Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

εκκλησιολόγος 22-2-14





                                                          ΚΑΘ ΟΔΟΝ
        Η  ΠΡΟΣΤΑΣΊΑ  ΤΟΥ ΑΓΕΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

    Μια  πρόσκληση προχτές, μ` έφερε ξανά σε επαφή, μ` ένα Σύλλογο που χρόνια τώρα αγωνίζεται να βοηθήσει σ`ένα μεγάλο σύγχρονο πρόβλημα της Ελληνικής κοινωνίας. Ένα τεράστιο πρόβλημα που ίσως δεν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθός του.
   Πρόκειται για τον «Σύλλογο Προστασίας του Αγέννητου Παιδιού». Παράξενο λέει ο Παμίνος στον πρωινό καφέ που το συζητάμε. Για σκέψου. Το αγέννητο παιδί. Εδώ η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για το γεννημένο!
   Προσπαθώ να εξηγήσω ότι μία ομάδα εθελοντριών κυριών
που αποτελεί το διοικητικό συμβούλιο( σε βάρος της οικογενειακής τους ησυχίας ή των άλλων ασχολιών τους)  και με τη συμπαράσταση και άλλων επώνυμων ή ανώνυμων κυριών,( εθελοντριών στην ωραία προσπάθεια ) έχει αναλάβει το τεράστιο έργο –κολοσσιαίο πρόβλημα για την Ελληνική κοινωνία σήμερα - να βοηθήσουν τη μέλλουσα μητέρα που αντιμετωπίζει την εγκυμοσύνη της με προβληματισμό. Να το κρατήσω; Να το αποφύγω;  Θα τα βγάλω πέρα; Θα με βοηθήσει κανείς; Σε ορισμένες ιδιαίτερες περιπτώσεις και το τι θα πει η κοινωνία; το σπίτι; ο περίγυρος;
   Χειρότερα φυσικά όταν δεν πρόκειται για νόμιμο ζευγάρι που κοντά στα άλλα αντιμετωπίζει  την οικογενειακή απόρριψη , την κοινωνική κατακραυγή, η ακόμη και την αδιαφορία του υποτιθέμενου πατέρα ή το χειρότερο την άρνησή του. Τη δραπέτευσή του!
  Ένα σωρό προβλήματα που δημιουργούνται στα νέα κυρίως κορίτσια.
   Ποιός θα βοηθήσει, ποιός θα συμπαρασταθεί, ποιός θα συμβουλέψει αυτά τα παιδιά ώστε να μη χαθεί μια  ζωή. Μια ζωή που αρχίζει να σχηματίζεται. Μια ζωή που ζει- που υπάρχει- είναι μια πραγματικότητα στον αμνιόσακο που σχηματίζεται.
   Σε προβληματισμό ο πρωινός καφενές.  
   Δύσκολες οι συγκυρίες στην Ελλάδα του 2014.Σε Συμπληγάδες που απειλούν να μας συνθλίψουν  Από τη μια μεριά η κρατική αδιαφορία ή αδυναμία. Από την άλλη η μητέρα που αναγκάζεται να εργάζεται για να αντιμετωπίσει το οικονομικό πρόβλημα της οικογένειας. Πως θα το μεγαλώσω, ρωτάει. Ένας άλλος λόγος είναι οι οικονομικές αδυναμίες που οδηγούν τα νέα ζευγάρια να αποφεύγουν την τεκνογονία ή δυστυχώς να καταφεύγουν πολλές φορές  στην άμβλωση. Εξ άλλου η ελεύθερη συμβίωση που δυστυχώς γενικεύεται στις τάξεις των νέων- ω καιροί, ω ήθη-και οδηγεί σε ανεπιθύμητες  εγκυμοσύνες με απότοκο απευκταίες λύσεις σε μαιευτήρια ή το ακόμη χειρότερο σε κομπογιαννίτισσες με όλους τους κινδύνους.
  -Και ο Σύλλογος για την προστασία του αγέννητου παιδιού, ρωτάει ο Μηνάς.
  Ο Σύλλογος  έχει αποδυθεί σε  ένα πολυμέτωπο αγώνα  να βοηθήσει, να  εξηγήσει, να συμπαρασταθεί, να συμβουλέψει, να νουθετήσει, να  στηρίξει τις γυναίκες ή το  ζευγάρι, που προβληματίζονται να κρατήσουν ή όχι -με όποιον τρόπο-το παιδί που σπαρταρά στα  σπλάχνα της
 και που έχει να κάνει όχι μόνο με τις οικονομικές συγκυρίες οι οποίες αναγκάζουν πολλά ζευγάρια να  αποφεύγουν την εγκυμοσύνη ή να προσπαθούν να απαλλαγούν από αυτή ( ένα ή δύο παιδιά είναι το  ζητούμενο στη αστική τάξη) αλλά και με την παράνομη σχέση που η  κοινωνία ( αυστηρός κριτής όταν πρόκειται για ξένα παιδιά, επιεικής  για τα δικά της)  δεν ευνοεί την τεκνογονία απουσία πατρός και  γάμου.
   Ο Σύλλογος  αγκαλιάζει τη μέλλουσα μητέρα  ημεδαπή η αλλοδαπή ομόθρησκη ή αλλόθρησκη ασχέτως, σε μια προσπάθεια να σωθεί η ζωούλα. Αυτό το θαύμα της  Δημιουργίας. Η ευλογία του Θεού
  Το προεδρείο ( πρόεδρος η κ Έλλη Τζόλα, αντιπ. η κ Θεοδώρα Σκούρα, Γ. Γγραμμ.η κ Ουρανία Μαρούδα, ταμίας η κ. Άννα Νικολοπούλου. μέλος η κ Ελένη Τσελεπώνη) με την εθελοντική συμπαράσταση και ανιδιοτελή βοήθεια οδοντιάτρου, γυναικολόγου, παιδιάτρου, μικροβιολόγου, ψυχολόγου αλλά και της εκκλησίας προσπαθεί με κάθε  δυνατό τρόπο και βοήθεια υλική (Με τα έστω πενιχρά μέσα που διαθέτει, γάλατα, ρούχα, φάρμακα, ιατρικές συμβουλές και παρακολούθηση)  και ψυχολογική βοήθεια να στηρίξει τη γυναίκα να φέρει σε πέρας την εγκυμοσύνη της. Ακόμη σπουδαιότερο  να μη προβεί σε άμβλωση,. Προσπαθεί να δώσει κουράγιο στα νέα παιδιά και να τους βοηθήσει να χαρούν το, ύψιστο δώρο τη μητρότητας.
  Και ναι, καθώς ομολογείται δεκάδες παιδιά χρωστούν τη ζωή τους  σ` αυτή την εργώδη και ευλογημένη από το Θεό προσπάθεια.
Η στήλη, εθελοντής κι αυτή, ενώνει τη φωνή της στον αγώνα τους και καλεί σε συναγερμό αγάπης, αλληλεγγύης και εθελοντισμού να βοηθήσουμε. Κάθε προσφορά είναι δεκτή και χρήσιμη. Η διεύθυνση  είναι: Αρχιμ Νεοφύτου 16 τηλ 2610.225675 
                                                 Σταυρος Ιντζεγιαννης
  

