Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

ΓΝΩΜΗ 26/11/2012




ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

ΓΚΕΟ ΒΑΓΚΕΟ



Θα πάρουμε τη δόση ,γκέο βαγκέο

Σιγά μη σας τη δώσουμε, φράντζι βαέο!

Έμπα ψυχή έβγα ψυχή η ιστορία. Όλο παίρνουμε το δάνειο κι όλο αναβάλλεται για το άλλο τέρμινο. Ανένδοτη η Μέρκελ ανένδοτη και η Λαγκάρντ, στο τέλος θα πάμε στις χαρτορίχτρες . Πήγα σε μάγισσες να βρω τα μαγιοβότανα που κάνουν τις καρδιές ν` αλλάζουν γνώμη!!!

Τι γίνεται εδώ; Μας δουλεύουν ψιλό γαζί; Θα πάρουμε τη δόση ή όχι; Πότε, πως και τι άλλες θυσίες θα μας ζητήσουν. Στα όρια της η κοινωνική αντοχή. Μήπως πρέπει να κατεβάσουμε και τα παντελόνια ;

Όπως και να `χει ,θες συμφωνεί ο ένας, θες διαφωνεί ο άλλος ,κυλάει η πέτρα - κυλάει τα αυγό, το αυγό την πληρώνει Σε συμπληγάδες η Ελλάδα.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες η διαμάχη ανάμεσα στο Δ.Ν.Τ και τη Μέρκελ βρίσκονται στο ότι η Μέρκελ επιμένει να καταργηθούν οι συντάξεις και να τεθεί όριο ζωής τα 67 έτη, μετά τα οποία ο άνθρωπος θα υπόκειται σε ευθανασία. Έχουμε που έχουμε τα κρεματόρια , έχουμε και την τεχνογνωσία, γιατί να μην επωφεληθούμε; Να λύσουμε οριστικά και το πρόβλημα των ασφαλιστικών ταμείων.

Για σκέψου δηλαδή επάνω που μας χρωστάγανε το κατοχικό δάνειο, μας παίρνουν και το βόδι!!!

Από την άλλη μεριά η Λαγκάρντ πιστεύει πως μια και το χρέος δεν είναι βιώσιμο : τι να την κάνεις τη ζωή κι αν είναι κι άλλη τόση, αφού και με το δάνειο κανείς δε θα γλιτώσει. Τζάμπα λεφτά –λέει.

Γυναίκα η μία, γυναίκα η άλλη, τι περιμένεις από θηλυκά, μπλέξαμε στα φουστάνια τους . Δυο γυναίκες κυβερνάνε ολόκληρο τον κόσμο. Καλά λένε ότι…σέρνει ολόκληρο καράβι. Αχ βρε μισοφόρια τι τραβάν για σας τ` αγόρια !!!

Τι γνώμη έχεις γέροντα ρωτάω τον γέρο- Υπερσυντέλικο : «Του καϋμένου του Μποχώρι /του τη σκάσαν στο βαπόρι/ και αντί την πιτσιρίκα/ που `χίλιες λίρες προίκα/ του πασάραν με το ζόρι / μια κουφή γεροντοκόρη » -μου απαντάει ξεκαρδισμένος στα γέλια

Δεν εκταμιεύτηκε στις 12 Νοέμβρη όπως περιμέναμε η δόση. Άγνωστο αν θα παρθεί απόφαση σήμερα ή θα αναβληθεί για τον Δεκέμβρη, διότι πρέπει –λένε - να αποκρατικοποιηθούν μέχρι και τα νεκροταφεία, για να πάψουμε να επικαλούμαστε τους αρχαίους προγόνους.

Κάναμε ότι μας ζητήσατε, διαμαρτύρεται ο Σαμαράς , στους Ευρωπαίους εταίρους μας- και δανειστές μας ,να μη ξεχνάμε- καιρός να αναλάβετε τις ευθύνες σας .

