Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

14/12/15




                                             ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΜΗΔΕΝ ΑΠΌ ΜΗΔΕΝ

   Τά`μαθες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα …!
   Τζάμπα στείλαμε το τηλεγράφημα: «Κύριον Κατρούγκαλον Υπουργόν. Οι συνταξιούχοι πληροφορηθέντες ότι θα δώσετε τον 13ο μισθό, θερμώς ευχαριστούν –χειροκροτούν και σας ανακηρύσσουν Μέγα Ευεργέτη δηλώνοντες εν ταυτώ  ότι θα σας ψηφίζουν μονοκούκι και δαγκωτό , σ` αυτή τη ζωή και τη μέλλουσα ακόμη. Οι ευγνωμονούντες ταλαίπωροι εν  συντάξει!»
   Δεν θα δοθεί εν τέλει –τουλάχιστον σ` αυτή τη ζωή -το περίφημο δώρο των Χριστουγέννων, καθόσον όπως έλεγε ο συγχωρεμένος «Έλειψη χρημάτων στάση εμπορίου»  και άρα… κομμένη και ξαναρίχτα!
   Όπως εξήγησε και η «κυρία επί των τιμών» της κυβερνήσεως  Γεροβασίλη : Τέρμα τα δίφραγκα.  Πατριωτάκι μου η κυρία. Από Άρτα μεριά, αλλά καμπίσια. Δηλαδή πονηρή όπως λέμε εμείς, που τους καμπίσιους δεν τους έχουμε σε πολύ υπόληψη, γιατί ο κάμπος καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με την πόλη  και το εμπόριο, τους έχει ανοίξει τα μάτια, τους έμαθε τις τρικλοποδιές των αστών κι αντί να τους γελάσεις, σε γελάνε. Αντίθετα, για παράδειγμα, τον Αλέξη τον έχουμε στα ώπα –ώπα, διότι  είναι από το  Αθαμάνιο. Ψηλά στην  Κωστηλάτα στα κρύα τα νερά. Ορεσίβιος βέρος και άρα  σωστός. Δε λέει ποτέ του παραμύθια και ότι πει είναι επί λόγω τιμής … μνημόνιο!!! )  Όπως εξήγησε η κυρία Γεροβασίλη λοιπόν, η διάθεση υπάρχει και είναι σα να τα δώσαμε τα λεφτά. Πέστε ότι τα πήρατε. Δεν τα δίνουμε, όχι ένεκα περί δια κακίαν, αλλά λόγω επειδή μας λείπουν. Λεπτομέρεια. Μόλις όμως  τα `κονομίσουμε  θα σας τα δώσουμε και με το παραπάνω, επί τω λόγω της κυβερνητικής μου τιμής.
     Δηλαδή  «Άνθρακες ο θησαυρός» λέει ο Χαρίτων συνταξιούχος ανθρακοπώλης κοινώς καρβουνιάρης ο οποίος επεξηγούσε τα πάντα με το κάρβουνο. Τι είναι η ζωή παίδες ;  Ένα κάρβουνο. Ανάβει ζεσταίνει και μετά σβήνει. Όσοι βρεθήκανε κοντά ζεσταθήκανε. Οι άλλοι τουρτουρίζουν. Τι απέμεινε όμως ; Στάχτη ! Μηδέν του μηδενός. Άρα ;
