Τρίτη 12 Απριλίου 2016

ΓΝΩΜΗ


 

                                                                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

           Ο ΤΕΙΡΕΣΊΑΣ

     Αγανακτισμένος  με ξυπνάει πρωί- πρωί ο Χρηστάρας. Με τη τσίμπλα στα μάτια.  Δεν έχω  ακόμη προφτάσει να ρίξω ένα μπουγέλο νερό στο κεφάλι μου, να κάνω το σταυρό μου και να πω δυο « Πατερημά» καθόσον παρακαλώ αγωνιωδώς « άφες ημίν τα οφειλήματα ημών..»  διότι χρωστάω ακόμη δύο δόσεις από τον περισυνό ΕΜΦΙΑ» και νάτος ο φίλος με τη γκρίνια του «Δεν είναι να ανοίγεις τον Τειρεσία- λέει, το πρωί, διότι  με το καλημέρα σου κόβεται η χολή. Αρχίζουν με την τρομοκρατία και τελειώνουν με τα ασθενοφόρα.

   -Τι δουλειά έχει ο Τειρεσίας –απορώ  

  - Ε, πως. Δε θυμάσαι στην «Αντιγόνη» που ο Κρέων αγανάκτησε με τον Τειρεσία: Μάντη κακών! Διότι όποτε άνοιγε το στόμα του πρόλεγε συμφορές. Το ίδιο και η τηλεόραση. Με το που την ανοίγεις παθαίνεις ταράκουλο.

   Τρομοκρατική επίθεση –λέει- στο Βέλγιο. 34 νεκροί καμιά εκατοστή τραυματίες. Είχαμε τη φτώχεια μας  έχουμε από πάνω και τον άλλον που ζώνεται τα φυσεκλίκια του και όποιον πάρει ο Χάρος. Να ζήσει ο Αλλάχ φωνάζει, λες και του είπαμε εμείς να μη ζήσει και μας το, φωνάζει. Κι επειδή δηλαδή πρέπει να ζήσει ο Αλλάχ πρέπει να πεθάνουμε εμείς ;

      Συνελήφθηκαν οι δύο – λέει το δελτίο. Αλλά με τον άλλον τι  γίνεται που είναι με τα φυσεκλίκια του ακόμη και  απειλεί κι αυτός να τα ανατινάξει τα πάντα. Είναι να μη φτύνεις τον κόρφο σου. «πίσω μου σ` έχω σατανά» Να βλέπεις δίπλας σου δηλαδή έναν μελαχρινό με τσάντα και να σκέφτεσαι, θες να είναι…!!!  

    Συνεχίζονται να πηγαινοέρχονται οι βάρκες  από την Τουρκία, σα να μη συμβαίνει τίποτε. Διαμαρτύρεται ο Πρωθυπουργός. τι τα μοιράσαμε τα τριαντάφυλλα στα χανουμάκια, τζάμπα πήγε το θέατρο με τον Αχμέτ. Ο  Ερντογάν το παίζει « πινακώτη- πινακωτή από τ` άλλο μου τα αφτί»

   -Μα έχουμε συμφωνήσαμε αγά μου.

  -Άλλο η συμφωνία κι άλλο οι πρόσφυγες λέει. Σας τους στέλνομε χιλίους – χίλιους να μη σας επιβαρύνουμε  απότομα. Εν τω μεταξύ ο Πειραιάς γεμίζει πρόσφυγες που «λιάζονται» στο λιμάνι τραγουδώντας «Δεν περνάς κυρά Τασία  δεν περνάς –περνάς»  .

   12 χιλιάδες στην Ειδομένη όπου είμαστε υποχρεωμένοι να τους ταϊζουμε-δε λέω όχι--αλλά σου λένε ή μας στέλνετε στη Γερμανία ή μένουμε εδώ να μας ζείτε και να μας προσέχετε μη ξεπαγιάσουμε από το κρύο και το κρίμα στο λαιμό σας.

« Μωρέ εμείς σας στέλνουμε αλλά οι άλλοι δε σας θέλουν» !!!