Πινακωτή – πινακωτή από τ` άλλο μου τ` αφτί – απαντάνε.

Μας έχουν στημένους στο περίμενε. Ξημερώνει και βραδιάζει πάντα στον ίδιο το σκοπό. Άναμείνατε στο ακουστικό σας.

Προσπαθώ να θυμηθώ γυρίζοντας το φιλμ ανάποδα, πως καταφέραμε και επιβιώσαμε μετά τη χούντα. Ζήσαμε τριάντα χρόνια, ένα όνειρο και στο τέλος ξυπνήσαμε από ένα εφιάλτη. Φάγαμε, ήπιαμε , γυρίσαμε τον κόσμο, προλάβαμε να κάνουμε τα πατρικά μας καλύβια στο χωριό -βίλες ,πήραμε και ρόλεξ και σκυλάκι στο σαλόνι, Φιλιππινέζα για τα παιδιά, μέχρι και σάουνα και πισίνες φτιάξανε μερικές στο σπίτι τους, άσε πια που δεν έμεινε καφετέρια ή ταβέρνα να μη μας γράψει συνδρομητές. Όλα με δάνεια από τις τράπεζες οι οποίες επιμένανε « με ένα τηλεφώνημα σας δίνουμε όσα θέλετε» Και ξαφνικά το ξυπνητήρι κουδούνησε εγερτήριο. Ξυπνήστε !

Ή κρίση που όλοι λέγαμε -χωρίς να το πολυπιστεύουμε- είναι μια πραγματικότητα. Σιγά –σιγά αναβάλουμε ή απαρνιώμαστε συνήθειες που τα τελευταία χρόνια χαρακτήριζαν τη μεσοαστική ζωή μας. Μικρές απολαύσεις που ομορφαίνανε ή διασκεδάζανε την πλήξη και τη μονοτονία της χαμοζωής μας, άρχισαν πια να γίνονται ανεπίτρεπτες πολυτέλειες. Η σπιτική ζωή ξανάρχεται στο προσκήνιο για να μας φέρει ίσως πιο κοντά, σε μια πιο ανθρώπινη κατάσταση, μπορεί και γύρω από ένα μαγκάλι, μια και το πετρέλαιο έγινε είδος υπερπολυτελείας. Η σπιτική κουζίνα ξαναπαίρνει τη θέση της στη οικογένεια κι αντί για πίτσα και κινέζικο καιρός για ντοματοσαλάτα. Ανάγκα γαρ και Θεοί πείθονται Τα δύσκολα πέρασαν είπε ο κ. Σαμαράς, τώρα έρχονται τα … αναπόφευκτα.

-Γιατρέ μου –είπε η κυρά Σούλα , θα ζήσει ο άνθρωπός μου ;

-Τι να σας πω; Για την ώρα πάντως ψυχορραγεί. Από κει και πέρα ο Θεός. God save Greece!!!



ΣΤΑΥΡΟς ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Εκκλησιολογος 24/11/2012

ΕΝ ΠΡΟΣΕΥΧΉ ΚΑΙ ΝΗΣΤΕΊΑ




Νηστεία και προσευχή παραγγέλλει ο εκκλησιαστής για όλο το σαραντάμερο από του Αγίου Φιλίππου 15 Νοέμβρη μέχρι και τα Χριστούγεννα.

Κακομοίρηδες μη σας πιάσω να τρώτε αρτύσιμα γιατί χαθήκατε : μας έβαζε κανόνα η θεία Μαλβίνα από του Αϊ Φιλίππου 15 του Νοέμβρη και αλλοίμονο αν τολμούσαμε να βάλλουμε κομμάτι τυρί στο στόμα ή μια φετούλα, τόση δα, από το σαλάμι που φύλαγε στη κλούβα (δεν υπήρχαν ψυγεία εκείνη την εποχή )για το μεσημεριανό ουζάκι του πατέρα που τον είχε στα ώπα- ώπα .Ήταν που το `νοιωθε ευγνωμοσύνη γιατί τις είχε μαζέψει όλες τις αδερφές της μάνας μου, κατατρεγμένες από τη συμφορά της Μικρασιατικής καταστροφής, μέχρι που αποκαταστάθηκαν και φτιάξανε το δικό τους νοικοκυριό.

