Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

ΓΝΩΜΗ 24,3/14



                                                          ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
      25η ΜΑΡΤΙΟΥ

     Με μεγαλοπρέπεια και σε κλίμα εθνικής υπερηφάνειας με παρελάσεις, σημαιοστολισμούς και… προεκλογικούς λόγους  γιορτάζει αύριο η Ελλάδα την εθνική μας εορτή. Την απελευθέρωση μας από τον Τουρκικό ζυγό και την ανεξαρτησία  μας από τους ξένους δυνάστες οι οποίοι τετρακόσια  χρόνια μας είχαν καθίσει στον σβέρκο και κάνανε το περίφημο παιδομάζωμα που πήρε τα παιδιά και τα έκανε γενίτσαρους στην Ευρώπη, όπου τα υποχρέωσε να σπουδάσουν στο Χάρβαρντ, το Καίμπριτζ ή του Ι.Μ.Τ για  να γυρίσουν να σώσουν την πατρίδα. Οι σπουδαιότερο από τους οποίους είναι ο Αντώνης, ο Βαγγέλης, ο Γιωργάκης και ο Κώστας Καραμανλής και άλλοι πολλοί, οι επονομαζόμενοι κηπουροί διότι σπούδασαν στην Ανωτάτη Πολιτική Σχολή Κηπουρών της δυναστείας Παπανδρέου!
    Όπως ομολογούν όλοι, ο αγώνας της ανεξαρτησίας  που απολαμβάνουμε σήμερα εμείς ( για τα παιδιά μας αύριο δεν είναι σίγουρο) δεν θα είχε κατορθωθεί αν δεν υπήρχαν τα  δύο σπουδαία γεγονότα που συνέβαλαν στην ευόδωση του αγώνα.
   Από τη μια μεριά οι αρματολοί και οι κλέφτες οι οποίοι χάρη στην στρατιωτική τους ευφυΐα, την αγωνιστικότητα, τη φιλοπατρία τους  και τον ηρωισμό τους  συγκέντρωσαν γύρω τους, τους επαναστατημένους Έλληνες και τους ενέπνευσαν την ιδέα της λευτεριάς. Οι σπουδαιότεροι κλεφτοκαπεταναίοι  καθώς μαθαίνουμε από τα βιβλία ήταν ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μάρκο Μπότσαρης, ο Τσοχατζόπουλος, ο Ζήδρας και πολλοί άλλοι που ακόμη παραμένουν άγνωστοι και δεν έχουν ανευρεθεί, προκειμένου τα ονόματά τους να χαραχθούν στην πλακά μπροστά  στον άγνωστο στρατιώτη ή στην πλατεία Κολωνακίου. Και οι οποίοι έδρασαν ως γνωστόν στα αρματολίκια των Αγράφων , της Πίνδου , της Ρούμελης, του Ελληνικού Δημοσίου και του Υπουργείου Αμύνης, της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου  και άλλων υπηρεσιών και ΔΕΚΟ     
   Όπως είναι γνωστό ο αγώνας της ανεξαρτησίας άρχισε με το υπόμνημα που έστειλε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ( καμία συγγένεια με τον Γερμανό που έχει τα κινητά) και που άρχιζε …"Ημείς, το Ελληνικόν Έθνος των Χριστιανών, βλέποντες ότι μας καταφρονεί το Οθωμανικόν γένος και σκοπεύει τον όλεθρον εναντίον μας,, απεφασίσαμεν σταθερώς ή να αποθάνωμεν όλοι ή να ελευθερωθώμεν. Και τούτου ένεκα, βαστούμε τα όπλα εις χείρας, ζητούντες τα δικαιώματά μας.
  Και με το λάβαρο που ύψωσε  ο Αλέξης Τσίπρας όταν όρκισε τα παλικάρια στην πλατεία Κουμουνδούρου  απειλώντας να φύγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να σταματήσει τις πληρωμές των δανείων που τρομοκράτησε τους Ευρωπαίους και  οι οποίοι ύστερα από αυτό, βοήθησαν αποφασιστικά  στο να απελευθερωθούμε από τον Οθωμανικό ζυγό ώστε  να γιορτάσουμε αύριο την Εθνική μας ανεξαρτησία .
   Στον αγώνα αυτόν, συνέβαλε ιδιαίτερα, το φιλελληνικό κίνημα που είχε αναπτυχθεί  από το 1770 στην Ευρώπη χάρη στον Ρήγα Φεραίο, στον Χριστόφορο Περαιβό, τον Αδαμάντιο Κοραή , τον Ευγένιο Βουλγαρη την κυρία Μερκελ, τον Σόιμπλε  τον Ολι Ρεν τον Φρανσουά Ολάν και το Δ.Ν.Τ οι οποίοι δέχθηκαν να μας χαρίσουν μερικά δις ( οι κακές γλώσσες  του ΣΥΡΙΖΑ λένε  ότι μας τα έδωσαν με το αζημίωτο αλλά μάλλον πρόκειται για αντιπολίτευση ) ενώ σημαντικό ρόλο έπαιξε η λίστα της κυρίας Λαγκάρντ η οποία δυστυχώς  χάθηκε στην μεταφορά και έτσι η ανεξαρτησία μας από τον Τουρκικό ζυγό άργησε 367 χρόνια,10 μήνες ,22 ημέρες, μερικά λεπτά και κάτι δευτερόλεπτα. 
    Μεγάλοι φιλέλληνες υπήρξαν όπως μαθαίναμε από τη ιστορία πριν την ξαναγράψει η κυρία Ρεπόυση (η οποία αμφισβητεί το αν έγινε επανάσταση και επιμένει ότι ήταν διαδήλωση διαμαρτυρίας του ΠΑΜΕ) ήταν ο Λόρδος Βύρων , ο λόρδος Κάνιγκ ο Ιάκωβος Μάγερ ο Τόμσεν  επί κεφαλής της Τρόικας  και ο Τρισέ που έδιωξαν τους Τούρκους στη κόκκινη μηλιά και ζούμε εμείς ελεύθεροι  και μάλιστα παίρνουμε και δανεικά από τις τράπεζες, για να πηγαίνουμε  εκδρομή η να παντρεύουμε τα παιδιά μας με κόκκινα χαλιά και 500 καλεσμένους  και τα οποία  δανεικά θα αναγκαστούν να  μας τα χαρίσουν, διότι όπως έξηγεί  ο Λαφαζάνης  τόσα σπίτια που έχουν κατασχέσει τι θα τα κάνουν; Θα αναγκαστούν να μας τα ξαναπουλήσουν για μια δεκάρα πάλι με δάνεια που θα μας δώσουν ξανά οι ίδιοι και ούτω καθ` εξής. Κατόπιν τούτου αύριο θα εορτάσουμε την Εθνική μας ανεξαρτησία και αναφωνούμεν με υπερηφάνεια :Ζήτω η αιωνία Ελλάς. Ζήτω το 1821.
Ζήτω οι κλεφτοκαπεταναίοι  μας !!!    

