Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΝΩΜΗ 7/9/15





                                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
     ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

    Εκλογές. Την έχουμε στο αίμα μας την κάλπη. Στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία δεν ησυχάζουμε αν δε τρέχουμε κάθε τόσο πίσω από ένα παραβάν όπου εν κρυπτώ και παραβύστω ψηφίζουμε όχι αυτό που πιστεύουμε, αλλά αυτό που θα μας βολέψει οικονομικά (θες διορισμό, θες δάνειο, θες μια όποια εξυπηρέτηση!)  Όσο για τους πολιτικούς και τα κόμματα, μοναδικό φαινόμενο δημοκρατικής αντίληψης, είναι, ότι από την επομένη των εκλογών, η  αντιπολίτευση θεωρεί χρέος της να αναγκάσει την κυβέρνηση να…παραιτηθεί!
   Από το 1828 που αναγνωριστήκαμε επίσημα ως κράτος,  κάθε δυόμιση περίπου  χρόνια (2,43) ανεβοκατεβάζουμε κυβερνήτες, αρχίζοντας με τα τρία κόμματα που κυριαρχούσαν τότε στην νεοσύστατη και υποτυπώδη πολιτική μας ζωή. Το Ρωσικό κόμμα με αρχηγό τον Ανδρέα Μεταξά το Γαλλικό με τον Ιωάννη Κωλέττη  και το Αγγλικό με αρχηγό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο.
   Από το 1844 που αποκτήσαμε σύνταγμα, υπό την απειλή του Καλλέργη ο οποίος εξανάγκασε  (3 Σεπτέμβρη του 1843) τον Όθωνα να  μας παραχωρήσει Σύνταγμα, μέχρι το τέλος του 1900 πραγματοποιήθηκαν 23 εκλογικές αναμετρήσεις (Πηγές Δ Σιάτρας-Δ Καρράς)  δηλαδή περίπου μία κάθε 2,43 χρόνια, ενώ μέσα στο 1900 είχαμε 34 εκλογές, δηλαδή μία εκλογή περίπου σε 2,94 χρόνια,  αφαιρώντας την περίοδο της κατοχής  1941-1945, του Εμφυλίου 1945-1949) και των Δικτατοριών.( Θ .Πάγκαλος 1925,  Ι. Κονδύλης 1935, Μεταξάς 1936-Συνταγματάρχες 1967)
     Την περίοδο 2000-2015 είχαμε 7 εκλογές, δηλαδή περίπου κάθε 2,36 χρόνια Το μεγαλύτερο διάστημα μεταξύ δύο εκλογών είναι από τον Δεκέμβριο του 1915 έως τον Νοέμβριο του1920 (4 χρόνια και 11 μήνες).Ενώ το μικρότερο είναι μόλις 41 ημέρες, το 2012 ( Μάιος 2012-Ιούνιος 2012!
  Δηλαδή οι κυβερνήσεις και τον 19ο  αιώνα και τον 20ο δε στεριώνανε-περισσότερο από 2,3 χρόνια κατά μέσον όρο. Έχουμε  μέσα μας το «γιατί εσύ και όχι εγώ»;     
   Τις περισσότερες εκλογές (5) τις κάναμε μεταξύ του 1981- 2000 όταν κυριαρχούσαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής –ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης..
   Στην περίοδο 2000 έως 2015 είχαμε 7 εκλογές δηλαδή και πάλι η αναλογία 2,4 περίπου χρόνια παραμένει αδιατάρακτη στα εκλογικά μας ήθη και πεπραγμένα!!!
   Οι μήνες που έγιναν οι λιγότερες  εκλογές είναι ο Ιούλιος (1 χρονιά και ο Αύγουστος 2) ενώ ο μήνες που έγιναν οι περισσότερες εκλογές είναι Ο Νοέμβριος 10 εκλογές και ο Σεπτέμβριος 8 (με τις προσεχείς εκλογές γίνονται 9 )
   Τους λιγότερους βουλευτές είχε η Βουλή του 1844 οπότε είχε 103 έδρες  και έκτοτε ανεβαίνοντας έχουμε 327 έδρες το 1862 και μετά σε…ρεκόρ 398 έδρες το 1923.Από εκεί και έπειτα με διακυμάνσεις έχουμε 369  το 1920 και σταθεροποιείται πια στον αριθμό 300 βουλευτών από το 1952 μέχρι σήμερα (πληθυσμός 9.952.570-  ψηφίσαντες   6.217.000). Ήδη συζητείται η άποψη ότι και με 250 ή και με 200 η βουλή ίσως  λειτουργούσε καλλίτερα. Αλλά ποιοί  βουλευτές θα ψήφιζαν μια τέτοια μείωση, που θα έβγαζε 100 εθνοπατέρες  εκτός …εργασίας. (εργασία  και όχι λειτούργημα-ας είμαστε ρεαλιστές- διότι αμείβονται και δη  πλουσιοπάροχα)
   Ακόμη, έτσι για την ιστορία .Στην Ελλάδα εφαρμόστηκαν από καταβολής Ελληνικού κράτους 14 διαφορετικά εκλογικά συστήματα.  
   Πλειοψηφικό με στενή περιφέρεια σε 3 εκλογές - Πλειοψηφικό με ευρεία περιφέρεια σε 1-Απλή αναλογική σε 5 εκλογές – Ενισχυμένη αναλογική σε 17. Απλή αναλογική με ρήτρα +1σε 3 εκλογές και Ελαφρώς ενισχυμένη σε 2.Ήδη ισχύει το +50.
   Ο ποιο βραχυχρόνιος πρωθυπουργός υπήρξε ο Αναστάσιος Χαραλάμπης. Πρωθυπουργός για μία (1) ημέρα.16 /9- 17/9/1922 με 2ο τον Δ. Βούλγαρη Πρωθυπουργό για 2 ημέρες  3/11 έως 6/11 του 1865.Ενώ μακροβιότερος  σε συνολικά χρόνια Πρωθυπουργίας ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με 2ο  τον Κ Σημίτη και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Ωστόσο από όλους αυτούς που κατά καιρούς διαχειριστήκαν τις τύχες της Ελλάδος, επιτυχημένα ή όχι άσχετα, η Ιστορία διέσωσε  μόνο 4 μεγάλα ονόματα που ζουν στο πολιτικό στερέωμα –έστω ως μνήμη-μέχρι σήμερα. Τρικούπης. Βενιζέλος. Καραμανλής Παπανδρέου.  Αλλά ας μη ξεχνάμε ότι η Ιστορία όπως και η Εξουσία και η Μνήμη και η Εκλογή είναι γένους θηλυκού και δεν μπορεί να τους έχεις καμία εμπιστοσύνη. Έχω άδικο ;
                                             Σταύρος Ιντζεγιάννης

Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ 5/09/15



                                                                 Καθ οδόν

      ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
 
     Σεπτέμβρης ο ένατος μήνας του ημερολογίου μας από το Λατινικό septem= 7( 7ος μήνας κατά τα πάλαι ποτέ Ρωμαϊκό ημερολόγιο) Κατά την ορθοδοξία ο πρώτος μήνας του θρησκευτικού ημερολογίου, Αρχή Ινδίκτου
    Η Ίνδικτος  είναι χρόνος μέτρησης  που διαρκεί 15 χρόνια και ξαναρχίζει κάθε φορά από την αρχή, αρχίζοντας πάντα από την 1η Σεπτεμβρίου.
  Η λέξη Ίνδικτος  είναι Λατινική (index) Ελληνοποιημένη .Σημαίνει πίνακας αλλά και εγκύκλιος ,χρονολογικό  σύστημα.
   Η χρησιμοποίηση της Ινδίκτου άρχισε από Διοκλητιανού το 297-298 μ.Χ στην αρχή πενταετής αλλά αργότερα καθιερώθηκε 15ετής  κι αυτό διότι κατά τον Νικόδημο τον Αγιορείτη το ανθρώπινο σώμα υφίσταται κάθε 15χρόνια αλλαγή. Λ.χ στα 15 ο άνθρωπος έχει την τριχοφυϊα ,στα 30 η ωριμότητα, στα 45 γίνεται μεσήλικας, στα 60 αρχίζει να ασπρίζει και στα 75 αρχίζει να γερνά   Επί Μ. Κωνσταντίνου αρχίζει να εφαρμόζεται η Ίνδικτος (τo 313)ως χρόνος μέτρησης ενώ καθιερώνεται επίσημα το 527 επί Ιουστινιανού.
  Σήμερα η εκκλησία μας (παρά το ότι ισχύει το Γρηγοριανό ημερολόγιο)τηρώντας την παράδοση γιορτάζει την αρχή της Ινδίκτου την 1η Σεπτεμβρίου και η οποία διαρκεί 15 έτη .
  Για να βρει κανείς σε πια Ινδικτιώνα βρισκόμαστε, αρκεί να προσθέσει στην υπάρχουσα χρονολογία  τον αριθμό 3 και να διαιρέσει δια 15.Το πηλίκον δείχνει τον αριθμό των Ινδικτιώνων και το υπόλοιπο την τρέχουσα Ινδικτιώνα.
 Π.χ 2015 + 3=2018 : 15 = 134 και υπόλοιπο 5 .Δηλαδή είμαστε στο 5ο έτος της 134ης  Ινδικτιώνος .
Την 1η Σεπτεμβρίου  διαβάζεται η περικοπή από το Ευαγγέλιο του Λουκά όπου αναφέρεται στο πρώτο κήρυγμα  του Χριστού στη συναγωγή της Ναζαρέτ (Λουκά 4,16-18 ) .
 Σε πολλά μέρη (παρακολούθησα την τελετή στο Άγιο Όρος όπου στη Μονή Παντοκράτορος μοιράστηκαν μαζί με το αντίδωρο και σταφύλια τα οποία είχαν ευλογηθεί κατά τη λειτουργία) μοιράζονται σταφύλια της πρώτης κοπής για να ευλογηθούν οι καρποί της γης. 
    21Σεπτεμβρίου η Φθινοπωρινή Ισημερία .Η ημέρα είναι ίδια με τη νύχτα μέχρι στις 21 Δεκέμβρη οπότε έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και έχουμε τη μεγαλύτερη νύχτα του έτους και τη μικρότερη ημέρα μέχρι στις 21Μαρτίου όπου η Νύχτα είναι ίση με την ημέρα (εαρινό σημείο και ακολουθεί η 21η Ιουνίου-μεγαλύτερη ημέρα , μικρότερη νύχτα!