Νήστευε αυστηρά και μαζί της νήστευε όλη η οικογένεια. Ποιός τολμούσε να της ξεφύγει. Ήταν δα η οικονόμος του σπιτιού και ο λόγος της σε μας τα παιδιά δε σήκωνε αντίρρηση.

Και γιατί ο πατέρας δε νηστεύει-την πειράζαμε ξέροντας ότι ο πατέρας νήστευε μεν αλλά κάπου, κάπου με την παρέα του στο καφενείο απέναντι από το σπίτι μας έτρωγε λίγο κεφαλοτύρι ή μια φέτα σαλαμάκι, φτωχομεζέ για το ουζάκι τους..

-Αυτός έχει βασανιστεί τόσο στη ζωή του ,που ο Θεός του χαλαλίζει μια τόση δα μικρή αμαρτιούλα. Φιλεύσπλαχνος και μακρόθυμος ο Κύριος, ξέρει να ξεχωρίζει και να συγχωρεί. Δίκαια δικάζει δεν του ξεφεύγει τίποτε, τον δικαιολογούσε.

Ωστόσο τον στρίμωχνε κάπου – κάπου, προσέχοντας όσο μπορούσε να μην τον κακοκαρδίσει. Πρόσεξε Νίκο μου σε βλέπουν τα παιδιά θα κάνουν κι αυτά το ίδιο. Ήταν βλέπετε η παλαιά παιδαγωγική μέθοδος της ελληνικής οικογένειας (πριν μας αλλοτριώσουν οι ξενόφερτες μέθοδοι περί απελευθερώσεως και ειδικών προνομίων των νεαρών βλαστών) που πρόσεχαν τον τρόπο της ζωής τους πιστεύοντας – και σωστά νομίζω- ότι το σπουδαιότερο μάθημα διδάσκεται με το παράδειγμα και όχι μόνο με τα λόγια.