                       Σταύρος Ιντζεγιάννης

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 15-3-14



                                                     Καθ οδόν       
 
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ
 
    Πόσο κοστίζει η ζωή
    στη Δύση στην Ανατολή ;
    Στη Δύση μια θαλασσοταραχή
    Μια σφαίρα μόνο στην Ανατολή
    ------------
     Επτά νεκροί μεταξύ των οποίων 2 παιδιά είναι ο θλιβερός  απολογισμός του ναυαγίου, ανοικτά της Μυτιλήνης, όταν  ανετράπη  λόγω της επικρατούσης θαλασσοταραχής, η  βάρκα που τους μετέφερε. Για λαθρομετανάστες  ο λόγος που προσπαθούσαν να  μπουν στην Ελλάδα και εγκαταλειφθήκαν στην τύχη τους- όπως συμβαίνει συνήθως-μόλις  μπήκαν στα Ελληνικά νερά, προερχόμενοι από πού αλλού; Από την «καλή μας γείτονα !» Τουρκία .
    Θέμα ρουτίνας θα πείτε. Καθημερινά κάποιος  ή κάποιοι λαθρομετανάστες πνίγονται στα γαλάζια νερά του Αιγαίου που τείνει να μετατραπεί σε υγρό τάφο μεταναστών, καθώς εγκαταλείπονται στην τύχη τους, από τους δουλέμπορους που  τους μεταφέρουν.
    -Ρουτίνα;
    Είναι η ανθρώπινη ζωή  ένα αντικείμενο που υπόκειται στη λογική της ρουτίνας ; Του συνηθισμένου; Του ανάξιου να ασχοληθείς ; Ένας άνθρωπος λευκός , μαύρος, κίτρινος , άνδρας, γυναίκα, Ευρωπαίος Αμερικανός, Ασιάτης, παιδί, έφηβος ή ηλικιωμένος ένα πλάσμα  Θεού που ζει κινείται υπάρχει με τη συγκατάθεση του Υψίστου και να αντιμετωπίζεται η ζωή ή ο θάνατός του σαν μια υπόθεση άνευ σημασίας; Σαν ρουτίνα !
    Δυσκολεύομαι να συναινέσω . Δυσκολεύομαι να συμφωνήσω  με τον φίλο, που διαβάζοντας την είδηση στον πρωινό καφέ μας, υπογράμμισε με κάποια δόση δυσφορίας «ωχ αδερφέ είναι είδηση κι αυτή. Καθημερινά οι δουλέμποροι μεταφέρουν και μάλιστα έναντι πανάκριβου κομίστρου κάποιους φτωχοδιάβολους που προσπαθούν να  ζήσουν»
  -Ναι να ζήσουν. Κι αυτό είναι που κάνει την κάθε περίπτωση ξεχωριστή, γιατί ο κάθε άνθρωπος είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Είναι δημιούργημα του Θεού, δεν είναι κατασκεύασμα μιας ανθρώπινης μηχανής, Δεν είναι αντικείμενο.
   Και δεν έχει σημασία αν είναι οικονομικοί μετανάστες, ή πολιτικοί  φυγάδες ή  φυγόδικοι του ποινικοί  δικαίου. Ένοχοι ή αθώοι. Ότι και να είναι, είναι άνθρωποι. Όπως  σεις, όπως εγώ , όπως εμείς.
    Μεγάλο το θέμα της μετανάστευσης  δύσκολα μπορεί να αναλυθεί ή να κριθεί.
   Ανθεί το σύγχρονο δουλεμπόριο με τεράστια κέρδη –καθώς λένε οι ειδήμονες και θα ζει όσο θα υπάρχουν από τη μια μεριά οι δυστυχισμένοι που θα κυνηγάνε ένα όνειρο σε μια ελεύθερη χώρα ή μπορεί και μια ασυλία κι από την άλλη  κάποιοι αδίστακτοι εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου ή της ανάγκης. Άνθρωποι ανάλγητοι που θα χρησιμοποιούν τη δυστυχία του άλλου για να πλουτίσουν οι ίδιοι. Ένας υπόκοσμος που τρέφεται όπως οι ύαινες, από την ανθρώπινη δυστυχία.
   Υπολογίζεται σε εκατομμύρια ό τζίρος. Λένε πως η λαθραία μεταφορά μεταναστών στοιχίζει  από χίλιες έως δύο και τρεις χιλιάδες ευρώ–ανάλογα το ποιοι  και πώς σε περνούν, που σε πάνε και με τι βαθμό ασφαλείας. Διότι δεν πρόκειται για μεμονωμένους  διακινητές. Υπάρχει  ένα ολόκληρο δίκτυο που παίρνει μέρος και όπου ο καθένας από το πόστο του εξασφαλίζει τη λαθραία μεταφορά. Μια μαφία– καθώς είναι η σύγχρονη  επωνυμία της οργανωμένης παρανομίας - η οποία ανάλγητη πλουτίζει από τον ανθρώπινο πόνο.
   Κακός μας δαίμονας, στην περίπτωση της από το Αιγαίο παράνομης διακίνησης, η Τουρκία που τους  διώχνει –ίσως και τη συμφέρει για να  απαλλαγή από  αντιφρονούντες ή φυγόδικους ή δυστυχισμένους που θα πρέπει να  περιθάλπει. Το σπουδαιότερο πάντως κίνητρο – λένε οι γνωρίζοντες πρόσωπα και πράγματα – είναι το ότι από εκεί αρχίζει η αφαίμαξη των δυστυχισμένων  που προσπαθούν να διαφύγουν και οι οποίοι πληρώνουν το μερίδιο τους μέχρι τα παράλια στους Τούρκους  μεσολαβητές πριν καταβάλουν το δεύτερο τίμημα των …διοδίων που ίσως είναι και το σπουδαιότερο, γιατί και δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν αλλά παίζουν και τη ζωή τους κορώνα, γράμματα. Συνήθως οι δουλέμποροι τους  φέρνουν μέχρι τα Ελληνική νερά  και τους εγκαταλείπουν φροντίζοντας με κάποιο τρόπο να ειδοποιηθούν οι ελληνικές αρχές και  -τι άλλο να κάνουν;-να τους συμμαζέψουν.
  Πόσο πουλιέται η ζωή, στη Δύση στην Ανατολή !
  Μια εβδομάδα ακούμε για το μπόινγκ που εξαφανίστηκε. Δελτία  ειδήσεων, πρωτοσέλιδα, τηλεοπτικές εκπομπές ρωτάνε τι έγινε  το αεροπλάνο. Κανείς δε ρωτάει τι έγιναν οι 232 επιβάτες. Ζουν; πεθάνανε;
232 ψυχές ποιος τις αναφέρει πέρα από τους συγγενείς    τους ;
Από το πρωί έως το βράδι άλλο δε ακούμε. Το αεροπλάνο αναφέρουν. Για το αεροπλάνο μιλάμε, αντί να λέμε για τους 232 επιβάτες.
 Πέστε μου. Πόσο πουλιέται η ζωή στη Δύση στην Ανατολή ;
                    Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΓΝΩΜΗ 17-3-14



