Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

ΓΝΩΜΗ 27 / 3 / 17


                                                             ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
       ΜΟΥΣΚΕΜΑ

   Δε μου αρέσουν τα πράγματα, λέει - ο Μηνάς- στη συνέλευση των καφενόβιων προχτές.
  -Γιατί, ξέρεις και κανέναν να του αρέσουν. Βλέπεις κάποιον ευχαριστημένο δευτερολογεί ο Ευλάμπιος ,μονίμως  της αντιπολίτευσης αυτός
   Στενοχωρημένος πολύ μου φάνηκε ο Αλέξης προχτές στη συνέντευξη που έδωσε, συνεχίζει ο Μηνάς. Κάπως αμήχανος μου φάνηκε. Δεν είχε  εκείνον τον αέρα, το φορτσάτο ύφος ,το σίγουρο με το οποίο κερδίζει το ακροατήριό του. Σα να μη πίστευε ούτε ο ίδιος σ` αυτά που έλεγε. Γενική εντύπωση ότι τα πράγματα είναι παραπάνω από δύσκολα. Στο ναι μεν… αλλά. Πάντως μην ανησυχείτε θα …επιβιώσουμε. Το βροντοφώνησαν προχτές σε όλους τους τόνους λόγω Ευαγγελισμού και παλιγγενεσίας. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
 Η Ελλάδα –ναι. Με τους Έλληνες όμως  μου λες τι γίνεται;
 -Αυτό έλειπε και να τα τινάξουμε!!!
  Γνωστό το μοτίβο από τότε που το κυκλοφόρησε η Βέμπο «Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου κι όσο μπορείς κρατήσου…»
  Κάνει ότι μπορεί η κυβέρνηση να χρυσώσει το  χάπι ή μάλλον τα χάπια διότι εδώ που φτάσαμε δε λέμε για χάπι, αλλά για χάπια που μας τα δίνουν και τα καταπίνουμε με τη χούφτα! Απαιτητικοί οι θεσμοί. Και τα δικά μας –δικά μας και τα δικά σας  δικά μας. Τρώτε τα λεφτά που σας δίνουμε στα ποτά και στις πουτάνες- είπε ο Ντάισεμπλουμ .Τώρα μάλιστα. Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα. Το λέει ο Ολλανδός με την Καλβινιστική ηθική-καθώς δικαιολογήθηκε καυχόμενος-που το πρωί αν μπεις σε λεωφορείο βρωμοκοπάνε  χασίς και οι πουτάνες  επιδεικνύονται στις βιτρίνες δίκην εμπορεύματος  σεξ. Ποιός Καλβίνος και ποια ηθική που τα ναρκωτικά πουλιούνται στα περίπτερα!!!
   Προσπαθούμε,  λένε μονίμως πια οι υπουργοί,  αλλά η κληρονομιά του παρελθόντος…! Αμάν πια  αυτή η κληρονομία που πληρώνουμε – πληρώνουμε και θα πληρώνουμε καθώς λένε  ακόμα και τα τρισέγγονά μας έως γενεάς δεκάτης πέμπτης.
 Το ρεζουμέ φυσικά, όλων αυτών που μας ξεφουρνίζουν δικοί μας και ξένοι, είναι να πεισθούμε ότι η λιτότητα καθιερώθηκε πια ως  τρόπος ζωής του Έλληνα. Σε δύσκολη θέση - φανερό σε όσους τον είδαν-ο  ηγέτης που από το ύφος του και μόνο καταλαβαίνεις  ότι τα νούμερα δε βγαίνουν  και επομένως σφίξτε τα ζωνάρια  ό έστιν μεθερμηνευόμενον πλήρωνε και μη ερεύνα λαέ. Διότι εύκολο είναι να λες  από το 18 ή το 19 ή το 20 θα βγούμε. Από το ύφος και μόνο του Αλέξη καταλαβαίνεις ότι ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει αυτά που λέει.
  Τι να πει ο λαός .Ο μισθωτός , ο άνεργος, ο συνταξιούχος ,ο μικρομεσαίος – μάλλον ο μικρομικρός όπως τον καταντήσανε-που μετρά και ξαναμετρά και κόψε από δω , κόψε από εκεί πάλι δε βγαίνουν ντα νούμερα.
  -Αρσινόη οικονομία λέγω!
-Χριστιανέ μου τι άλλη οικονομία. Θα κόψουμε και το ψωμί;
  Ακούς κυβέρνηση και αντιπολίτευση –δεν είναι αθώοι δα ούτε αυτοί, ας μην καμώνονται τον… ανήξερο. Κολιός και κολιός από το ίδιο βαρέλι λέει ο σοφός  λαός μας» Γιατί και όλα να τα παραβλέψεις  δε μπορείς να μη σταθείς στις ανακολουθίες από τις οποίες έχουμε πια χορτάσει. Από τη μια εξαγγέλλονται  ελαφρύνσεις και από την άλλη αναιρούνται και έρχεται σε αντίθεση με όσα είχαν υποσχεθεί και όσα είχαμε ελπίσει. Άντε τώρα να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα.
Μην κάνετε δηλώσεις –είχε πει προ καιρού ο Πρωθυπουργός σε κυβερνητικούς και μη παράγοντες θυμίζοντας την καμαριέρα που κρύβει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί να μη φαίνονται. αλλά πώς να αποφύγουν το λαό που απαιτεί εξηγήσεις. Υπουργός χωρίς δηλώσεις γίνεται; Και από εκεί και πέρα αλλιώς τα λέει ο ένας, αλλιώς τα λέει ο άλλος δίνοντας την εντύπωση ότι δεν υπάρχει συντονισμένη  γραμμή αλλά ο ένας τραβάει για Χίο κι άλλος για Μυτιλήνη.
  -Άκουγα τον πρωθυπουργό προχτές, λέει ο Μηνάς και θυμήθηκα το τραγούδι: Εγώ σου έλεγα χανόμαστε κι εσύ μου έλεγες καλά… καλά!
  Καλή ήταν η παρέλαση και η δοξολογία και οι λόγοι, αλλά… «Τη Υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» μόνο σ`Αυτή γιατί οι εδώ στρατηγοί μάλλον τα κάνανε μούσκεμα.
 Συμφωνείτε- διαφωνείτε;

