Πέμπτη 27 Μαΐου 2010

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ θέατρο
JONESTOWN REDUX
( Από τους Katayis teater στο θέατρο act)

Σε έναν κυριολεκτικά και μεταφορικά underground χώρο, όπου η ατμόσφαιρα, παραπέμπει σε πειραματικό θέατρο –θεατρικό σεμινάριο το ονομάζουν οι ίδιοι - ο Γιώργος Αγγελόπουλος, γνωστός για την προωθημένη και εναλλακτική σκηνοθετική του γραμμή, με αξιοπρόσεκτη παρουσία στο χώρο της θεατρικής αφαίρεσης και της μινιμαλιστικής σκηνογραφικής γραμμής, σκηνοθετεί με μια εξπρεσιονιστική διάθεση την παράσταση «Δεν είναι αλήθεια». Μια παράσταση για μυημένους ,στη σύγχρονη θεατρική κουλτούρα. Αυτούς που στη γλώσσα των νέων χαρακτηρίζουμε «ψαγμένους»,με την έννοια ότι αναζητούν το καινούργιο που πέρα από τον ψυχαγωγικό χαρακτήρα, προσφέρεται για προβληματισμό ή οδηγεί σε έναν σκεπτικισμό, για το διανθρώπινο και διαχρονικό υπαρξιακό γίγνεσθαι .
Αυτό ακριβώς προσφέρει ο Γιώργος Αγγελόπουλος και οι σπουδαστές του “ katayis teatrer ” του act.
Ο φωτισμός –με ατομικούς φακούς που οι ίδιοι οι ηθοποιοί χειρίζονται - άλλοτε ψυχρός , άλλοτε θερμός -δημιουργεί από τις κατάλληλες γωνίες, μάσκες – συναισθήματα-μεταφορές , σε ένα παιγνίδι σκοτάδι-φως , κίνηση-στάση, λέξεις, – κραυγές .
Πρόσωπα- σκιές που κινούνται σαν χορός αρχαίου δράματος - παρασύρουν τον θεατή , σε μια ψυχική μέθεξη, καθώς προσπαθεί, μια διεισδητική ταυτοποίηση της οδοιπορίας του Χριστιανισμού, από τον γάμο στην Κανά, έως το Σταυρωθήτω, με την ίδρυση και τη δημιουργία του Ναού των Ανθρώπων και της πόλης Jonestown από τον ιερέα Jim Jones, με τη διαφοροποίηση βεβαίως που υπάρχει από τη θεία ιδιότητα και την έλλειψη μεταφυσικής
Το έργο αποτελεί μια ελεύθερη μεταφορά από του σπουδαστές του “katayis teater” του θεάτρου act, της προσπάθειας του ιερέα Jim Jones, να εμφυσήσει στους ανθρώπους την ανάγκη να πιστέψουν στην ελπίδα ενός καλύτερου κόσμου και να οραματιστούν μια ιδανική πανανθρώπινη πολιτεία αξιών .
Οι ηθοποιοί Νόρα Δημοπούλου, Μαντώ Κεραμυδά, Γιώργος Μάρκου, Εύη Μωυσιάδου, Βαγγέλης Παπάς, Κατερίνα Πρωτονοταρίου ζουν ,κινούνται, δρουν, απόλυτα ταυτισμένοι με τον έντονο δραματικό χαρακτήρα και το τραγικό στοιχείο, στην προσπάθεια του ανθρώπου να επιχειρήσει και να επιτύχει την υπέρβαση, δημιουργώντας μιαν όντως υποβλητική ατμόσφαιρα που μεταδίδεται στον θεατή.
To τέλος της παράστασης που διακόπτεται απότομα, αφήνει στον θεατή μια γλυκόπικρη γεύση, κυρίως όμως έναν σκεπτικισμό, καθώς δεν μπορεί να αποφύγει αναγωγές, στη σημερινή σκληρή Θεατρικόπραγματικότητα κι ίσως αυτός ο σκεπτικισμός ή αν θέλετε οι συζητήσεις , οι διαφοροποιήσεις , είναι ό,τι ακολουθεί τον θεατή μετά την έξοδό του από το θέατρο.
Σταύρος Ιντζεγιαννης

