Δευτέρα 22 Ιουλίου 2013

ΓΝΩΜΗ 22 ΙΟΥΛΙΟΥ 2013



                                                 ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
  Ο ΘΕΟΣ ΣΟΙΜΠΛΕ

 Ώδινεν όρος και έτεκεν  μυν! 
Ήλθε είπε και απήλθε ο κ Σόιμπλε και κανείς δεν κατάλαβε γιατί και πως!. Μας χτύπησε χαϊδευτικά στην πλάτη «Μπράβο καλά παιδάκια. Είδατε τι ωραία περνάμε όταν είστε φρόνιμοι και πίνετε και το …κώνειο που σας δίνουμε. Και για να δείτε πόσο σας αγαπάμε  σας έφερα και μια ..κουδουνίστρα ( βραγκανίδι τι λέγανε στο χωριό μου)  100 εκατομμύρια από τη θεία Αγγέλα».
  -Τι θα γένει με τις πολεμικές επανορθώσεις –ρώτησε η δημοσιογράφος.
  - Ω ποίον έπος φύγεν σε έρκος οδόντων!!! Τι πράγματα είναι αυτά που λέτε. Πιπέρι στη γλώσσα. Αυτό δεν είναι προς συμφέρον σας να το ανακινείτε είπε ξεκάθαρα ο Ντόκτωρ Σόιμπλε. Σαν να μας έλεγε δηλαδή μην ανοίγετε πληγές γιατί θα σας κόψουμε τον κω.. Σόρυ θα σας κόψουμε τις δόσεις. Απειλή ανοιχτή και ξεκάθαρη. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε! Μη θίγετε τα κακώς κείμενα.
  Ενθουσιασμένος ο Γερμανός εντυπωσιάστηκε από την αγάπη του λαού. Ούτε στρακαστρούκες ,ούτε μολότωφ, ούτε διαμαρτυρίες. Ούτε Τσίπρας ή Καμένος .Υποδοχή 5 αστέρων μέχρι που  μαντρώθηκαν οι Αθηναίοι και δεν έτρεξε ρουθούνι.  
  Τελικά μας υποσχέθηκε  ότι αν είμαστε καλά παιδιά και κάνουμε αυτό που μας λέ4νε θα μας δώσουν –μπορεί ε, μην το κομποδένετε-και ένα σοκολατάκι.
 Έμπα –ψυχή, έβγα ψυχή, το βερεσέ κρασί έλεγε ο συγχωρεμένος μεθάει δυο φορέας.. Από καταβολής Ελλάδος άλλωστε με  δανεικά ζούμε. Από το 1804 που πήραμε το πρώτο δάνειο των 800 χιλιάδων λιρών Αγγλίας μέχρι τώρα δε σηκώσαμε κεφάλι  από τα  δανεικά Μας ζητάνε τόκο 10 γράφουν στα χαρτιά τους 25 και  τελικά τόκο στον τόκο και επανωτόκια μας χρεώνουν 45%. Μέχρι να ξοφλήσουμε το ένα δάνειο παίρνουμε ένα  δεύτερο, για να ξοφλήσουμε το προηγούμενο.
    Παλιό χαλί νέα κλεψιά  πώς να συχωρεθείς λέει ο Ομαρ Καγιάμ
  Αν προσέξατε κάθε δέκα λέξεις μας πέταγε και ένα «σεβόμαστε τους Έλληνες και αναγνωρίζουμε τις θυσίες τους αλλά προσπαθήστε ακόμη  σε καλό δρόμο είστε. Λίγο ακόμη και θα συνηθίσετε να μη πεινάτε, οπότε..»
 Απάνω που έμαθα το γάιδαρό μου να μη τρώει μου ψόφησε –είπε ο ανατολίτης!
   Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο δε φταίνε μόνο οι ξένοι.   Ο δανειστής σου το πρώτο που κοιτάζει είναι το δικό του συμφέρον. Άλλωστε η τοκογλυφία των δυνατών ήταν πάντα στο παιγνίδι. Φταίμε κι εμείς που μια ζωή χαροκόποι, γλεντζέδες  και «ωχ βρε αδερφέ» το είχαμε ρίξει στο τρελό. Πάρε δανεικά έλεγε ο θείος ο Μίμης και …όποιος έχει θα χάσει –ήταν ανέκαθεν η φιλοσοφία του Έλληνα. Μη μου χαλάς τα γούστα μου και πάρε μου τα ούλα. Άλλωστε ευή- ευάν τούτη η γη που την πατούμε όλοι μέσα της θα μπούμε!!!
  Πιστωτική στην πιστωτική στο τέλος θα σου πάρει το σπίτι η τράπεζα λέω του Κωστάκη που ζει  ζωή χαρισάμενη με τις 6ή 7 πιστωτικές που κυκλοφορεί,
-  Μέχρι να μου το πάρουν θα έχω πεθάνει και θα πληρώσουν οι κληρονόμοι.
   Στριφογύριζε στο κρεβάτι ο Παμίνος άγρυπνος όλη τη νύχτα. «Πως να κοιμηθώ βρε γυναίκα που χρωστάω στον Ιωχανά απέναντι 1100 ευρώ και δεν έχω να τα δώσω»
  -Και γι αυτό στενοχωριέσαι; Ανοίγει το παράθυρο η γυναίκα του και φωνάζει στον Εβραίο απέναντι.  Ιωχανά , ε Ιωχανά ο άντρας μου σου χρωστάει 1100 ευρώ. Ξέχαστα. Δεν πρόκειται να τα πάρεις γιατί δεν έχει να στα δώσει!
 Γυρίζει και λέει στον άντρα της  κοιμήσου τώρα  εσύ .Από εδώ και πέρα θα ξαγρυπνάει ο Ιωχανάς.
  Θα μου πείτε ότι αυτό είναι ανέκδοτο. Αλλά ο Λαφαζάνης επιμένει. Στάση πληρωμών .Θα φυτέψουμε πατάτες στις γλάστρες που συμβούλευε ο μακαρίτης ο Μεταξάς. Κάποτε πρέπει να μάθουμε ότι δε γίνεται να ζούμε με πιστωτικές κάρτες που μας ώθησαν στην αλόγιστη κατανάλωση και ξοδεύαμε 100 την ώρα που εισπράταμε 70.
   Πήγαμε τις εκδρομές μας , κάναμε τις δεξιώσεις μας φτιάσαμε τα πατρικά μας καλύβια βίλες ντ αμόρε , καιρός να κόψουμε το πρωινό με αυγά και ζαμπόν και έμενταλ και σαμπάνια και να ξαναγυρίσουμε στο κουρκούτι που είναι και πιο υγιεινό.
 Αν έχεις νύχια να ξυστείς –ξύσου έλεγε η γιαγιά, αλλιώς αν περιμένεις από τους άλλους να σε ξύσουν θα σου ματώσουν την πλάτη.
-Είχε άδικο;
                               Σταύρος Ιντζεγιάννης


