Πέμπτη 20 Αυγούστου 2015

Εκκλησιολογος





                                                      ΚΑΘ ΟΔΌΝ

 ΜΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑΤΙΣΤΙΚΟ ΣΤΟ ΦΟΥΛ!

     Αφόρητη η ζέστη. Δεν είναι μόνο ότι έχει σκαρφαλώσει το θερμόμετρο στους 38ο και σου κόβει την ανάσα μάταια αναζητώντας  λίγον ίσκιο. Λίγη δροσιά. Αφόρητη και η κατάσταση στην οικονομία  με τις τράπεζες  κλειστές στην ουσία, αφού αναγκάζεσαι να στέκεσαι στην ουρά σαν επαίτης  για το …μεροκάματο του συνταξιούχου. Με το Παναγιά  βοήθα αρχίζουμε  την πρωινή μας προσευχή. Την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθιμι. Που αλλού; Με το Δόξα τω Θεώ ξανακάνουμε το Σταυρό μας το βράδι. η ισχύς μου ο πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός σκέπη το  πνεύμα το  Άγιο. Μια μέρα ακόμη ζήσαμε να λες !
    Ο βιοπορισμός δίνει τη δική του μάχη στους δρόμους της καθημερινότητας ενώ πολλά μαγαζιά παραμένουν κλειστά λόγω κρίσεως που καθημερινά όλο και πιο πολύ γίνεται αισθητή στο οικογενειακό βαλάντιο .Ελάχιστα είναι εκείνοι που αποτολμούν κάποιες υποτυπώδεις διακοπές –Όλο και λιγότεροι- λόγω κρίσεως. Χρειάζεται μιαν ανάπαυλα. Ξεκουραστείτε πριν κουραστείτε είναι η σοφή συμβουλή .Όμως άλλο η θεωρία κι άλλο η πράξη. Πώς να αποτολμήσεις διακοπές όταν στέκεσαι στην ουρά για 60 ευρώ που δεν ξέρεις αν θα σου τα δώσουν και αύριο!
     Γεμάτες οι παραλίες από την ελάχιστη ψυχαγωγία που μας απόμεινε και ευτυχώς που στην Πάτρα δικαιούμαστε λόγω γεωγραφικού χώρου λίγη θαλασσινή αίσθηση δροσιάς τόσο κοντινή μας. Δυο βήματα η πλαζ όπου με μηδαμινό έξοδο μπορείς να χαρείς  ό,τι οι άλλοι της  ηπειρωτικής ενδοχώρας στερούνται.
     Προσοχή. Οι ευπαθείς ηλικίες πρέπει να μη κυκλοφορούν με τον καύσωνα προειδοποιεί κάθε τόσο το ραδιόφωνο και η τηλεόραση. Αλλά πως; Μπορείς να μείνεις έγκλειστος σαν φυλακισμένος  όταν η ίδια η ζωή σε αναγκάζει να ξεπορτίσεις θες για τον γιατρό, θες για το φαρμακείο ,αλλά και για τον φούρνο ή τον μπακάλη. Το σούπερ μάρκετ καλό είναι να το αποφεύγετε γιατί τα συσκευασμένα τρόφιμα έχουν μεγαλύτερο Φ.Π.Α αλλά και διότι τα πάντα εκεί μέσα γεννούν πειρασμούς. Να πάρω κι αυτό , να πάρω και το άλλο. Στο ταμείο τραβάς τα μαλλιά σου …αν σου έχουν μείνει. Τι ήθελα και το έπαιρνα. Όμως άπληστο το μάτι. Αχόρταγες οι επιθυμίες
