ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

ΚΑΘ ΟΔΟΝ

   ΟΠΩΣ ΛΕΓΑΜΕ ΠΑΛΑΙΑ !

 

   Φίλε Σταύρε

   Εύχομαι το γράμμα μου να σας βρει όλους καλά όπως κι εμείς εδώ. Γιορτάσαμε προχτές την Μετάσταση της Θεοτόκου στην Ορθόδοξη  κοινότητα του Νιου Τζέρσεϋ, αλλά τι τα θες άλλο στην πατρίδα. Άλλες συνήθειες εδώ. Εκείνες οι οικογενειακές  γιορτές που μαζευόμαστε να τις χαρούμε όλοι μαζί, δεν υπάρχουν. Αλλού τα παιδιά ,αλλού οι γαμπροί, οι νύφες , τα εγγόνια . Μείναμε πάλι μόνοι με τη Χρυσούλα. Οι δυο μας , όπως ξεκινήσαμε. Άγνωστο είδος η οικογένεια που ξέραμε Η οικογένεια  όπως λέγαμε παλαιά…κ.τ λ

   Σε φιλώ

  Μιχάλης Αντ…

   Θα αναρωτηθείτε γιατί  δημοσιοποιώ το γράμμα του φίλου του Μιχάλη όπως μου το έστειλε με το διαδύκτιο πια, μια που πάει και το ταχυδρομείο… όπως λέγαμε  παλαιά!!!

  Η αιτία είναι που ο Θανάσης ο Τρ… ήρθε πρωινός όπως πάντα αλλά… βαρύθυμος, στενοχωρημένος άχρι δακρύων. Έτοιμος να βάλλει τα κλάματα.!

  - Γιατί- ρωτάμε; Η υγεία; Το εκκαθαριστικό της εφορίας; Ο ΕΝΦΙΑ;

   - Όχι όλα καλά λέει, αλλά πάλι μόνοι γιορτάσαμε. Ο γιός πήγε με τη γυναίκα του στο γυναικοχώρι, ή μεγάλη κόρη με τον άντρα και τα παιδιά της  μαζί με άλλα δύο αντρόγυνα πήγαν σε κάποιο νησί του Αιγαίου και ο μικρός  με την παρέα του πήγαν για κάμπινγκ ( δε μας αρέσει η ελληνική λέξη κατασκήνωση και προτιμάμε την Αγγλική κάμπινγκ κι ας είναι η Αγγλική μια γλώσσα με δανεικό εν πολλοίς λεξιλόγιο από άλλες !)

   Πήρα την Αντιγόνη και πήγαμε  σε κάποια παραλία όπου φάγαμε κοιτώντας ο ένας τον άλλον αμίλητοι. Δυο μας. Λες και δεν είχαμε 50 τόσα χρόνια αγωνιστεί  να φτιάξουμε μια οικογένεια να τη χαιρόμαστε –και να μας χαίρονται- στις χαρές και  στις λύπες.

  «Να `ρθούμε κι εμείς μαζί σας» είχε τολμήσει να ψιθυρίσει η Αντιγόνη . «Να βγούμε κι εμείς παραέξω που δεν έχουμε πάει πουθενά τόσα χρόνια». Δε θέλησε να της πει πως  «δεν έχουμε πάει πουθενά  για να μεγαλώσουμε  εσάς, να σας σπουδάσουμε , να σας φροντίσουμε να σας προικίσουμε και να μεγαλώνουμε και τα παιδιά σας – τα εγγόνια μας –με την αγάπη και την έγνοια μας»

  -Μα θα είναι όλοι νέοι μητέρα -ήταν η απάντηση-τι να κάνετε  εσείς .

   Δηλαδή, συμπλήρωσε -πίνοντας τον βαρύ γλυκό του-ο Θανάσης σκουπίζοντας κι ένα δάκρυ. Εμείς τα γερόντια! Καταλαβαίνετε; Ξεμείναμε όπως αρχίσαμε πριν 50 τόσα χρόνια. Οι δυο μας .Μόνο που τότε ξεκινούσαμε με χαρά, με ενθουσιασμό, με ευλογία Κυρίου να φτιάξουμε οικογένεια όπως κι αυτή  στην οποία είχαμε μεγαλώσει κι εμείς. Οικογένεια όπως λέγαμε παλαιά. Να χαιρόμαστε τις γιορτές με τα παιδιά, τους γαμπρούς ή τις νύφες και τα παιδιά τους, τα εγγόνια μας! Να τρέχουμε πρώτοι στην ανάγκη τους με τη συμβουλές  και με τη φροντίδα του γονιού που δεν τελειώνει ακόμη κι όταν αυτά έχουν τη δική τους οικογένεια που εξακολουθεί να είναι και δική μας. Και φυσικά να νοιώθουμε κι εμείς  σαν κάποιος να είναι δίπλα μας. Σαρξ εκ της σαρκός . Αίμα μας. Να νοιώθουμε   ότι δεν είμαστε μόνοι και οι κόποι μας, δεν πήγαν τόσα χρόνια χαμένοι. Και ξαφνικά εκείνο το «όπως λέγαμε παλαιά η οικογένεια» βρίσκεται ξανά  άτομα δύο. Γερόντια. Η επαφή με τον Ευρωπαϊκό χώρο και την Αμερική μας  άλλαξε τις συνήθειες Αλλού οι γονείς, αλλού τα παιδιά, αλλού τα εγγόνια. Οι ζωές μας που χωρίζουν. Οι νέοι με τους νέους, οι πρεσβύτεροι με τους πρεσβύτερους.