Σταύρος Ιντζεγιαννης

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ

     Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ
   
    Η γιορτή της γυναίκας προχτές 8 Μαρτίου συνέπεσε  περίπου με τους Β Χαιρετισμούς στη Θεοτόκο. Την πρώτη Κυρία του κόσμου που μπροστά της γονατίζουμε ταπεινοί ζητώντας τη μεσιτεία της στον Κύριο και Θεό μας. Χαίρε  πύρινε στύλε οδηγών τους εν σκότει. Χαίρε  σκέπη πλατυτέρα νεφέλης. Χαίρε κλίμαξ άγουσα εκ γης προς Ουρανόν. Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε
     Καθόμαστε με τον ξάδελφο τον Αποστόλη στην καφετέρια  χαζεύοντας την κίνηση του δρόμου. Στο διπλανό τραπέζι δύο κυρίες  της κάπως ώριμης ηλικίας ντυμένες  απλά,  μα κομψά, δημιουργούσαν μιαν αντίθεση με τα κοριτσόπουλα,  μια παρέα νεαρές με τα ξεφτισμένα – κουρελιασμένα παντελόνια τους και κάτι πλεκτά που δεν θα μπορούσες να πεις  αν είναι φόρεμα – φούστα ή μπλούζα. Κάτι απ` όλα τέλος πάντων.
 Η διαφορά των γενεών-παρατήρησε ο Αποστόλης. Η γυναίκα όπως την ξέραμε στην εποχή μας και όπως είναι σήμερα. Η διαφορά των γενεών-ναι!
   Θυμήθηκα τον Θείο Κώστα που έμπαινε σπίτι και βρόνταγε πίσω του την πόρτα δυνατά λες και ήθελε να την ξεθεμελιώσει: Μα γιατί τη βροντάς τον ρώτησα  κάποια φορά που έτυχα εκεί.
  -Να καταλάβουν πως μπήκε ο νοικοκύρης –μου απάντησε!
Και δεν ήταν ο μόνος. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας-που τη λάτρευε τη μάνα-μπαίνοντας στο σπίτι  από τη σκάλα χτύπαγε τα χέρια του: Ευγενία το φαγητό!
 -Χριστιανέ μου το φαγητό είναι έτοιμο –σερβιρισμένο. Πλύνε τα χέρια σου και κάθισε να φάμε!
    -Μα γιατί  χτυπάς τα χέρια σου του παρατήρησα –μεγάλος πια  σαραντάρης κι εγώ-το φαγητό είναι έτοιμο.
 -Αυτή είναι η σειρά-μου απάντησε. Έτσι πρέπει, Κοίτα μην  αλλάξεις τη σειρά κακομοίρη μου!
 Βέβαια για να πούμε και την πάσαν αλήθεια, μπορεί ο πατέρας – ο κάθε νοικοκύρης -να έκανε τον καμπόσο αλλά η μάνα-η κάθε γυναίκα στην πραγματικότητα – διηύθυνε, με τον καλό της τρόπο φυσικά :Ό,τι πεις Νίκο μου,όπως θέλεις εσύ …και έκανε το δικό της !
  Μια μέρα, ο συγχωρεμένος, μου ομολόγησε: «Κοίτα παιδί μου. Οι γυναίκες μας κυβερνάνε – και ευτυχώς γιατί εμείς οι άντρες  είμαστε σκορποχώρι. Η διαφορά είναι ότι οι μισές κυβερνάνε με τον καλό τους τρόπο, έτσι που να μη σου θίγουν το … «αντριλίκι» και να καμαρώνεις ότι εσύ κάνεις κουμάντο και οι άλλες μισές με τη γκρίνια τους» Σκέφτηκε λίγο και μετά μου απόσωσε  γελώντας «ευτυχώς εμείς ανήκουμε στην πρώτη περίπτωση, την καλή!»
   Δε ζει πια  για να του πω, πατέρα δεν την αλλάξαμε εμείς τη σειρά, την άλλαξαν οι συνθήκες  της ζωής που θέλουν τη γυναίκα να δουλεύει διπλά-και στο σπίτι και στη γραφείο καθώς ο φεμινισμός στην προσπάθειά του να την ομοιάσει στον άντρα την κατάντησε δούλα και κυρά μαζί!!!
   Δουλειά στο σπίτι-νοικοκυριό-δουλειά  στο γραφείο ή στο εργοστάσιο, στο μαγαζί και γυρίζοντας, ξανά δουλειά στην κουζίνα ή  δίπλα στη κούνια του μωρού ή στο διάβασμα του νεαρού μαθητή που κι αυτός θέλει τη βοήθειά της!
   Είναι γνωστό το ανέκδοτο. Θέλησε ο άρχοντας του τόπου να δει ποιος κυβερνάει το σπίτι του πήγε στο καφενείο και είπε όποιος κυβερνά το σπίτι του, θα του χαρίσω ένα άλογο ή ένα βόδι.
  Όλοι κούνησαν το κεφάλι τους απογοητευμένοι γιατί κανείς τους δεν διηύθυνε  το σπίτι του. Μόνο ένας σηκώθηκε  στρίβοντας το μουστάκι του. Εγώ άρχοντα μου κάνω κουμάντο στο σπίτι μου. Αυτό έλειπε. Την έχω και κάθετε προσοχή, ότι πω δεν έχει μου και σου.
  Μπράβο θαύμασε ο άρχοντας. Να και ένας άντρας επιτέλους. Και τι θέλεις να σου χαρίσω το άλογο ή το βόδι ;
   -Δυο λεφτά άρχοντά μου. Να πάω να τη ρωτήσω  τι προτιμάει!!!
  Είχε δίκιο αυτός που είπε..Στους  χίλιους άντρες ο ένας τραβάει το  δρόμο του. Οι άλλοι ακολουθούν τη γυναίκα τους!!!
  Γιορτή της γυναίκας προχτές. Ο Μένιος ο κουρέας το διηγείται γελώντας.
  Έστειλε  λουλούδια στη γυναίκα του (να δείξει καλή διαγωγή ένεκα που γύρισε σκνίπα προχτές το βράδυ) αλλά το παιδί του ανθοπωλείου έκανε λάθος και αντί να τα δώσει στη γυναίκα του τα έδωσε στην πεθερά του.
 -Ε, και;   
  Δεν καταλαβαίνετε; Η μεν πεθερά μου κατενθουσιάστηκε και μου έφτιαξε το φαγητό που μου αρέσει  ιμάμ μπαϊλντι με γιαούρτη – με φίλησε κιόλας , γαμπρούλη μου χρυσάφι μου- η δε γυναίκα μου… να κάτι μούτρα!!!
                                            Σταύρος Ιντζεγιάννης