    Να κάθεσαι καλοκαιριάτικα με κλειστές τις πόρτες και να μη βγαίνεις έξω, στον ίσκιο βρε αδερφέ, έστω και με 40ο  να χαρούν τα μάτια σου το γαλάζιο του ουρανού, την πρασινάδα  των δέντρων ,την πολυχρωμία του γύρω αισθητού κόσμου, να ανασάνουν οι πόροι  του κορμιού σου τη φύση. Να δοξολογήσεις τον Ύψιστο για την ομορφιά της Δημιουργίας και για τα μάτια που σου έδωσε να τα βλέπεις και να τα χαίρεσαι.   
    Φτάνει μια χούφτα κρύο νερό από μια στάμνα, να δροσιστείς, τρία δάχτυλα να κάνεις το σταυρό σου και μια ντοματοσαλάτα να φας και να χορτάσεις .Όλο τον κόσμο δηλαδή !
    Και να σκεφτείς ότι  παραπονιόμαστε  εμείς στη Πάτρα που σε πέντε λεπτά  βρίσκεσαι από τη θάλασσα στο βουνό. Τέτοια ευλογία Θεού που θα τη ζήλευαν πολλές πόλεις.
    Ευλογία – ναι .Στην θαλάσσια ζώνη ο Αγι-Αντρέας  πολιούχος και προστάτης μας. Λίγο πιο πάνω στο λόφο η Παναγιά η Γηροκομίτισσα να σκέπει –απόρθητον τείχος και προστασία. Και μιλάμε ; Γκρινιάζουμε ;Ανικανοποίητοι εν παντί και πάντα. Χειμώνας δε μας αρέσει. Κρύο – βροχή-αγιάζι. Καλοκαίρι –ζέστη- καύσωνας, πάλι με την γκρίνια μας.
   Πριν μισό μόλις αιώνα , ίσως κάτι παραπάνω, δεν είχαμε ψυγείο , δεν είχαμε κλιματισμό, δεν είχαμε τηλεόραση πολλοί ούτε ραδιόφωνο .Πλυντήριο; Σκάφη. Μοσχοβόλαγε η μπουγάδα της μάνας. Είχαμε  μια στάμνα που κράταγε το νερό δροσερό και μαγκάλι τον πολύ χειμώνα. Τη κλούβα για το φαγητό που περίσσευε. Περίσσευε ;Δε νομίζω, ούτε που έφτανε καλά – καλά και είμαστε ευτυχισμένοι.
   Ευτυχισμένοι – ναι. Σήμερα ζούμε τη δυστυχία της αφθονίας και του καταναλωτισμού που μας κρατά όμηρους στην παγίδα του ψευδαιμονισμού και όχι μόνο .Μας παρασέρνει σαν άχυρα στον άνεμο.
   Προχτές στην Ευαγγελίστρια ,φίλος γύρισε να φύγει στο «Πάτερ ημών»
  -Που πας- απόρησα. Δεν τελείωσε η λειτουργία.
  -Αργεί. Θέλω να πάω για  μπάνιο !!!
   38ο πρωί –πρωί .Θα τρελαθούμε ή τάχα έχουμε τρελαθεί προ πολλού και η ζέστη είναι η πρόφαση των ημερών .Έτσι για να έχουμε και τη συνείδησή μας τακτοποιημένη έστω και με το κλιματιστικό στο φουλ;   
                               Σταυρος Ϊντζεγιάννης

