Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

ΓΝΩΜΗ 26 / 9 / 16


                                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ  

 

    ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΠΛΕΓΜΕΝΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ

 

   Τι γίνεται εδώ. Λεφτά κύριε. Λεφτά. Χιλιάδες χιλιάδων. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια Χρέη ανεξαχρέωτα και… εξαχρειωμένα. Δάνεια κόκκινα , πράσινα, μπλε. Ουράνιο τόξο παραοικονομίας. Τραπουλόχαρτα στο τζόγο των μίντια με την εξουσία.  Εγγυήσεις αφερέγγυες με βοσκοτόπια και πρόβατα που βελάζουν και έξυπνοι που τα αρμέγουν από τις τράπεζες με το…. αζημίωτο πολιτικά ή οικονομικά εννοείται! Ένας ολόκληρος κόσμος, ο οποίος  ζει ζωή χαρισάμενη, σε βάρος μας που κάθε τόσο πληρώνουμε την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Κι εμείς τι κάνουμε ρε πατέρα –με ρωτάει η κόρη μου. Μπρίκια κολλάμε;

   Τι να της πεις. Ότι εμείς  με το Κύριε ελέησον το πρωί και ευλόγησον Κύριε το βράδι, ξυπνάμε με εφιάλτες γιατί βλέπουμε να μας βγάζουν το σπίτι σε πλειστηριασμό επειδή καθυστερήσαμε στην τράπεζα μια δόση 226 ευρώ ένα μήνα.

   Άφρον άφρον αγανακτεί η καλή μας  κυρά –Σοφία. Μια ολόκληρη χώρα, ένας ολόκληρος λαός υποφέρει, για να βγάλουν λεφτά κάποιοι έξυπνοι. Κανείς δε σκέφτεται  ότι αύριο μεθαύριο, όπου νάναι μπορεί να έρθει ο αρχάγγελος και να σου πει… πάμε να παίξουμε τάβλι στον αυλόγυρο του ουρανού. Σκέφτεται κανείς από αυτούς το θάνατο»;

  -Ναι αλλά μέχρι να πεθάνεις θες να φας, να ντυθείς και να πληρώσεις και το γιατρό χώρια που στοιχίζουν και οι κηδείες. Ασύμφορο και το να πεθάνεις .Λιγότερο μου στοιχίζει ζωντανός- λέει η θεία Χρυσάνθη για τον θείο Πολυχρόνη. Άσε που θα χάσουμε και τη σύνταξή του έστω και κουτσουρεμένη.

 Έχει και δίκιο και άδικο. Διότι είναι γνωστό ότι τα λεφτά δεν κάνουν την ευτυχία αλλά… σε βοηθάνε να περάσεις τη δυστυχία σου  πιο άνετα. Ποιος τελικά πληρώνει όλα αυτά τα δάνεια που έδινε η τράπεζα Αττικής –ρώτησε στην εξεταστική επιτροπή της  βουλής ο κ Νικολόπουλος  τον κ. Κουρή

Απάντηση :Το κορόιδο ο λαός!!!

 Έτσι μονοκόμματα, στεγνά, τσεκουράτα.: Το κορόιδο ο λαός!!!

  Σε πανικό η οικονομία. Λεφτά που αλλάζουν χέρια με ταχυδακτυλουργική ευκολία, την ώρα που εμείς για να πάρουμε ένα δάνειο 12 χιλιάδων χρειαστήκαμε ένα …φορτηγό χαρτιά και γνωματεύσεις και πιστοποιητικά και εγγυήσεις. Ποιο κράτος δικαίου;

Μα δεν είναι καινούργιο λένε. Σίγουρα  ναι. Αλλά οι προηγούμενοι αποδοκιμάστηκαν και καταψηφίστηκαν, ακριβώς γι αυτό και ήρθαν άλλοι. ωσάν ο Μεσίας  που έφερνε  την ελπίδα αν μη τι άλλο, να σταματήσει έως εδώ ο κατήφορος Και δε  σταμάτησε. Και ξανά τα ίδια και κάθε φορά χειρότερα « Κάθε πέρυσι καλύτερα»-σοφός ο λόγος !