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

ΓΝΩΜΗ -17-2-14



                                                          ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
      ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ !

    Θα  φορολογηθούν 10% λένε οι ειδήσεις, τα κοντοσούβλια, τα λουκάνικα, τα κοτόπουλα, τα κοκορέτσια, τα σπληνάντερα και τα άλλα είδη στις ψησταριές,  προκειμένου να  σωθεί ο καταναλωτής από τα  λιπαρά φαγητά όπως συνιστούν οι διατροφολόγοι !( Μου θυμίζουν το γιατρό που είπε στον Λαλάκη μην ξανακαπνίσεις. Φέρ` το πακέτο να το πετάξω και…το έβαλε στην τσέπη του)
   Είναι  γνωστό το ανέκδοτο. Δύο Γερμανοί υπάλληλοι  του γραφείου που διατηρεί ο Γερμανός επίτροπος στην Ελλάδα (νομίζω ο Ράινγκεπαχ ή κάπως έτσι) μισθός γύρω στα 5000 ευρώ  ο καθένας κάθονται σε μια ψησταριά και παραγγέλλουν  δύο σουβλάκια, δύο λουκάνικα, μια σαλάτα, μία πατάτες και 2 μπύρες. Στο διπλανό τραπέζι κάθονται δύο Έλληνες – μισθός 750 ευρώ το μήνα-  και παραγγέλλουν 6 σουβλάκια .δύο κοντοσούβλια, μισό κοτόπουλου, δύο σαλάτες του καίσαρα δύο πατάτες , δύο μπιφτέκια  4 μπύρες και αφού φάγανε ρωτάει ο Παμίνος τον Μηνά: Ρε συ να παραγγείλλουμε και από ένα γύρω με όλα γιατί δε με παίρνει ο ύπνος όταν είμαι …νηστικός. Την άλλη ημέρα  παίρνει ο Ράινγκεπαχ τον Στουρνάρα και του λέει. Καμαράντ Γιόχαν γατί δε φορολογείτε τις ψησταριές; Υπολογίζω ότι θα εξοικονομήσετε 550 εκατομμύρια το χρόνο. Και κατόπιν αυτού -λένε οι κακές γλώσσες τις αντιπολίτευσης- μας  πρόκυψε το ότι το οικονομικό επιτελείο μελετάει να φορολογήσει τις ψησταριές, ενώ είναι βέβαιο ότι οι άνθρωποι το κάνουν για να μας… σώσουν από τις βλαβερές συνέπειες των λιπαρών !!!
   Ανέκδοτο θα πείτε. Καθόλου. Διηγείται φίλος που φιλοξενήθηκε με τη γυναίκα του στο Μόναχο από ένα  ζευγάρι Γερμανών. Τους πήγαν σε ένα ρεστωράν όπου παρήγγειλλαν (άτομα 4) δύο μπιφτέκια, δύο λουκάνικα μια σαλάτα μία πατάτες και 2 μπύρες. Πέρυσι που  ήρθαν οι Γερμανοί φίλοι τους στην Ελλάδα, το ζευγάρι των Ελλήνων τους πήγε σε ένα κέντρο όπου  έφαγαν 4 κοντοσούβλια, ένα κοτόπουλο, δύο κοκορέτσια ,  δύο μπιφτέκια, δύο σαλάτες του σεφ,3 πατάτες και κάμποσες μπύρες. και αφού…περιδρόμιασαν τους πήγαν και σε ένα ζαχαροπλαστείο στην πλατεία Όλγας όπου έφαγαν  και από μία τιραμισού !!!
