Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΛΟΓΟΣ 14/6/14



                                                        ΚΑΘ ΟΔΟΝ   
     ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ

     Θεέ μου Μεγαλοδύναμε ,Άχραντε, Αμίαντε, Άναρχε, Αόρατε, Ακατάλυτε, Ακατάληπτε, Ατελείωτε ,Αναλλοίωτε τι δύναμη δίνεις στα πλάσματά Σου. Με τι ευλογία περιβάλλεις το δημιούργημά Σου. Ποια ζωογόνο πνοή έχεις εμφυσήσει μέσα του ώστε να τριγυρίζει το σύμπαν και να Σε δοξολογεί. Ποια τεράστια δύναμη κρύβει μέσα του ο άνθρωπος-ο άνθρωπός Σου Κύριε- και δε λέει να συμβιβαστεί με τα ημερολόγια που  φυλλορροούν –κλεψύδρα της ζωής- μετρώντας το υπόλοιπο δούναι!
   Τουρίστες ήταν. Ο ένας μεγαλύτερος από τον άλλον Ερείπια έτοιμα προς κατεδάφιση.  Στην ηλικία που το «δίπουν τρίπουν… γίγνεται, ίσως και εξάπουν τώρα που χρησιμοποιούμε και το ΠΙ» έτοιμοι να καταρρεύσουν κάτω από την πίεση του χρόνου, που βάραινε – το `βλεπες ολοκάθαρα –πάνω τους. Αν δεν ήταν ενενήντα πάντως τα πλησίαζαν- σίγουρα.
-         Έλληνες;
-         Νο Νορβέγιανς. Νορβηγοί-εξηγεί ο ξεναγός τους
 Έξω από τον Άγιο Ανδρέα η σκηνή, την ώρα που ετοιμαζότανε να μπουν να προσκυνήσουν. Να ανάψουν κερί. Μια συντροφιά όλοι τους, ξεχασμένοι από τον χρόνο Τους πρόσεξα  καθώς τους είδα να συγυρίζονται πριν μπουν. Οι κύριοι φόρεσαν τα σακάκια τους. Οι κυρίες βάλανε μαντήλι στο κεφάλι. Δεν πολυδίνουμε σημασία σ` αυτά εμείς. Καλώς- κακώς, θέμα  αγωγής!
    Για σκέψου λοιπόν, τουρίστες. Σε μια ηλικία που ο άνθρωπος καρφώνεται στην πολυθρόνα ετοιμάζοντας την «καλήν απολογίαν»
Τόσα πήρα, τόσα έδωσα, τόσα έκανα, τόσα μου`καναν .Έλεος Κάνε Κύριε. Θυμάστε την παραβολή. Ο ένας σπατάλησε το τάλαντο, ο άλλος το έκρυψε για να το αποδώσει αχρησιμοποίητο. Ο τρίτος το πολλαπλασίασε.
   Στην εποχή που άλλοι ασχολούνται αποκλειστικά  τρέχοντας από  γιατρό σε γιατρό κι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο –πως θα παρατείνουν την τελευταία σκηνή της τελευταία πράξης - Κουβέρτα για τα πόδια. Σκούφο για το κεφάλι. Χαμομήλι για το στομάχι- αυτοί πήραν τους δρόμους να δουν ακόμη κι άλλα κι άλλα. Να χορτάσουν από τα θαυμαστά της Δημιουργίας
   Τουρίστες –ναι. Σε μικρότεροι ηλικία άλλοι, έχουν κιόλας κλειδώσει  την αποθήκη όπου στοίβαζαν βιώματα κι εμπειρίες κι απολαμβάνουν την επερχόμενη χιονοστιβάδα αναμασώντας  αναμνήσεις  δίπλα στο τζάκι ή στον αυλόγυρο κάποιου ευγηρείου.
    Ζωή παρελθοντολογία .Λόγια που ειπώθηκαν, σκηνές που απόλαυσαν, ιστορίες που έζησαν. Και μιαν αγάπη που χάθηκε κι αυτή στο πέρασμα του χρόνου και ξεχάστηκε. Κλειστά τα παραθυρόφυλλα  στον ήλιο. Τι σημασία έχει που ανατέλλει ; Κι η Δύση  προμάντεμα θανάτου. Καλύτερη  η ήσυχη ζωή. Ό,τι είδα, είδα. Ό,τι άκουσα- άκουσα. Ό,τι είπα – είπα,
  Αλλιώτικοι ετούτοι εδώ. Και δεν είναι η εξαίρεση. Σχεδόν κανόνας  για τους ξένους. Υπάρχουν πούλμαν ειδικά κατασκευασμένα για να μεταφέρουν ηλικιωμένους τουρίστες με τα …προβλήματά τους ανά τον κόσμο. Δεν αποκλείεται να κουβαλάνε και γιατρό μαζί τους !!!
  Αξιοθέατα περισσότερο αυτοί, παρά εκείνα που επισκέπτονται. Παρθενώνες οι ίδιοι. Αν διαιρέσεις την ηλικία τους  μέσος όρος  …ογδόντα πέντε -μπορεί και παραπάνω!
  Κι όμως. Ακμαίοι κι ας σέρνουν τα πόδια τους. Με αναπηρικά δεκανίκια η μία τους. Σε αναπηρικό καροτσάκι ο κύριος. Με …βακτηρίες όλοι τους. Ηλικιωμένοι ημερολογιακά αλλά ακμαίοι στην ψυχή. Ακμαίοι στην αισιοδοξία τους. Αχόρταγοι να δουν. Να συμπληρώσουν την…αποθήκη. Να τη γεμίσουν με καινούργιες εμπειρίες .να χορτάσουν καινούργια βιώματα. Να αξιωθούν το Ομηρικό «πολλών ανθρώπων είδεν άστεα»
  Δεν υπάρχει μου φαίνεται κανένα μεγαλύτερο δοξαστικό για τον Μεγάλο Κριτή  και θα  είναι ύμνος  στη δόξα και στο μεγαλείο του όταν την ώρα του απολογισμού θα του αραδιάζουν πόσα και πόσα είδαν από τη Δημιουργία Του. Ότι αξιώθηκαν να προσυπογράψουν εκείνο το  «Εν σοφία  εποίησας».
  Είδα Κύριε βουνά  πανύψηλα. Θάλασσες απέραντες. Πολιτείες  εξαίσιες. Είδα αγάλματα , ζωγραφιές, κήπους ολάνθιστους. Μύρισα  λουλούδια που ευωδίαζαν-ένας ιδιότυπος λιβανωτός στη δόξα Σου. Είδα ρυάκια να κυλάνε. Καταρράχτες με αφρισμένα νερά Άκουσα μουσικές. Τα «ωσαννά» του κόσμου τούτου. Ταξίδεψα στους ουρανούς και πάνω από τα σύγνεφα. Σου άναψα κερί-σε προσκύνησα- στις εκκλησιές της γης. Προσευχήθηκα στη δόξα σου σε όλες τις γλώσσες,. Είδα ανθρώπους Κύριε πολλούς. Απ` όλα τα χρώματα Απ` όλες τις φυλές!
  Σε  δόξασα Κύριε, εγώ το Δημιούργημά Σου βλέποντας ακούγοντας, μιλώντας, ζώντας μέχρι την τελευταία στιγμή της διορίας που μου χάρισε η ευλογία  Σου
     Σ`αυτή την ηλικία τουρίστες. Τι ωραιότερο δοξαστικό για τη μεγαλοσύνη Σου Κύριε !