  Γυρίζεις πλήκτρο στο τηλεχειριστήριο  και σου βγαίνει αστυνομικό δελτίο να φασκελώνεις  διπλά και τρίδιπλα. Λήστεψαν και  βίασαν (!) μια γριούλα 84 ετών  για 77 ευρώ όλα κι όλα . Και καλά το λήστεψαν, αλλά το… βίασαν; Τόσο θεονήστικοι για σεξ ήταν που ξέσπασαν στην αγαθή γιαγιά! Φτου σου κόσμε

   Διαφημίζεται στο διαδίκτυο κάμερα που την τοποθετείτε  χωρίς να χρειαστείτε ειδικό για την εγκατάσταση, ώστε να παρακολουθείτε τη νταντά αν προσέχει το παιδί και τον σύζυγο αν προσέχει τη νταντά, διότι συμβαίνουν και τέτοια. Κάλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε. 

   Στο ψυχοράγημά του ο Μάρτης βάλθηκε να μας μουσκέψει. Συννεφιά και ψιλοκαταιγίδες προβλέπει η μετεωρολογική για τις επόμενες ημέρες αλλά δεν το ξεκαθαρίζει αν πρόκειται για τον ουρανό ή για τα οικονομικά όπου  μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα. Ανοιχτά  έχουν  μείνει ακόμη το φορολογικό, το ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό μέχρι  και το  ποδοσφαιρικό. Αναβλήθηκε η σύσκεψη για το ποδόσφαιρο Φαίνεται ότι επεκράτησε η σκέψη  «Μη θίγετε τα κακώς κείμενα»  σε απλοελληνικά μην  ανακατεύεις τις ακαθαρσίες  γιατί βρωμάνε.

    Δεν ξανανοίγω τον Τειρεσία – λέει ο φίλος. Αντί να μας πούνε πρωί- πρωί  μια ευχάριστη είδηση – έστω και ψεύτικη βρε αδερφέ– ένα παραμύθι από εκείνα που μας λέγανε ότι θα καταργήσουν τον ΕΜΦΙΑ ή ότι θα δώσουν και δέκατη τρίτη σύνταξη - μας μαυρίζουν την ψυχή, με τις περικοπές και τα φορομπηξήματα.  Και σα να μην έφτανε αυτό προχτές στις 7 το πρωί, οδηγώντας για Αθήνα άνοιξα το ραδιόφωνο για  συντροφιά κι ακούω … «ο χάρος κάλεσε την κλάση μου» Βλαστημάς ή όχι;

 Σταυρος Ιντζεγιαννης

 

 

 


 

 

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ


                                                                ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    Ο ΠΟΙΜΗΝ Ο ΚΑΛΟΣ

 

       Ιερωνύμου του Μακαριωτάτου και Θεοπροβλήτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, πολλά τα έτη

      Άκουγα προχτές τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου κ .κ. Ιερωνύμου στον κ. Χαρίτο της ΕΡΤ και καθηλώθηκα. Και δεν είμαι ο μόνος .   

   Γενικό θέμα στις πρωινές συντροφιές πιστών και…ολιγόπιστων. «άκουσες τον Ιερώνυμο;»  Έτσι  απλά. Τον Ιερώνυμο. Όχι τον Αρχιεπίσκοπο όπως είναι το σωστό. Και μη το καταμαρτυρήσετε σαν έλλειψη σεβασμού. Ούτε σκέψη. Προσωπικά  με πολύ σεβασμό αναλογίζομαι την προσωπικότητά του και κλίνω το γόνυ ενώπιόν του   

   Αυτό το σκέτο Ιερώνυμος –αυτός ο ίσως ανεπίτρεπτος τόνος  οικειότητας, υποδηλεί τον οικείο, τον δικό μας άνθρωπο. Τον πατέρα μας. Γιατί έτσι πραγματικά τον νοιώθουμε.