     Τι είναι λοιπόν ο Έλληνας ; Σπάταλος; Χαζοχαρούμενος; Ηλίθιος; Ζεμανφουτίστας ; Άμυαλος; Ζει εκτός πραγματικότητας; Όχι. Τίποτε από όλα αυτά. Ϊσως είμαστε λίγο καλοπερασάκηδες όσο μας επιτρέπουν οι….οικονομολόγοι του Χάρβαντ που μας κυβερνάνε. Αλλά ο Έλληνας, εσείς, εγώ, εμείς, είμαστε άνθρωποι. Είμαστε κύριοι. Πονάμε τον διπλανό μας. Τρέχουμε στη δυστυχία του. Συμπαραστεκόμαστε στις συμφορές που τον βρίσκουν. Τον τελευταίο καιρό όλη η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα πρωτοφανή συναγερμό  αλληλεγγύης. Υπάρχουν  άνθρωποι που κυριολεκτικά κόβουν τη μπουκιά τους για να βοηθήσουν αυτούς που δεν  έχουν. Κι αυτό δεν το βρίσκεις  στους λεγόμενους προοδευμένους  Ευρωπαίους που έχουν μια κουλτούρα  στυγνής  τεχνολογικής άποψης της ζωής  και τίποτε παραπάνω. Εμείς χρωστάμε –ναι. Ζούμε με το δως υμίν σήμερον  και…αύριο μας ξαναδίνεις ! Κάναμε το παλιό τεφτέρι του μπακάλη πιστωτική κάρτα ( 6 στα 10 γυναικεία πορτοφόλια έχουν μέσα τουλάχιστον 4 πιστωτικές κάρτες)  και καταχρεωθήκαμε  κι εμείς και τα παιδιά μας. Φοροδιαφεύγουμε –ναι αλλά ποιοι; Οι καρεκλοκένταυροι και οι καλαμοκαβαλητές της εξουσίας. Κατακλέβουμε το κράτος, αλλά ποιοι; Οι μεγαλόσχημοι των παντός  τύπου δημοσίων γραφείων όπου καθημερινά αποδεικνύεται κάποια λαθροχειρία. Οι μιζαδόροι, οι κομπιναδόροι, οι φοροφυγάδες  δεν έχουν καμιά σχέση με τη μεσοαστική και την εργαζόμενη τάξη που αποτελεί και τη ραχοκοκαλιά της Ελληνικής κοινωνίας. Προσπαθούμε να ζήσουμε τη χαμοζωή μας με αξιοπρέπεια, παρά την ανελέητη φορολογία, την οποία υποφέρουμε με τη αίσθηση της θυσίας –παρ` όλες τις αδικίες ή τις αστοχίες ή τις κατακεφαλιές που τρώμε-για να σωθεί ο τόπος, περιμένοντας να εκφράσουμε τις απόψεις μας  στην κάλπη , όπως ταιριάζει σε μια ευνομούμενη δημοκρατική πολιτεία.
   Ο Έλληνας  υποφέρει, γιατί η διαφθορά μετά τη μεταπολίτευση, τον οδήγησε στα χρηματιστήρια όπου έχασε τα μαλλιά της κεφαλής του (εκτός από τους φαλακρούς ε;) ή στα ομόλογα ή τα μνημόνια που υποθήκευσαν την Ελλάδα και στις φοροδιαφυγές ή στις μίζες των εξοπλιστικών   που δημιούργησαν τους νεοεκατομμυριούχους τους οποίους πληρώσαμε και πληρώνουμε. Και μέχρι εδώ καλά, αλλά όχι και  να μας πάρουν και τη μπουκιά από το στόμα, για να μη πάθει τάχα η υγείας μας .Είπαμε δαρμένος –ναι. Αλλά και δαρμένος και κερατάς, ε όχι πάει πολύ!!!
                           ΣΤΑΥΡΟΣ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