Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Γνωμη 27/8/13



                                                 ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
  ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ  ΣΟΥΡΤΙΝΑ



   Στην πλαζ η ιστορία με 38ο υπό σκιάν –λέει το μετεωρολογικό 40ο και βάλε υπολογίζουμε εμείς. Φλέγεται ο τόπος. Φλέγονται τα κορμιά. Στο πυρ το εξώτερον οι επιθυμίες , φάτε μάτια…!

   Στου γιαλού τα  βοτσαλάκια αδιαχώρητο. Ξαπλωμένες μπρούμυτα, άλλες ανάσκελα, άλλες στο περιπατητό σα κανουν επίδειξη σε πασαρέλα και μερικές με το φραπεδάκι στο χέρι (εθνικό ποτό του Έλληνα που σνομπάρει τον βαρύ γλυκό σε χοντρό φλιτζάνι με τρεις φουσκάλες ) σα να κάνει διαφήμιση του καφέ. Η καφεϊνη –λένε – διεγείρει τις αισθήσεις , βοηθά την πέψη και συντείνει στον σχηματισμό ερωτικών  παραστάσεων. Παραισθησιογόνο του σεξ!!!

   Κόκκινη η πετσέτα, άσπρο το μαγιό, σοκολάτα αυτές. Το πλατύγυρο καπέλο  κρύβει τα πρόσωπα, τα γυαλιά κρύβουν τα μάτια .Τα στριγκ δεν κρύβουν τίποτε. Θυμάστε τη διαφήμιση «φοράει μόνο κούπερτον»

   Καθαρίζει τα γυαλιά ο παππούς. «πρέπει να πάω στον οφθαλμίατρο να μου αλλάξει φακούς!»

   -Σιγά μη σου δώσει κιάλια!

    Αδύνατο να τα προλάβεις όλα. Κοιτάς δεξιά, χάνεις τα αριστερά. Κοιτάς αριστερά σου ξεφεύγουν τα δεξιά. Κοιτάς δίπλα σου και βλέπεις τη…Μαριάνθη σου. Άσε που σου βγαίνει και από πάνω «Κι εγώ να φόραγα τέτοιο μαγιό έτσι θα`μουνα.

  -Θεός φυλάξει. Ιησους Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά

  Σε απόσταση αναπνοής ένας κορίτσαρος σωστός γενίτσαρος -που λέει το άσμα. Βγάζει αργά τα σαντάλια της , βγάζει πολύ πιο αργά-μελετημένα τη μπλούζα της. Ρίχνει μια ματιά  να βεβαιωθεί ότι τη βλέπουν ( στην εποχή μου κάτι συμμαθήτριες  προσπαθούσαν να βεβαιωθούν ότι ΔΕΝ τις βλέπουν) και μετά βγάζει το ρολογάκι της.

Και μετά τα γυαλιά της  

  -Και μετά και μετά;

  Μετά  ρίχνει μια ματιά να σιγουρευτεί ότι τη κοιτάζουν, τη θαυμάζουν, την ορέγονται και φραπ ξεσφίγγει τη ζώνη και πέφτει μονοκόμματο το παντελόνι της!!!

  Αίσθηση. Μέγας ει Κύριε, τι έφτιαχνες  όταν είχες τα κέφια σου!!!

 Σκύβει να βγάλει από την τσάντα το αντηλιακό της .Διάσταση των ποδών έκταση των χειρών επίκυψη.

   Οργίζεται η σύζυγος δίπλα και μας στήνει στο εκτελεστικό απόσπασμα της γυναικείας περιφρόνησης.

 -Ντροπή σας !

  Τι λες αγάπη μου. Άλλοι πληρώνουν ακριβά για να δουν στρπ τιζ κι εδώ που σου προσφέρεται δωρεάν !

   Ωστόσο το θέαμα εξελίσσεται. Η νεαρά ρίχνει βλέμμα τριγύρω να βρει κάθισμα ή ξαπλώστρα. Ξανά επίκυψη. Πιο βαθειά να φορέσει τα παπούτσια του μπάνιου. Να ανασύρει  από τη τσάντα της τις κρέμες .Να βγάλει  την πετσέτα .Να ξαπλώσει.

  Σιγά καλέ μου σιγά .Σιγά και ταπεινά!

  Αλείβεται με λάδι, με κρέμα, με… σαντιγύ σα να σου λέει δοκίμασε βρε!     

  Ε λοιπόν θα το πιστέψετε  δεν ενδιαφέρεται κανείς.Ούτε ένας νεαρός δεν ανταποκρίνεται στην πρόκληση του θηλυκού που ακκίζεται, που επιδεικνύεται, που προσπαθεί να ξεσηκώσει επιθυμίες. Που δολώνει να  αιχμαλωτίσει  στο δόκανό της αρσενικά βλέμματα. Η εποχή που κάναμε πως διαβάζουμε εφημερίδα , ενώ κρυφοκοιτάζαμε να δούμε δυο εκατοστά γυναικεία σάρκα, λίγο πιο πάνω από το γόνατο, τελείωσε.

  -Τι θα πάρετε  στήθος η μπούτι ρώταγε με σημασία ο σερβιτόρος.