     Σταύρος Ιντζεγιαννης
  
 


  

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ



                                                 Καθ οδον   
    ΕΡΥΘΡΟΣ  ΣΤΑΥΡΌΣ
  
    Πραγματοποιήθηκε  την εβδομάδα που πέρασε  από την εφημερίδα «Σύμβουλος επιχειρήσεων» του κ Παναγιώτη Γιαλένιου το «Forum υγείας» με ειδικό θέμα « Παρόν και μέλλον  στην Υγεία» που στάθηκε ιδιαίτερα στον εθελοντισμό με αναφορά στον Ερυθρό Σταυρό και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. Μια προσφορά που στηρίζεται και ερμηνεύει στην πληρότητά της τη Χριστιανική διδασκαλία.
   Εάν ταις γλώσσες του κόσμου λαλώ και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω χαλκός γέγονα ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον-γράφει στην ανυπέρβλητη περιγραφή της Αγάπης στην περίφημη Α επιστολή του προς Κορινθίους ο Παύλος, ο Απόστολος  των Εθνών
  Και πράγματι  μόνο μέσα στη διάσταση που δίνει  στην αγάπη ο Παύλος, μπορεί να εξηγήσει κανείς την απόφαση του Ερρίκου Ντυνάν (1828-1910) να πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού η οποία αργότερα  προεκτάθει και στην Ερυθρά ημισέληνο για να καλύψει και τους μη χριστιανούς μια και ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει πατρίδα, χρώμα, επιδερμίδας , θρήσκευμα ή φύλο κι ακόμη δεν έχει σημασία  αν είναι καιρός ειρήνης ή πολέμου παρ όλο που το ερέθισμα από όπου ξεκίνησε ήταν εκείνο το απέραντο σφαγείο στη πεδιάδα του Σολφερίνο τον Ιούνιο του  1859 με τις 30.000 νεκρούς και 10.000 αγνούμενους μέσα σε 15 ώρες. Κι ακόμη –ακόμη αν το προεκτείνουμε σε κάποιο φιλοσοφικό βάθος η αμάχη στην οποία  βρίσκεται ο άνθρωπος  διαρκώς  με τους άλλους ή ακόμη χειρότερα με τον εαυτό του.
   Δεν έχει σημασία αν ο πόλεμος με τη στενή έννοια  είναι σε ένα πεδίο μάχης με νεκρούς και τραυματίες με σημαίες και λάβαρα και πολεμόχαρες κραυγές, ή μεγαλόστομες  ρητορείες πολιτικών περί ειρήνης που κανείς,- ούτε οι ίδιοι- πιστεύουν. Ο πόλεμος υπάρχει καθημερινά. Περπατάει μαζί μας συντροφικά με την ειρήνη .Υπάρχει στις ποικιλόμορφες εκφάνσεις του φανερά ή μυστικά για να ρυθμίζει την ανθρώπινη καθημερινότητα. Ο πόλεμος είναι η παγκόσμια αγωνία της αυριανής ημέρας που προσπαθεί να φωτίσει ο ήλιος  της ειρήνης. Της ειρήνης όπως την ευλόγησε ο Κύριος : Ειρήνη υμίν!
   Τον άρτον ημών τον επιούσιον δως ημίν σήμερον, προσευχόμαστε  και μέσα από τη μεταφορά της  σε μια ευρύτητα του όρου, στην πραγματικότητα παρακαλούμε για την ειρήνη την εξωτερική και  την εσωτερική. Την ειρήνη που χρειάζεται ο άνθρωπος με τους άλλους και με τον εαυτό του.Την ειρήνη στον πολύμορφο καθημερινό αγώνα του.
    Δεν ξέρω αν ο Ερρίκος Ντυνάν είχε διαβάσει την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, όπως έμεινε μέσα από το ευαγγέλιο του Λουκά, ως κλασικό παράδειγμα του ανθρώπινου χρέους.
  «Άνθρωπός τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και λησταίς περιέπεσεν οι και εκδύσαντες αυτόν απήλθον αφέντες ημιθανή τυγχάνοντα …Σαμαρείτης δε τις οδεύον ήλθε κατ  αυτόν  και ιδών αυτόν ευσπλαχνίσθη και προσελθών κατέδησεν τα τραύματα αυτού επιχέων ελαιον και οίνον επιβάς δε αυτόν επί το ίδιον κτήνος  ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον και επιμελήθη αυτού»
     Μέσα στο σκηνικό της αλλοφροσύνης ,της πανανθρώπινης τρέλας , της παγκοσμιοποιημένης απειλής ο Ερυθρός Σταυρός προσπαθεί να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τον εθελοντισμό που τον στηρίζει κανοναρχεί και οριοθετεί τη δράση του και μένει στέρεα αφοσιωμένος στην εντολή : Αγάπη την εμήν δίδωμι υμίν.
   Ο Ερυθρός Σταυρός έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με την κατοχή και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο όπου η συμμετοχή του στη διάσωση του τόπου υπήρξε καθοριστική .Όμως αδικούμε τις αδελφές του Ερυθρού Σταυρού οι οποίες τόσο στους πολέμους του 12 -13 και πιο πριν στον πόλεμο του 1897 και βέβαια στον Ελληνοϊταλικό, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή  και στα ορεινά χειρουργεία  με τους μαχητές μας και πολέμησαν τον αγώνα του έθνους με την αυταπάρνησή τους
       Θα θυμούνται όσοι πρόλαβαν έστω μικρά παιδιά όπως εγώ, τον πόλεμο  του 40 και την μετέπειτα κατοχή με τους νεκρούς από πείνα να κείτονται στους δρόμους .Τότε ήταν που ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός  έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την Ελλάδα που έσερνε τα κουρέλια της στους δρόμους.
 Τρόφιμα ρουχισμός  και κυρίως φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα που έσωσαν τον κόσμο και στήριξαν την Ελλάδα στη δύσκολη στιγμή της.
   Σ` αυτή την εθελοντική προσφορά του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε  το «Φόρουμ υγείας »αποδίδοντας τον οφειλόμενο  φόρο τιμής  στη προσφορά του. Στην ανεκτίμητη προσφορά που αποτελεί το φωτεινό παράδειγμα της Χριστιανική ζωής !  
                      ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