Σάββατο 20 Ιουλίου 2013

Σάββατο 20 Iouliou 2013



               ΑΝΟΙΧΤΉ ΕΠΙΣΤΟΛΉ
 Του Δηνήτρη Βλαχοπάνου γέννημα και θρέμμα του Κομμένου Άρτας που κάηκε ρημάχτηκε από τους προγόνους του κ.Σόιμπλε


Καλώς να ’ρθείτε και στο Κομμένο, κύριε Σόιμπλε

Καλώς ήλθατε, κύριε Σόιμπλε. Καλώς ήλθατε στη χώρα του φωτός, στη χώρα του πολιτισμού και των κλασικών γραμμάτων. Η Ελλάδα, ξέρετε, δίδαξε τον κόσμο πώς ν’ αγαπά τον άνθρωπο και να πιστεύει πως η αξία του είναι ανεκτίμητη και αδιαπραγμάτευτη. Οι Έλληνες, γνωρίζετε, στη μακραίωνη ιστορική τους διαδρομή, έχουν μάθει πως στην κορυφή της πολιτιστικής τους κληρονομιάς βρίσκονται τα μεγάλα ιδανικά της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας. Και τοποθετούν αυτά τα ιδανικά πιο πάνω κι απ’ τη ζωή τους.
Αλλά, κύριε Σόιμπλε. Τις αξίες αυτές του ελληνικού ανθρωπισμού τις κακοποίησαν βάναυσα και βάρβαρα οι συμπατριώτες σας όταν εισέβαλαν στη χώρα μας και έσπειραν σε κάθε γωνιά της τον τρόμο, το θανατικό και την απόγνωση. Ξέρουμε πως δεν ήρθατε ως φίλος των Ελλήνων και προσκυνητής των τόπων μαρτυρίου. Ήρθατε ως νέος κατακτητής, για να ηχήσουν ξανά στην Ελλάδα τα κανόνια των απειλών και των εκβιασμών της νέας τάξης πραγμάτων.
Θα ήταν πολύ όμορφο, κύριε Σόιμπλε, να συλλογιστείτε και να αισθανθείτε πως, μετά  τη μεγάλη και σκληρή εκείνη δοκιμασία του πολέμου, οι λαοί όλου του κόσμου τίποτε άλλο δεν επιθυμούν παρά την ειρήνη, τη φιλία και την αγάπη. Αυτό το μήνυμα θα διαβάζατε, αν ερχόσαστε στο Κομμένο, πάνω στο μαρμάρινο κενοτάφιο της πλατείας μας. Εκεί που έχουν χαραχτεί τα ονόματα των 317 θυμάτων της γερμανικής ναζιστικής βίας χωρίς όρια. Και θα μαθαίνατε από τους λίγους επιζώντες πως η φρίκη που τύλιξε το Κομμένο εκείνο το γλυκό πρωινό της 16ης Αυγούστου 1943, όταν τα πολυβόλα της Βέρμαχτ ξερνούσαν το θάνατο αλύπητα, είναι ακόμη ζωντανή και στάζει ακόμη αίμα και δάκρυ.
Αντί να πάτε, κύριε Σόιμπλε, να κλειστείτε στα πολυτελή γραφεία του πρωθυπουργού για να σχεδιάσετε μαζί την καταστροφή της Ελλάδας, θα ήταν καλύτερο και για σας και για τον κόσμο να έρθετε να προσκυνήσετε τα ματωμένα χωριά μας. Για να αντικρίσετε με τα ίδια τα μάτια σας τα συντρίμμια που άφησαν πίσω τους οι γερμανικές φάλαγγες. Και τότε, αν λίγο γυρίσει ο νους σας αλλιώς, θα καταλάβετε πως τα χρέη σας προς τους Έλληνες και την Ελλάδα είναι απερίγραπτα. Και παραμένουν αιώνια. Και δε λησμονιούνται. Ούτε ποτέ παραγράφονται.