  Οι νέοι της εποχής μας είναι ή χορτάτοι ή ανέραστοι. Μπορεί να είναι και γκέυ. Βλέπετε παίζει και αυτό. Όπως πάμε θα κρεμάμε στο στήθος ή στο σακάκι  σήμα ,αρσενικός ορθόδοξος!!!

   Ακταίον μπιτς. Η γιαγιά έκανε μπάνιο με το μισοφόρι της. Η μαμά με ολόσωμο και η κόρη  με το μπικίνι της. Η εγγονή  με ένα κορδόνι στη μέση όλο κι όλο. Το γυμνόν και χάριν έχει!

  Ωστόσο οι μόνοι που κοιτάμε  είμαστε κάποιοι της …παλαιάς φρουράς  που αγωνιζόμαστε να περισώσουμε ό,τι απόμεινε από το γόητρο του αρσενικού κυνηγού. Πίνουμε το ουζάκι μας  συντροφιά με το έτερον ήμισυ ή μάλλον με τα έτερα… τρία τέταρτα. Κοιτάμε μια τη… «σοκολάτα!» μπροστά μας και μια  ένα άσπρο πανάκι στο βάθος του ορίζοντα που χάνετε σιγά –σιγά, όμοια καθώς χάθηκαν και τα νιάτα μας  κι απομείναμε να θαυμάζουμε ένα στριπ τιζ στην πλαζ το μόνο που απόμεινε σαν καλοκαιρινή σουρτίνα  σε  ένα αποχαιρετιστήριο μιας κάποτε –τω καιρώ εκείνω- εποχής.

               Σταύρος Ιντζεγιαννης

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Εκκλησιολόγος 21-8-13



                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ  
    ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΗΣ

   Την Θεοτόκον και μητέραν του Θεού ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.
   Το`χει τάμα από τα νιάτα της ν` ανεβαίνει κάθε Δεκαπενταύγουστο στο μοναστήρι της Γηροκομίτισσας, ξυπόλυτη όλον τον δρόμο από την Αγία Σοφία σχεδόν  μέχρι πάνω, να προσκυνήσει, να προσευχηθεί και να νοιώσει ως τα βάθη της ψυχής της εκείνο το «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες..»σα να θέλει να βρεθεί κοντά τους εκείνη την υπεραγία στιγμή στο «κηδεύσατε μου το σώμα…»
   Το `χει τάμα και πάει κάθε χρόνο –άσχετο που κάθε φορά για δυο μέρες τα πόδια της φουσκαλιασμένα την κρατάνε σε μια καρέκλα αδύνατο να περπατήσει.
   Ωστόσο δεν είναι που τα χρόνια βαραίνουν όσο και να πεις, είναι που φέτος, ένα διάστρεμμα λίγες μέρες πριν, με το πόδι πια σε νάρθηκα – για τρεις εβδομάδες λένε οι γιατροί- κάτι σαν ελαστική μπότα,
 δυσκολεύεται ακόμη και στις δουλειές του σπιτιού.
     Φιλική η οικογένεια, δική μας πες, μάταια προσπαθούμε να την αποτρέψουμε από την προσκυνηματική της οδοιπορία, μ` όλο που ξέρουμε πως είναι αδύνατο –συνήθεια κάπου 40 και περισσότερα χρόνια τώρα-να κρατηθεί.
  -Θα πάω – λέει.
   -Τουλάχιστον να έρθω μαζί σου –λέει ο φίλος μου. Να σε βοηθήσω, αν  δυσκολευτείς να  σε πάρω με το αμάξι.
   -Όχι. Δε χρειάζομαι βοήθεια. Θα με βοηθήσει η Παναγία όπως κάθε χρόνο. Γιατί να μου αρνηθεί την βοήθειά της φέτος; Μόνη θα πάω, επιμένει