ΓΝΩΜΗ

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΕΝΑ ΚΛΙΚ !
   Ηλεκτρονικά υποβάλλονται  από φέτος οι δηλώσεις της εφορίας.
    Μέγας ει κύριε και θαυμαστός ο άνθρωπός σου. Θαυμαστός και αχόρταγος, Να μάθει, να προχωρήσει, να τελειοποιήσει. Να βρει καινούργιους τρόπους για να κάνει τη ζωή του πιο άνετη ή τάχα πιο πολύπλοκη, πιο δύσκολη; Κάθε μέρα  κάτι καινούργιο έρχεται να προσθέσει στη ζωή μας μια συσκευή, ένα πλήκτρο, μια οθόνη που μπορεί να σε διευκολύνει σε ένα σωρό πράγματα, αλλά και να σε κατατρομάξει ή να σε προβληματίσει. Μπορεί και να σου κάνει τα εύκολα, τα αυτονόητα , περίπλοκα. Τελικά τι είναι η τεχνολογία, υπηρέτης ή δυνάστης;
   Διαβάζω στο διαδίκτυο ότι Κινέζοι επιστήμονες προτείνουν  να τοποθετείται από τη γέννησή του στον άνθρωπο υποδερμικά ένα τσιπάκι με το οποίο κάθε στιγμή θα προσδιορίζεται το στίγμα του ώστε να  ξέρουν οι δικοί σου ή όποιος άλλος ( για παράδειγμα η αστυνομία, η εφορία, η τράπεζα, το κόμμα, τα παιδιά σου, η πεθερά σου, η γυναίκα σου) όλοι αυτοί οι γκαουλάιτερ που διευθύνουν και καταδυναστεύουν τη ζωή μας, που βρίσκεσαι.
 -Που είσαι αγάπη μου;
  -Στο σούπερ μάρκετ χαρά μου.
-Δεν τ`αφήνεις αυτά  σαρδανάπαλε. Αφού σε βλέπω στην παραλία στα Ροϊτικα μ`εκείνο το καθίκι τη Ρουμάνα που κάνει μασάζ στον παππού. Έλα στο σπίτι και τα λέμε!!!
   Η σχετική εφεύρεση έρχεται σαν αντίδοτο  κατά της άνοιας –λένε-που τα τελευταία χρόνια βασανίζει εκατομμύρια ανθρώπους και η οποία  οφείλεται κατά πολύ στη  σύγχρονη ζωή, η οποία φόρτωσε  τον άνθρωπο με υπερβολικά προβλήματα και άγχος. Δηλαδή να μη τολμάς να κάνεις βήμα, φακελωμένος  δια βίου με την κάθε μία ή τον καθένα που διαθέτει ένα κινητό και με ένα κλικ να σε βρίσκει, ακόμη  και να σε βλέπει – λένε- στην οθόνη. Μη χειρότερα.
   Και δεν είναι το μόνο. Τα τεχνητά μέλη, πόδια, χέρια, καρδιά , συκώτι, νεφρά και ότι βάλλει ο νους του ανθρώπου αντικαθιστούν ολοένα και πιο πολύ τα πραγματικά. Ακόμη και το δέρμα. Μπορεί να σου βάλουν από…φίδι να το αλλάζεις χειμώνα καλοκαίρι ή από γουρούνι –αυτός είναι χοντρόπετσος  δεν το έχετε ακούσει. Θα κυριολεκτείς. Ακόμη – λένε- υπάρχει τρόπος να δημιουργηθεί πλαστικό …(διαγράφεται μία λέξη ιδιαζόντως άσεμνη) με το οποίο θα βρίσκεις τον δρόμο  για τον παράδεισο που έχασες μόλις πάτησες τα 70 και ξέχασες τι γεύση έχει ο απαγορευμένος καρπός. Τώρα, αν θα μπορείς και να… ξαναδαγκώσεις αυτό είναι άλλη ιστορία. Εξαρτάται αν έχεις  δόντια ή… μασέλες
  Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν με διαστημική ταχύτητα. Σκέψου δηλαδή να πεθάνεις και να σε ρωτάει η χήρα σου : Που βρίσκεσαι; Πως είναι στον   Παράδεισο Χαραλάμπη μου;
  -Ποιόν παράδεισο; Στην κόλαση είμαι,18ο υπόγειο, τρίτος φούρνος δεξιά  δεύτερο καζάνι, κάτω από τον κουμπάρο μας τον Φώντα!!!
  Η τεχνολογία απειλεί να κάνει τη ζωή μας  ένα σύστημα εννοιών και συντεταγμένων που θα μας αφαίρεση ακόμη και τον τρόπο να σκεφτόμαστε. Ήδη ένα κλικ στο υπολογιστή ή στο κινητό  και η λύση  βρίσκεται ενώπιον σας. Άχρηστες πια οι εγκυκλοπαίδειες, οι τηλεφωνικοί κατάλογοι, τα τιμολόγια τα αρχεία (από φέτος οι δηλώσεις υποβάλλονται ηλεκτρονικά, έχεις δεν έχεις να πληρώσεις 50 ευρώ στον λογιστή .Ακόμη και στις εκλογές. Ηλεκτρονικά θα ψηφίζουμε  σε δυο ή τρία χρόνια)  
 -Που σκοτώθηκε ο Καραϊσκάκης;
 -Πατάς ένα πλήκτρο και σου απαντάει αμέσως : Το 1712 στη ναυμαχία των Πλαταιών!!!
   Ρωτάς: τον υπολογιστή σου: Αγαπώ και τη Λιλίκα που έχει λεφτά αλλά είναι μουρλέντζω και τη Γωγώ που  δεν έχει προίκα άλλα είναι νοικοκυρά. Ποια από τις δύο να παντρευτώ;
 Απάντηση ;Και τις δύο!
  Ζούμε στην εποχή μιας κοσμογονικής αλλαγής, όπου τα πάντα ρυθμίζονται από μια μηχανή, που τα κουμπιά της κρατάνε δύο ή τρεις άνθρωποι και οι οποίοι μέσω της μηχανής επεξεργασίας στοιχείων, διευθύνουν – έστω κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε-τον κόσμο όλο και ρυθμίζουν το μέλλον του πλανήτη. Κάποιος χωρίς όνομα και χωρίς πρόσωπο, κάθεται στην κορυφή της σύγχρονής Βαβέλ, που χτίζουμε άφρονες και ανιστόρητοι, μπροστά στο πληκτρολόγιο και πατάει τα πλήκτρα όπως οι δακτυλογράφοι παλιά τις γραφομηχανές. Δίπλα του ένα πλήκτρο γράφει «Πυρηνικός εξολοθρεμός» Ένα κλικ αρκεί και… τελειώσαμε!!!
                                      Σταύρος Ιντζεγιαννης