   Σεκλετισμένος έρχεται στην πρωινή συνέλευση του καφενέ και ο Χρηστάρας, διότι  σου λέει  είπε ο Υπουργός  θα το δώσουμε το δώρο, πως τώρα  αθετείς το λόγο σου κύριε, Υπουργός πράμα .Το οποίον εξηγεί – δώστε βάση- είπαμε θα πάρουμε το δώρο να δώσουμε κάτι τις έναντι στον Αρίστο τον φούρναρη που του χρωστάμε τα καρβέλια ολόκληρου μήνα και  κάτι ακόμη του κυρ Κώστα του μπακάλη -μίνι μάρκετ το λέει τώρα- διότι είναι όπως και να το κάνουμε πιο…σικ!!! Βαρύθυμος πίνει  το μαυροζούμι της κυρά –Φρόσως η οποία οικονομίας ένεκεν, μας έκοψε και το παξιμαδάκι που σερβίριζε μαζί και τον φέρνει σκέτον και χωρίς φουσκάλες μάλιστα διότι με μία είκοσι που πληρώνεται, λέει, « τι να χάσω την ώρα μου για να τον στολίσω όπως αρμόζει σε καφενέ επιπέδου της οδού Καραϊσκάκη ». Ανάρτησε μάλιστα από προχθές και πινακίδα με κεφαλαία γράμματα « Ο βερεσές  απεβίωσεν. Ζήτω ο μετρητοίς»
  Ωστόσο πρέπει να ομολογήσουμε ότι ο 13ος μισθός, το δώρο καθώς λέγαμε, ερχότανε  να καλύψει πληγές και να μπαλώσει τρύπες. Στηριζόμαστε σ` αυτό και προγραμματίζαμε τη ζωή με βάση ότι θα εξοφλούσαμε χρέη, θα πληρώναμε δόσεις, θα συμπληρώναμε  ελείψεις. Ίσως και  κάτι που είχαμε στερηθεί όλο το χρόνο. Ένα ξεπόρτισμα. Εκείνο το «ωχ αδερφέ  ας χαρούμε κι εμείς μια στάλα ζωή»  Έστω και μέχρι την Ορεινή Ναυπακτία, η Ελλάδα είναι πανέμορφη και τον χειμώνα. Βεβαία δεν ήταν η πανάκεια για όλες μας τις οικονομικές αμαρτίες , αλλά ήταν αυτό το κάτι, που μας συντηρούσε την ελπίδα ότι θα τα καταφέρουμε. Λειτουργούσε σαν μια πηγή από τη οποία θα αντλούσαμε ζείδωρο ύδωρ.
   Ερχότανε έτσι μαζεμένο σα μια ευλογία για να βοηθήσει ιδιαίτερα τους συνταξιούχους, οι οποίοι μη έχοντας άλλη πηγή από την οποία να περιμένουν κάτι παραπάνω, όπως για παράδειγμα ένας μισθωτός που υπολογίζει ίσως σε μια αύξηση ή καλυτέρευση της θέσης του ή ο έμπορος που υπολογίζει μιαν αύξηση τα δουλειάς του. Τζάμπα στείλαμε το τηλεγράφημα.
   Και «Έστε η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» λέει η γραφή .Δηλαδή μηδέν του μηδενός!!
                             Σταύρος Ιντζεγιαννης!