Κάπως έτσι μάθαμε στις νηστείες από τα μικράτα μας, ώσπου μεγαλώνοντας αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε την αξία της νηστεύοντας συνειδητά πια. Βέβαια για να πούμε την πάσαν αλήθεια, με το που χάθηκαν οι ευλογημένοι μας και γίνανε μνημόσυνα , ο πατέρας, η μάνα, οι θείες, οι δάσκαλοι , οι παιδαγωγοί μας, ένα σωρό μνήματα ,σταυροί, όλοι τους, κεριά στους κηροστάτες και προσευχές υπέρ σωτηρίας της ψυχής αυτών και αιωνίου αναπαύσεως ,κάτι άλλαξε
Αλλάξαμε εμείς, αλλάξανε οι καιροί, άλλαξε ίσως η περιρρέουσα ατμόσφαιρα - μπορεί λίγο από όλα –και δεν είμαστε πια οι ίδιοι. Νηστεύουμε –ναι, αλλά μόνο το φαγητό;
Να νηστεύετε έλεγε η θεία Μαλβίνα, όχι μόνο στο φαγητό αλλά και στις επιθυμίες και στις ορέξεις και στα λόγια. Κάποτε μάλιστα που η μάνα οργίστηκε και τα χοντροείπε με κάποια γειτόνισσα η θεία την ανακάλεσε την τάξη αυστηρά. Σε έχω καλή να μαζέψεις τη γλώσσα σου και όχι μόνο το φαγητό.
Και είναι αλήθεια. Πως νηστεύουμε σήμερα; Τι είδους νηστεία είναι αυτή; Γεμίζουμε το τραπέζι μα ένα σωρό νηστίσιμα με κύριο μέλημα να φάμε , να χορτάσουμε, να απολαύσουμε. Να μη στερηθούμε τίποτα από την καλοπέρασή μας αδιαφορώντας για τον εκκλησιαστή που συνιστά
όχι μόνο τη σωματική άσκηση αλλά και την πνευματική. Τη λιτότητα λόγω και έργω και διανοία. Ίσως μάλιστα αυτό να είναι και το κυριότερο ζητούμενο. Και το δυσκολότερο. Αφού το να μη φας κρέας ή γαλακτοκομικά ή άλλες ζωικές τροφές είναι σχετικά εύκολο ειδικά στη σημερινή εποχή όπου αφ ενός τα Σούπερ Μάρκετ είναι γεμάτα από λογίς νηστίσιμα αφ ετέρου δε η οικονομική στενότητα αναγκάζει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να περιορίσει τη φαγοποτική του διάθεση και να αρκεστεί σε εδεσματική λιτότητα. Σε σεμνότητα διαβίωσης.. Δεν αρκεί όμως .
Είναι σημαντικό ότι όλοι οι λαοί συνιστούν τη νηστεία και μάλιστα όλοι σαν άσκηση όχι μόνο θρησκευτικής άσκησης αλλά και κανόνα πνευματικής και σωματικής υγείας. Άραβες, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Βουδιστές, Αιγύπτιοι , Αφρικανοί. Ακόμη και οι αρχαίοι Έλληνες, ο Σωκράτης, ο Πλάτων, οι Πυθαγόριοι δίδασκαν την λιτότητα, μια μορφή νηστείας δηλαδή.
Τι άλλη καλύτερη μαρτυρία για την αξία της νηστείας θέλουμε.Και μη ξεχνάτε ότι το καλύτερο φαγητό – για όσους είστε λιχούδηδες –δεν είναι αυτό που τρως καθημερινά αλλά αυτό που πειθυμείς μετά από καιρό!!!

Σταύρος Ιντζεγιάννης

Ο Σταύρος Ιντζεγιαννης παρουσιάζει κάθε Δευτέρα γύρω στις 10,30 στο κανάλι «Λύχνος» την εκπομπή ΤΕΡΙΡΕΜ με θρησκευτικά , κοινωνικά και ιστορικά θέματα.















Εν κατακλειδι




ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΕΣΑ



Του καϋμένου του Μποχώρι /του τη σκάσαν στο βαπόρι/ και αντί την πιτσιρίκα/ που `παιρνε και λίρες προίκα/ του πασάραν με το ζόρι / μια κουφή γεροντοκόρη !!!

-------------------------------

Δεν εκταμιεύεται στις 12 Νοέμβρη η δόση. Αναβάλλεται για τον Δεκέμβρη, γιατί πρέπει –λένε- να γίνουν και αποκρατικοποιήσεις πρώτα.

Τι γίνεται εδώ; Μας δουλεύουν ψιλό γαζί; Θα πάρουμε τη δόση ή όχι; Πότε, πως και τι άλλες θυσίες θα μας ζητήσουν. Στα όρια της η κοινωνική αντοχή. Μήπως πρέπει να κατεβάσουμε και τα παντελόνια ;

Χτες είδα τον Τάκη τον Σπ.. στο λεωφορείο της γραμμής :.Και σύ με λεωφορείο;

Χρόνια είχα να δω τον σε λεωφορείο. Με το αμάξι του πάντοτε ,

να το παίζει καμαρωτός σαν τους Κολοκοτρωναίους, που « δε καταδέχονται τη γη να την πατήσουν. Καβάλα παν στην εκκλησιά , καβάλα προσκυνάνε» Και νάτος στο λεωφορείο της γραμμής. Δε συμφέρει πια το αμάξι. Δεν το κουνάω πια ομολογεί.