  Επικαλούμαστε το γιατρό που το ξεκαθάρισε: Να μη το κουράσετε για να μη πάθετε χειρότερα. Θα ήθελε να πει «στην ηλικία σας» αλλά φρονίμως ποιών το κατάπιε. Που να τολμήσει να της πει ότι μετράει σχεδόν 6,5 δεκαετίες!
  Θύμισα στο φίλο μου αυτό που μας έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου και θείος του.
   Να θυμάστε έλεγε τρία πράγματα αν θέλετε να ζήσετε ευτυχισμένη  ζωή με τη γυναίκα σας . Πρώτον : Ότι και να πείτε, όσο και να προσπαθήσετε να της εξηγήσετε, ό τελευταίος λόγος θα είναι πάντα δικός της..
Δεύτερον: Δεν αρκεί να έχετε δίκιο. Πρέπει και να την αφήσετε να νομίζει ότι το δίκιο είναι δικό της και τρίτον το και σπουδαιότερο μη κάνετε το λάθος να της θυμίσετε την ηλικία της.: Θα σας κάνει εχθρό της. Οι γυναίκες συγχωρούν πολλά αλλά σε καμία περίπτωση δε συγχωρούν τον…χρόνο. Βρίσκονται σε διαρκή διένεξη μαζί του.
 Και επειδή «Αιρετικόν μετά πρώτην και δευτέραν παρησίαν παραιτού» το μόνο που έμενε  να κάνουμε ήταν να την παρακολουθούμε  αθέατοι από μακριά προσευχόμενοι στη Χάρη Της «Μήτηρ  του Θεού φυλαξον την υπό την σκέπην Σου »
 -Και πήγε;
 -Ναι πήγε. Ξεκίνησε σχεδόν έξη το πρωί– νύχτα ακόμη- ξυπόλητη και έφτασε με μιαν ανάσα στο Γηροκομειό, να συρθεί γονατιστή ως την εικόνα της και κλαίγοντας να παρακαλεστεί –να προσευχηθεί για όλους μας. Εκείνο το «την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθι μι…»
   Ποια δύναμη είναι αυτή που στερεώνει τον άνθρωπο ώστε να  κάνει τα αδύνατα –δυνατά;
  Εάν έχετε πίστην ως κόκον σινάπεως-Είπε !Αυτή τεράστια, η καταλυτική δύναμη που κάνει τον άνθρωπο υπεράνθρωπο. Που σε βγάζει από τα συνηθισμένα  μέτρα και ερμηνεύει το εικόνα και ομοίωση του Θεού.
    Τη συναντήσαμε στο μοναστήρι –λαχανιασμένοι εμείς , σταματώντας κάθε λίγο να πάρουμε ανάσα, να κάνουμε καρδιά. Σταθήκαμε  δίπλα της , αλλά ούτε που μας ένοιωσε. Λες και βρισκόταν νοερά εκεί «Γεσθημανή το  χωριόν… όπου πάσαι των αγγέλων οι στρατιαί Αποστόλων η Δωδεκάς κηδεύνε το σώμα της Παρθένου ενώ ο Υιός  και θεός της παρελάμβανε  το πνεύμα της μητέρας του.
   Τη ζηλεύω είπα. Είναι ωραίο να μπορείς, έτσι απόλυτα, να πιστεύεις. Νοιώθεις δυνατός. Νοιώθεις έτοιμος να υπερνικήσεις όλα τα εμπόδια. Να ξεπεράσεις όλες σου τις φοβίες. Να διαλύσεις όλους σου τους δισταγμούς. Να ξεφύγεις από τις αμφιβολίες σου και πάνοπλος με τη θεϊκή δύναμη της πίστης να αλλάξεις ακόμη και τους φυσικούς νόμους
--------------------------------  
-Πως πάνε τα πόδια τη ρώτησα την επομένη, έτοιμος να τη  μαλώσω που δε μας άκουσε και πήγε σ` αυτή την κατάσταση ξυπόλυτη  τόσο δρόμο.
 -Α, μια χαρά, μου απάντησε. Κοίτα έβγαλα τον νάρθηκα και περπατάω ελεύθερα. Δε σας είπα ότι η Παναγιά η Γηροκομίτισσα θα βοηθήσει;
  Θεέ και Κύριε .Πράγματι. Έγιανε μέσα σε μια νύχτα
                   Σταύρος Ιντζεγιαννης
  