   Ήσυχος, ήρεμος, βαθυστόχαστος, ταπεινός, σεμνός, ως ένας απλός ιερωμένος, με τη σιγουριά του ανθρώπου που γνωρίζει το θέμα του κι έχει κατασταλαγμένες απόψεις, κέρδισε τον ακροατή με το ύφος του κι   έφερε σε αμηχανία τον ρεπόρτερ, που όσο κι αν είναι  έμπειρος –ο κ Χαρίτος είναι πολύ  έμπειρος και  με τη τεχνική του ρεπόρτερ να βγάζει είδηση-τον ανάγκασε ν ακολουθήσει τον δικό του τρόπο. Τον έφερε στα νερά του όπως λέμε στη γλώσσα της καθημερινής μας συζήτησης.

   Κάποιος θα περίμενε ότι θα απέφευγε  τις δύσκολες ερωτήσεις που οι δημοσιογράφοι ψάχνουν. Αντίθετα. Απαντούσε με τον ήρεμο τρόπο του, χρησιμοποιώντας αναντίρρητες τεκμηριώσεις. 

 -Τι γίνεται με την εκκλησιαστική περιουσία για την οποία λέγονται πολλά Μακαριώτατε -ρώτησε

 -Να σας πω. Δώσαμε στην πολιτεία 350 στρέμματα για να γίνει νοσοκομείο και με μόνη την απαίτηση να μας δώσουν μερικά κρεβάτια , όχι για μας, - όχι για τον κλήρο που θα τα εδικαιούτο –αλλά για τους απόρους .Όλους αυτούς που  δε μπορούνε να πάνε σε ένα νοσοκομείο και με τη ρήτρα αν σε 5 χρόνια δεν αρχίσουν έστω, τις εργασίες να μας επιστραφούν. Αποτέλεσμα  έχουν περάσει 15 χρόνια, το οικόπεδο είναι όπως τους το δώσαμε και όχι μόνο αλλά και δε μας το επιστρέφουν– σύμφωνα με τη ρήτρα-και μας ζητάει το κράτος και τον ΕΜΦΙΑ από πάνω. Ρωτήσατε για την περιουσία; Ορίστε!!!

    Για λίγο ο νους μου γύρισε στον μακαριστό κυρό Χριστόδουλο που τόσο πρόωρα έφυγε για τη χώρα της αιώνιας ζωής και ανάπαυσης.   

   Άλλος εκείνος. Φλογερός. Ζωηρός. Ετοιμοπόλεμος. Όρθιος στις πολεμίστρες της ορθοδοξίας και του Ελληνισμού έτσι που τον τρέμανε. Τον υπολογίζανε, να μη πω τον φοβότανε. Ήξερε τη δύναμή του και

δε σήκωνε κουβέντα σε ζητήματα  που έθιγαν τα ιερά και τα όσιά του Θρησκεία .Ελλάδα. Ποιος ξεχνά που με ένα του νεύμα μάζεψε 3.5 εκατομμύρια υπογραφές αναγκάζοντας ακόμη και τους πολιτικούς να υπογράψουν θέτοντάς τους μπροστά στο δίλλημα πολιτικό κόστος ή θρησκευτική ταυτότητα.

  Μα η Ευρώπη Μακαριότατε –είπαν

  Εδώ είμαστε Ορθόδοξοι είχε απαντήσει και  ήταν αληθινά ένα χαστούκι στην αιρετική Ευρώπη που ζητάει ανεξιθρησκία λες και ντρέπεται να ομολογήσει την πίστη της στον Καθολικισμό ή τον Προτεσταντισμό τους έστω.

  Άλλοι αυτοί. Η θρησκευτικότητα τους μπλέκεται με την κοσμικότητα και τα λογής πολιτικά συμπαρομαρτούντα. Αλλιώτικοι εμείς. Σε κάθε μας βήμα κάνουμε τον σταυρό μας. Κύριε των Δυνάμεων μεθ ημών γενού.

    Προχτές βλέποντας τον σεμνό, ταπεινό Ποιμενάρχη της Ελλαδικής Εκκλησίας, πήρα θάρρος από την σιγουριά του. Εκείνη τη γαλήνια στάση του.

