Πέμπτη 26 Μαΐου 2016


 

                                                                       ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ                                

 

   ΑΣ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

 

   Χριστός Ανέστη –Αληθώς

   Σαράντα μέρες οι ευχές στην Ελλάδα και άρα είμαστε εντός προθεσμίας. Χρόνια καλά λοιπόν και αν είναι και πολλά ακόμη καλύτερα. Ποιός στραβός δε θέλει το φως του;   

  Ξώλαμπρα  καθώς έλεγε η θεια-Λάμπρω, πολεμάμε να βρούμε την ησυχία μας και αφήνοντας κατά μέρος δευτερεύοντα  θέματα να ασχοληθούμε  με κάτι σοβαρό. Διότι τι ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζει  το ασφαλιστικό για παράδειγμα .Τη γενιά μου –για παράδειγμα-που βρίσκεται στην τέταρτη σειρά εφεδρείας του ασφαλιστικού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μη κόψουν τα έξοδα κηδείας. Να μη μας πάνε και με το κάρο της Δημαρχείς ε !

   Άλλωστε αν είσαι νέος, μέχρι τα 67, ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Θα έχουν περάσει και η πρώτη φορά αριστερά και η δεύτερη δεξιά και ποιος ξέρει τι κεραμίδα θα έχει πέσει στα κεφάλια σας. Θα έχουν αλλάξει κυβερνήσεις επί κυβερνήσεων και νόμοι επί νόμων. Άσε που μέχρι τότε θα παίρνουν σύνταξη στα …80!

   Απορώ λοιπόν πως ο κόσμος  ασχολείται με θέματα χωρίς ουσία όπως το φορολογικό ή η  περικοπή των συντάξεων αφού ο Κατρούγκαλος βεβαιώνει ότι δεν  πρόκειται να γίνει καμία περικοπή, απλώς θα γίνουν …μειώσεις! Ε και; Χαράς στα μπρόκολα που λέει κι ο Μηνάς. Τι τον νοιάζει αυτόν. Λες και θα είναι και  αύριο Υπουργός; Εμού παρελθόντος σκέφτεται  γαία πυρί μιχθείτω. Απλοελληνικά  ας πάει και το παλιάμπελο.

  Με το δίκιο του απορεί και  ο κ. Πρωθυπουργός: Γιατί απεργείτε  βρε ζωντόβολα  -λέει- αφού τα  δύσκολα πέρασαν, από εδώ και πέρα έχουμε άνοιξη. Ψέματα θα σας πω;

   Βρίσκω λοιπόν άστοχο το ότι διαμαρτύρεται και απεργεί όλη η Ελλάδα. Κατά μια πληροφορία μάλιστα σκέφτεται να απεργήσει και η κυρία Γεροβασίλη διότι με σύνταξη 315 στα 67 της χρόνια (΄Υστερα από τριάντα  χρόνια δηλαδή) δε συμφέρει να είσαι ούτε υπουργός! Γι αυτό λέω μην ασχολείστε με τέτοια θέματα χωρίς ουσία, Αυτά αφορούν τον λαουτζίκο. Η κοινωνία μας  έχει αυτή τη στιγμή σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί. Θέματα που αφορούν την επιβίωσή μας ως έθνος και την κληρονομιά  που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Γι αυτό η στήλη αποφάσισε από εδώ και πέρα να ασχολείται μόνο με  θέματα όπως αυτό που αποκάλυψε η στατιστική υπηρεσία.

  Ιδού : Τέσσερις  στους πέντε  άνδρες απατούν τη γυναίκα τους (χωρίς να υπολογίζονται οι αδερφές) ενώ τρεις γυναίκες στις πέντε απατούν τον άντρα τους.(Σα δεν ντρέπονται! Ακούς  εκεί;)

   Το θέμα αν το σκεφτείτε είναι σοβαρό. Διότι όπως καταλαβαίνεται άλλο να απατάς εσύ τη γυναίκα σου και άλλο να σε απατά  αυτή και μάλιστα με τον καλύτερό σου φίλο όπως λένε οι στατιστικές !

   Πήγε ο Φώντας στο δικαστήριο  διότι έδειρε εν μέση οδώ τον φίλο της… φίλης του.

