερις μήνες πριν, κάποια είχε φάει το ξύλο της ζωής της από τη μάνα της διότι την είχε πιάσει- τη μάνα της- στο μπάνιο με τον άντρα της « Μωρή αχάριστη της είπε, δε φτάνε που θυσιάζομαι για να σου κρατώ τον άντρα σου στο σπίτι να μη γυρίζει μα άλλες, αλλά μου ζητάς και το λόγο»
  Πες τε μου μετά  ότι δεν είχε δίκιο ο Σαίξπηρο που είχε πει ότι το γυναικείο μυαλό είναι ασυναγώνιστο  στο να εφευρίσκει τεχνάσματα.!!!
  Σταύρος Ιντζεγιαννης