  
  

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013


                                                        Εν κατακλειδι

    ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ



  Το μπλακ άουτ στη Σαντορίνη σε μια περίοδο που ο τουρισμός -η ζωή του νησιού- βρίσκεται σε περίοδο αιχμής έφερε στην επικαιρότητα το πρόβλημα της τεχνολογίας που μπήκε  και καταδυναστεύει τη ζωή μας  με τα καλά και τα κακά της .Ζούμε ελεύθεροι πολιορκημένοι από την τεχνολογία

   Πιο εύκολη η  ζωή αλλά  αποδιοργανώνεται σε δευτερόλεπτα. Με ένα κλικ. Υπερφορτώθηκε  το δίκτυο!

 Περιμέναμε υπομονετικά για να πληρωθούμε τη σύνταξη όπου ξαφνικά το σύστημα έπεσε. Θα περιμένετε είπε η ταμίας, ας ελπίσουμε ότι δε θα αργήσει. Άργησε 48 λεπτά! Πιο εύκολες οι συναλλαγές αλλά ένας  διακόπτης που έπεσε  και το σύστημα αχρηστεύεται. Όσο πάει η ζωή μας εξαρτάται  από ένα κλικ!

   Στο φουλ τα κλιματιστικά. Κλείνουμε  πορτοπαράθυρα λες και είμαστε στο καταχείμωνο γιατί το κλιματιστικό – λέει-  σε θέλει διπλοαμπαρωμένο προκειμένου να δροσίσει την ατμόσφαιρα .Χώρια που τραβάμε και τις κουρτίνες  γιατί η τηλεόραση-άλλο μηχάνημα  κι αυτό -  θέλει τον κατάλληλο φωτισμό χώρου προκειμένου να αναδείξει τη λεμπερότητα των χρωμάτων  και να δεις σε όλη του την μεγαλοπρέπεια  το στήθος της  παρουσιάστριας  η οποία  το προβάλλει προκειμένου να μεταδοθεί η εκπομπή  κατά το ήχος και φως!!!

   Δεν είχε άδικο ο μπόμπιρας που βλέποντας το στήθος της κυρίας Μενεγάκη έβαλε της φωνές. Μαμά γάλα .Θέλω γάλα !!!