  Διότι κύριε πρόεδρε –απολογήθηκε  στο δικαστήριο-το  να  απατά τον άντρα της με εμένα, τέλος πάντων κάπως τρώγεται, συνηθισμένα πράγματα, αλλά να  απατά και  εμένα με άλλον, ε, αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός ούτε ο Διάβολος.

  Καλά, απόρησε ο πρόεδρος του δικαστηρίου, λογικό ο Θεός να μην  το θέλει, αλλά ο διάβολος γιατί να έχει αντίρρηση;

  -Και γιατί δεν έδερνες τη φίλη  σου, αντί να δείρεις αυτόν, επενέβη η πολιτική αγωγή. Οπότε ακούγεται  κάτω από το ακροατήριο μια γυναικεία φωνή. Για να κοπιάσει να σηκώσει χέρι και του δείχνω εγώ !!!

  Δηλαδή δε φτάνει που μας απατούν, αλλά δεν τολμάς να τους πεις και κουβέντα Είχε δίκιο ο παππούς - Θεος σ`χωρες` την άγια ψυχούλα του- « τη γυναίκα πρέπει κάθε βράδι να τη χαϊδεύεις και κάθε πρωί να τη δέρνεις»!

  Οι  παλαιότεροι θα θυμούνται το σούσουρο που είχε γίνει στην Πάτρα γύρω στο 1967 ή 68 δε θυμάμαι ακριβώς. Γνωστή κοσμική κυρία μόλις τις έτρωγε από τον άντρα της, κατέβαινε κάτω και έκανε έρωτα με τον πρώτο νεαρό που εύρισκε μπροστά της στο λεβητοστάσιο της πολυκατοικίας. Φυσικά το πήρε χαμπάρι ο άντρας της και έξαλος αναγκάστηκε να…

-Να τη χωρίσει ;

  Όχι δα. Απλώς αναγκάστηκε να… κλειδώσει το λεβητοστάσιο !!!

   Σταύρος Ιντζεγιάννης

ekklhsiologos


                                                                  ΚΑΘ ΟΔΟΝ

    Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΗΔΕΝ

    

    Εννέα στους δέκα ασθενείς φοβούνται τη γενική νάρκωση. Από το διαδύκτιο η είδηση, στα στατιστικά, όπου διαβάζεις για πράγματα που ούτε τα φαντάζεσαι. Για παράδειγμα, πόσοι φοβούνται τη νάρκωση και πόσοι όχι. Τι μπορεί να χρησιμεύσει μια τέτοια στατιστική είναι άλλο ζήτημα. Εννέα λοιπόν στους δέκα ασθενείς φοβούνται τη γενική νάρκωση.

   -  Εσείς- ρώτησε κάποιος από την απογευματινή παρέα .

   Αστεία πράγματα πετάχτηκε ο Βασιλάκης ο Κ-συνταξιούχος τραπεζικός-και ξερόβηξε. Τι να  φοβηθείς;

    -Τι λες χριστιανέ μου, τον έκοψε η γυναίκα του Τι αστεία .Ξεχνάς που παραλίγο να σηκωθείς να  φύγεις από το  χειρουργικό τραπέζι από το φόβο σου. Το ξέχασες;

    Βάλαμε τα γέλια , αλλά το θέμα, γενικεύθηκε. Ο καθένας μας κάποια δική του περίπτωση είχε να θυμηθεί. Γενικό συμπέρασμα  είναι ότι όλοι τρέμουμε.

    Θυμήθηκα πριν χρόνια που βρέθηκα στην ίδια θέση για μια ευτυχώς ανώδυνη ιστορία. Στον προθάλαμο ο Χρηστάρας  με φίλησε και για να μου δώσει κουράγιο με χτύπησε  φιλικά στην πλάτη: Μη νοιάζεσαι .Θα προσέχω εγώ τη… χήρα σου

   -Μπα που να φας  τη γλώσσα σου γρουσούζη!