    Σε απελπισία ο πολύς λαός , αυτός που μοχθεί από το πρωί ως το βράδι για μιας πεντάρας ζωή και ανακαλύπτει έκπληκτός πως γύρω του μια χούφτα άνθρωποι τον εκμεταλλεύονται. Τον περνάνε  για κορόιδο. Πλήρωνε και μη ερεύνα!

  Προβληματίζεται ο καθένας μας, καθώς η μία αποκάλυψη φέρνει μιαν άλλη. Όλοι κατηγορούν όλους και με στοιχεία εκατέρωθεν, που δείχνουν ότι πηγαίνοντας να γλυτώσουμε από τη σκύλα, πέσαμε στη χάρυβδι. Μοιάζουμε κλεισμένοι σε μια ποντικοπαγίδα όπου αν μείνεις μέσα  ψοφάς από την πείνα  κι αν βγεις από εκεί σε τρώει η γάτα. Γυρίζεις προς τα δεξιά «αμαρτιών μου τα πλήθη». Γυρίζεις προς τα αριστερά σου: «παρελθέτω το ποτήριον απ εμού» Αν πεις και για το κέντρο όπου φυσάει ο άνεμος!

-  Πως βλέπετε το μέλλον-ρωτούν οι δημοσκοπήσεις

 -Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα –απαντά το

το 80 % του λαού, που ανησυχεί για το αύριο. Το δικό του και των παιδιών του.

   «Πνίγομαι βάζει τις φωνές ο ο Χρηστάρας στον πρωινό καφενέ, ποιο παράθυρο να ανοίξω να ανασάνω καθαρόν αέρα»

   Μάλλον την πόρτα πρέπει να ανοίξουμε φίλε και να το βάλουμε στα πόδια « σ`άλλη γη σ` άλλα μέρη που κανέναν δε ξέρουμε και κανείς δε μας ξέρει» –όπως έλεγε το πρώτο μεταπολεμικό τραγούδι του Γιαννίδη , τότε που σκασμένοι από την κατοχή προσπαθούσαμε να  ανασάνουμε ελεύθεροι. Που να  φανταζότανε ο Δηλιγιάννης όταν είπε  το αμίμητο « Οι περιπεπλεγμέναι περιστάσεις περιεπλέχθησαν επί το περιπλοκότερον(!!!) ότι 120 χρόνια μετά θα ήταν η θλιβερή πραγματικότητα της Ελλάδος. Σαν χθες. Σα σήμερα!!

                                       Σταύρος Ιντζεγιαννης 

 

 

 

 

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ


       ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

 

     Επιτέλους. Χαράς ευαγγέλια. Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η κυβέρνηση. Ζήτω ο Υπουργός !Απεκαλύφθη ότι για όλη την κακοδαιμονία που δέρνει τον τόπο, υπεύθυνη ήταν η πρωινή προσευχή στα σχολεία! Όσοι αναρωτιούνταν τι φταίει και ο τόπος παρά τις συγκινητικές προσπάθειες της κυβέρνησης δεν μπορεί να ορθοποδήσει και να αρχίσει μια νέα τάξη πραγμάτων έχουν ήδη την απάντηση. Η αιτία ήταν το «Πάτερ ημών» που λέγανε στα σχολεία κάθε πρωί! Κάνανε μάλιστα και το …σταυρό τους. Άκουσον = άκουσον!!!