ΓΝΩΜΗ



                                           ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ   
   ΣΑΝ ΤΟΝ ΚΑΒΟΥΡΑ

   Και καλά ψηφίσαμε όσους  ψηφίσαμε, βολευτήκανε κάποιοι στην ευρωβουλή για μια  πενταετία (λες και κάνουν και τίποτε, ότι τους λένε να πουν, λένε) αλλά η καθημερινότητα εδώ πάει απ` το κακό στο χειρότερο. Με το που τελείωσε η εκλογολογία πιάσανε δουλειά στα τηλεπαράθυρα οι οικονομολόγοι για το πόσα θα πληρώσουμε στην εφορία. Να τους ακούς πρωί-πρωί και να σε πιάνει σύγκρυο.
  Προχτές στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς (ελληνιστί μπακάλικο) γύρισα 70 χρόνια πίσω. Δεκαετία του `30 λίγο πριν τον πόλεμο. Μας έδινε η μάνα  ένα εικοσάδραχμο-τον Ποσειδώνα ,αν θυμάται κανείς- και μας δασκάλευε. Να το κρατάς έτσι που να το βλέπει ο μπακάλης. Να του πεις να σου δώσει  50 δράμια λάδι,100 δράμια ζάχαρη (Δεν υπήρχαν ακόμη τα γραμμάρια  τα οποία καθιερώθηκαν τον Μάρτη του 1959) μια ρέγγα ( τη λέγανε δικηγόρο, άγνωστο γιατί) τρεις δραχμές χαλβά και τρεις δραχμές  ελιές, πολλές καλές και τα ρέστα!
  -Ποια ρέστα;
  Μόλις έκανε το λογαριασμό ο κυρ-Κώστας βάζαμε το εικοσάρικο στη τσέπη και βγάζαμε το τεφτέρι (το βιβλιάριο τουτέστιν όπου γράφανε τα βερεσέδια) «Μου `πε η μάνα μ` να τα γράψεις».
-Γιατί βρε αφού έχεις τα λεφτά !
-Αυτά είναι για τον τσαγκάρη να μου βάλλει σόλες που τρύπ`σαν.
Έπαιρνε ο μπακάλης το μπλοκ κι αντί για 18 που κάνανε  έγραφε 21.
Έκλεβε; Όχι δα. Απλώς έτσι  δούλευε το σύστημα. Γράφω 21 για να πάρω τις 18 κι αν τις πάρω κι αυτές-έλεγε!!!.
   Το ίδιο σκεφτότανε κι ο πελάτης. Άστον να διπλογράφει Λες και θα τα πάρει;
   Ο μπακάλης ήταν ένας  από τους δύο τραπεζίτες της γειτονιάς. Ο άλλος ήταν ο φούρναρης. Άλλο γράψιμο και …κλέψιμο εκεί. Ο Φούκας μάλιστα, για όσους είναι από τον Άγιο Διονύσιο και τον θυμούνται, είχε κρεμάσει και πινακίδα έμμετρη «Ο βερεσές απέθανε  θάφτηκαν τα δεφτέρια και τα κορίτσια να` ρχωνται με τα λεφτά στα χέρια»!!!
   Τα θυμήθηκα όλα αυτά  προχτές καθώς στο φούρνο της  γειτονιάς  έτυχα ανάλογη σκηνή, όταν ένα μυξιάρικο κλαψούρισε.«Είπε η μαμά μ`  να μι δώσεις  τρεις φραντζόλες ψουμί κι να τα γράψεις  εδώγια». Έδωσε το μπλοκάκι.
   Κούνησε το κεφάλι της η φουρνάρισα. «Φτωχοί άνθρωποι είναι  τι να κάνω; Αλλά και πόσο; που να πρωτοδώσεις;»
Μου έκανε εντύπωση όμως που το παιδί προσπαθούσε  να παραποιήσει  την προφορά του. Να δείχνει τάχα ξένο.
-Έλα `δω βρε τον βούτηξα από τον σβέρκο, βγαίνοντας. Από που είσαι;
-Είμι απ` την Αλβανία μπάρμπα. Αλβανέζος.
 Έλεγε ψέματα. Την ξέρω την οικογένειά του κάπου απ` το Ξηρόμερο είναι.
-Γιατί λες ψέματα-έκανα δήθεν τον άγριο.΄
  Σήκωσε τα μάτια φοβισμένο και μου `πε ψιθυριστά «Γιατί τ`ς ξένους τους λυπούντι κι τ`ς δίνουν βιρισέ»!!!
 Αθάνατε Έλληνα δεν παίζεσαι με τίποτε. Φτωχός αετονύχης ο ένας. Πονόψυχος, λυπησιάρης, φιλότιμος ο άλλος. Μπορεί να φωνάζει, να βρίζει, να καταριέται, μετανάστες, εγκληματίες, ληστές, κακούργοι αλλά έτσι και τον δει να πεινάει βγάζει τη μπουκιά απ` το στόμα του και τη μοιράζεται μαζί τους. Στην πείνα είμαστε αδέρφια. Να μοιραστούμε τη  φτώχεια μας.
  Δεν πάει καλά η ευρωζώνη λένε. Προβλήματα  με τους Εγγλέζους του Κάμερον. Φωνάζουν και οι Ιταλοί με τον Ρέντσι «Καλύτερα  είμαστε με τη λιρέτα». Πεινάει ο Νότος. Διαμαρτύρεται ο Βοράς- μέχρι πότε θα σας ταϊζουμε; Τρέξετε να μας φτάσετε λένε οι Γερμανοί .
  Μια κουβέντα είναι χερ καμαράντ. Πώς να τρέξουμε ξυπόλυτοι στ` αγκάθια. Εδώ ρίχνουμε τον πληθωρισμό με κόλπα. Κόβουμε  τους μισθούς να μην έχουμε να ψωνίσουμε να πέσουν οι τιμές. Έλλειψη χρημάτων στάση εμπορίου. Στο μηδέν η αγορά. Ούτε οι λαϊκές  έχουν δουλειά που ότι πάρετε 2 ευρώ. Τζάμπα πράμα.
   Έρχεται ανάπτυξη λέει το υπουργείο. Οι τράπεζες δε τηλεφωνάνε όπως πρώτα που σε παίρνανε στις 2 τα μεσάνυχτα: Με ένα τηλεφώνημα σας δίνουμε 3 χιλιάδες ευρώ. Λιγοστέψανε οι πιστωτικές, αλλά στα γειτονικά Μίνι Μάρκετ και στους φούρνους άρχισαν τα τεφτέρια που δεν κινδυνεύεις να  σου κατάσχουν το σπίτι όπως οι τράπεζες. Ο τόπος γέμισε τσαγκάρικα  και ράφτρες «Επιδιορθώνονται τα παλιά  ρούχα». Ποιος αγοράζει καινούργια;
     Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος έχει δίκιο. Ο υπουργός που λέει πάμε μπροστά ή η σκληρή πραγματικότητα της αγοράς, που λέει πως πάμε με την όπισθεν… σαν τον κάβουρα    
                            Σταύρος Ιντζεγιάννης

ΓΝΩΜΗ





                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
   ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!!!