-Α μπράβο ! Και γιατί δεν το πουλάς. !

- Ποιος το παίρνει. Ασύμφορο το αμάξι πια. Λεωφορείον ο πόθος!

Για σκέψου τι πάθαμε! Έπιασα έναν κλέφτη πατέρα. Τον αφήνω δε μ αφήνει .

Αραγμένα τ` αμάξια. Ούτε να τα πουλήσεις δε μπορείς. Και δεν είναι τα μόνα που θ` αρνηθούμε. Ξέρεις -μου λέει- εκείνο το τραπέζι που λέγαμε να κάνουμε στους συμπεθέρους θα το κάνουμε στο σπίτι, δε συμφέρει πια έξω.

Ένα σωρό κέντρα – ταβέρνες που γέμιζαν από τη χαζοχαρούμενη γλεντζέδικη Πάτρα έξη μέρες τη βδομάδα , ήδη κλείσανε ή κλείνουν . Τα νυχτερινά ξεπορτίσματα αραιώνουν αισθητά καθώς « έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου».Σοφία προγόνων.

Ή κρίση που όλοι λέγαμε ,ίσως και χωρίς να το πολυπιστεύουμε, είναι μια πραγματικότητα. Σιγά –σιγά αναβάλουμε ή απαρνιώμαστε συνήθειες που τα τελευταία χρόνια χαρακτήριζαν τη μεσοαστική ζωή μας. Μικρές απολαύσεις που ομορφαίνανε ή διασκεδάζανε την πλήξη και τη μονοτονία της χαμοζωής μας, άρχισαν πια να μας φαίνονται ανεπίτρεπτες πολυτέλειες. Η σπιτική ζωή ξανάρχεται στο προσκήνιο για να μας φέρει ίσως πιο κοντά σε μια πιο ανθρώπινη κατάσταση. Η θέση μέσα από την άρνηση, που λέει η ψυχολογία

-Λες να ξαναστήσουμε τη σκάφη της γιαγιάς για μπουγάδα ή να ξαναζυμώσουμε στο σπίτι ;

Ήδη στην παρέα που πίναμε το μεσημεριάτικο ουζάκι, τις τελευταίες ημέρες σημειώνονται λιποταξίες. «Είχα πονοκέφαλο ή έχουν έρθει κάποιοι ξένοι από το χωριό » προφάσεις εν αμαρτίες !

Ρούχα που είχαμε να τα φορέσουμε δυο ή τρία και βάλε χρόνια ανασύρονται από το κυριολεκτικά χρονοντούλαπο για να φορεθούν

Θυμήθηκα που παλιά γυρίζαμε τα σακάκια για να τα φορέσουμε σαν καινούργια. Το λέω στα παιδιά μου και τους φαίνονται αστεία. Είναι δυνατόν ; -γελάνε. Ο μικρότερος φόραγε τα ρούχα του μεγαλύτερου και τα παπούτσια είχαν πεταλάκι στη μύτη και πέταλο στο τακούνι χώρα που και στη σόλα βάζανε προκαδούρα. Και φυσικά ούτε ιδέα να σκίσεις βιβλίο ή να πετάξεις τη τσάντα. Αυτή θα την έπαιρνε ο επόμενος

Η Πάτρα γέμισε ήδη από μαγαζιά που επιδιορθώνουν , στενεύουν , ανοίγουν , μπαλώνουν, τα παλιά ρούχα. Τίποτε δεν είναι για πέταμα πια. Κι ακόμη – ακόμη, καθημερινά ανοίγουν γραφεία που αγοράζουν κοσμήματα. Ήρθε κιόλας η ώρα να ξεπουλήσουμε-όπως ακριβώς στην κατοχή – την όποια περιουσία μας στους δανειστές μας. όπως και τότε στους μαυραγορίτες, Μια ιδιότυπη οικονομική κατοχή κι αυτή που ζούμε