 Γελάσαμε βέβαια μια και το έχουμε  στις σχέσεις μας με τον φίλο, το μαύρο χιούμορ. Όμως…

    Όμως κακά τα ψέματα, θυμάμαι που έκανα νοερά την  προσευχή μου ( είχα εξομολογηθεί βέβαια και κοινωνήσει, αλλά από την Κυριακή μέχρι την Πέμπτη, είναι τέσσερις μέρες !) και καλού- κακού δήλωσα ειλικρινή μετάνοια (Είναι βλέπετε η περίπτωση που δε σηκώνει να πεις ψέματα) « και όσα εν βίω ήμαρτον ως αγαθός και φιλάνθρωπος Θεός συγχώρησον!»

    Έλα ρε μη κάνεις έτσι, είπε και ο αναισθησιολόγος -φίλος κι αυτός- συντονισμένος στο γενικό κλίμα που προσπαθούσαν να  το ρίξουν στην πλάκα για να μου δώσουν κουράγιο-αφού σου υποσχέθηκε ο Χρηστάρας ότι θα φροντίζει τη… «χηρευάμενη» τι νοιάζεσαι. Μου σιγοτραγούδησε κιόλας  την ώρα που μου έριχνε το φάρμακο: Στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μη γίνεις  σύγνεφο , άστρο λαμπρό της χαραυγής!!!

  Έτσι  με τους καλύτερους οιωνούς ταξίδεψα στον χρόνο της ανυπαρξίας. Ούτε που κατάλαβα τίποτε. Έζησα στον χρόνο μηδέν.  

   Κάπως έτσι σκέφτηκα μετά, θα είναι και ο θάνατος, αν φυσικά είσαι προετοιμασμένος, όσο προετοιμασμένος μπορεί να είναι κανείς την ώρα του θανάτου, έστω και έχοντας εξομολογηθεί και κοινωνήσει.  Άλλωστε η …μέλλουσα χήρα μου το  ξεκαθάρισε. Εγώ σε συγχωρώ, με το Θεό δεν ξέρω πως θα καθαρίσεις. Το ίδιο και οι κόρες μου: Μπαμπά από εμάς εντάξει, αλλά πρόσεχε, γιατί εκεί δεν περνάνε τα ψέματα που λες.

   Τι είναι η αναισθησία λοιπόν ; Μία  ένεση και πάντα  ύπνος  διαδέχεται. Τώρα τι είδους ύπνος, αν δηλαδή ξυπνάς εν ζωή  ή ξημερώνεις εν τόπω χλοερώ ή εν τόπω κολάσεως, είναι άλλη ιστορία. Όπως έστρωσες κοιμάσαι έλεγε μια θεία μου. Αν έχεις προλάβει να μετανοήσεις, κάπως διορθώνεται το πράγμα, διότι εκεί πάνω ξέρουν όχι μόνο τι λες αλλά και τι σκέφτεσαι την ώρα που το λες!!!

   Βέβαια η αναισθησιολογία – για να ξαναγυρίσουμε στο θέμα μας-έχει κάνει προόδους .Οι γιατροί είναι υπεύθυνοι-με ..φακελάκι ακόμη περισσότερο-και δεν παίζουν με τη ζωή του αρρώστου .Σίγουρα δεν είναι Θεοί  αλλά… Αν δεν έχει σωθεί το καντηλάκι σου –έλεγε η θεία – δεν παθαίνεις τίποτε.

  Ωστόσο το σκοτάδι μας τρομάζει πάντα. Ίσως ακόμη περισσότερο κι από το ίδιο το μαχαίρι- χτύπα ξύλο – του γιατρού. Πρόσκαιρο βέβαια  που όμως δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσει.

  -  Θα σε ξαναφέρω πίσω- υποσχέθηκε ο γιατρός

-         Κι αν δε γυρίσω;

-         Ε, τι σε νοιάζει αφού ο Χρηστάρας θα προσέχει τη χήρα σου

 Αναγκαίο κακό ή καλό – όπως το πάρεις – η νάρκωση, αφού χωρίς αυτή δε γίνεται, αχρείαστη να είναι. Φοβάσαι ή όχι λες ναι και πας κατά Θεού ή κατά διαβόλου ανάλογα με τις πράξεις σου.