   Οι εκλογές εφτάσανε  εμπρός βήμα ταχύ
   Στις κάλπες να ψηφίσουμε Δημοτική αρχή
   Στην τελική ευθεία οι υποψήφιοι, ετοιμάζονται για την έφοδο ενώ οι αναποφάσιστοι ψάχνουν τις στερνές  δημοσκοπήσεις. Πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είναι το πιο πάνω ;
   Στην πρωινή καφετέρια η ιστορία. Η νεαρούλα που μπαίνει δροσερή – με τα μίνι της με τις κολόνιες της, με ένα κοντομάνικο κι`ένα ντεκολτέ -Παναγιά μου!- θυμίζοντας εκείνο το « ήρθες σαν την άνοιξη μέσα στο χειμώνα»
- «Κάνουμε μια δημοσκόπιση θέλετε να απαντήσετε –ρωτάει-Είναι ανώνυμη»
  Κατασκοτωνόμαστε ποιος θα την κεράσει. Καθίστε. Καφέ, γλυκό, σαμπάνια, μια πάστα, ένα παγωτό!
Γελάει το θηλυκό. Καλέ τι ωραίοι που είστε; Συνταξιούχοι ασφαλώς. Έτσι;
 -Φαίνεται; Δε θέλει να το πει από ευγένεια αλλά …μη με κοιτάς που γέρασα κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου!!!
 Κοιταζόμαστε. Όλοι ασπρομάλληδες ο Μεμάς  και φαλακρός από πάνω. Και που το φιλοσοφεί κάθε που γίνεται λόγος για κουρέα. Καλλίτερα η ατίμωση παρά ο θάνατος .Όπως και να `χει.
  Είναι νεαρούλα, είναι ωραία, έχει δυο λακάκια στα μάγουλα και σε κοιτάζει με ένα βλέμμα που να αναθεματίζεις την ταυτότητα η οποία ότι επιμένει γεννηθείς το… (άστο μη το σκέφτεσαι. Το καιρό της ελληνικής επανάστασης που λέει η γυναίκα μου, για να μου σπάσει το ηθικό, όταν είναι τίποτε κοριτσόπουλα στην παρέα).
  Αρχίζουν οι ερωτήσεις και τα δύσκολα μαζί. Είσθε παντρεμένοι όλοι σας, σίγουρα ε;
 - Που τα κατάλαβες κορίτσι μου- ρωτάει ο Φώντας. 
  Γυρίζει και μας κοιτάζει: « Ε, να. Εσείς οι παντρεμένοι, έχετε πώς να το πω, κάτι το…δυστυχισμένο επάνω σας. Σαν κάτι να σας πλακώνει την καρδιά ή κάνω λάθος» ;
   Απορεί η παρέα Τι γίνεται εδώ. Δημοσκόπηση κάνουμε για την πολιτική και τον Δήμαρχο ή για την οικογενειακή μας κατάσταση.
  -Παίζει ρόλο μας εξηγεί. Διότι αλλιώς βιώνουν την πολιτική οι παντρεμένοι κι αλλιώς οι ανύπαντροι. Έχει διαφορά να σηκώνεσαι το πρωί και να βλέπεις δίπλα σου μια αχτένιστη, τσιμπλιασμένη, με νυχτικά να κρέμονται και τα μπικουτί και πριν προλάβεις να νιφτείς να πεις καλημέρα να  αρχίζει τον εξάψαλμο «Να αφήσεις λεφτά  γιατί το μεσημέρι θα έρθει η μάνα μου να μείνει δυο μέρες μαζί μας» Κι άλλο να ξυπνάς κάθε πρωί σε άλλη κρεβατοκάμαρα και να μυρίζει όλο το κρεβάτι  άρωμα Υβ Σαιν Λωράν. Έχω δίκιο;
   - Δίκιο  βουνό σαν τον Παναχαϊκό, αλλά τι να κάνουμε τώρα, λες και το θέλαμε να παντρευτούμε. Έτυχε. Η κακιά ώρα που λένε.
    Κλείνει το σημειωματάριο  αφήνει κάτω το μολύβι και ρουφάει τον καφέ της ηδονικά, λες και απολαμβάνει αρσενική περίπτυξη.
    -Δηλαδή για να καταλάβω, θα θέλατε να είστε ανύπαντροι –ρωτάει.
   Εδώ είναι που μας πατάτει στον κάλο. «Αχ πως χτυπά καμιά φορά τούτη η καρδιά κι αναφτερά τώρα στα γεροντάματα» Γράφει Μαλακάσης. Αν είμαστε νέοι. ΑΝ !!!
     Τι γνώμη έχετε για τον γάμο λοιπόν –ρωτάει.
  Ο γάμος είναι καλός –βιάζεται να απαντήσει ο Χρηστάρας- ο γάμος είναι καλός, οι γυναίκες δεν είναι. Γι αυτό οι σημερινοί νέοι δεν παντρεύονται, απλώς συζούν και κάποια στιγμή που ο ένας από τους δύο βαριέται ή κουράστηκε ή βρήκε κάτι καλλίτερο παίρνει το καπέλο του και στρίβει. Πως το λέει το τραγούδι. «Κι όταν  γουστάρω αγκαλιά  από κανάρα σε κανάρα  θα πηδάω»
   Και οι γυναίκες σας τι λένε  για όλα αυτά. Θα θέλατε να κάνουν κι αυτές τα ίδια;
   Το πράγμα αρχίζει να στραβώνει .Κάτι δεν πάει καλά. «Δε μου λες  κορίτσι μου – ρωτάει ο Νώντας- Δημοσκόπηση για τα κόμματα κάνεις ή για το γάμου»
  -Ποια κόμματα καλέ; Είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Οι γυναίκες  σας με στείλανε, να δω το κάνετε και τι λέτε  κάθε πρωί που μαζεύεστε και τάχα μιλάτε για πολιτική κατάσταση, σα δε ντρέπεστε.
  Ε, όχι ρε γαμώτο μου!!!
                          Σταύρος Ιντζεγιαννης

























Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

εκκλησιολογος 7/6/14



                                                 Καθ οδον   
    ΕΡΥΘΡΟΣ  ΣΤΑΥΡΌΣ
  
    Πραγματοποιήθηκε  την εβδομάδα που πέρασε  από την εφημερίδα «Σύμβουλος επιχειρήσεων» του κ Παναγιώτη Γιαλένιου το «Forum υγείας» με ειδικό θέμα « Παρόν και μέλλον  στην Υγεία» που στάθηκε ιδιαίτερα στον εθελοντισμό με αναφορά στον Ερυθρό Σταυρό και την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο. Μια προσφορά που στηρίζεται και ερμηνεύει στην πληρότητά της τη Χριστιανική διδασκαλία.
   Εάν ταις γλώσσες του κόσμου λαλώ και των αγγέλων, αγάπη δε μη έχω χαλκός γέγονα ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον-γράφει στην ανυπέρβλητη περιγραφή της Αγάπης στην περίφημη Α επιστολή του προς Κορινθίους ο Παύλος, ο Απόστολος  των Εθνών
  Και πράγματι  μόνο μέσα στη διάσταση που δίνει  στην αγάπη ο Παύλος, μπορεί να εξηγήσει κανείς την απόφαση του Ερρίκου Ντυνάν (1828-1910) να πρωτοστατήσει στην ίδρυση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού η οποία αργότερα  προεκτάθει και στην Ερυθρά ημισέληνο για να καλύψει και τους μη χριστιανούς μια και ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει πατρίδα, χρώμα, επιδερμίδας , θρήσκευμα ή φύλο κι ακόμη δεν έχει σημασία  αν είναι καιρός ειρήνης ή πολέμου παρ όλο που το ερέθισμα από όπου ξεκίνησε ήταν εκείνο το απέραντο σφαγείο στη πεδιάδα του Σολφερίνο τον Ιούνιο του  1859 με τις 30.000 νεκρούς και 10.000 αγνούμενους μέσα σε 15 ώρες. Κι ακόμη –ακόμη αν το προεκτείνουμε σε κάποιο φιλοσοφικό βάθος η αμάχη στην οποία  βρίσκεται ο άνθρωπος  διαρκώς  με τους άλλους ή ακόμη χειρότερα με τον εαυτό του.
   Δεν έχει σημασία αν ο πόλεμος με τη στενή έννοια  είναι σε ένα πεδίο μάχης με νεκρούς και τραυματίες με σημαίες και λάβαρα και πολεμόχαρες κραυγές, ή μεγαλόστομες  ρητορείες πολιτικών περί ειρήνης που κανείς,- ούτε οι ίδιοι- πιστεύουν. Ο πόλεμος υπάρχει καθημερινά. Περπατάει μαζί μας συντροφικά με την ειρήνη .Υπάρχει στις ποικιλόμορφες εκφάνσεις του φανερά ή μυστικά για να ρυθμίζει την ανθρώπινη καθημερινότητα. Ο πόλεμος είναι η παγκόσμια αγωνία της αυριανής ημέρας που προσπαθεί να φωτίσει ο ήλιος  της ειρήνης. Της ειρήνης όπως την ευλόγησε ο Κύριος : Ειρήνη υμίν!
   Τον άρτον ημών τον επιούσιον δως ημίν σήμερον, προσευχόμαστε  και μέσα από τη μεταφορά της  σε μια ευρύτητα του όρου, στην πραγματικότητα παρακαλούμε για την ειρήνη την εξωτερική και  την εσωτερική. Την ειρήνη που χρειάζεται ο άνθρωπος με τους άλλους και με τον εαυτό του.Την ειρήνη στον πολύμορφο καθημερινό αγώνα του.
    Δεν ξέρω αν ο Ερρίκος Ντυνάν είχε διαβάσει την παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, όπως έμεινε μέσα από το ευαγγέλιο του Λουκά, ως κλασικό παράδειγμα του ανθρώπινου χρέους.
  «Άνθρωπός τις κατέβαινεν από Ιερουσαλήμ εις Ιεριχώ και λησταίς περιέπεσεν οι και εκδύσαντες αυτόν απήλθον αφέντες ημιθανή τυγχάνοντα …Σαμαρείτης δε τις οδεύον ήλθε κατ  αυτόν  και ιδών αυτόν ευσπλαχνίσθη και προσελθών κατέδησεν τα τραύματα αυτού επιχέων ελαιον και οίνον επιβάς δε αυτόν επί το ίδιον κτήνος  ήγαγεν αυτόν εις πανδοχείον και επιμελήθη αυτού»
     Μέσα στο σκηνικό της αλλοφροσύνης ,της πανανθρώπινης τρέλας , της παγκοσμιοποιημένης απειλής ο Ερυθρός Σταυρός προσπαθεί να σώσει τον άνθρωπο. Μέσα από τον εθελοντισμό που τον στηρίζει κανοναρχεί και οριοθετεί τη δράση του και μένει στέρεα αφοσιωμένος στην εντολή : Αγάπη την εμήν δίδωμι υμίν.
   Ο Ερυθρός Σταυρός έγινε ευρύτερα γνωστός στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, με την κατοχή και τον αδελφοκτόνο εμφύλιο όπου η συμμετοχή του στη διάσωση του τόπου υπήρξε καθοριστική .Όμως αδικούμε τις αδελφές του Ερυθρού Σταυρού οι οποίες τόσο στους πολέμους του 12 -13 και πιο πριν στον πόλεμο του 1897 και βέβαια στον Ελληνοϊταλικό, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή  και στα ορεινά χειρουργεία  με τους μαχητές μας και πολέμησαν τον αγώνα του έθνους με την αυταπάρνησή τους
       Θα θυμούνται όσοι πρόλαβαν έστω μικρά παιδιά όπως εγώ, τον πόλεμο  του 40 και την μετέπειτα κατοχή με τους νεκρούς από πείνα να κείτονται στους δρόμους .Τότε ήταν που ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός  έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την Ελλάδα που έσερνε τα κουρέλια της στους δρόμους.
 Τρόφιμα ρουχισμός  και κυρίως φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα που έσωσαν τον κόσμο και στήριξαν την Ελλάδα στη δύσκολη στιγμή της.
   Σ` αυτή την εθελοντική προσφορά του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε  το «Φόρουμ υγείας »αποδίδοντας τον οφειλόμενο  φόρο τιμής  στη προσφορά του. Στην ανεκτίμητη προσφορά που αποτελεί το φωτεινό παράδειγμα της Χριστιανική ζωής !  
                      ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