    Ύστερα  από δύο χρόνια  μάταιης αναμονής και με ελπίδες που διαψεύστηκαν, με αμφίβολες υποσχέσεις και παλινωδίες , με την ανάκαμψη να μοιάζει όνειρο απατηλό, με τους μισθούς να μειώνονται, τις επικουρικές να  περικόπτονται, την ανεργία να μεγαλώνει και τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά τη άλλη, τον ΕΝΦΙΑ αντί να καταργηθεί να οριστικοποιείται  και τους νέους να μεταναστεύουν και μαζικά  μάθαμε επιτέλους  τι έφταιγε. Μάθαμε με ανακούφιση ότι  για όλα, μα για όλα υπαίτιος ήταν η πρωινή προσευχή στα σχολεία. Ήδη όπως δήλωσε ο αρμόδιος Υπουργός καταργήθηκε όπως και το μάθημα των θρησκευτικών. Έτσι αντί για προσευχή θα γίνεται «Πρωινή συγκέντρωση» όπου κατά την αντιπολίτευση θα διαβάζονται  αποσπάσματα από διάφορα ψυχοφελεί βιβλία, –προσωπικά δεν το πιστεύω- όπως  τα απομνημονεύματα μιας καμαριέρας ή το πασίγνωστο «κοιτάζοντας από την κλειδαρότρυπα» Το γνωστό Μπεστ σέλερ της δεκαετίας του 1940 !

    Από εδώ και μπρος  μπορούμε πια να ανασάνουμε ελεύθεροι από το «Πάτερ ημών»             το οποίο περιλαμβανε το αναχρονιστικό «Δως ημίν σήμερον» ( ενώ η κυβέρνηση όπως είναι γνωστό μάχεται για το μέλλον)  και το οποίο  εμπόδιζε την ανάπτυξη και οδηγούσε τη χώρα από το ένα μνημόνιο  (στο οποίο μας είχαν ρίξει οι προηγούμενοι, το σωστό να λέγεται) στο άλλο και από την μια Τρόικα  στην  άλλη… τερατόικα (σήμερα τους λέμε θεσμούς) Τη μια χειρότερη από την άλλη !

     Η αλήθεια  είναι πως αυτό ήταν δύσκολο να το φανταστεί κανείς . Και  κάτι με το Άγιος ό Θεός κάτι με το Άγιος ισχυρός  και  το πνεύμα το Άγιον, να το μπλοκάρισμα και να η ανάπτυξη  όλο να την υπόσχεται η κυβέρνηση και να μη τη βλέπουμε!

    Διότι όπως υποθέτω ό κ Υπουργός βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Τι θα πει Άγιος Ισχυρός. Δηλαδή ισχυρότερος από τον ΣΥΡΙΖΑ που κυβερνάει και που διαθέτει 153 βουλευτές και έχει και καβάτζα τους 10 του Λεβέντη για μια ώρα ανάγκης ο μη γένοιτο. Από τη μια μεριά να έχεις τις ελπίδες σου στην κυβέρνηση και από την άλλη να παρακαλάς το Κύριο των Δυνάμεων ελέησον ημάς. Διότι σου λέει ο κ Υπουργός  με ποιούς είσαι τέλος πάντων με εμάς ή με τον «εν τοις Ουρανοίς; «Δυσίν Κυρίοις; εργάζεσθαι χαλεπόν»!!!

     Βέβαια είναι απορίας άξιον πως η κυβέρνηση που διαθέτει τόσους σοφούς  πολιτικούς , οικονομολόγους αναγνωρισμένου κύρους  και κοινωνικούς παράγοντες πρώτου μεγέθους με δυνατές προσβάσεις  στις  αριστερόστροφες ιδεολογικές καταβολές με διαρκείς επαφές στα συμβούλια των Ευρωπαϊκών  συμβουλίων με ιδιαίτερη επαφή με την κυρία Μέρκελ και τους διαφόρους  σοσιαλ-σοσιαλιστές της Ευρώπης ου μην και του τρίτου κόσμου, είναι περίεργο- επιμένω πως δεν το είχε αντιληφθεί τόσο καιρό και ανεχόντανε την οπισθοδρόμιση της χώρας κάνοντας σα σχολεία πρωινή προσευχή και να επιμένει  τον άρτον ημών  τον επιούσιον την ώρα που εμείς από ψωμί άλλο τίποτε. Και μάλιστα αντί  να λέει του Πρωθυπουργόν ημών διαφύλαξον να  λέει διαφύλαξον ημάς  λες και έχει καμιά αξία η ζωή να είσαι εσύ καλά κα να υποφέρει ο Υπουργός σου .Νομίζω;

   Ήδη καταργείται - για περισσότερη σιγουριά-και το μάθημα των θρησκευτικών διότι κατά τον κ Φίλη προπαγανδίζει την υπεροχή του Χριστού έναντι του Βούδα ή του Μωάμεθ .Και αντί να μαθαίνουμε στα σχολεία το αγαπάτε αλλήλους ή τους μακαρισμούς -μακάριοι οι ελεήμονες ότι ελεηθήσονται- θα μαθαίνουμε  το τι είπε ο Σιντάρτα ή το Κοράνι και ανάλογα με την περίσταση θα πηγαίνουμε πότε με τον έναν πότε με τον άλλον.