   14 Σεπτεμβρίου η μνήμη της υψώσεως του Τιμίου Σταυρού από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Μακαρίο προς « θέαν και προσκύνησιν »  μετά την ήττα των  Πέρσών ,το 614, οι οποίοι είχαν συλήσει τον Ναό της Αναστάσεως, οπότε ανεκτήθη  και επανατοποθετήθηκε στον Ναό. Ο Τίμιος Σταυρός ανευρέθει υπό της Αγίας Ελένης στον λόφο του Γολγοθά το 326 μέσα σε μία συστάδα με βασιλικά . Στις 14 Σεπτεμβρίου εορτάζουν οι Σταύροι και οι Σταυρούλες. Ημέρα αυστηρής νηστείας
    Στη λαογραφία ο Σεπτέμβρης ονομάζεται και Χρονογράφος γιατί τον μήνα αυτό ο Χάρος (λένε) καταγράφει τα ονόματα αυτών που θα πάρει μέσα στη χρονιά.(χτύπα ξύλο!) Σε πολλές περιοχές σπάνε ρόδια για να τον ξορκίσουν.
Την 1 Σεπτέμβρη εορτή του Αγίου Συμεών οι έγκυες δεν κάνουν καμιά εργασία για να μη βγει το παιδί τους σημαδεμένο.( Συμεών- σημάδι) 
    15 Σεπτεμβρίου το  άνοιγμα των σχολείων.Οι τελευταίοι τουρίστες αποχαιρετούν τον Ελληνικό ήλιο και τις γαλάζιες θάλασσες (Κατ` έθιμον από την άλλη ημέρα απεργούν δάσκαλοι και  καθηγητές για τον μισθό τους  και οι μαθητές για να κάθονται )
   Ο Σεπτέμβρης ωστόσο σημάδεψε και την εθνική  μας ιστορία.
   3 Σεπτεμβρίου 1922 . Η Σμύρνη δεν υπάρχει πια. Τα τελευταία τμήματα του στρατού μας εγκαταλείπουν την Μικρά Ασία. Την ίδια μέρα η χιλιοτραγουδισμένη Σμύρνη το προπύργιο της Ιωνίας , το Παρίσι της Ανατολής –ο αλησμόνητος Ελληνισμός- παραδίδεται από τους Τούρκους στις φλόγες.
    Στις 3 Σεπτέμβρη 1939. Αρχίζει ο Β/ Παγκόσμιος πόλεμος που άλλαξε τη γεωπολιτική μορφή του κόσμου. Η Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία ενώ Γαλλία και Αγγλία κηρύσσουν τον πόλεμο εναντίον της.
   Ακόμη. Στις 2-9-1937 πεθαίνει ο βαρώνος Πιερ Ντε Κουμπερτέν που μαζί με τον Δημήτρη Βικέλα αναβίωσαν τους Ολυμπιακούς  αγώνες .Δε μπορούσαν φυσικά να φανταστούν ότι θα καταντούσαν  μια εμποροπανήγυρη γεμάτη απάτες που καμία σχέση δεν έχει πια με τον αληθινό αθλητισμό.
    Τον Σεπτέμβρη του 1949 εμφανίζεται ο πρώτος ηλεκτρονικός Υπολογιστής που σημειώνει την έκρηξη της τεχνολογίας και σημαδεύει τον αιώνα που πέρασε .
                                              Σταύρος Ιντζεγιαννης  .