GΓΝΩΜΗ 2/5/14



                                                          Εν κατακλειδι   
    ΤΟΜΠΟΛΑ
  
    Τα  εν οίκω μη εν Δήμω-σοφός ο λόγος- αλλά μια που τελείωσαν οι εκλογές  οι διάφοροι δημοσκόποι μη έχοντας με τι να ασχοληθούν άρχισαν να ψάχνουν  τα οικογενειακά του καθενός και πόσο- άκουσον, άκουσον –τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών επηρέασαν την οικογένεια σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο!
 Δεν ξέρω τι λένε οι έρευνες –ξεροκατάπιε ο Χρηστάρας , αλλά είτε με Σύριζα , είτε με Νου-Δυο ή ελιά και… ελαιόδενδρα το γεγονός είναι ότι η ελληνική  οικογένεια βρίσκεται σε ασταμάτητο κατήφορο όχι μόνο στα οικονομικά – εκεί κι αν είναι!-αλλά και στην κοινωνική πλευρά  με τα διαζύγια να αυξάνονται αλματωδώς κυρίως στα νεαρά ζευγάρια.
  Το θέμα προβλημάτισε σοβαρά την πρωινή συνέλευση της καφετέριας και οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι αναλώθηκαν σε ατέρμονες  βυζαντινολογίες περί του πως και γιατί, ενώ αυτοί δεν τόλμησαν να πάρουν ούτε ένα διαζύγιο – έτσι για την τιμή της αρσενικής κυριαρχίας, για τα παντελόνια που φοράμε   βρε αδερφέ-οι άλλοι με το παραμικρό χωρίζουν για ψύλλου πήδημα.
  Εγώ πάντως δήλωσε ο Χαρίδημος περνάω τις ευτυχέστερες ημέρες του γάμου μου. Η γυναίκα μου έχει να μου μιλήσει μια ολόκληρη βδομάδα!!!
  Η παρέα χειροκρότησε το καταπληκτό…ρεκόρ-αν και ολίγον δύσπιστη διότι γυναίκα  και να μη  μιλήσει ολόκληρη εβδομάδα είναι για το βιβλίο Γκίνες. Ωστόσο ζήτησε εξηγήσεις-«Τη συνταγή. Λέγε  γρήγορα. Πως τα κατάφερες »
  Η αλάνθαστη συνταγή ευτυχίας έλεγε ο  συγχωρεμένος ο πατέρας, είναι η γυναίκα να μη μιλάει και ο άντρας να μην ακούει. Η σιωπή είναι χρυσός – έτσι δε λένε; Το είχε πει άλλωστε και ο Νίτσε. Ο ιδανικότερος γάμος είναι ανάμεσα σ ένα κουφό και μια τυφλή.
  Φτύστε με να μη ματιάσετε –είπε ο Χαρίδημος και κέρασε τους καφέδες- γιατί φοβάμαι. Είναι γνωστό ότι της καταιγίδας προηγείται ησυχία!
 Οι γυναίκες  είναι καλές, ο γάμος όχι-δευτερολόγησε και ο Μηνάς: Δεν έχετε ακούσει που λένε ότι ενός κακού ελθόντος μύρια έτερα έπονται Αύριο έρχεται η πεθερά μου!!!



  Στο γάμο είχε πει ο Όσκαρ Γουάιλντ- οι γυναίκες δοκιμάζουν την τύχη τους ,η άνδρες παίζουν κορώνα γράμματα την ελευθερία τους.
  Το θέμα  είναι να της κόψεις από την αρχή τον βήχα λένε οι συμβουλές προς  …νεονύμφους. Όχι σπάνια όμως σου έρχεται η επιθυμία να της κόψεις όχι τον βήχα αλλά …το λαιμό!
    Η δουλειά της γυναίκας - είχε αφορίσει ο Μπερνάρ Σω-είναι να παντρευτεί μια ώρα γρηγορότερα, του άντρα όσο γίνεται αργότερα. Αν και αυτό δεν είναι ότι πήρες  χάρη, απλώς αναβολή για την εκτέλεση!
  Γνωστό γαρ ότι όλες οι γυναίκες πρέπει να παντρεύονται, από τους άντρες κανείς. Άλλωστε η συζυγική  αρμονία,  μετριέται από το αν όταν  το ζευγάρι διαφωνεί τους ακούει μόνο η πολυκατοικία ή και ολόκληρη  η γειτονιά!!!
    Είναι γεγονός. Ο άντρας προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή του ενώ η γυναίκα δεν παραδέχεται ποτέ το άδικό της. Το ατύχημα  είναι ότι αλλιώς τη φανταζόσουν πριν τον γάμο και αλλιώς σου βγήκε μετά. Όπως και να έχει όμως αυτό συμβαίνει γιατί οι άντρες θέλουν να είναι η πρώτη αγάπη της γυναίκας τους ενώ οι γυναίκες η τελευταία του αντρός τους. Οι ερευνητές της οικογενειακής ζωής υποστηρίζουν ότι οι άντρες θέλουν τη γυναίκα τους σοβαρή και μετρημένη  ενώ την ερωμένη τους έξαλλη. Οι γυναίκες θέλουν τον άντρα τους οικονόμο και τον εραστή τους  χουβαρντά.
   Η μεγάλη αντίφαση- είπε ο πρεσβύτερος  της παρέας-  βρίσκεται στο ότι ενώ όλες οι γυναίκες θα ήθελαν να είναι η ερωμένη του άνδρα τους , οι ερωμένες θα ήθελαν να είναι η γυναίκα τους κι αυτό γιατί ενώ οι πρώτες ξέρουν τα δεδομένα  οι δεύτερες αγνοούν τις συνέπειες. Είναι φυσικό, αυτό που φαίνεται δε σε εξαπατά , αυτό που σε εξαπατά δε φαίνεται.
 Εγώ πάντως - δήλωσε ο πρόεδρος της καρεκλόβιας  συνέλευσης-έχω σκίσει τη γάτα από την αρχή. Της το έχω ξεκαθαρίσει ότι συμφωνώ εκ προοιμίου με ότι λέει, αρκεί να είναι αυτό που… θέλω εγώ!!!   Και εκεί ήταν που γέλασε το παρδαλό κατσίκι, γιατί αμέσως κοίταξε ο ρολόι του και έβαλε τις φωνές πω-πω 11.30 ποιος την ακούει τώρα  που θα φωνάζει ότι άργησα!!!
                       Σταύρος ιντζεγιαννης