Δημήτρης Βλαχοπάνος
Κομμένο Άρτας 18 Ιουλίου 20

Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

Εκκλησιολόγος 20/7/13




                                          ΚΑΘ ΟΔΟΝ
    ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΊΑ

    Και ξαφνικά  αφού γέμισαν την Ελλάδα λουκέτα ,ανακάλυψαν πως για όλη την κακοδαιμονία μας φταίει η Κυριακή αργία. Εδώ δε δουλεύουν τι άλλες μέρες τα μαγαζιά και θα δουλέψουν τις Κυριακές; Έλειψη χρημάτων στάση εμπορίου είναι το πικρό αξίωμα !  
  Έξη ημέρες εργά και ποιήσεις ,την δε εβδόμη Σάββατα Κυρίω τω Θεώ σου είναι η εντολή !
  Διαφωνεί η Τρόικα των προτεσταντών. Θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι μηχανή που πρέπει να εργάζεται, λένε, όλο το εφταήμερο γιατί ζει για να δουλεύει και όχι να δουλεύει για να ζήσει! Άλλοι άνθρωποι αυτοί, άλλοι εμείς. Αλλιώτικη οικογένεια η Αγγλοσαξωνική και αλλιώτικη η Ελληνική, όπου προέχει το «ευ και μετ` αρετής ζειν» του Αριστοτέλη. Άλλες οι καταβολές τους , άλλες οι δικές μας, όπου Κυριακή σημαίνει  ανάπαυση, εκκλησιασμός, συγκέντρωση στο οικογενειακό τραπέζι, απόλαυση της οικογενειακής ατμόσφαιρας και  γαλήνη. Ακόμη και μια μικρή έξοδος με φίλους. Ουκ επ` άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος.
    Στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των απρόσωπων δίποδων  κέντρο πάντων είναι το χρήμα. Για μας τα πάντα περιστρέφονται γύρω από τον άνθρωπο.
  Χάνουμε την Κυριακή αργία  δυστυχώς και γινόμαστε υλικά  μιας πολυεθνικής βαβέλ, που μέσα στον υπερφίαλο εγωισμό της  προσπαθεί να υψώσει το ανάστημά της κατ` ενατίον Θεού.
  -Τι σημαίνει Κυριακή, απορεί ο ξένος μου συνομιλητής.
   Προσπαθώ να του εξηγήσω ότι Κυριακή σημαίνει  ένα κερί ευχαριστήρια  δέηση. Σημαίνει λίγες ώρες απόλαυσης με τα παιδιά, που ο σύγχρονος τρόπος ζωής , μαθήματα, φροντιστήρια εξοντωτικό διάβασμα αλλά και εξαντλητική δουλειά για το αντρόγυνο, μας στερεί. Να κουβεντιάσουμε που κοντεύουμε  να το ξεχάσουμε κι αυτό.
    Για χρόνια στον τοίχο της πολυκατοικίας μας, κάποιος μαρκαδόρος  είχε γράψει. Ζωή και όχι επιβίωση. Το κοιτάζαμε κάθε πρωί κατεβαίνοντας και το μεσημέρι ή το βράδι γυρίζοντας. Λες και μας ρωτούσε .Ε ανθρωπάκο τι έκανες σήμερα. Ζωή ή τάχα επιβίωση;
  Άκουγα προ ήμερών τον υπουργό ο οποίος προσπαθούσε  να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα της καταργήσεως της Κυριακής αργίας. Προσπάθησα να παρέμβω αλλά όπως συμβαίνει πάντα, ότι δεν τους συμφέρει, δεν το βγάζουν στον αέρα.
   Ρωτούσα : Κύριε Υπουργέ  εσείς δεν πάτε  την Κυριακή στην εκκλησία ;Δε βρίσκεστε με τα παιδιά σας ή με τα εγγόνια σας ;Δεν αισθάνεσθε την ανάγκη να βρεθείτε όλοι μαζί , να χαρείτε την ατμόσφαιρα της οικογενειακής  σύναξης. Εκείνο το αμίμητο που έλεγε ο αξέχαστος Ηλιόπουλος με τον ξεχωριστό του τρόπο :Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα !!!
   Βέβαια ο υπουργός πάει στην εκκλησία όποτε είναι καμιά δοξολογία ή σε καμιά κηδεία επιφανούς  ή καμιά εκδήλωση για κοινωνικούς λόγους ή ακόμη παραμονές εκλογών για να καμωθεί τον θρήσκο. Ας μας ρωτήσει λοιπόν κι εμάς ή ας κάνει τον κόπο να γυρίσει μισό  αιώνα ίσως και περισσότερο ότα ήταν κι αυτός παιδί, με τη λαχτάρα περίμενε  να έρθει η Κυριακή, όπου η οικογένεια πήγαινε στην εκκλησία και ύστερα  για καφέ οι μεγάλοι για το κουλούρι ή το γλυκό τους οι μικροί.
      A πως την περιμέναμε, σχολιαρόπουλα, αυτή την Κυριακή κι ας ήταν δύσκολη μέρα. Διότι μπορεί να μην κάναμε σχολείο –ένα το κρατούμενο  και μάλιστα σημαντικό- αλλά από την άλλη είχε μπάνιο στη… σκάφη. Δεν είχαμε μπάνιο όπως όλοι σήμερα-ούτε οι τράπεζες δίνανε δάνεια αφειδώς όπως επίσης σήμερα-αλλά η μάνα είχε τις δικές  και μάλιστα ασυμβίβαστες απόψεις. Έλεγε όταν πας επίσκεψη στο σπίτι κάποιου φίλου σου, φοράς τα καλά σου δεν πας με τα ρούχα της δουλειάς. Στο σπίτι  του Θεού πας άπλυτος; Και αυτό σήμαινε σκάφη κι έκανε ένα κρύο διαβολεμένο γιατί εκεί που μας έπλενε έμπαζε από όλες τις μεριές !!!
  Είχε όμως και το καλό της η Κυριακή, γιατί μετά την εκκλησία πηγαίναμε στο ζαχαροπλαστείο όπου η μάνα με τον πατέρα πίνανε τον καφέ τους και εμείς τα μικρά τρώγαμε την πάστα μας. Σοκολατίνα ή αμυγδάλου-το ωραίο γλυκό της Κυριακής , που γράφει ο Καβαδίας!
  Σήμερα προσπαθούν να μας κόψουν ακόμη και το Πάτερ Ημών !Κι αυτό το λένε ανάπτυξη ,μεταρρύθμιση ,σωτηρία αντί να το πουν καταστροφή.
  Βάλε το χέρι Σου Θεέ μου γιατί χανόμαστε !
        Σταύρος Ιντζεγιάννης



Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς 13/7/2013



 
                                                ΚΑΘ  ΟΔΟΝ
      ΟΡΚΟΣ

     Μη ομόσαι  όλως.!
    Η θαυμάσια μελέτη  για τον όρκο, του Αρχιμανδρίτη  π. Κυρίλλου Κωστοπούλου «Ο όρκος» τεκμηριωμένη σε μια εκπληκτική σε εύρος βιβλιογραφία, ξανάθεσε επί τάπητος το πράγματι σπουδαιότατο ζήτημα του όρκου. Μη ομόσαι όλως η εντολή, αλλά… ορκιζόμαστε για ψύλλου πήδημα. Μα το…
  - Το χέρι στο ευαγγέλιο. Ορκίζεσαι…
   Στην εμπορική μου τιμή κύριε πρόεδρε- είχε πει ο πατέρας μου, μιλημένος από τη μάνα ,η οποία με τη γυναικεία της
πονηριά προσπαθούσε να εφαρμόσει  το « δυσίν Κυρίοις  εργάζεσθαι»παρ` ότι χαλεπόν!
  «Να ορκισθείς Νίκο μου, αλλά στο εμπόριο, όχι στο Θεό  και μην ακουμπίσεις το χέρι στο ευαγγέλιο. Κράτα το ψηλότερα!!!»
 - Άσε την εμπορική σου τιμή και την ξέρουμε- του είπε ο πρόεδρος. Αυτή δικάζουμε εδώ..
   Τι να έκανα, απολογήθηκε  στο σπίτι, όπου η μάνα θεοφοβούμενη  έφερε την άλλη μέρα τον Παπά –Κώστα να κάνει ευχέλαιο.
   Ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος .Υπήρχε αγορανομία τότε που ήλεγχε και κάθε τόσο τους κουβαλάγανε στο δικαστήριο για πλαστά τιμολόγια ή διότι νοθεύανε τον καφέ με κριθάρι ή ρεβύθι. Δεν ήταν όπως τώρα που κανείς δεν ελέγχει και κλέβουν ασύστολα ο ένας τον άλλον και όλοι μαζί το κράτος, πρώτο και καλλίτερο.
   Δεν ήταν λίγοι αυτοί  που ζούσαν κυριολεκτικά από την  ψευδομαρτυρία  Και μάλιστα για σοβαρά αδικήματα, ακόμη και για φόνους ή ληστείες.
  -Ξέρω πως ορκίζεσαι ψέματα Λ…είπε ο συγχωρεμένος ο Παναγιώτης ο Μπόκαρης πρωτοδίκης τότε (συνταξιοδοτήθηκε πρόεδρος εφετών) αλλά ο νόμος βλέπεις μου δένει τα χέρια, αλλιώς θα σε έκλεινα μέσα και δε θα  έβγαινες ποτέ. Και πράγματι ο Λ…ήταν γνωστός στα δικαστήρια, μέχρι Μεσολόγγι, Αγρίνιο. Πύργο !
  Έλλειψη παιδείας, αδιαφορία μπροστά στον φόβο Κυρίου ή μάλλον κακή συνήθεια που ξεκινούσε από το σπίτι. Μάλλον νομίζω το τελευταίο. Ορκιζότανε οι μεγάλοι –ορκιζότανε και οι μικροί. Βλαστημούσαν –το ακόμη τρισχειρότερο τα Θεία οι μεγάλοι-βλαστημούσαν και οι κατιόντες.
   Το μήλο κάτω από τη μηλιά έλεγε η θεία όταν  άκουγε τα παιδιά του αδερφού της, που βλαστημούσαν από ουρανό μέχρι γη διότι και ο πατέρας και η μάνα τους δεν άφηναν καντήλι να μη κατεβάσουν. Κατά τα άλλα πρώτοι και καλλίτεροι στην εκκλησία.
   Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ο όρκος στο δικαστήριο (να παλαμίσει το ευαγγέλιο καθώς έλεγαν ) συγκράτησε κανέναν από την ψευδορκία, ή την επιορκία .Το ένα χειρότερο από το άλλο !
  Οι δικαιολογίες πολλές :Είναι προϊστάμενος της κόρης μου. Θες να την κυνηγήσει; Είναι αδερφός της γυναίκας μου ακόμη φοβερότερο. Διότι  ο φόβος της γυναίκας είναι πιο χειροπιαστός από το φόβο Κυρίου κι ας είναι κρεμασμένη η εικόνα Του επάνω από το κεφάλι του δικαστή, να σε κοιτάζει μ` εκείνο το βλέμμα το γεμάτο αγάπη και στοχασμό σαν να σου λέει «πρόσεχε τέκνον μου»
   Μπορείς με τη  μετάνοια και την εξομολόγηση να  συγχωρεθείς από την αμέτρητη καλοσύνη Του. Το σόι της γυναίκας σου, δεν σου το συγχωρεί ποτέ !!!.
  Η στήλη είναι αναφανδόν κατά του όρκου στα  δικαστήρια. Έχοντας την πείρα μιας επαγγελματικής ζωής 30 και πλέον ετών δεν μπορεί να ξεχάσει ότι όλοι  έμποροι – επαγγελματίες- επιχειρηματίες αλλά και δημόσιοι υπάλληλοι ανερυθρίαστα ορκιζόμαστε και παλαμίζαμε το ευαγγέλιο. Για να γλιτώσουμε ένα - ακόμη και μηδαμινό- πρόστιμο. Πόσο μάλλον όταν επρόκειτο για κάτι σοβαρό.
  Να καταργηθεί ο όρκος-ναι. Όχι μόνο δεν αποτελεί εγγύηση αληθείας αλλά σε αναγκάζει να ψευδομαρτυρήσεις ή να γίνεις επίορκος. Δε ζούμε δα σε κοινωνία αγγέλων –φευ! Κι όχι μόνο, αλλά πολύ απέχουμε από το να έχουμε την οικογενειακή –αφήστε κατά μέρος την σχολική- αγωγή που θα μας μάθαινε ότι ο «Φόβος Κυρίου» δε σημαίνει τα καζάνια της κολάσεως που μας φοβέριζε τω καιρώ εκείνω ο θεολόγος ο Παπάζογλου αλλά την αγάπη του Χριστού για μας και την αλήθεια. Εκείνο το έστω ο λόγος υμών το ναι =ναι και το ου –ου.(Ματθς ε-48)
  Όσο το να ορκίζεται ο μάρτυς στη συνείδησή του καλλίτερα να μη το  συζητούμε. Εδώ δε φοβούνται το Θεό και θα σκεφτούν τη συνείδησή τους;
                                Σταύρος Ιντζεγιάννης

 
 
 
 
 
   


ΓΝΩΜΗ 15/7/2013




                                            ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ !               
         ΣΕΞΟ…ΦΡΕΝΙΚΟ !