  Όπως και να΄χει αλλάξαμε από χρόνια τρόπο, ζωής. Καλύτερα-χειρότερα ποιος μπορεί να μετρήσει. Παλιά κατακαλόκαιρο καταβρέχαμε το πεζοδρόμιο και το δρόμο να κατακάτσει η σκόνη και οι «κυρίες της αυλής» βγάζανε τα σκαμνάκια και με τη βεντάλια στο χέρι –μερικές στις γειτονιές –και με τα νυχτικά αρχίζανε το κουτσομπολιό. Σήμερα το λένε …κοινωνικό σχόλιο !Και όχι περί δια κακίαν – που λέει η κυρά Σταματίνα του πάλαι ποτέ  παγοπώλη του κυρ-Θόδωρου-αλλά λόγω επειδή την κόρη της Αντριάνας του μανάβη την έφερε προχτές ξημερώματα μια χόντα (όλο προσόντα οδηγός και αμάξι που λέει η διαφήμιση)  και τη φίλαγε και τη ξαναφίλαγε πριν ξεκλειδώσει τρομάρα της και μπει στο σπίτι της.

     Ωραία εποχή  του… κατά Λουκάν. Μίζερη βέβαια για να πούμε την «πάσαν αλήθειαν» αλλά τουλάχιστον καθόμαστε με τις πόρτες ανοιχτές .Είχε τη  φυσική του δροσιά-όσοι δε ζούσαμε στα πολυώροφα μεγαθήρια που σου κλείνουν το αέρα πανταχόθεν και δε σου αφήνουν αδερφέ μου να δεις μια στάλα ουρανό να ξανοίξει η καρδούλα σου. Κλείνουμε πόρτες και παράθυρα με το αιρκοντίσιον στο φουλ και με το  ζάπινγκ πολεμάμε « ελεύθεροι πολιορκημένοι» να ξεγελάσουμε εαυτούς και αλλήλους ότι η τεχνολογία μας έκανε τη ζωή πιο εύκολη

   Δεν αντέχω τη ζέστη είπε η κόρη μου. Θα πάω να κάνω ένα ντους!

  Εμείς είχαμε ένα μεγάλο σιδερένιο βαρέλι στην αυλή  σκεπασμένο για να μένει καθαρό και βουτάγαμε ένα τσίγκινο κανάτι που υπήρχε γι αυτό τον λόγο  και βρεχόμαστε πατόκορφα να δροσιστούμε. Το καλοκαίρι ήταν  ζεματιστό από τον ήλιο και το χειμώνα…πάγος.

   Είπα πάγος και θυμήθηκα . Κάθε πρωί ο κυρ-Θόδωρος  ο παγοπώλης μοίραζε τον πάγο στη γειτονιά. Μισή κολώνα- μία κολώνα ή ένα τέταρτο για όσους είχαν μικρό ψυγείο. Μόλις είχαν βγει τα ψυγεία πάγου και αποστρατεύσαμε άρον- άρον το φανάρι (άλλοι το λέγανε κλούβα ) όπου συντηρούσαμε τα φαγητά  για να παίρνουν αέρα  αλλά και για το φόβο της γάτας. Εδώ είμαστε νηστικοί εμείς, θα ήταν χορτάτη αυτή;

   -Πήραμε ψυγείο πάγου – είχε καυχηθεί η Θάλεια του κυρ-Χρήστου του Δικαστικού.

 -Πάγου; Εμείς έχουμε ηλεκτρικό εδώ και δυο μήνες – καυχήθηκε η  Σταματίνα του κυρίου Χαράλαμπου του τραπεζικού.

 Ηλεκτρικό ψυγείο;

  Κάπως έτσι άρχισε το ένα μετά το άλλο να αλλάζει η οικοσκευή μας και το σπίτι από ανθρώπινη κατοικία μεταβλήθηκε σε συνεργείο.

  Ραδιόφωνο στην αρχή μετά ηχοσύνολο, τηλεόραση, ηλεκτρική σκούπα, ηλεκτρικό πλυντήριο. Στα αζήτητα πλέον η σκάφη.Πήραμε ηλεκτρική κουζίνα καταψύκτη , καφετιέρα άλλη για γαλλικό άλλη για εσπρέσσο  βραστήρα αποχυμωτή, Προ καιρού πήραμε και κλιματιστικό .Τι άλλο ηλεκτρικό μένει να πάρουμε αναρωτήθηκε η θεία.

 -Μια ηλεκτρική καρέκλα!!!

 Δεν πρόλαβε να αποσώσει τη κουβέντα της και ξαφνικά σβήσανε τα φώτα. Η ΔΕΗ είχε διακοπή. Υπερφορτώθηκε το δίκτυο. Ξανανοίξαμε τις πόρτες, καταβρέξαμε τη βεράντα και πιάσαμε τις βεντάλιες.

  Ένας διακόπτης  και αχρηστεύθηκε όλη η τεχνολογία. Ανάψαμε τα κεριά και τις λάμπες πετρελαίου και σε δευτερόλεπτα γυρίσαμε έναν αιώνα πίσω !  