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

ΓΝΩΜΗ 29/8/15




                                        ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ     

       ΕΚΛΟΓΕΣ

      Εκλογές ξανά. Εφταμηνίτικες. Δημοκρατία – λέει ο ένας να μιλήσει ο λαός. Δημοκρατία  λέει κι ο άλλος , ο λαός μίλησε τρεις φορές στον ίδιο χρόνο. Σώνει και καλά να πει,  να ξαναπεί μέχρι να πει αυτό που θέλετε ; Ποιος έχει δίκιο;
    Όμως από τα βάθη των χρόνων που πέρασαν και με τη σοφία τους, η φωνή δύο κορυφαίων που πέρασαν από τη ζωή –χωρίς να… περάσουν- ακούγεται περιγελαστική  άλλοτε αυστηρή , άλλοτε διδακτική, περιγράφοντας τον αείποτε – αλλά αθάνατο Ρωμιό. Από το 1828 ζωντανή μέχρι σήμερα
   Αυστηρή προειδοποίηση για όλα αυτά τα καμώματα που ζούμε- και τά`χουμε ξαναζήσει ας μη γελιόμαστε- ή τά`χουμε διαβάσει όσοι προλάβαμε, και μάλλον δεν τα προσέξαμε, όσο τους έπρεπε.
  Μα να που ο νους του χρονογράφου τα βαστάει στα τεφτέρια της μνήμης, μόνο που δεν ξέρει πια τι πρέπει: Να γελάσει ή να κλάψει;
  Να πως περιγράφουν το Ρωμιό και τη Ρωμιοσύνη, την Ελλάδα στο κύλημα των χρόνων και τους κυβερνήτες της, το παρελθόν και το μέλλον του τόπου. Δύο μεγάλοι. Αναστήματα που άντεξαν στο χρόνο και στους καιρούς και φωνάζουν από το τάφο του κρίνοντας πρόσωπα και πράγματα .
 ΣΟΥΡΗΣ. Εφημερίδα Ρωμιός. ΠΑΛΑΜΑΣ ; Σατιρικά γυμνάσματα.
Η Ελλάδα από το 1893 του Τρικούπη και του Δηλιγιάννη μέχρι- για τι όχι;- σήμερα. Η Ελλάδα μπροστά στις κάλπες του Σεπτέμβρη 2015
   ΣΟΥΡΗΣ   Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα //.Αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα ΔΕΝ κάνει ότι λέγει. ΔΕΝ λέγει ότι κάνει
   Και ο ΠΑΛΑΜΑΣ :Οι κηφήνες  , οι βάτραχοι, κι οι ακρίδες. Τρανοί πολιτικοί, γραμματισμένοι,  αφρόντιστα μέσα σ`εφημερίδες// ένα πλήθος ανίδεοι και στριμμένοι καθένας τους  ανάξια τα`ονομά σου σημάδι μιας τυφλής χτυπιάς το στένει.
  Πιο τσεκουράτος ωστόσο χτυπάει αλύπητα τον πολιτικό κόσμο ο ΣΟΥΡΗΣ :  Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια, κλέφτες χωρίς μια πήχη γη και κλέφτες με παλάτια //ο ένας κλέβει όρνιθες  και σκάφες  για ψωμί κι ο άλλος  κλέβει το Έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή
  Όμως κι ο ΠΑΛΑΜΑΣ δε χαρίζεται. Δεν έχει σημασία αν γράφτηκαν για το 1905 Η Ελλάδα ίδια κι απαράλλαχτη μέχρι σήμερα:
    Σκύλος κοκαλογλύφτης φέρνει γύρα  κρακ, κρακ στις γειτονιάς τους τενεκέδες, ο πόσα παίρνεις και ο Θεσιθήρας. Για την πατρίς καβγάς στους καφενέδες…Φαγοπότι, ξαπλωταριό, τα ίδια//Τα θέατρα, τις  ταβέρνες, τα πορνεία, φάμπρικές μπάνκες σπίτια αποκαϊδια//και  στα όνειρά της μουρλή γλωσσοκοπάνα πολιτεία βλέπει τον Περικλή (σ.σ Δηλαδή θυμάται τους αρχαίους)
  Εκλογές 2015 Η Ελλάδα του σήμερα. 100 χρόνια πριν ο ΣΟΥΡΗΣ περιγράφει τον Ρωμιό και τη Ρωμιοσύνη του τότε. Του τότε, αλλά βλέπετε να έχει κάτι αλλάξει μέχρι σήμερα;
    ΠΑΛΑΜΑΣ ; Τα κεφάλια του Γένους και του κράτους, οι Βουλευτές κι ο Δάσκαλος ,τα πιάσαν όλα τα πόστα .Νους, καρδιά, δικά τους. Δέσαν τον Νου. Την καρδιά τη ντροπιάσαν//Να. Το ρουσφέτι κι η Ελληνικούρα τα άρματά  τους. Με εκείνα μας χαλάσαν.// Η σκέψη νούλα. Η τέχνη πατασαβούρα….τ` Άγιο κόνισμα μια καλικατούρα!!! 
   Κι  εμείς λοιπόν τι κάνουμε θα αναρωτηθείτε όπως κι εγώ\.
   Το γράφει ο ΣΟΥΡΗΣ από το 1912 : Και ψωμοτύρι και για καφέ, το «Δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ»// Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς. Αν πιάσει πόστο Δερβεναγάς. Θέλει ακόμη κι αυτό ειν` ωραίο να παριστάνει τον Ευρωπαίο, στα δυο φορώντας τα πόδια που`χει στο ένα λουστρίνι, στο άλλο τσαρούχι!!!
  Και λοιπόν που καταλήγουμε αφού όπως γράφει στον Ρωμιό του ο ΣΟΥΡΗΣ: Όλα σ` αυτή τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα κι ελπίδες και σκοποί…χαρά στους χασομέρηδες , χαρά στους αρλεκίνους //σκλάβος ξανάσκυψε ο Ρωμιός και διαβολοκρατιέται.
  Γι αυτό όπως γράφει, πάντα στον Ρωμιό του
   « Γι αυτό το κράτος που τιμά τα ξέστρωτα  γαϊδούρια// Σιχτίρ  στα χρόνια τα παλιά , σιχτίρ και στα καινούργια 
 ---------------------------------
  ΥΓ: Παρ`όλα αυτά, η στήλη μια ζωή αισιόδοξη -τιμώντας φυσικά τον ΠΑΛΑΜΑ .οσο και το ΣΟΥΡΗ- κλείνει με τον  λόγο του ΡΙΤΣΟΥ : Τη Ρωμιοσύνη μη την  κλαις. Εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκκαλο με το λουρί στο σβέρκο νάτη πετιέται από ξαρχής   !!!
                                     Σταύρος Ιντζεγιαννης









   



·       .