-         Εκείνο που είναι το συμπέρασμα και μετράει είναι το πόσο είναι έτοιμος κάποιος. Κανείς δεν ξέρει ποια είναι η ώρα Χ που θα κληθείς  να λογοδοτήσεις  στο δικαστήριο του Θεού όπου κατήγορος και υπεράσπιση είναι τα έργα σου. Εκείνο το  «άφρον τούτη τη στιγμή την ψυχή σου απαιτούσιν από σε »  είναι ένα καμπανάκι που κανείς δεν ξέρει ποια ώρα θα ηχήσει!

Για θυμηθείτε την παραβολή των μωρών παρθένων !

                                   Σταύρος Ιντζεγιαννης

 

 

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

γνωμη


                                      Εν κατακλείδι

  ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ

 

   Πάει πέρασε και το Πάσχα. Αυτό ήταν. Πάσχα Άγιον, Πάσχα το σεπτόν. Πάσχα πανσεβάσμιον, Πάσχα  πάντας αγιάζον πιστούς.

  Χαρούμενη η καμπάνα διαλαλεί το μεγάλο μήνυμα. Θανάτω- θάνατον πατήσας. Γεμίζει ο χώρος έξω από την Ευαγγελίστρια όπου κάνουμε την Ανάσταση, λουλούδια ,αγκαλιές και φιλιά

    Ανοίξτε αγκαλιές ειρηνοφόρες  / ομπροστά στους Αγίους και φιληθείτε

    Φιληθείτε γλυκά χείλη  με χείλη / πέστε  Χριστός Ανέστη εχθροί και φίλοι- γράφει ο ποιητής

 -Χριστός Ανέστη

-Αληθώς Ανέστη, το επιβεβαιώνει ο άλλος, λες και υπήρχε η περίπτωση να λέμε ψέματα. Γεμίζει ο τόπος ροδοπέταλα ψηλά από το καμπαναριό, Αγκαλιές φιλιά αγάπες και λουλούδια που λέει το τραγούδι , Μέχρι που φιλάμε και τη γυναίκα μας-ήμαρτον Κύριε ύστερα από 45 χρόνια γάμου- αυτή κι αν είναι διαστροφή (!!!) Ευτυχώς που αμαρτήσαντες και μη, έστω και τη δωδεκάτη, συγχωρούμαστε και κοινωνάμε.

  Με σκουντάει ο Μάκης  δίπλα μου «Δε ντρέπεσαι βρε. Να φιλάς τη γυναίκα σου. Τι θα πει ο κόσμος» Κοίτα απέναντι μου δείχνει αυτή που μας κάνει νόημα. « Ελάτε να φιληθούμε»

  Με βλέπει η γυναίκα μου –της απαντάω με τον ίδιο τρόπο.

«Και εμένα ο  άντρας μου» μου δείχνει ένα κοιλαρά  με φαλάκρα γλόμπο δίπλα της αλλά δεν πειράζει είναι ευκαιρία να αγαπηθούμε!

  Είναι κι αυτοί που το σκάνε με  το Χριστός Ανέστη και πάνε τρέχοντας λες και θα  κόψει η μαγειρίτσα την ώρα που άλλοι περιμένουν στο συσσίτιο της Εκκλησίας ή του Δήμου ή απλώνουν το χέρι τους «ελεήστε μας  βρε ζωντόβολα  πανάθεμά σας χορτάτοι» !

  Χριστός Ανέστη. Άγγελοι υμνούσιν εν ουρανοίς. Ευτυχώς που υπάρχουν οι Άγγελοι αλλά κι αυτοί στον Ουρανό. Διότι στη γη υπάρχει ο Κατρούγκαλος που κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του όλο και κάποια περικοπή θα κάνει. Άλλωστε όπως είπε και ο Πρωθυπουργός δεν πρόκειται να γίνει καμία  περικοπή απλώς θα γίνουν μειώσεις. Μην έχετε παράπονο. Ο λόγος – ο λόγος ψέματα θα πει;

  Εκείνος ο πλάνος –λέει ο Τόμσεν –είπε πως θα βγάλει ολόκληρη τετραετία και θα αναστήσει την οικονομία !

   Έχετε κουστωδίαν του απαντάει η Λαγκάρντ. Υπάγετε ασφαλίσαι τον τάφον και μη σας ξεφύγει κανείς.