                           Εν κατακλειδι
     ΔΗΜΟΣΚΟΠΙΚΑ

     Μία γυναίκα δυό άντρες κομπολόι δίχως χάντρες!  
    Πρώτες στις απιστίες οι γυναίκες λένε οι δημοσκοπήσεις οι οποίες αφού είδαν ότι ο κόσμος έπαψε να ενδιαφέρεται για τα πολιτικά - 35%  στην ερώτηση ποιό κόμμα  θα ψηφίζατε απαντούν κανένα ή δεν ξέρω ( 20% απάντησαν θα ρωτήσω τη… γυναίκα μου !!) μπήκαν στις κρεβατοκάμαρες κι άρχισαν να ρωτάνε, κάθε πότε, με τη γυναίκα σας ή με την οικιακή βοηθό, πόσο με τη μια και πόσο με την άλλη ( άσε που ρωτάνε κι άλλα που δεν γράφονται, περί ανωμαλίας  δηλαδή, πώς και με τα φώτα αναμμένα ή σβηστά, με μουσική ή χωρίς  , με βιάγκρα ή άνευ, στο πάτωμα ή στον καναπέ) ντροπής πράματα δηλαδή  και άλλα πολλά  κι εκεί που τραγουδούσαμε – και καμαρώναμε κιόλας -κυρά –Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει, σηκώθηκαν τα πόδια και βαράνε το κεφάλι: Ο Γιώργος είναι σπίτι, για τη Γιώργαινα ψάξτε από εδώ και πέρα.  Ανατράπηκε η θεωρεία της ανδρικής πολυπραγμοσύνης και στις απιστίες και οι γυναίκες πήρανε κεφάλι για να βγάλουν τα δανεικά τόσων χρόνων που θέλανε  τον άντρα …ζώο πολυγαμικό ( οι νεότερες έρευνες συμφωνούν για το…ζώο, διαφωνούν για το πολυγαμικό)
 Με τις γυναίκες –λένε- εκεί να δεις τι γίνεται αναφορικά με  το …πολυγαμικό!
   Διότι λένε οι μετρήσεις κάτι που η γυναίκα βγήκε στην αγορά  και κυκλοφορεί με τα κολάν και με τα ντεκολτέ της  και σούπερ μίνι ( εκεί να δεις !) πειρασμός  σε πειρασμούς, κάτι που και οι άνδρες το παίζουν στο «άντρας μεν…αλλά όχι και φανατικός καλέ » νάτες να αλωνίζουν στο  «είναι κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια».
  Θα μου πείτε  βέβαια ότι άλλα τα μέρλιν κι άλλα τα ξινά χώρια  εκείνα που είναι μόνο  για στύψιμο και τα οποία προτιμούν οι κυρίες διότι σου λέει εκεί είναι το παν του παντός.
   Κι` επειδή «το γυναικείο μυαλό είναι μοναδικό στα τεχνάσματα» κατά τον Ευριπίδη ενώ εμείς πηγαίναμε στα …συμβούλια αυτές άρχισαν και ξενυχτάνε  στις συνελεύσεις !
  Οι γυναίκες είναι σαν τα Ισπανικά σπίτια –λένε. Έχουν λίγα παράθυρα και πολλές πόρτες. Πιο εύκολα μπαίνεις στην καρδιά τους παρά να δεις τι γίνεται εκεί μέσα. Άλλωστε επειδή όπως έλεγε ο Δουμάς – πατήρ, η γυναίκα είναι η αρρώστια του άντρα , κολλάνε η μία από την άλλη και υπάρχει φόβος να καταντήσει  επιδημία.
  Ήδη στην Πάτρα υπάρχουν γυναικεία καφενεία όπου μαζεύονται  για χαρτιά και …τάβλι ! Άκουσον- άκουσον!
  Κλεισμένη στο σπίτι παλαιά η γυναίκα παρίστανε τη Πηνελόπη –επάγγελμα οικοκυρά έγραφε στην ταυτότητα– και είχε λίγες ευκαιρίες για ξεπόρτισμα. Ακόμη και να ήθελε( και …ήθελε σίγουρα) η γειτονιά  παραμόνευε ως χωροφύλακας  της ηθικής που έψαχνε το πότε και με ποιόν γύρισε το βράδι ή ποιο αμάξι την πήρε από τη γωνία του δρόμου και τι φόραγε
  Ήταν που δεν είχε βγάλει ακόμη άδεια οδηγήσεως( και την  οποία μάλιστα εμείς -οι έξυπνοι ! -την πληρώσαμε και της πήραμε και αμάξι !)  και όσο και να πεις έδειχνε σαν τη μύγα στο γάλα.
  Η κοινωνία και ο νόμος τις δαχτυλόδειχνε « που πάει τέτοια ώρα αυτή σινάμενη – κουνάμενη ε;» και κουβάλαγε τη μοιχαλίδα  με τα σεντόνια στο αυτόφωρο και τις διαπόμπευε σαν τη λαίδη Γκοντίβα. Σήμερα η γυναικεία χειραφέτηση,  η επαγγελματική της αποκατάσταση ,ο συνδικαλισμός - έχουμε…ολομέλεια ή κατέβηκε ο κομισάριος και θα μας δώσει οδηγίες ,που λέγαμε  εμείς παλαιά-οι συναναστροφές , το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο– το ότι κουβαλάνε και το σύνδρομο της Εύας μέσα τους- κι` έχουν μανία  με τα...φρούτα- την κάνανε να ξεφύγει από το έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν αποδεικνύοντας ότι  η γυναικεία σάρκα έχει αντοχές και συγχωνεύει και  τρεις και τέσσερις δεδομένου ότι και η πιο ανόητη γυναίκα είναι εκατό φορές πιο έξυπνη από τον πονηρό άνδρα..
   Κουνάει το κεφάλι του ο Μηνάς : Κοίτα φίλε μου που καταντήσαμε. Εκεί που κυνηγάγαμε τις γυναίκες των άλλων τώρα θα κυνηγάμε τη δική μας, μη πάει  με άλλους.
Για σταθείτε να πάρω τηλέφωνο να δω αν είναι… σπίτι !!!
                                 Στιντζεγιάννης