Εκκλησιολογος 28/8/15




                                                                ΚΑΘ ΟΔΟΝ
      2015 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ
    
     Κύριε – Κύριε επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψε και  ελέησε κατά την μακροθυμία Σου η οποία δεν γνωρίζει και δεν ξεχωρίζει Χριστιανούς και Αλλόδοξους και διάσωσε την άμπελον ήν  εφύτευσεν η Δεξιά σου!
   Συγκλονιστικές οι εικόνες με τις χιλιάδες των μεταναστών που σαν ανθρώπινα κοπάδια καταφθάνουν καθημερινά με αυξανόμενο ρυθμό σε μια προσπάθεια να σωθούν από τη φρίκη του πολέμου και την αγριότητα των Τζιχαντιστών (καθώς λένε ) πιασμένοι ωστόσο στα δίχτυα των δουλεμπόρων που εκμεταλλεύονται τη δυστυχία και την ανάγκη τους. Την ανάγκη να σωθούν και αυτοί και τα ανήλικα πολλές φορές παιδιά τους ρισκάροντας τη ζωή τους
  Άλλοι μέσα σε φουσκωτά πλεούμενα όπου στιβάζονται κατά δεκάδες  ( σε βάρκα των 20 ατόμων  δίκην  ευτελούς  εμπορεύματος 50 ή και 60 άνθρωποι ) χωρίς  κάποιο μέτρο ασφάλειας  στις τρικυμισμένες  θάλασσες ( άγνωστο πόσοι από αυτούς θα φτάσουν στην αντίπερα όχθη ή θα καταλήξουν βορά  των ψαριών)  είτε στα σύνορα των Σκοπίων όπου κατά χιλιάδες  προσπαθούν πατείς με πατώ σε και με την απειλή των ενόπλων φρουρών, να περάσουν τους φράχτες κατά μήκος των συνόρων οδεύοντας λαχανιασμένοι στην πλησιέστερη σιδηροδρομική γραμμή με την ελπίδα να  επιβιβαστούν σε κάποιο τραίνο που θα τους μεταφέρει στη γη …¨Χαναάν. Τουτέστιν στη γη της  βιοποριστικής τους  Eπαγγελίας. Ή θα συνεχίσουν το μαρτύριο της οδοιπορίας. Μιας οδοιπορίας που καθώς λένε άρχισε από τη Συρία και συνεχίστηκε  στους δρόμους και τα μονοπάτια και τους παράδρομους της Τουρκίας προς τις ακτές έως ότου μέσω Ελλάδος φτάσουν έστω και…πεζοί στην Κεντρική Ευρώπη. Κατά προτίμηση Γερμανία!
   Οδοιπορία όπου πολλοί θα ξεμείνουν, αδυνατώντας να συνεχίσουν,
 όπως ακριβώς έγινε στη Μικρά Ασία των γονιών μας με τα διαβόητα «αμελέ ταμπουρού» στην αντίστροφη τότε πορεία του θανάτου – συνηθέστερα -ή της ζωής των ελάχιστων που κατάφεραν να φτάσουν προς τη Συρία  ή ακόμη τον «συνωστισμό!» στην προκυμαία της Σμύρνης -κατά την ανεκδιήγητο κ Ρεπούση- .
   Έτσι ακριβώς – ανθρώπινα κοπάδια ήταν και τότε !
  Πορεία προς την φιλάνθρωπη Ευρώπη και τότε και τώρα. Μόνο που τότε ήταν η Ελλάδα –η ίδια η Ελλάδα του ελέους και τότε και τώρα τους έσωσε. Με την Ευρώπη να χύνει κροκοδείλια δάκρυα. Και τότε και τώρα.
     Την Ευρώπη. Την υποτιθέμενη φιλάνθρωπη Ευρώπη της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς. Στην πραγματικότητα την Ευρώπη των πολιτικο- οικονομικών  και γεωπολιτικών συμφερόντων όλων αυτών που  κατ` ευφημισμόν ονομάζουμε «Δυνατούς» ή «Μεγάλους» και οι οποίοι κυβερνούν τον πλανήτη κατά το εκάστοτε συμφέρον τους.
   Οι σκηνές που βλέπουμε καθημερινά είτε στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου όπου κατά χιλιάδες και όχι πια εκατοντάδες, αποβιβάζονται  από τα Ελληνικά πλεούμενα του λιμενικού, που σπεύδουν να τους διασώσουν –πώς να αφήσεις τον  συνάνθρωπό σου να πνιγεί;-και να τους δώσουν ένα κατάλυμα ή τροφή και να τους στείλουν σε πιο ασφαλές μέρος έως ότου μπορέσουν – όσοι μπορέσουν- να βρουν πιο σταθερό καταφύγιο ή εδώ ή στην υπόλοιπη  Ευρώπη.  
  Φρίκη με ονοματεπώνυμο: Μετανάστες !
   Άνδρες- γυναίκες- νέοι – παιδιά, μωρά στην αγκαλιά της μάνας τους ή λίγο πιο μεγάλα που τα κουβαλάνε στους ώμους οι πατεράδες τους ή  τα μεγαλύτερα αδέρφιά τους.
   Διαπληκτισμοί-ξυλοδαρμοί-διασυρμός! Οι φρουροί των Σκοπιών κατά μήκος του φράχτη από συρματόπλεγμα  προσπαθούν να συγκρατίσουν μάτια το κύμα που πέφτει επάνω τους σε μια προσπάθεια να περάσει τα σύνορα και να μπει στον σιδηροδρομικό συρμό όπου με κίνδυνο της ζωής τους σπρώχνοντας, ποδοπατώντας, ο ένας τον άλλον προσπαθούν  να έπιβιβαστούν σ` αυτό που νομίζουν - τραίνο της σωτηρίας τους- αλίμονο!!!
 Μου θύμισε τον Διγενή Ακρίτα παραφράζοντας  τη σχετική περικοπή όπου, καβάλα πάει ο Χάροντας τον Διγενή στον Άδη κι άλλους μαζί « ΚΛΑΙΕΙ ΔΕΡΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΚΟΠΑΔΙ»!!! 
  Ένα ανθρώπινο κοπάδι κι εδώ.
  Χέρια που απλώνονται σ` αυτούς που σκαρφάλωσαν, ζητώντας βοήθεια. Ένα μικρό παιδί που βίαια  απωθήθηκε και αποχωρίστηκε τα μάνα του : Μαμά – μαμά. Μια γυναίκα που αναζητεί βοήθεια από τον σύζυγο που ανέβηκε στο τραίνο :Μη μ` αφήνεις  εδώ!
   Πώς να συγκρατήσεις το κλάμα της ψυχής μπροστά στο δράμα αυτών των ανθρώπων. Κι από πέτρα να είσαι ραϊζεις!
   - 2015 χρόνια μετά τον γλυκύτατο Ιησού που θυσιάστηκε διδάσκοντας
   τον κόσμο ότι ωραιότερο και αξεπέραστο έχει ειπωθεί: Αγαπάτε Αλλήλους!!
  2015 χρόνια μετά Χριστόν
                            Σταύρος Ιντζεγιαννης