  


EKKLHSIOLOGOS 30/5/14



   Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΗ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

  Δυο καθοριστικές ημερομηνίες μνημόνευσε η Ελληνική Ορθοδοξία και οι οποίες φέτος συνέπεσαν στην Πέμπτη που πέρασε. Η Ανάληψη του Κυρίου, η μεγάλη Δεσποτική γιορτή –παλαιά, πριν τα ισοπεδώσουμε όλα εν ονόματι μιας  αμφιλεγόμενης παγκοσμιοποίησης, ήτο καθολική αργία-και η πικρή μνήμη της Άλωσης τότε που η Ρωμιοσύνη έχασε το προπύργιό της και η ορθοδοξία  το σημείο αναφοράς της .Τον Ναό της του Θεού Σοφίας. Την «Αγιά-Σοφιά»το Μέγα Μοναστήρι με τετρακόσια σήμαντρα κι εξήντα δυο καμπάνες-κάθε καμπάνα και παπάς ,κάθε παπάς και διάκος!
  Πλούσια  σε λαογραφικές εκδηλώσεις η ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου που σηματοδοτεί και την αρχή του καλοκαιριού. Το πρώτο μπάνιο στη θάλασσα όπου το καθαρτήριο νερό της  συμβόλιζε ίαση από κάθε  βασκανία και κακό του σπιτιού. Είναι η ημέρα  που  ψάλλεται το τελευταίο Χριστός Ανέστη στη εκκλησία και η καθιερωμένη καλημέρα αντικαθιστά τον αναστάσιμο χαιρετισμό.
   Φυσικά λίγο τηρείται πια στην καθημερινότητα  ο αναστάσιμος χαιρετισμός το πρωί. Παλαιά απ` όσο θυμάμαι ήταν αδιανόητο να μην  αρχίσουμε τη μέρα μας με την πανηγυρική προσφώνηση Χριστός Ανέστη. Ο ωραιότερος  χαιρετισμός, ο πιο αισιόδοξος τρόπος να χαιρετίσεις την καινούργια μέρα, καθώς με τις δύο αυτές λέξεις, ομολογείται αφ ενός η ιστορικότητα του Χριστού και αφ ετέρου εκφράζεται η πίστη  για την ανάσταση του ανθρώπου και τη συνέχεια της  αληθινής  ζωής.
   Είναι ο κύκλος του Πάσχα που κλείνει και σε όποιο σπίτι είχαν μείνει λουλούδια από τον επιτάφιο ή δαφνοστολίσματα πασχαλινά ή  άλλα αναστάσιμα κατάλοιπα έπρεπε να καούν.
   Η γιαγιά-όσο θυμάμαι-έμεινε ξάγρυπνη κοιτώντας το ανοιξιάτικο στερέωμα να δει τους ουρανούς να ανοίγουν για να περάσει ο Χριστός  στην άνοδό Του προς το Πατέρα.
   Όσοι  καθαροί  λέει η παράδοση- όσοι πιστοί- βλέπουν τον Χριστό να …«αναλήφεται»!Βλέπουν λένε  ένα υπέρλαμπρο φως να αναβαίνει στον ουρανό.!
   Ο μεγάλος μας λαογράφος ο αείμνηστος Δημήτρης Λουκάτος αναφέρει ότι « οι ψυχές των νεκρών οι οποίες  από την ημέρα της ανάστασης κυκλοφορούσαν ελεύθερες στη γη πρέπει να γυρίσουν στον τόπο τους. Γι αυτό οι δικοί τους  προσπαθούν να τις κατευοδώσουν να βρουν ήσυχα τον δρόμο τους. Πηγαίνουν στα νεκροταφεία  και ανάβουν κεριά και στα χωριά του Πηλίου συγκεντρώνονται στα σπίτια  αυτών που έχουν χάσει πρόσφατα  δικούς τους , φτιάχνουν κόλυβα ή πίτες για το συγχώριο  και ξενυχτάνε στα παράθυρα ή στις αυλές με αναμμένα κεριά ζητώντας έλεος από τον Κύριο για τις όποιες αμαρτίες  των νεκρών τους»
  Μια ακόμη παράδοση  για την ημέρα της Αναλήψεως αφορά το θαλασσινό νερό από 40 κύματα και την πέτρα τη μαλλιαρή.
  Την ημέρα της αναλήψεως μετά τη λειτουργία οι ανύπαντρες κυρίως πηγαίνανε στη θάλασσα και μαζεύανε νερό από 40 κύματα όσες και οι ημέρες  από την ανάσταση έως την ανάληψη. Το νερό αυτό φυλάγανε  και ραντίζανε το σπίτι κατά της βασκανίας ή ακόμη πλενόντανε μ` αυτό λέγοντας όπως ξεπλένω τη βρωμιά να ξεπλυθούν οι αμαρτίες μου. Ακόμη με το νερό αυτό πλάθανε χώμα  -φτιάχνανε πηλό-και μ` αυτόν αλείβανε πληγές από δαγκώματα  φιδιού , σκύλων και άλλων ζώων ή άλλες πληγές γιατί εθεωρείτο ιαματικό λέγοντας  όπως αναλήφτηκε ο Χριστός  έτσι ν`αναληφτούν τα πάθη μου.
  Ακόμη- ακόμη πιο ζωντανό το έθιμο που αφορά τη μαλλιαρή πέτρα. Βουτάγανε στα ρηχά της θάλασσας και έψαχναν να βρουν την πέτρα που πάνω της είχαν κολλήσει βρύα και την οποία κρατούσαν στο σπίτι σα γούρι. Δηλαδή σα φορέα ευτυχίας
  Το γεγονός είναι ότι στην εποχή μας τα ωραία αυτά παραδοσιακά έθιμα τείνουν να  εκλείψουν ή έχουν εκλείψει εντελώς. Ένας κακώς εννοούμενος  ορθολογισμός που κυριαρχεί στην εποχή μας όχι μόνο δεν τα δέχεται αλλά συχνά και τα περιγελά. Ίσως δεν έχουν σχέση με τον καθ` αυτό θρησκευτικό χαρακτήρα  της ημέρας αλλ` ωστόσο ο λαός τα ενσωμάτωσε στην πίστη του χωρίς να την αρνήται ουδ επί στιγμήν. Απόδειξη ότι μπαίνοντας στη θάλασσα κάνει το σταυρό του και όταν ραντίζει με το νερό  με τα 40 κύματα προσεύχεται.
  Όπως και να έχει ο λαός κράτησε και κρατά όσο μπορεί την παράδοση ιδίως στα χωριά και τις μικρές κοινωνίες. Κι αυτό είναι που κατά τη γνώμη κάτι διαφοροποιεί την καθημερινότητα και τις δίνει μιαν αίσθηση αλλαγής και ομορφιάς.  
                                       Σταυρος Ιντζεγιαννης

