Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Εν κατακλείδι
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ…ΑΛΛΟΥΝΟΥ !

Απεργούν τα φαρμακεία. Ο ανθρώπινος πόνος στην ουρά για φάρμακα.
Τι περιμένεις – ρωτάω τον Φανούρη. Για.. βιάγκρα ;
-Από τώρα; (Δεν είναι ούτε…78 ακόμη κι αντέχει -άνευ… θείου και φωσφόρου- καθώς κομπάζει ο άθλιος ) .Τα χάπια για την ημικρανία ξέχασα, πριν απεργήσουν.
Η θεία Μαλβίνα που υπέφερε από ημικρανίες- οικογενειακό μας σύνδρομο-έπινε χαμομήλι, μοναδικό για την ημικρανία και μάλιστα, με λάδι από το καντήλι της Παναγιάς , μας έκανε εντριβή επάνω από το μάτι, όπου συνήθως εκδηλώνεται η ημικρανία .Μας έβαζε και μια κομπρέσα με οινόπνευμα επάνω στο στομάχι και μας άφηνε στο σκοτάδι.
Το πολύ σε μισή ώρα η ημικρανία είχε περάσει. Το λάδι από το καντήλι ήταν σε πρώτη ζήτηση και όσο θυμάμαι δεν έσβησε ποτέ. Και δεν ήταν θρησκοληψία. Ήταν φάρμακο, γιατί το λάδι καθώς ήταν ζεστό -μαζί και η πίστη μας –μας χαλάρωνε τους μυς και τα νεύρα.
Ο πυρετός; Με αντιβίωση λένε οι ντόκτορες και σου γεμίζουν το στομάχι χάπια. Αποτέλεσμα να σου πέφτει ο πυρετός, αλλά να χαλάς το στομάχι σου – και το πορτοφόλι σου, γιατί δεν είναι λίγη ή συμμετοχή στα φάρμακα του Δημοσίου η των άλλων ταμείων. Η συχωρεμένη η μάνα έβαζε σε ένα πιάτο, ξύδι με λίγο νερό και μας έβαζε κομπρέσες στο κεφάλι που μας ανακούφιζαν αμέσως, άλλο αν κάναμε τον άρρωστο για να μη πάμε σχολείο . Τρίβαμε με τρόπο το θερμόμετρο κι έδειχνε 39 και μισό. Μόνο που μια φορά το παρακάναμε κι έδειξε …43 !!!
Δε θυμάμαι σπίτι να είχε φαρμακείο όπως σήμερα όπου έχουμε ένα ντουλαπάκι γεμάτο φάρμακα –πολλά από αυτά ληγμένα-αφού τα χρησιμοποιούμε μια δυο φορές και έπειτα μένουν και με το παραμικρό τρέχουμε στον γιατρό : Γιατρέ μου …κατουράω δύσκολα.
- Πιές λίγη αγριάδα έλεγε η γιαγιά η Αρσινόη και έβαζε σε ένα κρασοπότηρο, από το βράδι, βρασμένη αγριάδα που την πίναμε το πρωί νηστικοί .Μια δυο φορές και δεν έμενε ούτε πέτρα ούτε άμμος στα νεφρά Βέβαια για να είμαστε και δίκαιοι είμαστε και λιτοδίαιτοι. Κι όχι μόνο επειδή …« νηστεύει ο δούλος του θεού γιατί φαϊ δεν έχει » αλλά, ήταν άλλα τα φαγητά, τότε που δεν τρέχαμε συν γυναιξί και τέκνοις για τζατζίκι πίτα και σουβλάκι !!!
Έτσι και κρυολογούσαμε, μας ξάπλωνε η συχωρεμένη και θέλαμε δε θέλαμε, άναβε το κερί της αναστάσεως και χράπα – χρούπα μας έριχνε καμιά δεκαριά βεντούζες –Πονάγανε οι άτιμες γιατί έτσι και ήσουν κρυωμένος φουσκώνανε - κολλάγανε και που να τις ξεκολλήσεις. Μας έκανε και μια εντριβή με οινόπνευμα-ιδρώναμε μούσκεμα, μέχρι που αλλάζαμε φανέλα- και την άλλη μέρα «Σήκω τεμπέλη για σχολείο» !