Αδιανόητα τα τουριστικά ταξίδια που σήμερα κάνουμε με οργανωμένα γκρουπ. Οι νιόπαντροι της ενδοχώρας ερχότανε για τον μήνα του μέλιτος από τον Πύργο ή την Καλαμάτα σε κάποιο ξενοδοχείο της Πάτρας για δυο βράδια .Λίγο μετά καθώς ανέβαινε το βιοτικό επίπεδο άρχισαν να πηγαίνουν στην Κέρκυρα και οι πλουσιότεροι στην Αθήνα σε ξενοδοχείο στη Κηφισιά ή στη Ρόδο, ώσπου δειλά – δειλά αρχίσαμε τα ταξίδια στο εξωτερικό. Με το διακοποδάνειο από την τράπεζα οι πιο πολλοί. Ευτυχώς προλάβαμε να δούμε το Παρίσι !

Προσπαθώ να θυμηθώ γυρίζοντας το φιλμ ανάποδα πως καταφέραμε και επιβιώσαμε μετά την κατοχή. Ζήσαμε τριάντα χρόνια ένα ωραίο όνειρο και μόλις τώρα άρχισαν οι εφιάλτες.. Το ξυπνητήρι κουδούνισε εγερτήριο. Τα κεφάλια μέσα.

ΣΤΑΥΡΟς ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ




Καθ οδόν

ΩΣ ΚΟΚΚΟΝ ΣΙΝΑΠΕΩΣ



Πλήρης σύγχυση. Με σκυμμένα κεφάλια κυκλοφορούμε καθώς από το πρωί μέχρι το βράδι, μας βομβαρδίζουν με αντιφατικές ειδήσεις και διαφορετικές ερμηνείες . Η φορολογία, το χαράτσι, η ανεργία το δάνειο αν θα μας το δώσουν και πότε; Θα βάλουμε πετρέλαιο ή θα ξεπαγιάσουμε; Πως θα τα βγάλουμε πέρα !!!

Ακούς ειδήσεις το πρωί στη τηλεόραση. Αλλιώς τα διαβάζεις μετά στις εφημερίδες. Σε μπερδεύει και ο « ρήτορας»του καφενέ που καμώνεται τον καλώς πληροφορημένο και τελικά μπλέκεις ακόμη περισσότερο.

Υπεραμύνεται της πολιτικής της η κυβέρνηση. Σωθήκαμε. Αντίθετα η αντιπολίτευση. Ωρύεται. Μας οδηγούν στο γκρεμό.

Ακούς τον έναν , λες καλά τα λέει. Ζήτω η κυβέρνηση. Μ` αυτή είμαστε. Ακούς τον άλλον κουνάς το κεφάλι σου : Έχει δίκιο αυτός. Έτσι είναι. Θα μας καταστρέψουν.

Γενικό συμπέρασμα, δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει.

Σε πλήρη σύγχυση η πολιτική μας ζωή .Η πληροφόρηση που εννιά φορές στις δέκα είναι παραπληροφόρηση. Και δεν είναι μόνο η πολιτική ζωή μας. Και στην οικογενειακή μας το ίδιο συμβαίνει.

Σε φιλικό μας ζευγάρι ,ο αγανακτισμένος φίλος αρνείται πεισματικά να στείλει λεφτά στη νεαρή κόρη, που σπουδάζει στη Θεσσαλονίκη.

-Προχτές στείλαμε και επί πλέον του καθιερωμένου μάλιστα. Δε γίνεται να στερούμαι ακόμη και έναν καφέ με τους φίλους μου, διότι αυτή πληρώνει 120 ευρώ για το κινητό της και μόνο και χώρια στις καφετέριες η στα φοιτητικά τους γλεντάκια.