                                  Σταυρος Ιντζεγιαννης














                                                                               Εν κατακλείδι
        ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ -2Ο

-        Κι εμείς οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ-
---------------------------
    Το 2009- τότε που υπήρχαν τα λεφτά !!!- πριν δηλαδή μας κόψουν  τις συντάξεις –εσχάτως απειλούν να μας κόψουν και τον βήχα-βρεθήκαμε στο Σάλτσμπουργκ να δούμε το σπίτι του Μότζαρτ δεν έχει και τίποτε άλλο η πόλη από αυτό το σπίτι ζει! Ξέρετε είναι εκείνες οι εκδρομές που σου τάζουν τον γύρο της Ευρώπης σε 11 ημέρες εκ των οποίων τις 4 τις περνάς στο καράβι  άλλες 4 στο λεωφορείο και τις υπόλοιπες 3 τη μια σου δείχνουν τη ρόδα στη Βιέννη, την άλλη σου δείχνουν τον πύργο του Άιφελ στο Παρίσι και την τρίτη το λιοντάρια που τρώγανε  στο κολοσαίο στη Ρώμη τους χριστιανούς .
 -Και ζουν ακόμη τα λιοντάρια;
 -Όχι βέβαια, αλλά έχουν τη φωτογραφία τους ,μπροστά στον Κερκ Ντάγκλας τότε που έπαιζε τον Σπάρτακο!!!
  Τα βράδια σου  δείχνουν σε βίντεο την αλλαγή της φρουράς  στο Βέλγιο και τη βασιλική οικογένεια της Σουηδίας.
   Στο Σάλτσμπουργκ λοιπόν, 23 πούλμαν αραδιασμένα περιμένανε στην ουρά για το σπίτι του Μότζαρτ όπου βλέπεις τα δύο βιολιά που είχε όταν ήταν παιδί, ένα πιάνο κομό-αν θυμάμαι-δυο τρεις χειρόγραφες παρτιτούρες και κάποια κουζινικά!!! της οικογένειας!
  Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες- μαζεύονται από τα πέρατα της γης να προσκυνήσουν το πνεύμα του Μότζαρτ
    Κι εμείς εδώ με το σπίτι του Παλαμά τι κάνουμε;
    Εμείς ;Οι τρεις στον καφενέ τσιγάρο πρέφα και καφέ  βρε δε βαριέσαι αδερφέ!!!
   Θα μπορούσε το σπίτι του ποιητή να γίνει πόλος έλξης από όλο τον κόσμο, προσκύνημα στην ποίηση και όχι μόνο στον Παλαμά. Πόλη της ποίησης όπου θα οργανωνόντανε ποιητικά βραδινά –μελέτες για το έργο του ποιητή και γενικά για την Ελληνική και διεθνή ποίηση. Όχι φεστιβάλ- άπαγε-γιορτή  πνευματικών αγώνων.
  Το 2005 το Νομαρχιακό Συμβούλιο πήρε απόφαση για να απαλλοτριωθεί ή να διασωθεί το σπίτι του Παλαμά ή οποία όμως έμεινε … απόφαση !!! Ήταν βλέπετε η εποχή που ο κ Σημίτης πρωθυπουργός ων ομολογούσε τη βουλή «Αυτή είναι η Ελλάδα κύριοι, τι να σας κάνω»Βέβαια δεν ήταν αυτή η Ελλάδα. Ήταν ΑΥΤΟΙ που διηύθυναν την Ελλάδα, για να ξέρουμε τι λέμε.
   Έκτοτε και ο Λεωνίδας Μαργαρίτης επανειλημμένα και εγώ και άλλοι πολλοί έχουμε γράψει και μιλήσει και φωνάξει για το σπίτι του Παλαμά. Αλλά η εξουσία «τυφλή  τα τ` ώττα τον τε νουν τα τ`όμματα» ( θυμάστε το συντακτικό ε ;) περί άλλων τυρβάζει.
  Τον Φλεβάρη -ενεστώτος  έτους που λέγαμε παλιά- ο Δήμος Πατρέων με τις πιέσεις του κ.Κ. Μπουρδούλη του προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου ο οποίος είναι  θιασώτης του Παλαμά έφτιαξε μιαν επιτροπή (Όταν θέλεις κάτι να το τρενάρεις φτιάξε μια επιτροπή= Γ. Παπανδρέου, ο προπάτωρ) στην οποία πρόεδρος είναι ο κ Βαφέας και στην οποία συμμετέχουν και ο πρόεδρος  του συλλόγου νέων καλλιτεχνών και ο γ. γραμματέας  και σε συνεχή επαφή με τους κληρονόμους του Γ. Βασιλόπουλου κίνησαν το θέμα το οποίο όμως κόλλησε ξανά στα γραφειοκρατικά του… «αυτή είναι η Ελλάδα !».
  Ήδη οι λύσεις είναι ή να ανταλλαγεί με κάποιο άλλο του Δήμου ( ο Δήμος έχει στη κατοχή του πάνω από 200 οικήματα, άλλα κληροδοτήματα . άλλα ερείπια και κάποια ΦΙΛΕΤΑ) λύση που τη δέχονται οι ιδιοκτήτες ή να αγοραστεί λύση που δεν τη δέχονται οι ιδιοκτήτες ή να το πάρει το Υπουργείο Πολιτισμού με όποιον τρόπο μπορεί.
   Ευτυχώς που βρέθηκαν κάποιοι ωραίοι τρελοί όπως ο Γιάννης ο Λιβαθινός ή ο Θ. Μαλλιάς και οι νέοι καλλιτέχνες και  φρόντισαν με χίλιους δυο αγώνες να φτιάξουν τη σκεπή για να μη καταρρεύσει από τη βροχή. Μόνο που η λύση έχει ημερομηνία λήξεως Τέλος Σεπτέμβρη. Μετά; Την άνοιξη έχουμε Δημοτικές εκλογές. Πάλι από την αρχή;
   Και η εξουσία; Ο Δήμος , η Περιφέρεια, το Υπουργείο Πολιτισμού; Οι βουλευτές; Τι κάνουν θα πείτε.
   Το ρεζουμέ από ό,τι κατάλαβα ήταν: Δεν ξέρουν από Παλαμά οι άνθρωποι και τι μπορεί  να επωφεληθεί η πόλη. Εδώ δεν ξέρουν ούτε από οικονομία που  σπούδασαν στο Κέμπριτζ ή στο Χάρβαρντ - τζάμπα τα λεφτά του μπαμπά τους (δι ο και πάμε κατά διαβόλου)- για Παλαμά θα ενδιαφέρονται;
                             Σταύρος Ιντζεγιανης