Πρωί-πρωί μας τάιζε και ένα πιάτο τραχανά ζεματιστό και μισό ρακοπότηρο- μαυροδάφνη. Ούτε κρύωμα έμενε ούτε βήχας.. Σε πόναγε το στομάχι; Αντί για σιμέκο έβραζε ρίγανη και την πίναμε με λεμόνι χωρίς ζάχαρη. Για τη διάρροια καφές σκόνη με λεμόνι μια φορά και τέρμα και για τις καούρες στο στομάχι ή την παλινδρόμιση…ταχίνι. Κάτι ξέρουν οι καλόγεροι στο Άγιο όρος που το έχουν σε πρώτη ζήτηση.
Θυμάμαι ένα Γερμανό παιδίατρο που σε μια παρέα , καθώς γινότανε κουβέντα για φάρμακα, είπε « Εδώ στην Ελλάδα έχετε τα τρία σπουδαία φάρμακα και δε ξέρετε την αξία τους. Χαμομήλι, λεμόνι και ελαιόλαδο!
Γελάει ο Ράκιας- που ακούει- και μου κλείνει μάτι «για το…άλλο ξέρανε τίποτε»
Α να χαθείς ερωτύλε. Έτσι και περάσεις τον Ρουβίκωνα της ηλικίας χαιρέτα μας τον πλάτανο. Τραβάς από 29 και καίγεσαι 32. Κάτι ήξερε ο Σούτσος που έλεγε. « Όταν ήμουν νέος, δίσταζα, μη μου πούνε όχι. Τώρα που γέρασα τρέμω μη μου πούνε ναι» !
Όμως ο παππούς, στα 90 του παρακαλώ –άσπρο πουκάμισο με κολλαριστό γιακά και την καδένα διπλή σειρά στο γιλέκο- όταν έμαθε για το βιάγκρα έβαλε τα γέλια. « Βρε `σεις πόσο θα ζήσω ακόμη να σας μαθαίνω. Το καλύτερο βιάγκρα είναι η γυναίκα που έχεις δίπλα σου»
-Ναι, αλλά ποια γυναίκα παππού;
-Το αλλουνού βρε. Του αλλουνού!!!
Σταύρος Ιντζεγιαννης
Εν κατακλειδι
ΚΑΤΑ …ΚΑΠΝΟΥ !!!

Στο εδώλιο ξανά το τσιγάρο. Οριστική και αμετάκλητη η απαγόρευση σε δημόσιους χώρους. Χωρίς παραθυράκια ο νόμος =Λοβέρδος
------------------------------------------
Τα τσιγάρο είναι ο τελειότερος τύπος απόλαυσης. Τελειώνει πριν το χορτάσεις –Όσκαρ Γουάιλντ
----------------------------------
Όταν στα χρόνια της πρώιμης εφηβείας ,κάπου στα 14 δηλαδή, καπνίσαμε μετά φόβου πατρός , το πρώτο μας τσιγάρο - κατά κανόνα κλεμμένο από το πακέτο του , θριαμβολογούσαμε, πιστεύοντας ότι είχαμε κουρσέψει το ένα από τα δύο μεγάλα κάστρα του αντρικού κατεστημένου και γινόμαστε άντρες.
Το άλλο βέβαια ήταν το ξύρισμα, πάνω στο μόλις χνουδιασμένο μας πρόσωπο , για να ξεχωρίσει το μουστάκι , σύμβολο κι αυτό του άντρα του πολλά βαρύ !
