Εν κατακλείδι


ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΜΑΝΟΥΛΙ



Ζητείται μανούλι.

-Ορίστε;

Μάλιστα. Καλά διαβάζετε. Ζητείται μανούλι! Τουτέστιν ψυχούλα, τρυφερή, γλυκιά, βελούδινη, ναζιάρα, έτοιμη για όλα!

Σε αθηναϊκή εφημερίδα η είδηση στη στήλη «ζητείται». Ανάμεσα στα ζητείται γαμπρός ματσωμένος έστω και κοιλαράς ή 80άρης ή με βηματοδότη ή ρευματισμούς ή ακόμη από την γυναικεία πλευρά, ζητείται νύφη με προίκα σε μετρητά (φαντάζομαι ότι απορρίπτει τα σπίτια ή μαγαζιά που ζητούσαν παλιά για να μη πληρώνει χαράτσι) προίκα γερή και μισθό η σύνταξη καλή μέσης ηλικίας(έστω και ολίγο…μπασμένη) με βιβλιάριο υγείας. Προτιμούνται χήρες ή διαζευγμένες ή και μεγαλοκοπέλες απελευθερωμένες που θέλουν να… ξαναδοκιμάσουν!

Στις μικρές αγγελίες της εφημερίδας ψάχνει ο άνθρωπος να βρει σύντροφο της μοναξιάς του. Όχι περί γάμου κα τα τοιαύτα συνήθη και τετριμμένα της μεσοαστικής …ιντλιγκέντσιας με τις μπουρζουαζίδηκες καταβολές τώρα και πίσω. Δε ζούμε στην εποχή της γιαγιάς που επέμενε για το στεφανοχάρτι και το κρέμαγε επάνω από το κρεβάτι της μέσα σε κάδρο που είχε σχήμα καρδιάς. Άλλωστε τι γάμο στην εποχή που όλοι συζούν ελεύθερα τις ευλογίες της μαμάς και την ανοχή της περίφημης τιμής του αδελφού!!! Αλλού το πάει αυτός και το εξηγεί μάλιστα. Καθαρές κουβέντες. Σκοπός η αγάπη και η παρέα. Συντροφιά ζητάει ο άνθρωπος να γεμίσει τη μοναξιά του.

Ζητείται γράφει η σχετική είδηση, ψυχούλα – κορίτσι που να γνωρίζει τι εστί μοναξιά και τι εστί φαρμάκι.

-Και το τι εστί …βερύκοκο;

Όχι αυτό δεν το γράφει αλλά το συμπληρώνω εγώ που έχω φαντασία. Ο άνθρωπος ξεκαθαρίζει. Αγάπη και παρέα ουδέν έτερον ή μάλλον ό,τι ήθελε προκύψει που λένε οι μοντέρνοι τώρα και ο νοών, νοείτω!!! Τηλέφωνο τάδε, απόλυτος εχεμύθεια και …άκρα μυστικότης!!!

Στις μικρές αγγελίες της εφημερίδας η είδηση χτυπάει πόρτες. Ιδού ο νυμφίος έρχεται. Όσες …ψυχούλες προσέλθετε. Τηλεφωνήστε να σας ανοίξουμε θύραν παραδείσου και μάλιστα χωρίς απαγορεύσεις περί …το μήλον που έφαγε η Εύα και του έδωσε και του χαζοβιόλη του Αδάμ να δαγκώσει. Καταχωρημένο μάλιστα και στο βιβλίο Γκίνες ως το ακριβότερο φρούτο από καταβολής κόσμου !!!

Φυσικά δε χρειάζονται ορισμένες προϋποθέσεις όπως θα περίμενε κανείς. Δηλαδή εμφανίσιμη, με ψηλοτάκουνες γόβες, ελαφρώς υπόξανθη με πλούσιο στήθος και πολύ περιποιημένα χέρια ( σ.σ Προφανώς για να χαϊδεύει τρυφερά) με γαλαζοπράσινα μάτια κατά προτίμηση , με σαρκώδη χείλη, ύψους τουλάχιστον 1,72 σεξουαλικά απελευθερωμένη χωρίς ταμπού και αναστολές , ελαφρώς εύσωμη και από καλή οικογένεια με γνώσεις Αγγλικής ή Γαλλικής προκειμένου να ταξιδεύουν στην Ευρώπη. Αυτά τα παραλείπει ο κύριος δεν το ενδιαφέρουν. Δε ζητά ούτε προϋπηρεσία ή…καλές συστάσεις. Μαθημένη – άμαθη δεν το κουβεντιάζει. Τον ενδιαφέρει εκείνο το…ψυχούλα! Ελεύθερη και ωραία που έλεγε η διαφήμιση. Αλλού όμως είναι που με μπερδεύει .Να ξέρει τι εστί μοναξιά και τι εστί φαρμάκι. Αυτό το… φαρμάκι που πρέπει απαραιτήτως να ξέρει τι το θέλει; Σκοπεύει να φαρμακώσει κανέναν ή ψάχνει φαρμακοποιό;