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΌΓΟς 15-3-14



                                                           ΚΑΘ ΟΔΟΝ  
  ΤΟ ΨΩΜΙ …ΨΩΜΑΚΙ
"Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πηγαίνουν για ύπνο νηστικοί κάθε βράδυ κι όμως εκατομμύρια τόνοι τροφίμων καταλήγουν στο σκουπιδοτενεκέ ή χαλάνε πριν φτάσουν στην αγορά- τόνισε ο πρόεδρος του διεθνούς οικονομικού οργανισμού Τζιμ Γιονγκ Κιμ. Ενώ το ποσοστό των τροφίμων που σπαταλιούνται παγκοσμίως είναι ντροπιαστικό                              Σύμφωνα με την έκθεση, η πολιτική εφοδιασμού που ακολουθούν τα μεγάλα σουπερμάρκετ, υποκινεί την υπερπαραγωγή τροφίμων και οι διαφημιστικές "προσφορές" ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να αγοράζουν περισσότερα απ' όσα έχουν πραγματική ανάγκη. Θυμήθηκα ότι δυο γενιές πίσω είχαμε μόνο δύο ειδών τυριά , φέτα και κεφαλοτύρι για τρίψιμο ενώ οι πλούσιοι τρώγανε και κασέρι, που ήταν και πιο ακριβό. Παλιά κυκλοφορούσαν και με μπαλωμένα  παντελόνια –διαμαρτύρεται ο Παμίνος: Να γυρίσουμε πίσω και στην εποχή που δεν είχαμε καν τουαλέτα  αλλά… αποχωρητήριο και σκουπιζόμαστε με εφημερίδα; Να ξαναβάλουμε μπουγάδα στη σκάφη και να σφουγγαρίζουμε το πάτωμα με …πατσαβούρα; Να θυμηθούμε τον σπαγκοραμμένο που όταν του είπε  τη γυναίκα του να πάρει λίγο κρέας απόρησε: Μπα ήρθε κιόλας το Πάσχα και δεν το κατάλαβα!!!                                                                          Όχι βέβαια ,άλλωστε και να θέλαμε θα ήταν δύσκολο να ξαναμπούμε στον παλιό ρυθμό της ζωής. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω, αλλά ο συγχωρεμένος ο πατέρας  έλεγε να απλώνεις τα πόδια σου όσο χωράει το πάπλωμά σου. Είναι γεγονός ότι το μάτι του ανθρώπου είναι αχόρταγο  και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι διαφημιστές που στήνουν τα πράγματα στο σούπερ μάρκετ με τέτοιο τρόπο που αν μπορούσες θα τα έπαιρνες όλα. Το έχω ξαναγράψει που μια  κυρία είχε αγοράσει κονσέρβες για  γάτες.  Γνωρίζοντάς τη απόρησα, έχετε γατιά –ρώτησα.   Όχι μου απάντησε αλλά τις είχε προσφορά και επωφελήθηκα !!! Καταλαβαίνετε φυσικά τη δύναμη της προβολής και της διαφήμισης που ασκούν τα σούπερ μάρκετ επάνω μας αναγκάζοντας  μας να αγοράσουμε πράγματα που είναι   πάνω από τις ανάγκες μας , πολλά από τα οποία θα πετάξουμε είτε γιατί έληξαν, είτε γιατί δε μας άρεσαν αλλά τα πήραμε έχοντας παρασυρθεί από την εμφάνισή τους . λ.χ από το περιτύλιγμα ή που  τα εμφάνιζαν για προσφορά, πολιτική που ακολουθούν και τα μεγάλα ρεστωράν με τα οποία  προσφέρουν σαν ειδική απόλαυση με μεγάλα γράμματα στον κατάλογο «το πιάτο της ημέρας». Οχτώ φορές στις δέκα είναι το φαγητό που δεν καταναλώθηκε την προηγουμένη !!!( Οι Αμερικάνοι λένε. Βάλε  φτηνό πράγμα  σε ακριβό περιτύλιγμα και πούλησέ το  για πολυτελείας!!!                                                         Βέβαια το κακό ή η σπατάλη όπως και να την πείτε, έχει κάπως  περιοριστεί  τα τελευταία χρόνια όπου η στενότης  των οικονομικών και κυρίως το γεγονός ότι οι τράπεζες άρχισαν  να σφίγγουν την κάνουλα των δανεικών που αφειδώς χορηγούσαν και μας καταχρέωσαν (λένε ότι οι τράπεζες έχουν κατασχεμένα χιλιάδες σπίτια που δεν ξέρουν τι να τα κάνουν) έχει κάπως περιοριστεί. Η εποχή που πετούσαμε ολόκληρες φραντζόλες και κοτόπουλα στον κάδο των σκουπιδιών μάλλον τελείωσε ή όπου να`ναι τελειώνει. Παλιά στο μπακάλη χρησιμοποιούσαν το περίφημο τεφτέρι όπου ο φίλος μου ο Παναγιώτης ο Λ.. όταν ψώνιζε η μικρή του σπιτιού  πέντε δραχμές  χαλβά, έγραφε 6 η 7 και όταν στην πρόσθεσή κάνανε τα διάφορα ψώνια 17, αυτός έγραφε 19. Μα 15 κάνανε του είπα μια μέρα που  τον παρακολουθούσα, δε βλέπουν ότι τους κλέβεις; Δε διαμαρτύρονται;                                                                                     -Λες και θα τα πάρω-απάντησε. Πληρώνουν τα μισά, παίρνουν άλλα τόσα και ο λογαριασμός αντί να μειώνεται, αυξάνει. Το ίδιο σκέφτονται κι αυτοί. Άστονε να γράφει. Λες και θα τα πάρει; Αν τους πιέσεις  φεύγουν και ψωνίζουν αλλού !                                  Οι πιστωτικές κάρτες μας άλλαξαν τη σειρά. Μας κλέβουν μέσω των τόκων περισσότερο από ότι ο Παναγιώτης κι ενώ εκεί βλέπαμε καθημερινά την κίνηση του λογαριασμού εδώ έχουμε χάσει τον…μπούσουλα. Η ευκολία με την οποία μας δίνανε τα λεφτά μας βούτηξε στο χρέος μέχρι το λαιμό. Φαίνεται ότι η θηλιά που μας πέρασε στο λαιμό η τρόικα άρχισε να μας προσγειώνει στην πικρή πραγματικότητα. Αλλά και πάλι το ότι σε όλον τον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που κοιμούνται νηστικοί , το ότι παιδικά πεθαίνουν από υποσιτισμό όπως εμείς στην κατοχή από πείνα δε μας απαλλάσσει από την ευθύνη μας.
Σκέφτομαι τι θα απαντήσουμε σ` εκείνο το Άφρον, άφρον; Τι θ` απολογηθούμε την ώρα της κρίσεως ;
                    Σταυρος Ιντζεγιαννης


                                                                   



 

   







.

Γνωμη 10-3-14



   
                                             ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
     Η ΓΥΝΑΙΚΑ … « ΧΤΕΣ» !
     
     Η γιορτή της γυναίκας προχτές, πέρασε μάλλον απαρατήρητη. Ίσως γιατί ούτε οι ίδιες δεν αισθάνονται πια γυναίκες, καθώς, από τότε που η γυναίκα προσπάθησε να μοιάσει του άντρα, κατάντησε κακέκτυπο αντίγραφό του.
     Για ποια γυναίκα συζητάτε –αναθεμάτισε ο Παμίνος προχτές Σάββατο .Χάσαμε τη γυναίκα δεν το έχετε καταλάβει ακόμη; Και παρ` όλο που η κυρά –Σοφία απείλησε ότι δε θα μας ξανασερβίρει καφέ αν δεν ζητήσουμε δημοσίως συγνώμη, για όσα καταμαρτυρούμε στο γυναικείο φύλο, η κουβέντα τράβηξε σε μάκρος.
     Η γιορτή της μαμάς, η γιορτή της πεθεράς, η γιορτή της χήρας, της ζωντοχήρας και πάει κορδόνι. Για τη γιορτή του άντρα, του πατέρα, του αδελφού, του …χαμάλη ακούσατε ποτέ;
   Προσοχή όμως : Ανάμεσα στα πόδια τους , στα γόνατά τους  στην αγκαλιά τους- ναι. Ποτέ  στα χέρια τους. Θα σας μαδήσει –Ταλεϋράν 
    Ζούμε στην απόλυτη γυναικοκρατία δευτερολόγησε ο Μηνάς.   Μπορεί να μην το παραδεχόμαστε  αλλά  στους χίλιους άντρες ο ένας είναι αρχηγός. Οι άλλοι 999 ακολουθούν τη γυναίκα τους. Κάτι ήξερε ο παππούς που έλεγε στρίβοντας το μουστάκι του: Ότι πεις Χρυσάνθη μου. Ότι πεις εσύ, αρκεί… να κάνεις αυτό που θέλω εγώ!!!
   Για ποια γυναίκα  μιλάμε– ξαναείπε εν οργή ο Παμίνος. Στην εποχή μας πέρναγε η γυναίκα δίπλα σου και μύριζε ο τόπος θηλυκό. Με το ταγεράκι της με τα γοβάκια  της καλοχτενισμένη – περιποιημένη, με τα κραγιόν της με τις πούδρες της, με τις καμπύλες της, με τα σε και τα μέα της κομψή αεράτη. Επιθυμητή. Γυναίκα – θηλυκό. Την  έβλεπες κι έλεγες  να γονατίσεις  για ένα βλέμμα, μια αγκαλιά, ένα φιλί.
    Τις βλέπεις σήμερα στο δρόμο, σε μια καφετέρια ή σε ένα κέντρο, σε ένα μαγαζί και σκέφτεσαι τι γένους είναι τάχα αυτό το αλλόκοτα πλάσμα με τα σκισμένα ή ξεβαμμένα μπλου τζιν που σέρνονται στο δρόμο με τις πουκαμίσες που κρέμονται στον ένα ώμο και τα ηλίθια  κολάν που προβάλουν-αντι να κρύβουν- σαν αξιοθέατο, κάτι οπίσθια σαν τη πλατεία Γεωργίου. Τις βλέπεις να καπνίζουν στο δρόμο σαν αράπηδες, να βρίζουν σα προπολεμικοί μαουνιέρηδες ή να  χυδαιολογούν ασύστολα σαν ιερόδουλες, Αυτά τα αλλόκοτα πλάσματα που τον έρωτα, αυτή την ωραιότερη εκδήλωση της  ανθρώπινης παρουσίας στη γη, τον έρωτα που γι αυτόν γράφτηκαν τραγούδια, παίχτηκαν δράματα, καταστράφηκαν περιουσίες, θυσιάστηκαν ζωές. Τον έρωτα που γι` αυτόν αφόρισε ο Σοφοκλής «Συ δε Θεών κι ανθρώπων τύρανε έρως» αυτόν τον έρωτα τον κατάντησαν όλον κι όλον  δυο λέξεις «Το κάνουμε;» Μια ζωώδης  πράξη δηλαδή που παραπέμπει σε πεζοδρόμιο!
    Το άκουσα προχτές σε κεντρική καφετέρια ,από ένα υποτιθέμενο  θηλυκό, που είπε στον φίλο της και όχι σιγανά, να μην  ακουστεί από άλλους αλλά αδιάφορα, σαν κάτι φυσικό. «Πάμε σπίτι μου ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ να περάσει η ώρα».Τουλάχιστον εμείς κρατούσαμε τα προσχήματα. Λέγαμε :Πάμε  να σου δείξω τη συλλογή γραμματοσήμων που έχω»
   Όχι αυτή δεν είναι η γυναίκα που ξέραμε. Τι να γιορτάσουμε; Η γυναίκα που μπροστά της γονατίσαμε, της γράψαμε τραγούδια, τη ζωγραφίσαμε, της γράψαμε μυθιστορήματα, της φτιάξαμε αγάλματα, της προσφέραμε λουλούδια, την  υμνήσαμε, τη θεοποιήσαμε, και που για ένα φιλί της θυσιαστήκαμε, δεν υπάρχει πια.
  Βέβαια εξακολουθεί τυπικά το εορτολόγιο να γράφει «Η γιορτή της γυναίκας».Βέβαια εξακολουθούν όλες, γυναίκες, κόρες ,μανάδες, αδερφές, κουμπάρες συμπεθέρες, ερωμένες  τον αιώνιο σκοπό τους : Σήκω, κάτσε, φέρε ,φτιάξε κουβάλα και …πλήρωνε κι από πάνω. Βέβαια ισχύει ακόμη αυτό που έχει πει κάποιος ταλαίπωρος :Ο κλέφτης ζητάει ή τη ζωή σου ή τα λεφτά σου, Η γυναίκα σου παίρνει και τα δυο, αλλά …
  Αλλά το παιγνίδι, το παραμύθι, το θέατρο - κωμωδία ή τραγωδία όπως και να το πει ο καθένας- η περίφημη ιστορία της Εύας τελείωσε,
    Η γυναίκα –γυναίκα, θηλυκό δεν υπάρχει πια. Αυτή που συναντάμε, που μιλάμε –που της κάνουμε κι ένα κοπλιμάν από κεκτημένη συνήθεια-που της γράφουμε κάπου – κάπου κι ένα στίχο, πέθανε προ πολλού  αφήνοντας  πίσω της  μια φωτογραφία σ` ένα κάδρο οβάλ με αφιέρωση «αιώνια  δική σου» ή κάποια γράμματα σ` ένα συρτάρι, δεμένα με γαλάζια κορδελίτσα για ανάμνηση, κι ένα άρωμα γυναίκας. Γυναίκας –θηλυκιάς!!!     
  Γιορτή της γυναίκας «χτες». Χτες, γιατί αυτή που γιορτάζει είναι  «χτες» Δεν υπάρχει αλλοίμονο σήμερα!!!
                   Σταυρος Ιντζεγιαννης

!                   









Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΟΛΟΓΟΣ 8-3-14






                                               ΚΑΘ ΟΔΟΝ
        ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΜΟΥ

     Λένε πως  τρία πράγματα  δε γυρίζουν πίσω. Ο χρόνος που πέρασε, τα λόγια που είπες  και η πέτρα που έριξες. Κι όμως χτες καθώς άκουσα τις καμπάνες να σημαίνουν τους  Α/ χαιρετισμούς, ένοιωσα να γυρίζω πίσω, να ξαναγίνομαι παιδί. Τότε  που με την πρώτη καμπάνα τρέχαμε να χωθούμε στην εκκλησία να ακούσουμε το μεγάλο άγγελμα: «Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ειπείν τη Θεοτόκω το χαίρε » και να  ψάλουμε με τις παιδικές φωνές μας  : Ρόδον το αμάραντον χαίρε η μόνη βλαστήσασα
    Θαρρείς και το διπλοκάμπανο της Ευαγγελίστριας, γύριζε το ρολόι πίσω και στάθηκα εκεί στη μέση του δρόμου χωρίς να μπορώ  να ξεχωρίσω αν έκλαιγα ή γελούσα. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που σε καθηλώνουν. Θαρρείς και σε στήνουν μπροστά σε έναν καθρέφτη για να δεις τον εσώτερο εαυτό σου. .. Συγχωρήστε με αδελφοί μου
    Οι Α! Χαιρετισμοί.
   Ύστερα από το μικρό διάλειμμα μιας επιφανειακής ψευδεπίγραφης , έωλης και εν πολλοίς ανερμάτιστης χαράς, επιμελώς κρυμμένης κάτω από την αποκριάτικη αμφίεση, η καμπάνα της εκκλησίας σημαίνει σεμνό προσκλητήριο ψυχικής αγαλλίασης, αφιερωμένης στον Ευαγγελισμό της Παρθένου. Χαίρε όχημα ηλίου του νοητού. Άμπελος αληθινή.
   Η καθημερινότητα με τον προβληματισμό της και τις απαιτήσεις της  μαζεύει, αλαφιασμένη, τους πιστούς στην κοινή προσευχή: Την πάσαν ελπίδαν εις Σε ανατίθημι Μήτηρ του Θεού Φύλαξόν με υπό τη σκέπη Σου      
    Μέσα στον ορυμαγδό και την απελπισία των ειδήσεων που αμιλλώνται ποια θα είναι η πιο φοβερή, η πιο τραγική, η πιο βασανιστική, μόνη  ελπίδα μας απομένει η βοήθειά Της. Ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, που οι πολέμαρχοι της γης ετοιμάζουν τα τύμπανα του πολέμου και οι προκλήσεις των, οι απειλές των, μας γεμίζουν αγωνία και φόβο. Η φρίκη των δύο παγκοσμίων πολέμων που έζησε ο 20ος αιώνας με τα εκατομμύρια νεκρούς και την εξαθλίωση που επακολούθησε και ζούμε ακόμη μέχρι σήμερα γεμίζει τρόμο τις ψυχές μας. «Θα νικήσουμε είχε πει ο Τσώρτσιλ, τότε, αλλά στο τέλος δε θα μπορούμε να χειροκροτήσουμε τον νικητή, γιατί στην πραγματικότητα οι πόλεμοι δεν έχουν ποτέ νικητές»
    Μέσα σ` αυτό το σκηνικό οι χαιρετισμοί στη Θεοτόκο αποτελούν ένα αγλάϊσμα ψυχής που προσπαθεί να σμίξει τη μόνη ελπίδα της  στον εόρτιο ύμνο, στο Αγγελικό προμηνυτήριο. Χαίρε γης το θεμέλιο.
   Πάνω σ` αυτό το θεμέλιο, προσπαθεί ξανά, η πίστη, να στηρίξει τη μεγάλη πανανθρώπινη προσδοκία της. Την ικεσία της. Το δικό της Χαίρε.
    Οι μικρές  λαμπάδες-ταπεινή γονυκλισία του νου και της ψυχής- ανάβουν στα μπρούτζινα μανουάλια την ταπεινή ανθρώπινη δέηση, μαζί και την μεγάλη, τη μοναδική μας απαντοχή και να ψάλλει: Χαίρε του πεσόντος Αδάμ ή ανάκληση. Χαίρε των δακρύων της Εύας η λύτρωση. Χαίρε νύμφη  ανύμφευτε  
   Υπάρχει μια αλλαγή στο σκηνικό της καθημερινότητας. Μια μυστική  αναβάπτιση  επί τας πηγάς της αρετής.   Πόσο ωραία το λέει ο υμνωδός Χαίρε λουτήρ  εκπλύνων συνείδησιν.
    Μετά το προανάκρουσμα του Τριωδίου με τις παραβολές του Ασώτου και τη διαχρονική  αντιπαράθεση του Τελώνου και του Φαρισαίου που ακόμη κυκλοφορούν ανάμεσά μας – η τάχα είμαστε εμείς οι ίδιοι που αναπαράγουμε δυο χιλιάδες χρόνια τα  Φαρισαϊκά μας γονίδια κληροδότημα στους απογόνους μας ;-η καθημερινότητα με τους προβληματισμούς της  και τις απαιτήσεις της, μπαίνει στην εκκλησία σεμνή και ακροπατούσα με σκυμμένη κεφαλή να προσευχηθεί στον κύκλο των Χαιρετισμών προς την Παρθένο και να ψάλλει μαζί με τις ουράνιες δυνάμεις: Χαίρε  ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς. Χαίρε βάθος δυσθεώτηρον και αγγέλων οφθαλμοίς
    Ήδη κάτι γύρω μας αλλάζει.. Μια τάση περισυλλογής και αυτοελέγχου. Μια αυτοκριτική με τον εσώτερο εαυτό μας ενώπιος- ενωπίω  Μια αναδιάταξη της πορείας. Μια διόρθωση –μία ακόμη  διόρθωση- πλεύσης προς το απάνεμο λιμάνι της πίστης.
  Ήδη ταπεινός  ξαναγυρίζει ο  άνθρωπος στο στασίδι της εκκλησίας ύστερα από το σύντομο ταξίδι στη χώρα της αυταπάτης και της απογοήτευσης –ένας ιδιότυπος άσωτος κι αυτός που διασκόρπισε  τη μεγάλη περιουσία της αρετής και της αυτογνωσίας, τον ανεκτίμητο θησαυρό της αξιοπρέπειας και της σεμνότητας, αυτή την  εικόνα  και ομοίωση του Θεού που αποτελεί την ουρανόσταλτη  δωρεά   - για να προσευχηθεί:
  Άσπιλε , αμόλυντε , άφθορε , άχραντε, αγνή Παρθένε Θεόνυμφε Δέσποινά …η των απελπισμένων μόνη ελπίς και των πολεμουμένων βοήθεια.... Ιλαστήριον του κόσμου. Χαίρε Δέσποινα. Δέσποινά μου!
                       Σταύρος Ιντζεγιαννης
















Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

ΓΝΩΜΗ 28/2/14





                                                     ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

      ΝΗΣΤΕΥΕΙ Ο ΔΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
   
   Καλή Σαρακοστή από χτες .Αποκριά τέρμα. Όσοι νέοι, καιρός να μαζευτείτε σπίτι. Εμείς οι παλαιοί έτσι κι αλλιώς, σπίτι, κρεβάτι, εκκλησία. « Νηστεία και προσευχή» παραγγέλλει ο εκκλησιαστής.  Νηστεύει ο δούλος του Θεού γιατί φαϊ δεν έχει, λέγανε παλαιά, τότε που ο κόσμος νήστευε όχι μόνο γιατί το έλεγε η εκκλησία, αλλά κυρίως γιατί δεν είχε. Πάσχα Χριστούγεννα  το κρέας οι φτωχοί, μια φορά το δεκαπενθήμερο οι πλούσιοι, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο αυτό, τώρα  που ο τόπος γέμισε ψησταριές και σουβλάκια. Είναι γνωστό το ανέκδοτο του σπαγκοραμμένου  που όταν του είπε η γυναίκα του να αγοράσουν κρέας απόρησε. Πότε κιόλας ήρθε  το Πάσχα! 
   Καθαρή Δευτέρα χτες,. Και όσα εν βίω ήμαρτον ως αγαθός και ελεήμων Θεός  συγχώρησον
   -Ο Θεός μπορεί να συγχωρεί στον ουρανό, αλλά εδώ στη γη εγώ δε συγχωρώ με τίποτε, είπε του Παμίνου η κυρά Χαρίκλεια, που γύρισε σε τσακίρ κέφι και με κοκκινάδι στον γιακά!!!
   Άντε να της εξηγήσεις –απολογείτε ο φίλος- ότι με φίλησε η κόρη της μανάβισσας γιατί τη …δάνεισα δυο κατοστάρικα! «και μην το πείτε της μαμάς  κύριε Παμίνο κι εγώ… ότι θελήσετε!!!
   Στον απόηχο του καρναβαλιού το χρονογράφημα. Το φιλοσοφούμε στον πρωινό καφέ, με βαρύ γλυκό και όχι !.
  Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο, λέγανε οι παππούδες μας. Γλεντήσαντες ή μη, χορέψαντες ή όχι, αρτιθέντες ή  απλώς επιθυμίσαντες, «φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο» που λέει ο λαός, καιρός να μαζέψετε τα μυαλά σας  και να μπείτε σε μια εκκλησία να ανάψετε κερί: Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου! Πέστε και κανένα «σ`αγαπώ» στη γυναίκα σας. Ψυχούλα έχει κι αυτή .Ξέρει ότι είναι ψέματα, αλλά όσο και να πεις, της αρέσει. Άλλωστε μπροστά στα ψέματα που σας αραδιάζει αυτή καθημερινά, ένα  ψεματάκι δικό σας τι αξία έχει. Όπως έλεγε και ο Σοπενάουερ η συζυγική ευτυχία στηρίζεται σε δύο πράγματα. Στην ικανότητα του ενός να λέει ψέματα και στην τέχνη του άλλου να κάνει ότι δήθεν τα πιστεύει. Από εκεί και πέρα …όποιος γελάσει τον άλλον!!!  
  Το διηγείται ο Χρηστάρας και σπάμε πλάκα. Γνώρισε μια παλαβιάρα Ρουμάνα 40 χρόνια νεότερή του και όταν ξάπλωσαν του είπε.
  -Να βάλουμε καλού -κακού το πιεσόμετρο να παρακολουθούμε και την πίεσή σου, μη μας βρει κανένα κανένα  κακό και δεν έχω και άδεια παραμονής .Σκέτη ξεφτίλα δηλαδή !!! 
  Το φιλοσοφεί η παρέα στον πρωινό καφέ συζητώντας, τι άλλο, αναμνήσεις από την εποχή που είμαστε νέοι και τραγουδούσαμε στους δρόμους. «Δεν πάω σπίτι μου απόψε, θα χαρώ την όμορφη  βραδιά»
  Η μόνη δικαιολογία που την παραδέχεται και η εκκλησία είναι ότι: Ουκ έστιν άνθρωπος ος ζήσεται και ουχ` αμαρτήσει. Εξ άλλου κακά τα ψέματα, τι αμαρτία εμείς, τώρα και πίσω. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Όταν είμαστε νεαροί. Ακόμη και το καρναβάλι στην εποχή μας κατάντησε μια ανιαρή υπόθεση, από τότε που καταργήθηκε η μάσκα  και οι μασκαράδες κατάντησαν θέμα πολιτικών και πολιτικής.!
   Καθαρή Δευτέρα σημαίνει κάθαρση σώματος και ψυχής, αλλά πώς να ξεφύγεις από τις αναμνήσεις μιας νιότης, που κύλησε ανέμελη παρ` όλο  που τα χρόνια ήταν μιζέρικα και δεν είχαμε τις ανέσεις που έχουμε  σήμερα. Εκείνο το καρναβάλι, εκείνα οι χοροί, εκείνο το ξεφάντωμα στους δρόμους που τραγουδούσαμε «Έλα μια νύχτα ν`      αλητέψουμε να πιούμε και να μπερμπαντέψουμε»»Το μπουρμπούλι. Τα ντόμινα. Οι  μουσικές
    Πόσο μακριά είναι όλα αυτά. Χτες στον καφενέ θυμηθήκαμε  νεανικές τρέλες. Έχει δίκιο ο Όσκαρ Γουάιλντ «Απόλαυση είναι ότι τελειώνει πριν το χορτάσεις»
     Πάμε να φύγουμε  είπε κάποια στιγμή ο Μηνάς και μπήκαμε να ανάψουμε κερί την Ευαγγελιστρία. Μέσα στη ησυχία της εκκλησίας μ` εκείνη την ακαθόριστη μυρωδιά του λιβανιού και τους Αγίους ένα γύρω να παραστέκουν σοβαροί και ελεήμονες, η ευεργετική σιωπή έρχεται να καθαρίσει τις σκέψεις, να γεμίσει την ψυχή με μια πρωτόγνωρη αγαλλίαση και να γεμίσει τα μάτια από φως ιλαρό αγίας δόξης.
  Δεν ξέρεις πόση ανάγκη το είχα αυτό το πρωινό κερί στην εκκλησιά –μου είπε. Έχει δίκιο ο εκκλησιαστής .Κάθαρση όχι μόνο σώματος  αλλά ψυχής κι αυτό μόνο εδώ μέσα μπορείς να το πετύχεις.
-Ψέματα ;
                            Σταυρος Ιντζεγιαννης