    Εκστρατεία αρχίζει το Υπουργείο « Άδωνη και Υγείας» για να πείσει τους Έλληνες να μη χρησιμοποιούν ανεξέλεγκτα φάρμακα βοηθητικά της σεξουαλικής τους δραστηριότητας. Αυτό διότι παρά το γεγονός ότι αυτά θα έπρεπε να δίδονται μόνο με ιατρική συνταγή, ωστόσο τον τελευταίο καιρό, παρατηρείται μια ανεξέλεγκτη  αύξηση κατανάλωσης.
   Το γεγονός αποδίδεται εις το ότι - κατά τις στατιστικές -  η Ελλάδα  πάσχει από γήρανση του πληθυσμού της και επόμενο είναι να υπάρχει μια υπερκατανάλωση βοηθητικών για τους …βοηθητικούς, της…  επικλίνειας!!! δραστηριότητας. Για τους μάχιμους ούτε λόγος ούτε ψόγος φυσικά. Με τους άλλους όμως;
   Το υπουργείο εφιστά την προσοχή, των ούτως ειπείν …ελαττωματικών!!! διότι η υπερβολική χρήση μπορεί να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα και  να επαληθευθεί η γνωστή παροιμία « πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος»
  Σοβαρό το πρόβλημα έχει ταλαιπωρήσει αρσενικούς και αρσενικούς ων ουκ έστιν αριθμός,
  -Κωστάκη ακόμα;
  -Λιλίκα μου δυο λεφτά ακόμη να πάρω και δεύτερο χάπι.
  Το πρόβλημα –γκρινιάζει φίλος παθών-δεν είναι ότι  δεν αποδίδεις , αλλά ρεζιλεύεσαι κιόλας. Διότι μπορεί να έχεις ιδρώσει να την καταφέρεις, να υπάρχει ατμόσφαιρα, να είναι αμοιβαία η επιθυμία, να είναι συνάδουσα η μουσική κάλυψη, να έχεις κάνει τα μπάνια σου, να έχεις βάλλει τα αρώματά σου, να έχεις ανάψει τα κηροπήγιά σου, να έχεις ρίξει το ωραίο σου παραμύθι περί έρωτος και όρκων αιωνίων κι απάνω που διατάζεις  πυρ να παθαίνεις αφλογιστία!!!
  Εκείνες τις στιγμές είναι που λες να είχα ένα τσεκούρι να το κόψω σύριζα μαζί με τις… συνιστώσες!!!
  -Ασπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα…
  - Μπα που να φας τη γλώσσα σου ωρύεται ο θείος ο Ευτέρπης. Τα μαλλιά τα βάφω μωρέ, αλλά με το άλλο τι γίνεται, που δεν πρόσεξα ότι είχε λήξει η ημερομηνία του βιάγκρα και… δεν και δεν και μηδέν. Πέταξα ολόκληρο πακέτο
   Θα μου πείτε ότι καθημερινά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ή μάλλον παραπλάνησης  )διαφημίζουν τους 44 τρόπους με τους οποίους αν όχι θεραπεύεται τουλάχιστον κάπως μπαλώνεται η  κατάσταση.
  Χάπια, όργανα, τεχνικές μέχρι και  οπτικοακουστικά μέσα  που προσπαθούν να  βολέψουν τα πράγματα προκειμένου να βρεις  «πηγήν της ζωής και θύραν παραδείσου»
  Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις που ακόμη κα εν ακμή νεότητος σημειώνεται παρακμή επί κλίνης . Εκεί σε θέλω κάβουρα.
  -Χαραλαμπάκη …νυχτώσαμε και νυστάζω η καψερή!
 -Για περίμενε λίγο. Φαίνεται ότι πρέπει να αλλάξω φάρμακο !!!
  Τη φαιδρή πλευρά του θέματος επισημαίνει το χρονογράφημα, χωρίς φυσικά να παραβλέπουμε την σοβαρότητα του προβλήματος, που οδηγεί πολλούς σε απόγνωση αλλά και σε διάλυση σχέσεων και γάμου. Ενίοτε και σε φαιδρές καταστάσεις που αποκαλύπτουν ορισμένα ενδοοικογενειακά τεκταινόμενα.
 - Κύριε πρόεδρε  αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις συζυγικές του υποχρεώσεις. Καταλαβαίνετε ότι ως νέα γυναίκα έχω κι εγώ τας …επιθυμίας μου ούτως ειπείν, με  εννοείτε νομίζω και ως εκ τούτου…
   Ως εκ τούτου πρόθυμος ο κουνιάδος, θέλησε να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, οι οποίες όμως δεν εκτιμήθηκαν δεόντως-παρεξηγήθηκαν κατά τον κατηγορούμενο- και βρέθηκε στο δικαστήριο ως ένοχος μοιχείας. Μόνο που ο απατηθείς σύζυγος δήλωσε :Κύριε πρόεδρε της δίνω το διαζύγιο ευχαρίστως, υπό την προϋπόθεση ότι ο αδελφός μου θα την παντρευτεί.
 -Α, όχι και να την παντρευτώ, για να την ξεφορτωθείς εσύ. Εγώ κύριε πρόεδρε να… βοηθήσω ήθελα  απλώς ( δικαστήριο εν Πάτραις έτος 1963)
  Και εάν μεν πρόκειται για νέους  ανθρώπους, είναι πάθηση μπροστά στην οποία οφείλουμε να στεκόμαστε με σεβασμό. Δε γελάς με τη αρρώστια του άλλου. Βλέπεις όμως και μερικούς που έχουν διαβεί τον Ρουβίκωνα της ηλικίας να τρέχουν σε κομπογιαννίτες που φτιάχνουν  βότανα και ματζούνια   και  τους ξαφρίζουν περιουσίες γιατί δεν εννοούν  να παραδεχτούν ότι ήρθε η ώρα  να αποχαιρετήσουν την… «Αλεξάνδρεια που έχασαν» !
  Συμπέρασμα. Πρώτον μη το παρακάνετε. Όταν το άλογο δεν τραβάει το κάρο μη το καμουτσικώνεται άδικα.  Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο έλεγε ο παππούς Στο κάτω- κάτω αν δεν αισθάνεστε σίγουρος με τα φάρμακα που παίρνετε, πάρτε μαζί σας για …βοήθεια να χρειαστεί και ένα φίλο σας .Αχρείαστος να είναι αλλά …οι φίλοι στις δύσκολες στιγμές χρειάζονται!!!
                                 
 