Τέλος πάντων. Λίγο παράξενο βέβαια για την εποχή μας και τα καινούργια ήθη και έθιμα να ζητάς ερωτική παρτεναίρ και μάλιστα όχι ό,τι κι ό,τι αλλά μανούλι για παρέα μέσω εφημερίδος. Θα πείτε γιατί δε ψάχνει στην πλατεία Γεωργίου ή στην πλατεία Όλγας όπου τις νυκτερινές ώρες κυκλοφορούν κάτι…μανουλομάνουλα με σφραγίδα ή σε καμιά ντίσκο ή σε καμιά καφετέρια όπου συχνάζουν κάτι μοναχικές υπάρξεις και όπου μπορείς κερνώντας ένα καφέ αν μη τι άλλο να πιάσεις κουβέντα και ό,τι ήθελε προκύψει. Θέλεις ντόπιες , θέλεις αλλοδαπές, θέλεις προχωρημένες –δασκάλες που λένε –θέλεις αρσακειάδες παλαιού τύπου. Ότι γουστάρεις κι αγαπάς υπάρχει και το βρίσκεις εύκολα.

Στην εποχή των πυραύλων και των ξέφραγων αμπελώνων θα μου πείτε που η πάσα γνωριμία χαρακτηρίζεται πια από το γνωστό «ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε» που έλεγε η διαφήμιση αν θυμάστε ,να ψάχνεις για μανούλι μέσω εφημερίδας ;

Γιατί όχι; Πληρώνουμε που πληρώνουμε το τηλέφωνο στον ΟΤΕ να μη το εκμεταλλευτούμε;

-Τηλέφωνο…τάδε

- Μάλιστα ό ίδιος

-Είμαι η ψυχούλα που ζητάτε και ξέρω και από αγάπη και από μοναξιά και από το… τι εστί βερύκοκο. Στρώσε το στρώμα σου για δυο και σούρχομαι .

-Έλα όπως είσαι. Φωταγωγώ το σπίτι κι έβαλα τις σαμπάνιες να παγώσουν!!!

Σταύρος Ιντζεγιαννης

Εκκλησιολογος 8/5/2013

ΚΑΘ ΟΔΟΝ




ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ



« Και αναβαίνων ο Ιησούς εις Ιεροσόλυμα, παρέλαβε τους Δώδεκα μαθητάς αυτού κατ` ιδίαν εν τη οδώ και είπεν αυτοίς : Ιδού αναβαίνομεν εις Ιεροσόλυμα»

Με σαγηνεύει αυτή η εικόνα.

Αυτός ο ερχομός ο ειρηνικός, ο γεμάτος ποίηση και ανοιξιάτικη ομορφιά. Ο γεμάτος φως και ψυχική αγαλλίαση. Ο γεμάτος από το όραμα του Παραδείσου.

Αυτός, ο Νυμφίος , ο πάνυ ωραίος , καθισμένος επί πώλου όνου .Αυτός , ο Πρώτος ως ο έσχατος !

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται…

Α, πως την περιμέναμε αυτή την ώρα . Πως την περιμέναμε !

Παιδιά , πιτσιρικάδες με κοντά παντελόνια - κατά τη συνήθεια εκείνης της εποχής - χαμένοι μέσα στο πλήθος ή στριμωγμένοι κοντά στο αναλόγιο , στη χορωδία του αριστερού ή του δεξιού ψάλτη , πως την καρτερούσαμε αυτή την ώρα , όπου μέσα στις φωτοπλημμυρισμένες εκκλησίες , θα ψέλναμε το αξεπέραστα ωραίο και τόσο συμβολικό στο βάθος των συνειρμών του τροπάριο: Ιδού ο νυμφίος έρχεται

Oλάνοιχτη η παιδική καρδιά στην αγάπη , στύλωνε άγρυπνα τα μάτια της φαντασίας - γρηγορούντα - να δει τη λευκοφόρα οπτασία, που θα `ρχότανε να πιστοποιήσει αν είμαστε εκεί έτοιμοι- εν τω μέσω της νυκτός .