   -«Μπα γιε μ` χαλασι ου κόσμους»-λέει η θειά Αγγέλω,6.5 δισεκατομμύρια πληθυσμό ο πλανήτης και δε μπορούν να θρέψουν 10 εκατομμύρια ψυχές, που έχουμε συνηθίσει από τότε που γίναμε κράτος να ζούμε με δανεικά.

   -Θέλουμε τα λεφτά μας πίσω – λέει ο Σόιμπλε. Μανία ο άνθρωπος με μας από τότε με τον Βαρουφάκη.

   -Μα αν ήταν να σας τα ξαναδίνουμε ή να σας δίνουμε το σπίτι μας, τότε γιατί να τα δανειστούμε. Άλλωστε  μας τα δίνετε για να έχουμε λεφτά να ψωνίζουμε από σας υποβρύχια – και  εκείνα άχρηστα-δηλαδή τα ξαναπαίρνετε τα δανεικά διπλάσια από εκείνα που μας δώσατε.

    Πάσχα Άγιον. Πάσχα ιερόν. Χαίρονται και αγάλλονται οι ουρανοί αλλά στη γη μένουμε προσκολλημένοι θλιβεροί και αμετανόητοι στα επίγεια, περιμένοντας τη μια μέρα χειρότερη από την άλλη. Οικονομικά, δάνεια, πολιτική αστάθεια, καρδιοπάθειες, καρκίνοι, τροχαία ,θάνατοι πώς να ξεχωρίσεις τα υπερφυσικά από την εγκόσμια πραγματικότητα. Μπερδεμένα πράγματα. 

 Ανάστα ο Θεός  αλλά ο άνθρωπος, ο μικρός, ο ταλαίπωρος ,ο ασήμαντος   μπροστά στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, εξακολουθεί να μένει εσταυρωμένος στις μικροχαρές  και τις μικρολύπες της χαμοζωής του. Χωρίς να έχει το προνόμιο του Κυρίου που  μετά τριήμερον ανασταίνεται

  Στον Ουρανό η πραγματική ζωή-με μαλώνει ο πνευματικός μου εκεί να έχεις το νου σου κι όχι εδώ.

   Ναι αγαθέ μου γέροντα, αλλά  εδώ στη γη σκοτωνόμαστε. Άλλοι αγνοούνται, άλλοι σφάζονται άλλοι ανατινάζονται από κάποιον τρομοκράτη που θέλει να φτιάξει τον νέο κόσμο αιματοκυλίζοντας τον παλιό κι άλλοι κρύβουν τα λεφτά τους στα νησιά του Σολωμόντα για να τους τα ξεκοκαλίσει  κάποιος ξύπνιος κληρονόμος. Δηλαδή  δεν τα χαίρονται ούτε αυτοί! Που να βρεις άκρη;

  Πάσχα ιερόν. Αυτό ήταν. Για μερικές ημέρες κάτι διαφορετικό ακόμη και το ότι περιμέναμε  να φάμε ύστερα από τη νηστεία –όσοι νήστεψαν δηλαδή- λίγο κοκορέτσι κι ας λένε οι γιατροί ότι βλάπτει. Είδατε κανέναν γιατρό να γλιτώσει, πεθαίνουν και αυτοί και μάλιστα  στερημένοι.

 Χριστός Ανέστη αδερφοί Και του χρόνου !

  Σταυρος Ιντζεγιαννης

γνωμη


 

                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

   Ο ΝΥΜΦΙΟΣ

 

 

   Μεγάλη Δευτερα. Η ακολουθία του Νυμφίου

   Η κυρά –Τασία έριξε μια ματιά κατά τη μεριά των ανδρών. Στο στασίδι του ο Γερασιμάκης της  σιγόψελνε ακολουθώντας το  τροπάριο. « Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός».Κοιλίτσα, φαλάκρα, μυωπικά γυαλιά, πουκάμισο  ξεκούμπωτο στο επάνω μέρος στο γιακά και γραβατούλα πολύχρωμη, πλατειά, με ένα κόμπο τόσο δα σφιχτό- σφιχτό, που είναι ζήτημα αν ποτέ τον είχε λύσει από τότε που χρόνια πριν, του την είχαν χαρίσει στη γιορτή του.

    Ιδού ο νυμφίος της

    Βέβαια αλλιώς τον φανταζότανε παιδούλα  τον νυμφίο.

  Ήταν εκείνα τα παλικαράκια που περνούσαν κάτω από τα παράθυρά της και χαζογελάγανε πειράγματα ή κάποιοι  στη καφετέρια  κορτάκηδες  που διηγούτανε τολμηρά  ανέκδοτα στην καφετέρια .Η αλήθεια είναι πως μια δυο φορές είχε τραβηχτεί μαζί τους  παραέξω  στο δάσος ή σε κάποια εκδρομή. Και παλαιότερα στο σχολείο  κάποιες παρέες ,αλλά πανάθεμά τους  όλοι  τους σου και μου και θα και «εγώ να δεις» αλλά από στεφάνι μηδέν του μηδενός. Ούτε στα ψέματα δεν το  

μελετάγανε. Άσε που ένας-δυο που της προξενεύανε ρωτούσαν πρώτα  για την προίκα.

  Ποια προίκα! Ένα δυαράκι που μένανε με τη μάνα της. Τι δηλαδή να την πετάξει έξω ή να τη στείλει στο γηροκομείο; 

  Κάποια φορά  τόλμησε και το προχώρησε  λίγο. Πήγε στη γκαρσονιέρα του Γρηγόρη του κομμωτή, αλλά παρά τρίχα να την πατήσει  και να χορέψει γκέο βαγκέο. Ευτυχώς πρόλαβε και την τελευταία στιγμή συνήλθε , πάνω στο …τσακ και τώβαλε στα πόδια΄

   Από τότε-μα τη λαχτάρα που πήρε- ούτε που τόλμησε να ξαναβγεί με κανέναν κι ας ήταν πολλοί οι καλοθελητές.

  «Να πάμε ένα σινεμά, να πάμε για παγωτό, να πάμε  βόλτα με το καινούργιο μου αμάξι» τάχα μου- τάχα μου!

   Έκατσε φρόνιμα – φρόνιμα στο σπίτι κι ούτε που σκέφτηκε να ξεπορτίσει με τις παρέες. Έκατσε πίσω από το παραθύρι της  καρτερώντας τον νυμφίο και κάθε που χτύπαγε η πόρτα , χτύπαγε τικ – τακ και η καρδιά της .Ιδού ο νυμφίος!

  Όχι δεν ήταν ο νυμφίος.

  Ο δικός της ο νυμφίος ήταν ο Γερασιμάκης.

Μικρομαγαζάτορας  στη γειτονιά. Κουβαρίστρες, ψιλικά, λαμπόγυαλα, φάκελα, κάρτες, εργόχειρα. Κονομημένος, καλός νοικοκύρης ,με εκτίμηση στην αγορά ένα γύρω. Φόραγε μάλλινες φανέλες και σώβρακα μακό που τη τσιμπάγανε κάθε που την αγκάλιαζε( άσε που ροχάλιζε κιόλας) αλλά κατά τα άλλα είχε  καρδιά χρυσάφι. Ούτε που της στέρησε τίποτε. Ούτε που της αρνήθηκε μια έξοδο, μια εκδρομή με την ενορία στα Ιεροσόλυμα ή  στην Παναγιά  στη Τήνο. Κυρία με τα όλα της. Κι ούτε που σήκωσε ποτέ του χέρι να τη χτυπήσει, εξόν από μια φορά που του φάνηκε πως γλυκοκοίταζε τον Χαρίλαο τον κουμπάρο τους Μία όλη κι όλη. Κι αυτή  από παρεξήγηση.

   Όμως….Όμως όπως και να το κάνεις άλλο σγουρός βασιλικός κι άλλο ή…ασφάκα!

   Θα μου πεις βιάστηκε. Είχε αρρωστήσει και η κυρά Θάλεια η μάνα της –ο πατέρας της τους είχε αφήσει χρόνους από τότε που ήτανε ακόμη δώδεκα χρονών-και χρειαζότανε ένα  άντρα στο  σπίτι να τους φροντίζει. Τι να τους κάνει μια σύνταξη που έπαιρνε από τον πατέρα της, ανθυπασπιστή της άλλοτε  χωροφυλακής. Κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει σκέφτηκε. Δε ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά άσε να σιγουρευτούμε! Είπε το «ναι» και έγινε η κυρία Γερασιμάκη Κοντολαίμη.

   Όμως… όμως  κάθε Κυριακή των  Βαϊων, εκεί με τη σύνοψη στο χέρι, καθώς  έψελνε «βλέπε ουν ψυχή μου μη τω ύπνω παραδοθείς..» δε μπορούσε να μην αναλογιστεί τη ζωή της που αλλιώς την περίμενε. Όχι δηλαδή πως δεν της ήρθαν  καλά, αλλά… αλλά!

  Εκείνος ο Γρηγόρης ο κομμωτής εκείνο το απόγευμα στη γκαρσονιέρα του… αχ!!!

   Ο Γερασιμάκης στην απέναντι πλευρά-θέσεις ανδρών- κράταγε τον ίσο μουρμουρίζοντας μαζί με τον ψάλτη « και μακάριος ο δούλος…»

  Τόσο μακριά, μέσα σε τόσο κόσμο, που να δει ένα δάκρυ που τρεμόπαιζε στα μάτια της κυρά Τασίας του κι έσταξε πάνω στη σύνοψη  ακριβώς  εκεί που  έγραφε : Ιδού ο Νυμφίος !

                          Σταύρος Ιντζεγιάννης

  

  

ΓΝΩΜΗ 19 / 4 / 16


                                                           Καθ οδόν

   ΑΚΑΘΙΣΤΟς ΥΜΝΟΣ

 

  -Το βράδι θα πάμε στον Ακάθιστο Ύμνο –δήλωσε ο Αναστάσης  ο Μπάκουρας

Η κυρά –Φανή σήκωσε έκπληκτη το κεφάλι της. Ήμαρτον Κύριε έκανε το σταυρό της  «Θα πας στην εκκλησία Αναστάση μου ;»

   -Γιατί κακό είναι Δεν είμαι δα και άθεος !

  -Τι λες Αναστάση μου μου-σ` ευχαριστώ Παρθένα μου γλυκιά, έκανε το σταυρό της. Θα πάμε Αναστάση μου .Θα πάμε . Θα σου σιδερώσω το  άσπρο σου το πουκάμισο το καλό και θα σου γυαλίσω και τα παπούτσια να πάμε, άρχοντες σωστοί. Σ` ευχαριστώ Παναγιά μου ξανάκανε το σταυρό της

  Δεν ήταν άθεος ο Ανέστης. Όχι. Αντίθετα. Στα νιάτα του μάλιστα τότε που είχε το τσαγκάρικο «τοποθετούντε σόλε και τακούνια πάραυτα στο λεφτό» είχε κάνει και επίτροπος για ένα φεγγάρι. Κι έβγαζε και καλά λεφτά. Πήρε και ένα μικρό σπιτάκι  για προίκα, της Αννούλας της κόρης του –πώς να την παντρέψεις χωρίς προίκα, που οι γαμπροί πρώτα ρωτάνε για την προίκα, μετά για τη νύφη- και όλα καλά. Αλλά του πέσανε δίπλα κόρη, γαμπρός, γυναίκα  «κλείστο το τσαγκάρικο να ανοίξουμε υποδηματοποιείο. Υποδήματα πολυτελείας. Μαγαζί στο κέντρο. Να γλιτώσεις και συ από τα καλαπόδια και τις βρωμιές. Καταστηματάρχης!»

  Δεν του πήγε και καλά του Αναστάση αλλά…του άρεσε κιόλας. Καταστηματάρχης. Το`δωσε κοψοχρονιά το τσαγκάρικο σ` έναν Αλβανό μετανάστη και νοίκιασαν ένα μαγαζί κεντρικό «Υποδήματα λουξ, γυναικεία, τελευταίας μόδας» Κάπως κουνήθηκε στην αρχή μετά έπεσε κι η κρίση στα δέκα χρόνια επάνω μπήκε μέσα «σόλο καπίκι» που λένε στην πρέφα. Δάνειο στο δάνειο, πάλι καλά που μπόρεσε και τα ξεπλήρωσε και γλίτωσε  το σπίτι μη του το πάρουνε και μείνει αυτός ο άρχοντας άστεγος. Το ζευγάρι η Αννούλα  με τον γαμπρό του τον Ξενοφώντα πήραν τα μάτια τους και ξενιτεύτηκαν στο Βέλγιο να δουλέψουν  εκεί.

  Τά `βαλε με τον Άγιό του τον Αναστάσιο τον Πέρση, που τον γιόρταζε κάθε 22 Γενάρη. «Δε με φύλαξες. Τα`βλεπες από εκεί ψηλά, που τα ξέρετε όλα. Να μου πεις πρόσεχε. Τόσα κεριά σου ανάβω, υψώματα, προσευχές .Χάθηκε να βοηθήσεις ;»

   Δε ξαναπάτησε σε εκκλησία. Λες και του` φταιγε ο Άγιος.

Ένα βράδι μάλιστα-το ομολόγησε εκ των υστέρων αυτό –κοιμότανε ή ήταν ξύπνιος  δεν μπορούσε να το πει σίγουρα, του φάνηκε πως κάποιος ήρθε και του τράβηξε το αφτί :Ο Θεός σου`δωσε μυαλό. Σου`δωσε  μάτια  αφτιά , στόμα να κοιτάς γύρω σου και να προσέχεις. Που είχες το νου σου εσύ; Ήθελες μεγαλεία. Σε`τρωγε η απληστία κι άλλα, κι άλλα περισσότερα. Καλό ήταν το τσαγκάρικο, μεροκάματο σίγουρο .Ήθελες να παραστήσεις τον μεγαλοκαταστηματάρχη με χρυσή καδένα στο γιλέκο και υπαλλήλους και πάρε δώσε με τράπεζες .Εγώ σου φταίω ;»

   Ξύπνησε κάθιδρως. Η οπτασία είχε χαθεί. Αλλά… δεν ξαναπάτησε στην εκκλησία.

 Τά` βαλε με το Θεό, με τους Αγίους ,με τον Αναστάσιο τον Πέρση τον… συνονόματο . Έπρεπε να με φυλάξουν. Να βοηθήσουν. Ήξεραν που θα καταλήξω!!!

   Έκανε σταυρούς, μετάνοιες, προσευχή στην προσευχή η κυρά-Φανή, Έκανε και ευχέλαιο στο σπίτι μια μέρα που έλειπε ο Ανέστης στο Αίγιο, αλλά ο Ανέστης στην Εκκλησιά, ποτέ. Μόνο το Πάσχα κι εκείνο από έξω έτσι για λόγους κοινωνικούς -έλεγε.

   Προχτές όμως, καθώς άκουγε τις ειδήσεις, όλο περικοπές  και μειώσεις και φορολογίες και το κράτος  να μη ξέρει η δεξιά τι ποιεί η αριστερά της, σα να  μάζεψε το μυαλό του .. Από τους ανθρώπους δεν έχει προκοπή σκέφτηκε. Ο ένας χειρότερος από τους άλλον. Μόνο ο Θεός. Ο Θεός. Που αλλού ν` ακουμπίσεις;  Έκανε το σταυρό του. Η τηλεόραση έδειχνε την τραγωδία που εξελίσσεται στην Ηδομένη με τους πρόσφυγες μέσα στη βροχή και τις λάσπες. Αυτός είχε όλα του τα καλά. Όσο για λεφτά ;Δε βαρυέσαι. Υγεία να είναι και με μια φέτα ξεροκόμματο  ζεις. Άλλοι δεν έχουν ούτε αυτό. Ξανάκανε το σταυρό του. Άγιε Αναστάση μου σύγχώρα με  Θυμήθηκε που ήταν Παρασκευή του Ακάθιστου ΄Υμνου κι έβαλε μετάνοια.  Ήμαρτον Παναγία μου, είπε και σκούπισε ένα δάκρυ. Την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθι μι, Μήτερ του Θεού φύλαξόν με υπό τη σκέπη Σου.

 Γυναίκα φώναξε την κυρά –Φανή, θα πάμε στον Ακάθιστο Ύμνο.

  Θα πάμε Αναστάση μου. Θα πάμε, του `πε μες στο κλάμα της.

     Σταύρος Ιντζεγιαννης

\