Πέμπτη 11 Ιουλίου 2013

ΓΝΩΜΗ 1/7/2013





                                                        Εν κατακλείδι 
    ΓΕΡΟς ΓΆΤΟς

    Μη με κοιτάς που γέρασα κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου!
    Ο άνθρωπος μπήκε στην πρωινή καφετέρια με ύφος Ναπολέοντα πριν από τη μάχη του… «Βλατερό»που έλεγε η θεία Ευτέρπη, θεός σ` χωρές τη καλή γυναίκα αλλά ολίγον…ανθυρόστομη έλεγε η αδελφή της η Θάλεια. Κοίταξε ένα γύρω  να δει αν τον βλέπουμε καμαρώνοντας για τη νεαρά Ρουμάνα που κράταγε αλά μπρατσέτα. Τουτέστιν αγκαζέ για όσους κάνατε Γαλλικά στο σχολείο και θυμάστε εκτός από το ζε βουζ αίμ και το μερσί ή το παρντόν και κανά δύο ακόμη λέξεις.
    Η… μαντάμ ντε Πομπαντούρ δίπλα του θα`ταν –δε θά`ταν 35 άντε 38 βία 40 ούτε λεπτό παραπάνω.
   88 αυτός ,40 αυτή έκανε τη σούμα ο Ράκιας, σύνολον 128 : 2=64 ε δεν είναι δα και του θανατά. Κάπως βολεύεται η κατάσταση. Βέβαια ο Αϊνστάιν επέμενε ότι η γυναίκα πρέπει να έχει τα μισά χρόνια του ανδρός  + 7 αλλά την εποχή που το είπε δεν υπήρχε στην αγορά το Βιάγκρα ( φίλος φαρμακοποιός μου έλεγε ότι υπάρχουν και άλλα πιο αποδοτικά και μάλιστα ταχέως δράσης ,αλλά ρωτήστε το γιατρό σας πριν το αγοράσετε και το σπουδαιότερο κοιτάξτε την ημερομηνία λήξεως, μην την πάθετε σαν τον Ξενοφώντα που το πήρε αλλά είχε λήξη και  συνέβη αφλογιστία. Φτου )!!!
   Της μόδας κάποτε οι αλλοδαπές , Βουλγάρες. Ουκρανέζες, Ρουμάνες. Δυστυχισμένες υπάρξεις  που ερχότανε για να βρουν την τύχη τους και κατέληγαν  μπαρ γούμαν ή σε κάποιο καμπαρέ με ότι σημαίνει αυτό (χορός , κονσομασιόν, σεπαρέ) ή σε κάποιον οίκο ανοχής ή μάλλον ενοχής που έλεγε ο ταγματάρχης ό Μπαλούγιας για τα στρατιωτικά μπορντέλα στα Γιάννενα   όπου μπαίνεις λόγω ανοχής και βγαίνεις πλήρης ενοχής .Ήταν η φιλοσοφία του!
  Της μόδας κάποτε οι αλλοδαπές, είχε ατονίσει τα τελευταία χρόνια , ώσπου ο Δένδιας αποφάσισε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση και να  εξωπετάξει όσες δεν είχανε χαρτιά, πράγμα που αναζωπύρωσε την περίπτωση γάμος. Δηλαδή παντρέψου ένα ηλικιωμένο να πάρεις την πολυπόθητη υπηκοότητα και να μείνεις στην Ελλάδα. Τώρα μάλιστα που υπάρχει και πολιτικός γάμος, η υπόθεση είναι πανεύκολη.
  Πολλές από αυτές τις φέρνουν οργανωμένα γραφεία  και τις στέλνουν σε σπίτια που έχουν ανάγκη να φροντίζουν ανύμπορους, δεδομένου ότι οι Ελληνίδες δεν κάνουν τέτοιες δουλειές, που τις θεωρούν υποτιμητικές της Ελληνικής τους αξιοπρέπειας και προτιμούν να σιτίζονται στα κοινωνικά μαγειρεία της Επισκοπής ή του Δήμου!
  Κάποιες με συστάσεις από άλλες συμπατριώτισσες, αναλαμβάνουν να βοηθούν ηλικιωμένους κυρίους, είτε σα νοσοκόμες, είτε σαν οικιακές  βοηθοί, ώσπου, αν μάλιστα είναι έξυπνες ή αληθινά συμπονετικές γίνονται απαραίτητες –εύκολα τα γηρατειά  παθαίνουν εξάρτηση-και με απώτερο σκοπό την αποκατάσταση : Γάμος. σύνταξη, κληρονομιά και μαζί υπηκοότητα για το μέλλον. Τούτι φρούτι!!!
   Υπάρχει μια ιδιότυπη συναλλαγή ή μάλλον σύμπτωση συμφερόντων. Ο ένας σκέφτεται να έχει κάποια να του αλλάζει τα…μπείμπι λίνο και η άλλη σκέφτεται, πόσο θα ζήσει; Θα πεθάνει θα τον κληρονομήσω, αν μάλιστα μου γράψει και το σπίτι, έχοντας την ελληνική υπηκοότητα θα ζήσω τη ζωή μου δόξη και τιμή !
   Ξελόγιασε τον πατέρα μας ωρύετο προ καιρού στο δικαστήριο κάποια κυρία.
  Γιατί θα ήταν καλλίτερα να με πετάξετε εσείς στο γηροκομείο ή στο Άσυλο Ανιάτων, την κατακεραύνωσε ο πατέρας της.
  -Κακομοίρη μου θα σου φάει την περιουσία –επέμενε η κόρη.
-Γιατί όχι;  Από το να τη φάτε  εσείς που με έχετε εγκαταλείψει, καλλίτερα αυτή που με προσέχει κιόλας.. Άσε που…θα γλύφω και κανένα κοκαλάκι (Αυτό δεν το είπε αλλά…εννοείται !)
 Φυσικά εξυπακούεται ότι  υπάρχει μια σύνταξη 1400 ή έστω 1000 το μήνα  ποσό διόλου ευκαταφρόνητο …την σήμερον ημέραν, δεδομένου ότι τρώει πίνει και κοιμάται δωρεάν. Δηλονότι έχει εξασφαλίσει τροφή, στέγη και πιθανότατα μέλλον! Ποια παίρνει 800 ή και παραπάνω και όλα πληρωμένα;
  Ωστόσο υπάρχουν και μερικοί χαζοβιόληδες που σκέφτονται ότι θα περάσουν γεράματά τους  εν ερωτική ευδαιμονία. Τους Φαραώ λέει ο Ράκιας, τους βάζανε να κοιμούνται με οχτώ νεαρές για να ξανανιώνουν. Τέσσερις από τη μια μεριά και τέσσερις από την άλλη
  -Ρε κύριε  πετιέται από το διπλανό τραπεζάκι μια νεαρούλα .Αυτοί ήταν Φαραώ. Τίγκα το χρυσαφικό. Φέρε μου κι εμένα ένα Φαραώ και κοιμάμαι δίπλα του μακάρι να είναι 100 χρονώ!!!
  Πες της κουβέντα τώρα!!!
                                   Σταύρος Ιντζεγιάννης

  

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2013

Εκκλησιολογος 9/7/2013


Καθ οδόν

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ



Κατηγορούμε συχνά το διαδύκτιο για τις ανεξέλεγκτες και ανεύθυνες πληροφορίες ή ειδήσεις που μας σερβίρει, πολλές φορές μάλιστα και ηθικώς…ανήθικες ή στρεβλές!!!