Αργότερα , έφηβοι στα πρώτα σκιρτήματα της καρδιάς και του νου , πάλι εκεί στις εκκλησίες, με τη σύνοψη στο χέρι, λαχταρούσαμε να χαρούμε την πανέμορφη ώρα που θα `ρχότανε Αυτός - το σύμβολο της Αγάπης

Κάποια συμμαθήτρια , στο βάθος αριστερά , στις θέσεις γυναικών σήκωνε ντροπαλά τα μάτια , ψάχνοντας κι αυτή για τον Νυμφίο. Τον Νυμφίο της .Ώσπου τα μάτια , σμίγοντας τη νεανική επιθυμία στην ιερότητα της ώρας, συναντιόνταν με εκείνο το γεμάτο αγνότητα μα και σημασία αντάμωμα , στο φως των κεριών που αγρυπνούσαν κι αυτά, να μας σώσουν από το φοβερό " Μη τω ύπνω παραδοθείς "

Αργότερα - στις εκκλησίες πάλι - ίσως μηχανικά να σεκοντάραμε το ωραίο ψαλτήρι του υμνωδού

" Βλέπε ουν ψυχή μου "

Ο Νυμφίος της απαντοχής μας είχε πια αλλάξει.

Η ζωή , μια φροντίδα καθημερινή , γκρέμιζε τις καστρόπορτες της ξεγνοιασιά μας .

Γεμάτοι αγωνία καρτερούσαμε έντρομοι, εκείνο το χτύπημα της πόρτας που θα ειδοποιούσε τον ερχομό.

Ο ερχομός !

Ο ερχομός ήταν η αρρώστια, η δουλειά , το γραμμάτιο ο προϊστάμενος , τα έξοδα. Το άγχος το βιοποριστικό, είχαν γίνει ο Νυμφίος της απαντοχής μας. Της αγρύπνιας μας .

Πόσο αλλάζουν τα πράγματα. Πόσο αλλάζουν οι γύρω μας. Πόσο αλλάζουμε εμείς αλίμονο!

Για χρόνια θυμάμαι τη γιαγιά, που τέτοια μέρα, έβγαζε τα χαλιά και τα κρέμαγε στα μπαλκόνια κι έκαιγε μοσχολίβανο φτιαγμένο για τη μέρα με άρωμα δάφνης για να περάσει ο ΄Ίσκιος Του. Η Ιδέα Του . Το Όραμά Του. Η ευλογία Του.

Ευλογημένος ο Ερχόμενος ! Συνήθεια που την κράτησε κι η μάνα ως τα στερνά της, μέχρι που χάθηκαν και οι δύο, μαζί και τα ωραία μας έθιμα. Μπορεί μαζί και η Ευλογία Του

Α πόσο με συνεπαίρνει αυτή η εικόνα, αλλά και πόσο με τρομάζει.

Αυτός ο όχλος . Αυτοί οι διαχρονικοί φαύλοι που κραυγάζουν Ωσαννά. Αυτοί οι ίδιοι- Εμείς Κύριε - που ύστερα από τέσσερις ημέρες ύψωσαν τις γροθιές τους φωνάζοντας. Άρον σταύρωσαν Αυτόν.

Ο όχλος.!

Αυτοί οι ίδιοι που τους συναντάμε χειροκροτητές να ζητωκραυγάζουν τη μία μέρα και την άλλη - δυο μέρες μετά - να ωρύονται : Άρον αυτόν. Σταύρωσέ τον.

Τέτοιες στιγμές, σκέφτομαι με κλάμα ψυχής, με θρήνο και οδυρμό, πόσο δίκιο είχες που οργίστηκες .

«Λαός μου τι εποίησά σοι ή τι σου παρενόχλησα ;Τους τυφλούς σου εφώτισα, τους λεπρούς σου εκαθάρισα , άνδρα όντα επί κλίνης ηνορθωσάμην. Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας ;Αντί του μάνα χολήν. Αντί του ύδατος όξος. Αντί του αγαπάν με Σταυρώ με προσηλώσατε. Ουκέτι στέργω λοιπόν. Καλέσω μου τα έθνη κακείνα με δοξάσουσι συν τω Πατρί και τω Πνεύματι. Καγώ δωρήσομαι αυτοίς ζωήν αιώνιον»

Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός

Πόσοι τάχα θα αξιωθούμε να στηθούμε με αναμμένες τις λαμπάδες με ολάνοιχτες τις καρδιές για να τον υποδεχθούμε .