ΓΝΩΜΗ 23/5/14



                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
    ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ

  Εδώ που τα λέμε , εγώ τους θαυμάζω. Ήταν όλοι τους ήρωες Κι αυτοί που ψηφίστηκαν κι αυτοί που απέτυχαν. Είτε μπήκαν για πρώτη φορά ή  μια που είχαν την καρέκλα κατοχυρωμένη –ολόκληρη πενταετία-ξανακάθισαν! Ακόμη κι αυτούς που ανεβοκατέβηκαν για τελευταία φορά τη μαρμάρινη σκάλα του Δημαρχείου η το μέγαρο της  ευρωβουλής στις Βυξέλλες κι αποχαιρέτησαν την…Αλεξάνδρεια εγώ τους παραδέχομαι. Μπράβο τους.
  Δεν είναι μικρό πράγμα ,ούτε εύκολο. Ξέρετε, τι αγώνα χρειάζεται μια προεκλογική εκστρατεία  κι ας είναι σε εποχή άγριας λιτότητας που όσο και να πεις περιόρισε τα πολλά ξανοίγματα. Ούτε τραπεζώματα, ούτε κεράσματα, ούτε χουβαρνταλίκια. Και μόνο τη φωτογραφία να  βάλλεις  στις εφημερίδες για μια –δύο εβδομάδες θέλεις του κόσμου τα λεφτά.
  Από εκεί και πέρα, ψηφοδέλτια που θα μοιράσεις στους φίλους, προγράμματα , βιογραφικό –απόφοιτος σχολαρχείου ,που γράφανε οι πατεράδες μας-και φυσικά , να τρέξεις, να παρακαλέσεις, να σφίξεις χέρια –και να θυμάσαι ονόματα, παντρεμένος, ανύπαντρος, με παιδιά, σώγαμπρος, χωρισμένος;- να μιλάς, να λες, να ψιλοτάζεις –είναι και ανεργία βλέπεις –να ιδρώνεις να μαζέψεις πέντε, δέκα φίλους να βγάλεις έναν δεκάρικο, να πεις το ποίημά σου, το παραμύθι σου!
  Και δεν είναι μόνο αυτό. Δε ζούμε στην εποχή του παππού μας που το χαμηλό πνευματικό επίπεδο σου επέτρεπε να πεις ότι αρχαϊκούρα, ή γκραν κοτσάνα σου ερχότανε για να κάνεις εντύπωση. Αλλιώς τα πράγματα τώρα. Λες  θα μοιράσω εισιτήρια  δωρεάν για τους άνεργους, τις ανύπαντρες, τους συνταξιούχους, τις νοικοκυρές , τους κληρικούς, τα παιδιά, τους φοιτητές, τους μαθητές, τις παντρεμένες άτεκνες, τους εργένηδες που συντηρούν γκαρσονιέρα , τους σώγαμπρους, τις πεθερές, τις ιερόδουλες –ψυχή έχουν κι αυτές-τους μετανάστες, τους ποδοσφαιριστές τους ηθοποιούς  και σε ρωτάνε αμέσως που θα τα βρεις τα λεφτά; Εδώ σε θέλω κάβουρα! Άντε να τους κάνεις μάθημα  πολιτικής οικονομίας που αφορά τον Ευρωπαϊκό Νότο και θα τα πληρώνει ο Ευρωπαϊκός βορράς. Να σε ακούσει δηλαδή ο Λαφαζάνης και να σε ξετινάξει «με τη Μέρκελ είσαι κύριε ή με τον Στουρνάρα;»
  Και να είναι μόνο  αυτό. Να σε σταματάει ο άλλος στο δρόμο και να σου ορκίζεται στη ζωή της πεθεράς του ότι θα σε ψηφίσει και να μετράς 1800 ψήφους μέσα στη χούφτα σου –υπερσίγουρους  σου λέω !-και μετά να ανακαλύπτεις ότι δε σε ψήφισε ούτε ο κουνιάδος σου, διότι λέει εγώ μια ζωή αριστερός  δε μπορεί να ψηφίσω καπιταλιστές κι ας σε έχει ρίξει στην προίκα γιατί και το χωράφι  με λιόδεντρα και το τριώροφο τα είχε υποθηκεύσει τρεις φορές και τα έφαγε στα ώπα ,ώπα και σε έχει  ταράξει στα δανεικά     
- Μα αριστερός είμαι κι εγώ-λες!
 -Ναι αλλά  είσαι γιαλαντζί –κάλπικος . Δεξιοκεντροαριστερός !
 Είναι κι αυτό για. Έτσι που ανακατευτήκαμε δημοκρατική αριστερά.  καπιταλιστική αριστερά, ευρωπαϊκή αριστερά, συνιστώσα αριστερά, πούρα αριστερά, ανεξάρτητη αριστερά, κεντροαριστερά, αριστερά της ελιάς, αριστερά της δεξιάς, δεξιά της ελιάς, δεξιά της δεξιάς, κεντροδεξιά της δεξιάς, ανεξάρτητη δεξιά , ελληνοδεξιά της δεξιάς  δεξιά των μεταναστών και δεξιά της  δεξιοαριστεράς και βάλε. Χώρια  οι τάσεις  και οι ανένταχτοι και οι συντεταγμένοι και οι πρώην διαγραφέντες, ανεξάρτητοι πλην …εξαρτημένοι και οι αλληθωρίζοντες μια από δω, μια από εκεί. Βρίσκεις άκρη ;  
  Και καλά αν ψηφιστής. Κάπως θα τα `κονομίσεις στις Βρυξέλες. Αν δε βγεις όμως.;
  Άντε να ακούσεις τον εξάψαλμο από την Ευθαλία που το είχε κομποδέσει ότι θα  πάει στις Βρυξέλλες κι έραβε τουαλέτα για την ορκομωσία «καλέ πως θα εμφανιστώ στο ευρωκοινοβούλιο  όταν θα ορκιστεί ο Νώντας μου  και θα είναι και η Μέρκελ παρούσα να μας χαιρετίσει με τη Μισέλ Ομπάμα» Να έχεις όρεξη ν`ακούς. «Ανεπρόκοπε, άχρηστε, ανίκανε  δε μπόρεσες να πάρεις ούτε χίλιους  ψήφους και εγώ έκανα  τόσα έξοδα και είχα υποσχεθεί και στην Ελενίτσα μας να τη γράψω σε κολέγιο που πάνε όλα τα παιδιά των βουλευτών και βρίσκουν και γαμπρό με τη πρώτη»!!!
  Χρειάζεται κουράγιο ν` αντέξεις. Γι αυτό εγώ τους θαυμάζω. Εκλεγμένοι ή μη, συγχαρητήρια. Ήταν όλοι τους ήρωες. Άλλο είναι που  με  κάνει να απορώ. Πως γίνεται με τόσους ένθεν κακείθεν σωτήρες και η Πάτρα πάει από το κακό στο χειρότερο; Εδώ είναι που λένε: Απορία ψάλτου βηξ
                                     Σταυρος Ιντζεγιαννης