    
     
   
   



Γνωμη 7/12/15



                                                ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ 
     ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ

    Τι έχετε να δηλώσετε ρώτησαν τον Σούτσο στο τελωνείο  καθώς επέστρεφε  από τη Γερμανία.
 -Τα άπλυτά μου
   ----------------     
     ΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟΥ
    Σύμφωνα με απόφαση του Υπουργείου Οικονομικών οφείλω να δηλώσω ότι έχω στην κατοχή μου τα κάτωθι
   ΑΠΟ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
    Έχω στην κατοχή μου ένα κομό ροκοκό κληρονομιά από τη γιαγιά του οποίου το μπροστινό δεξιά πόδι  έσπασε και επειδή δε βρίσκαμε το ίδιο του βάλαμε από σανίδα.Ούτε που το πρόσεξε κανείς.
 Σε θυρίδα τραπέζης είχαμε ένα κολιέ  με μαργαριτάρια τα οποία νομίζαμε μέχρι πρότινος αληθινά. Δυστυχώς όταν θελήσαμε να τα ανταλλάξουμε στον «Ριχάρδο» απεδείχθη ότι ήταν ψεύτικα. Φαίνεται ότι ο παππούς  διάσημος μουρντάρης θα χάρισε τα αληθινά σε κάποια από τις κατά καιρούς φιλεναδίτσες του και για να μη το μάθει η γιαγιά πήρε ένα όμοιο ψεύτικο και το έβαλε στη θυρίδα όπου το κληρονομήσαμε και καμαρώναμε ότι ήταν μεγάλης αξίας. Θεός σ`χωρές` τον Άγια η ψυχούλα του διότι όπως γράφει ο Καζαντζάκης όλα τα συγχωρεί ο Θεός  αλλά το να χαλάσεις χατίρι σε γυναίκα δε στο χαλαλίζει με τίποτε.     
   Από τη γιαγιά κληρονομήσαμε τις βέρες της,  ψεύτικες κι αυτές διότι ο αθεόφοβος είχε πουλήσει μέχρι κι αυτές και τις αντάλλαξε με μπακιρένιες.
   Στο ντουλάπι η μάνα πεθαίνοντας μας άφησε ενθύμιο μερικά εσώρουχα του Μπαμπά ( σώβρακα δηλαδή  μακριά)  τα οποία μας όρκισε να τα φυλάξουμε για να τον θυμόμαστε όπως επίσης και δικά της μακό, γαλάζια, μέχρι το γόνατο με λάστιχο και έξη φανέλες το ίδιο με κορδελίτσα στο λαιμό. Οι φανέλες του πατέρα μου ήταν κόκκινες  με άσπρες ρίγες (είχε αδυναμία στο κόκκινο λόγω Φλωράκη) με τρία κουμπάκια τα οποία όμως δώσαμε στο Κωνσταντοπούλειο διότι η μάνα δεν ήθελε να βλέπει το κόκκινο. Αυτά τα σώβρακα και οι φανέλες  υπήρξαν οι οικογενειακή μας τραγωδία. Αυτή είχε αδυναμία στα γαλάζιο και ο πατέρας μου στο κόκκινο και  παρά τα όσα ταϊσαμε κάποιους παρατρεχάμενους κομματικών γραφείων δε διοριστήκαμε  στο Δημόσιο διότι οι αριστεροί μας θεωρούσαν  δεξιούς και οι δεξιοί αριστερούς!
  ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ 
  Από τους γονείς μου κληρονόμησα τις βέρες τους και τις  οποίες φυλάμε για τα έξοδα της κηδείας μας, δεδομένου ότι τα γραφεία τελετών δεν σε κηδεύουν δωρεάν και οι συντάξεις μας μετά τις περικοπές, δε φτάνουν ούτε για την εκκλησία. Ε όχι και να μας πάνε και με το κάρο του Δήμου!!!
  Επίσης έχω το γαμπριάτικο κοστούμι, το οποίο φυλάει η γυναίκα μου για να μη πάω με τα καθημερινά και γίνω ρεζίλη στο Αρχάγγελο Μιχαήλ .Δεν αποκλείεται και εκεί να υπάρχουν διακρίσεις!!!
   Στα προσωπικά μας αντικείμενα έχουμε δύο πίνακες μεγάλης αξίας από… ημερολόγια της Εθνικής τραπέζης .Το ένα είναι τα κάλαντα του Νικηφόρου Λύτρα και το άλλο το κρυφό σχολειό του Γύζη.
 Είχαμε επίσης και τη Γενοβέφα, αλλά σκέβρωσε η κορνίζα και την πετάξαμε (έσταζαν τα κεραμίδια ακριβώς επάνω της ) και είχαμε επίσης και έναν μεγάλο πίνακα με τη λαίδη Γκοντίβα γυμνή επάνω στο  άλογο, τον οποίο όμως πέταξε η θεία μου, διότι στον κύκλο που σύχναζε, ο πνευματικός της, την έπεισε ότι είναι άσεμνη. Κρίμα, είχε κάτι ωραία ροδοκόκκινα στήθη που δε χόρταινες να τα κοιτάς και κάτι καπούλια…( το άλογο μη πάει ο νους σας αλλού)
   Έχουμε επίσης και μία μικρή προτομή του Ιπποκράτη  από μάρμαρο την οποία μου είχε χαρίσει  κάποιος γιατρός και την οποία χρησιμοποιεί η γυναίκα μου για να σπάει τα καρύδια. 
Κάτω από το στρώμα έχουμε …τάβλες, διότι το στρώμα είναι παλιό και βουλιάζει
  Στη βιβλιοθήκη μου έχω μια πολυτελέστατη έκδοση με τα παραμύθια της Χαλιμάς, έκδοση 2015 του Σύριζα και ένα ωραιότατο δερματόδετο με το έργο του Αλέξανδρου Δουμά (πατρός) « Οι τέσσερις σωματοφύλακες »  έκδοση Ν.Δ, καθώς επίσης και το πολύκροτο δίτομο  έργο  του βαθέως  Πασόκ σε χαρτί ιλουστρασιόν «Η πτώση της  αυτοκρατορίας » 
   Αυτά είναι τα όσα κέκτημαι και τα δηλώνω υπευθύνως δι ο και υπογράφω
                        Σταύρος Ιντζεγιαννης

Γνωμη 28/11/15



                                               ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ
 
     Με ξύπνησε στα άγρια χαράματα,  με τη τσίμπλα στα μάτια κι  επάνω που έβλεπα τη Μαίρη Στριπ να μου χαϊδεύεται.
   Ακριβώς εκεί στο …τσακ  είναι, που χτυπάει το τηλέφωνο. Βέβαια δε ζούμε πια στη εποχή, που όταν χτύπαγε το κουδούνι πρωινά, ήταν ή ο γαλατάς ή ασφάλεια. Αλλά όσο και να πεις, αλαφιάζεσαι.
  -Τι συμβαίνει  θεία Χαρίκλεια; Ο θείος; Πιάσατε φωτιά; Σας κλέψανε;
  -Όχι βρε τι να κλέψουν από μας; Το πολύ- πολύ να μας δώσουν κι από πάνω. Δε θυμάσαι τι είχε γίνει στη Νέα Σμύρνη;( για όσους δεν θυμούνται την απίστευτη  εκείνη ιστορία στη Ν. Σμύρνη  όπου μπήκε κάποιος να κλέψει αλλά έπεσε σε ανείπωτη δυστυχία: «Τι να πάρεις γιόκα μου από μένα , εγώ η δόλια έχω να φάω δυο μέρες .Δεν έχω ούτε ψωμί να αγοράσω»!
 Τα `χασε ο κλέφτης. Τέτοια φτώχεια που να το φανταστεί. Έβγαλε ένα δεκάρικο και της το`δωσε. Πάρε να αγοράσεις τουλάχιστον ψωμί )!!!
   - Όχι –λέει η θεία Χαρίκλεια. Είμαστε καλά, αλλά  άκουσα στις ειδήσεις ότι η κυβέρνηση ζητάει από την αντιπολίτευση να συμφωνήσουν για να μας κόψουνε κι άλλο τις συντάξεις, ενώ εγώ ψήφισα τον Αλέξη γιατί έλεγε ότι καμιά σύνταξη δε θα κοπεί άλλο. Γι` αυτό δεν τον ψηφίσαμε;
 Ξύπνησα που ξύπνησα, βλαστήμησα που βλαστήμησα, είπα να το γλεντήσω.
  «Άκου θεία να σου πω ένα ανέκδοτο για να καταλάβεις πως γίνονται αυτά. Μία μέρα πεθαίνει ένας γνωστός Υπουργός και φτάνοντας στον  ουρανό τον υποδέχεται ως επίσημο πρόσωπο ο ίδιος ο Άγιος Πέτρος με το επιτελείο των Αγγέλων !
  Επειδή είσαι επώνυμος, του λέει, θα ήθελα να μείνεις ευχαριστημένος από τη φιλοξενία μας στην αιωνιότητα, γι αυτό θέλω να σε ρωτήσω που προτιμάς να εγκατασταθείς, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;
 Ωστόσο επειδή τον βλέπει να διστάζει και μια που είναι και επώνυμος
-διότι γίνονται κι εκεί διακρίσεις καθώς φαίνεται !- του προτείνει :  θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις.
  Ο Υπουργός  συμφωνεί και πάνε αρχικά στην Κόλαση, όπου βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους του, που είχαν πεθάνει, να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με γυναικάρες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Όλα υπέροχα και ο εν ζωή Υπουργός και νυν μακαρίτης περνάει  ένα ευχάριστο 24ωρο !
   Την  άλλη ημέρα έρχεται ο Άγιος Πέτρος και τον παίρνει να τον ξεναγήσει στον Παράδεισο, που ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος, με ήρεμη ατμόσφαιρα. Οι Άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τη συμφωνική ορχήστρα του Ουρανού και οι φιλόσοφοι συζητούσαν με τους Αγίους για τη ζωή και το θάνατο!
   Στο τέλος της  ημέρας έρχεται ο Άγιος Πέτρος :Λοιπόν τι αποφασίσατε εξοχότατε, ρωτάει.
  – Άγιε Πατέρα, ο Παράδεισος είναι ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση είναι  όλοι οι φίλοι μου από το κόμμα  και την κυβέρνηση και διασκεδάζουν πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.
   Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία του και τον στέλνει στην Κόλαση. Όμως, αυτή τη φορά βρίσκει την Κόλαση  διαφορετική .Ένα υγρό σκοτεινό υπόγειο, με αποπνικτική ατμόσφαιρα όπου οι πολιτικοί του  φίλοι δούλευαν στα κάτεργα κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ή ανάβανε τα καζάνια, ενώ  ο Διάβολος τους μαστίγωνε συνεχώς με έναν βούρδουλα. Ο Υπουργός δυσαρεστημένος πάει και ρωτάει ένα άλλο Υπουργό που ήταν κι αυτός εκεί.
– Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκεδάζαμε.»
  Κι εκείνος του απαντά:
– Τότε είχαμε προεκλογική περίοδο, σήμερα μας ψηφίσανε!!!
    Η Ελλάδα σήμερα. Αυτή η ευλογημένη χώρα που τελευταία  παραπαίει ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδι των προεκλογικών υποσχέσεων και της μετεκλογικής πραγματικότητας. Κοινή διαπίστωση  ότι τίποτε δεν άλλαξε από την εποχή που ο Δηληγιάννης είχε πει το 1897 εκείνο το ιστορικό. Αι περίπλοκαι  περιπλοκαί έτι περιεπλέχθησαν!
   Σε δύσκολη θέση η κυβέρνηση, δεσμώτης στα ίδια της δεσμά, ζητά στήριγμα στο συμβούλιο των αρχηγών, προσπαθώντας το ακατόρθωτο. Να έχει και την πίτα αφάγωτη και το λαό χορτάτο. Όμως είτε η πέτρα κυλήσει είτε το αυγό, ο λαός θα το πληρώσει !!!
                                       Σταύρος Ιντζεγιαννης

εκκλησιολόγος 2/12/15



ΚΑΘ ΟΔΟΝ

   
     H ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ-ένα θαύμα της

   Μνήμη της Αγίας Βαρβάρας χτες, βοήθειά μας  η χάρη της!
   Μνήμη αγαθή που με γυρίζει πίσω σε χρόνια στρατιωτικής θητείας όπου λοχίας Πυροβολικού δέθηκα με τη μνήμη Της που από τότε τιμώ ιδιαίτερα. Πολύ περισσότερο που ένα θαύμα της - που στάθηκα μάρτυράς - με έδεσε περισσότερο με την Αγιοσύνη Της. Αξίζει να το διηγηθώ ταπεινό μου προσκύνημα στη Χάρη της.
   Όσοι περάσαμε  από το πυροβολικό, έχουμε μια  ιδιαίτερη  ευλάβεια στην Αγία, η οποία θεωρείται προστάτιδα του Πυροβολικού. Δεν ξέρω πως ακριβώς και από πού ξεκινάει αυτή η προστασία της Αγίας  στο Πυροβολικό. Ίσως γιατί όπως ξέρουμε από τους συναξαριστές της, όταν ο πατέρας της, τετράρχης της Ηλιούπολης (Συρία) Διόσκουρος  την αποκεφάλισε, κεραυνός πέφτοντας  με  βροντή  που έμοιαζε πυροβόλου, έριξε απάνω του έναν βράχο και τον σκότωσε. Είναι βέβαια   εξωπραγματικό να αποκεφαλίζει ο πατέρας το ίδιο του παιδί, αλλά μη ξεχνάμε πως  έγινε  στα χρόνια των διωγμών του Μαξιμινιανού ( 284-305) όπου ο φανατισμός των ειδωλολατρών ήταν μεγαλύτερος από το πατρικό φίλτρο και η ζωή των Χριστιανών δεν άξιζε περισσότερο από ενός  ζώου που σκοτώνεις χωρίς τύψεις.
   Κόρη του Διόσκουρου η Αγία Βαρβάρα ήτο καθώς μαρτυρούν οι συναξαριστές της πανέμορφη. Αυτό στάθηκε και το αίτιο ώστε ο πατέρας της να την κλείσει σε ένα πύργο ώστε να μη τη βλέπει ανθρώπινο μάτι. Το λουτρό του πύργου είχε δύο παράθυρα για να φωτίζεται, δίπλα από τα οποία όμως, η Αγία, κατά την απουσία του πατέρα της, έχτισε και ένα τρίτο συμβολίζοντας  έτσι το φως που εκπέμπει η Αγία  Τριάδα. Όταν ο πατέρας της γυρίζοντας από μια περιοδεία, της ζήτησε το λόγο, δε δίστασε να του ομολογήσει την πίστη της στον αληθινό Θεό. Αυτό στάθηκε αφορμή να την παραδώσει στον Μαξιμινιανό ο οποίος αφού με σωρεία φοβερών μαρτυρίων ( της ξέσχιζαν το σώμα με σιδερένια άγκιστρα, τα οποία Άγγελος Κυρίου θεράπευε στη φυλακή της κάθε βράδι)) δεν μπόρεσε να την κάνει να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα, την παρέδωσε  στον πατέρα της, ο οποίος την αποκεφάλισε για να καταπλακωθεί στη συνέχεια και ο ίδιος από ένα βράχο που έριξε επάνω του ένας κεραυνός .Η Θεία Δίκη!
    Στο στρατιωτική μου θητεία είχα την τύχη να υπηρετήσω στα Γιάννινα υπό τον ταγματάρχη Ν. Μπ…  Άριστος αξιωματικός πυροβολικού με όλες τις  αρετές ενός αξιωματικού (ήρωας της Αλβανίας και του Ρίμινι με ένα στήθος γεμάτο παράσημα και τραύματα))–αλλά βλάστημος!
   Βλάστημος όσο δεν μπορεί να φανταστεί  άνθρωπος.. Όταν άρχιζε να βλαστημά, ανατρίχιαζες. Δεν άφηνε ούτε Θεό ούτε Αγγέλους, με μόνη εξαίρεση την Παναγία και την Αγία Βαρβάρα. Όπως μου είχε εξομολογηθεί (ήμουν γραφιάς  του και ο εξ απορρήτων του) σε μια άσκηση που ξενυχτούσαμε  έξω από το αντίσκηνό, όταν τραυματίστηκε στην επίθεση στον Μόραβα τον παράτησαν θεωρώντας τον  ετοιμοθάνατο. Το ίδιο βράδι ο… ετοιμοθάνατος Μπ… είδε δυο μαυροφορεμένες γυναίκες, που η μία είπε στην άλλη. «Αυτός είναι δικός  σου του Πυροβολικού. Φρόντισέ τον εσύ εγώ πάω να δω τους άλλους »  Ήταν η Παναγία  και η Αγία Βαρβάρα. Σε τρεις ημέρες ο Μπ ήταν καλά και πάνω στις 20 ημέρες το `σκασε από το νοσοκομείο και πήγε στο μέτωπο να ξαναπολεμήσει με τη μονάδα του  
  Στο τάγμα είχαμε οδηγό τον Τουφεξίδη, έναν Πειραιώτη βαρύμαγκα οδηγό του ρυμουλκού. Κάποια στιγμή σε μια  άσκηση που το ρυμουλκό είχε πάθει μια βλάβη, μη μπορώντας να την επιδιορθώσει άρχισε ως συνήθως τις βλαστήμιες μαζί και την Αγία Βαρβάρα. Την ίδια στιγμή ο Μπ έβγαλε το περίστροφο και του το ακούμπισε στο μέτωπό. Γονάτισε και πες ήμαρτον Αγία Βαρβάρα.
 Δεν πρόλαβε όμως να αποσώσει το λόγο, γιατί  ο Τουφεξίδης  έπεσε σαν κεραυνοβολημένος, από μια  αόρατη δύναμη. Τα `χάσαμε. Κάποιοι αφόπλισαν τον ταγματάρχη και σηκώσαμε με το ζόρι τον Τουφεξίδη: Ζήτα συγνώμην από την Αγία βρε!
   Πέρασε ώρα, ώσπου ο Τουφεξίδης μπορέσει να πει τραυλίζοντας . Συγχώραμε Αγία Βαρβάρα δε θα βλαστημήσω ξανά .
  Ο γιατρός που στείλαμε εν τω μεταξύ και ήρθε από τον λόχο διοικήσεως κούνησε το κεφάλι του αμήχανος Δεν μπορώ να το εξηγήσω είπε. Όμως ο εωρακός μεμαρτύρηκε και αληθής η μαρτυρία αυτού  Αγία Βαρβάρα μου !   
                           Σταυρος Ιντζεγιαννης