Εκκλησιολογος




                                                    ΚΑΘ ΟΔΟΝ
  ΝΗΣΤΙΚΌ ΑΡΚΟΥΔΙ
    
   Κοινή διαπίστωση των ημερών είναι ότι μπλέξαμε θυμίζοντας τον Δηληγιάννη που είπε στη βουλή ; Ήδη κύριοι βουλευταί αι περιπεπλεγμέναι περιπολοκαί του ημετέρου έθνους εις  περιπλόκους περιπλοκάς περιπλέκονται!
   Κανένας δε μπορεί να σηκώσει βάρος μεγαλύτερο από τις δυνάμεις του. Σοφία Σειράχ και εδώ το βάρος που φορτωνόμαστε ή πιο σωστά μας φορτώνουν είναι μεγαλύτερο από  αυτό που μπορούμε να σηκώσουμε.
   Κάθε μέρα καινούργια μέτρα, «τον γάιδαρό μου φόρτωνα γονάτισε από το βάρος» λέει μια Ανατολίτικη παροιμία. Μηδέν άγαν συμβούλευε και  ο Σόλων αλλά εδώ τραβάμε το σκοινί μέχρι να κοπεί να πέσουμε όλοι. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη  -Ανάμεσα σε δύο κακά το μη χείρον βέλτιστο αλλά πιο είναι τάχα το βέλτιστο ;:Είπαμε να πάμε στο γιατρό γιε μ` μου μήνυσε η θεία Αρχόντω από τα Θοδώριανα (Ψηλά στην Κωστηλάτα στα κρύα τα νερά)και μας πέθανε από τα φάρμακα.
  Η οικονομία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Μεϊμαράκης
  Μήπως εμείς βρισκόμαστε σε καλύτερη απαντά ο λαός «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Σιγά μπάρμπα βαράς να ισιώσει η καμπούρα μου  στο τέλος μού`σπασες τη ραχοκοκαλιά»
  Κοινή διαπίστωση είναι ότι οι πλούσιοι θα γίνουν –πλουσιότεροι και οι φτωχοί  φτωχότεροι, αυτό θα είναι το αποτέλεσμα της εφαρμογής   της δραχμής. Δε χρειάζεται να είσαι καθηγητής μαθηματικών Απλή αριθμητική. Η υποτίμηση είναι κάτι που το παραδέχονται όλοι. «Στο τέλος θα νικήσουμε αλλά δε θα υπάρχουν χέρια να μας χειροκροτήσουν»  είπε πει ο Τσώρτσιλ στον Β παγκόσμιο πολεμο.
   Σοφός ο λαός μας λέει άλλο να λες προχώρα κι άλλο να βαράς κι από πάνω και να`ναι και ανηφόρα. Ποιός έχει αντίρρηση ότι χρειάζονται θυσίες. Αλλά το σκοινί τράβα, τράβα στο τέλος θα κοπεί κάπου χρειάζεται και λίγο λάσκο. Να πάρουμε μια ανάσα  αδερφέ.
Θυσιαστείτε- είναι το καθημερινό σύνθημα, της κυβερνητικής πρακτικής που θυμίζει τη ποντιακή παροιμία. Μη ψοφάς αγελαδίτσα  μου του χρόνου θα σου κόψω φρέσκο χορταράκι.
  Και νέο πακέτο μέτρων από προχθές .Ποιο σκληρά, είναι το ρεζουμέ που προκύπτει. Σφίξτε και άλλο το ζωνάρι ανοίξτε και άλλες τρύπες.
  Τα λόγια είναι εύκολα  άρχοντά μου , με το στομάχι τι γίνεται; Δε φτάνει να θέλεις  αλλά και να μπορείς. Μια φορά λέει –στα παλιά χρόνια -αρρώστησε η γίδα του χωριάτη και την πήγε στον κτηνίατρο. Την κοίταξε ο γιατρός και του`δωσε  δυο κουτιά χάπια να της δίνει τρεις φορές την ημέρα από ένα και να την πάει την άλλη βδομάδα να την ξαναδεί. Πήγε ο τύπος το είπε  στη γυναίκα του, το και το ο γιατρός. Μην είσαι χαζός  Μήτσο μ` του είπε  βλάχα -πονηρή όπως όλες οι γυναίκες. Να της τα δώσουμε όλα μαζί να  γλιτώσουμε τις επισκέψεις. Έτσι και κάνανε. Τα δώσανε όλα τα χάπια μαζί – ψόφησε η γίδα 
  Κάτι τέτοιο θυμίζει και η σημερινή κατάσταση που κάθε μέρα μια καινούργια περικοπή  έρχεται να συμπληρώσει την προηγούμενη. Στο τέλος κάποιος  κυβερνητικός εκπρόσωπος θα βγει στην τηλεόραση και θα ομολογήσει ¨Η εγχείρηση πέτυχε και ο ασθενής απεβίωσε.
Για κάθε κατάντια βέβαια υπάρχει κάποιος υπευθύνως. Αλλά εδώ που φτάσαμε ο γέγονε – γέγονε! Το πρόβλημα  είναι  τι γίνεται από εδώ και πέρα. Είναι αυτό που λέει ο λαός :Εδώ σε θέλω κάβουρα πως τα πηδάν τα κάρβουνα!
   Εύκολο να λες θυσιάσου, αλλά  το αν θα σ` ακολουθήσει ο άλλος  είναι άλλο ζήτημα. Άλλωστε το να λες φέρτε λεφτά να σωθούμε το ξέρουν όλοι και δε χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος, αρκεί να είσαι σατράπης .Κι εδώ που τα λέμε, άλλο να ρίχνεις καρπαζιές κι άλλο να βρίσκεις λύσεις.
  ¨Έκπληκτός ο λαός –ο πολύς κόσμος -η φτωχολογιά  παρακολουθεί  αυτό τα καθημερινό σήριαλ με τα καινούργια μέτρα. Δηλαδή  διώξαμε την αλεπού και φέραμε το λιοντάρι!
   Μεγάλο το εξωτερικό χρέος και φοβερά τα τοκοχρεολύσια που πληρώνουμε. Καμιά αντίρρηση. Στο τέλος θα ξεχρεωθεί η χώρα και θα έχει εξαχρειωθεί ο λαός Το. πρόβλημα όπως είναι φανερό δεν είναι να μη χρωστάμε αλλά και να επιζήσουμε. Το βερεσέ κρασί έλεγε ο συγχωρεμένος  ο πατέρας μεθάει δυο φορές αλλά εδώ δεν πρόκειται πια για το κρασί αλλά για τη ζωή την ίδια. Γιατί εδώ που τα λέμε νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Σοφός ο λόγος
  Σταύρος Ιντζεγιαννης
  

