ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Εν κατακλείδι
ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΟ ΠΕΘΕΡΟΧΩΡΙ

Αγανακτισμένος έρχεται στην πρωινή καφετέρια, ο Μηνάς, γυρίζοντας από τις διακοπές του, και παραγγέλλει διπλό καφέ βλαστημώντας όλο το σόι- της γυναίκας του βέβαια !!!
Το ότι η ζωή μας-λέει- είναι γεμάτη μύθους δεν είναι κάτι καινούργιο. Ζούμε στον ψευδαιμονισμό μιας αυταπάτης έως ότου η ζωή, μας προσγειώσει ανώμαλα. Οι διακοπές είναι ένας μύθος και τίποτε παραπάνω .Δεν αναφέρομαι στο ότι πολλές φορές πηγαίνοντας να ξεκουραστείς γυρίζεις κατάκοπος. Αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που αφορά κυρίως τους δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι γυρίζουν στο γραφείο για να …ξεκουραστούν. Τουλάχιστον έτσι διατείνονται μερικοί φίλοι.
Με 400 ευρώ επίδομα διακοπών, εγώ και η γυναίκα μου-λέει- (ένεκα που ο κ. Παπανδρέου έχασε τα σχέδια και τα λεφτά που είχε για να σώσει την Ελλάδα) δεν μπορούμε να πάμε 5 μέρες Βιέννη- Πράγα -Βουδαπέστη που προγραμματίζαμε. Θα πάμε- είπε η γυναίκα μου- στη μαμά μου, στα Τζουμέρκα όπου θα περάσουμε δέκα μέρες χωρίς να ξοδέψουμε δεκάρα
Για να πω την αλήθεια η πρόταση δε μου άρεσε και τόσο δεδομένου ότι με τα κουνιάδια μου δε συμφωνούμε ούτε στα πολιτικά ούτε στα …κληρονομικά. Ωστόσο εκείνο το « χωρίς να ξοδέψουμε δεκάρα»ήταν δελεαστικό. Σε μια εποχή που τα πράγματα έχουν σφίξει – και θα σφίξουν μέχρις ασφυξίας καθώς λένε μετά το καλοκαίρι που θα τελειώσουν τα μπάνια του λαού -το να κάνεις διακοπές, χωρίς έξοδα , είναι ότι καλύτερο. Άλλωστε το να πας στη Βιέννη είναι απόλαυση, αλλά εξαρτάται με ποια πας. Γιατί άλλο να πας με τη γυναίκα σου κι άλλο με τη…γραμματέα σου!!! Νομίζω δηλαδή, δεν ξέρω, αλλά …φαντάζομαι!
Η ιστορία- διότι περί ιστορίας πρόκειται και όχι για …ανέκδοτο- άρχισε δυο εβδομάδες πριν την αναχώρηση.
- Πρέπει κάτι να πάρουμε της μαμάς -είπε η γυναίκα μου. Δεν μπορούμε να πάμε με τα χέρια αδειανά.
- Συμφώνησα πάραυτα. Να της πάρουμε ένα προσευχητάριο – να προσεύχεται για τη σωτηρία της ψυχής της.
-Θα της πάρουμε ένα φόρεμα . Της το έχω υποσχεθεί από τότε που μας έστειλε την κολοκυθόπιτα.
-Που όμως δεν τη φάγαμε γιατί μέχρι να έρθει, είχε χαλάσει.
-Δεν έχει σημασία. Η χειρονομία μετράει. Θα πάρουμε και ένα πουκάμισο του μπαμπά. Ξέρεις πόσο σε αγαπάει.
-Ναι… δε λέω όχι , αλλά το δεντροπερίβολο που μου είχε τάξει στον κάμπο, μου το `φαγε
- Θα πάρω και ένα μαγιό στην αδερφή μου.
-Τι να το κάνει το μαγιό στο βουνό-απόρησα. Που θα κάνει μπάνιο; Στο…νεραύλακα ;
-Μη γίνεσαι αγενής- απάντησε. Φοράνε τα μαγιό και πηγαίνουν στην κρέμαση του νερόμυλου. Έτσι κάνουν και οι άλλες. Στο κάτω- κάτω αν δεν της αρέσει θα το κρατήσω εγώ και θα της πάρω κάτι άλλο
-Έχεις πνεύμα οικονομίας- συμφώνησα, αλλά κάτι άρχισε να με ανησυχεί. Διότι με τα σώβρακα του κουνιάδου, τη μπλούζα της γυναίκας του, το κολιέ της ξαδέρφης της, το κομπολόι του αγροφύλακα – είναι τέταρτος ξάδερφός της- θα είχαμε δει τη Βουδαπέστη ολόκληρη και τα τρία τέταρτα της Πράγας. Με το κάλυμμα για την Αγία Τράπεζα που το είχε τάξει στον παπα-Τότομο-μεταξωτό χρυσοκέντητο- και ένα μπλού τζιν της παπαδιάς- δε μαυροντύνονται όπως παλαιά οι πρεσβυτέρες-ξεπερνούσαμε και τα έξοδα της Βιέννης .
Η χαριστική βολή, όμως, ήρθε δυο μέρες πριν ξεκινήσουμε. Ο Σωτηράκης – τηλεφώνησε η κουμπάρα μας – το βαφτιστήρι σου δεν ξέρεις τι χαρές έκανε που έμαθε ότι θα έρθετε. Θέλει, λέει, να του φέρεις ένα ζευγάρι σπορτέξ Αντίτας με αερόσολα και ένα κινητό από αυτά που έχουν μέσα και ιντερνέτ. Τα περιμένει πως και πως.
Όταν έκανα λογαριασμό, είδα ότι με τα λεφτά αυτά, θα είχαμε πάει όχι πέντε ,αλλά δέκα μέρες τον γύρω της Ευρώπης με όλα τα έξοδα πληρωμένα και σε ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, έστω και με τη …γυναίκα μου. Ψυχή έχει κι αυτή. Άλλωστε δεν είναι και λίγο να σε κρατάει αγκαζέ πάνω στον πύργο του Άιφελ και να χαϊδεύεται. Αγάπη μου κοίταξε τι ωραίο που είναι το Παρίσι. Τη… σπρώχνεις ή όχι ;
Στ.Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ-26/7/2010