                                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
      (Παλαμάς-1859-1943)
 
        Το σπίτι που γεννήθηκα κι ας το πατούν οι ξένοι
         στοιχειό και σαν απάτητο με ζει και με προσμένει
      Ναι ποιητή. Σε προσμένει 150 χρόνια  από τότε που το 1867 παιδάκι  οχτάχρονο ορφανεμένο πρόωρα  κι από τους δυο γονείς σου  έφυγες για το Μεσολόγγι- Τη θάλασσα εκεί τη ρηχή και την ήμερη, τη θάλασσα εκεί την πλατειά τη μεγάλη- και δεν ξανάρθες  από τότε.
  Κι ας φωνάζουμε. Κι ας παρακαλούμε. Κι ας ζητιανεύουμε μερικά ψίχουλα. Ν` αγορασθεί από τους τωρινούς ιδιοκτήτες του κληρονόμους –αν δεν κάνω λάθος- του άλλοτε –αξέχαστου κι αυτού φαρμακοποιού –του Γεωργίου Βασιλόπουλου.
  Ο Βασιλόπουλος ήταν φαρμακοποιός στην κυριολεξία –ποιώ φάρμακα-και όχι λίγες φορές έφτιαχνε τις συνταγές. Ζύγιζε τα διάφορα συστατικά   σε μια ζυγαριά γραμμαρίων και τα έτριβε σε ένα πορσελάνινο δοχείο-γουδί- με ένα μικρό  από το ίδιο υλικό κι αυτό-γουδοχέρι. Άσε που πολλές φορές του έδειχνες την πληγή κι αυτός σου έφτιαχνε τη κατάλληλη αλοιφή που σε γιάτρευε αμέσως !
    Και χρειάσθηκε η ιδιωτική πρωτοβουλία –κι ας φώναζε η Αλέκα το κράτος και το κράτος!!!-του Συλλόγου των Νέων Καλλιτεχνών( πρόεδρος ο Θεόδωρος Μαλλιάς, Γ. Γραμματέας ο Γιάννης Λιβαθινός) που πήραν την υπόθεση στα χέρια τους και κάνανε το αγώνα –προσωπικό τους αγώνα και το βάλανε στοίχημα -καθώς λέμε να γίνει το σπίτι του Παλαμά-σπίτι της Πάτρας.
   Σε πρώτη φάση πήραν τα κλειδιά –με χίλια παρακάλιο και χίλιες δυο εγγυήσεις-από τους κληρονόμους για να το επισκευάσουν –συντηρήσουν –να το σώσουν που κατέρρεε με τη σκεπή του  σχεδόν ανύπαρκτη από τη βροχή και τον χρόνο που τη σκέβρωσε.
   Και σημάνανε συναγερμό-χτύπησαν πόρτες και καρδιές- και ξεσηκώσανε κόσμο και άρχισαν με προσωπική εργασία πολλές φορές, αλλά και με τη  βοήθεια ειδικών που ξέρανε από αυτή τη δουλειά και προσφέρθηκε  πρόθυμα η μαστοράντζα που μπορεί και να μην ήξερε για Παλαμά , που μπορεί και να αγνοούσε για ποιο μέγεθος , για ποιον γίγαντα μιλάμε-και βοήθησε και βοηθά  δωρεάν(!!!)γιατί οι απλοί άνθρωποι – ό Έλληνας λαός- έχουν ευαισθησίες που δεν τις έχει η εξουσία!
  Και βάλθηκαν να σώσουν το σπίτι του Παλαμά που ρήμαζε (ντροπή της Πάτρας.) και τους πρέπει ένα μεγάλο, ένα γιγαντιαίο  μπράβο, γιατί τόλμησαν αυτό που είχε χρέος  να κάνει το κράτος ( ποιο κράτος;)ο Δήμος ( ποιος Δήμος ;) το Υπουργείο Πολιτισμού (ποιο Υπουργείο Πολιτισμού;) οι βουλευτές της Πάτρας ( ποιοι βουλευτές;).Όλοι αυτοί που μοιράζουν εκατομμύρια – εκατομμυρίων για ποδοσφαιρικά  σωματεία  κι έχει καταντήσει το ποδόσφαιρο όπως κατάντησε και σε αμφιλεγόμενα φεστιβάλια  και πολιτιστικά δρώμενα (!!!) διότι εκεί έχει καθώς φαίνεται …ψωμί!!!
   Προ μερικών ημερών ο κ Πρωθυπουργός  εγκαινίασε στην Αθήνα το σπίτι του Πολιτισμού –μεγάλο έργο και εύγε-αλλά κύριε Πρωθυπουργέ- εκ Πελοπονήσου κι εσύ –χάθηκαν και μερικά ψίχουλα για το σπίτι του Παλαμά- ο οποίος μάλιστα υπήρξε και επιστήθιος φίλος της αδελφής της γιαγιάς σου, της Πηνελόπης Δέλτα-
 Και χρειάστηκε να πάρει στα χέρια του την υπόθεση ένας σύλλογος με ευαισθησίες, ο Σύλλογος νέων Καλλιτεχνών για να σώσει από τη φθορά  το Σπίτι του Ποιητή που μπορεί να γίνει τόπος προσκυνήματος του πνευματικού κόσμου και όχι μόνο Ελλήνων αλλά διεθνώς, μια και παντού υπάρχουν Παλαμιστές που θα ερχότανε εδώ να μιλήσουν να απαγγείλουν να προσφέρουν σπονδή στο πνεύμα και την ποίηση.
  Και βρέθηκαν ευτυχώς άνθρωποι πρόθυμοι και συγκινήθηκαν και προσφέρανε. Γράφω τα ονόματά τους γιατί τους πρέπει ένα μπράβο:   
  Πρόσφεραν: οι Ζαχαρόπουλος Βέρρας την μεταλλικό σκελετό. Οι Φούρας –Μεσσαλάς  την ξυλοκατασκευή της  σκεπής. Ο Ανδριόπουλος Ηλίας την θερμαντική κάλυψη .ο Μπαράκος Διαμαντής  τα είδη κιγκαλερίας. Ο Αντώνιος Χατζηιωάννου  οικοδομικά υλικά. Κι ακόμη έσπευσαν να προσφέρουν  βοήθεια ο Δικηγορικός Σύλλογος Πατρών. Ο Ιατρικός Σύλλογος Πατρών ,η ΕΛΜΕ Αχαίας ,Ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών. Η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Το επιμελητήριο Αχαϊας κι ακόμη ο πανταχού παρών και ιδιαίτερα ευαίσθητος στα πολιτιστικά φωτογράφος της Πάτρας Ο Παναγιώτης Ανθόπουλος και η κόρη του Ελισάβετ  πρόσφεραν το πολύτιμο ιστορικό αρχείο της ιστορία του σπιτιού και της ανακατασκευής του.
  Και το Κράτος, θα ρωτήσετε ; ο Δήμος, οι Βουλευτές; Αλλά γι αυτούς την επομένη Δευτέρα διότι η στήλη που μεγάλωσε και γέρασε διαβάζοντας και μιλώντας για Παλαμά δε μασάει λόγια.
               Σταύρος Ιντζεγιαννης
                        


  































   