- Είμαι έτοιμος Κύριε . Καλωσόρισες Νυμφίε !



Σταύρος Ιντζεγιαννης

Γνωμη 13/5/2013

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ



Κυριακή του Θωμά χτες. Του απίστου λέει ο λαός που όμως ο Θωμάς δεν είναι άπιστος. Απλώς με την ψηλάφηση επιβεβαίωσε την κατά σάρκα ανάσταση του Χριστού για όσους αμφέβαλαν. Ωστόσο η θεία Αντρειάνα έφτιασε γλυκό για τον Κωστάκη της, γνωστό μουρντάρη της οικογένειας.: Χρόνια πολλά για τη …γιορτή σου αντρούλη μου!

-Λες να έχει βάλει δηλητήριο μέσα, μου είπε. Δε δοκιμάζεις εσύ πρώτος !!!

Η ζωή ξαναμπαίνει στον ρυθμό της, Εορτές και πανηγύρεις τέρμα. Καιρός να πάτε στο γραφείο να…ξεκουρασθείτε!!! Οι συνταξιούχοι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πόσο έχει ο μήνας.

Όπως και να το κάνεις το Πάσχα είχε τα έξοδά του καιρός να μαζέψουμε τα χέρια μας: Αρσινόη, με οικονομία το χαρτί υγείας, ακρίβυνε κι αυτό. Καλά κάνανε παλαιά που κόβανε την εφημερίδα τετράγωνα κομματάκια και τα περνάγανε στο καρφί. Διάβαζες κιόλας όταν είχες δυσκοιλιότητα.

Γιορτή των παντρεμένων «παλαιού τύπου» γιατί οι νέοι με το παραμικρό παίρνουν το καπελάκι τους και πάνε σφυρίζοντας: Έκαψα την καλύβα μου να μη με τρων οι ψύλλοι.

Παλιά η γυναίκα καθότανε σπίτι και περίμενε πιστή Πηνελόπη πότε θα γυρίσει ο…Οδυσσέας της από το…συμβούλιο «δύσκολη μέρα σήμερα. Να φανταστείς είχαμε συμβούλιο με τον κ Γενικό μέχρι αργά τη νύχτα»

- Σε καταλαβαίνω αγάπη μου, Ήταν και η κυρία του Γενικού εκεί ; Γιατί βλέπω κάτι κοκκινάδια στο πουκάμισό σου !!!

Κάποτε τελείωσε η ευλογημένη εποχή της αντρικής εξουσίας όπου γύριζες κι εύρισκες το φαγητό σερβιρισμένο. Βγήκε η γυναίκα στην αγορά εργασίας ,δεν εύρισκες το τραπέζι στρωμένο πια, αλλά δεν σ` έπαιρνε να πεις κουβέντα γιατί η γυναίκα έφερνε στο σπίτι τον μισθό της. Βέβαια στη πραγματικότητα μαζί με την ελευθερία της διπλασίασε και τη βάρδια. Δουλειά, στο γραφείο, στο μαγαζί , στο εργοστάσιο αλλά και ξεθέωμα στο σπίτι να τα προλάβει όλα..

Αυτά μισόν αιώνα πριν. Τα νέα ζευγάρια ζουν αλλιώς Ο νέος άντρας βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού μέχρι που αλλάζει και τις πάνες του μωρού κι απλώνει και τα ρούχα στο σύρμα. Σκέτη ξεφτίλα δηλαδή, αλλά. «Όπως έστρωσες κοιμάσαι» λέει η παροιμία. Και επειδή ενός κακού ελθόντος μύρια έπονται η γυναίκα άρχισε να έχει κι αυτή… «συμβούλια μέχρι αργά τη νύχτα» γιατί βρέθηκε μέσα σε ένα σωρό πειρασμούς και όχι μόνο αλλά έκανε και συγκρίσεις .