Άδικα προσπαθεί η γυναίκα του να τον κατευνάσει. Παιδί είναι, να το αφήσουμε χωρίς λεφτά στον ξένο τόπο; Ξέρεις τι μπορεί να του συμβεί; Ξέρεις σε τι παγίδες μπορεί να πέσει μη έχοντας λεφτά;

- Τι θα κάνατε εσείς με ρωτάει.

Απορία ψάλτου βηξ ! Τι να κάνεις; Ποιο είναι το σωστό; Να στέλνεις κάθε τόσο λεφτά –κι όχι μόνο από το υστέρημά σου, αλλά και από το πλεόνασμα αν έχεις βέβαια - είναι μια άποψη, αλλά το μαθαίνεις σε μια ευμάρεια που διαρκώς θα θέλει και περισσότερα. Δεν είναι καλός σύμβουλος το χρήμα στην τσέπη. Να μη στείλεις πάλι; Ξέρεις σε τι παρέες βρίσκεται και σε τι μπορεί να παρασυρθεί ένας ή μία εικοσάχρονη,όταν οι άλλοι της συντροφιάς έχουν και πως μπορεί να συμπεριφερθεί και από πια πηγή να αντλήσει χρήματα για να μη στερηθεί αυτό ή αυτά που οι άλλοι έχουν. Ζητάμε μυαλό και συνέπεια από εικοσάχρονα παιδιά εκεί που δεν μπορούμε ούτε εμείς να βρούμε άκρη !

Σκυμμένα κεφάλια καθημερινά.

Πρέπει να αγοράσουμε πετρέλαιο είπε ο διαχειριστής. Συμφωνήσαμε όλοι αλλά…

-Εγώ δεν μπορώ να πληρώσω είπε η κυρία του τρίτου ορόφου. Ό άντρας μου είναι άνεργος έξη μήνες τώρα το ίδιο και ο γιος μου από προχτές, έκλεισε η βιοτεχνία που δούλευε. Θέλω να ζεσταθώ αλλά δεν έχω!

Ούτε εγώ δήλωσε ο κύριος που κάθεται στον τέταρτο. Που να τα βρω; Με πεντακόσιες σύνταξη και άλλες τόσες η γυναίκα μου όταν τα παιδιά δε δουλεύουν και μόνο το ενοίκιο να υπολογίσεις, χώρια τα φάρμακα -απαραίτητα για την ηλικία μας -που κι αυτά έγιναν απαγορευτικά μια και η συμμετοχή αυξήθηκε. Με πίστωση στον φαρμακοποιό .Με πίστωση στον μπακάλη. Με πίστωση στον φούρναρη. Πόσο;

Τελικά διαλύσαμε τη συνέλευση ,χωρίς να πάρουμε απόφαση Και ευτυχώς ο καιρός κρατάει ακόμη, αλλά για πόσο;

Πως το έλεγε το τραγούδι; Κάθε λιμάνι και καϋμός. Εδώ κάθε ο καθένας με τον πόνο του

Πριν από χρόνια στον τοίχο της διπλανής πολυκατοικίας ένας αναρχικός μαρκαδόρος είχε γράψει: Ζωή και όχι επιβίωση.

Το σκέφτομαι ξανά και ξανά, καθώς μέσα σ` αυτό το κλίμα ο Έλληνας προσπαθεί απλώς να επιβιώσει. Και μόνο να επιβιώσει. Τίποτε περισσότερο. Κι όλο και πιο πολύ θυμάμαι τη συχωρεμένη τη μάνα, που αιωνίως αισιόδοξη, έχοντας επιζήσει από το χαλασμό της Σμύρνης, μας έλεγε, μη σκύβετε ποτέ το κεφάλι, ψηλά να κοιτάτε τον ουρανό για να παίρνετε δύναμη. Η ζωή είναι γι` αυτούς που πιστεύουν .

Κι αληθινά μόνο αγκυροβόλιο στον καιρό μας η πίστη. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.

Αν έχετε πίστη ως κόκκον σινάπεως-είπε…

Και τόσο μόνο αρκεί !