Εκκλησιολογος 19/8/15




                                       ΚΑΘ ΟΔΟΝ     
     ΑΝΑΚΟΠΗ

     Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε ου γαρ οίδατε πότε ο καιρός…
    Ένας αιφνίδιος θάνατος –μα τόσο ξαφνικός που να μη προφτάσεις  ένα γεια σας , ένα συγχωρήστε με, ένα  μη με ξεχάσετε, με προσγείωσε απότομα στο ρεαλισμό και τη σοφία του εκκλησιαστή. Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε .
    Είχε  αρχίσει από καιρό μια  κατάρρευση και η αίσθηση ότι μπορεί κάποια στιγμή  να πάθει μιαν ανακοπή –είχε πει ο γιατρός που  προσπαθούσε μια θεραπεία και βέβαια πάνω απ΄όλα  η φροντίδα όλων μας –απαραίτητη και το καλύτερο φάρμακο σε κάθε αρρώστια . Όμως…
    Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε…. Σοφός ο λόγος .Το νήμα της ζωής κόβεται με μιας σα να πήρε το ψαλίδι κάποιος – βουλή Κυρίου- και πάντα θάνατος διαδέχεται…
   Συγχωρήστε μου  το ότι απασχολώ τη στήλη και την αγάπη σας   ζητώντας ενδιαφέρον για ένα τόσο προσωπικό μου ζήτημα που όμως η προέκτασή του αγγίζει νομίζω όλους μας, μια και ο θάνατος αποτελεί  τη μόνη και αδιαπραγμάτευτη  πραγματικότητα!
  Πόσο έτοιμος μπορεί να είναι ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει  την αναχώρηση από το εφήμερο στο αιώνιο όπου ουκ υπάρχει  λύπη και στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος. και που προσπαθούμε να εξορκίσουμε  με κάθε τρόπο .
  Μια ανάσα .Ούτε καν ένα ωχ,-μια βαθειά ανάσα   και το ανεβοκατέβασμα του στήθους. Η σύσπαση του προσώπου για .
 δευτερόλεπτα και ύστερα …γαλήνη. Η αιώνια γαλήνη, αυτή που νοιώθει ο άνθρωπος όταν αφήνεται στα χέρια το Δημιουργού.
   Αιφνιδιαστίκαμε. Πάντα σκιάς ασθενέστερα, πάντα ονείρου απατηλότερα. Και ύστερα η προσευχή. Ην εξελέξω ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος.
   Μα… έτσι…ξαφνικά .Τόσο γρήγορα. Να μη ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου.
   Συγχωρήστε με που σήμερα  απασχολώ τη αγάπη σας  με προσωπικό μου θέμα.
  -Προσωπικό; Όχι δε νομίζω. Θέμα του καθενός μας. Είμαστε έτοιμοι;
   Πόσο έτοιμος είσαι εσύ, με ρώτησε η φωνή  εντός μου που με  ελέγχει κάθε τόσο για το πως και το γιατί και το πότε και το που. Εισαγγελέας ανυποχώρητος, αδέκαστος,ασυμβίβαστος  που όσο και να θέλω να του κρυφτώ ή να τον αποφύγω στήνεται κάθε τόσο μπροστά μου και μου βάζει τις φωνές :Άφρον- άφρον τα λες στους άλλους, αλλά εσύ  τάχα είσαι έτοιμος να παρουσιαστείς μπροστά Του και να εκλιπαρήσεις το έλεός Του :
   Είναι έτοιμος ο άνθρωπος. Έχει συνειδητοποιήσει την τραγική υπογράμμιση του εκκλησιαστή. Ώς ρόδον μαραίνεται και ως όναρ
 παρέχεται και διαλύεται πας άνθρωπος.
  Είμαστε έτοιμοι σε κάθε στιγμή, σε κάθε απειροελάχιστο κλάσμα χρόνου για την επιστροφή «εις γην εξ ης ελήφθην» στον Πλάστη μας.
  Ανέμελοι, άβουλοι και μοιραίοι αντάμα ζούμε τη χαζοχαρούμενη επίγεια  ζωή μας χωρίς να νοιαζόμαστε για την προειδοποίηση :Ουαί οι εκζητούντες θεάσασθε την φοβεράν ημέραν Κυρίου…!
   Ένας θάνατος ενός πολυαγαπημένου μου προσώπου με προσγείωσε στην σκληρή μαζί και αναπόφευκτη πραγματικότητα. Ανακοπή είπε ο γιατρός.
 -Μα πως…έτσι απότομα!
  -Μπορεί να συμβεί στον καθένα μας – είπε ο γιατρός. Ένας θρόμβος που φράζει την καρδιά και…
   Θυμήθηκα την ωραία γελοιογραφία του Αρκά: Μια παρέα Άγγελοι στον ουρανό βλέπουν κάποιον που κάθιδρως, αγκομαχώντας ένα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω προσπαθεί ματαιοπονώντας να ανέβει στον ουρανό σέρνοντας ξωπίσω του ένα βαρύ κιβώτιο που όλο το φορτώνεται και όλο του πέφτει και τον αναγκάζει να γονατίζει από το βάρος.
    - Ποιός είναι αυτός –ρωτάει τον Αρχάγγελο ένα μικρό Αγγελάκι.   
    -Α, αυτός είναι ένας αμαρτωλός που έζησε τη ζωή του μέσα στη χαζοχαρούμενη ανεμελιά της σαρκικής του υπόστασης χωρίς να νοιάζεται για την ψυχή του και τώρα προσπαθεί να κουβαλήσει τις αμαρτίες του στον ουρανό για να ζητήσει έλεος επειδή δεν πρόλαβε να μετανοήσει στη γη πιστεύοντας ότι υπάρχει καιρός να γονατίσει και να εξομολογηθεί, να κοινωνήσει να πει ήμαρτον Κύριε .Ελέησέ με στη  μακροθυμία σου.
 Εκεί μπροστά στο φέρετρο της μοναδικής και  πολυαγαπημένης μου αδερφής που η μόνη της φροντίδα ήταν να νοιάζετε για όλους μας και να σκορπίζει γύρω της απλόχερα την αγάπη της  δίνοντας τα πάντα για τους άλλους και μη κρατώντας τίποτε  για τον εαυτό της, άκουσα πάλι εκείνη τη φωνή. Τον έλεγχο: Έμαθες τι θα πει ανακοπή. Έμαθες πόσο έωλη είναι αυτή η ζωή. Πόσο εύκολα  μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να σου ζητηθεί να παρουσιαστεί μπροστά Του. Είσαι έτοιμός ;
Να είστε έτοιμοι φώναζε ο καλόγερος στο Άγιο Όρος. Έτοιμοι –Έτοιμοι.
 Είμαστε έτοιμοι άραγε;
   Σταύρος Ιντζεγιαννης