   

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

ΓΝΩΜΗ-ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ

                                                       Εν κατακλείδι
    ΚΙ ΑΝ ΣΟΥ ΠΟΥΝΕ… ΝΑΙ

    Ενός κακού ελθόντος, μύρια έτερα  έπονται. Σοφός ο λόγος! Διότι σα να μη  έφτανε που ανατιμήθηκαν τα πάντα…άπαντα «λόγω επειδή» , αυξήθηκε ο Φου-Που-Α  έρχεται πρωινή και μου τη ρίχνει στο σοροπάτο
     Αγάπη μου, λέει, έμαθες ότι αυξάνονται τα τσιγάρα και άρα δε γίνεται να καπνίζουμε και οι δύο. Σκεφτήκαμε λοιπόν με τα κορίτσια να το κόψεις εσύ, οπότε και οικονομία θα κάνουμε και θα σου κάνει καλό και στην υγεία σου. Διότι μη κοιτάς εγώ. Ξέρεις ότι εμένα η μοναδική έγνοια είσαι  εσύ.   Προκειμένου να είσαι καλά, δεν πειράζει ας  καπνίσω εγώ.  Άλλωστε ποιον άλλο από εσένα  έχουμε; Μαμά λένε τα κορίτσια, ο  μπαμπάς και τα μάτια σου, μη μας πάθει τίποτε και δεν έχει μοιράσει και το κτήμα ακόμη. Να κόψει το τσιγάρο.
   -Και γιατί δεν το κόβουν αυτές-ρωτάω αφελώς-διότι μεταξύ μας είμαι και αφελής πράγμα που δεν το ήξερα, αλλά το έμαθα μετά που πέρασε ο μήνας του μέλιτος.
   - Μη λες κρυάδες με αποπέρνει. Τα κορίτσια καπνίζουν… διότι είναι κορίτσια .Πως θα παντρευτούν αν αρχίσουν να  κυκλοφορούν χωρίς τσιγάρο, χωρίς φίλο και κινητό. Θα σου άρεσε να λένε ότι οι κόρες σου είναι  καθυστερημένες ; Το έχεις σκεφτεί αυτό;
    Ομολόγησα ότι δεν το είχα σκεφτεί, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Άλλωστε πάντοτε η γυναίκα μου έχει δίκιο. Να σκεφτείτε ότι προχτές που πίναμε καφέ, είπα να αφήσω στη σερβιτόρα 20 λεπτά πουρμπουάρ και το άρπαξε το έβαλε στη τσάντα της.
- 20 λεπτά κάθε φορά  σε 10 ημέρες είναι ένας καφές. Από πότε έγινες σπάταλος ;.Έχουμε κορίτσια να προικίσουμε. Δίκιο είχε.
 ( πάντως, μεταξύ μας, όταν δεν είναι μπροστά η Ασημίνα  της αφήνω ολόκληρο ευρώ. Όταν γελάει κάνει κάτι λακκάκια στο μάγουλο, μα κάτι λακκάκια  να τρελαίνεσαι)
 Έλεγα λοιπόν ότι όταν έρχεται ένα κακό, μαζί του έρχονται και άλλα δύο μπορεί και περισσότερα. Βέβαια  για να είμαστε ειλικρινείς μπορεί να  είναι  άσχημα τα πράγματα  με τον Φ.Π.Α  ή τον ΕΝΦΙΑ αλλά  όπως είπε και ο υπουργός τέρμα η επίκυψη (απάνω που την είχαμε συνηθίσει κι είχε αρχίσει να μας…  αρέσει!!!) άρχισε η ανάκαμψη. Ο ήλιος θα βγαίνει αριστερά,  θα μπαίνει δεξιά , θα ξαναβγαίνει αριστερά, θα πηγαίνει πάνω κάτω και θα είμαστε όλοι  χαρούμενοι στη νέα ημέρα που μας ξημερώνει και ούτω πάντες εσόμεθα εν Συριζα.  Λίγο ακόμη και θα αρχίσουμε να τραγουδάμε «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει  πατέρα , γιατί λάμπει ο ήλιος έτσι,  γιατί φέγγει έτσι η ημέρα…»
- 4η Αυγούστου ;
-Όχι .2 Ιουνίου. Δεν άκουσες τον Τσακαλώτο; 
   Κι απάνω που σκέφτομαι  πως θα βγάλουμε το μήνα πέρα, που δε βγαίνει με τίποτε, ( διότι μπορεί να μη κόψανε τη σύνταξη, αλλά ακριβύνανε τα είδη και πάλι χάμενοι από χέρι είμαστε ) μου βγαίνει η Ασημίνα στο χαμογελαστό και το χαδιάρικο.: Αγάπη μου θα πάω στους Αγίους Τόπους. Είναι ευκαιρία να προσευχηθώ για την… υγεία σου που το έχω τάξει από τότε που  είχες συναχωθεί Το σκέφτομαι καμιά φορά όταν φταρνίζεσαι και αισθάνομαι υπεύθυνη.
 -  Δηλαδή καλογεράκι θα γενώ και ράσα θα φορέσω;
 -  Όχι λέει δε πάω να κλειστώ σε μοναστήρι. Μη κάνεις όρεξη για εργένικη ζωή. Πάω εκδρομή με την ενορία και θα επιστρέψω σε 1 εβδομάδα πρώτα ο Θεός.
  -Και μετά οι τρομοκράτες !!!
   Για να πω την αλήθεια σε άλλες περιπτώσεις  θα το χαιρόμουν ιδιαιτέρως και θα τσοντάριζα  μάλιστα στα εισιτήρια, προκειμένου να μείνω  ένα δεκαήμερο άνευ κηδεμόνος –με εννοείτε ασφαλώς!!! Αλλά τώρα που κάθε τρεις και λίγο μπαινοβγαίνουμε στην τουαλέτα, τα πράγματα αλλάζουν. Είναι κι αυτό στις αντινομίες της ζωής. Όταν ήθελες να φύγουν δε φεύγανε και τώρα που τις έχεις ανάγκη, σώνει και καλά θα πάω στους Αγίους Τόπους!
  Είχε δίκιο, ο Ροϊδης. Όταν ήμουνα νέος έτρεμα μη μου πούνε όχι. Τώρα που γέρασα τρέμω μη μου πούνε ναι. Διότι καλά να σου πούνε όχι, κακό βέβαια. Αν όμως  σου πούνε …ναι,  τι κάνουμε;

                                 Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ

Χθες 6 / 3 / 17 με τη Σοφία Καυκοπούλου στον Λύχνο  με την ευκαιρία της γιορτής της γυναίκας  8 Μαρτίου. Πήγαμε καλά  αν πιστέψω κριτικές. Περιπλανηθήκαμε σε πολλά θέματα .Πιστεύω ότι καλύψαμε το θέμα «Γυναίκα στη σύγχρονη εποχή»

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

POESIE

   ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ

  H βροχή πλημμύρισε τη βεράντα

  Τα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια
  Κι ο πόνος μάτωσε την καρδιά μου
  
  Η πίκρα  μυλόπετρα στο αλώνι του χρόνου
  αλέθει μνήμες και συναισθήματα

  Ένα μάρμαρο.
  Αδερφέ μου η Μαίρη σου


 Αύγουστος  4 του 2015

ΗΜΩΜΗ

     ΓΕΝΑΡΗΣ 2017

     Μαύρη ειν` η νύχτα στα βουνά / στους κάμπους πέφτει χιόνι / φόροι, μειώσεις και περικοπές / ο ελλην τουρτουρίζει και παγώνει.
    Τους πέτυχα μπροστά στην τηλεόραση την ώρα που έδειχνε τη Βόρεια Ελλάδα πνιγμένη στο χιόνι. Σα να  είμαστε στη Σιβηρία –είπε ο φίλος μου. Τέτοιες εικόνες  δε θυμάμαι να τις έχω δει άλλοτε. Ακούγαμε για αποκλεισμό περιοχών, αλλά   τέτοιες εικόνες μου μοιάζουν πρωτοφανείς. Οι άνθρωποι εκεί πάνω υποφέρουν. Και όχι μόνο αυτοί-συμπλήρωσε η γυναίκα του. Για σκέψου τους πρόσφυγες μέσα στις σκηνές. Το ακόμη χειρότερο του… χειρότερου. Θεέ μου βοήθησέ τους-έκανε τον σταυρό της. Από ποιόν άλλον να περιμένουν; Από  εμάς που συμπονούμε  μέσα από τη ζέστη μας ; Αν πεις για τους φίλους μας στην Ευρώπη νομοσχέδιο ετοιμάζεται στη Γερμανική βουλή,  για τον επαναπατρισμό των μεταναστών στην Ελλάδα. Τι το περίεργο θα πείτε .Ξεχνάτε τον Αυστριακό υπουργό εξωτερικών που είχε πει «Πετάχτε τους στη Θάλασσα !!!»
  Πάντως σα θέαμα είναι μοναδικό είπε ο καλός μου φίλος, δείχνοντας το χιονισμένο τοπίο.  Ναι ωραίο θέαμα, είπε η κόρη του. Αλλά, άλλο να το βλέπεις μέσα από τη ζέστη του σπιτιού σου και άλλο να το ζεις. Άλλο να υποφέρεις τον χειμώνα  έξω από το σπίτι σου. Για ρωτήστε  αυτούς που ζουν αυτή την… «ομορφιά» καθώς τη λες!!!
   χαιρόμαστε καταστάσεις που για άλλους κρύβουν  απελπισία και μύριους όσους κινδύνους, περιμένοντας με την ψυχή στο στόμα και με το «Παναγιά μου βοήθα μας» μια σωτηρία .Και δεν είναι μόνο η προσωπική τους  ασφάλεια, Είναι και το βιός. Καταστραφήκαμε  -μου τηλεφώνησε-από την Παραμυθιά ο κουμπάρος μου. Δεν έμενε τίποτε. Παγώσανε τα πάντα. Πως θα τα βγάλουμε πέρα; Ήταν στραβό το κλίμα-λέει η λαϊκή σοφία-το `φαγε και το ζώο κι αποστράβωσε. Στη λαϊκή προχτές οι παραγωγοί σε απόγνωση,μπροστά στις άδειες  πάγκες τους
    Ασφαλισμένοι στη ζέστη του σπιτιού μας όσο και να θέλουμε δε μπορούμε να μπούμε στη θέση των ανθρώπων που εκεί πάνω στη Βόρεια Ελλάδα βρίσκονται στο έλεος του χιονιά που δεν είναι μόνο μια απειλή για τους ίδιους αλλά και για την περιουσία τους
Θυμάμαι το ωραίο ποίημα  του Καρυωτάκη.
  « Έξω πέφτει αδιάκοπα και πυκνό το χιόνι. / κρύα και κατασκότεινη κι αγριωπή η νυχτιά. Είναι η στέγη ολόλευκη, γέρνουν άσπροι κλώνοι / μες το τζάκι  απόμερα ξεψυχά η φωτιά»
 Γυρίζω χωρίς να το θέλω-μα και πώς να το ξεχάσω;-το χρόνο πίσω. Τετάρτη Δημοτικού. Μας είχε βάλλει η δασκάλα να γράψουμε έκθεση :Το χιόνι !
  Μην είσαι κουτός είπε ο πατέρας μου. Άνοιξε μια εγκυκλοπαίδεια και θα βρεις κάτι να το αντιγράψεις Ποιος θα  το καταλάβει ; 
  Έξυπνη η ιδέα βρήκα ένα σωρό ποιήματα για το χιόνι. Αντέγραψα δύο μεγαλούτσικα και τα πήγα καμαρωτός στο σχολείο.Έλα όμως που  η δασκάλα το κατάλαβε αμέσως.
  - Μόνος σου τα έγραψες Σταυρούλη;
  -Μάλιστα Κυρία.
  Τότε θα πάρεις μηδενικό για την έκθεση που είναι ξένη και θα μείνεις και τιμωρία  σε όλα τα διαλείμματα για να μάθεις να μη λες ψέματα.
  Από τότε φρόντιζα  όχι να μη λέω ψέματα-αυτό δεν κόβετε εύκολα !-αλλά να τα κρύβω καλύτερα!!!
 « Κρυώνω είπα χτες του γιατρού».
 Έβαλε τα γέλια: Ε, είναι και τα χρόνια βλέπεις  που δε βοηθάνε. Τι περιμένεις .Πάλι καλά να λες!
 Άκου κουβέντα που βρήκε να μου πει!!!
                           Σταύρος Ιντζεγιαννης


ΓΝΩΜΗ

                                     ΕΝ  ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

    Η  ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΜΑΣ

   Θέμα των ημερών η αξιολόγηση. Θα κλείσει; Ναι –όχι; Όχι –ναι; Την κολοκυθιά παίζουμε; Κοινή διαπίστωση ότι η  οικονομία βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση.
  -Και μήπως εμείς βρισκόμαστε σε καλύτερη;
   Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα το κακό είναι ότι οι πλούσιοι διασκεδάζουν και οι φτωχοί στην ουρά  για ένα πιάτο της Αρχιεπισκοπής
   Απορεί ο κ Φλαμπουριάρης :Είδατε κανέναν να ψάχνει στους κάδους  για φαγητό;
   Επάνω που έμαθα τον  γάιδαρό μου να μη τρώει , μου ψόφησε! «Κανένας δε μπορεί να σηκώσει βάρος μεγαλύτερο από τις δυνάμεις του-Σοφία  Σειράχ »!
   Στο τέλος θα νικήσουμε-είχε πει ο Τσώρτσιλ –στον β παγκόσμιο πόλεμο αλλά δε θα υπάρχουν χέρια να μας χειροκροτήσουν. Σοφός ο λόγος αλλά , άλλο να λες προχώρα  κι άλλο να βαράς κι από πίσω στην ανηφόρα. Ποιός έχει αντίρρηση ότι χρειάζονται θυσίες αλλά το σχοινί αν το παρατραβάς …κόβεται!
  Θυσιαστείτε είναι το καθημερινό σύνθημα της κυβερνητικής πολιτικής που όμως θυμίζει μια ποντιακή παροιμία: Μη ψοφάς αλογάκι μου και του χρόνου θα σου δώσω τριφύλλι να φας!!!
  Και νέο πακέτο μέτρων ετοιμάζεται λένε οι ειδήσεις. Πιο σκληρά συμβουλεύουν οι οικονομολόγοι του Δ.Ν.Τ. Σφίχτε τα λουριά –φτιάχτε καινούργιες τρύπες  επιμένει και η Ε.Ε δε γίνεται να ζείτε με δανεικά αλλά ξεχνάνε ότι από αυτά τα δάνεια οι πρώτοι που ωφελούνται είναι αυτοί που μας  εκμεταλλεύονται. Στα 43 Δις ανέρχονται οι εισαγωγές μας. Η οικονομία μας 90%  βρίσκεται με τον έναν ή άλλον τρόπο στα χέρια τους.
  Μην ανησυχείτε  επιμένει η κυβέρνηση  διαπραγματευόμαστε για να διορθώσουμε τα  αδιόρθωτα!
   Τα λόγια είναι εύκολα  με το στομάχι αφέντη μου τι γίνεται; Δε φτάνει να θέλεις  αλλά και να μπορείς. Εδώ σε θέλω κάβουρα  πως τα πηδάν τα κάρβουνα.
   Μια φορά – λέει το ανέκδοτο-αρρώστησε η γίδα του χωριάτη και πήγαν στον κτηνίατρο. Την κοίταξε ο γιατρός από εδώ, από εκεί και τους έδωσε δυο κουτιά φάρμακα να τα δίνουν πρωί βράδυ στο ζώο και «θα τη φέρνεις κάθε δυο μέρες να τη βλέπω-είπε του χωριάτη»
  Πονηρή όμως η βλάχα σου λέει αντί να της τα δίνουμε κάθε τόσο και να την πηγαίνουμε κάθε δυο μέρες να πληρώνουμε λεφτά στις επισκέψεις, δεν τα δίνουμε όλα μαζί να γιάνει μια και καλή Έξυπνη η ιδέα  δώσανε όλα τα χάπια μαζί και η γίδα… ψόφησε!!!
   Κάτι τέτοιο θυμίζει και η κατάσταση σήμερα που κάθε μέρα μια καινούργια περικοπή αγγέλλεται για να συμπληρώσει την προηγουμένη. Στο τέλος κάποιος κυβερνητικός αρμόδιος  θα βγει και θα μας πληροφορήσει ότι η εγχείρηση επέτυχε αλλά ο ασθενής… Θεός  σ`χωρές τον!
  Για κάθε κατάντια υπάρχει  αιτία λέει η θεωρία, αλλά στην πράξη ο γέγονε- γέγονε. Από εδώ και πέρα τι γίνεται;
Εύκολο να λες θυσιάσου .Άλλωστε  βάζοντας φόρους  επί φόρων και πατώντας  επί πτωμάτων όλοι ξέρουν τη συνταγή. Δε χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος αρκεί να ξέρεις την ψυχολογία του ελληνικού όχλου, που όντας μια  ζωή εξαρτώμενος από τους άλλους, είναι πρόθυμος να πιστέψει όποιο παραμύθι του σερβίρουν αρκεί να μοιάζει αληθινό και να στηρίζεται στο ότι οι άλλοι δες που σε πήγαν, εγώ θα σας  σώσω.

  Έκπληκτος ο λαός –ο πολύς κόσμος, η φτωχολογιά δηλαδή-παρακολουθεί αμήχανος  το καθημερινό σήριαλ με την περίφημη αξιολόγηση που την περιμένουμε σαν μάνα εξ ουρανού να πάρουμε ανάσα και μετά… βλέπουμε. Μεγάλο το εξωτερικό χρέος και φοβερά τα τοκοχρεωλύσια στο τέλος θα ξεχρεωθούν τα δάνεια  και θα έχουμε …εξαχρειωθεί εμείς! Το πρόβλημα δεν είναι απλώς να μη χρωστάμε αλλά και να επιζήσουμε .

ΓΝΩΜΗ


                                                   ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΜΠΡΟΣ ΓΚΡΕΜΌΣ…

   Κι απάνω που συνηθίσαμε τις καρπαζιές μας έριξαν προχτές και δυο χαστούκια!
 Περί δραχμής ο λόγος στο ναι μεν αλλά , έτσι στο …κουβέντα να γίνεται και άλλα εννοούσα και δηλαδή θέλω να πω …αν!!! Βέβαια η γιαγιά έλεγε όπου βλέπεις καπνό υπάρχει φωτιά. Κι όχι δηλαδή ότι δεν ήταν καλά με τη δραχμή, αλλά, άλλα χρόνια εκείνα. Είχες  χιλιάρικο στην τσέπη και ήσουνα πασάς στα Γιάννενα. Με 200 δραχμές έπινες καφέ στην καφετέρια κι έδινες και 10 δραχμές πουρμπουάρ στη σερβιτόρα που σου χαμογελούσε και έσκαγε δυο λακκάκια στα μάγουλα κι αν μάλιστα της έδινες 20 σου έφερνε διπλό παξιμάδι. Σήμερα θέλεις  2 ευρώ που σημαίνει  750 δραχμές χωρίς  το φιλοδώρημα.
   Να γυρίσουμε πίσω; Αμ δε! Διότι αυτό δε σημαίνει ότι θα ξαναβρούμε τις ίδιες ισοτιμίες (που νομίζουν πολλοί!) αλλά θα κατρακυλήσουμε πιο  κάτω δεδομένου ότι η Ελλάδα καταναλώνει τα περισσότερα εισαγόμενα και το…χαβιάρι θα γίνει τέσσερις φορές ακριβότερο. Άντε να το κόψεις απάνω που το συνηθίσαμε για πρωινό!!!
   Για την ιστορία όμως, αξίζει να θυμηθούμε λίγο την παλιά δραχμή σαν μνημόσυνο σε μια αξεχαστη εποχή. Μετά πνευμάτων …απωλεσθέντων λοιπόν!!!
     Η πρώτη νομισματική μεταρρύθμιση έγινε  επί  Όθωνος στις 8 Φεβρουαρίου 1833 και αντικατέστησε τον φοίνικα που είχε καθιερώσει ο Καποδίστριας  το 1828 (θεός σ`χωρεσς την ψυχούλα του. Προσπάθησε να φτιάξει Ελλάδα  αλλά δεν ήξερε με τι λαό είχε να κάνει)
   . Η καθιέρωση της δραχμής το 1833 ήταν ακόμα μια προσπάθεια της ελληνικής πολιτείας να συνδέσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Αχ αυτοί οι αρχαίοι πρόγονοι, καλοί δε λέω, αλλά μας βγάλανε την πίστη ανάποδα, με εκείνα τα  αρχαία ρητά που μας κληροδότησαν και άντε να θυμάσαι ποιός έγραψε την… Ομήρου Οδύσσεια
    -Κύριε – κύριε ο… Θεμιστοκλής
    Από τότε  μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου 2002, η δραχμή ήταν το νόμισμα του  Ελληνικού κράτους  
  Οι πρώτες δραχμές  κόπηκαν στη Βαυαρία σε μήτρες που κατασκεύασε στο Μόναχο ο Κόνραντ Λάνγκε, μετέπειτα διευθυντής του Ελληνικού Βασιλικού Νομισματοκοπείου. Παρόλο που το βασιλικό διάταγμα έχει ημερομηνία 8 Φεβρουάριου 1833, στην πρώτη δραχμή αναγράφεται το έτος 1832, το έτος δηλαδή ανάρρησης στο θρόνο του Όθωνα ως βασιλιά της Ελλάδας.