Υπό αυτάς τας συνθήκας μπορείται από εδώ και πέρα να κοιμάστε ήσυχοι. Η ανάκαμψη άρχισε

  

 

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

ΚΑΘ ΟΔΌΝ


 

                                                ΚΑΘ ΟΔΟΝ

     Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

    Μια μικρή ιστορία μου διηγήθηκε προχθές  φίλος γιατρός-πασίγνωστος και πολύ επιτυχημένος στην πόλη μας-και που δεν μου επιτρέπεται να αποκαλύψω το όνομά του διότι η ιστορία είναι απολύτως προσωπική του. Το μόνο που μπορώ να βεβαιώσω, είναι, ότι είναι μέχρι κεραίας αληθινή και ότι παρ όλο που είναι  αυστηρά προσωπική του, ωστόσο γενικεύει μια περίπτωση και αποτελεί ένα θέμα που αφορά όλους μας νομίζω. Άλλωστε αυτή η γενίκευση που έχει και το δίδαγμα που αποκομίζεις  με κάνει να προσπαθήσω να τη μοιραστώ μαζί σας.

    Μερικές φορές ιστορίες που είναι προσωπικές  κλείνουν μέσα τους κάποια διδάγματα που αποτελούν φάρο ζωής για όλους μας.

    Θα προσπαθήσω να σας τη μεταφέρω όπως ακριβώς τη άκουσα αποκρύβοντας τα ονόματα όχι όμως και τα περιστατικά όπως ακριβώς την άκουσα από τον φίλο γιατρό σε στιγμές εξομολογητικές στο ιατρείο του. 

   «Έμεινα –μου είπε –ορφανός από μητέρα βρέφος 3 μηνών και μεγάλωσα με μια μητριά – όχι και τόσο σωστή απέναντι σε μένα και στην αδελφή μου, για την οποία όμως δεν κρατώ καμία κακία και προ  πολλού την έχω συγχωρήσει. Η άλλη αγκαλιά που απλόχερα μας προσφέρθηκε ήταν οι θείες μου από την μεριά της μητέρας μου. Έτσι ανάμεσα σε αυτή τη μητριά και σ` αυτές τις θείες μεγάλωσα από την ορφάνια μου που με σημάδεψε από τη βρεφική ηλικία.

   Μια μέρα γυρίζοντας από το σχολείο, καθώς  έλειπαν οι γονείς μου βρήκα το κλειδί από ένα συρτάρι όπου ο πατέρας μου είχε κρυμμένα τα ενθυμήματα της βιολογικής μου μητέρας που πέθανε όταν ήμουν στην κούνια 3 μηνών.

   Τριών μηνών τι μπορεί να θυμάται ένα βρέφος για τη μητέρα που το γέννησε; Τίποτε. Κι όμως.

  Κι όμως γνώριζα τη μητέρα μου από τις διηγήσεις της θείας μου-αδερφής της –που κοντά της με τα όσα σιγά – σιγά ξετυλίγοντας  ένα κουβάρι  αναμνήσεις, μιας κάποτε ευτυχισμένης ζωής, έφτασα να τη γνωρίζω, χωρίς ποτέ μου να τη δω πέρα από τις φωτογραφίες της που φύλαγε η θεία μου.

   Άνοιξα το συρτάρι και μαζί μ` αυτό άνοιξα την πόρτα της ζωής μου.

  Ένα συρτάρι. Ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί τι μπορούσε να κρύβει. Κι όμως εκεί έκρυβε το μέλλον μου!

   Ανάμεσα σε τόσα άλλα μικροπράγματα, βρήκα μια Καινή  Διαθήκη. Αυτή μου στάθηκε ο  φάρος  της ζωής μου»!

  -Πως –ρώτησα διακόπτοντας τον μονόλογό του.

  Ο γιατρός ρούφηξε μια γουλιά καφέ και συνέχισε.

   « Όταν λέω φάρος  της ζωής μου δεν είναι σχήμα λόγου. Κυριολεκτώ γιατί αυτή η Καινή Διαθήκη με τα ευαγγέλια και  τις επιστολές  του Παύλου μου στάθηκαν οδηγός σε κάθε δυσκολία. Ήμουν καλός μαθητής. Η ορφάνια μου θαρρείς πως είχε δημιουργήσει μέσα μου ένα πείσμα. Μια θέληση. Μια δύναμη ατσάλινη που με ωθούσε να πετύχω. Να πετύχω. Να πετύχω άσχετα από την κάποια οικονομική άνεση που είχαμε σαν οικογένεια και που ο πατέρας μου  δεν μου στέρησε στο διάστημα της μαθητικής και μετέπειτα της φοιτητικής μου ζωής

   Πέρασα στις εξετάσεις μπήκα στην ιατρική βγήκα αριστούχος και με υποτροφία πήγα στη Γερμανία χωρίς να χρειαστώ πια τίποτε άλλο παρά μόνο την Καινή Διαθήκη της μάνας μου, το μοναδικό της ενθύμιο-την ευλογία της ίσως- και το πιο σπουδαίο γιατί αυτή μου έλυνε τα προβλήματα που συναντούσα. Σε κάθε μου αδιέξοδο  εκεί εύρισκα τη λύση. Όταν ήμουν στενοχωρημένος, έτρεχα να την ανοίξω βέβαιος ότι σ` αυτή θα  εύρισκα την ηρεμία μου. Δεν υπήρχε –και δεν υπάρχει μέχρι σήμερα που μιλάμε-μέρα που με κάποιον τρόπο να μην εύρισκα στις σελίδες του Ευαγγελίου κάποιον οδηγό  ζωής , όπως ο φάρος που φωτίζει στη σκοτεινιά και στη αγριάδα  της θάλασσας  το δρόμο για να μην πέσεις στα βράχια, το ίδιο και το Ευαγγέλιο μου έδειχνε δρόμους. Μου άνοιγε πόρτες. Μου φώτιζε τις κακοτοπιές, Με προφύλαγε από τα ολισθήματα. Μου δίδασκε το σωστό. Μου υπογράμμιζε το λάθος! Μ` αυτό το Ευαγγέλιο πορεύτηκα μέχρι σήμερα και μ` αυτό πορεύομαι.

     Τι μπορώ να προσθέσω εγώ; Μόνο το ότι μετέφερα το διήγηση του γιατρού ακριβώς όπως την άκουσα. Απλώς να συμπληρώσω αυτό που φίλος φιλόλογος μου είχε πει πριν καιρό. Πάνω στο γραφείο μου μαζί με τα λεξικά έχω απαραίτητα την Καινή Διαθήκη !
                                                  

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

ΓΝΩΜΗ 12 / /9 / 16



                                                            ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
    ΧΗΡΕΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

   Υπερτερεί η ανδρική θνησιμότητα, διαβάζω στο διαδύκτιο, όπου κυκλοφορούν πολλά περίεργα αλλά και ενδιαφέροντα.   Σιγά το νέο. Ο κόσμος γεμάτος χήρες. Χτύπα ξύλο.
    -Συλλυπητήρια Ανδρομάχη μου  
   - Τι συλλυπητήρια μωρή, που πέθανε ο σκατόψυχος χωρίς να κάνει τη διαθήκη του και θα`ρθουν τώρα οι αδερφές του να μου ζητάνε μερίδιο!
   Σχετική έρευνα δείχνει ότι η ανδρική θνησιμότητα κυρίως γύρω στα  60-65 ετών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή των γυναικών. Γι αυτό η Κλημεντίνη στα 60 της ψάχνει για.. τεκνό (!) . Να παντρευτώ νέον λέει να φτουράει. Τον μεγάλο τι να τον κάνω ; Να του βάζω θερμοφόρες  για τα αρθριτικά ;
  Ποιο ανθεκτικές οι γυναίκες λένε οι επιστήμονες, διότι οι γυναίκες εκτονώνονται, ενώ στις πρώτες αιτίες θανάτου των ανδρών αναφέρονται  και τα τροχαία ατυχήματα. Το διαβάσαμε προ καιρού. Σκοτώθηκε ο οδηγός, τραυματίστηκε  ελαφρά η γυναίκα του.
   -Καλά να πάθει. Γιατί δεν έβαζε τη γυναίκα να οδηγεί, να... γλυτώσει αυτός !
    Στα καρδιακά νοσήματα, αναφέρεται ιδιαίτερα  η ανδρική θνησιμότητα. Παίρνει ο άλλος το βιάγκρα με τη χούφτα, γιατί μετά τη ερωμένη του, τον περιμένει και η σύζυγος, να εκτελέσει τα εκ του νόμου συζυγικά του καθήκοντα Με το δίκιο της κι αυτή !
  Τι να κάνει ο άνθρωπος; Δεύτερο βιάγκρα μέσα σε τέσσερες ώρες  και ...έχετε γεια βρυσούλες και σεις κοντές ραχούλες. Άσε που σε συγκρίνει κιόλας :. « Άντε καϋμένε Κωστάκη, ούτε μια φορά το μήνα. Τι κακό που με βρήκε,  ενώ ο άντρας της κουμπάρας μας της Χρυσάνθης  κάθε βράδυ σου λέει. Ακούς, κάθε βράδυ!!!»
   Κάποτε υπήρχε η δικαιολογία « Ήμουνα στο συμβούλιο και άργησα» .Θεμιτή η αργοπορία, συμβούλιο είναι αυτό και όσο και να πεις βολευόμαστε γιατί στο κόλπο όλοι, -ο ένας δικαιολογούσε  τον άλλον- κάθε τρεις και λίγο ...έχω συμβούλιο. Τώρα με τα κινητά σε βρίσκει  στο άψε, σβήσε.
 -Που είσαι  Γιώργο μου  ;
 -Στα...Ψηλαλώνια με τον... Λεωνίδα
 -Α, ναι ; Για δώσε μου τον να του πω κάτι που θέλω να πει στη γυναίκα του !Τι λένε εδώ ; Υπογλώσσιο γρήγορα. Τώρα μάλιστα με τη νέα γενιά των κινητών, θα μπορεί –λένε-  και να σε βλέπει που είσαι. Άντε να της πεις « είμαι στο συνεργείο να φτιάξω τα φρένα»
  -Βρε δεν τα αφήνεις αυτά σαρδανάπαλε αφού σε βλέπω  στην καφετέρια  με τη ζωντοχήρα  απέναντι, που αν την πετύχω την ξεμάλιασσα !!!Σε πιάνει η καρδιά σου ή όχι; 
   Κάτι τέτοια – λένε οι ντόκτορες ,επιβαρύνουν τη υγεία των ανδρών και  σε διαγράφουν από τον κατάλογο των ζώντων  για να γραφείς στο…τεθνεώτων μια ώρα γρηγορότερα.  Χώρια που σε όλα αυτά πρέπει να προστεθούν και οι οικογενειακοί καυγάδες που μετράνε περισσότερο στον ψυχισμό του άντρα και σου ανεβάζουν τους καρδιακούς  παλμούς  στα 130.  Είμαστε και ευαίσθητοι γαμώτο μου!!!
  Η  γυναίκα μόλις φύγει ο άντρας παίρνει στο τηλέφωνο τη φίλη ή την αδερφή της και εκτονώνεται βρίζοντάς τον. Τον σπαγκοραμμένο, τον μπήξε  τον δείξε.
   Μην είσαι ηλίθιος –συμβούλεψε ο Χρηστάρας τον Κωστάκη τον Β. Τράβα της δυο χαστούκια και να δεις πως κάθεται προσοχή .Σωστή η συμβουλή, αλλά την άλλη μέρα ήρθε ο φίλος στον καφενέ γεμάτος τσιρότα από τις γρατσουνιές της !
  Και κοντά σε όλα αυτά είναι και το οικονομικό που σε κολλάνε στον τοίχο γυναίκα και παιδιά!
 «Ο άλλος μωρέ παίρνει 2,500 το μήνα και συ να μη μπορείς να μας πας ούτε μέχρι τη Σαντορίνη ή τη Μύκονο να δούμε  πως ζει ο κόσμος, όλο στο  δε βγαίνουμε και δε βγαίνουμε. Κακομοίρη  ε κακομοίρη »! Να σου σπάει δηλαδή το ηθικό και να σου ανεβάζει την πίεση στο...30. « Θανόντα αιφνιδίως »– λέει η είδηση. Το γιατί παραλείπεται !!!
 Όλα αυτά λένε οι επιστήμονες,  συμβάλουν στην θνησιμότητα του ανδρικού φύλου, πολύ περισσότερο από της γυναίκας.  Γι αυτό η Κωστούλα του μπατζανάκη τον τρώγεται: « Κάνε τη διαθήκη σου Κώστα μου. Εξηντάρησες και δε ξέρεις τι μας βρίσκει». Βλαστημάς  ή όχι ;
                                                     Στ .Ιντζεγιάννης


Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016


                                           ΕΝ  ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΦΟΙΤΗΤΙΚΑ 2016

    Μητρός τε και πατρός και των άλλων  προγόνων απάντων… και εν μείζονι μοίρα… σπουδές !
   -Μήπως νοικιάζεται καμιά γκαρσονιέρα ;
Σα δε ντρέπεται –είπε χαμηλόφωνα η κυρά-Θεώνη στη διπλανή της, του ισογείου. Στην ηλικία του να ψάχνει για γκαρσονιέρα. Θα ρίξει φωτιά και θα μας κάψει .Το γράφει ο Αγαθάγγελος στην προφητεία του.
   Όχι, μην αναθεματίζετε. Γκαρσονιέρα για την κόρη του, που πέρασε στο παιδαγωγικό Πάτρας, ψάχνει ο άνθρωπος  και ήρθαν από την Κατερίνη πατήρ , μήτηρ και η νεαρά  εν δυνάμει επιστήμων να  φροντίσουν για την εγκατάστασή της σε κάποια γκαρσονιέρα.
  -Γκαρσονιέρα; Εγώ σας το εξηγήθηκα από την αρχή-αγριεύει η νεαρά μέλλουσα  φοιτήτρια- Σε γκαρσονιέρα δε μένω. Η Λούλα βρήκε δυάρι και η Χριστίνα  στα Γιάννινα το ίδιο. Ξέρετε κανέναν να μένει σε γκαρσονιέρα;
  Έλα ντε. Που ζούμε; Στην εποχή που νοικιάζαμε δωμάτιο σε κάποιο σπίτι και πηγαίναμε με τα πόδια στο πανεπιστήμιο ή κρεμασμένοι σε κάποιο τραμ έτοιμοι να πηδήξουμε αν βλέπαμε τον ελεγκτή « εισιτήρια παρακαλώ»!
 Μη κάνεις έτσι κορίτσι μου –επεμβαίνει η μαμά-συνήθως σύμμαχος. Για δυάρι ψάχνουμε. Το είπαμε.
  Μια ιστορία,  που επαναλαμβάνεται  κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, καθώς το Πανεπιστήμιο ανοίγει τις πόρτες  στους μελλοντικούς επιστήμονες και όχι μόνο, αλλά και στην κάποια  εμπορική ζωή της πόλης. Ας μη γελιόμαστε. Το πανεπιστήμιο αποτελεί την ευλογία Θεού για την Πάτρα, η οποία κυριολεκτικά ζει από τις 20 ή και περισσότερες χιλιάδες φοιτητές  και χίλιους τόσους  διδακτικό και βοηθητικό επιστημονικό προσωπικό .Μαζί με το ΤΕΙ μάλιστα ξεπερνούν- υπολογίζουν- τους 25 χιλιάδες!
   -Εγώ όταν σπούδαζα έμενα σε δωμάτιο στη Νέα Σμύρνη και πήγαινα με τα πόδια στο Πανεπιστήμιο-κορίτσι μου.
   Ω ποιόν σε έπος φύγεν έρκος οδόντων, άνθρωπέ μου.