  




ΓΝΩΜ,Η 21/2.14



                                                          
                                                      ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

    ΕΣΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΥΟ  ΕΙΣ ΚΑΘΕΤΗΡΑ  ΕΝΑΝ
  
    Καρνάβαλε κι αποκριά. Στην τελική  του ευθεία το καρναβάλι, Γι` αυτό λέω να το ρίξουμε έξω. Αρκετά μας μαυρίζουν  την καρδιά οι ειδήσεις πρωί-βράδι. Ελάτε να γελάσουμε.
   Βρήκα ανάμεσα σε χαρτιά και αποκόμματα  εφημερίδων  που γεμίζουν τα συρτάρια μας, μια είδηση που αξίζει, να σας φτιάξω το κέφι Δευτέρα πρωί, να πάει καλά η εβδομάδα!
  Πήγε να παντρευτεί με τον καθετήρα στο πλάι του, γιατί ήταν η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου (Καθημερινή  1978)
     Έφυγε από το νοσοκομείο , όπου τον ετοίμαζαν για  εγχείρηση , για να προλάβει να χορέψει τον χορό του Ησαϊα  , την ημέρα των ερωτευμένων.
-         Γιατρέ μου πετάγομαι δυο λεπτά να παντρευτώ και γυρίζω να μου αλλάξεις καθετήρα .
 Το ζευγάρι που συζούσε επί εφτά χρόνια  αποφάσισε να νομιμοποιήσει τις σχέσεις του  στο παρά πέντε .Την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου
 « Ανέστη μου δεν ξέρεις τι…μας βρίσκει. Δε με παντρεύεσαι να μη χάσω τη…σύνταξη ;»
Πρακτικό μυαλό οι γυναίκες,  σκέφτονται τη μέλλουσα ζωή για τον άντρα τους και την παρούσα για τον εαυτό τους .Απόδειξη  ότι στην γαμήλια τελετή οι γυναίκες φοράνε  λευκά ενώ οι άντρες …κατάμαυρα !
  «Χριστόφορε γιατί μου το ΄κανες αυτό » - ωρύεται η χήρα  μπροστά στο φέρετρο .
Ακόμα κι εδώ τον εαυτό της σκέφτεται - σχολιάζει ο φίλος μου.
  Βλέπετε όλες οι τραγωδίες τελειώνουν με ένα θάνατο . Όλες οι κωμωδίες αρχίζουν με έναν γάμο. Λόρδος Βύρων .
     Παλιά όταν η γυναίκα  ζούσε με την πατρική επιτήρηση λέγανε ότι η γυναίκα παντρεύεται για να αποκτήσει την ελευθερία της , ο άντρας για να τη χάσει..Στον γάμο έλεγε ο Όσκαρ Γουάιλντ .οι γυναίκες δοκιμάζουν την τύχη τους . Οι άντρες την παίζουν κορώνα – γράμματα. Είχε δίκιο αυτός που είπε : Ο γάμος είναι η πιο κουτή πράξη, που κάνουν οι πιο έξυπνοι άντρες .
   Μοναδική η περίπτωση του  ερίφη που πέταξε τα σωληνάκια , φόρεσε το παντελόνι του πάνω από τις πυτζάμες  και πήγε να παντρευτεί .Ιδού ο νυμφίος έρχεται ,
Τον είδε ο παπάς και κούνησε το κεφάλι του : Έσονται οι δύο εις καθετήρα έναν .
- Πάτερ , λατρεύω τη γυναίκα μου.
- Μη θορυβείσαι τέκνο μου.Ουδείς αναμάρτητος !
Ασυνήθιστη βέβαια η περίπτωση του ανθρώπου, που ενώ συζούσε επί εφτά χρόνια, θυμήθηκε να την παντρευτεί , λίγο πριν από την εγχείρηση  .- Παπά μου δεν θέλω να πάω στην κόλαση , ανύπαντρος
- Έννοια σου  ευλογημένε μου. Και ζωντανός εκεί θα ζήσεις !
Απορεί κανείς. Μα επί τόσα χρόνια δε σκεφτότανε τον γάμο , έπρεπε να φτάσει στο χείλος του ..γκρεμού για να το πάρει απόφαση ; Έλα ντε !Με τα πολλά στη φυλακή και με τα λίγα μέσα- είπε ο άνθρωπος : Αποθανέτω η ψυχή μου μετά του άλλου…φύλου .
Ο ιδανικός γάμος έχει πει ο Νίτσε είναι ανάμεσα σε ένα κουφό και μία τυφλή. Αυτός για να μην ακούει τη γκρίνια της και αυτή για να μη βλέπει τα ξεπορτίσματά του.  Η συγχωρημένη η γιαγιά έλεγε Η επιτυχία ενός γάμου περνάει  μέσα από την κουζίνα, η αποτυχία του μέσα από τα οικονομικά τους Αν και διάσημος μισογύνης ο Ανατόλ Φρανς (πέθανε ωστόσο τύφλα στο μεθύσι  στην αγκαλιά μιας γυναίκας) έλεγε  ότι οι άντρες  ζητάνε να παντρευτούν μια γυναίκα να τους ανέχεται Οι γυναίκες  έναν άντρα  να τους τρέφει..
    Πάντως για να συνοψίσουμε το ιδανικό του άντρα είναι να βρει μια έμπειρη…παρθένα .Της γυναίκας ένας πάμπλουτος νεαρός!
   Υπάρχουν βέβαια  και οι αντίθετες απόψεις  .Απόδειξη ότι όσοι χωρίζουν ξαναπαντρεύονται .Μερικοί μάλιστα την ίδια γυναίκα (το άκρον άωτον της διαστροφής ε;) Όπως  και να έχει όμως, το πρόβλημα γάμος θα εξακολουθεί να είναι το δεύτερο μετά τον τετραγωνισμό του κύκλου πρόβλημα άλυτο.Όσοι παντρεύονται ζηλεύουν τους ανύπαντρους ενώ οι ανύπαντροι  τους παντρεμένους . Βρίσκεις άκρη ;
                            Στ  Ιντζεγιάννης