« Για κοίτα ο Ανέστης, κύριος με το όλα του. Χουβαρντάς και μου φέρνει και κουλούρι κάθε πρωί, άσε πια το κοπλιμάν :«τι ωραία τα μαλλιά σας κυρία Ελπίδα και τι ωραίο άρωμα φοράτε», ενώ ο δικός μου ο Χρηστάκης δε μου έφερε ούτε ένα τριαντάφυλλο στην επέτειο του γάμου μας. Από εκεί και πέρα την απιστία του άντρα ακολούθησε κατά γράμμα και η απιστία της γυναίκας.

Είναι γνωστή άλλωστε η ιστορία που συντάραξε την Πάτρα τη δεκαετία του 70.

Γνωστός μεγαλέμπορος που το παίζανε με τη γυναίκα του σούπερ μοντέρνοι έστειλε ένα φαξ στη γυναίκα του.

Αγαπημένη μου Λέλα ( άλλο το πραγματικό της όνομα)

Καταλαβαίνεις βέβαια, ότι καθώς έγινες 58 χρονών δεν μπορείς πια να μου ικανοποιήσεις κάποιες ανάγκες μου παρά την καλή σου θέληση. Δε σε κατηγορώ. Είμαι πολύ ευχαριστημένος αλλά…είναι ζήτημα ηλικίας. Μη με παρεξηγήσεις αν περάσω το απόγευμά μου με τη Βίβιαν τη γραμματέα μου που είναι 18 χρονών. Μην πανικοβάλλεσαι όμως θα γυρίσω νωρίς το βράδι.

Όταν ο -πολύ γνωστός -έμπορος επέστρεψε σπίτι, βρήκε την παρακάτω επιστολή στην τραπεζαρία:

Αγαπημένε μου Κώστα ( άλλο το όνομά του)

Έλαβα το φαξ και σε ευχαριστώ για την ειλικρίνειά σου. Θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία να σου υπενθυμίσω ότι και εσύ είσαι 68 χρονών. Ταυτόχρονα θα ήθελα να σε ενημερώσω ότι την ώρα που διαβάζεις αυτό, θα είμαι στο ξενοδοχείο «Λόγγος μπιτς», με τον Λάκη που μου κάνει μασάζ στο ινστιτούτο και o οποίος, όπως και η γραμματέας σου, είναι κι αυτός 18 ετών. Με τις εξαιρετικές σου γνώσεις στα μαθηματικά, καταλαβαίνεις ότι είμαστε στην ίδια κατάσταση, με μία διαφορά: Ενώ το 68 δε χωράει στο 18, αντίθετα το 18 χωράει πολλές φορές στο 58 .Για τον λόγο αυτό δεν θα επιστρέψω πριν το αυριανό μεσημεριανό. Σ` αγαπώ – η γυναικούλα σου



Στ.Ιντζεγιάννης

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ




Πάσχα Άγιον, Πάσχα το σεπτόν, Πάσχα πανσεβάσμιον.

Μουτρωμένος έρχεται ο Μένιος. Πάσχα Χριστός ο λυτρωθείς σιγοψέλλνει.

Χριστός ο λυτρωτής αγράμματε, τον διορθώνουμε.

Τι σημασία έχει; Λυτρωτής, λυτρωθείς , σταυρωθείς ,αναστηθείς όπως και να το πεις στο Χριστός Ανέστη καταλήγουμε.

Αληθώς ο Κύριος συμπληρώνουμε.

Αλλού είναι το πρόβλημα επιμένει. Διότι Αυτός μετά τριήμερον αναστήσεται ενώ εμείς μια ζωή εν τω σταυρώ. Σήμερον κρεμάται επί ξύλου και μένουμε εκεί εσαεί κρεμάμενοι βοώντες Ιλί – Ιλί λαμά σαβαχθανί που σημαίνει …τη βάψαμε!Των παθών του Κυρίου το Μεγαλοβδόμαδο αλλά με των παθών του ανθρώπου να δεις που δεν τελειώνουν με τίποτε και τέτοιες μέρες μάλιστα διπλασιάζονται.

«Διψώ» – είπε. Αλλά εμείς από τη Μ. Δευτέρα βρισκόμαστε στο τετέλεσται. Διότι εξηγεί ο δικός σου, έρχεται πρωί- πρωί η Ζαχαρούλα μου και αρχίζει τον εξάψαλμο. Αγαμέμνων να πάρεις τις λαμπάδες για τα βαφτηστήρια μας. Ο έστιν μεθερμηνευόμενον βαφτιστήρια τρία , λαμπάδες οχτώ. Ένα βαφτίζεις τρία σου προκύπτουν καθόσον έχει και αδερφάκια κι έτσι και σε δουν να δίνεις στο δικό σου λαμπάδα, σε κοιτούν παραπονεμένα.