Δευτέρα 24 Μαΐου 2010

Καθ` οδόν
ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Ασσού ετέλεσαν με τοι Αρμένηδες, σκαλων`νε με τοι Πόντιους. Η βουλή τ` επέραν, έλεεν α καθαρά .Οι αλόθρησκοι είν` ξέν αγράγκαθα απες`ς σο κράτος εμούν και πρέπ`ν` αχπανουμ` ατ`ς
Το πρώτον εψαλάφραναν ας`σοι χριστιανοί ν` αλλαξοπιστούν. Κι ασσού είδαν ατo κι γίνεται είπαν: ατώρα θα καλατζεύ`νε τα όπλα και τα μαχαίρια.
Δηλαδή σε απλή ελληνική :Αφού τελείωσαν με τους Αρμένηδες άρχισαν με τους Πόντιους
Η απόφαση που πήραν έλεγε καθαρά .Οι αλλόθρησκοι είναι ξένοι και άγρια αγκάθια και πρέπει να τους ξηλώσουμε. Αρχικά ζητούσαν απ` τους Χριστιανούς να αλλαξοπιστήσουν. Κι αφού είδαν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει είπαν: Τώρα θα μιλήσουν τα όπλα και τα μαχαίρια ( Από το βιβλίο του Κυριάκου Σαχανίδη : Τραγούδια της γενοκτονίας των Ποντίων)
Η Ποντιακή γενοκτονία σημάδεψε το 1919 με τη φρίκη μιας δεύτερης γενοκτονίας μετά το 1915 που βάφτηκε με το αίμα της γενοκτονίας των Αρμενίων. Για να το πούμε πιο σωστά με το αίμα ενός ακόμη Χριστιανικού κόσμου. Γιατί αυτό ήταν το σύνθημα. Εξολοθρεύστε τους αλλόθρησκους. Τους άπιστους.
Η πολιτική των Νεοτούρκων με την ανοχή των τότε Μεγάλων Δυνάμεων και με την παρότρυνση και βοήθεια της Γερμανίας. του Κάιζερ ήταν η απομάκρυνση κάθε μη Μωαμεθανού έως τέταρτης γενεάς από τα εδάφη της τότε πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η οποία βλέποντας ότι χάνει την άλλοτε ισχύ της προσπαθούσε με σφαγές και εκτοπίσεις να απαλλαγεί από ότι θεωρούσε εχθρικό και επικίνδυνο παρά το γεγονός ότι η δύναμή της στηριζότανε εν πολλοίς στους Έλληνες, Αρμένιους και Εβραίους που κατείχαν όλες τις καίριες Διοικητικές , οικονομικές και τεχνικές θέσεις .Ίσως μάλιστα αυτό να υπήρξε και ένα στοιχείο που ο όχλος κυριαρχημένος από τον φθόνο απέναντι στους άπιστους καθώς τους ονόμαζε πρωτοστάτησε σε λεηλασίες και σφαγές σε βάρος του ξένου γι` αυτούς στοιχείου.
Ασσοί εν άνθρωποι, λύκοι εν ,για – βάι , βάι έλεγε ο θείος Ιορδάνης που ερχότανε από την Πρέβεζα μαζί με τον αδερφό του τον Λάζαρο και κάνανε κάτι ολονυκτίες με τον πατέρα μου (μέναμε στην Άρτα τότε) και τον θείο Συμεών από τα Γιάννενα κι απέ το στρώνανε στο γλέντι με ούζο –γερά ποτήρια όλοι τους- και συνοδεία με το ούτι που έπαιζε ο Κυριάκος ο Ασπρίδης φίλος Πόντιος κι αυτός λέγανε μουρμουριστά κάτι αμανέδες μακρόσυρτους ,πολλές φορές χωρίς λόγια, όσο θυμάμαι, που μοιάζανε σαν τεριρέμ. Και ίσως από αυτό που μου έμεινε από τα παιδικά μου χρόνια, είναι η αγάπη που έχω για το τεριρέμ και κάθε που ακούω μου` ρχεται να βάλω τα κλάματα..
Βάι – Βάι έλγε ο Θείος ο Ιορδάνης-Τον φωνάζαμε θείο όπως κι όλους που δεν τους είχαμε στην πραγματικότητα τίποτε αλλά η ξενιτιά τους αδέλφωνε με τον πατέρα μου.
Ετοίμαζε η μάνα φαγητά για φαγητά μεζέδες τουρσιά και παστουρμάδες και λιχουδιές από την πατρίδα για το Σαββατοκύριακο που θα μένανε σπίτι μας .Κυριακή πρωί καλοντυμένοι πηγαίνανε στη εκκλησία –θεοφοβούμενοι όλοι τους- και έφτιαχνε η μάνα κόλυβα να κάνουνε μνημόσυνο για τις χαμένες οικογένειες τους στον χαλασμό του 1915 και του 19.
Ύστερα ξανάρχιζε το γλέντι –Τι γλέντι δηλαδή. Μνημόσυνο πες καλύτερα που κατέληγε σε ένα μουρμουριστό θρήνο κι έβλεπες άντρες στα 50 ή τα εξήντα τους να αγκαλιάζονται και να κλαίνε σαν μικρά παιδιά για τις ψυχές που αφήσαν πίσω τους στον χαλασμό.
Λύκοι ήτανε, ήταν δεν άνθρωποι, ιστορούσαν Ξεσπιτώνανε γυναίκες παιδιά γέρους νέους χωριά ολόκληρα .Ατέλειωτες φάλαγγες που τους οδηγούσαν στην έρημο όπου πεθαίνανε από πείνα δίψα και αρρώστιες. Όσους δε μπορούσαν να ακολουθήσουν τους σφάζανε σαν ζώα. Ποτάμι το αίμα έρεε για μέρες.
«Με πήρε η μάνα μ` και κρυφτήκαμε στο βουνό σε ένα καλύβιν και κάτσαμαν τρεις μέρες χωρίς νερόν φαγητόν . Γλιτώσαμαν από μια κούρδικη οικογένεια που μας λυπήθηκε και μας έκρυψεν ώσπου πέρασεν η πρώτη μπόρα. Η μάνα μ` αρρώστησε στο δρόμο και πέθανεν- για» έλεγε κι έβαζε τα κλάματα ο Ιορδάνης.
Τέτοιες ώρες η μητέρα μου μας έβγαζε έξω από το δωμάτιο για να τους αφήσουμε μόνους να μη βλέπουμε που κλαίγανε, άντρες σκληραγωγημένοι , αγκαλιασμένοι σαν μωρά παιδιά, τους 1,5 εκατομμύριο Αρμένηδες και τις 368 χιλιάδες Πόντιους που εξολοθρεύτηκαν από το μαχαίρι και τη μανία του τουρκικού στρατού και του όχλου που έβγαζε το μίσος του κατά των απίστων του Αλλάχ !!!.
Δεν ξέχνιουνται αυτά τα .
Ωραίος ο θείος ο Ιορδάνης. Ακούμπαγε το δεξί χέρι στο μάγουλο και μας έλεγε- μεγάλος παραμυθάς-παραμύθια της πατρίδας. Πως τάχατε τον βρήκε στο δρόμο μια βεζυροπούλα και τον αγάπησε και τον έσωσε κρυμμένο στο κονάκι της αλλά αυτός δε θέλησε να αλλάξει τον Χριστό με τον Μωχαμέτη «αλλιώς θα ήμουνα μπέης τώρα- για». Μικρά παιδιά του δημοτικού τον ακούγαμε με ανοιχτό το στόμα.
-Ναι θείε Γιορδάνη .Η βεζυροπούλα ;
-Ναι για . Βάι – βάι .
1919.Λύκοι ήσαν. Θηρία . Ξεσπίτωσαν κόσμο .Χιλιάδες Χριστιανούς Έλληνες του Πόντου. Κληρονόμους της άλλοτε αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας που ήκμασε για 200 χρόνια από το 1206 όταν οι αδελφοί Αλέξιος και Δαυίδ Κομνηνοί φεύγοντας από την κατακτημένη και λεηλατημένη από τους Λατίνους Κωνσταντινούπολη ίδρυσαν την αυτοκρατορία της Τραπεζούντας που κράτησε ως τα 1461 οπότε κατακτήθηκε από το Ισλάμ
Για την ιστορία να σημειώσουμε ότι σημαία της ήτο ο μονοκέφαλος αετός των Μηλησίων ( οι Μηλήσιοι υπήρξαν οι πρώτοι άποικοι του Πόντου) που όμως ήτο στραμμένος προς Αντολάς ενώ των Σινωπέων ήτο στραμμένος προς τη Δύση. Περιλάμβανε τα Σούρμενα, τη Ριζούντα, τα Πλάτανα, την Τρίπολη, την Κερασούντα, την Οινόη την Αμισό (Σαμψούντα) τη Σεβάστεια , την Αμάσεια ,την Αργυρούπολη κ.α.
Τα θυμήθηκα όλα αυτά καθώς οι Πόντιοι της Πάτρας μνημόνευσαν την επέτειο της γενοκοτονίας στην Μητρόπολη με επίσημη τελετή και κατάθεση στεφάνου και με τη θαυμάσια αναφορά της κ. γραμματέως του Σωματείου «Φάρος Ποντίων» κ Χρύσας Σπυριδωνίδη
Το σημειώνω για να συγχαρώ τον σύλλογο τους και τον πρόεδρο κ. Κ .Παπαδόπουλο γιατί φροντίζουν να κρατούν άσβηστη τη μνήμη της μακρινής πατρίδας και να τιμούν τους νεκρούς τους σε μια εποχή που η Τουρκική επεκτατική μανία αποθρασυσμένη χάρη στην υποστήριξη της Δύσης ονειρεύεται να αποκαταστήσει τη δόξα του Μωάμεθ λησμονώντας ότι «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι»
Μήπως όμως είναι καιρός να θυμηθούμε το… Φύλακες γρηγορείτε !
Σταύρος Ιντζεγιάννης

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

ΙΧΝΗΛΑΣΙΕΣ

ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ
( Σοφίας Μιχαηλίδη)

«Και τ` άγαλμα αγωνίστηκα για το Ναό να πλάσω
στην πέτρα τη δική μου επάνω
και να το στήσω ολόγυμνο και να περάσω
και να περάσω δίχως να πεθάνω»
Θυμήθηκα τον μεγαλόπρεπο στίχο του Παλαμά καθώς διαβάζω τους «Μονόλογους» της Σοφίας Μιχαηλίδη που 10 χρόνια μετά την μετοικεσία της στους ολόφωτους ουρανούς εξακολουθεί να δηλώνει την παρουσία της-και να περάσω δίχως να πεθάνω-, πάντα με τα ίδια ερωτηματικά για την ουσία της Δημιουργίας. Ποιο σωστά του ανθρώπου αφού η σκέψη της είναι ανθρωποκεντρική και οι απόψεις της–άλλοτε σκεπτικισμός , άλλοτε προβληματισμός και άλλοτε υπαρξιακός μονόλογος –ξεφεύγοντας από τον μονόδρομο που οριοθετεί το κοινωνικό στάτους της εποχής μας, εκτρέπονται σε φιλοσοφικούς στοχασμούς πέρα από τη συνήθη καφενόβια διανοουμενίστικη συζήτηση.
Μετά από το πολυσυζητημένο «Διάλογοι με τον Γέροντα » το έβδομο σε μια σειρά από εκδόσεις –μυθιστόρημα ,ποίηση, δοκίμια- οι «Μονόλογοι »(Εκδόσεις Κουλτούρα) καταθέτουν έναν εσωτερικό διάλογο ή αν θέλετε μια σειρά διλημματικών ερωταπαντήσεων, με τον εαυτό της σε θέση εισαγγελέα και εναγόμενου ,κρινόμενου και κριτή συχνά και ακροατή.
Τα ερωτήματα που θέτει συγκροτούν την καθ` ημέραν επικαιρότητα της διανθρώπινης πραγματικότητας όπως αυτή διαμορφώνεται από την πολιτική ή οικονομική κατάσταση ή ακόμη από τη γονιδιακά κατεστημένη πνευματική κατάσταση του καθενός.
Διλήμματα όπως : χρήσιμη και άχρηστη γνώση-καταναλωτισμός και εφηβεία –Νόμος και δίκαιο –αξιοκρατία και εξουσία κι ακόμη μια σειρά από εσωτερικούς διαλόγους -διερευνήσεις επάνω στις έννοιες: Απόλυτη αρετή-οι κολλητοί-οι φίλοι-ο πόλεμος , η ιστορία , η Ελλάδα, η Σπάρτη και τόσα άλλα μαζί με το υπαρξιακό ερώτημα ; Γιατί είμαι αυτή που είμαι;
Υπάρχει ακόμη ένας υποθετικός διάλογος με τον Βούδα ο οποίος –για όσους έχουμε διαβάσει τα κείμενα της –φαίνεται πως την απασχολεί σαν φιλοσοφική τοποθέτηση –εννοώ ο Βουδισμός - απέναντι στο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου διαχρονικά.
Ίσως μια προσεκτική ανάγνωση να οδηγεί πράγματι στην άποψη ότι ο Βουδισμός ΄-αν όχι ως θρησκεία αλλά ως φιλοσοφικό ρεύμα να την επηρεάζει καθώς την οδηγεί συχνά σε μια αυτοανάλυση και μια διαρκή έρευνα του εσωτερικού κόσμου.
Η γενική παρατήρηση του αναγνώστη της, εστιάζεται σαφώς πάνω στο ανήσυχο κριτικό της πνεύμα και την διαρκή αναζήτηση της ουσίας της ανθρώπινης παρουσίας πάνω στη γη είτε αυτή εκφράζεται σαν μια αυτοτελής μεμονωμένη περίπτωση είτε σαν μέρος του συνόλου του κοινωνικού γίγνεσθαι.( Εκκίνηση, διαδρομή, τέρμα σελ 36 ή δίχως αμφιβολία σελ 27)
Στις αρετές του βιβλίου θα υπογραμμίσει ο αναγνώστης το γεγονός ότι όλες οι σκέψεις τις αν και αρθρωμένες πάνω σε κοινό άξονα –τον άνθρωπο και τον περιβάλλοντα πνευματοϋλικό του χώρο-έχουν το πλεονέκτημα να διαβάζονται αποσπασματικά , καθώς τα σύντομα μικρά κεφάλαια με σαφώς διαχωρισμένες παραγράφους ,του δίνουν- στον αναγνώστη εννοώ-την ευχέρεια να σκεφτεί , να διαλογιστεί, να εκφράσει τη δική του άποψη, να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει. Και αυτός ο προβληματισμός είναι το κέρδος του αναγνώστη της.
Σταύρος Ιντζεγιάννης

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

Παρουσιαση. Φωτ .Ρούμπου

ΡΟΥΜΠΟΣ
Έχω τη χαρά να σας παρουσιάσω σήμερα έναν νέο ποιητή .Τον Φώτη Ρούμπο. Το τονίζω γιατί το να παρουσιάσεις έναν ποιητή που δεν είναι ευρύτερα γνωστός στα φιλολογικά βραδινά της Εταιρείας λογοτεχνών Ν/Δ Ελλάδος ή για να το πω πιο σωστά είναι γνωστός σε έναν άλλο κύκλο φίλων που αγαπούν την ποίηση και τον διαβάζουν ή συζητούν μαζί του τα προβλήματα που θέτει ,τις αγωνίες του, τα βιώματά του, μια μεταφυσική του διάθεση, τις πηγές της έμπνευσής του, το να τον παρουσιάσεις σε ένα ευρύτερο κοινό- όπως το σημερινό εδώ- ποιητών ή ανθρώπων που αγαπούν την ποίηση έχει μια ιδιαιτερότητα αλλά και μια χαρά.
Η ιδιαιτερότητα είναι το ότι πρέπει πριν απ` όλα να δείξεις , να κοινολογίσεις το δείγμα γραφής του ώστε μιλώντας για την ποίησή του να ξέρουν εξ αρχής που περίπου κινείται και πως αποκωδικοποιείται η γραφή του.
Η χαρά εξ άλλου έγκειται στο ότι καλείσαι να ανακαλύψεις , να προσδιορίσεις και να υπογραμμίσεις για χάρη των ακροατών σου τους δύο βασικούς άξονες που χαρακτηρίζουν ένα ποιητή.
Την ποιητική του έμπνευση και κατ` ακολουθία την θεματολογία του και την ποιητική του γραφή. Με όλα όσα αυτή η τελευταία ( δηλαδή η ποιητική γραφή) μπορεί να σημαίνει. Λεξιλόγιο, μορφικά σχήματα μεταφορές ή αν υπάρχουν συμβολισμοί, γλώσσα ,δομικά σχήματα κ.α
Θα σας διαβάσω εισαγωγικά, δύο διαφορετικής θεματικής έμπνευσης ποιήματά του που οριοθετούν τα άκρα του εύρους μέσα στο οποίο κινείται η ποίησής του και τα οποία κατά τη γνώμη μου θα βοηθήσουν τον σχολιασμό της συλλογής του και την κατανόησή της σ αυτή την πρώτη του έκδοση.


ΣΥΝΕΠΕΙΑ
Τελικά εκείνο το αλάνθαστο κριτήριο ,
-για κείνο μιλώ το ελάχιστο-
τελευταίο βαρίδιο,
που θα γείρει του βίου μας την πλάστιγγα
ή προς τα ουράνια
ή προς την άβυσσο
θα είναι μόνο ο βαθμός
– το ποσοστό αν προτιμάτε –
της συνέπειας
ανάμεσα στις βαρυσήμαντες
πομπώδεις εξαγγελίες μας
και στις αμείλικτες ,
δια των πειραμάτων επαληθεύσεις
μέσα στα υπόγεια εργαστήρια
της καθημερινής τριβής

Παρατηρούμε αμέσως-αμέσως μια φιλοσοφική διάθεση που
οδηγεί σε έναν προβληματισμό για την ισορροπία ανάμεσα στην επιθυμία και το εφικτό. Ανάμεσα σ αυτό που σημαίνει όραμα για τον καθένα μας και τις «αμείλικτες» καθώς υπογραμμίζει συνθήκες που τον κρατούν αλυσοδεμένο στις ανάγκες ,τους συμβιβασμούς της επιβίωσης μέσα στα «υπόγεια της καθημερινής τριβής»
Κάτι σαν αυτοανάλυση ανάμεσα σ` αυτό που θέλαμε και σ` αυτό που μπορέσαμε .Ένα σκεπτικισμό για την οδοιπορία του ανθρώπου.

ΕΡΩΤΙΚΟ

Μου μιλάς κι ανασταίνομαι
σε καλώ / κι η φωνή μου /σκορπίζεται πυροτέχνημα βραχνό . Διαμαντάκια δακρύων .
Σε καλώ να συντρίψεις τα σκότη μου
Σε καλώ και προσμένω./ Τ` ονομάσου λαμπάδιασε
–υγρό πυρ- των χειλιών μου / τα πλοία

Το θέμα είναι ο έρωτας-μια διαφορετική πηγή έμπνευσης –όπου μέσα από μια ιδιαίτερα λυρική εκφραστικότητα η ποίηση απογειώνεται εξακτινόνεται θα έλεγα μέσα στην επιθυμία και στο πάθος.
Ο λυρισμός έντονος όπως το ερωτικό στοιχείο : Η φωνή μου σκορπίζεται πυροτέχνημα –διαμαντάκια δακρύων ή τ` ονομά σου λαμπάδιασε –υγρό πυρ- των χειλιών μου τα πλοία .

Σε μια πρώτη γενική αποτίμηση της γραφής του Φώτη Ρούμπου, θα σημειώσουμε ένα άξονα πάνω στον οποίον κινείται η ποίησής του.
Μια διαρκής αναζήτηση στις παραμέτρους μιας υπαρξιακής αγωνίας η οποία εκφράζεται με κάποιον μοιρολατρισμό και μια μεταφυσική διάθεση που φανερώνεται άλλωστε και από τη σημειολογία του εξωφύλλου. Στο ημίφως της υπομονής.
Το ημίφως. Δηλαδή, μια ατμόσφαιρα θολή όπου προσπαθούμε να
ανιχνεύσουμε σχήματα και ήχους, πρόσωπα και καταστάσεις ανάμεσα στο φαινόμενο ή το υποθετικό. Κι ακόμα τη φαντασία ή το πραγματικό.
Και προσδιορίζει αυτή την από εξωφύλλου πρώτη προσέγγιση του αναγνώστη με το σώμα του ποιητικού του λόγου ως μια διαρκή ιχνηλασία μέσα στο ακαθόριστο. Το μαύρο και το άσπρο της ψυχικής του διάθεσης

Τα μορφικά του στοιχεία της ποίησης του Φώτη Ρούμπου χαρακτηρίζονται από μια μονοτονική γραφή. Συχνότερα –αν όχι πάντα –σε πρώτο πρόσωπο, με πολύστιχα ως επί το πλείστον ποιήματα και σε ελεύθερο στίχο.
Το πρώτο ποίημα της συλλογής του είναι οι ποιμένες-

ΟΙ ΠΟΙΜΕΝΕΣ

Από το πρώτο ποίημα της συλλογής του με τον τίτλο «Ποιμένες » προδικάζεται η στάση του ποιητή απέναντι στην εποχή του που την καθορίζει μια μοιρολατρική στάση «Μπορείτε να καυχάστε και να επαίρεστε πολύ γερά μας έχετε δεμένους» . Ο ποιητής βρίσκεται μέσα και απέναντι στα προβλήματα του καιρού του, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα μια στρατευμένη ποίηση. Ο Φώτης Ρούμπος είναι ένας κοινωνικοποιημένος ελεύθερα- αδέσμευτα σκεπτόμενος άνθρωπος στη υπηρεσία του κοινωνικού συνόλου και μέσα από τη διαπίστωση μιας θλιβερής πραγματικότητας-επίκαιρης σήμερα όσο ποτέ άλλοτε-προσπαθεί τη παθητική αντίσταση.
Όμως είναι αυτό το χρέος του ποιητή. Η διαπίστωση ή η αντίσταση

ΕΡΩΤΗΣΗ Γεννάται το ερώτημα Ποιο είναι το χρέος του ποιητή

Ας δούμε πως απαντά μέσα από το στίχο του ο ποιητής
ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ

Κι άλλωστε ο ίδιος παραδέχεται σε μια προσπάθεια αυτοανάλυσης.

ΜΗ ΜΕ ΛΕΣ ΠΟΙΗΤΉ


Αν προσπαθήσει κάποιος να βρει τη συνισταμένη της ποιητικής του σκέψης αυτή δηλαδή που τον χαρακτηρίζει και τον ενεργοποιεί θα σημειώσει ότι διέπεται από ένα σκεπτικισμό , ανάμεσα στο ναι ή το όχι. Αυτό ή το άλλο που σημειώνεται μ` ένα δισταγμό να αποδεχθεί μια συγκεκριμένη στάση ζωής και ίσως – ίσως μια αγωνία για να απαντήσει στα διλλήματα που θέτει η καθημερινή ζωή
Χαρακτηριστικό το ποίημά του –
ΔΙΠΛΗ ΙΔΙΟΤΗΤΑ
------------------------
Ποίηση υπαρξιακή σε δεύτερο πρόσωπο που εκφράζει με έναν εξομολογητικό τόνο την αγωνία του - Τη μια κεντάς ένα αρχάγγελο – και την άλλη ράβεις τραύματα-πανωφόρια της μοναξιάς - Αυτή η τάση της υπαρξιακής φιλοσοφίας τον ακολουθεί θα έλεγα και τον εκφράζει υπογραμμίζοντας ότι δεν έχουμε έναν απλό στιχοπλόκο αλλά ένα βαθύτατα σκεπτόμενο άνθρωπο του καιρού μας.
Αυτή η τάση –γιατί όχι πίκρα ;- τον ακολουθεί συχνά σε καταστάσεις μιας εσωτερικότητας η οποία φανερώνεται καθαρότερα στο ποίημα που θα μας διαβάσει ο ίδιος
Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ
Μέσα στο τζάμι μου ο κόσμος είδωλα. Τη μια σκιές την άλλη φως κι ύστερα χάνονται Ωστόσο όλη αυτή η «ημίφως »κατάσταση σπάνια διακόπτεται από μια νότα αισιοδοξίας η οποία μέσα από μεταφορές δείχνει μιαν άλλη αποφασιστική στάση ζωής η οποία έρχεται να δικαιολογήσει το ημίφως. Αυτό το άλλο φως άλλοτε σκοτάδι. όπως στη σελ 67 -
ΕΠΙΜΟΝΗ
Κι αν το ναό οι βάρβαροι τον κάψουν / πάνω στον στύλο θ ανεβώ / και με τα χέρια υψωμένα / θα υμνώ το σύμπαν / και τον δημιουργό μου

Ωστόσο ξαναγυρίζει πάλι –αφήνεται θα έλεγα σ αυτή την κατάσταση του σκεπτικισμού του. Και εκφράζεται με μια διάχυτη πίκρα Γράφει στη σελ 30 με τίτλο ΑΙΘΟΥΣΑ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
«Έμεινα μόνος
προς το τέλος της μέρας
σ` αυτή την κρύα ,
κατάλευκη αίθουσα αναμονής
να περιμένω σε στάση καρτερίας
τις ορδές ενός προελαύνοντος μαρασμού.

Οφείλω ακόμη να επισημάνω εν σχέσει με τα μορφικά του σχήματα μια περιγραφικότητα σε μια συνεχή ροή μεταφορών και παρομοιώσεων που τα βρίσκουμε παντού σε όλη τη γκάμα της ποιητικής του έκφρασης με μια λυρική διάθεση και που ιδιαίτερα τον χαρακτηρίζουν . Πιο έντονα μπορεί να τα διακρίνουμε στο ποίημα με τον τίτλο κυματισμοί στη σελ 48 στους
ΚΥΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
Παρατηρούμε μια διάθεση μεταφυσικής η οποία εκφράζεται από μια ποιητική συμβολική οπωσδήποτε και σε εισαγωγικά ελπίδα υστεροφημίας και γεννά σκέψεις για το επέκεινα και αφορά σαφώς στην περίπτωσή μας εννοώ για τον καθένα μας και όχι μόνο για τον Ρούμπο. Τι θα γίνει όλη αυτή η ποίηση – τα βιβλία μας – οι πνευματικές μας δημιουργίες μετά το θάνατό μας. Ελτσνερ –Σοπέν

ΕΡΩΤΗΣΗ: Έχετε την αγωνία ή έστω το προβληματισμό –σς απασχόλησε ποτέ το τι θα γίνουν. Όλα αυτά τα βιβλία που γράφουμε 10 άντε 20 χρόνια μετά το θάνατό μας;

Κι ακόμα … ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ

Περνώ σε μια άλλη παράμετρο . Ο έρωτας
Ο έρωτας υπάρχει παντού, άλλοτε σε μια καθαρά ερωτική ποίηση κι άλλοτε σαν υφέρπουσα αναφορά μέσα στο εύρος της ποιητικής του έμπνευσης με την οποία εκφράζει διαφορετικά συναισθήματα αλλά τα οποία δονούνται συχνά και από ερωτική διάθεση ωστόσο πρέπει να παρατηρήσω πως αυτός είναι ένας αγιοποιημένος έρωτας που ακόμα και σε στιγμές συνεύρεσης αγιοποιεί την ερωτική πράξη–

Ερώτηση ΠΟΣΟ ΡΟΛΟ ΠΑΊΖΕΙ Ο ΈΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

ΓΥΝΑΙΚΑ

ΕΡΑΣΤΕΣ

Άγια στιγμή κι απόκοσμη. Συμφωνώ απόλυτα με το άγια, αλλά διαφωνώ με το απόκοσμη.
Λένε πως υπάρχουν τρεις καταστάσεις τρία πράγματα που για να τα χαρείς να τα απολαύσεις πραγματικά πρέπει να είσαι αυστηρά απόλυτα –καταλυτικά –συγκεντρωμένος αυτά .Το φαγητό, το διάβασμα και ο έρωτας !

Όπως ακούσαμε έως τώρα η ποίησή του –τουλάχιστον σ`αυτή την πρώτη του συλλογή « στο ημίφως της υπομονής»είναι σε ελεύθερο στίχο.
Εξαίρεση αποτελούν τρία ή τέσσερα ποιήματά του όπου η ρίμα δίνει στον στίχο του μιαν άλλην ηχητική χωρίς ωστόσο να φυλακίζει την έμπνευσή του σε δυσκολίες έκφρασης Δείτε ένα δείγμα : -1-
ΣΕΛ 53 ΕΧΕΙΣ ΦΥΓΕΙ

Βλέπετε ενώ μόνο τρία η τέσσερα σε σύνολο 60 ποιημάτων του ακολουθούν την παλιά σχολή ωστόσο είναι δόκιμα κι όχι μόνο ριμάρει με μιαν ευκολία αλλά έχει κι ένα λυρισμό που θα τον συναντήσουμε συχνά και στον ελεύθερο στίχο του ( όλοι μα όλοι όσοι γράφουμε ποίηση –συγχωρήστε μου που βάζω και τον εαυτόμου αλλά είναι γνωστό ότι και η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες ) άλλωστε δε νομίζωότι υπάρχει έλληνας που να μην έγραψε ποίηση .Είναι τα ομηρικά γονίδιά μας…

Έλεγα για τον λυρισμό του Φώτη που κάποιες στιγμές φτάνει σε ύψη.
Αν με περίμενες τα βράδια
στο βαθύ κατώφλι των ματιών σου
κι έσπερνες
πάνω στο οργωμένο μου κορμί
τον άγιο σπόρο του φιλιού σου
αν άφηνες έστω μια λέξη
απ` τα θλιμμένα μου τραγούδια
διστακτικά να πλαγιάσει
πάνω στο κοριτσίστικο στήθος σου…
Νομίζω όγτι εδώ η ερωτικά ποίηση απογειώνεται.
Κι ακόμα παρατηρούμε συχνά μια εσωτερική αρμονία και ένα ρυθμό που σε παρασύρει διαβάζοντας ως εάν να πρόκειται για τραγούδι. Ίαμβικό μέτρο




Στον ύπνο σου τρυπώνω έρποντας
σιωπηλά αργοσέρνομαι
στις στοές των ονείρων σου
να σκουπίζω το δάκρυ σου..
Σα σβησμένος φανός
αποθέτω στα χέρια σου
το σκοτάδι τ`ανήλιο
της ψυχής μου
την άθλια σιωπή μου.

Ακόμα σημειώνουμε ένα δεκαπεντασύλλαβο ο οποίος παρ` ότι διαφορετικός δεν ξενίζει τον αναγνώστη κι μάλλον δένεται αρμονικά στην όλη συλλογή του και δεν τον αναφέρω γιατί είναι αν δεν κάνω λάθος ο μοναδικός που αποτελεί κάτι σαν άσκηση γραφής σε ένα διαφορετικό ποιητικό πεδίο

Ωστόσο αυτό που χαρακτηρίζει την ποίησή του και γι αυτό τον κατατάσσω στους ποιητές και όχι στους στιχοπλόκους δεν είναι τόσο η έντονη ερωτική του διάθεση –στοιχείο οπωσδήποτε κι αυτό στην ποιητική έμπνευση αλλά όχι το μόνο. Όχι το καίριο στον καιρό μας που τόσο απέχει από την Αθηναϊκή σχολή -- όσο το ότι -- σε μια γενική αποτίμηση της ποίησής του- αυτή , κυριαρχείται από έναν σκεπτικισμό –κατά τη γνώμη μου κι από μια μεταφυσική αγωνία-για την οδοιπορία του ανθρώπου-η οποία εκφράζεται μέσα από μια πλούσια γκάμα μεταφορών και λυρισμού δικαιολογώντας τον τίτλο του εξωφύλλου Στο ημίφως της υπομονής.

χρονογραφημα Δευτέρα १७

+ΕΛΟΝΤΙ ΕΙΠΕΊΝ
ΒΡΕ ΟΥΣΤ ΜΕΜΕΤΗΔΕΣ

Ώδινεν όρο και έτεκεν μυν
Τζίφος οι συμφωνίες με την Τουρκία. Τζάμπα τους φιλοξενήσαμε δυο μέρες φαϊ ποτό ύπνο, σεργιάνι, ψυχαγωγία , πουτάνες ,και ώπα – ώπα στο Χιλτον αδερφέ μου. Και είναι και γερά πηρούνια χώρια που θέλανε και σουίτες .Μέχρι χτες κουβαλάγανε τις βαλίτσες με σαμάρια στην πλάτη !!!
Και ποιός είναι ο απολογισμός ;Συμφωνήσαμε στα μικρά αφήσαμε κατά μέρος τα μεγάλα. Μη θίγετε τα κακώς κείμενα. Σοφός ο λόγος
Μας έχουν ταράξει στις εισαγωγές –φουντούκια , λεμόνια, καρυδόψυχα, μέλι, φασόλια, μπάμιες, σύκα ακόμα και αυγά και ένα σωρό άλλα- κι εμείς δε μπορέσαμε ούτε το βίντεο της Τζούλιας να τους πουλήσουμε. Το είδανε και βάλανε τα γέλια. Από τέτοια ελάτε να σας δώσουμε εμείς όσα θέλετε και τζάμπα .Τότε λοιπόν γιατί ήρθανε ; Μόνο για να μας τονώσουνε τις εξαγωγές του που είναι 2 προς 10 με τις δικές μας.
Πάντως μην ανησυχείτε. Τα Τουρκικά αεροπλάνα ναι μεν δε θα πάψουν να πετάνε επάνω από την Αθήνα-δεν αποκλείεται και πάνω από την Πάτρα-αλλά μη φοβάστε είπε ο Ερντογάν στην Μαρία Χούκλη δε θα είναι οπλισμένα –δε θα σας βομβαρδίσουμε. Λόγω τιμής !!! Δόξα τω θεώ. Είναι κι αυτό κάτι.
Διαψεύδεται ότι η κυρία Τσιμπουκτσού (όνομα που το βρήκε κι αυτή)υπουργός παιδείας της Τουρκίας ζήτησε να καθιερωθεί δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους τα Τουρκικά. Δε σφάξανε απάντησε η δική μας .Τα κατεβάζουμε για να σας κοροϊδεύουμε και όχι για να μας πηδήξετε !!!
Πάντως συμφωνούνε –λένε-να ανοίξει η σχολή της Χάλκης αλλά με Τούρκους δασκάλους και να διδάσκεται η Τουρκική ιστορία και ο χορός της κοιλιάς !
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Τουρκία πιέζει να διαγραφεί η Ελληνική επανάσταση από τα βιβλία της ιστορίας .Άμοιρε Κολοκοτρώνη κάποτε σε δικάσανε χωρίς να σε εκτελέσουν. Σήμερα προσπαθούν να σε εκτελέσουν χωρίς να σε δικάσουν. Σημεία των καιρών.
Ωστόσο επειδή τα πάντα είναι δυνατά καλού -κακού η στήλη δημοσιεύει μερικά απαραίτητα τουρκικά για να ξέρετε να συνεννοηθείτε.
Ο κτηνίατρος = χαϊβάν ντοκτόρ
Το μίξερ= τουρλού- τουρλού μαραφέτ
Ο κινηματόγραφος = Καργκιόζ μπερντέ
Ο τραπεζίτης = Τσιφούτ μπέη
Ο Υπουργός οικονομικών= Παρά σουλτάν
Το κινητό = λακριντί μαραφέτ

Το ευρώ =μπιρ παρά
Το καφενείο = χασομέρ οντά
Το αυτοκίνητο =Σεϊταν αραμπά
Η πιστωτική = βερεσέ τεφτέρ
Όπως και να έχει το πράγμα το γεγονός είναι ότι οι δύο κυβερνήσεις συμφώνησαν σε δευτερεύοντα ζητήματα των διμερών σχέσεων- των εμπορικών συναλλαγών κυρίως- αλλά αφήσανε απείραχτα τα φλέγοντα. Αν και ο μακαρίτης ο πατέρας μου που γλίτωσε από τις σφαγές του 1915 ( όχι όμως και η πρώτη οικογένειά του) έλεγε « Ο Τούρκος δεν έχει μπέσα» Αυτές οι διακρατικές συμφωνίες επιβεβαιώνουν αυτό που έλεγε ο Όσκαρ Γουάιλντ : Οι όρκοι έγιναν για να τους παραβαίνουμε.
Καμιά συμφωνία κρατών δεν κράτησε περισσότερο χρόνο από όσο χρειάστηκε η μελάνη για να στεγνώσει. Η υψηλή διπλωματία δεν έχει αισθήματα και αναστολές. Επάνω από όλα βρίσκεται το συμφέρον του ζωτικού χώρου και της οικονομίας που κι αυτό ρυθμίζεται από τις ορέξεις του δυνατού.
Όταν οι Γαλάτες –Κέλτες( 390-387 π.Χ) πολιόρκησαν τη Ρώμη ζήτησαν λύτρα για να αποχωρήσουν. Οι Ρωμαίοι για να αποφύγουν την εισβολή και τη λεηλασία αναγκάστηκαν να διαπραγματευθούν ,αλλά επειδή προσπαθούσαν –λέει η ιστορία- να ζυγίσουν τα λύτρα λειψά ο αρχηγός των Γαλατών ο Βρένος έβγαλε το σπαθί του και ρίχνοντας το στην πλάστιγγα αναφώνησε “vae victis”δηλαδή αλλοίμονο στους νικημένους .Θέλοντας προφανώς να δηλώσει ότι ο νικητής βάζει τους όρους.
Από θέση ισχύος και με τις πλάτες τις Αμερικής να τη στηρίζουν η Τουρκία. Χώρια που και η Ευρώπη δε θέλει ουσιαστικά, να εγγυηθεί τα σύνορά μας, ως σύνορα της Ευρώπης, όπως και είναι και θα έλυνε το οικονομικό μας πρόβλημα αφαιρώντας μας το βάρος των εξοπλισμών που έχει καταντήσει βραχνάς-
Η Τουρκία καμώνεται το λιοντάρι που βρυχάται και γράφει συμφωνίες και νουθεσίες στα παλιά της παπούτσια.
-Για πόσο;
Η ιστορία δείχνει ότι η πολλή υπεροψία πάντοτε έβλαψε αυτούς που νόμισαν πως είχαν τη δύναμή ώσπου κατάλαβαν την ανοησία τους. Ισχύει πάντα το γνωστό : Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι !
Ψυχραιμία αδέρφια. Βγάλαμε πέρα μια κατοχή και δε θα καβαντζάρουμε τώρα .Βρε ουστ Μεμέτηδες
Σταυρος Ιντζεγιάννης

χρονογραφημα Δευτέρα १७

+ΕΛΟΝΤΙ ΕΙΠΕΊΝ
ΒΡΕ ΟΥΣΤ ΜΕΜΕΤΗΔΕΣ

Ώδινεν όρο και έτεκεν μυν
Τζίφος οι συμφωνίες με την Τουρκία. Τζάμπα τους φιλοξενήσαμε δυο μέρες φαϊ ποτό ύπνο, σεργιάνι, ψυχαγωγία , πουτάνες ,και ώπα – ώπα στο Χιλτον αδερφέ μου. Και είναι και γερά πηρούνια χώρια που θέλανε και σουίτες .Μέχρι χτες κουβαλάγανε τις βαλίτσες με σαμάρια στην πλάτη !!!
Και ποιός είναι ο απολογισμός ;Συμφωνήσαμε στα μικρά αφήσαμε κατά μέρος τα μεγάλα. Μη θίγετε τα κακώς κείμενα. Σοφός ο λόγος
Μας έχουν ταράξει στις εισαγωγές –φουντούκια , λεμόνια, καρυδόψυχα, μέλι, φασόλια, μπάμιες, σύκα ακόμα και αυγά και ένα σωρό άλλα- κι εμείς δε μπορέσαμε ούτε το βίντεο της Τζούλιας να τους πουλήσουμε. Το είδανε και βάλανε τα γέλια. Από τέτοια ελάτε να σας δώσουμε εμείς όσα θέλετε και τζάμπα .Τότε λοιπόν γιατί ήρθανε ; Μόνο για να μας τονώσουνε τις εξαγωγές του που είναι 2 προς 10 με τις δικές μας.
Πάντως μην ανησυχείτε. Τα Τουρκικά αεροπλάνα ναι μεν δε θα πάψουν να πετάνε επάνω από την Αθήνα-δεν αποκλείεται και πάνω από την Πάτρα-αλλά μη φοβάστε είπε ο Ερντογάν στην Μαρία Χούκλη δε θα είναι οπλισμένα –δε θα σας βομβαρδίσουμε. Λόγω τιμής !!! Δόξα τω θεώ. Είναι κι αυτό κάτι.
Διαψεύδεται ότι η κυρία Τσιμπουκτσού (όνομα που το βρήκε κι αυτή)υπουργός παιδείας της Τουρκίας ζήτησε να καθιερωθεί δεύτερη επίσημη γλώσσα του κράτους τα Τουρκικά. Δε σφάξανε απάντησε η δική μας .Τα κατεβάζουμε για να σας κοροϊδεύουμε και όχι για να μας πηδήξετε !!!
Πάντως συμφωνούνε –λένε-να ανοίξει η σχολή της Χάλκης αλλά με Τούρκους δασκάλους και να διδάσκεται η Τουρκική ιστορία και ο χορός της κοιλιάς !
Είναι γνωστό άλλωστε ότι η Τουρκία πιέζει να διαγραφεί η Ελληνική επανάσταση από τα βιβλία της ιστορίας .Άμοιρε Κολοκοτρώνη κάποτε σε δικάσανε χωρίς να σε εκτελέσουν. Σήμερα προσπαθούν να σε εκτελέσουν χωρίς να σε δικάσουν. Σημεία των καιρών.
Ωστόσο επειδή τα πάντα είναι δυνατά καλού -κακού η στήλη δημοσιεύει μερικά απαραίτητα τουρκικά για να ξέρετε να συνεννοηθείτε.
Ο κτηνίατρος = χαϊβάν ντοκτόρ
Το μίξερ= τουρλού- τουρλού μαραφέτ
Ο κινηματόγραφος = Καργκιόζ μπερντέ
Ο τραπεζίτης = Τσιφούτ μπέη
Ο Υπουργός οικονομικών= Παρά σουλτάν
Το κινητό = λακριντί μαραφέτ

Το ευρώ =μπιρ παρά
Το καφενείο = χασομέρ οντά
Το αυτοκίνητο =Σεϊταν αραμπά
Η πιστωτική = βερεσέ τεφτέρ
Όπως και να έχει το πράγμα το γεγονός είναι ότι οι δύο κυβερνήσεις συμφώνησαν σε δευτερεύοντα ζητήματα των διμερών σχέσεων- των εμπορικών συναλλαγών κυρίως- αλλά αφήσανε απείραχτα τα φλέγοντα. Αν και ο μακαρίτης ο πατέρας μου που γλίτωσε από τις σφαγές του 1915 ( όχι όμως και η πρώτη οικογένειά του) έλεγε « Ο Τούρκος δεν έχει μπέσα» Αυτές οι διακρατικές συμφωνίες επιβεβαιώνουν αυτό που έλεγε ο Όσκαρ Γουάιλντ : Οι όρκοι έγιναν για να τους παραβαίνουμε.
Καμιά συμφωνία κρατών δεν κράτησε περισσότερο χρόνο από όσο χρειάστηκε η μελάνη για να στεγνώσει. Η υψηλή διπλωματία δεν έχει αισθήματα και αναστολές. Επάνω από όλα βρίσκεται το συμφέρον του ζωτικού χώρου και της οικονομίας που κι αυτό ρυθμίζεται από τις ορέξεις του δυνατού.
Όταν οι Γαλάτες –Κέλτες( 390-387 π.Χ) πολιόρκησαν τη Ρώμη ζήτησαν λύτρα για να αποχωρήσουν. Οι Ρωμαίοι για να αποφύγουν την εισβολή και τη λεηλασία αναγκάστηκαν να διαπραγματευθούν ,αλλά επειδή προσπαθούσαν –λέει η ιστορία- να ζυγίσουν τα λύτρα λειψά ο αρχηγός των Γαλατών ο Βρένος έβγαλε το σπαθί του και ρίχνοντας το στην πλάστιγγα αναφώνησε “vae victis”δηλαδή αλλοίμονο στους νικημένους .Θέλοντας προφανώς να δηλώσει ότι ο νικητής βάζει τους όρους.
Από θέση ισχύος και με τις πλάτες τις Αμερικής να τη στηρίζουν η Τουρκία. Χώρια που και η Ευρώπη δε θέλει ουσιαστικά, να εγγυηθεί τα σύνορά μας, ως σύνορα της Ευρώπης, όπως και είναι και θα έλυνε το οικονομικό μας πρόβλημα αφαιρώντας μας το βάρος των εξοπλισμών που έχει καταντήσει βραχνάς-
Η Τουρκία καμώνεται το λιοντάρι που βρυχάται και γράφει συμφωνίες και νουθεσίες στα παλιά της παπούτσια.
-Για πόσο;
Η ιστορία δείχνει ότι η πολλή υπεροψία πάντοτε έβλαψε αυτούς που νόμισαν πως είχαν τη δύναμή ώσπου κατάλαβαν την ανοησία τους. Ισχύει πάντα το γνωστό : Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι !
Ψυχραιμία αδέρφια. Βγάλαμε πέρα μια κατοχή και δε θα καβαντζάρουμε τώρα .Βρε ουστ Μεμέτηδες
Σταυρος Ιντζεγιάννης