   Στις 30 Μαρτίου 1841 το προνόμιο της έκδοσης νομίσματος δόθηκε στην Εθνική Τράπεζα ( με πρώτο διοικητή τον Γεώργιο Σταύρου) μέχρι το 1927 που ιδρύθηκε η τράπεζα Ελλάδος 
   Κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η δραχμή γνωρίζει την μεγαλύτερη κατάρρευση στην ιστορία της λόγω
του υπερπληθωρισμού που δημιουργήθηκε ένεκα  των συνθηκών της εποχής. Τυπώθηκαν χαρτονομίσματα με ονομαστική αξία ακόμα και δισεκατομμυρίων δραχμών, των οποίων η ανταλλακτική αξία ήταν μηδαμινή. Μια οκά ψωμί είχε ένα σακί χαρτονομίσματα.Το 1944 εκδόθηκε το μεγαλύτερο σε ονομαστική αξία χαρτονόμισμα που κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα. Είχε ονομαστική αξία 100 δισεκατομμυρίων δραχμών!!!
   Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας, έγιναν δύο νομισματικές μεταρρυθμίσεις έτσι, ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει και πάλι ένα σταθερό νόμισμα. Τον Νοέμβριο του 1944 με την πρώτη μετακατοχική μεταρρύθμιση η παλιά και υποτιμημένη δραχμή αντικαταστήθηκε με μια νέα με ισοτιμία που ορίστηκε σε 50.000.000.000 παλιές δραχμές για καθεμία νέα.
  Η μεγάλη υποτίμηση της δραχμής κατά 50% έναντι των υπολοίπων νομισμάτων στις 9 Απριλίου 1953 ήταν ένα γεγονός τεράστιας σημασίας για την ελληνική οικονομία, που είχε ως εμπνευστή τον Υπουργό Συντονισμού της κυβέρνησης Παπάγου, Σπύρο Μαρκεζίνη. Η ισοτιμία της δραχμής άλλαξε από 1:15.000 σε 1:30.000 έναντι του δολαρίου των ΗΠΑ, γεγονός που σε βάθος χρόνου λειτούργησε θετικά στη νομισματική σταθερότητα και τη βελτίωση του εξωτερικού εμπορίου. Ωστόσο η κυβέρνηση  κατηγορήθηκε για το ότι είχε μεθοδεύσει με τέτοιο τρόπο την υποτίμηση, ώστε κάποιοι, αποθησαυρίζοντας δολάρια, να δουν την περιουσία τους να διπλασιάζεται σε μια νύχτα.
   Την 1η Ιανουαρίου 2001 υιοθετήθηκε το ευρώ και την 1η Ιανουαρίου 2002 εισήχθη επίσημα το ευρώ σε κυκλοφορία ως νόμισμα παράλληλα προς τη δραχμή ως την 1η Μαρτίου, οπότε και η ελληνική δραχμή έπαψε να αποτελεί νόμιμο χρήμα στην Ελλάδα.
Τι λένε τώρα; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα!!!
                        Σταύρος Ιντζεγιαννης