 -Μα τι ήθελες ,ρωτάει κάποιος . Να τους έχεις ραμμένους στο μπατζάκι σου; 

  - Όχι βέβαια. Αλλά όταν σε έχουν ανάγκη τρέχουν- στα…γερόντια-μπαμπά θα φέρεις τα παιδιά από το σχολείο ; Μαμά θα φυλάξεις τα παιδιά να πάμε Σαββατοκύριακο κάπου. Θα βοηθήσεις γιατί έχω καλεσμένους στο σπίτι και ένα σωρό άλλα που μπορούν ωστόσο  τα… γερόντια. Κι εμείς με χαρά να βοηθήσουμε να τρέξουμε, να φροντίσουμε, αλλά να σου αρνούνται  μια γιορτινή ημέρα που την περιμένεις πως και πώς να χαρείς την οικογενειακή ατμόσφαιρα με τα παιδιά , τους γαμπρούς , τα εγγόνια βρε αδερφέ …Την οικογένεια .Το οικογενειακό τραπέζι. Τη δικαίωση της ζωής σου, την ανταμοιβή των κόπων σου. Τη γιορτή πραγματικά γιορτή, χριστιανική, ευλογημένη όπως ξέραμε… όπως  λέγαμε παλαιά.

                                      Σταύρος Ιντζεγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

ΓΝΩΜΗ 16/ 8 / 16

                                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

 

   TΕΤΡΑΚΤΥ- Ο ΑΡΙΘΜΌΣ 4-

 

  ΝY τέσσερα. Όπως θα λέγαμε «Μα τον αριθμό 4. Δηλαδή στην Τετρακτύ, ήταν ο όρκος των Πυθαγορείων!!!

   Τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στην επικαιρότητα  και αποτελεί το μέγα  αίνιγμα της κυβέρνησης και ιδιαίτερα του Υπουργού ο οποίος  έχει αναγάγει τον αριθμό 4 στην λυδία λίθο με την οποία θα εξακριβωθεί η κυβερνητική προσήλωσης των τηλεπικοινωνιακών μέσων και θα αρθεί πάσα  κακοδαιμονία που ταλαιπωρεί τη χώρα και για την οποία  ευθύνονται τα διάφορα κανάλια σήμερα .Δεν αποκλείεται  αύριο – μεθαύριο και κάποιες εφημερίδες-ποιος ξέρει! Υπουργός είναι αυτός  ότι θέλει κάνει, κατά το γνωστό της λαϊκής σοφίας «όποιος έχει μαχαίρι, τρώει πεπόνι»

  Πολιτικοί, φιλόσοφοι, λόγιοι, διανοούμενοι, απόφοιτοι σχολαρχείου ή πανεπιστημίων της ημεδαπής ή του εξωτερικού, ειδικοί και ανίδεοι προσπαθούν να  λύσουν το μέγα  αίνιγμα:

  - Γιατί 4 ;

-Αμ πόσα θες να κάνει;

-Να κάνει 6

-Και γιατί να κάνει 6 και να μην κάνει 4; Την κολοκυθιά παίζουμε ή κυβερνάμε;

  Η στήλη με τα γνωστό της ψάξιμο, έλυσε το γρίφο. Δηλαδή ο αριθμός 4, προτιμήθηκε, από τις φιλοσοφικές σπουδές  -ου μην και την ευρυμάθεια-του κ Παππά ο οποίος –δεν εξηγείται αλλιώς- πρέπει να ανήκει στη φιλοσοφική σχολή των Πυθαγορείων, οι οποίοι πίστευαν όπως όλοι ξέρουμε, στη μαγική ιδιότητα των αριθμών και μάλιστα στον αριθμό 4 . Δηλαδή στην «τετρακτύ» στην οποία και ορκιζότανε « Μα την ιερά τετρακτύ»-Νυ 4- όπως οι άλλοι ορκιζότανε Μα τον Δια !

   Το γεγονός οφείλεται εις το ότι ο αριθμός 4 έχει άπειρους  συμβολισμούς και επηρεάζει την γήινη  αλλά και την εις το επέκεινα συμπεριφορά των ανθρώπων.