Το πρόβλημα βέβαια δε βρίσκεται στην τεχνολογία, αλλά στο ότι δε μπορούμε να βρούμε τη διαχωριστική γραμμή πέρα από την οποία το χρήσιμο γίνεται άχρηστο και κυρίως επικίνδυνο.

Ωστόσο χθες βρήκα κάτι στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, που πιστεύω ότι αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας.

Το βρήκα καταχωρημένο στην ηλεκτρονική εφημερίδα «Έρευνα Αιγίου» που εκδίδει και διευθύνει ο Ανδρέας Φλογεράς ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες δημοσιογράφους της παλιάς καλής σχολής που πριν και πάνω από όλα σεβότανε τον αναγνώστη και πολύ περισσότερο τον εαυτό τους.

Του το ταχυδρόμισαν και σεβόμενος την πνευματική ιδιοκτησία, το σημειώνει και με τη σειρά μου σημειώνω κι εγώ τον πρώτο αποστολέα, τον κ Φώτη Θεοδωρακόπουλο και το οποίο εν προκειμένω είναι ένα μάθημα πρακτικής φιλοσοφίας απόλυτα κατανοητό και άμεσα χρήσιμο.

Τα υλικά συσκευασίας του πειράματος είναι ένα γυάλινο βάζο, μερικά μπαλάκια τένις, χαλίκια, άμμος και δύο κούπες καφέ. Χώρος, μια αίθουσα παράδοσης μαθημάτων, ο καθηγητής και οι σπουδαστές, νέοι κατά κανόνα.

Ο καθηγητής ρίχνει τα μπαλάκια του τένις στο βάζο και ρωτάει τους σπουδαστές αν είναι γεμάτο ή χωράει κάτι άλλο. Βλέποντας ότι οι φοιτητές το αντιλαμβάνονται γεμάτο, ο καθηγητής αρχίζει και ρίχνει τα χαλίκια, τα κουνάει κι αυτά γεμίζουν τον κενό χώρο ανάμεσα στα μπαλάκια. Ρωτάει πάλι αν το βλέπουν γεμάτο κι αν χωράει κι άλλο τι. Στην απορία των φοιτητών ότι όχι δε χωράει άλλο, ο καθηγητής ρίχνει και τον άμμο και ο οποίος γεμίζει τα κενά που ακόμη υπήρχαν ανάμεσα στα μπαλάκια και τα χαλίκια. Ε τώρα πια γεμίσαμε οριστικά ψιθυρίζει κάποιος σπουδαστής. Αλλά ο καθηγητής πειραματιστής δεν είχε ακόμη τελειώσει. Παίρνει δύο κούπες καφέ και τις ρίχνει στο βάζο και φυσικά ο καφές απορροφήθηκε στο ενδιάμεσο των κενών που είχαν αφήσει, τα μπαλάκια, τα χαλίκια και ο άμμος. Έκπληξη αλλά και τέλος του πειράματος.

Δια των αισθητών – σημειώνει ο κ Φλογεράς ο οποίος πριν από τη δημοσιογραφία υπήρξε δάσκαλος και ιδιοκτήτης ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου – στα υπεραισθητά. Είναι η αρχή μιας εποπτικής διδασκαλίας. όπου συμβαίνει να γίνεται.

Το πείραμα συμβολίζει κάτι. Ο γυάλινος χώρος είναι η διάρκεια της ζωής μας. Τα μπαλάκια του τένις που προηγήθηκαν αντιστοιχούν στις μεγάλες αξίες και ιδέες της ζωής μας. Πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια , παιδιά, φίλοι, ελευθερία, δικαιοσύνη οι οποίες πρέπει να προηγούνται στη ζωή μας.. Τα χαλίκια που κάλυψαν τα κενά είναι οι δευτερεύοντες στόχοι της ζωής. Δουλειά, αυτοκίνητο, σπίτι, ρούχα , εμφάνιση και ο άμμος που τρύπωσε παντού συμβολίζει κάποιες λεπτομέρειες που επηρεάζουν την όλη υπόσταση και τη συμπεριφορά μας. Ο καφές που διείσδυσε παντού και κάλυψε τα κενά των…κενών συμβολίζει τη ρευστότητα των ασήμαντων περιστατικών τα οποία συντιθέμενα φτιάχνουν τα πολύ μεγάλα και πολλές φορές τα αδιέξοδά μας. κι ακόμη αφού χώρεσε κι αυτός, το πόσο μεγάλη είναι και πόσο γεμάτη μπορεί να είναι η ζωή μας.

Το πείραμα έγινε για να δείξει την ιεράρχηση των αξιών και των θεμάτων – των προβλημάτων που συγκροτούν την καθημερινή μας διαβίωση και τον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε και τα αντιμετωπίζουμε. Το δίδαγμα εν προκειμένω είναι να γεμίζουμε πρώτα τη ζωή μας με τα πλέον αξιόλογα και πρωτεύοντα και να αφήνουμε τον άμμο και το καφέ τελευταία. Γιατί – σημειώνει συμπερασματικά ο κ. Φλογεράς - αν γεμίζουμε τον βιωματικό μας χώρο με σκουπίδια η ζωή θα περάσει και θα έχουμε αφήσει έξω τα σημαντικά τα οποία θα μπορούσαν να μας διαμορφώσουν επωφελή άτομα και να είχαμε κερδίσει τη ζωή για μας και τα παιδιά μας αλλά και την κοινωνία της οποίας είμαστε μέλη.

Τι θα μπορούσα να προσθέσω σε ένα τόσο ξεκάθαρο παιδαγωγικό μάθημα που διαχρονικά και δια βίου αποτελεί για όλους μας οδοδείκτη ύπαρξης.

Συνήθως- ας το παραδεχθούμε – δίνουμε μεγάλη σημασία σε δευτερεύοντα και χάνουμε το σπουδαία. Μας απασχολούν μικρότητες και χαζοχαρούμενα γεγονότα ή προβληματιζόμαστε για πράγματα που τελικά δεν αξίζουν και δεν μας προσφέρουν τίποτε, ενώ χάνουμε το αληθινό νόημα της ζωής όπως την καθόρισε ο Κύριος με την επί του όρους ομιλία Του.

Σταύρος Ιντζεγιαννης





Τρίτη 9 Ιουλίου 2013


Εν κατακλείδι

ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ



Άλλο περιμέναμε άλλο μας πρόκυψε. Άκου ν`…ακούσεις. Ο σκληρότερος μυς του ανθρωπίνου σώματος ποιος νομίζετε ότι είναι;

- Το….bip!

