ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ
ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ
Ζόρικα
τα πράγματα. Χτες σημειώθηκαν οι πρώτες απουσίες στην πρωινή συνέλευση των καφενόβιων. Ο κορωνοϊός δυσκόλεψε κάποιες
παρουσίες διότι όχι περί του φόβου που
λέει ο Τόλιας αλλά ένεκα που όποιος φυλάει τα ρούχα του –λένε-έχει τα μισά. Ο
Νιόνιος ακόμη χειρότερα. Μη σηκωθείς από το κρεβάτι τον έβαλε καραντίνα η κυρία Νικολέτα η οποία
του έβαλε θερμόμετρο. 37,3 .
-Να φέρουμε το γιατρό-ρώτησε
την μεγάλη της κόρη. Εκείνη συμβουλεύτηκε την πρώτη της εξαδέλφη η οποία
συνδέεται μα τον κύριο Χρήστο του οποίου
ο αδελφός έχει κουμπάρο έναν νοσηλευτή και ως
εκ τούτου γνωρίζει τα καθέκαστα περί του ιού. Ο άνθρωπος ρώτησε την κυρία προϊσταμένη του
τμήματος νεογνών του νοσοκομείου η οποία γνωμάτευσε « ότι επί του παρόντος δεν
ανησυχούμε αλλά να ανέβη η πυρετός καλό είναι να απομονωθεί εντός οικίας και να θερμομετριέται κάθε δέκα
λεπτά. Αν δείτε ότι έφτασε 37,5 καλό
είναι να φωνάξετε ένα γιατρό»
- Εγώ λέω, καλύτερα να φωνάξουμε
την κυρία Νίκη τη συμβολαιογράφο –είπε ο Περικλής-ο μεγαλύτερος γιός της
οικογένειας. Δεν ξέρεις τι μας βρίσκει κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε.
Στον τροπικό του πανικού η Ελλάδα με
επίκεντρο τον Κορωνοϊό και παρά του ότι
αρμόδιοι και αναρμόδιοι επιμένουν ψυχραιμία. Δηλαδή εξηγεί και ο κύριος Λουκάς συνταξιούχος αυτοκινητιστής αφήστε να σας
πάνε πρώτα στο νοσοκομείο και αν διαπιστωθεί ότι πράγματι είναι ιός βλέποντας
και κάνοντας. Εμένα τα μάτια μου έχουν
δει και έχουν δει
Η
μόνιμη συζήτηση στην καφενόβια συντροφιά (όπου ο κάθε Έλληνες έχει γίνει ιατρικός αναλυτής ) είναι αυτή η αβεβαιότητα της αυριανής ημέρας .
Ακούγαμε για ληστείες, φόνους, τρομοκρατία τώρα έχουμε τις φοβίες μας και για την υγεία όχι μόνο τη δική μας αλλά και
του διπλανού μας με τον οποίο χαιρετιόμαστε καθημερινά. Ο πανικός της κάθε
είδησης που επισημαίνει έναν κίνδυνο
Τι είναι ο πανικός, ρώτησε η αφέλεια κάποιου.
Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του προσδιορίζει
τον πανικό ως «Ο έντονος φόβος που παραλύει τη λογική και οδηγεί κάποιον σε κατάσταση
εκτός ελέγχου ενδεχομένως και σε παράλογες
αντιδράσεις»
«Πηδήστε καλέ μητέρα-είχε πει στην πεθερά του
ο Κώστα Μπούκας και την πήγε στην άκρη
της βεράντας στον έκτο όροφο. Κάνει σεισμό χανόμαστε. Πηδήστε να… σωθείτε!!!»
-Πήδησε-ρωτάμε γελώντας.
-Μπα που τέτοια τύχη!!!
Φυσικά δεν είναι ο μόνος πανικός,
που εισέβαλε ξαφνικά στη ζωή μας και κάνει να χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια
σου.
Υπάρχει ο πανικός της ηλικίας που σε πιάνει όταν προσπαθείς επί
κλίνης να αποδείξεις τον ανδρισμό σου και τα …αρμόδια όργανα
χτυπάνε καμπανάκι : Κι αν παρήλθον οι
χρόνοι εκείνοι …! Και σα να μη φτάνει αυτό έχεις απόκοντα και την άλλη που σε
καρφώνει : Να πάμε σε γιατρό Κωστάκη μου να σε εξετάσει. Εγώ η καψερή κάνω ότι
μπορώ αλλά μία - δύο πόσο άλλο να
περιμένω. Κοντεύει να ξημερώσει και το ξενυχτήσαμε άδικα!
Ένας
ακόμη πανικός ήταν εκείνος που πάθαμε όλοι νεόνυμφοι την πρώτη ημέρα μετά τον
γάμο που αντί για καλημέρα που ,σου έβαλε τις
φωνές :
- «Που πας χρυσέ μου; Πάλι για καφέ με τους
φίλους σου;»
Είναι
η ώρα που διαπιστώνεις ότι έχασες την ελευθερία σου και θα σου χρειάζεται υπηρεσιακό σημείωμα
για «δίωρη μετά δημοσίων θεαμάτων» που λέγαμε στο στρατό. Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι έσκισαν τη γάτα. Αυτοί το
κάνουν σαν τον άνθρωπο που περνά από ένα δάσος τη νύχτα και τραγουδάει για να
δίνει κουράγιο στον εαυτό του Αλλά ότι και να πούμε αυτά είναι αστεία πράγματα
μπροστά στην υγεία.
Ψυχραιμία λένε όλοι, όμως κατά βάθος και όλοι
έχουμε μια μικρή δόση πανικού ή έστω
προβληματισμού. Διότι…άστο καλύτερα να μην το πούμε. Ο Θεός να βάλλει το χέρι
του !!!
Σταύρος
Ιντζεγιαννης