  Ο αριθμός 4 συμβολίζει τη γενεσιουργό  δύναμη της Δημιουργίας :Νερό-φωτιά, αέρας-γη (Πυθαγόρειοι)

 Κατά τον ιατρό Εριξύμαχο όπως τον διατυπώνει στο Συμπόσιο (Πλάτων) ο αριθμός 4 συμβολίζει τον έρωτα :Σκληρός-ανυπότακτος-ανυπόδυτος  και άστεγος ενώ οι επιδράσεις  του κατά την ερωτική πράξη  στις ανθρώπινες  αισθήσεις είναι επίσης 4 κατά τον Αγάθωνα : Ζέστη- κρύο- πίκρα – γλύκα ( Συμπόσιο Πλάτων)   

   Κατά την ίδια φιλοσοφική σχολή εις την οποία ανήκει ασφαλώς - όπως  προκύπτει-ο κ. Υπουργός  Τέσσερις  είναι οι ικανότητες του ανθρώπου :Αίσθηση-Λόγος – Γνώση- Γνώμη( γι αυτό και κυνηγάει τα κανάλια) Ενώ 4 είναι και οι ηλικίες του ανθρώπου :Νήπιο-έφηβος – ώριμος- γέρος και οι οποίες αντιστοιχούν  στις τέσσερις  εποχές  : Άνοιξη-θέρος;- φθινόπωρο-Χειμώνας!!!

   Αλλά και από τη  άποψη ενός Δημοκρατικού πολιτεύματος έχουμε 4 : κοινότητα- χωριό- πόλη- κράτος .

    4 είναι τα σημεία του ορίζοντα: Βορράς-Νότος –Ανατολή –Δύση. ( Μια και ο λόγος για Ανατολή ή Δύση δεν έχει ακόμη διερευνηθεί  επαρκώς εάν ο ήλιος του Πασόκ στη σημαία του, ανέτειλε ή έδυε) .

  Ωστόσο οι συμβολισμοί – και οι ερμηνείες- του αριθμού  4-τέσσερα- δεν σταματούν εδώ .Στην Αποκάλυψη, 4 είναι οι ιππότες , οι οποίοι φάνηκαν  καβάλα σε 4 άλογα .Κόκκινο- μαύρο- λευκό και πράσινο ( το οποίο πράσινο όμως  δεν έχει καμιά σχέση με τα… πράσινα άλογα που  καλπάζουν αφηνιασμένα στις προεκλογικές  εξαγγελίες )

  Στη Θρησκεία 4 ήταν οι Ευαγγελιστές Ματθαίος- Μάρκος- Ιωάννης- Λουκάς και τέσσερα τα Ευαγγέλια .Ενώ τέσσερες -4-είναι και οι «Καθολικές Επιστολές»: Ιακώβου-Πέτρου-Ιωάννου και Ιούδα. Και η οποία μάλιστα (Η επιστολή Ιούδα) έχει  ένα βαθύτατο συμβολισμό που ταιριάζει γάντι σε όσα συμβαίνουν και λέγονται από τους πολιτικούς από άκρα Δεξιά μέχρι ακρότατη Αριστερά. Λέγει λοιπόν ο Ιούδας :Οι ψευδοπροφήτες θα τιμωρηθούν γι` αυτό πρέπει οι πιστοί να προφυλαχτούν από την πλάνη (sic) !!!

  4 – Τέσσερα-  είναι τα παραμύθια που λέει ένας άντρας σε  μια γυναίκα : Είσαι η γυναίκα των ονείρων μου -θα σου χαρίσω όλο τον κόσμο-θα σ` αγαπώ αιώνια- θα σε παντρευτώ. Και τέσσερα είναι τα παραμύθια που λέει η γυναίκα  στον άντρα της: Είσαι ο μοναδικός άντρας της  ζωής μου-Ήμουν στο… κομμωτήριο-το δαχτυλίδι μου το αγόρασε η… μαμά μου-σου ορκίζομαι στην αγάπη μας !!!

   Ενώ ένα και μόνο 1 είναι το παραμύθι που λέει η κυβέρνηση στο λαό. Άρχισε η ανάκαμψη !!!

                                    Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ 22 / 8 / 16

                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  

 

    MΠΟΥΡΓΚΙΝΙ

 

   Με μπουργκίνι εμφανίστηκαν στην πλαζ της Νίκαιας νεαρές Μουσουλμάνες και τρομοκρατήθηκαν οι πάντες. Θες να κρύβουν καμιά μπόμπα και να γίνει ανάστα ο… Αλλαχ! Ήδη ο Δήμος Νίκαιας  στη Γαλλία απαγόρευσε την εμφάνιση στην πλαζ με μπουργκίνι. Τουτέστιν με τα ολόσωμα μαγιό με τα οποία κάνουν  μπάνιο οι Μουσουλμάνες και τα οποία  καλύπτουν το σώμα της γυναίκας από τους αστραγάλους μέχρι την κεφαλή. Διότι συνειρμικά  παραπέμπουν σε τρομοκράτες  από τους οποίους τον τελευταίο καιρό έχει πικρές αναμνήσεις αλλά και εξακολουθεί να ζει με το φόβο τους η Γαλλία.

  Γεγονός είναι βέβαια, το να κάνεις μπάνιο και να αναδυθεί ξαφνικά δίπλα σου ένα πλάσμα με ολόμαυρο κάλυμμα πάνω- κάτω  παθαίνεις ταράκουλο.

   Η στήλη έψαξε το Κοράνι φύλο- φύλο, να  βρει που γράφει ότι πρέπει ακόμη και στο μπάνιο η γυναίκα να κρύβει το σώμα της, αλλά δε βρήκε, πέρα από το ότι η γυναίκα δεν πρέπει να εμφανίζει γυμνά μέλη του σώματός της σε κοινή θέα. Ακόμη και στο κρεβάτι του ανδρόγυνου πρέπει να σβήνουν το φως, για να μη βλέπει ο άντρας τα μέλη της γυναίκας του. Θα μου πείτε ότι στο σκοτάδι πολλά λάθη γίνονται. Με άλλη να κοιμηθείς και με άλλη να ξημερωθείς.!