   Φύλακες άγρυπνοι κι οι δύο. Χριστόδουλος και Ιερώνυμος. Ο ένας όρθιος στις πολεμίστρες του καστρόπυργου που λέγεται Ορθοδοξία. Έτοιμος να ξεσηκώσει τα πλήθη για του Χριστού την πίστη την Αγία.

 Ο άλλος, ο Μακαριώτατος Ιερώνυμος, μόνος μπροστά στις πύλες με τα χέρια απλωμένα, διπλομάνταλο, να σφαλίζουν την πόρτα και να σταματούν «πάντα εχθρόν και πολέμιον» σεμνός, ταπεινός του αλλά σίγουρος στη δύναμή του. Τη Δύναμη που του δίνει  εκείνο το αναπαλλοτρίωτο «Η ισχύς μου ο Πατήρ, καταφυγή ο Υιός σκέπη μου το πνεύμα το Άγιο».   

  Θα τον προτιμούσαν οι εχθροί  του φωνακλά. Τους φοβίζει η ηρεμία του .Τρέμουν τον μειλίχιο ύφος του

Ιερώνυμος –Χριστόδουλος. Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι και οι δύο.

  Μου λείπει ο κυρός Χριστόδουλος-ναι, αλλά χτες ακούγοντας τον Μακαριώτατο, πιο σωστά βλέποντας τον έτσι γαλήνιο, σίγουρο,  πήρα – πήραμε κατά γενική ομολογία- θάρρος. Ξαναβρήκαμε τον βηματισμό μας. Ο βοσκός ξέρει. Ο Ποιμήν ο καλός έχει τη χάρη του Θεού κοντά του – μαζί του δεν έχουμε να φοβούμαστε τίποτε.

Σταύρος Ιντζεγιαννης  

           

ΓΝΩΜΗ 18 / 3 / 2016


                                                                                        ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

     ΚΑΤΕΨΥΓΜΕΝΟ ΣΕΞ

 

    Γνωστός ηθοποιός  που έχει προ πολλού διαβεί τον Ρουβίκωνα τον 80 ετών, άρτι νυμφευθείς, δήλωσε ότι σκοπεύει να κάνει και παιδί  με την κατά τα 40 χρόνια νεότερή του σύζυγο η οποία συμφωνεί και υπερθεματίζει, διότι δεν έχει σημασία τι λέει ο κόσμος, σημασία έχει ότι διαιωνίζονται τα κληρονομικά  δικαιώματα του  μέλλοντος μακαρίτη και άρα όλα καλά και ωραία. Βέβαια οι ειδήσεις ( δεν έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη η λογοκρισία των τεσσάρων καναλιών)  δεν διευκρινίζουν αν  πρόκειται να χρησιμοποιηθεί  καταψυγμένο σπέρμα  πράγμα  που συνηθίζεται στην Αμερική. Κρύο πράγμα  θα σκεφθείτε το καταψυγμένο αλλά έτσι κι αλλιώς όλο κατεψυγμένα  τρώμε, άσε που μπορεί να το ζεστάνουν κιόλας στο φούρνο των μικροκυμάτων.

   -Καίει…αγάπη μου άστο λίγο να κρυώσει !

   Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται κι εγώ ασχολούμαι με κάτι  τέτοια. Έλα ντε. Τόσο μυαλό κι εγώ!

    Στην Ειδομένη η πολιτισμένη Ευρώπη έχει χάσει και τα υπόλοιπα της πάλαι ποτέ αξιοπρέπειάς της, καθώς  Κύριος  οίδε ποια ανομολόγητα συμφέροντα συνωμοτούν μέσα στη λάσπη, το κρύο και τη βροχή με την εκμετάλλευση της ανθρώπινης ζωής και του πόνου αδιάφοροι αν ο θάνατος καλείται να δώσει τη λύση. Κι ακόμη ξεχνώντας ότι  σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις χάνεται συχνά ο έλεγχος και η πέτρα που έριξες στον ουρανό γυρίζει και σε χτυπάει. Παρ` όλα αυτά, η Ελλάδα για μια ακόμη φορά σε ένα πρωτοφανή συναγερμό αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας διδάσκει - έστω σε κάποια παράφραση- σε όλον τον κόσμο το λόγο του Παλαμά :Η μεγαλοσύνη στα έθνη δε μετριέται με το …χρήμα , με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και τη φιλαλληλία!   