Γνωμη 22/8/15



                                               ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
    ΛΑΕ ΜΟΥ –ΛΑΕ ΜΟΥ

     Άναψε ο γιαλός και κάηκαν τα ψάρια. Εκλογές σε ένα μήνα .Όλα τα  είχε η Μαριωρή ο φερετζές  της έλειπε! Να που μας τον φορέσανε κι αυτόν οι δανειστές και τους φιλήσαμε και τα χέρια :Τάγκεν σεν καμαράντ. Ντόυτσλαν ουμπερ άλες!!
    Πάλι μπλα μπλα και θα και θα ! Λεφτά υπάρχουν, μια και υπογράψαμε το δάνειο, αν και στο διαδύκτιο κυκλοφορεί η φήμη ότι το δάνειο δόθηκε με την υπόσχεση ότι θα εκδιωχθεί η αριστερή πλατφόρμα που δεν την κάνει κέφι η Μέρκελ, διότι υπήρξε στέλεχος στο Ανατολικό Βερολίνο – αυτό τουλάχιστον είναι γνωστό - και  ξέρει από πρώτο χέρι τι εστίν Αριστερά και άρα «άσε να έχουμε τα… οπίσθιά μας ασφαλή»  
   Με την υπογραφή του δανείου, οι πολιτικές εξελίξεις κύλησαν «σαν έτοιμες από καιρό» επιβραβεύοντας τον κανόνα –από Ιωσήφ Στάλιν του πατερούλη--ότι η επανάσταση τρώει πάντα τα παιδιά της. Ο κ Τσίπρας δεν αμφισβητήθηκε από την αντιπολίτευση αλλά από το ίδιους τους συντρόφους του, που γνώριζαν φαίνεται τα μυστικά πρωτοκόλλα της Συριζαϊκής Σιών!
  Ήδη η Πολιτική Εταιρεία «Λαφαζάνης Στρατούλης και Σία, Λαϊκή ενότητα» ετοιμάζεται να αποκαλύψει τις μυστικές διαβουλεύσεις στο Τσιπραϊκό «Πολίτ Μπυρώ»οχυρωμένοι πίσω από τις κόκκινες γραμμές -έστω και ολίγον ξεθωριασμένες- του εκλογικού αποτελέσματος. Θυμάστε τις διθυραμβικές ιαχές και τις ουρανομήκεις ζητωκραυγές απόψε σκίσαμε τα μνημόνια, κατελήθη η δουλεία των δανείων. Ο Άδης στένων βοά, κατετροπώθη η τρόικα  θανάτω- θάνατον πατήσας (!!!) και μετά, του προγράμματος της Θεσσαλονίκης (αν και αναμορφωμένου επί το συντηρητικότερον) που φυσικά ούτε αυτό ετηρήθη. Διότι  έλεγε ο πατέρας μου (Θεός σ`χωρές την ψυχούλα του) Όταν ζητάς δανεικά τρως και την καρπαζιά και λες κι ευχαριστώ!  
   Όπως εξήγησε ο πρώην Πρωθυπουργός (Δε μπορώ να θυμηθώ ποιος είχε πει ότι η Αριστερά στην Ελλάδα θα είναι μια παρένθεση ) όλα γίνονται για το καλό του Λαού πράγμα που επανέλαβε και ο κ Λαφαζάνης από την αντίπερα όχθη πετώντας  -με τον τρόπο του-λευκή πετσέτα και κατεβάζοντας  τον τέως σύντροφο από  το ριγκ!
  Λαέ μου τα πάθη σου και τα…λάθη σου!!!
   Στο σχολείο κάνουν μάθημα πολιτικής ιστορίας και ο καθηγητής εξηγεί ότι το κράτος είναι ακριβώς όπως μια οικογένεια.
  Ο πατέρας είναι το κεφάλαιο διότι αυτός έχει τα λεφτά , η μάνα  είναι η εξουσία διότι αυτή διαχειρίζεται και φροντίζει τις ανάγκες  της οικογένειας , η Βουλγάρα που έχουν για υπηρέτρια ( οικιακή βοηθός, …όχι και υπηρέτρια ε;) είναι οι εργαζόμενοι, εσείς τα παιδιά είστε ο λαός και το  μικρό σας αδερφάκι είναι το μέλλον του τόπου! Κατανοητό;