  Είναι  γνωστό το πάθημα του Διογένη. Λέγεται ότι ο μεγάλος κυνικός φιλόσοφος. ορεγότανε μια εταίρα τη Λυδία, διάσημη για την ομορφιά της αλλά και για τα κόλπα της με τα οποία ξεγελούσε τους άνδρες. Όταν ο Διογένης  θέλησε να πλαγιάσει μαζί της, του έθεσε τον όρο, να υπάρχει απόλυτο σκοτάδι γιατί ντρεπότανε τον μεγάλο φιλόσοφο.

  Πράγματι μετά το…ξάπλωμα  άναψε το λυχνάρι και απεκαλύφθη ότι στη θέση της είχε βάλλει μια υπηρέτρια της, με την οποία έκανε έρωτα ο φιλόσοφος, νομίζοντας ότι γλεντούσε τη Λυδία.

  -Ε, Διογένη, σου την έσκασα, του είπε γελώντας  

  Ο σοφός γέροντας όμως δεν τα έχασε και είπε το ιστορικό από τότε «Της νυκτός επελθούσης  του λύχνου σβησθέντος πάσα γυνή ομοία εστί»!!! Με απλά  Ελληνικά δηλαδή «το μέλι από όποιο βάζο και να το φας μέσα στο σκοτάδι, είναι μέλι !!!

  Το Κοράνι ωστόσο δε γράφει τίποτε για τη θάλασσα κι εδώ που τα λέμε όσο κι αν φαίνομαι πουριτανός πιστεύω πως αν η γυναίκα ήξερε το συμφέρον της δε θα γδυνότανε ποτέ, αφήνοντας στην αντρική φαντασία να τη  γδύνει και να την ορέγεται.

   Η ιστορία άρχισε  από τον Παράδεισο, όπου όσο η Εύα τριγυρνούσε τσιτσίδι πηγαίνανε όλα μέλι γάλα, μόλις φόρεσε το περίφημο «φύλο συκής» κίνησε την περιέργεια  του Αδάμ «τι κρύβεις εκεί από κάτω; Να δω» Κι από τότε την πατήσαμε!

    Κάποτε  αυτό το κορμί το υμνήσαμε. Γράψαμε ποιήματα, το τραγουδήσαμε, το ζωγραφίσαμε, γονατίσαμε μπροστά του και του προσφέραμε λουλούδια, για χάρη του εγκληματήσαμε. Ώσπου η ίδια η γυναίκα, φρόντισε γδύνοντάς το να το απομυθοποιήσει τόσο, που να βλέπεις γυναίκα και να σκέφτεσαι ένα κομμάτι κρέας!!!

  Παλιά ιστορία η γυναικεία αμφίεση στο μπάνιο όπου αρχίζοντας από τα ολόσωμα μαγιό που άρχιζαν κάτω  από το γόνατο κατέληξε ένα…γραμματόσημο!!!

  Απαγορεύτηκε το μπουργκίνι σε όλη τη Γαλλική Ριβιέρα λένε οι ειδήσεις. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι δεν θα υπάρχει καταστρατήγηση.

   Σε στιγμές οικογενειακής ευφορίας η θεία Κριστινέ απεκάλυψε πως η αδελφή της (η μάνα μου δηλαδή) μαζί με την μικρότερη αδελφή τους τη Μαλβίνα κάνανε μπάνιο  στο Κορδελιό- Σμύρνη έτος 1918- δεκαεξάχρονες  κοπελούδες τότε περνώντας κάτω από τη σανίδα που χώριζε  τα ανδρικά μπάνια από τα γυναικεία και κάνανε μπάνιο με τους άνδρες !!! ( να εξηγήσω ότι στα θαλάσσια μπάνια είχαν βάλλει  μια σανίδα η οποία  βυθιζότανε σαράντα πόντους μέσα στη θάλασσα χωρίζοντας τα ανδρικά από γυναικεία. Για τον φόβο των… επαφών) !!!Το ότι οι γυναίκες ή οι άνδρες περνάγανε  κάτω από τη σανίδα και ανακατευότανε τα ερίφια με τα πρόβατα  είναι  μια άλλη ιστορία που αρχίζει από τη γέννηση του ανθρώπου και κρατάει μέχρι σήμερα !

   Απαγορεύτηκε; Αν είναι δυνατόν να βάλλεις τη γυναίκα υπό απαγόρευση. Η Εύα παράκουσε ολόκληρο Θεό και  ένα μπουργκίνι  θα τη δυσκολέψει; Αστεία πράγματα!!!

  Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΓΝΩΜΗ 5/ 8 / 16

 

                                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

   ΚΑΤΑΚΑΛΟΚΑΙΡΟ

 

   Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι. Εμένα  μου λες; Το θερμόμετρο δείχνει 38^ο και κάτι!!!