-Θέλω κι εγώ νουνέ. Άρα;

- Να πάρουμε και παπούτσια της μικρής ξαναλέει η δική μου η οποία όταν είναι για το σόι της θυμάται ξαδέρφια ανεψιές και μπαρμπάδες μέχρι 20ου βαθμού συγγενείας .Να πάρουμε κάτι για την Φυλίτσα, ανεψιά μου είναι. Αίμα μας. Πέρυσι ήρθε και σου φίλησε το χέρι που της έδωσες το δαχτυλιδάκι .Παιδί πράμα. Σεβασμός.

Τι παιδί που κοντεύει να βγάλει το λύκειο. Αλλά χαλάλι της διότι μ` αγαπάει αληθινά και κάθε που έρχεται και με βρίσκει στο καφενείο-θειούλη πέρναγα και σε είδα και είπα να σου δώσω ένα φιλάκι. με φιλάει στο μάγουλο τρεις φορές μάλιστα και να δεις που μου χαϊδεύεται κιόλας και μου τρίβεται πάνω στο αφτί και …κάπως μου`ρχεται, οπότε χαλάλι της το εικοσάρικο που μου βουτάει κάθε φορά!!!

-Μην το πεις στη θεία!

-Τι λες παιδί μου, λέγονται τέτοια πράγματα!!!

Να πάρουμε δυο αρνιά – λέει η Ελπινίκη μου. Διότι θα έρθει ο μπατζανάκης σου με τα παιδιά και τον μπαμπά.

-Πέρυσι είχαν έρθει, πάλι φέτος.;

-Πως κάνεις έτσι χριστιανέ μου. Μια φορά το χρόνο έρχονται και με γεμάτα τα χέρια. Και κουλούρια και κουραμπιέδες και σου φέρανε και γραβάτα.

-Απ` τη λαϊκή .Πέντε ευρώ οι δύο και καθίσανε ολόκληρη βδομάδα. Άσε που ρωτάγανε κιόλας. Από που τα πήρατε τα αρνιά. Μήπως είναι Βουλγαρίας; Πρόσεξες τα αυγά αν είναι πράγματι χωριάτικα ή σε γελάσανε. Από πήρες τις ντομάτες; Πρέπει να έχουν σφραγίδα ότι είναι βιολογικές. Α εμείς δε τρώμε ότι κι ότι. Μη σε περνάνε για κορόιδο γιατί εδώ που τα λέμε είσαι και λίγο αφελής, λέει η κουνιάδα μου.

-Συμφωνώ απολύτως για το αφελής αφού παντρεύτηκα την αδερφή σου. Τι άλλην χρείαν μαρτυρίας θέλουμε.

Κάπως έτσι άρχισε ο καυγάς πασχαλιάτικα και ευτυχώς, γιατί έφυγαν δυο μέρες γρηγορότερα.

Ωστόσο βγάζει ολόκληρο κατεβατό η κυρία μου όπου έχει γράψει λεπτομερώς να πάρω, να δώσω, να θυμηθώ, μη ξεχάσω κι αυτό κι εκείνο και το άλλο. Σα να σε πηγαίνουν από τον Άννα στον Καϊάφα και από εκεί στον Πιλάτο. Ίδε ο άνθρωπος !

-Τα έφερες όλα ή ξέχασες τις …οδοντογλυφίδες;

Των παθών του Κυρίου η Μεγάλη Εβδομάδα αλλά και των παθών του ανθρώπου ο χρόνος όλος, Ανυμνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ αλλά… σκύψε από τον σταυρό σου να δεις και τα δικά μας. Θεός εσύ -τρεις μέρες το μαρτύριό σου- μετά θα αναστηθείς. Εμείς καρφωμένοι στον βιοπορισμό να μη μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Ένας μισθός , μια σύνταξη κουρεμένα όλα με την ψιλή. Εν χρώ που μα έλεγαν στον στρατό.

-Ξεχνάς ότι ο μισθός ο πολύς έν τοις ουρανοίς- με μαλώνει ο θεολογών της παρέας.

-Σύμφωνοι, αλλά εδώ στη γη τι γίνεται που το σούπερ μαρκετ δεν εξαργυρώνει επιταγές στο …μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου.