Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2016

σχολιαζοντας Β Μπεκίρη



Σταύρος Ιντζεγιαννης
Περιληπτική ιχνηλασία στην ιστορική έρευνα – μελέτη
 
  ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΧΑΣΜΌ ΣΤΗ ΜΙΚΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΕΞΙ (1915-1922)    

   ΒΑΣΙΛΗ  ΜΠΕΚΙΡΗ

     Έχει υποστηριχθεί ότι η ιστορία γράφεται μετά την πάροδο 100 ετών δηλαδή τρεις γενεές μετά όταν δηλαδή οι απόγονοι ή οι επίγονοι θα έχουν αποδεσμευθεί από τις ιδεοληψίες ή  τα απωθυμένα των γεννητόρων τους.
     Βεβαία σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει Η  εύκολη πρόσβαση σε πηγές, το διαδύκτιο η ανταλλαγή πληροφοριών και η προσωπική  πρόσβαση στους τόπους των γεγονότων με την ευκολία των συγκοινωνιών, καθώς επίσης και η εύκολη διασταύρωση  των στοιχείων, καθιστούν πιο εύχρηστη και πιο αξιόπιστη και κυρίως τεκμηριωμένη  την ιστορική έρευνα. Παρ` όλα αυτά  ο κ Βας. Μπεκίρης έγκριτος δικηγόρος , πολιτικός επι σειρά ετών βουλευτής και Υφ/γος παιδείας  τηρώντας τον καθιερωμένο κανόνα ακριβώς μετά  από την παρέλευση ενός  αιώνα (1915-2015) κυκλοφόρησε τη δική του ιστορική έρευνα –μελέτη η οποία αποκτά ακριβώς για τους λόγους αυτούς μιαν ιδιαίτερη σημασία.
.    Στους νέους ιστορικούς ερευνητές ο κ Μπεκίρης,  ασχολείται συστηματικά  στην  έρευνα και καταγραφή των ιστορικών γεγονότων που διαμόρφωσαν την πολιτική , στρατιωτική και κυρίως τη γεωπολιτική μορφή της σύγχρονης Ελλάδας και συμβάλουν στην κατανόηση του κοντινού μας παρελθόντος. Εγχείρημα όντως δύσκολο  αν αναλογισθεί κανείς ότι αναφέρεται σε μόλις έναν αιώνα πριν και οι διηγήσεις τους ,τα απομνημονεύματά τους προφορικά ή γραπτά, τεκμηριωμένα ή όχι, των πρωταγωνιστών επηρεασμένα από τα προσωπικά λάθη ή πάθη κυκλοφορούν στο οικογενειακό τους περιβάλλον σαν προσωπικές μνήμες από τις διηγήσεις του παππού ή και σαν απόηχος  στον πολιτικό περίγυρο του τόπου.
     Αυτή είναι η δυσκολία που απαιτεί από τον οιονδήποτε  ερευνητή ιδιαίτερη προσοχή όσον αφορά τη διασταύρωση κατά το δυνατόν των στοιχείων της αναπλάσεως των γεγονότων κατά τον σαφέστερο και αντικειμενικότερο τρόπο.
   Προσωπικά έχοντας διασταυρώσει  τις διάφορες πηγές νομίζω ότι η έρευνα του κ Μπεκίρη,  έχει μιαν αξιόπιστη παρουσίαση έχοντας ξεπεράσει τις όποιες δυσκολίες του εγχειρήματος.
  «Από τον εθνικό διχασμό  στην Μικρασιατική καταστροφή  και την εκτέλεση των εξι- 1915-1922» έκδοσις Historia σελίδες 450.Αθήνα 2015.
 Ο οιοσδήποτε φιλίστορας αλλά και σκεπτόμενος Έλληνας  καταλαβαίνει από τον τίτλο και μόνο τη δυσκολία της έρευνας  κι αυτό γιατί πρόκειται για μια πολυτάραχη εποχή – ίσως την πιο πολυτάραχη εποχή μετά την παλιγγενεσία- η οποία κυριαρχήθηκε  από μεγάλες πολιτικές  και στρατιωτικές μορφές  με μεγάλα πάθη ίσως και μεγάλα λάθη και με αλλεπάλληλες ανατροπές στο πολιτικό και διπλωματικό ιδιαίτερα πεδίο στο εσωτερικό  και στο εξωτερικό της χώρας.
      Μια εποχή που κυριαρχείται από την ανάμιξη των ξένων, τις επεμβάσεις  της διεθνούς διπλωματίας  με τα  εν πολλοίς αντίθετα  ή ιδιοτελεί συμφέροντα εις βάρος της Ελλάδος
  Μια εποχή που ο ξένος παράγων φίλα ή εχθρικά διακείμενος με τα δικά του γεωπολιτικά  ή οικονομικά συμφέροντα επέβαλε λύσεις επιβεβαιώνοντας τη ρήση του Κλεμανσώ στον Α/Παγκόσμιο πόλεμο ότι «Ο πόλεμος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση  για να την αφήσουμε στους στρατιωτικούς» κάτι  που επιβεβαιώνεται και από το ότι η Ελλάδα κέρδισε  τον πόλεμο στα πεδία των μαχών και τον έχασε στις διπλωματικές ίντριγκες  των διασκέψεων.    
   Ο κ Βασιλης Μπεκίρης  κινείται αναγκαστικά στην ιστορική του έρευνα- με πολλή προσοχή ομολογουμένως –στις συμπληγάδες αφ ενός  ξένες Δυνάμεις –Ελλάδα- Τουρκία που συνιστούν τον έναν κίνδυνο και από την άλλη στον ιστορικό μας διχασμό. Βενιζέλος – Βασιλεύς που συνιστούν τον δεύτερο κίνδυνο.
    Ο συγγραφέας ακολουθεί την ημερολογιακή καταγραφή έτσι ώστε ο αναγνώστης παρακολουθεί τις εξελίξεις, τόσο στο πολιτικό, διπλωματικό αλλά και στρατιωτικό πεδίο μέρα τη μέρα, σε παράλληλες διαδρομές. Στρατός - Διπλωματία .
  Στη μεγάλη αρετή της έρευνας –μελέτης είναι η δομή της εξιστόρησης .Πράγματι ακολουθεί μια προσωπική γραφή η οποία διευκολύνει τον αναγνώστη δίνοντας εν περιλήψει από την αρχή,  αυτό  που στην ανάλυση  ακολουθεί, έτσι ώστε το κάθε κεφάλαιο έχει μιαν αυτοτέλεια κρατώντας ταυτόχρονα και τη συνοχή με την όλη εξέλιξη των γεγονότων. Έτσι ο όποιος Έλληνας αναγνώστης ασχέτως μορφωτικού επιπέδου ή πνευματικών ενδιαφερόντων  μπορεί μέσα από τα 102 κεφάλαια με τις περιλήψεις-που ωστόσο είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικές –να σπουδάσει όλη αυτή την  από το 1915-1922 εποχή που διαμόρφωσε-χωρίς υπερβολή- την ιστορική μας συνέχεια.  
   Από τον πρόλογο κιόλας ο αναγνώστης, ακόμη και ο μη φιλίστωρ, αλλά απλά περίεργος, μαθαίνει  σε έξη μόλις σελίδες όλη την ιστορία, με τρόπο που τον ερεθίζει και τον παρακινεί να δει τις λεπτομέρειες. Ακολουθεί πάλι μια περιληπτική αλλά πιο εκτεταμένη κατά κεφάλαια καταχώρηση, προσθέτοντας στην όλη εξιστόρηση των γεγονότων  αυτό που κατά τη γνώμη μου ερεθίζει την περιέργεια ή το ιστορικό ενδιαφέρον του αναγνώστη ώστε  να παρακολουθήσει την πορεία των γεγονότων.   
  Γράφει στον πρόλογό του: « Όπως είναι γνωστό  ο εθνικός διχασμός …οφείλεται κυρίως  στην αντιπαλότητα  του Βασιλιά Κωνσταντίνου με τον Πρωθυπουργό της χώρας Ελευθέριο Βενιζέλο…..Η πρώτη μεγάλη κόντρα  μεταξύ των δύο ανδρών  άρχισε το 1915  και είχε ως αφορμή την εκστρατεία της Αντάτ   εναντίον των Δαρδανελίων. ….Ο  Βενιζέλος   ήταν υπέρ της συμμετοχής της Ελλάδος  στην εκστρατεία εναντίων των Δαρδανελίων ο δε Κωνσταντίνος  και το Γενικό Επιτελείο ήταν εναντίον της  εκστρατείας»… και επιλέγει στη σελίδα 12. « Η εκτέλεση  των έξη αποτελεί  την τελευταία πράξη  του εθνικού διχασμού» Μέσα από τις έξη αυτές  σελίδες ο συγγραφέας εκθέτοντας  περιληπτικά τα γεγονότα καλεί τον όποιον Έλληνα ή ξένον αναγνώστη  μετά την ανάγνωση του βιβλίου να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα»
     Πιο αναλυτικά σχολιάζοντας την έρευνα του κ Μπεκίρη για την πολυτάραχη περίοδο 1915-1922 ο σχολιαστής θα σταθεί στον τρόπο της εξιστόρησης των γεγονότων κι αυτό γιατί αποτελεί όντως τη μεγάλη αρετή και αξιοπιστία της έρευνας η οποία με  τεκμηριώσεις καταχωρεί σε  450 σελίδες μεγάλου σχήματος ( 7 κεφάλαια – 102 υποκεφάλαια) μια πολυσχιδή, πολυδαίδαλη και πολυεπίπεδη εποχή του νεότερου Ελληνισμού η οποία  εξακολουθεί ύστερα από έναν αιώνα να  απασχολεί τους ιστορικούς και ο απόηχός της να επηρεάζει συνειδητά ή  υποσυνείδητα την πολιτική ιστορία της Ελλάδος. Απόδειξη  το ότι όπως γράφει στη σελ441 ( από τη θέση όχι μόνο του ιστορικού αλλά και του δικηγόρου και πολιτικού) μετά από 88 χρόνια ο Άρειος Πάγος θεώρησε πεπλανημένη την απόφαση για την καταδίκη  των έξι, αθώωσε τους καταδικασθέντας και  κατακερμάτισε το κατηγορητήριο του Εκτάκτου Στρατοδικείου.       

    Η έρευνα του κ Μπεκίρη   χωρίζεται ουσιαστικά  σε τρία  μέρη.
 1) Την προ της Μικρασιατικής εκστρατείας και αφορά κυρίως τον Διχασμό και τη πολιτική και διπλωματική ιστορία.
2) Την Μικρασιατική εκστρατεία  στο καθαυτό στρατιωτικό επίπεδο
3) την υποχώρηση, την καταστροφή και τη δίκη των έξι.
    Ο αναγνώστης πλήρως κατατοπισμένος μπορεί να παρακολουθήσει όλη αυτή την ηρωική μαζί και θλιβερή περιπέτεια του Ελληνισμού που άρχισε με το… « όραμα της Μεγάλης Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των πέντε θαλασσών » για να καταλήξει τραυματισμένη και εκλιπαρούσα το έλεος των Μ. Δυνάμεων οι οποίες λόγω των δικών τους συμφερόντων πέρασαν εν μια νυκτί στο στρατόπεδο των νικητών .
   Εντυπωσιαζουν οι λεπτομέρειες τις οποίες παρουσιάζει ο συγγραφέας κυρίως στα διπλωματικά  συμβαίνοντα εντός και εκτός  της χώρας.
    Είναι γεγονός ότι η πρόσφατη ιστορία του Ελληνισμού ( τόσο του εν Ελλάδι όσο και στην Ασία εγκαταστημένου από τον 8ο πΧ αιώνα με τους Μιλησίους να  εποικίζουν τα παραλία του Ευξήνου Πόντου) δεν μπορεί να εξαντληθεί σε μια έρευνα, όσο κι αν αυτή εξετάζει τα γεγονότα κάτω από την επιφάνεια και τολμά να ξύσει πληγές  ή να πει την πάσα αλήθεια χωρίς φόβο και πάθος-για να μεταχειριστώ μιαν  έκφραση οικεία  στον δικηγόρο συγγραφέα. Ωστόσο η ιστορική κατάθεση πιο σωστά η ανατομία των γεγονότων που επιχειρεί ο κ Μπεκίρης αποτελεί μια ουσιώδη και πολλαπλά χρήσιμη συμβολή στην κατανόηση των γεγονότων ιδιαίτερα δε –λόγω και της επικαιρότητος των ημερών  με τον ξένο παράγοντα (διάβαζε Δ.Ν.Τ ή Ε.Κ.Τ ή Μέρκελ-Σόιμπλε) να παίζει –και να πιέζει-την εσωτερική μας οικονομική –αλλά και πολιτική μας υποβολιμαία –πολιτική ζωή.
    Κι αυτή η επικαιρότητα με τα γε νυν έχοντα, που έρχεται να παραλληλίσει - αφανώς  φυσικά αλλά ουσιαστικά ωστόσο- είναι η τεράστια συμβολή της μελέτης του κ Μπεκίρη που προβληματίζει. Δηλαδή ο αναγνώστης ή σπουδαστής του πονήματος «Από τον εθνικό διχασμό  στη Μικρασιατική καταστροφή και την  εκτέλεση των Έξι »  δεν αρκείται να σταθεί στην όποια εξιστόρηση των γεγονότων όσο κι αν αυτά τεκμηριώνονται και αποτελούν τεράστιο κεφάλαιο στη βιβλιογραφία  της εποχής 1915-1922 αλλά καλείται, να προβληματιστεί –θα έλεγα να διδαχθεί- παραλληλίζοντας το χθες με το σήμερα. και να βγάλει τα συμπεράσματά του. 
  Κι αυτό, γιατί είναι γνωστό σε όσους σπουδάζουν ένα βιβλίο και δεν αρκούνται στην ανάγνωση του, ότι η αξία ενός ιστορικού βιβλίου δεν κρίνεται από αυτό και μόνο που καταθέτει, αλλά και από αυτό στο οποίο παραπέμπει ή θέτει ως προβληματισμό και θέμα  για περαιτέρω εξερεύνηση ή συζήτηση.
     Ο συγγραφέας παρουσιάζει σαν σε τοιχογραφία όλους αυτούς που με τον ένα ή άλλον τρόπο συμμετείχαν ή έπαιξαν κάποιο ουσιώδη ρόλο στην εποχή τους .Βενιζέλος –Κωνσταντίνος – Γούναρης-Μεταξάς-Πρωτοπαπαδάκης-Χατζηανέστης-Παπούλας – Μπαλτατζής-Πλαστήρας-Γονατάς –Στεργιαδης -Πάγκαλος –Τρικούπης και τόσοι άλλοι από τους δικούς μας και από τους ξένους Λόυδ Τζωτζ -Αριστείδης Μπριάν- Λόρδος Κώρζον ακόμη και από τους εχθρούς Κεμάλ- Ινονού με σωρεία φωτογραφιών καθώς επίσης και τον ρόλο της Γαλλικής ή Ιταλικής ή Αγγλικής διπλωματίας ακόμη δε και σε ιδιαίτερο κεφάλαιο την Οκτωβριανή επανάσταση –Λένιν- και τη συγκυρία που επέτεινε την ανατροπή του διπλωματικού παιγνιδιού από τον ξένο παράγοντα.
    Ο συγγραφέας δεν αρκείται -γι αυτό και χαρακτηρίζεται εξόχως ενδιαφέρουσα η έρευνα- στα επιφανειακά γεγονότα .αλλά παρακολουθεί ταυτόχρονα  χωρίς να χάνεται η συνοχή της εξιστόρηση και τα συμβαίνοντα στη διεθνή διπλωματία. Η Συνθήκη των Βερσαλιών 15/6/1919 η συνθήκη του Αγίου Γερμανού 28/9/1919 η συνθήκη του  Νεϋγί 27/11/1919 και των Σεβρών 10/8/1920 ερευνώνται εξονυχιστικά όσον αφορά τα υπέρ ή κατά της Ελλάδος. Γράφει σχετικά ο συγγραφέας « Όταν  υπεγράφη η ανακωχή υπήρχε ένα καθεστώς αοριστίας  το οποίο κοσμούσαν οι ωραίοι λόγοι  και οι μεγάλες υποσχέσεις των συμμάχων για αποκατάσταση των παλαιών Ελληνικών συνόρων…»σελ 74
 Και επιλέγει: Αυτές ήταν οι αποφάσεις  των τεσσάρων συνθηκών που ακολούθησαν τον Α/ παγκόσμιο πόλεμο, δηλαδή ολίγον ρεαλιστικές  , όχι σπάνια άδικες πολύ θεωρητικές  και έτοιμες να καταρρεύσουν σε κάθε αμφισβήτηση. Ή πρώτη αμφισβήτηση  συνετελέσθη λίγα χρόνια αργότερα  με τα συνθήκη της Λωζάνης. Η δεύτερη αμφισβήτηση  θα σημειωθεί με τη δημιουργία δικτατορικών καθεστώτων τα οποία προετοιμάζοντο να να επιβάλλουν αξιώσεις  με την ισχύ των όπλων και να δημιουργήσουν de fakto καταστάσεις.
   Ο συγγραφέας εξιστορεί λεπτομερώς το στρατιωτικό σκέλος της Μικρασιατικής  εκστρατείας από την απόβαση των Ελληνικών στρατευμάτων (Μάιος του 1919)  μέχρι την επώδυνη υποχώρηση και τη οριστική απώλεια του οράματος της Μεγάλης Ελλάδας. Το επαίσχυντο ρόλο της  Γαλλικής διπλωματίας –και της Ιταλικής – και τις σκηνές φρίκης που ακολούθησαν με την πυρπόληση της Σμύρνης και την αλλόφρονα φυγή του Ελληνικού και Αρμενικού, πιο σωστά του κάθε χριστιανικού πληθυσμού  και τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσάνθου Σμύρνης.
. Η συνθήκη των Μουδανιών (στην οποία περιγράφει την άποψη του Ινονού) ) το νέο καθεστώς και η περιβόητη δίκη και εκτέλεση των Εξι εξιστορούνται μα κάθε λεπτομέρεια και τη δυνατή τεκμηρίωση από ελληνικές και ξένες πηγές στις 140 σελίδες που ακολουθούν.
 Ειδικά για τη συνθήκη των Μουδανιών γράφει στην περίληψη του στην αρχή του σχετικού κεφαλαίου (σελ 353) 
  Στη διάσκεψη  των Μουδανιών αντί του Κεμάλ μετείχε ο Ισμέτ. Η καθυστερημένη  συμμετοχή της Ελληνικής αντιπροσωπείας. Η δυσπιστία του Ισμέτ προς τον Άγγλο  αντιπρόσωπο. Οι προκαταρτικές  συζητήσεις  πριν την έναρξη της διάσκεψης. Οι προθέσεις  της Διάσκεψης  για αποφυγή νέου πολέμου και υπογραφεί  της ανακωχής. Η διακοπή των εργασιών της Διάσκεψής Οι νέες εντολές  από τις συμμαχικές  κυβερνήσεις .Οι δυσκολίες  στον καθορισμό των Ελληνικών συνόρων στον Έβρο  και στη μεταβατική Διοίκηση  της  Ανατολικής Θράκης. Οι οδηγίες του Κεμάλ για παράδοση της Θράκης εντός 20 ημερών Η άρνηση των Ελλήνων για υπογραφή της συμφωνίας. Η επιτυχία των Τουρκικών στόχων. Η μεγάλη κρίση στην Ελλάδα και η αδιαφορία των συμμάχων.
   Το βιβλίο τελειώνει με τα θλιβερά γεγονότα που ακολούθησαν τη Μικρασιατική καταστροφή και  με την επανάσταση  των Πλαστήρα, Γονατά από τη Χίο και Μυτιλήνη
   Ο ρόλος του Βενιζέλου, η εκδικητική μανία του Πάγκαλου και η προδιαγραμμένη  απόφαση του στρατοδικείου όπως και η εσπευσμένη εκτέλεση των καταδικασθέντων για να μη προλάβει να επιδώσει το αυστηρό τελεσίγραφο  της Αγγλίας ο πλοίαρχος Τάλμποτ καταχωρούνται με κάθε λεπτομέρεια ώστε ο αναγνώστης να μορφώσει προσωπική γνώση των πραγμάτων και να βγάλει τα συμπεράσματά του.
   Οι τελευταίες ώρες των μελλοθανάτων και η απολογία του Γούναρη μοιάζουν ένα πολιτικό ρέκβιεμ που είναι μαζί και ένα κατηγορητήριο κατά του Πάγκαλου και του Οθωναίου ( προέδρου του  στρατοδικείου) αλλά και την ανικανότητας του Πλαστήρα να  ελέγξει την κατάσταση ή και η ανοχή του Βενιζέλου.   
  Αυτές οι 140 περίπου σελίδες που πραγματεύονται – ερευνούν και παρουσιάζουν την εποχή μετά την καταστροφή  αποτελούν  μια συγγραφική επιτυχία από την άποψη ότι δίνουν με απλή, εύληπτη, απόλυτα κατανοητή γραφή μια εποχή που κυριαρχήθηκε από την οδύνη του ξεριζωμένου από τις εστίες του ύστερα από Δυόμιση  χιλιάδες χρόνια Μικρασιατικού Ελληνισμού , τη θλίψη για τη χαμένη στρατιωτική μάχη που παρέσυρε μαζί της  τα όσια και τα ιερά  αιώνων και την αγανάκτηση κατά των υπευθύνων της τραγωδίας . Μιας τραγωδίας που η συνέχειά της απετέλεσε την αρχή εμφύλιων πολιτικών προστριβών και διαρκούς πολιτικής αστάθειας.
   
  Προσωπικά νομίζω ότι η συγγραφική από την άποψη της γραμματείας αξία της  ιστορικής κατάθεσης του  κ Μπεκίρη είναι η δομή και η απλή γλώσσα που φτάνει στα όρια ενός γλαφυρού αναγνώσματος που συναρπάζει τον αναγνώστη και από την ιστορική άποψη η σωρεία των τεκμηρίων που αφήνουν τον αναγνώστη-μελετητή  να  μορφώσει την προσωπική του άποψη και να κρίνει τα γεγονότα με βάση τα στοιχεία που του παρουσιάζει η έρευνα.κι αυτό είναι που κάνει το βιβλίο εργαλείο μελέτης και σπουδής για τις επόμενες γενιές. Ακριβώς αυτή είναι η συγγραφική επιτυχία του κ Βασίλη Μπεκίρη ότι τελειώνοντας με τις ομολογίες των υπευθύνων ότι η καταδίκη ήταν άδικη και δίκαια απεκαταστάθη η τιμή και η αξιοπρέπεια των εκτελεσθέντων   οδηγεί τον όποιον σκεπτόμενο Έλληνα να κατανοήσει τα ολέθρια αποτελέσματα του Εθνικού μας Διχασμού κάτι που αποτελεί οιονεί τη μεγάλη μας κατάρα.
                                     Σταυρος Ιντεγιαννης
,5




                                         

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

γνωμη



                                               ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
  
   ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

  Αν το`χει η κούτρα σου, θα κατεβάζει ψείρες.
   Κάποτε μας τρόμαζε η ασφάλεια, σήμερα μα τρομάζει το ασφαλιστικό. Τρόμος και τότε , τρόμος και τώρα. Σε φωνάξανε στην ασφάλεια  σήμαινε ανάκριση. Γίνεσαι Τούρκος Διάκο μου την πίστη σου να αλλάξεις :Από εκεί και πέρα που σε πονά και που σε σφάζει.
    Σήμερα γλιτώσαμε από την ασφάλεια  –αλλά πέσαμε στο ασφαλιστικό, το ίδιο και χειρότερο. Από την ασφάλεια περίμενες πως κάποτε θα σωθείς και τραγουδούσαμε πότε θα κάνει ξαστεριά. Το γλεντάγανε οι δεξιοί και το  μοιρολογούσαν οι αριστεροί. Σήμερα ανάστατη όλη η κοινωνία κατεβαίνει στους δρόμους. Και πρώτοι αυτοί που φωνάζανε « ζήτω, πρώτη φορά αριστερά. Θα πάρουμε το αίμα  πίσω» Σήμερα στο δρόμο με πανώ πρώτοι και καλύτεροι αυτοί, διότι έχουν και πείρα από διαδηλώσεις. Δεξιοί –αριστεροί, αι γενεαί πάσαι από το κίνημα του σφυροδρέπανου μέχρι το κίνημα της γραβάτας διαμαρτύρονται. Αδέρφια μου αλήτες πουλιά –που τραγούδαγε ο Βοσκόπουλος ( σκέψου δηλαδή αυτός με την τσέπη γεμάτη να λέει αδέρφια μου, κάτι λιγδοτάμπανους που δεν σταυρώνανε δεκάρα!!!)) Είπαμε σου λέει να τα παίρνετε από τους δεξιούς όχι από εμάς που σας ψηφίσαμε. Δώστε και σώστε απαντά ο Κατρούγκαλος  Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον !
   Ασφάλειες υπάρχουν πολλών ειδών κι ακόμη περισσότερες ανασφάλειες, οι οποίες όμως αφορούν τις συντάξεις, διότι δε φτάνει να πληρώνεις κόβοντας ακόμη κι απ`το ψωμί σου, είναι που δεν ξέρεις αν θα πάρεις και σύνταξη έστω στα …75! Στα 80 θα καθιερωθεί υποχρεωτικός θάνατος και έτσι δε θα υπάρχει θέμα…ηλίθιοι -που  είπε ο Σόιμπλε!
  Πολλά τα ευτράπελα με τις ασφαλιστικό και περισσότερα  με τις ασφάλειες. Το διηγείται ο Παμίνος στην πρωινή καφενόβια σύναξη και γίνεται χαμός. Πήγε στο Σούπερ Μάρκετ να αγοράσει τρόφιμα και όταν πήγε στο ταμείο, είδε δίπλα κάτι κουτιά που τα πέρασε για τσίχλες. Εντυπωσιακό το κουτί πήρε τρία κουτιά να μασάει για την παλινδρόμιση του εισοφάγου που του είπε ο γιατρός ότι κάνει καλό.
  Πάει στο σπίτι και το βράδι, μόλις ξάπλωσε, η κυρά –Γιώτα κρυφίως πως, του ψάχνει τις τσέπες, όπως κάνουν όλες οι …καθώς πρέπει κυρίες. Σ` αυτό δεν σηκώνω αντίρρηση!!!
 Κάνει έτσι βρίσκει τα κουτιά και ξεσηκώνει βραδιάτικα την πολυκατοικία. Σε δε ντρέπεσαι, τέτοια αγοράζεις παλιάνθρωπε –γεροξεκούτη-γεροπόρνε !
  -Τι είναι ρε γυναίκα τι έκανα;
  Τι να κάνεις  βρε γέρος άνθρωπος με  εγγόνια και να αγοράζεις…!!!
 Διότι όπως καταλάβατε ο φίλος δεν πρόσεξε ότι στο κουτί που το πέρασε για τσίχλες, έγραφε επάνω : Ασφαλές  σεξ !!!
   Και  να δεις λέει ο φίλος. Τώρα που το σκέφτομαι, καταλαβαίνω, γιατί   η ταμίας με το που είδε τα κουτιά, με κοίταξε πονηρά και χαμογέλαγε!!    
     Στο στρατό είχαμε την ασφάλεια του όπλου. Άσκηση με πραγματικά πυρά. Είχαμε κάτι σαράβαλα κανόνια 25 λιβρών ( οι νικητές της ερήμου  τα λέγανε ) από τον καιρό που ο Μοντγκόμερυ είχε νικήσει με αυτά στο Ελ Αλαμέιν τον Ρόμελ και μας τα είχανε στείλει δώρο οι Άγγλοι.
  Πυρ διατάσσει ο πυροβολάρχης πατάει το ωστήριο ο πυροβολητής ,αφλογιστία. Το βάλαμε όλοι στα πόδια –πρώτος ο ταγματάρχης – μη σκάσει το βλήμα μέσα στον σωλήνα και γίνει ανάστα ο Κύριος. Τελικά ήρθανε κάτι πυροτεχνουργοί και βάλανε τα γέλια. Στο τέλος έφαγα μια βδομάδα στέρηση εξόδου διότι είχα ξεχάσει να διατάξω τον πυροβολητή, απασφαλίσατε, δηλαδή να  βγάλει την ασφάλεια πριν πυροδοτήσει το κανόνι.
   Ασφάλειες βέβαια έχουμε πολλών ειδών τη μία χειρότερη από την άλλη. Παράδειγμα η ασφάλεια αυτοκινήτου που ένας στους τρεις Έλληνες δεν πληρώνει κι αν σε τρακάρει τρέχα στα δικαστήρια να πάρεις τα λεφτά Η άλλη είναι η ασφάλεια  ζωής που πληρώνεις εσύ για να την πάρει η χήρα σου και να σου κάνει μνημόσυνο με τις φίλες της  στη… Ρήγα Φεραίου «καλός ο μακαρίτης αλλά άργησε να πεθάνει και φάγαμε τα λεφτά στα νοσοκομεία» και είναι το μόνο που με ανησυχεί γιατί τώρα τελευταία νοιώθω κάτι ζαλάδες .Σκέψου δηλαδή να πληρώνεις εσύ και να τα γλεντάνε άλλοι!!! 
    Σταύρος Ιντζεγιάννης

γνωμη




                                       Εν κατακλειδι   
    ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ

    Μια μικρή επέτειος σήμερα, περνάει απαρατήρητη κι ας έχει καθοριστική σχέση με τη ζωή μας, αφού αναφέρεται στον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο ιστορικός της Τέχνης  Μπερνάρ  Μπέρενσον σε μια συνέντευξή του  στην  Γιολάντα Τερέντσιο το 1948 όταν ρωτήθηκε τι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο απάντησε: Ο χρόνος! Και συμπλήρωσε. Αν μπορούσα θα κατέβαινα στον δρόμο και θα ζητιάνευα από τους περαστικούς: Δώστε μου λίγο από το χρόνο σας! Λεπτομέρεια-ήταν 90 ετών!!!
  Η σημασία του χρόνου στη ζωή μας φαίνεται και από το ότι    
  "Στην Αρχαία Αίγυπτο - και μπράβο τους - βάζανε τους Φαραώ να κοιμούνται με νεαρές κοπελίτσες για να ξανανιώνουν. Περί των αποτελεσμάτων βέβαια δεν αναφέρεται τίποτε, αλλά και η δική μας λαϊκή σοφία  επιμένει και με την άδειά σας θάθελα να συμπληρώσω «Γέρος γάτος τρυφερά ποντίκια» ο έστιν μεθερμηνευόμενον ότι και στην ηλικία ισχύει το γνωστό "τα ετερόνυμα έλκονται¨
    Σα σήμερα λοιπόν η επέτειος 18 Ιανουαρίου του 1923 η Ελλάδα αποφάσισε να προσχωρήσει στο Γρηγοριανό ημερολόγιο που  άρχισε να εφαρμόζεται απ΄την 16η Φεβρουαρίου η οποία ονομάστηκε 1η Μαρτίου, εγκαταλείποντας το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε  από 44 πΧ όταν ο Αλεξανδρινός  αστρονόμος Σωσιγένης το μελέτησε κατά διαταγή του Ιουλίου Καίσαρα από τον οποίον και πήρε το όνομά του.
 Το 1582 ο πάπας Γρηγόριος αναμόρφωσε το μέχρι τότε ημερολόγιο (Διότι με την μετατόπιση των εποχών κινδυνεύαμε να γιορτάζουμε Χριστούγεννα το φθινόπωρο και Πάσχα  το χειμώνα)και καθιέρωσε το Γρηγοριανό (από το όνομά του κι αυτός.) στο οποίο σταδιακά προσχώρησαν όλα τα κράτη και οι καθολικές και προτεσταντικές εκκλησίες .Η δική μας  εκκλησία αποφάσισε να προσχωρήσει ένα χρόνο αργότερα το 1924 –αν δεν κάνω λάθος,- χωρίς όμως να λυθεί οριστικά το ημερολογιακό, αφού μέχρι σήμερα στο Άγιο Όρος (με  εξαίρεση το Πάσχα και τα Χριστούγεννα) αλλά και αλλού μερικοί τηρούν το παλαιό (οι γνωστοί ως παλαιοημερολογίτες)
    Θα πείτε ίσως μα τι σημασία έχει πια. Παρ` όλα αυτά  ο χρόνος είναι στα απωθημένα μας καθώς έχει στενή συνάρτηση με την ηλικία και είτε σαρκάζοντας είτε αυτοσαρκαζόμενοι προσπαθούμε να ξορκίσουμε το…έτος  γεννήσεως φιλολογούντες μετ ευτελείας αλλά και επιμελώς αποφεύγοντας να κοιτάξουμε στον καθρέφτη « να μη διώ και φρίξω " που γράφει ο Καβάφης στα "Κεριά "
 Ο γέρος κι αν χτενίζεται στον ανήφορο γνωρίζεται λέει η παροιμία. «Αχ μωρή μαυρόγρια είπε ο Μπάρμπα -Νάκος, γεράσαμε κι ο μύλος δεν αλέθει πια.
-Τι λες Θανασάκο μου -απάντησε η Θανάσαινα . Η κρέμαση να δύναται κι ο μύλος γρυγρυλίζει ακόμα» Αχ Εύα -Εύα !
    Εγώ ν` ο μαύρος γέρασα και συ θέλεις παιγνίδια . Νάτα μας πάλι. Από λαϊκό δίστιχο αυτό που έχει και τη συνέχεια του : Θέλεις στην κούνια βάλε με θέλεις στη σαρμανίτσα – από το γνωστό τραγούδι  της Γιαννιώτικης ενδοχώρας .
Και μετά σου λένε ; Πάρε του νέου δύναμη  κι από το γέρο γνώση. Υπάρχει γνώση σ αυτά τα πράγματα που βλέπεις του αλλουνού τα καντήλια να λαμποκοπάνε και το δικό σου να τρεμοσβήνει. Κάτι ήξερε ο Καβάφης : Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος/ σκυμένος στο τραπέζι κάθεται ένας γέρος / με μια εφημερίδα εμπρός του χωρίς συντροφιά/ και μες των αθλιων γηρατειών την καταφρόνια … σκέπτεταί  πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια / που είχε και δύναμη και λόγο κι εμορφιά .
Θα μου πείτε τι σας λέω τώρα πρωί-πρωί  αντί για καλημέρα Ο κόσμος γύρω μας γκρεμίζεται κι η γριά χτενίζεται ε; Σίγουρα . Όμως όπως και  να το κάνουμε , καθένας με τα ντέρτια του κι εμείς με τον καϋμό μας .
Στο νοσοκομείο η σκηνή. Ο φίλος  έχει κάνει εγχείρηση προστάτη και η γυναίκα του ρωτά με αγωνία -τι λέτε γιατρέ μετά την εγχείρηση θα …μπορεί να …!!!
  Της γριάς στο καταχείμωνο , της μύρισε  πεπόνι !Πώς να γίνει όμως που όποιος μικρομάθει δεν γερονταφήνει ;
Καλημέρα αναγνώστες μου μη νοιάζεστε. Ο γιατρός απάντησε: Μπορεί –μπορεί!!!
Σταυρος Ιντζεγιαννης