 Θάλαττα – θάλαττα. Ουκ έστιν άρσεν ή θήλυ, νεαρά ή μπαμπόγρια, πλούσιος ή πένης, παντρεμένος  ή ανυμέναιη ,μπεμπέκα,  χήρα ή ζωντοχήρα, εποχούμενη ή πεζοπορούσα που να μη βρίσκεται παρά θιν αλός!

    Η θάλασσα είναι μια θηλυκή αγκαλιά .Ο ουρανός  είναι γαλάζιος. Οι νεαρές είναι θεόγδυτες. Οι επιθυμίες χτυπάνε κόκκινο. Η το πιεσόμετρο έτοιμο να κλατάρει και η γερουσία του καφενέ συνεδριάζει εκτάκτως παραθαλασσίως αφ ενός  λόγω καύσωνος αφ ετέρου λόγω θεάματος . Ο Χρηστάρας καθαρίζει κάθε τόσο τα γυαλιά του. Τώρα που έγινε η θάλασσα γιαούρτη χάσαμε τα κουτάλια, αφορίζει!

   Η μεσοαστική οικογένεια πάει στη πλαζ  λεωφορειακώς. Οι μπουρζουάδες…κουρσαρικώς Φυσικά ο κύριος εφοπλιστόπουλος με την κοιλίτσα του, τη φαλακρίτσα  και τη νερά του σύζυγο πάνε σε κάποιο κοσμικό νησί …κοττερικώς. Τουτέστιν όλοι βολεύονται μια χαρά κι εμείς όπως -  όπως!!!

    Πάω να ντυθώ λέει η μαντάμ και …γδύνεται. Ένα τριγωνικό πανάκι μπροστά κι ένα κορδονάκι εξ οπίσω με ένα φιογκάκι που  σε βάζει  σε πειρασμό: Να το λύσω – να μη το λύσω. Α ρε ζωή μπαμπέσα και κακούργα. Κάποτε είχαμε δόντια και δεν  είχαμε … μήλο να δαγκώσουμε Σήμερα που γέμισε ο τόπος …μήλα δεν έχουμε δόντια και οι μασέλες δε φτουράνε στην περίπτωση!!!

  - Πως με βλέπετε – ρωτάει φιλάρεσκα η μανταμίτσα από το διπλανό τραπέζι.

  Καταϊφι σοροπιαστό!

  Τσακίζεται ο Μένιος να της βρει καρέκλα να καθίσει στο τραπέζι μας να την κεράσουμε. Θα πιείτε ένα ουζάκι, να ανοίξουμε μια …σαμπάνια;

 - Α όχι ευχαριστώ με περιμένει ο Λάκης να βουτήξουμε-λέει και μας δείχνει έναν  παιδαρά που της κάνει νόημα: Έλα λοιπόν!

  Αχ Θεέ μεγαλοδύναμε. Όλα τα έργα εν σοφία εποίησες εκτός από ένα. Τι χρειαζόταν τα γεράματα; Να βλέπεις κάτι τέτοιες   και σού `ρχεται να χωρίσεις την Αριστέα  και να πάρεις ετούτη δω να σε ταϊζει πρωί βράδι λουκουμάδες  με ρακόμελο. Κάτι ήξερε ο Προφητάναξ Δαυίδ που κοιμότανε στα 72 του χρόνια με τη Σουναμίτι των 16 ετών   αγκαλιά  για να ξανανιώσει

 -Θα της τα ρίξω –λέει ο Μεμάς.

 Κάτσε φρόνιμα βρε. Διότι καλά να σου πει όχι, -που θα σου πει σίγουρα-αν όμως σου πει ναι, τι κάνεις ; 

   Ε και-δευτερολογεί ο φίλος. Αν είναι να πεθάνεις  σε μια τέτοια αγκαλιά χαλάλι της. Αποθανέτω η ψυχή μου μετά του… άλλου φύλου.  Θα ανεβείς στον ουρανό και θα σου ανοίξουν διάπλατα τις πύλες . Περάστε κύριε, δικός σου ο Παράδεισος πρόσεχε μόνο τον… όφη »

     Καλοκαίρι-Βερναδέικα μπιτς. Ο χρόνος τρέχει. Η ηλικία έτρεξε προ πολλού. Οι δυνάμεις ξέμειναν. Οι εξετάσεις του γιατρού από το κακό στο χειρότερο και οι πειρασμοί σε πολιορκούν  λες και το  κάνουν επίτηδες να σου θυμίζουν τι είχες και  τι έχασες. Να ζεις όχι με αυτά που έχασες ή με αυτά που θα ήθελες να έχεις αλλά με αυτά που έχεις –Κομφούκιος.

- Ναι, αλλά όταν  δεν έχουμε τίποτε ;

   Είναι και η καρδιά. Ένα ντουλάπι χάπια. Για την πίεση, για το ζάχαρο, για τη χοληστερίνη, για τον προστάτη, για τους ρευματισμούς τα αρθριτικά και να προσέχετε –λέει ο γιατρός το… βιάγκρα στην ηλικία σας με μέτρο !!!

  Η  Ελλάδα απολαμβάνει στις παραλίες τα μπάνια του λαού με σαγιονάρες, βερμούδες και μπικίνι. Μερικές με εξώλαιμα, εξώπλατα και έξω φόρα καμπάνα τα εντός, εκτός και επί τα  παραμέσα. Ξαπλωμένες δίπλα- δίπλα γιαγιά –μαμά κόρη και εγγονή. Όλες οι ηλικίες, όλα τα μεγέθη, όλα τα βάρη και όλες οι εμφανίσεις. Φάλαινες  αλλά και χέλια. Συλφίδες αλλά και μερικές με…πορτ μπακγάζ!

 Το Δημόσιο αργεί εκτός από τις εφορίες που ξαγρυπνάνε. Κάτι λέει η τηλεόραση για τις δόσεις, τα κόκκινα δάνεια τις τράπεζες τις ρυθμίσεις .Θα αρχίσουν και οι πλειστηριασμοί. Έξαλλος ο Παμίνος  βάζει τις φωνές. Αμάν πια με τη τηλεόραση .Αφήστε να απολαύσουμε το ουζάκι μας, να χαρούμε την ομορφιά που κυκλοφορεί  στου γιαλού τα βοτσαλάκια και από Σεπτέμβρη βλέπουμε Ο Θεός είναι μεγάλος.

- Μα δε λέμε για το Θεό. Για την Ελλάδα σήμερα λέμε!!!

                          Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 12 /8 /16

   

                                              ΚΑΘ ΟΔΟΝ

     ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ

 

     Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα Σου την Σεπτήν…

   Σ`αυτό το προσκύνημα με γυρίζει πίσω  κάθε  τέτοια μέρα η σκέψη 70 μπορεί πιο πολλά χρόνια σε μια αναδρομή του χρόνου. Προσκύνημα, προσευχή, γονυκλισία  ψυχής μα και κραυγή εκ βαθέων « διάσωσον από κινδύνων τους δούλους Σου Θεοτόκε»-μαζί και καρδίας αγλάισμα και ευχαριστήρια ψαλμωδία στην Παναγιά τη Γηροκομήτισσα !

   Θα πάμε να προσκυνήσουμε τη Μητέρα μας, την Παναγία τη Γηροκομήτισσα  – έλεγε η θεία Κριστινέ που μας φιλοξενούσε κάθε καλοκαίρι στην Πάτρα. Να την παρακαλέσουμε να μας έχει προφυλαγμένους στην αγκαλιά της !

  Πως θα χωρέσουμε  όλοι εκεί – απορούσε η παιδική μου λογική. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια για να το καταλάβω.

   Στρατιωτική θητεία  κάπου στα Αλβανικά σύνορα, στη λίμνη Ζαραβίνα,  σε ένα μισοερειπωμένο εκκλησάκι, κοιτούσα μια μισοσβησμένη από τη φθορά του χρόνου τοιχογραφία, που έδειχνε την « Πλατυτέρα των Ουρανών» κι εκεί, καθώς ώρα πολλή το βλέμμα καρφωμένο προσπαθούσε να αναπλάσει την εικόνα από τις φθορές του χρόνου, μου φάνηκε πως εκείνα τα χέρια ,εκείνη η ολάνοιχτη αγκαλιά, άνοιγε σιγά- σιγά, μεγάλωνε,   έβγαινε θαρρείς από την εκκλησιά κι άνοιγε-άνοιγε  πέρα από τα σύνορα, πέρα από τις θάλασσες κι αγκάλιαζε όλο τον κόσμο. Όλη την οικουμένη. Εκεί κατάλαβα –ένοιωσα τον ποιητή –Την υψηλοτέραν των ουρανών και καθαροτέραν λαμπηδόνων ηλιακών!

   Θα πάμε να προσκυνήσουμε έλεγε η θεία. Παραμονή της πανήγυρης. Ο θείος μας έβαζε σε ένα αμάξι ( όχι αυτοκίνητο βέβαια , μόνιππο (αμάξι με ένα άλογο) από εκείνα που αφθονούσαν τότε πριν τον πόλεμο και χαρά εμείς τα μικρά που θα πηγαίναμε με το αλογάκι να τρέχει και το κουδούνι του αμαξά να χτυπά κάθε τόσο και το μαστίγιο να κάνει στράκες  στον αέρα. Έτσι μαζί με το θείο πηγαίναμε μέχρι τη διασταύρωση όπου αρχίζουν οι στροφές για το μοναστήρι .Εκεί περιμέναμε τη θείες μου , με τη μάνα, που ερχότανε με τα πόδια - δυο ώρες μπορεί δρόμο-από τον Άγιο Διονύσιο όπου μέναμε- τάμα αλλά και ανάγκη μια και δεν υπήρχαν οι συγκοινωνίες που υπάρχουν σήμερα. Από εκεί ανεβαίναμε όλοι μαζί από το στενό –σχεδόν ανύπαρκτο μονοπάτι γεμάτο αγκάθια και πέτρες-σήμερα ασφαλτοστρωμένος δρόμος –που οδηγεί στην πίσω πλευρά του μοναστηριού .

   Δεν καλοθυμάμαι πως ήταν τότε το μοναστήρι. Ένα απλό κτίσμα φαντάζομαι, όμως με εκείνη την μοναδική ιερότητα που συναντάς στα απλά και απέριττα. Σήμερα η φροντίδα του καθηγουμένου, του κοσμαγάπητου, του σεμνού, του ταπεινού, του πράου, Πανοσιολογιοτάτου πατρός Συμεών Χατζή και της συνοδείας του, το έχει αναγάγει σε ένα υπέρλαμπρο σύνολο, δεμένο αρμονικά με τον γύρω χώρο μοναστήρι, που συγκεντρώνει  προσκυνητές από όλη την Ελλάδα σε μια ερμηνεία του  ψαλμού  «Δέσποινα και Μήτηρ του Λυτρωτού δέξαι παρακλήσεις αναξίων  Σου ικετών ίνα μεσιτεύσεις προς τον εκ Σου τεχθέντα…»

  Από όσο θυμάμαι οι θείες μου πηγαίνανε στον εσπερινό και μετά στην αγρυπνία ενώ εμείς τα μικρά  με το θείο να μας προσέχει, στρώναμε κουβέρτες και ξαπλώναμε μέσα στο παρακείμενο δασάκι, όπου το κέντρο Μαραβέλα σήμερα.

Το πρωί πηγαίναμε στη λειτουργία όπου σε μια μοναδική για την εποχή και για τα παιδικά μας μάτια λαμπροστόλιστη εκκλησία, ψέλναμε ακολουθώντας τον ψάλτη τα απαράμιλλα ποιητικά τροπάρια προς τη Θεοτόκο. «Ου σιωπήσωμεν ποτέ Θεοτόκε τας δυναστείας  Σου λαλείν οι ανάξιοι…» κι αλλού «Προστασία των χριστιανών ακαταίσχυντε ,μεσιτεία προς τον ποιητήν αμετάθετε. Μη παρίδεις αμαρτωλών δεήσεων φωνάς …» Όταν ο ιερεύς διάβαζε το ευαγγέλιο μαζευόμαστε ένα σωρό πιτσιρίκια από κάτω να  ευλογηθούμε.

   Όμως η ώρα που περιμέναμε ήταν άλλη. Ίσως γιατί ο ήχος  είχε κάτι το ιλαρό, το εύηχο  κάτι που εύφραινε τις καρδιές μας , ξέχωρα που τα ξέραμε απ΄έξω -οχτάχρονα τότε-καθώς  η θεία η Χρυσώ τα έψελνε από το πρωί ως το βράδι όλο τον Δεκαπενταύγουστο.

 Κι ακόμη που ιδιαίτερα αγαπούσα –και αγαπώ- ήταν όταν ο χορός έψελνε «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον  την αεϊμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών…» Εκεί ήταν που άγνωστο γιατί αγκαλιαζόμαστε με την αδελφούλα μου και ξεσπάγαμε  σε κλάμα. Ένα κλάμα συμμετοχής θαρρείς στη θεία τέρψη των εγκωμίων για τη μητέρα μας, την Παναγία την Γηροκιμήτισσα. Ένα κλάμα που εξακολουθεί να με συνεπαίρνει  κάθε φορά που ανεβαίνω στη να προσκυνήσω τη χάρη Της, την Παναγιά τη Γηροκομήτισσα.

                          Σταύρος Ιντζεγιάννης

 

  

EKKΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 6 /7/ 16

 

                                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ

 ΠΕΤΡΟΒΟΛΏΝΤΑς ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

 

    Όποιος πετάει πέτρες στον Ουρανό – έλεγε η θεία Χρυσώ γυρίζουν και τον  πλακώνουν.

   Εισβολή στο Μητροπολιτικό Ναό της Θεσσαλονίκης. Πρωτοφανές το  ανίερο επεισόδιο έμεινε  ωστόσο ατιμώρητο Και δεν είναι μόνο πρωτοφανές το επεισόδιο είναι πρωτοφανής και η δικαστική απόφαση που αθώωσε τους εισβολείς σύμφωνα φυσικά με την άποψη μιας νεφελώδους αριστεράς που βγάζει  λίγο κατ ολίγο το προσωπείο με ένα υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων  άνευ θρησκεύματος.

  Ωστόσο το θέμα δεν είναι η εισβολή αυτή καθ αυτή .Είναι ότι απλώς έγινε μια αρχή για να μετρηθεί η αντίδραση και αφού αντίδραση δεν υπήρξε, ας μην εκπλαγεί κανείς αν αύριο –μεθαύριο μπούνε στην Ευαγγελίστρια και  κάνουν κατάληψη  και γιατί όχι να παραγγείλουν και πίτσες να τις φάνε  πάνω στην Αγία Τράπεζα.

Δώσε θάρρος στον χωριάτη να  ανεβεί και στο κρεβάτι-λέει η σοφία του λαού.

-         Μα θα αντιδράσουμε όλοι μας επιμένει ο Θείος ο Χρήστος.