Το τσιγάρο, δεν είχε ακόμη συνδεθεί τόσο με την υγεία όσο με την ηθική και οι πατεράδες εκείνης της εποχής , δε χωράτευαν σε ό,τι θεωρούσαν έξω από τα κατεστημένα πρότυπα και κανείς τους βέβαια δε μπορούσε, στο αδιαφιλονίκητο της εξουσίας τους, να παραδεχθεί πως όντας ο ίδιος καπνιστής , γινόταν παράδειγμα και για τα παιδιά του. Ιδιαίτερα για τους αρσενικούς που έχοντας πάντα τον πατέρα σαν μοντέλο ζωής , προσπαθούσαμε παντί τρόπο να του μοιάσουμε. Να γίνουμε δικαιωματικά ο διάδοχος .Ο άντρας !
Ποιος τολμούσε να κατηγορήσει τον πάτερ φαμίλια σαν παράδειγμα για αποφυγή .
Όσοι έχουν διαβάσει ή δει το έργο του Άντων Τσέχωφ --οι βλαβερές συνέπειες του καπνού - θα θυμούνται την αμηχανία του αρχιδικαστή Ευγκένι Πέτροβιτς να μαλώσει τον γιο του τον Σεριόζα που έκλεβε από το συρτάρι του πατέρα του καπνό και κάπνιζε, ο μπόμπιρας των 7 χρόνων. Τελικά μη θεωρώντας σωστό να τον μαλώσει για μια κακή συνήθεια που είχε και ο ίδιος, αναγκάστηκε εκ των πραγμάτων, να τον μαλώσει όχι γιατί κάπνιζε αλλά γιατί… έκλεβε τον καπνό !
Είπα για τα αρσενικά γιατί -τω καιρώ εκείνω -ο φεμινισμός δεν είχε κηρύξει ακόμη τη δεύτερη μεγάλη του επανάσταση που άρχισε λίγο πριν ή λίγο μετά την μεταπολίτευση και όπου οι γυναίκες, στην προσπάθειά τους να ισοπεδώσουν όχι μόνο λόγω αλλά και έργω τις διαφορές των δύο φύλλων, επισημοποίησαν τα παντελόνια, αγόρασαν διπλά - τριπλά τα πακέτα με τα τσιγάρα , καθιέρωσαν σαν τρόπο ομιλίας της απελευθερωμένης γυναίκας τη χυδαιολογία , βρίζοντας εν πολλοίς σαν προπολεμικοί λεμβούχοι, μέχρι να φτάσουμε στην τελευταία δεκαετία όπου στην τελική τους έφοδο πλέον, κατέλαβαν και το τελευταίο ανδρικό, οχυρό. Δηλαδή την πρωτοβουλία στο ερωτικό παιχνίδι όπου κυριαρχούν πλέον κατά τρόπο καταλυτικό, εν ονόματι πιθανόν και του ότι η Εύα ήταν η πρώτη διδάξασα το καμάκι.
Είναι γνωστή αυτή η πονεμένη ιστορία που αφορά τη χαζομάρα του Αδάμ, λες και δεν υπήρχε άλλο φρούτο στον παράδεισο, παρά μόνο το… μήλο!!!
Το νέο μοντέλο, από τα δεκατρία και όχι στα δεκαπέντε όπως εμείς ,χρειάζεται να γνωρίζει πολεμικές τέχνες, να βλαστημάει σαν Ιταλός φορτηγατζής και να θεωρεί ανδρισμό το να κάνει όσο δυνατόν γρηγορότερα έρωτα , με την άπραγη, αλλά ερωτικά βιαστική -ίσως και βιαστικότερη από αυτόν-κοπελίτσα - συμμαθήτρια κατά κανόνα.
Το τσιγάρο- στριφτό μάλιστα-αποτελεί μαζί με τον έρωτα τρόπο ζωής. Πριν λίγο καιρό σε γνωστή καφετέρια ,τρεις κοπελίτσες γύρω στα 16, συζητούσαν –καπνίζοντας δίκην αράπη- δυνατά τις ερωτικές τους εμπειρίες και ομολογώ πως- καθισμένος στο διπλανό τραπέζι- άκουσα για το …σεξ όσα δεν είχα μάθει σε εξήντα χρόνια.
Φυσικά δεν ισχύει πια το κρυφό κάπνισμα του πρώτου τσιγάρου στην τουαλέτα , που - ας το ομολογήσω είχε εκείνη την απόλαυση του απαγορευμένου.