    Στον Πειραιά οι Μουσουλμάνοι πρόσφυγες,  άλλοι μαχαιρώνονται για μια φέτα ψωμί κι άλλοι  επιστρέφουν το φαγητό, διότι αρνούνται να «μαγαριστούν» με χοιρινό. Αλλάχ- Αλλάχ. Βρίσκεις  άκρη ;

  Ο κύριος Μουζάλας Υπουργός μετανάστευσης –δηλαδή καθ ύλην αρμόδιος- ονόμασε Μακεδονία, τα Σκόπια, κάνοντας φραστικό λάθος,  αγνοώντας όμως προφανώς,  ότι τρία πράγματα δε γυρίζουν πίσω. Ο χρόνος που πέρασε, η πέτρα που έριξες και τα λόγια που είπες ( Ήδη οι Σκοπιανοί το έχουν κάνει σημαία τους στο διαδίκτυο υπογραμμίζοντας ότι αφού και ο Υπουργός τους ονομάζει Μακεδονία και ο πρωθυπουργός τον στήριξε αντί να τον στείλει στην… Ειδομένη,  τι άλλην χρείαν μαρτυρίας έχουμε)  Όταν μάλιστα έχουμε τη θύραθεν παιδεία της αρχαίας  σοφίας : Σιγάν κρείττων του λαλείν. Το έλεγαν άλλωστε και οι πατεράδες μας με τα απλά Ελληνικά τους. Δέκα να σκέφτεσαι και μία να μιλάς, όταν μάλιστα  είσαι Υπουργός και ξέρεις ότι βρίσκεσαι σε λάκο Ευρωπαίων λεόντων, που ευκαιρία ψάχνουν να σε κατασπαράξου .Η  γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει, έλεγε η συγχωρημένη.

    Ο Καμένος- ο… καϋμένος- απειλεί να παραιτηθεί άλλα  δεν τον αφήνει η καρέκλα, μ`όλο   που και αυτόν τον  εκθέτουν τα μεγάλα  λόγια. Μεγάλη μπουκιά να τρως  λέει η λαϊκή σοφία , μεγάλο λόγο να μη λες. Τι τους ήθελε τους λεονταρισμούς. Κάνεις τον κόκορα αλλά όταν έχεις το κοτέτσι γεμάτο και το λειρί κατακόκκινο. Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος .Εκτός κι αν πρόκειται  για τη «βρώμα» που κυκλοφορεί στα τουίτερ ( προσωπικά δεν το πιστεύω) ότι πρόκειται για το γνωστό  στρίβειν δια του αρραβώνος .Λες; 

   Το ΔΝΤ από την άλλη μεριά επιμένει, με τα αφορολόγητα και τις περικοπές, να κάνει τους φτωχούς –φτωχότερους, με την αιτιολογία  « αφού έτσι κι έτσι μάθανε στη φτώχεια  τι έχουν να χάσουν;» Είναι κι αυτό μια άποψη. Σου λένε οι άνθρωποι, τι να φάτε ψωμί κι ελιές ,τι να φάτε σκέτο κρεμμύδι. Κι αν  είναι να πεθάνεις για την Ελλάδα, θεία η δάφνη μια φορά κινείς πεθαίνει!!!

  Και μέσα σε όλα αυτά που ο κόσμος γύρω μου χάνεται , εγώ ασχολούμαι με το αν θα χρησιμοποιήσει ο …(να μη λέμε όνόματα) κατεψυγμένο σπέρμα η φρέσκο, ε;

  Τι να σας πω, έχετε δίκιο. Αλλά έτσι που καταντήσαμε μαύρο στο μαύρο χρειάζεται κι ένα μικρό διάλειμμα χαράς, έτσι για να ξασπρίσουμε τη μαύρη πίκρα μας!!!

                                         Σταύρος Ιντζεγιάννης