                                            ΚΑΘ ΟΔΟΝ  
    ΤΟ ΤΑΜΑ ΤΗΣ

   Την Θεοτόκον και μητέραν του Θεού ύμνοις τιμώντες μεγαλύνομεν.
   Το`χει τάμα από τα νιάτα της ν` ανεβαίνει κάθε Δεκαπενταύγουστο στο μοναστήρι της Γηροκομίτισσας, ξυπόλυτη όλον τον δρόμο από την Αγία Σοφία σχεδόν  μέχρι πάνω, να προσκυνήσει, να προσευχηθεί και να νοιώσει ως τα βάθη της ψυχής της εκείνο το «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες..»σα να θέλει να βρεθεί κοντά τους εκείνη την υπεραγία στιγμή στο «κηδεύσατε μου το σώμα…»
   Το `χει τάμα και πάει κάθε χρόνο –άσχετο που κάθε φορά για δυο μέρες τα πόδια της φουσκαλιασμένα την κρατάνε σε μια καρέκλα αδύνατο να περπατήσει.
   Ωστόσο δεν είναι που τα χρόνια βαραίνουν όσο και να πεις, είναι που φέτος, ένα διάστρεμμα λίγες μέρες πριν, με το πόδι πια σε νάρθηκα – για τρεις εβδομάδες λένε οι γιατροί- κάτι σαν ελαστική μπότα,
 δυσκολεύεται ακόμη και στις δουλειές του σπιτιού.
     Φιλική η οικογένεια, δική μας πες, μάταια προσπαθούμε να την αποτρέψουμε από την προσκυνηματική της οδοιπορία, μ` όλο που ξέρουμε πως είναι αδύνατο –συνήθεια κάπου 40 και περισσότερα χρόνια τώρα-να κρατηθεί.
  -Θα πάω – λέει.
   -Τουλάχιστον να έρθω μαζί σου –λέει ο φίλος μου. Να σε βοηθήσω, αν  δυσκολευτείς να  σε πάρω με το αμάξι.
   -Όχι. Δε χρειάζομαι βοήθεια. Θα με βοηθήσει η Παναγία όπως κάθε χρόνο. Γιατί να μου αρνηθεί την βοήθειά της φέτος; Μόνη θα πάω, επιμένει
  Επικαλούμαστε το γιατρό που το ξεκαθάρισε: Να μη το κουράσετε για να μη πάθετε χειρότερα. Θα ήθελε να πει «στην ηλικία σας» αλλά φρονίμως ποιών το κατάπιε. Που να τολμήσει να της πει ότι μετράει σχεδόν 6,5 δεκαετίες!
  Θύμισα στο φίλο μου αυτό που μας έλεγε ο συχωρεμένος ο πατέρας μου και θείος του.
   Να θυμάστε έλεγε τρία πράγματα αν θέλετε να ζήσετε ευτυχισμένη  ζωή με τη γυναίκα σας . Πρώτον : Ότι και να πείτε, όσο και να προσπαθήσετε να της εξηγήσετε, ό τελευταίος λόγος θα είναι πάντα δικός της..
Δεύτερον: Δεν αρκεί να έχετε δίκιο. Πρέπει και να την αφήσετε να νομίζει ότι το δίκιο είναι δικό της και τρίτον το και σπουδαιότερο μη κάνετε το λάθος να της θυμίσετε την ηλικία της.: Θα σας κάνει εχθρό της. Οι γυναίκες συγχωρούν πολλά αλλά σε καμία περίπτωση δε συγχωρούν τον…χρόνο. Βρίσκονται σε διαρκή διένεξη μαζί του.
 Και επειδή «Αιρετικόν μετά πρώτην και δευτέραν παρησίαν παραιτού» το μόνο που έμενε  να κάνουμε ήταν να την παρακολουθούμε  αθέατοι από μακριά προσευχόμενοι στη Χάρη Της «Μήτηρ  του Θεού φυλαξον την υπό την σκέπην Σου »
 -Και πήγε;
 -Ναι πήγε. Ξεκίνησε σχεδόν έξη το πρωί– νύχτα ακόμη- ξυπόλητη και έφτασε με μιαν ανάσα στο Γηροκομειό, να συρθεί γονατιστή ως την εικόνα της και κλαίγοντας να παρακαλεστεί –να προσευχηθεί για όλους μας. Εκείνο το «την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατήθι μι…»
   Ποια δύναμη είναι αυτή που στερεώνει τον άνθρωπο ώστε να  κάνει τα αδύνατα –δυνατά;
  Εάν έχετε πίστην ως κόκον σινάπεως-Είπε !Αυτή τεράστια, η καταλυτική δύναμη που κάνει τον άνθρωπο υπεράνθρωπο. Που σε βγάζει από τα συνηθισμένα  μέτρα και ερμηνεύει το εικόνα και ομοίωση του Θεού.
    Τη συναντήσαμε στο μοναστήρι –λαχανιασμένοι εμείς , σταματώντας κάθε λίγο να πάρουμε ανάσα, να κάνουμε καρδιά. Σταθήκαμε  δίπλα της , αλλά ούτε που μας ένοιωσε. Λες και βρισκόταν νοερά εκεί «Γεσθημανή το  χωριόν… όπου πάσαι των αγγέλων οι στρατιαί Αποστόλων η Δωδεκάς κηδεύνε το σώμα της Παρθένου ενώ ο Υιός  και θεός της παρελάμβανε  το πνεύμα της μητέρας του.
   Τη ζηλεύω είπα. Είναι ωραίο να μπορείς, έτσι απόλυτα, να πιστεύεις. Νοιώθεις δυνατός. Νοιώθεις έτοιμος να υπερνικήσεις όλα τα εμπόδια. Να ξεπεράσεις όλες σου τις φοβίες. Να διαλύσεις όλους σου τους δισταγμούς. Να ξεφύγεις από τις αμφιβολίες σου και πάνοπλος με τη θεϊκή δύναμη της πίστης να αλλάξεις ακόμη και τους φυσικούς νόμους
--------------------------------  
-Πως πάνε τα πόδια τη ρώτησα την επομένη, έτοιμος να τη  μαλώσω που δε μας άκουσε και πήγε σ` αυτή την κατάσταση ξυπόλυτη  τόσο δρόμο.
 -Α, μια χαρά, μου απάντησε. Κοίτα έβγαλα τον νάρθηκα και περπατάω ελεύθερα. Δε σας είπα ότι η Παναγιά η Γηροκομίτισσα θα βοηθήσει;
  Θεέ και Κύριε .Πράγματι. Έγιανε μέσα σε μια νύχτα
                   Σταύρος Ιντζεγιαννης