                                  Σταυρος Ιντζεγιαννης

εκκλησιολογος 9/12/15



                                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   ΑΓΑΛΛΊΑΣΗ

   Ίσως να μην είμαι ο μόνος .Δεν αποκλείεται να έχετε κι εσείς αυτό το συναίσθημα τέτοιες μέρες. Τέτοιες μέρες που όσοι έχουμε φορτωθεί κάποιες δεκαετίες, κάπως μελαγχολούμε. Τάχα έτσι είναι ή τάχα έτσι μου φαίνεται;
   Δε θέλω να σας κάνω να μελαγχολήσετε κι εσείς, αλλά νομίζω πως κάτι έχει αλλάξει. Τέτοιες μέρες, μόλις  δέκα μέρες πριν από τα Χριστούγεννα κι η ατμόσφαιρα μοιάζει αποκαρδιωτική. Τίποτε το εορταστικό, το λαμπερό, το ελπιδοφόρο. Άλλοτε…Μα τι σας λέω τώρα!
  Τέτοιες μέρες η ατμόσφαιρα άλλαζε. Υπήρχε μια  λάμψη, ένα ύφος  Χριστουγεννιάτικο .Έβλεπες ανθρώπους γελαστούς. Άκουγες Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Η καλημέρα ήταν μια προσμονή για την επομένη που θα ερχόταν μαζί με τον Νεογέννητο Χριστό φέρνοντας την ελπίδα.
  Τα μαγαζιά στολισμένα διαλαλούσαν τη γέννηση ενός νέου κόσμου που θα ερχότανε να φέρει την ελπίδα για μια καινούργια ζωή. Ακόμη –ακόμη ήταν το παραμύθι που πλάτυνε τη φαντασία των παιδιών και τα ταξίδευε σε κόσμους μαγικούς ,με τα λογίς παιγνίδια !  
    Ακόμη κι ο πιο φτωχός κάτι περίμενε. Κάτι ήλπιζε. Δόξα εν Υψίστοις Θεώ. Δεν ήταν απλά  ένας ύμνος,  μια χριστουγεννιάτικη ψαλμωδία. Ήταν ένα δοξολόγημα από τα βάθη της καρδιάς Ήταν το κλειδί που άνοιγε την πόρτα σε νέους ορίζοντες και  μας καλούσε να συμμετάσχουμε στην παγκόσμια αναγέννηση. Ήταν ένα παράθυρο ανοιχτό διάπλατα στο φως το ανέσπερο. Το τραγούδι που μας καλούσε να γιορτάσουμε. Το τραπέζι που στρωμένο από τους Αγγέλους πρόσμενε  να χορτάσουμε από το δείπνο που ο Κύριος είχε ετοιμάσει για τη Δημιουργία του.
    Και επί γης ειρήνη.  
    Έδινε ένα τόνο εορταστικό η κίνηση στα μαγαζιά. Έβλεπες  ανθρώπους να κυκλοφορούν με τσάντες γεμάτες από τα δώρα που θα φέρνανε τη χαρά κι όχι μόνο στα παιδιά –που βέβαια  είχαν την πρώτη θέση-αλλά και στους άλλους της οικογένειας του καθενός. Γινόσουν παιδί κι εσύ. Ξαναγεννιόσουν  θαρρείς σε έναν αλλιώτικο κόσμο.
   Η πόλη με τον εορταστικό διάκοσμο άλλαζε θαρρείς σε μια διαφορετικής καθημερινότητα. Αποξεχνιόσουν σ` όνειρα καθώς το δώρο - ο δέκατος τέταρτος μισθός - βοηθούσε να ξεφορτωθείς κάποια χρέη ή να δοκιμάσεις μια μικρή έξοδο από την φυλακή της ρουτίνας με  το άγχος του βιοπορισμού, δεσμοφύλακα και δυνάστη.