γνωμη




                                       Εν κατακλειδι   
    ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ

    Μια μικρή επέτειος σήμερα, περνάει απαρατήρητη κι ας έχει καθοριστική σχέση με τη ζωή μας, αφού αναφέρεται στον χρόνο. Είναι χαρακτηριστικό το ότι ο ιστορικός της Τέχνης  Μπερνάρ  Μπέρενσον σε μια συνέντευξή του  στην  Γιολάντα Τερέντσιο το 1948 όταν ρωτήθηκε τι είναι το πιο πολύτιμο πράγμα στον κόσμο απάντησε: Ο χρόνος! Και συμπλήρωσε. Αν μπορούσα θα κατέβαινα στον δρόμο και θα ζητιάνευα από τους περαστικούς: Δώστε μου λίγο από το χρόνο σας! Λεπτομέρεια-ήταν 90 ετών!!!
  Η σημασία του χρόνου στη ζωή μας φαίνεται και από το ότι    
  "Στην Αρχαία Αίγυπτο - και μπράβο τους - βάζανε τους Φαραώ να κοιμούνται με νεαρές κοπελίτσες για να ξανανιώνουν. Περί των αποτελεσμάτων βέβαια δεν αναφέρεται τίποτε, αλλά και η δική μας λαϊκή σοφία  επιμένει και με την άδειά σας θάθελα να συμπληρώσω «Γέρος γάτος τρυφερά ποντίκια» ο έστιν μεθερμηνευόμενον ότι και στην ηλικία ισχύει το γνωστό "τα ετερόνυμα έλκονται¨
    Σα σήμερα λοιπόν η επέτειος 18 Ιανουαρίου του 1923 η Ελλάδα αποφάσισε να προσχωρήσει στο Γρηγοριανό ημερολόγιο που  άρχισε να εφαρμόζεται απ΄την 16η Φεβρουαρίου η οποία ονομάστηκε 1η Μαρτίου, εγκαταλείποντας το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε  από 44 πΧ όταν ο Αλεξανδρινός  αστρονόμος Σωσιγένης το μελέτησε κατά διαταγή του Ιουλίου Καίσαρα από τον οποίον και πήρε το όνομά του.
 Το 1582 ο πάπας Γρηγόριος αναμόρφωσε το μέχρι τότε ημερολόγιο (Διότι με την μετατόπιση των εποχών κινδυνεύαμε να γιορτάζουμε Χριστούγεννα το φθινόπωρο και Πάσχα  το χειμώνα)και καθιέρωσε το Γρηγοριανό (από το όνομά του κι αυτός.) στο οποίο σταδιακά προσχώρησαν όλα τα κράτη και οι καθολικές και προτεσταντικές εκκλησίες .Η δική μας  εκκλησία αποφάσισε να προσχωρήσει ένα χρόνο αργότερα το 1924 –αν δεν κάνω λάθος,- χωρίς όμως να λυθεί οριστικά το ημερολογιακό, αφού μέχρι σήμερα στο Άγιο Όρος (με  εξαίρεση το Πάσχα και τα Χριστούγεννα) αλλά και αλλού τηρούν το παλαιό (οι γνωστοί ως παλαιοημερολογίτες)
    Θα πείτε ίσως μα τι σημασία έχει πια. Παρ` όλα αυτά  ο χρόνος είναι στα απωθημένα μας καθώς έχει στενή συνάρτηση με την ηλικία και είτε σαρκάζοντας είτε αυτοσαρκαζόμενοι προσπαθούμε να ξορκίσουμε το…έτος  γεννήσεως φιλολογούντες μετ ευτελείας αλλά και επιμελώς αποφεύγοντας να κοιτάξουμε στον καθρέφτη « να μη διώ και φρίξω " που γράφει ο Καβάφης στα "Κεριά "
 Ο γέρος κι αν χτενίζεται στον ανήφορο γνωρίζεται λέει η παροιμία. «Αχ μωρή μαυρόγρια είπε ο Μπάρμπα -Νάκος, γεράσαμε κι ο μύλος δεν αλέθει πια.
-Τι λες Θανασάκο μου -απάντησε η Θανάσαινα . Η κρέμαση να δύναται κι ο μύλος γρυγρυλίζει ακόμα» Αχ Εύα -Εύα !
    Εγώ ν` ο μαύρος γέρασα και συ θέλεις παιγνίδια . Νάτα μας πάλι. Από λαϊκό δίστιχο αυτό που έχει και τη συνέχεια του : Θέλεις στην κούνια βάλε με θέλεις στη σαρμανίτσα – από το γνωστό τραγούδι  της Γιαννιώτικης ενδοχώρας .
Και μετά σου λένε ; Πάρε του νέου δύναμη  κι από το γέρο γνώση. Υπάρχει γνώση σ αυτά τα πράγματα που βλέπεις του αλλουνού τα καντήλια να λαμποκοπάνε και το δικό σου να τρεμοσβήνει. Κάτι ήξερε ο Καβάφης : Στου καφενείου του βουερού το μέσα μέρος/ σκυμένος στο τραπέζι κάθεται ένας γέρος / με μια εφημερίδα εμπρός του χωρίς συντροφιά/ και μες των αθλιων γηρατειών την καταφρόνια … σκέπτεταί  πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια / που είχε και δύναμη και λόγο κι εμορφιά .
Θα μου πείτε τι σας λέω τώρα πρωί-πρωί  αντί για καλημέρα Ο κόσμος γύρω μας γκρεμίζεται κι η γριά χτενίζεται ε; Σίγουρα . Όμως όπως και  να το κάνουμε , καθένας με τα ντέρτια του κι εμείς με τον καϋμό μας .
Στο νοσοκομείο η σκηνή. Ο φίλος  έχει κάνει εγχείρηση προστάτη και η γυναίκα του ρωτά με αγωνία -τι λέτε γιατρέ μετά την εγχείρηση θα …μπορεί να …!!!
  Της γριάς στο καταχείμωνο , της μύρισε  πεπόνι !
Πώς να γίνει όμως που όποιος μικρομάθει δεν γερονταφήνει ;
Καλημέρα αναγνώστες μου μη νοιάζεστε. Ο γιατρός απάντησε: Μπορεί –μπορεί!!!
Σταυρος Ιντζεγιαννης




γνωμη



ΘΕΟΣ  ΦΥΛΑΞΕΙ.

Στο φιλόξενο σαλόνι γνωστή μας συντροφιάς ,ανάμεσα σε ένα φλιτζάνι τσάι και δυο μπισκότα- όπως λέγανε παλαιά  μεταξύ τυρού και αχλαδίου-η νεαρή κυρία έθεσε το θέμα , κουνώντας μάλιστα απειλητικά το δείκτη του αριστερού χεριού της, προς την ανδρική πλευρά. ( Τα ΄χει κάτι τέτοια η αριστερά. Όλο απειλές είναι)
-Καθίστε φρόνιμα διότι από εδώ και πέρα θα πληρώνετε και για τις υπηρεσίες που σας παρέχουμε στο σπίτι.
-Εννοείτε τις …βραδινές ;
-Όχι αγαπητέ μου. Γι αυτές θα χρεώνουμε άλλους που τα καταφέρνουν - και πολύ καλύτερα μάλιστα , από αυτές που παρέχει ο σύζυξ ύστερα από 20 χρόνια γάμου. Λέμε για τα οικιακά. Σκούπισμα , μαγείρεμα, στρώσιμο- ξεστρώσιμο, μπουγάδα, σιδέρωμα και ό,τι άλλο σχετικό, χώρια το ντάντεμα τα παιδιά και τη μάνα της μάνας του - αν τύχει- επί πλέον και το… «Ασημίνα  ασπιρίνη γρήγορα έχω πονοκέφαλο », διότι ο αφέντης βαριέται να απλώσει το χέρι να  την πάρει από το κομοδίνο μόνος του!
Σύντομα- συμπληρώνει απειλητικά, θα κατατεθεί και νομοσχέδιο το οποίο και θα ψηφιστεί , από την αντιπολίτευση για λόγους αντιπολίτευσης και από τις γυναίκες της κυβερνητικής παράταξης για λόγους συμπαράστασης. Γνωστόν γαρ ότι κόρακας, κοράκου  μάτι δε βγάζει, ε;
 Φοβερή η είδηση-αν είναι αλήθεια. Αυτό μας έλειπε! Είχε δίκιο ο μακαρίτης ο Γούναρης : Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί…
  Κάποτε ο άντρας έδινε δυο βόδια στον πεθερό κι αγόραζε τη γυναίκα του. Την σκλάβα του. Κι όμως δεν τον βόλευε .Του κακοφαινότανε η πληρωμή. Άσχημη δουλειά να την πληρώνεις και να την ταϊζεις από πάνω.
Δεν συνέφερε  και το άλλαξε.
Δεν ξέρω πως έγινε και πότε άρχισε πάντως  αντί να πληρώνουμε αρχίσαμε να παίρνουμε κι όλας.
 Ίσως ήταν που θεωρούσαν τη θυγατέρα βάρος – έχω δυο γραμμάτια έλεγε ο  θείος για τις κόρες του- και κοιτάζανε πως θα τις ξεφορτωθούνε. Τόσο βάρος μάλιστα που προτιμούσαν να πληρώσουν προκειμένου να απαλλαγούν από αυτή.
 -Πιάσε εκατό φλουριά, ένα χωράφι, δυο γίδες και πάρτη  να γλιτώσουμε!
Έτσι δόξη και τιμή έπαιρνες γυναίκα  και χωράφι  και με συμβολαιογραφική πράξη μάλιστα για …σιγουριά.
Μετακόμιζε  λοιπόν  η τέως  άγαμος- και νυν έγγαμος,  στο σπίτι του αντρός της- στο δικό της δηλαδή που του το είχε χαρίσει ως προίκα- όπου και μαγείρευε, μπάλωνε, έπλυνε τάιζε και μεγάλωνε παιδιά επί πλέον ντάντευε και τα πεθερικά αν τύχαινε. Φυσικά μπροστά στον άντρα της, προσοχή. Αφέντη τον έλεγε. Ο κυριός μου και ο θεός μου.
Ωραία ε; Έλα όμως που κάποτε όλα τα ωραία τελειώνουν.
 Κάποτε η γυναίκα άνοιξε το παράθυρο είδε φως, είδε ουρανό, είδε κόσμο, κίνηση, θόρυβο, τραγούδια και χαρές .Της άρεσε. Άνοιξε λοιπόν και την πόρτα και βγήκε στο παζάρι. Ξεπόρτισε – που λέμε.
 Μάλιστα. Η γυναίκα  άρχισε να δουλεύει. Φόρεσε παντελόνια, έβγαλε λεφτά.
 Το αστείο στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι ο άντρας – μια ζωή χαζός, από τα γονίδια του Αδάμ σέρνει τη χαζομάρα του-του καλάρεσε. Σου λέει φέρνει λεφτά, άρα ωραία  πάμε. Δεν ήξερε τι τον περίμενε. Διότι η γυναίκα μαζί με τα λεφτά έβγαλε και γλώσσα. Είπε κουβέντες παραπανίσιες . ΄Υψωσε τον τόνο της φωνής της και αμφισβήτησε το αλάθητο του αρσενικού.  Άναψε τσιγάρο και  φύσηξε τον καπνό κατάμουτρα στο παλιό αφεντικό της. Του άντρα της. Πάντως – για να πούμε και το σωστό- τα λεφτά- λεφτά. Κάθε πρώτη του μηνός  τούφερνε- και φέρνει το μισθό της  και άρα τα πάντα μέλι – γάλα. Χρήμα γαρ πάντων διακανονιστής.
-         Ώστε έτσι ε;
-          Δηλαδή όχι ακριβώς έτσι, γιατί τώρα  ζητάει και μισθό από πάνω για τις υπηρεσίες που προσφέρει στο σπίτι. Πλένω σκουπίζω, μαγειρεύω – πλήρωνε. Δεν αποκλείεται να ζητήσει αύριο- μεθαύριο να της αφήνουμε και λεφτά κάτω από το μαξιλάρι για τις …νυχτερινές υπηρεσίες. Καθόλου παράξενο γιατί με τη φόρα που πήρανε τίποτε πια δεν είναι απίθανο.
-Σώπα!!!
 - Μάλιστα κύριε. Στην Ελβετία – λεει η συνομιλήτριά μου η γυναίκα πληρώνεται.
-Ναι αλλά εδώ είναι Ελλάδα.
-Ποια Ελλάδα; Ευρωπαϊκή Ένωση θέλεις να πεις. Τουτέστιν θα πληρώσετε .Και θα πληρώσετε πανάκριβα μάλιστα.
-Μη χειρότερα!

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΓΝΩΜΗ




                                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ                                         
  
     ΣΚΟΥΛΗΚΟΜΥΡΜΗΓΚΟΤΡΥΠΑ

   Ελλάς Ελλήνων καθολικώς διαμαρτυρομένων –Γ.Παπανδρεου ο Γέρος!
---------
   Το ασφαλιστικό απειλεί με καταποντισμό την Ελληνική οικονομία καθώς προσπαθώντας να κλείσουμε μια τρύπα  ανοίγουν  άλλες δύο.
   Διαμαρτύρεται η κυβέρνηση : Δε βοηθάτε να μπαλώσουμε τις τρύπες. Διαμαρτύρεται η αντιπολίτευση :Εσείς δε ψάχνεται  για σωτήρα αλλά για συνένοχο.
     Διαμαρτύρονται οι συνταξιούχοι, διαμαρτύρονται οι μισθωτοί, αγανακτούν οι εργοδότες, αλλά και οι Δημόσιοι υπάλληλοι ακόμη και οι συνταξιούχοι βουλευτές που ζητάνε  αύξηση αναδρομικά από το 2000… προ Χριστού !!!  
    Διάτρητη η οικονομία σας, λένε οι θεσμοί .Κλείστε τις τρύπες  να σας δώσουμε λεφτά. Μια κουβέντα είναι αυτό.Το πώς κλείνουν είναι τοπρόβλημα.
  Βέβαια τρύπα από τρύπα έχει διαφορά, αλλά στο κάτω- κάτω  της γραφής, η τρύπα στη γραμματική αλλά και… στη ζωή, είναι  γένους  θηλυκού και επόμενο είναι να φέρνει αναστάτωση είτε στην οικονομική είτε στην κοινωνική ή πολιτική ζωή του τόπου. Ακόμη περισσότερο στην ερωτική να μη κρυβόμαστε!
    Στο περιβάλλον, η τρύπα του όζοντος . απειλεί με ολική καταστροφή τον πλανήτη μας , αλλά αυτό είναι μια μακροπρόθεσμη απειλή που θα την νοιώσουν μετά από 200 χρόνια όσοι από μας καταφέρουν να φτάσουν 250 χρονών. Μέχρι τότε έχετε γεια βρυσούλες κι εσείς κοντές ραχούλες. Δως ημίν σήμερον λέει η προσευχή. Ύστερα από 200 χρόνια φέξε μου και γλίστρησα.
  Στα παλιά χρόνια η πιο γνωστή τρύπα ήταν στα παντελόνια που όμως τώρα η μόδα τα θέλει διάτρητα και κατασχισμένα για να είναι  πιο ορατό το περιεχόμενο. Και φυσικά και τρύπια τσέπη που σημαίνει …πάτος!
     Μερικοί από μας θυμόμαστε ακόμη  τις τρύπιες σόλες που πηγαίναμε στο τσαγκάρη για σόλιασμα  και έτσι και σήκωναν τα πόδια, πολλοί έχοντας καλογυαλισμένα παπούτσια, ρεζιλευότανε γιατί από κάτω ήταν τρύπια. Ήταν η εποχή που δεν πετάγαμε τίποτα προσπαθώντας την οικονομία και οι περισσότεροι εργάτες φοράγανε παντελόνια  με  μπαλώματα στα γόνατα και στον καβάλο, ενώ δεν ήταν και λίγα τα μάλλινα που ήταν τρύπια από τον σκόρο που είχε κι αυτός τις προτιμήσεις του στο αγνό παρθένο μαλλί.
  Αλησμόνητα χρόνια που κάθε χειμώνα είχαμε τα χαλασμένα κεραμίδια. Παρ΄ όλα αυτά, μέναμε σε μονοκατοικίες και φωνάζαμε γλεντούσαμε, πηδούσαμε  ( χοροπηδούσαμε  εννοώ μη πάει ο νους σας αλλού) όσο θέλαμε χωρίς να ενοχλούμε κανέναν και όταν μαλλιοτραβιόμαστε δεν είχαμε τον φόβο :Σιγά μας ακούει η γειτονιά. Σήμερα δεν τολμάς  να αγκαλιάσεις τη γυναίκα σου και σου χτυπάνε οι διπλανοί τον τοίχο: Σιγά ακούγεστε.
   -Σκασίλα μας. Ακουστείτε κι εσείς !
   Ασυναγώνιστος στις τρύπες αποδείχτηκε ο κ. Παπαντωνίου, όπου επί των ημερών του σημειώθηκε η μεγαλύτερη τρύπα στο χρηματιστήριο και βούλιαξαν  χιλιάδες  οικογένειες, ενώ η σπουδαιότερη τρύπα στην οικονομία ήταν η τρύπια δεκάρα που αποτελεί σήμερα συλλεκτικό κομμάτι και έχει αξία - έμαθα- γύρω στα  300 ευρώ, δηλαδή κάπου ένα  χιλιάρικο.
    Στη γλώσσα της αργκό θα σε γεμίσω κουμπότρυπες , σημαίνει θα σε κάνω κόσκινο στις σφαίρες ,ενώ βούλωσε την τρύπα σημαίνει ότι τον έθαψαν.
 Τρύπιο μάτι σημαίνει αχόρταγο ενώ τρύπιος ήταν και ο πίθος των Δαναϊδων που έμεινε στην ιστορία χαρακτηρίζοντας μάταιες προσπάθειες σαν της κυβέρνησης που όμως προσπαθούμε να την κλείσουν οι φτωχοί ενώ οι πλούσιοι έχουν το βαρέλι τους γεμάτο.
    Στις παροιμίες είναι γνωστό το "Ο ποντικός στην τρύπα του δε χώραγε και κολοκύθια μάζευε" γι αυτούς που  προσπαθούν πάνω από τις δυνάμεις τους.
    Η έκφραση 'Εβγαλε το φίδι από την τρύπα" σημαίνει ότι κατάφερε το πολύ δύσκολο. 
   Θα κλείσω κάποιες τρύπες λέμε όταν  εννοούμε ότι θα μπαλώσω κάποιες υποχρεώσεις  Στον κινηματογράφο, έμεινε αξέχαστο το γουέστερν  « Για ένα τρύπιο δολάριο » με τον Τζουλιάνο Μοντγκόμερυ (1965) και κάναμε ουρές να το δούμε.
  Πάντως ότι και να πούμε, οι κυριότερες τρύπες είναι  δύο. Η «μία τρύπα στο νερό» που κάνει ο Κατρούγκαλος  και η άλλη τρύπα που είναι και η σπουδαιότερη αλλά δεν τη γράφω διότι  μου τη διέγραψε η λογοκρισία της εφημερίδας. Και είναι και η πιο ενδιαφέρουσα γαμώτο μου. Εννοώ τη … σκουληκομυρμηγκότρυπα μη σκεφτείτε τίποτε άλλο !!!
                                           ΣΤ.ΙΝΤΖ

ΓΝΩΜΗ



                                          Εν κατακλειδι         
        ΑΙΣΙΟΝ

         Ένας γαλάζιος ουρανός/ παράθυρο και σκέπη
      να ‘χαμε τρεις δραχμές στη τσέπη /και τρεις ο διπλανός
      Θα ‘ταν ο κόσμος μαγικός /παράδεισος η πλάση
      στου φεγγαριού το τάσι /καφές βαρύ γλυκός
    
   Χρόνια πολλά, καλή χρονιά !
Χρόνια καλά να λες  κι αν είναι και πολλά ακόμη  καλύτερα. Με υγεία και λεφτά!
  Αγανακτεί η κυρά Σοφία :Τι να τα κάνεις τα λεφτά κάποια μέρα θα πεθάνεις
   Ναι .Αλλά έχει διαφορά. Διότι άλλο να πας σαν το σκυλί στ` αμπέλι κι άλλο να πεθάνεις στην αγκαλιά της …έτσι (να μη λέμε ονόματα)την ώρα που θα σε χαϊδολογάει και θα νομίζεις ότι ακούς τα κάλαντα :Οι ουρανοί αγάλλονται χαίρει η Κτίση όλη.
   Ένας χρόνος ακόμη , πρόσθεσε το βάρος του και τις απαιτήσεις του. Χάσαμε 12 μήνες ή 365 ημέρες ή 8.760 ώρες ή 525.600 λεπτά ή ακόμη 31.536.000 δευτερόλεπτα  από τη ζωή μας ! Ανοίγεις  το ημερολόγιο και
νομίζεις ότι σε κοροϊδεύει μ` εκείνο το  "Αίσιον και ευτυχές το νέον έτος που γράφει στην πρώτη σελίδα» !
   Άγιος Βασίλης έρχεται!
  Ήρθε, είδε, έριξε δυο φάσκελα ξεγυρισμένα και ξανάφυγε. Α, να μου χαθείτε, ανεπρόκοποι. Χρεωμένους σας είχα βρει πέρυσι τέτοια εποχή,  χρεωμένους σας ξαναβρίσκω και φέτος  Αίσιον λέω εγώ  απαίσιον το καταντάτε εσείς. Καλά λέει ο λαός  κάθε πέρυσι και καλύτερα κάθε φέτος και χειρότερα.
   Με ελπίδες ξεκινάμε  κάθε χρονιά .Δώστε και σώστε είναι το σλόγκαν της κυβέρνησης, που παρά τη στενότητα χρήματος αυξάνει αναδρομικά τις συντάξεις των βουλευτών από το 2000… προ Χριστού κι εδώθε  νομίζω διότι  ο παπάς βλογάει τα γένια του πρώτα.Σοφός ο λόγος!!  
   Δύσκολα τα πράγματα φέτος. Πρόπερσι μας είχανε φέρει στη γιορτή της κόρης μου 3 μπουκάλια ουίσκυ, δυο τούρτες  και κάμποσα μελομακάρονα τα οποία με τη σειρά μας  τα είχαμε στείλει κι εμείς σε άλλους και όσο να πεις βολευτήκαμε. Πέρυσι λιγοστέψανε τα δώρα. Ένα μπουκάλι τζιν μόνο και αντί για τούρτα μια σακούλα ξηρούς καρπούς. Φέτος ούτε μισό κιλό κουραμπιέδες που λέει ο λόγος. Ακόμη κι ο κουμπάρος που καμώνεται τον ανοιχτοχέρη. καθάρισε με ένα τηλεφώνημα. «Μας συγχωρείτε αλλά καθόσον γρίπη και ο καιρός «συννεφιασμένη Κυριακή μοιάζεις με τη καρδιά μου», χρόνια πολλά από τηλεφώνου και με την άλλη θα ιδωθούμε… ξώλαμπρα .Η Χρυσούλα μου σας εύχεται παν ποθητόν και με έναν καλό γαμπρό για τη Βασιλικούλα μας.
   « Και έλεγα πως κάτι θα φέρουν, ένα ποτό ή γλυκά να μη ξοδευτούμε  να αγοράσομε» λέει η Αρσινόη μου.. Βγαίνει πέρα η ζωή έτσι;
  Τελικά τι είναι οι γιορτές στην εποχή μας; Ένα  εμπορικό παζάρι όπου πολλά βάζεις και λίγα παίρνεις .Μια ατμόσφαιρα  χαράς  για τους μικρούς, περισυλλογής  για μας τους μεγάλους. Κάνεις απολογισμό και τραβάς τα μαλλιά σου – όσα δηλαδή σου απομείνανε .Μα που τα ξοδέψαμε αναρωτιέσαι. Κι όμως παρ` όλα αυτά  η ζωή τελειώνει όταν πάψεις να ελπίζεις.  Και τι ωραιότερο δώρο  μπορείς να κάνεις  στον εαυτό σου από την ελπίδα. Το πιο ανέξοδο και το πιο πολύτιμο.
   Με ευχές αρχίζουμε  φίλοι μου τον νέο Χρόνο. Με χαρά με υγεία και με ελπίδες. Μείζον δε πάντων τούτων η αγάπη.
  Με αγάπη ο καινούργιος  χρόνος.
  -Ναι χρυσέ μου, λέει η γυναίκα του Φώντα, αλλά αγάπη από αυτή που εννοεί ο Απόστολος  στην προς Κορινθίους επιστολή του και όχι από εκείνη που εννοείς εσύ, που δήθεν « ήταν σκοτάδι και κατά λάθος  χτύπησα την πόρτα της ζωντοχήρας »
   Μη το βάζετε κάτω, Ακόμη κι αν δεν είμαστε παιδιά , ένας χρόνος μπροστά περιμένει να τον ζήσουμε. 32 εκατομμύρια  δευτερόλεπτα δεν είναι λίγο. Άλλωστε όπως είπε και ο πρωθυπουργός  τα δύσκολα περάσανε. τώρα  αρχίζει η ανάκαμψη. Είναι δυνατόν  να πει ψέματα Πρωθυπουργός πράμα. Ψηλά το κεφάλι λοιπόν και τούτος ο ανήφορος κατήφορο θα φέρει. Αρκεί - δευτερολογεί ο Μηνάς- να μη μας βρει ο κατήφορος με χαλασμένα τα φρένα και πάμε σούμπιτοι  κατά γκρεμνού.
  Χρόνια καλά κι ευτυχισμένα.2016 πότε περάσανε κιόλας`
                                                 Σταυρος Ιντζεγιαννης

 

      
   

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ



                                                              Καθ οδόν    
   ΤΑ   ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ 2016

   - Να τα πούμε;
    Αρχιμηνιά κι αρχή χρονιά κι αρχή  καλός μας χρόνος !
   Καινούργιος χρόνος! Πότε πέρασε κιόλας. Σαν χτες ήταν που είχαν έρθει να τα πούνε πέρυσι τα βαφτιστήρια μου και μάλιστα είχα ξηλωθεί ολόκληρο πενηντόευρω διότι ,ορμηνευμένα  από τη μάνα τους φυσικά, είχαν ένα καρτελάκι που έγραφε  « Δε δεχόμαστε ψιλά , δε δίνουμε ρέστα» !!!
   Για το « καινούργιος χρόνος » λοιπόν δεν υπάρχει αντίρρηση , αλλά για το « καλός » το κουβεντιάζουμε διότι έτσι κι ανοίξεις  τηλεόραση ή ακούσεις  το ραδιόφωνο να σου λέει τα κάλαντα ο Υπουργός μάλλον καλός δεν μας προκύπτει.
  -Υπάρχουν όμως και χειρότερα όπως λέει η συμβία μου και φυσικά έχει δίκιο, αλλά δε ξέρω γιατί, σαν να έχω ένα άσχημο προαίσθημα.  
   Βέβαια η ιστορία δεν είναι καινούργια. Τα κάλαντα τα λένε τις παραμονές, αλλά τα δικά μου είχαν αρχίσει μια βδομάδα πριν.
  - Αγάπη μου, είπε, πρέπει να κουβεντιάσουμε.
  Όταν η γυναίκα αρχίζει με το… αγάπη μου, ποτέ δε σου βγαίνει σε καλό. Οι παντρεμένοι το ξέρουν καλά αυτό!
   Σε λίγες ημέρες έχουμε Πρωτοχρονιά λέει  και έχουμε υποχρεώσεις. Έφτιαξα ένα κατάλογο..
  Και κάθεται φίλε μου  και παίρνει πένα και χαρτί –χαρτί και καλαμάρι –το καλαμάρι έγραφε και το χαρτί μιλούσε!
  Η αλήθεια είναι ότι δε μου πολυαρέσει να συζητώ μα την Αρσινόη μου διότι μια από τις σοφές συμβουλές του πατέρα μου ήταν :Μη συζητάς με τη γυναίκα σου Έτσι κι αλλιώς ο πρώτος και τελευταίος λόγος είναι δικός της. Συμφώνησε από την αρχή να κοιμηθείς ήσυχος το βράδι. Είναι γνωστό ότι ο άντρας φωνάζει αλλά της γυναίκας της περνάει. Λένε ότι το λιοντάρι είναι  πιο δυνατό αλλά η γάτα είναι πιο πονηρή και γρατσουνάει.
   Το λοιπόν αρχίζει: Έφτιαξα έναν κατάλογο τι δώρα έχουμε να κάνουμε που και τι και σε ποιόν.
  Και μου δείχνει ένα κατεβατό που μόνο η θέα του είναι ικανή να σου προκαλέσει εγκεφαλικό. Διότι όταν η γυναίκα γράφει ο άντρας πληρώνει. Άλλωστε αν πλήρωνε αυτή δε θα έστελνε σε κανέναν, Κορόιδο είναι;
 Τα μικρά δώρα αγάπη μου, λέει, δυναμώνουν τις φιλίες –είχε πει ο Ουγκώ!
 Και να δεις, δεν πιστεύω στα όνειρα βέβαια  αλλά είχα δυο μέρες συνέχεια που έβλεπα στον ύπνο μου ότι έτρωγα φασόλια και είχα  βαρυστομαχιάσει.
  Κάθετε λοιπόν και μου αραδιάζει ένα κατάλογο με όλο της το σόι από παππού μέχρι εγγονό και από ανεψιά μέχρι και τον Αλβανό που ξεχορτάριαζε τον κήπο πριν τον πουλήσουμε γιατί πληρώναμε «ενφια»για τα αγριόχορτα που είχε κληρονομήσει και που δεν το ήθελε κανένας από τα αδέρφια της.
  Εκεί να δεις κουνιάδες , πεθερές, γαμπρούς , κουμπάρες, βαφτιστήρια , μέχρι και την κομμώτρια και τον διαχειριστή της πολυκατοικίας και  τους συγκατοίκους της πολυκατοικίας από ισογείου μέχρι ρετιρέ  και  την περιπτερού ή την καθαρίστρια  που καθαρίζει την πολυκατοικία και την ανεψιά της ένα πανέμορφο κορίτσι, ολόδροσο, που χαίρεσαι να το βλέπεις το πρωί να σου ανοίγει την καρδιά με την καλημέρα της.  
   -Αυτή λέω μάλιστα. Είναι ευγενέστατη, καλοσυνάτη, χαμογελαστή και πρόθυμη.
  -Α μπα, με αγριοκοιτάζει, ώστε  έχουμε χαμόγελα και προθυμίες ε; και φραπ τη σβήνει από τον κατάλογο. Δε χρειαζόμαστε υποχρεώσει-λέει και γελάκια. Οι πολλές οι γνωριμίες κάνουν κακό !!
  Τόση …κακία ε;
   Και νούμερο από εδώ-νούμερο από εκεί βγάζει μια σούμα να τη βλέπεις και να τραβάς τα μαλλιά σου όσα δηλαδή σου έχουν απομείνει.
 Και σα να μη φτάνει αυτό μου ρίχνει και τη χαριστική βολή :Δεν ξέρω αν πρόσεξες- λέει-δεν υπάρχει το δαχτυλίδι που μου έχει τάξει από τότε που παντρευτήκαμε και κάθε χρόνο το αναβάλλεις διότι μια ο φόρος, μια οι δουλειές που δεν πηγαίνανε καλά, μια οι συντάξεις τώρα που είμαστε  συνταξιούχοι και  που κόβονται κάθε χρόνο , μια το σήμα του αυτοκινήτου ή η ασφάλεια κάθε χρόνο μου ξεφεύγεις. Φέτος όμως θα το πάρεις θες δε θες  αλλιώς…φεύγω
  Για κοίτα φίλε μου, να δεις τι πάθαμε Τότε που είμαστε νέοι δεν ξεκόλλαγε. Τώρα που την έχουμε ανάγκη για να μας δίνει τα φάρμακα και να ζεσταίνει τη θερμοφόρα ,τώρα μας απειλεί κι από πάνω !!!
  Καλή χρονιά αναγνώστες μου !
    ΣΤΑΥΡΟς ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗς
  


ΓΝΩΜΗ



                                                           

                                                            ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
      ΕΛΛΑΔΑ 2015 μ.Χ
       
   Τελικά λύθηκε η απορία. Όλη η κακοδαιμονία των τελευταίων χρόνων που ταλανίζει την Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και εδώ οφείλετε σε ένα μόνο γεγονός. Δεν είχαμε κατοχυρώσει δια νόμου το σύμφωνο συμβίωσης των ομοφυλόφιλων.
  Ύστερα από μακροχρόνιες συσκέψεις και συμβουλές ειδικών και ανίδεων, ομαλών και ανωμάλων  μέχρι και καφετζούδες  (πήγα σε μάγισσες να βρω τα μαγιοβότανα που λέει το τραγούδι )η κυβέρνηση  κατάλαβε ότι για να γλιτώσουμε  από τα  όσα  στραβά και ανάποδα συμβαίνουν σ` αυτόν τον τόπο (Δάνεια, μνημόνια, συντάξεις ασφαλιστικό προσφυγικό και άλλα πολλά) παρά την καλή της θέλησή και τις προσπάθειες που καταβάλλει, είναι να κατοχυρωθεί δια νόμου, η συμβίωση των ομοφυλόφιλων
   Συναχθείσα λοιπόν η βουλή εν πλήρη απαρτία, ακούσασα του εισηγητή ο οποίος  ανέλυσε τις αρετές της ομοφυλοφιλίας και των εξ αυτής  αγαθών δια το κράτος , υπεραμυνόμενος του γεγονότος ότι η πάσα ομοφυλόφιλος Ευρώπη διάγει υπό καθεστώς πανηδονισμού και άρα θεωρούμεθα καθυστερημένοι, κοινώς μούχλα! Ακόμη δε ανεφέρθη  και εις το γεγονός, ότι προσβάλλει την ελευθερία του ατόμου να διαλέξει το κρεβάτωμά του και αποφάσισε δια ψήφων 194 την πλήρη αποχαλίνωση του ιδιωτικού βίου και άρα να ζήσουν αυτοί καλά και  εμείς οι μη αδελφές όπως – όπως!
   Και ακούστηκε ευθύς από τα θεωρεία φωνή μεγάλη  σφόδρα και λίαν ενθουσιώδης από το κόμμα των πανηδονιστών  λέγουσα. «Καλέ και του χρόνου το κόμμα στη βουλή» !!!          
   Όπως μάλιστα ανέφερε ο κ Πρωθυπουργός, ζούμε μια μεγάλη ημέρα, διότι η βουλή  εψήφισε τη σωτηρία της πατρίδος και όπου εκατοντάδες χιλιάδων (sic)-  μάλιστα όπως το ακούσαμε και το γράφω- εκατοντάδες χιλιάδων !!!-συμπολίτες μας θα λύσουν το πρόβλημά τους και άρα λέω εγώ θα μπορούν ελεύθερα στις καινούργιες ταυτότητες να δηλώνουν : Γεώργιος Πι …Όνομα συζύγου Χρηστάρας !( να πω την αλήθεια εντυπωσιάστηκα. Δε φανταζόμουνα ότι είναι τόσοι πολλοί-μάλλον τόσες πολλές –οι αδελφές Για σκέψου…!!!) Έτσι εξηγείται ότι ο σύλλογος συμβολαιογράφων αποφάσισε να μένουν τα συμβολαιογραφία ανοικτά και τις Κυριακές, για να προλάβουν τη ζήτηση από τις εκατοντάδες χιλιάδων, που θα σπεύσουν να υπογράψουν το σύμφωνο συμβίωσης.
    Και έγινε στα θεωρεία όπως  είδαμε, το έλα να δεις κι έλα να φιληθούμε! Και αγκαλιάστηκαν περιπαθώς και φιλιόντανε στόμα με στόμα  και μουστάκι με μουστάκι.   
    Ωστόσο  να προλάβω να δηλώσω προς αποφυγήν παρανοήσεως, ότι εκ μέρους μου ουδέν σχόλιον. Δεν κατηγορώ κανέναν Είναι ελεύθερος ο καθένας ( Είναι; Αυτό σηκώνει κουβέντα) να ορίζει τα του οίκου του ή μάλλον τα του παντελονιού του. Απορώ πάντως : Ο κ Μητσοτάκης, ψηφίζοντας ναι,  αυτό εννοούσε λέγοντας ότι θα αναμορφώσει τη Νέα Δημοκρατία ;
    Κι ακόμη να  δηλώσω, ότι το χρονογράφημα, στην παρούσα περίπτωση δεν επέχει τη θέση κριτικής, αλλά απλώς της καταγραφής του γεγονότος , ώστε να χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικό χρόνο ως εργαλείο χαρακτηριστικό της Ελλάδος στο έτος 2015 μ.Χ δι ο και επικρίνει το να χτυπάνε καμπάνες και να αναρτούν πανώ. Όσο για τα ντυμένα παπαδοπαίδια, που είδαμε, κάποιος εισαγγελέας θα πρέπει να τους μάθει ότι, συμφωνείς ή όχι, το ράσο στην Ελλάδα είναι τιμημένο και δεν επιτρέπεται σε κανένα ανιστόρητο και ανίερο νεαρό να το διακωμωδεί! Οι ακραίες  συμπεριφορές σε καμιά περίπτωση δεν ωφέλησαν κανέναν.
  Πάντως μου φαίνεται –δεν παίρνω και όρκο βέβαια-ότι την ώρα που φιλιόντανε στα θεωρεία, ο κ Πρωθυπουργός τον οποίον τιμώ ως  πρόσωπο και σέβομαι ως θώκο –μου φάνηκε -πως βλέποντάς τους στα θεωρεία να φιλούνται έκανε μια γκριμάτσα σιχαμάρας. Και δεν είναι περίεργο, γιατί εμείς , εκεί πάνω στα Τζουμέρκα (από εκεί κι εγώ, πατριωτάκη ) κάτι τέτοια τα λέμε με μια λέξη που- Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί μου- δε γράφετε εδώ !!!
   Όσο για το πια θα είναι η συνέχεια, είδομεν ! Διότι το πανό έξω από τη βουλή έγραφε. Αυτά είναι μόνο η αρχή, Γάμος και υιοθεσία η συνέχεια.
 Μόνο που ο Παλαμάς φωνάζει από τον τάφο του : Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι , οι νεκροί!!!
                                          Σταύρος Ιντζεγιάννης