-         Θα αντιδράσουμε;  Εύκολες οι κουβέντες  αλλά…

  Δεν προμαντεύουμε  κακά. Πολύ περισσότερο  δεν προσπαθούμε να τρομοκρατήσουμε το  εκκλησίασμα  όποιας εκκλησίας. Απλώς φοβόμαστε πώς αυτό δεν ήταν παρά η αρχή. «Πολλά γαρ τα δεινά κ`ουδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει» Οι άνθρωποι αυτοί είναι αδίστακτοι και η περίφημη κουλτούρα της Αριστεράς για την οποία  τόσος γίνεται λόγος φαίνεται ή ότι είναι μύθος ή ότι υποτάσσεται στις ανάγκες της επιβολής  μιας νέας τάξης πραγμάτων με νέες αρχές ,νέα ήθη και νέες πρακτικές. Κυρίως με ανοχή ακόμη και σε ακραία φαινόμενα που σε τελευταία ανάλυση γυρίζουν συχνά μπούμεραγκ.

   Ήδη έγινε μια αρχή. Νομίζαμε ότι τουλάχιστον από στοιχειώδη σεβασμό στη Θρησκευτική λατρεία, στην λατρεία του γλυκύτατου Ιησού ο οποίος δίδαξε την αγάπη, δε θα τολμούσαν πιο σωστά δε θα είχαν διανοηθεί να τολμήσουν μια τέτοια εισβολή σε Ναό και μάλιστα σε ώρα λειτουργίας. Ακόμη και ο πιο ανίερος  θα το σκεφτόταν να διακόψει τη θεία λειτουργία. Σκεφθείτε τι θα γινόταν να αντί για τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης μπαίνανε  σε Μουσουλμανικό Τζαμί ή Τέμενος ή όποιον χώρο λατρείας του Ισλάμ. Το λιγότερο θα τους είχαν πετάξει έξω για να μην πω ότι θα τρώγανε το ξύλο της χρονιάς τους  έτσι που ούτε θα μπορούσαν να διανοηθούν ξανά να μπουν σε Ναό Μουσουλμανικό ή και Βουδιστικό ή Ιουδαϊκό. Εδώ ύστερα από 25 χρόνια εξακολουθούν να ψάχνουν για τον Σαλμάν Ρουσντί που έγραψε τους «Σατανικούς στίχους» οι οποίοι θεωρήθηκε ότι προσβάλανε τον Μωάμεθ.

  Δυστυχώς κάποιοι έχουν παρερμηνεύσει τον Διαφωτισμό – τον οποίον ερμηνεύουν ως θεωρεία της εν παντί ασυδοσίας.-βρίσκονται αντίθετοι με ό,τι διδάσκει η εκκλησία και όχι μόνο, αλλά γενικά αντίθετοι με κάθε είδους πιστεύω εκτός φυσικά από το κομματικό τους –κάθε φορά- πιστεύω!

  Θα πει κανείς ότι οι εισβολείς δεν ανήκαν στην λεγόμενη αριστερά αλλά ήταν αναρχικοί ή αντεξουσιαστές. Δηλαδή μια μερίδα ανθρώπων που δεν αναγνωρίζουν καμιάς μορφής εξουσία –ούτε καν την Αριστερή-πλην φυσικά της δικής τους την οποία προσπαθούν να επιβάλλουν με κάθε τρόπο. Βίαιο πάντως και όχι ειρηνικό.

  Ασφαλώς ναι. Δεν ανήκουν στη λεγόμενη αριστερή άποψη της κυβέρνησης η οποία δεν ελέγχεται για τα γεγονότα αλλά ελέγχεται διότι τα ανέχεται και αφήνει ατιμώρητες αυτού του είδους ενέργειες. Θα περίμενε κανείς μια ευθεία καταδίκη, αλλά δεν υπήρξε ούτε καν φραστική, παρά το γεγονός ότι ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από όλο τον  κόσμο και όχι μόνο από τους θρησκευόμενους αλλά και από τους άλλους σκεπτόμενους πολίτες ασχέτως κομματικών πιστεύω. Ακόμη  και της ακραιφνώς αριστεράς. Απλά η κυβέρνηση θεώρησε πιο σωστό να τηρήσει σιγήν ιχθύος διότι αποτελούν εν δυνάμει εκλογική πελατεία. Αντιθέτως μάλιστα η κυρία Αναγνωστοπούλου Υπουργός ή υφ-υπουργός-δεν ξέρω ακριβώς- τους δικαιολόγησε με το «εντάξει δεν κάνανε και τίποτε. Μπήκαν-βγήκαν. Συν- πλην αποτέλεσμα μηδέν. Ως μη γέγονεν

 Δε ζητούμε τη καταδίκη μιας τέτοιας πράξης  από τιμωριτική θέση. Όχι. Τη ζητάμε  σαν πράξη αυτοάμυνας. Τη ζητάμε  και την περιμέναμε  σαν προειδοποίηση ότι δεν πρόκειται να ανεχθούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές.

  Απαιτούμε η θρησκεία και η εκκλησία να  είναι σεβαστές ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ! Και πρώτα από τη κυβέρνηση η οποία καλείται να προστατεύσει τη θρησκεία χάρη στην οποία  υπάρχει και αυτή και να καταδικάσει έργω και λόγω όλους αυτούς που πετροβολούν τον Ουρανό γιατί… οι πέτρες γυρίζουν και χτυπάνε αυτούς που τις πέταξαν.

   Σατύρος Ιντζεγιαννης