 -Αμάν βρε μπαμπά. Αμάν μ` αυτό το δωμάτιο. Μας το έχεις πει χιλιάδες φορές. Επειδή  εσύ έμεινες και υπέφερες  διαβάζοντας σε ένα δωμάτιο χωρίς θέρμανση και με το καλάθι που ερχότανε από το χωριό  με το ΚΤΕΛ πρέπει να υποφέρω  κι εγώ; Δηλαδή θα τρώω  εκεί που θα κοιμάμαι; Που θα βάλλω το στέρεο, την τηλεόραση τον υπολογιστή; ( το στέρεο, η τηλεόραση σε πρώτο πλάνο. Τα… βιβλία κάπου θα τα βάλουμε!!! )Κι αν έρθει μια φίλη, ένας φίλος, που θα καθίσει; στο κρεβάτι ; Δυάρι και όχι να βλέπει στον ακάλυπτο, σαν αυτό που επέμενες επειδή ήταν  50 ψωροευρώ φτηνότερο. Αυτά τα εξηγηθήκαμε από την αρχή πριν έρθουμε στην Πάτρα.
   -Καλά σου λέει το παιδί Γιώργο μου. Πως θα μείνει σε μια γκαρσονιέρα; Φοιτήτρια είναι. να σπουδάσει ήρθε. Να γίνει επιστήμων, όχι καλόγρια. Να μην έχει τις φίλες της, τις παρέες της;
   Αχ αυτές οι φίλες. Αχ αυτές οι παρέες. Αχ αυτή η μαμά, η αιώνια μαμά!
  Δεν έχει άδικο. Άλλοι καιροί τότε. Τότε που η μαμά κάθε τόσο μας νουθετούσε. Πρόσεχε παιδί μου. Όχι παρέες. Να σπουδάσεις πήγες , να τελειώσεις μια ώρα γρηγορότερα. Βλέπεις τον πατέρα σου πόσο αγωνίζεται
   Σήμερα; Το καλάθι από το χωριό έχει αντικατασταθεί από την πιστωτική στην οποία ο πάτερ φαμίλιας βάζει κάθε μήνα το αντίτιμο της σπουδής, έχει δεν έχει.
    -Γιώργο μου το παιδί χρειάζεται λεφτά. Δεν του φτάνουν αυτά που του στέλνεις. Παιδί είναι!
   Βλέπετε, είναι που κάθε τόσο το τηλέφωνο παίρνει φωτιά: «Μαμά τι θα γίνει; Πες σ` εκείνον τον αγριάνθρωπο ότι αυτά που μου βάζει δε φτάνουν ούτε  για το κινητό. Να σκεφτείς δεν έχω ούτε να πιω μια μπίρα»!
  Αγριάνθρωπος ο μπαμπάς. Ψωροευρώ το 50αρι.Με τις απαιτήσεις της η νεαρά. Για τη μπίρα και το κινητό τα λεφτά. Η κάθε νεαρά ή νεαρός. Μη τους κατηγορείτε. Είναι η φοιτητική ζωή που όλα τα παιδιά ονειρεύονται.
 Πρότυπο η μαγευτική όπερα του Πουτσίνι «Οι Μποέμ» το ωραίο μεγάλο παραμύθι που θέλουν να ζήσουν μόνο που… Μόνο που η ζωή –η πραγματικότητα – είναι διαφορετική. Ας ευχηθούμε να μην απογοητευθούν.
  Η  Πάτρα είναι έτοιμη να τους αγκαλιάσει και να τους βοηθήσει σαν πόλη και σαν κοινωνία. Καλή διαμονή και καλές σπουδές παιδιά. Εμείς οι  μπαμπάδες σας αγαπάμε όλους  σας !

                                     Σταύρος Ιντζεγιάννης