Χρειάστηκε μισός αιώνας για να ανακαλύψαμε ότι ο καρπός της γνώσης - πιο σωστά ο καπνός της γνώσης- είχε την ετικέτα καρκίνος - καρδιοπάθεια-πνευμονικά οιδήματα κι ένα σωρό άλλα με ποικίλες ονομασίες και περισπούδαστα επιστημονικά ονόματα ων ουκ έστιν αριθμός περιπλοκών, επιπλοκών και διαπλοκών και την ανάγκη αντί να γράψουμε: βλάπτει την υγεία, καλύτερα να ζωγραφίσουμε επάνω στο πακέτο έναν πελώριο καρκίνο. Μια εικόνα χίλιες λέξεις !
Στο κάτω, κάτω αν δεν μπορείτε με άλλον τρόπο να το κόψετε, πετάξτε το πακέτο και καπνίστε τράκα από τους φίλους σας. Είναι μοναδική ευκαιρία ,να γλιτώσετε και από το τσιγάρο και από… τους φίλους !!!

Στ.Ιντζεγιάννης
Εν κατακλείδι
ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΑΥΓΟ

Για κοιτάξατε τι βρήκα στο μπαούλο της γιαγιάς ,φώναξε η κόρη μου προχτές , όταν σκαλίζοντας ένα παλιό, ξεχασμένο μπαούλο, βρήκε το ξύλινο αυγό της μάνας-Θεός σ` χωρες την άγια ψυχούλα της.
-Τι είναι αυτό- ρώτησε περίεργη. Ξύλινο αυγό;
-Το αυγό που μαντάρανε τις κάλτσες οι γονείς μας-απάντησε η γυναίκα μου που αν και δεν πρόλαβε αυτή την εποχή, ωστόσο πρόλαβε τον απόηχό της.
Λες να είναι σημαδιακό –αναρωτήθηκα. Ξαναγυρνάμε στην αλησμόνητη εποχή όπου η μάνα δε πέταγε τίποτε ; Αδιανόητο να πετάξεις παπούτσια. Βάζαμε σόλες και πολλές φορές άλλαζε ο τσαγκάρης ολόκληρο το μπροστινό μέρος .Σε μας τα αγόρια που κλωτσούσαμε ότι τενεκεδόκουτα βρίσκαμε μπροστά μας ή παίζαμε μπάλα έχοντας γεμίσει μια παλιά κάλτσα με πριονίδι ή άλλο παλιόχαρτο που βρίσκαμε πεταμένο μας βάζανε στη μύτη του παπουτσιού ένα πεταλάκι ,το ίδιο με μεγαλύτερο πέταλο και στα τακούνια.
-Καινούργια παπούτσια; Πάσχα ή Χριστούγεννα. Να πετάξεις κάλτσες ; Θεός φυλάξει. Τις μπάλωνε η μάνα βάζοντας μέσα ένα ξύλινο αυγό, για να τεντωθεί η φτέρνα που κατά κανόνα τρύπαγε ή έλειωνε Η ανδρική μόδα απαιτούσε όλο κι όλο ένα κοστούμι καθημερινό και ένα Κυριακάτικο για την εκκλησία!!!
Και δε γινότανε αλλιώς, αφού μόνο με τη δουλειά του πατέρα ζούσε όλη η οικογένεια .