Εν κατακλειδι



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
                                                                        
    ΟΙ ΕΥΠΑΘΕΙΣ ΗΛΙΚΙΕΣ

  Είναι δυο μέρες τώρα που η τηλεόραση επιμένει «Προσοχή στις ευπαθείς ηλικίες . Μη βγαίνετε έξω»
 Ευκαιρία η δική μου για να μου σπάσει το ηθικό.-κάτσε σπίτι χριστιανέ μου δεν ακούς που λέει ευπαθείς ηλικίες..
  Πως μου ήρθε ζαλάδα , πως με φέρανε σπίτι ούτε που κατάλαβα
« Να φέρουμε γιατρό» είπε η μεγάλη μου κόρη.
  Αδύνατο- δήλωσα αμέσως γιατί θυμήθηκα την περίπτωση της θείας Αμαλίας. Είχε βροχικά  η μακαρίτισσα, έβηχε λίγο, τίποτα περισσότερο, ώσπου μια μέρα  πως της ήρθε και είπε να φέρουμε το γιατρό να της δώσει κανένα σιρόπι για το λαιμό. Ήρθε το λοιπόν ο ντόκτορ την κοίταξε μπρος πίσω - επάνω κάτω, δεν είναι τίποτε είπε, θα της γράψω κάτι χάπια και θα περάσει.
    Πήρε η θεία Ευτέρπη τα χάπια  και την τρίτη ημέρα…την κλάψαμε.  Σαν να μην έφτανε αυτό επάνω που την κλαίγαμε , πήρε τηλέφωνο ο γιατρός : Καλημέρα πως πάει η ασθενής ; -Τι να πάει γιατρέ μου, είπε η μάνα μου μέσα στο κλάμα της. Πάει και δεν ξαναγυρίζει. Δεν ακούς που την κλαίμε ;
 - Τι λέτε ;Και να δεις που το φοβήθηκα, γιατί είχα μιαν αμφιβολία μήπως έκανα λάθος και την έδωσα τα χάπια  που ήταν για τον  Θεμιστοκλή τον ράφτη που πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια. Κρίμα. Θεός σ΄χωρέστη. Συλλυπητήρια !
Από τότε όταν ακούω γιατρό, το βάζω στα πόδια. Άσε που θυμήθηκα και  τη μακαρίτισσα τη μάνα μου που έβαζε κρύες κομπρέσες του πατέρα μου –τον …χάσαμε κι αυτόν από τις παγωμένες κομπρέσες -
Κάπου εκεί ήταν που καθώς είχα γλαρώσει μισοζαλισμένες βλέπω τη γυναίκα μου που έψαχνε την ντουλάπα  της. Τι ψάχνεις – ρώτησα, τίποτε- μου απάντησε, .Κλείσε τα μάτια σου και χαλάρωσε εσύ.
Δεν ξέρω τι μύγα με τσίμπησε και καμώθηκα τον κοιμισμένο. Φοβερό. Την είδα που ξεχώριζε, μαύρα  εσώρουχα, μαύρες κάλτσες μαύρη φούστα, μαύρη μπλούζα μέχρι και μαύρα…γυαλιά!
  Όπως ήταν φυσικό με έλουσε κρύος ιδρώτας. Άρχισαν να χτυπούν τα μηνίγγια μου και το θερμόμετρο έδειξε στα καλά καθούμενα …39,8 ! Και σαν να μην έφτανε αυτό είδα και τις κόρες μου που φοράγανε ολόμαυρα. Αγανάκτησα. Από τώρα μωρέ ,ζωντανό με κηδεύετε .Με κοίταξαν απορημένες : Τι είναι αυτά που λες ρε πατέρα. Τα μαύρα είναι μόδα και τα φορέσαμε γιατί πάμε στης Ηλέκτρας που γιορτάζει το τρίτο της διαζυγιο!
   Έτσι είχαν τα πράγματα όταν η γυναίκα μου, μου έφερε να πιω ένα …ματζούνι για δυναμωτικό να συνέλθω. Είναι πολύ καλό – είπε από αυτό έπινε και η κυρά –Λίτσα απέναντι   
 - Ναι αλλά αυτή πέθανε
-Σιγά κρύε. Πέθανε αλλά όχι από το  ματζούνι. Πέθανε από εγκεφαλικό μόλις πήρε το εκκαθαριστικό της εφορίας !!
   Τι ήταν να το πιω! Ύστερα από δυο ώρες με τσάκισε ένας πόνος στομάχι , λύθηκαν τα γόνατά μου στέγνωσε η γλώσσα μου κι άρχισα να χάνω τον κόσμο γύρω μου. Όπου κάποια στιγμή ένοιωσα τη γυναίκα μου να με σκουντάει. Δεν είχα το κουράγιο ούτε να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου ή να κινήσω τα χέρια μου . Τρομοκρατήθηκε. Έβαλε τις φωνές : Τρέξετε ο πατέρας σας πέθανε. Σώπα είπε η μικρή μου, δεν παθαίνει τίποτε αυτός. Έφερε ένα καθρεφτάκι  και το κράτησε στο στόμα μου να δει αν θαμπώνει.
   Ζωντανός είναι μην κάνετε έτσι. Να τον τσιμπήσουμε πρότεινε η μεγάλη και με τσίμπησε με μια καρφίτσα τόσο δυνατά που τινάχτηκα .Εκεί ήταν που τις είδα μέσα στο αλάφιασμά μου και τις τρεις τους να στέκονται μπροστά μου με τα άσπρα τους νυχτικά.
 - Ποιοί είστε –ρώτησα λαχταρισμένος.
-Οι Ουράνιες δυνάμεις  απάντησε γελώντας η μεγάλη μου
 Ένοιωσα το σπίτι να στριφογυρίζει και λιποθύμησα
Από εκεί και έπειτα το μόνο που θυμάμαι είναι κάτι χαστούκια που μου έριχνε η μικρή για να συνέλθω.
  - Δεν ντρέπεσαι να χτυπάς τον πατέρα σου –της είπα όταν συνήλθα.
  -Ήταν να χάσω τέτοια ευκαιρία, να βγάλω το άχτι μου για το τόσο ξύλο που μου είχες ρίξει όταν ήμουνα μικρή-μου απάντησε γελώντας και μ΄ αγκάλιασε  τρυφερά!!!

                      Σταύρος Ιντζε

εκκλησιολογος




                                                ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
    ΞΥΛΟ ΚΙ ΑΝΗΦΟΡΑ

    Σιγά μπάρμπα, βαράς να  ισιώσει η καμπούρα μου και μου `σπασες τη ραχοκοκολιά !
-------------------------
    Κάθε μέρα μια άλλη μέρα αλλά   « το  γάιδαρό μου φόρτωνα, γονάτισε απ το βάρος » λέει η παροιμία. Ανάμεσα σε  δυο κακά το μη χείρον –βέλτιστον» αλλά πιο είναι το βέλτιστον; Στην ανηφόρα ή στην κατηφόρα ρώτησαν τη γκαμήλα : Γιατί, ρώτησε, δεν υπάρχει ισιάδα;
    Ανεψιέ- μου τηλεφώνησε η θειά Αρχόντω  ψηλά  από τα Θοδώριανα ( στα Τζούμερκα) είπαμε να πάμε στο γιατρό και μας πέθανε  στα φάρμακα! Ξημεροβραδιαζόμαστε στην τουαλέτα!!!
    Στα «Απίστευτα και όμως…Ελληνικά» καταγράφεται η  πολιτική μας ζωή όπου αριστερή κυβέρνηση στηρίζεται με ψήφους της… Δεξιάς ενώ την αντιπολίτευση την έχει αναλάβει η πιο αριστερά της αριστεράς. .Δε συμφωνούμε, δεν εγκρίνουμε, δεν ψηφίζουμε αλλά…στηρίζουμε την κυβέρνηση. Για σιγά παιδιά μην τρελαθούμε κι όλας.
  Πως το είχε πει ο Θεόδωρος Δηληγιάννης το 1897 μιλώντας στη βουλή πριν παραιτηθεί. «Κοινή διαπίστωση κύριοι βουλευταί είναι ότι αι περίπλοκαι περιπλοκαί του ημετέρου έθνους εις ετέραν περίπλοκον περιπλοκήν περιεπλέχθησαν »
    Θυσιαστείτε, σας περιμένουν καλύτερες μέρες  για τα…εγγόνια σας, είναι το καθημερινό κυβερνητικό σύνθημα θυμίζοντας τον χωριάτη «Μη ψοφάς αγελαδίτσα μου του χρόνου θα σου φέρω φρέσκο χόρτο»  θέλουμε δε θέλουμε συμφωνούμε αλλά τράβα – τράβα  το σκοινί στο τέλος θα σπάσει. Χρειάζεται και λίγο λάσκο να πάρουμε  μια ανάσα αδερφέ!
   Κάποτε είχαμε  Δεξιά – Αριστερά μετά πήγαμε πράσινοι – γαλάζιοι, σήμερα έχουμε  Ευρώ ή δραχμή. Ερίζουν οι οικονομολόγοι αλλά τα απλά μαθηματικά τα λένε αλλιώς.:  Με τη δραχμή όσοι είναι πλούσιοι θα γίνου πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι Μακάριοι όσοι έχουν τα λεφτά τους έξω και θα τα ξαναφέρουν  το ένα = ενάμισυ!
   Λαέ  για σένα παλεύω- λένε όλοι στη βουλή. « Ο λόγος σου μας χόρτασε και το φαί σου φάτο» απαντάμε. Τα λόγια είναι εύκολα , με το στομάχι τι γίνεται; άρχοντά μου;
  Μια φορά στα παλιά χρόνια αρρώστησε η γίδα του χωριάτη και την πήγε στον κτηνίατρο. Την  κοίταξε ο γιατρός  και του `δωσε δυο κουτιά χάπια να της δίνει τρεις φορές τη μέρα για μια βδομάδα και να ξαναπάει να δει τι γίνεται. Πήγε  ο άνθρωπος το είπε στη γυναίκα του «το και το» ό γιατρός θα ξαναπάω την άλλη βδομάδα, μην είσαι χαζός του είπε η βλάχα –πονηρή σαν όλες τις γυναίκες-να της τα δώσουμε όλα τα χάπια μαζί να μη πηγαίνεις κάθε τόσο στο γιατρό και πληρώνουμε επισκέψεις. Τα δώσανε όλα μαζί –ψόφησε η γίδα!!! Το ίδιο κινδυνεύουμε κι εμείς .καλή η βοήθεια αλλά να μη μας κόψουν και το κεφάλι. Διότι φοβερό το εξωτερικό χρέος , φοβερά τα τοκοχρεολύσια  που πρέπει να πληρώνουμε,(δει, δε δανείου και άνευ τούτου ουδέν) καμιά αντίρρηση αλλά δε φτάνει μόνο να θέλεις  να πληρώσεις αλλά και να μπορείς. Στο τέλος θα ξεχρεωθεί η χώρα και θα εξαχρεωθεί ο λαός.. Θα νικήσουμε είχε πει ο Τσώρτσιλ- στον Β παγκόσμιο πόλεμο-αλλά δε θα υπάρχουν χέρια να μας χειροκροτήσουν!   Σκληρό το νέο πακέτο μέτρων που εξαγγέλλεται, στο τέλος θα βγει κάποιος κυβερνητικός εκπρόσωπος  και θα ανακοινώσει : Η εγχείρηση  επέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε-Συλλυπητήρια !!!
  Εύκολα λες  φέρτε λεφτά που έχετε στο εξωτερικό να σώσετε την πατρίδα αλλά το πρόβλημα δεν είναι που δε θα τα φέρουν -σιγά τη φιλοπατρία τώρα και πίσω!-αλλά που φροντίζουν και να τα βγάλουν όσοι ακόμη τα έχουν μέσα. Εδώ κατηγορείται βουλευτής η βουλευτίνα ότι έβγαζε λεφτά -συκοφαντίες  λέω εγώ- αλλά, όπου υπάρχει καπνός   από φωτιά θα βγαίνει,.
   Έκπληκτος ο λαός – ο πολύς λαός, η φτωχολογιά , το πόπολο, εμείς οι φουκαράδες δηλαδή-που αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε τα όσα παίζονται εις βάρος  μας για το …καλό μας (!!!) και σκέφτομαι και ξύλο κι ανηφόρα κομμάτι δύσκολο, βρε μπας και διώξαμε την αλεπού και φέραμε το λιοντάρι;
    ΥΓ. Μόλις πληροφορήθηκα ότι και το χαβιάρι πήγε στο 23% Ε όχι , Ε όχι!!!                                               

  Σταύρος Ιντζεγιαννης

Εκκλησιολογος 8/7/15



                                         ΚΑΘ ΟΔΟΝ     
         ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ
   Αυτές τις ημέρες που κρίνεται η τύχη της Ελλάδος μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με τους λαούς της Ευρώπης ενωμένους καθώς φαίνεται, εναντίον μας ( τα αιτία ανήκουν στην πολιτική ή διπλωματική ιστορία που ξεφεύγουν από το πνεύμα του χρονογραφήματος)  και όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση, ζητά την «κεφαλή μας επί πίνακι», διότι δεν εμπνέουμε  εμπιστοσύνη ,με τα αριστερόστροφα νεφελώδη ιδεολογήματά μας , με γύρισε 193 χρόνια πίσω όταν οι φιλέλληνες  πολεμούσαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία μας  και ηρωικά θυσιάστηκαν στη μάχη του Πέτα της οποίας τη μνήμη και τη θυσία των Φιλελλήνων τιμούμε  στις 4 Ιουλίου .
   Άλλαξαν οι άνθρωποι ή τάχα αλλάξαμε εμείς και δεν αξίζουμε τη θυσία  τους .Στις 4 Ιουλίου του 1822, 100 περίπου Φιλέλληνες οι περισσότεροι Γερμανοί πολέμησαν ηρωικά  στου Πέτα και περικυκλωμένοι από την προδοσία του Γώγου Μπακόλα  αλλά και την κακή τακτική του αρχιστρατήγου Μαυροκορδάτου ( είχε ανακηρύξει τον  εαυτό του στρατάρχη) έπεσαν μαχόμενοι για την Ελλάδα. Η ιστορία στην κριτική της  απέδωσε την ήττα, στη διαφορετική στρατηγική μάχης. Οι ξένοι ήταν μαθημένοι σε ορθόδοξο πόλεμο εκ παρατάξεως ενώ η στρατηγική του Κολοκοτρώνη   και του Καραϊσκάκη ( οι οποίοι τελικά αποχώρησαν διαφωνώντας ) ήταν ο συνήθης ανταρτοπόλεμος και ο αιφνιδιασμός του αντιπάλου, τακτική που κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια του πολέμου και τα  ταμπούρια πίσω από τα οποία αποκρούανε τους  εχθρούς . Οι ξένοι αντέταξαν ότι ταμπούρια ήταν τα στήθη τους και προτίμησαν την εκ παρατάξεως μάχη. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Ιταλός Ταρέλα μαζί με τους αξιωματικούς του που διηύθυνε το ένα άκρο των Φιλελλήνων ενώ ο Ταγματάρχης Νόρμαν διασώθηκε μαζί με άλλους 25 βαρύτατα τραυματισμένος. Αυτά για την ιστορία της μάχης του Πέτα.                                                  
     Είναι περίεργο που αυτοί οι ίδιοι οι Γερμανοί που τότε πρωτοστατούσαν στον Φιλελληνισμό από αγάπη και θαυμασμό στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο αλλά και από τον ρομαντισμό που κυριαρχούσε στα τέλη του 17ου αιώνα είναι οι ίδιο που πέντε γενεές μετά κάψανε τα Καλάβρυτα, το Κομμένο, το Δίστομο που  στήσανε τα κρεματόρια και  κάνανε τα απίστευτα  εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και όχι μόνο κατά της Ελλάδος.    Σήμερα είναι αυτοί που πρωτοστατούν με τον Σόιμπλερ ή την Φράου Μέρκελ ή τους άλλου Ευρωπαίους –που οι παππούδες τους ήταν Φιλέλληνες-να μας πνίξουν οικονομικά για τα  συμφέροντά τους.. Η ιστορία έχει καταγράψει περί τους 1200 (ίσως είναι περισσότεροι αλλά παραμένουν άγνωστοι ) που πολέμησαν στο πλευρό μας για την ανεξαρτησία μας και πολλοί από αυτούς θυσιαστήκαν για την αποτίναξη του Οθωμανικού ζυγού μας.
  Σύμφωνα με στοιχεία της «Εκδοτικής Αθηνών»  οι γνωστοί Φιλελληνες ήταν 342 Γερμανοί,196 Γάλλοι,137 Ιταλοί, 99 Άγγλοι,35 Ελβετοί, 30 Πολωνοί, 17 Ολανδοί και Βέλγοι,16Αμερικανοί,9 Ούγγροι,9 Σουηδοί, 8 Δανοί, 9 Ισπανοί,  33 άγνωστης εθνικότητας. Σήμερα βέβαια μιλώντας για φιλελληνισμό μνημονεύουμε τους πιο γνωστούς ίσως:
    Αξίζει να τους θυμηθούμε για χάρη της επικαιρότητας των ημερών, όπου οι πρώην φίλοι μας βρίσκονται στο στρατόπεδο των απέναντί μας, καθώς  ο σύγχρονος κόσμος άγεται και φέρεται από την οικονομία της αγοράς, αγνοώντας ρομαντισμούς, ιστορία, ιδανικά, αξίες και ηθική τάξη .Αγνοώντας τους λόγους του Ιησού που κήρυξε την παγκόσμια  ειρήνη με το αγαπάτε αλλήλους και τους αναπαλλοτρίωτους  στο κύλημα των αιώνων μακαρισμούς.: Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην ότι αυτοί χορτασθήσονται!
   Βεβαίως όχι ότι δεν είμαστε υπεύθυνοι κι εμείς για την κατάντια μας και τον χαζοχαρούμενο τρόπο της ζωής μας, καθώς καθοδηγημένοι από λάθος ηγέτες, πιστέψαμε ότι όλοι οι άλλοι χρωστούν να μας δανείζουν κατά την τοκογλυφία τους φυσικά και το συμφέρον τους. Έτσι εγκαταλείποντας τη γη μας που πλουσιοπάροχα μας χόρταινε με τα γεννήματά της ζηλέψαμε την αστική ζωή μιας ανέμελης και εν πολλοίς έωλης –χαζοχαρούμενης διαβίωσης με δανεικά λεφτά. Οι σοφοί πατεράδες μας παρ` όλο που δεν είχαν τους πανεπιστημιακούς τίτλους των σύγχρονων οικονομολόγων που μας διοικούν έλεγαν: Το βερεσέ κρασί μεθάει δυο φορές.
       Αυτές τις ημέρες καθώς η μνήμη γυρνά στη Μάχη του Πέτα όπου οι φιλέλληνες θυσιάστηκαν για τη δική μας ανεξαρτησία στεκόμαστε με σεβασμό στη μνήμη τους και  με την ελπίδα ότι οι σύγχρονη απόγονοί τους θα νοιώσουν το χρέος τους απέναντι στην ιστορία και στη συνείδησή τους και η ευθύνη θα είναι όλη δική τους.
     Σταύρος Ιντζεγιαννης

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

εκκλησιολογος 1/7/15



                                                 ΚΑΘ ΟΔΟΝ    
      Ο ΠΑΠΑ – ΚΩΣΤΑΣ

     Το θέμα ήρθε απρόοπτα και με βρήκε εκεί που δεν το περίμενα, έτσι καθώς συμβαίνει απρόσμενα ν`ακούς κάτι που να σου κάνει εντύπωση ή να σου θυμίζει κάτι.
     Προχτές Τρίτη έξω από την Εθνική Τράπεζα στη πλατεία  Γεωργίου, με τον κόσμο να περιμένει υπομονετικά στην ουρά,  να πάρει τα 50 ευρώ που έδιναν τα μηχανήματα. Θα πρέπει να ήταν γύρω στους 30 κι ανάμεσά τους προς το τέλος της ουράς κι ένας παπάς .Στην ουρά κι αυτός.
    Τι το παράξενο θα πείτε. Σίγουρα, για την εποχή μας που έχει ισοπεδώσει τα πάντα, τίποτε το περίεργο. Συνηθισμένη η σκηνή κι ακόμη περισσότερο στο λεωφορείο, που σπάνια να βρεθεί κάποιος να παραχωρήσει τη θέση του στον ιερωμένο. Κι ας ανέβηκε καθώς λέμε το πνευματικό μας επίπεδο κι ας μη ζούμε πια στην εποχή που στα λεωφορεία υπήρχαν πινακίδες που συμβούλευαν. «Παραχωρείτε τη θέση σας στας εγκύους, στους αναπήρους και  στους ιερωμένους» Θεωρήθηκε περιττή η υπόμνηση για κάτι το αυτονόητο που η αγωγή μας  και η…μόρφωσή μας (!) το επέβαλε.
    Γυρίζοντας –λόγω ηλικίας-πίσω, θυμάμαι κάτι  που στη γενιά μου ήταν αδιανόητο. Ο ιερωμένος – ο Παπά-Κώστας- ο κάθε Παπά –Κώστας ήταν πρόσωπο ιδιαίτερα σεβαστό κι ας κυκλοφορούσε με τριμμένο ράσο, ξεβαμμένο από τον ήλιο και το ξεροβόρι ή τα παπούτσια τρύπια. Κι ας ήταν αυτό που λέμε ολιγογράμματος.
  Το ράσο ενέπνεε έναν ενστικτώδη σεβασμό. Σηκωνόντανε να του προσφέρουν θέση ή παραμερίζανε να περάσει.
   Δεν ήταν απόφοιτοι θεολογικών σχολών ή πανεπιστημίων όπως  σήμερα –ευτυχώς- που διαρκώς στρατεύονται στις τάξεις του κλήρου και γονατίζουν στο θυσιαστήριο του Χριστού όλο και περισσότεροι με επιστημονικούς τίτλους. Και λέω ευτυχώς διότι περίσσεψαν οι αιρετικοί στην εποχή μας καθώς ο συγχρωτισμός με την Ευρώπη, την Αμερική αλλά και την Ασία μας έχει γεμίσει μετανάστες .
   Δεν είμαι, προς Θεού, κατά των μεταναστών ή όποιου ξένου παράνομου ή νόμιμου. Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να θρησκεύεται κατά τα συνείδησή του. Είμαι αντίθετος με τον προσηλυτισμό που πολλοί επιχειρούν κρυφά ή φανερά. Είμαι  αντίθετος με το ξενόφερτα Θρησκευτικά ήθη αιρέσεις ,ομολογίες της… «Εσπερίας ή της Ανατολής  που προσπαθούν να μας επιβάλλουν έναν δήθεν «Διαφωτισμό» ο οποίος αποδεικνύεται …σκοταδισμός.
   Καθώς είδα τον Παπά εκεί στην ουρά, ή σκέψη μου γύρισε πίσω
σε μιαν εποχή που όταν βλέπαμε Παπά, εμείς οι μπόμπιρες τρέχαμε να φιλήσουμε το χέρι του αλλά και οι μεγάλοι, καθώς  ήταν αδιανόητο να βρεθεί παπάς σε συγκέντρωση και να μη σπεύσουν να του παραχωρήσουν τη θέση τους, από σεβασμό στο σχήμα κυρίως,  αλλά και στο πρόσωπο του.
    Άλλη εποχή θα πείτε. Ίσως και το ότι μεγάλωσα σε μια μικρή πόλη όπου ο παπάς της ενορίας ήταν μέλος της κάθε οικογένειας. Τα σπίτια μας ήταν και δικά του και σαν πνευματικός ήξερε τα γεννοφάσκια του καθενός, αλλά ήταν και ο συμβουλάτοράς μας. « Τι λες παπά μου εσύ;» ρωτάγαμε σε κάθε δυσκολία. Αυτό τον έκανε σεβαστό κι ας είχε κι αυτός τα…κουσούρια του. Όταν λ.χ έχανε ο παπά-Κώστας στο τάβλι που έπαιζε με τον πατέρα μου ή με τον τσαγκάρη απέναντι (στο πίσω δωμάτιο να μη δίνει λαβή σε κουτσομπολιά)  κατέβαζε καντήλια, αλλά …ήταν Άγιος. Έκοψε τη μπουκιά των παιδιών του για να τη δώσει στα φτωχόπαιδα της ενορίας. Στέρησε την οικογένειά του στην κατοχή για να βοηθήσει τις  άλλες που δεν είχαν. Τον είχαν κατηγορήσει στον Δεσπότη ότι τάχα πήγαινε το λάδι των καντηλιών στο σπίτι του και πράγματι το πήγαινε, όχι για να το φάει αυτός, αλλά για να το μοιράσει στους φτωχούς της ενορίας. Δέσποτα, είπε του Δεσπότη, ας με συγχωρήσει ο Κύριος που δεν ξόδεψα όλο το λάδι στα καντήλια του. Πεθαίνει ο κόσμος από την πείνα (ήταν κατοχή)  είπα να δώσω ένα ποτήρι λάδι και μισή λειτουργιά για τα παιδιά τους να ζήσουν. Αν με ρωτήσει θα του εξηγήσω και η αγάπη Του θα με καταλάβει.
  Άλλοι άνθρωποι, άλλη εποχή. Όμως εκείνος ο Παπάς στην ουρά με γύρισε πίσω. Αν ήταν δυνατόν να δούμε τον Παπά-Κώστα στην ουρά και να μη τρέξουμε ποιος θα του πρωτοπροσφέρει τη θέση του. Είμαι και… παλαιομοδίτης. Καθυστερημένος. Είσαι σκέτη …μούχλα θείε, λέει  η ανεψιά μου. Για σκέψου…μούχλα!!!
Σταυρος Ιντζεγιάννης