 Υγ Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Στ. Ιντζεγιάννη «Ανατολικά του Βορρά» Πωλείται στα κεντρικά βιβλιοπωλέια. Σ.Ι






























Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

εκκλησιλόγος 28/2/14




                                                                            Καθ οδον                  
        ΤΟ ΓΛΥΚΟ Της ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

     Από τη Δευτέρα-την Καθαρή Δευτέρα  όπως τη θέλει η παράδοση- αρχίζει η Μεγάλη Σαρακοστή. Το σαραντάμερο  που  στην πραγματικότητα είναι 50 μέρες μαζί με τη Μεγάλη εβδομάδα. Νηστεία και προσευχή παραγγέλλει ο εκκλησιαστής, Νηστεία όχι απλώς στομάχου αλλά κυρίως πνευματική. Κάθαρση σώματος και ψυχής. Κάθαρση, έργω, λόγω και διανοία.
     Κάθε τέτοια εποχή-και όχι μόνο- θυμάμαι το ωραίο γλυκό της Σαρακοστής, που έλεγε η συγχωρεμένη η θεία Μαλβίνα. Γλυκό να τρως και να μη χορταίνεις.
     -Κόλυβα. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο. Κόλυβα που έφτιαχνε άλλα  για το ψυχοσάββατο και άλλα για να φάμε στο σπίτι σα γλυκό και που δεν είχαν καμία σχέση βέβαια με αυτά που θα πήγαινε στην εκκλησία. Της εκκλησίας ήταν αλλιώτικα. Σκέτο σιτάρι  που το έβραζε διαβάζοντας όλη την ώρα ψαλμούς. Κυρίως τον 50ο  που της άρεσε πολύ και τον ήξερε απ` έξω, καθώς μας έλεγε, από τα χρόνια της Σμύρνης όπου εκεί τον έλεγαν αντί για βραδινή προσευχή . Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεόν Σου και κατά το πλήθος  των οικτιρμών Σου  εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
   Ήταν ο πιο απλώς δίσκος να φανταστείς. Μια στρώση σιτάρι –ασπρόσταρο-με ένα σταυρό  από μαύρη σταφίδα στη μέση και  γύρω –τριγύρω μια ψιλή, πολύ λεπτή στρώση ζάχαρη άχνη- έτσι να γλυκαθούν οι ψυχές-έλεγε. Το ιδιαίτερο ήταν που όσο το έστρωνε μνημόνευε  τους…τεθνεώτες, τρεις τέσσερις –μπορεί και παραπάνω-γενιές , όσους είχε μπορέσει να βρει στο γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Όλους, με το μικρό τους όνομα βέβαια, πάππου- προς πάππου. Τρεις ή τέσσερις σελίδες. Χωριστά αυτούς που είχαν πεθάνει πριν την καταστροφή, μετά αυτούς που χάθηκαν στο χαλασμό της Σμύρνης και μετά αυτούς που πεθάνανε εδώ από φυσικό θάνατο. Πάντοτε πρώτο το όνομα της γιαγιάς της- που μνημονεύοντάς τη  θυμιάτιζε με καρβουνάκι  πάνω σε ένα κεραμίδι με μοσχολίβανο τριαντάφυλλο - και πάντα με μαντίλα στο κεφάλι-
   -Γιατί θεία Μαλβίνα –ρωτάγαμε τη ξεχωρίζεις τη προ-γιαγιά.
   Είχε ένα κήπο τριαντάφυλλα που τα φρόντιζε πως και πως και γι αυτό  ν` αγαλιά η ψυχούλα της την αρωματίζω με τριαντάφυλλο-μας εξηγούσε
      Ευεργετικό το θυμίαμα –όσο θυμάμαι εκείνη την ιεροτελεσία-γέμιζε με  το άρωμά του το χώρο ως μέσα στα τρίσβαθα της ψυχής. Και τα κεράκια  που άναβε όσο έστρωνε το σιτάρι τρεμόσβηναν δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα κατάνυξης με τη φωνή της να μνημονεύει ονόματα και ονόματα.: Κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν Σου. Έπαρσης των χειρών μου θυσία εσπερινή
    Την πείραζε ο πατέρας. Που θα βρει άκρη ο Θεός με τόσα ονόματα.
    Γιατί δε λες και τα επώνυμα μη τους μπερδέψει με άλλους  
    -Για άκου εδώ Νίκο, μην αστειεύεσαι με τις ψυχές γιατί σ` ακούει ο Θεός.-του είπε μια φορά αυστηρή- και δε κατέβηκε στο τραπέζι, πεισμωμένη, μέχρι που πήγε και της ζήτησε  συγνώμην.
    Ο άλλος δίσκος, μεγάλος, πελώριος, ήταν το περίφημο γλυκό της σαρακοστής –και όχι μόνο- αλλά ιδιαίτερα τη Σαρακοστή.
  Α εκείνο το γλυκό της Σαρακοστής! Σιτάρι με ρόδι ,αμύγδαλα στραγάλια ανάλατα κοπανισμένα και σταφίδες άσπρες και  μαύρες ,κανέλλα, ζάχαρη και λίγο μαϊντανό –έτσι να δίνει χρώμα- και ήταν το τελειότερο γλυκό  να φανταστείς !
 -Θεία Μαλβίνα κι άλλο!
  Τα μοίραζε σε μπολάκια  με κουταλάκι του γλυκού κι ένα ποτήρι βυσσινάδα . που τώρα πια δεν είναι της μόδας, αλλά τότε  θεωρείτο , πως να το πω…αριστοκρατικό. Να τρως και να γλύφεις τα χείλια σου, ενώ αυτή έπινε το κολυβόζουμο που καθώς έλεγε ήταν ένα κι ένα για το στομάχι. Γιατροσόφια της Σμύρνης.
  -Έχετε μνημόσυνο- ρώτησε μια μέρα μια γειτόνισσα, που απόρησε. Κόλυβα τρώτε ;
  -Ναι φροντίζουμε την ψυχή μας από τώρα –απάντησε γελώντας η θεία.
   -Α, αυτό το γλυκό! Ήταν το αγαπημένο μας παιδικό γλύκισμα που κοντά στα άλλα ήταν και χορταστικό και καθαρό-σπιτίσιο, χώρια που θες τα αμύγδαλα, θες οι σταφίδες και τα ρόδια ήταν μια γευστική απόλαυση
  - Θεέ μου –σκέφτομαι-με πόσα λίγα πράγματα είμαστε ευτυχισμένοι  και τι αξία μπορεί να έχουν οι πάστες και τα γλυκά όλου του κόσμου μπροστά σ` εκείνο το γλύκισμα-βρασμένο σιτάρι, τίποτε το ιδιαίτερο- που όμως το φτιάχνανε τα άγια τα χεράκια της.
                               Σταύρος Ιντζεγιαννης