Σάββατο 4 Μαρτίου 2017

ΓΝΩΜΗ


                                               ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
     ΜΙΑ ΖΩΗ ΤΡΕΧΑΛΑ                                      

     Ένα τροχαίο που συγκλόνισε το πανελλήνιο προ ημερών, μου ξανάφερε στο νου τα νεανικά μας χρόνια, τότε που νέοι με το πρώτο μας αμάξι, τρέχαμε να παραστήσουμε τους ραλίστες.
  - Με πόσα πας στη Αθήνα- ήταν η πιο συχνή ερώτηση.
   -Με πόσα;
    Με 240 υπολογίζουν οι ειδήμονες ότι έτρεχε  η μοιραία Πόρσε που σκόρπισε το θάνατο .Το ακούς και ανατριχιάζεις!
  Με σεβασμό στεκόμαστε μπροστά στο θάνατο. Δυο νέα παιδιά. Μια έγκυος  που θα έφερνε μιαν άλλη ζωή στον κόσμο. Να συλλυπηθούμε τους άτυχους γονείς , η το σύζυγο είναι το λιγότερο. Σε προβληματισμό μας οδηγεί το περιστατικό.  Ποιός μπορεί να καυχηθεί ότι ποτέ του δεν έτρεξε πηγαίνοντας στην Αθήνα ή στον Πύργο ή όπου αλλού. Ποιός μπορεί να καυχηθεί  ότι στα τόσα χρόνια που οδηγεί δεν υπέπεσε σε παράβαση που να έθεσε σε κίνδυνο αυτόν ή κάποιους άλλους; Βρέστε μου τον ιδανικό οδηγό !
    Ένα 24χρονο παιδί ο οδηγός. Αλλά τι σημασία έχει; Μήπως και οι μεγάλοι δεν τρέχουμε το ίδιο.
   Πρώτοι οι Έλληνες στα τροχαία  της Ε.Ε. Τρέχουν αλλάζουν λωρίδες, οδηγούν ελαφρά πιωμένοι- λέει το κατηγορητήριο. Μάλιστα. Συμφωνούμε. Το έχουμε μέσα μας. Τετρακόσια χρόνια σκλαβιά  τρέχαμε να ξεφύγουμε το χατζάρι του Τούρκου που μας κυνηγούσε. Ακόμα κι ο Καραγκιόζης έτρεχε να ξεφύγει τον Βεληγκέγκα. Μας έμεινε από τότε.  
 Ελευθερωθήκαμε γίναμε κράτος αλλά και πάλι το τρέξιμο – τρέξιμο. Αυτή τη φορά μας κυνηγούσε το κουβέρνο που ήθελε το μερτικό του. Πάλι τρεχάλα να ξεφύγουμε από τους δικούς μας αυτή τη φορά. Κατοχή, μας κυνηγούσαν οι Γερμανοί. Τρεχάλα στην τρεχάλα να ξεφύγουμε. Το συνηθίσαμε πια. Είναι στο αίμα μας.
  Μικρά παιδιά τρέχαμε να ξεφύγουμε από τη μάνα  γιατί της φάγαμε το γλυκό. Πήγε η συχωρεμένη να τρατάρει την πεθερά της, άδειο το βάζο. Να κάτι μούτρα η άλλη που νόμισε ότι το έκανε εξεπιτούτου και δεν ξανάρθε σπίτι. Γλιτώσαμε- έλεγε η συγχωρεμένη που το διηγούταν ύστερα από χρόνια
  Στο σχολείο άλλη τρεχάλα, να ξεφύγουμε της δασκάλας που μας κυνηγούσε με τη βέργα,  να μας μάθει ότι μακρόν προ βραχέως περισπάται. Σπουδαίο  πράγμα. Ήρθε ο Βερυβάκης κατάργησε τα πνεύματα. Τζάμπα το ξύλο που φάγαμε..
  Μεγαλώσαμε κι εκεί που αρχίσαμε να βγάζουμε μουστάκι νάτη η Λιλίκα  που τη βλέπαμε και κάπως μας ερχότανε. Βγήκαμε μια μέρα απόμερα κι απάνω που  απλώσαμε χέρι  έβαλε τις φωνές. Ο ...μπάρμπας μου. Μα τη λαχτάρα που πήραμε  Πάλι τρεχάλα να ξεφύγουμε  από τον αδερφό, τον ξάδερφο, τον μπάρμπα. Μεγαλώσαμε βρήκαμε δουλειά άλλο τρέξιμο αυτή τη φορά, ακόμη χειρότερο.  Από πίσω μας ο μπακάλης, ο μανάβης, ο τσαγκάρης  η εφορία,  το φροντιστήριο, το συνεργείο , η ασφάλεια, το ΙΚΑ, το ΤΕΒΕ η ΔΕΗ, ο ΔΗΜΟΣ η τράπεζα για το δάνειο που πήραμε -να μη σώναμε – ακόμα και η γυναίκα μας «με ποια τριγύριζες μεσάνυχτα» και σα να μη φτάνανε  όλα αυτά βάλαμε  κι άλλο μπελά στο κεφάλι μας .Πήραμε αυτοκίνητο. Αυτή τη φορά άρχισε να μας κυνηγά ο τροχονόμος 
   Απαγορεύεται –λέει ο ένας. .Τρέχατε λέει ο άλλος .Αλλάξατε λωρίδα επιμένει ο πιο πέρα. Δε φοράτε  ζώνη ο τέταρτος. Ήσαστε και πιωμένος!
    Γίνεται ο Έλληνας  να πάει με παρέα και να μην πιει τα κρασάκια  που  πρέπει να ρίξει τις βόλτες του  ή που η Λιλίκα  επιμένει πως ο Χρηστάρας με το σπορ τη βγάζει βόλτα με...200!
    Οι ξένοι-λέει- δε τρέχουνε .Ε, και; Εμείς είμαστε ζωηροί, τρέχει  το αίμα μέσα μας και μαζί μ αυτό τρέχουμε κι εμείς και σκοτωνόμαστε χαζά στην άσφαλτο. Αλλά πως να γίνει; Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος –έλεγε η γιαγιά που από τρέξιμο πήγε κι αυτή. Έτρεχε να προλάβει  μη της καεί το φαγητό που το είχε ξεχάσει με την κουβέντα στη γειτονιά και παραπάτησε στη σκάλα, αλλά ήταν και 92. Άλλο να είσαι 24 και να σκοτώνεσαι  και να παρασέρνεις μαζί και άλλους. Θεέ μου βάλε το χέρι σου και παρηγόρησε τους λυπημένους. Συλλυπητήρια τι άλλο;


                                                 Στ Ιντζεγιάννης