Λάθος κύριε την πατήσατε.

Ο σκληρότερος μυς του ανθρωπίνου σώματος είναι η γλώσσα ! Μάλιστα. Η γλώσσα. Απίθανο ε; Και όμως είναι. Και έτσι εξηγείται άλλωστε που λένε η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει !

Αυτό βέβαια απογοητεύει μερικούς –μερικούς που νόμιζαν ότι ήταν… bip κ.τ.λ και ότι στο σημείο αυτό υπερτερούσαν από κάποιους άλλους οι οποίοι ήταν κομμάτι αδύναμοι ή…μικροκαμωμένοι. Το λέει άλλωστε κι ο λαός με η δική του γλώσσα. Άσπρα μαλλιά στην κεφαλή κακά μαντάτα…Νικολή!

Η γλώσσα-σου λέει η επιστήμη είναι ο πιο σκληρός μυς του ανθρώπου και ανατρέπει τα μέχρι πρότινος θεωρούμενα ακαταμάχητα πρωτεία των 20άρηδων ή 30ρηδων ή 50αρηδων με ή άνευ βιάγκρα

Βεβαίως συμφωνούμε με όσα οι νέες παρατηρήσεις υπογραμμίζουν περί σκληρότητος .Απόδειξη που ακούμε ότι ο Καμμένος ( όνομα κι αυτός ο άνθρωπος. Τι να πεις ψηφίζω τον Καμμένο; Θα σου πει ο άλλος αφού είναι καμμένος τι τον ψηφίζεις ;) ότι ο Καμμένος χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα κατά του Σαμαρά και ότι ο Τσίπρας επετέθη με σκληρή γλώσσα κατά του Κουβέλη.

Ωστόσο έχουμε και εμείς τις δικές μας απόψεις –πείρα γαρ κτηθείσα εν βίω- ότι μπορεί να είναι η γλώσσα ο σκληρότερος μυς, αλλά ταυτόχρονα είναι και ο πλέον εύκαμπτος μυς. Διότι πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί ότι μερικοί –να μη λέμε ονόματα-γλύφοντας τους πάντες και τα πάντα –και όχι μόνο αλλά ακόμη και εκεί που έφτυναν, κατάφεραν να αποκτήσουν θώκους , χρήματα ακόμη και αναγνωσιμότητα και να κυκλοφορούν στην αγορά απαιτώντας μάλιστα να τους κάνουμε και υπόκλιση.

Κάτι ήξερε ο Σουρής

«Λέει η γειτόνισσα σε κάποια άλλη / γιατί τον άντρα σου κυρά μεγάλη/

τον έχουν πάντα διορισμένο / και τον δικό μου πάντοτε παυμένο;

Πες μου τα μέσα σου κυρά.

Κι αυτή που`χε μια θέση / ζηλευτή στην κοινωνια /

κάτι ψυθίρισε στ` αφτί κρυφά / της άλλης που`χε τον… Παυσανία.

Τι να της είπε ποιος γνωρίζει;/ Αλλ` από τότε και τον δικό της/

κάθε κουβέρνο διορίζει/ κι άνοιξε λεν το ριζικό της.

Κι εκείνος πάει και θεατρίζεται/ μέσα σε μέγαρα τιμής εγκρίτου /

και βεβαιώνει πως διορίζεται/ με την αξία του… και την τιμή του!!!

Φυσικά η γλώσσα είτε σαν όργανο του σώματος είτε σαν έκφραση πνευματικότητας υπήρξε πάντοτε από τα κυριότερα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν στη ζωή του ανθρώπου και χαρακτήρισαν ιδιότητες, ελαττώματα, προτερήματα, καταστάσεις, ακόμη και τίτλους.

Είναι αναρίθμητα τα παράγωγά της. Λέμε αυτή είναι μια γλωσσού που δεν έχει ταίρι. Γλωσσοκοπάνα. Αντίθετα για άλλους ,πολιτικούς κυρίως, που στη βουλή δεν είπαν ποτέ μια άλλη λέξη εκτός από το παρών λέμε : Γλώσσα έχει και μιλιά δεν έχει! Αντίθετα: Δε βάζει γλώσσα μέσα της ή η γλώσσα της είναι σκέτο φαρμάκι

Στις αρχές του 20ου αιώνα με αφορμή το γλωσσικό ζήτημα είχαμε τους γλωσσαμύντορες.. Ήταν αυτοί που υπερασπιζότανε την καθαρεύουσα κατά της δημοτικής που τη θεωρούσαν χυδαία. Είναι γνωστή η φράση του Μαβίλη απαντώντας στα σχόλια κατά της δημοτικής,« Δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα αλλά χυδαίοι άνθρωποι»

Ήταν η εποχή που το γλωσσικό ζήτημα ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Το 1903 η εφημερίδα Ακρόπολη άρχισε να δημοσιεύει σε συνέχειες τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη δημοτική από τον …

Οι φοιτητές της φιλολογίας με επικεφαλής τους τον Μυστριώτη –ακραιφνή καθαρευουσιάνο- απαίτησαν να σταματήσει η δημοσίευση και όχι μόνο αλλά επέδραμαν κατά τη εφημερίδος έσπασαν τα γραφεία, πέταξαν τα έπιπλα, σκίσανε ότι χαρτί υπήρχε γραμμένο. Επενέβη η αστυνομία και στη συμπλοκή που ακολούθησε είχαμε 3 νεκρούς και αρκετούς τραυματίες. Μοιραίο επακόλουθο η παραίτηση της κυβερνήσεως Θεοτόκη .Τέσσερα χρόνια μετά το Εθνικό Θέατρο ( τότε βασιλικό) ανέβασε την Ορέστεια στη δημοτική γλώσσα και τα επεισόδια επαναληφθήκαν ώσπου το Θέατρο την επομένη της πρεμιέρας αναγκάστηκε να αλλάξει έργο.

Διπρόσωπη εμφανίζεται στην ανθρώπινη καθημερινότητα η γλώσσα. Σκληρή για τους άλλους εύκαμπτη για το συμφέρον της .

Πάντως ότι και να πούμε η κυριότερη χρησιμότητά της είναι… να κολλάμε τα γραμματόσημα στο φάκελο που ταχυδρομούμε

Σταυρος Ιντζεγιαννης