   Ακόμη και κάποιες  μικρές γκρίνιες της πολιτικής ζωής, υποχωρούσαν έστω προσωρινά, σαν μια ανακωχή με τον ανικανοποίητο εαυτό μας ή την πολιτική πραγματικότητα. Εν ανθρώποις ευδοκία, ήταν το όραμα της ζωής.
   Και ξαφνικά όλα αυτά εξαφανίστηκαν, σαν κάποια κακή μάγισσα να μας άγγιξε με το ραβδί της ζηλεύοντας την έστω αυταπάτη μας   στην ευτυχία.
   Γύρω άνθρωποι σκεφτικοί μελαγχολικοί, προβληματισμένοι για την επόμενη ημέρα. Πρόσωπα σκυθρωπά. Κεφάλια σκυμμένα. Συζητήσεις που αρχίζουν και τελειώνουν με το οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν, καθώς από παντού οι ειδήσεις προδικάζουν  μια ακόμη μείωση των μισθών και των συντάξεων στα ήδη μειωμένα  οικονομικά. Ακόμη και στις καφετέριες τις  γεμάτες από νεαρόκοσμο οι συζητήσεις έχουν χάσει εκείνο τον ανέμελο ύφος που χαρακτηρίζει τα  νιάτα.
  Οι δρόμοι με τα κλειστά μαγαζιά και τα λουκέτα της οικονομικής καταστροφής σε γεμίζουν θλίψη.
  Η τηλεόραση μεταδίδει συνεχώς  για τα άψυχα κορμάκια παιδιών που πνίγηκαν στο Αιγαίο προσπαθώντας να ξεφύγουν από τη μανία των μεγάλων να σκοτώνουν την ελπίδα. Οι πρόσφυγες που χάνονται αναζητώντας τι άλλο ; Μια στάλα ζωή. Μια στάλα ειρήνη Αυτό μόνο !
   Μόνο μέσα στις κατάφωτες εκκλησίες –Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον-νοιώθεις εκείνη την ατμόσφαιρα  της Θείας γέννησης .
   Προχτές είδα εκείνη τη γυναικούλα. Σκυφτή, γερασμένη, ταλαιπωρημένη  καθώς έδειχνε η όψη της,  στάθηκε στο πεζοδρόμιο μπροστά από την Ευαγγελίστρια έκανε τρεις φορές το σταυρό της κι ύστερα  μια μετάνοια. Δεν άκουσα φυσικά τι είπε, όμως βλέποντας τα χείλη της κάτι να ψιθυρίζουν μου θύμισαν την προσευχή της μάνας  που επαναλάμβανε στερεότυπα σε κάθε  δυσκολία μας :Την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθι μι Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπη Σου.
 Ξαφνικά ένοιωσα σαν να πλημμύρισε ο δρόμος Φως. Σαν κάποια υπέρκοσμη μουσική να τραγουδούσε τη μεγάλη αλλαγή. Σαν  κάποιο χέρι να έδειχνε το δρόμο στη Βηθλεέμ της απαντοχής μας Λες και ο τόπος ξαφνικά γέμισε από μια άφατη αγαλλίαση. Μιαν ειρήνη..
  Σαν μια μυστική φωνή να διαλαλούσε. Όχι δε χάθηκε τίποτε. Χριστός γεννάται δοξάσατε!
!