Φυσικά δε δούλευε η γυναίκα κι αυτό στήριζε με όλες τις δυσκολίες την οικογένεια και την αγωγή των παιδιών - κυρίως- κάτι που λείπει στην εποχή μας. Η μάνα ήταν δούλα και κυρά .Ελάχιστες οικογένειες πλουσίων είχαν υπηρέτρια –δουλικό καθώς το λέγανε, έτσι για να φαίνεται και η διαφορά των τάξεων
Αδιανόητο φυσικά να πετάξεις το χτεσινό ψωμί αυτό που σήμερα το βρίσκεις ολόκληρες φραντζόλες πεταμένες στον κάδο των σκουπιδιών. Η μάνα μάλιστα, Σμυρνιά της Μικρασιατικής καταστροφής, έκοβε το ψωμί που έμενε αφάγωτο τρεις τέσσερις μέρες ,σε μικρά σαν αντίδωρο κομματάκια . έβραζε νερό με λίγο βούτυρο μέσα και αν υπήρχε κανένα κόκαλο ή ζωμό μάτζι και έριχνε τα ψωμάκια μέσα. Τα άφηνε για λίγο να μουλιάσουν και μετά τα σούρωνε και τα σερβίριζε με τριμμένο τυρί αν υπήρχε και κανένα αυγό το έβαζε τηγανισμένο επάνω στο πιάτο και τρώγαμε ένα υπέροχο φαγητό, για να μη πετάξει το ψωμί που το είχε μεγάλη αμαρτία. Και επειδή είπα τυρί τρία είδη όλα κι όλα, Φέτα, κεφαλοτύρι για τρίψιμο και κασέρι. 43 είδη τυριών μέτρησα προ καιρού σε σούπερ μάρκετ. Έλεος !!!
Τα φάρμακα –που σήμερα έχουμε κάνει το σπίτι μας φαρμακείο ήταν ασπιρίνη, ιώδιο και βεντούζες για το κρύωμα. Για τη γρίπη, η συνταγή ήταν τραχανάς και κρασί τσουκαλιστό Ένα κι ένα.
Ο Μεταξάς, το 1939, είχε απαγορεύσει να πωλείται ψωμί της ημέρας , γιατί φρέσκο τρώγαμε ολόκληρες φραντζόλες , ενώ ξερό γινότανε λιγότερη κατανάλωση.
Σήμερα, μιλάμε για το δύσκολο 2011 που μας περιμένει, και όλοι διαμαρτύρονται – κι εγώ μαζί τους-που μειώνονται τα έσοδα τους ,αλλά κανείς ,δεν λέει, ας κάνουμε και λίγη οικονομία στη σπατάλη που μάθαμε να ζούμε. Στον χαζοχαρούμενο τρόπο ζωής που δε λέμε να τον εγκαταλείψουμε.
Μήπως πρέπει να ξαναγυρίσουμε στο …ξύλινο αυγό της μάνας ;
Να ξαναράψουμε τα σκισμένα μανίκια ή να αλλάξουμε γιακάδες αντί να πετάξουμε το πουκάμισο. Να αρνηθούμε το φαγητό έξω από το σπίτι και τα ώπα – ώπα στα κέντρα. Να μετακινούμαστε με το λεωφορείο ή πιο σωστά με τα πόδια. Δεξιώσεις των τετρακοσίων ατόμων με γαμοδάνειο πολλές φορές- τέρμα. Καιρός να καταργήσουμε και τις διακοπές με …διακοποδάνειο ή τα άλλα καταναλωτικά δάνεια που υποθήκευσαν όλη την Ελλάδα. Ξεχάστε τα
Ακούγονται διαρκώς φωνές για περιστολή δαπανών στο δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα, μήπως πρέπει και κάποιος να φωνάξει για περιστολή δαπανών στον οικογενειακό βαλάντιο, καταργώντας πριν απ` όλα τα κινητά τηλέφωνα ή να μαζέψουμε τα χέρια μας από τις πιστωτικές που κατάντησαν η γάγγραινα της οικογενειακής μας δαπάνης;
Όταν το 62 ή 63 είχε επισκεφθεί την Ελλάδα ο Δρ. Έρχαρτ, ο πατέρας του Γερμανικού οικονομικού θαύματος, είχε πει το αμίμητο αλλά και τόσο- φευ- αληθινό. Όλοι οι προσπαθούν να προσαρμόσουν τα έξοδά τους στα έσοδα .Εσείς οι Έλληνες κάνετε το αντίθετο. Πρώτα ξοδεύετε και μετά τρέχετε να βρείτε λεφτά να πληρώστε τη δαπάνη.
Μήπως είχε άδικό;
Στ Ιντζεγιάννης