- Απολύτως κύριε καθηγητά!
 Γυρίζει ο Αποστολάκης στο σπίτι το μεσημέρι ( διότι καταργήθηκαν τα ολοήμερα σχολεία  κατά το έλειψη χρημάτων στάση εμπορίου και…παιδείας) και βλέπει τη μάνα του στην κρεβατοκάμαρα να ροχαλίζει.
  Ψάχνει την… οικιακή βοηθό  να του βάλλει να φάει και τη βρίσκει στο δωμάτιο της με τον πατέρα του επάνω της να παίζουν πάνω πόδι κάτω πόδι τίνος είναι το πιο πάνω!!!Και κοντά σε όλα αυτά ακούει και το αδερφάκι να κλαίει διότι τα έχει κάνει επάνω του. Τρέχει λοιπόν στη μάνα του που ροχαλίζει αμέριμνη  και έχοντας στο νου του το μάθημα της πολιτικής οικονομίας  την ξυπνάει λέγοντας «Ξύπνα μάνα διότι όταν η εξουσία κοιμάται  το κεφάλαιο καταπιέζει τους εργαζόμενους και ο λαός ανησυχεί διότι …χέστηκε (με  το συμπάθιο) το μέλλον του!!!
   Ανησυχεί ο λαός που πάλι (παλιά μας τέχνη κόσκινο)αρχίσαμε τις απανωτές εκλογές  και  δάνειο στο δάνειο προχωρεί η οικονομία. Ξεπουλήθηκε  και θα ξεπουλιέται η δημόσια περιουσία-σήμερα τα αεροδρόμια και τα λιμάνια και τα τραίνα, αύριο μπορεί να μας ζητήσουν το θαλάσσιο μέτωπο της  Πάτρας, (λες κ.Τζανάκο να πάθουμε και τέτοιο κακό ;) μεθαύριο να μας ζητήσουν τη γυναίκα μας (μεταξύ μας αυτή ας την πάρουν να μάθουν τι εστί βερίκοκο) και όλα αυτά γιατί; Για το καλό σου  Λαέ μου –Λαέ μου!!!
                   Σταύρος Ιντζεγιαννης

Εκκλησιολογος 14/8/15




                                                                      Καθ οδόν
ΑΦΕΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΘΕΙΝ ΠΡΟΣ  ΜΕ

  Ευαγγελίστρια. Κυριακή, προχθές και είναι μια εικόνα άφατης  ωραιότητας .
  « Μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε » Και προσέρχονται ένα σωρό παιδιά.Παιδιά από 2 έως και 10-15 ετών. Ένα σμάρι ωραία ελληνικά νιάτα που τα βλέπεις και χαίρεσαι καθώς πλημμυρίζει εμπρός  στην  Ωραία Πύλη η παιδική αθωότητα, που προσέρχεται να μεταλάβει σώμα και αίμα  Χριστού. Τα μικρότερα με τους γονείς,τα μεγαλύτερα μόνα τους .Κάποια, μωρά ακόμη, στην αγκαλιά της μητέρας ή του πατέρα. Τι ωραία εικόνα. Ποιά άλλη μαρτυρία  του θριάμβου της χριστιανωσύνης  στα 2 χιλιάδες χρόνια της  ύπαρξής του.
  « Τότε προσηνέχθη Αυτώ παιδία,ίνα επιθεί αυτοίς τας χείρας και προσεύξηται, οι δε μαθηταί  επετίμησαν αυτοίς. Ο δε Ιησούς είπεν. Άφετε  τα παιδία  και μη κωλύεται αυτά ελθείν προς με, των γαρ  τοιούτων εστίν η βασιλεία των ουρανών (Ματθ. ιθ-13)»
   Γιατί πραγματικά μόνο αυτά με την αγνότητά τους –κατ` επέκταση όσοι είναι αληθινά αγνοί-αξίζουν τη βασιλεία των ουρανών.
  Φοβερό το μυστήριο της Αγίας Μετάληψης όπου Σώμα και Αίμα Χριστού πιστοποιεί και επιβραβεύει την έργω και λόγω και διανοία κατά Χριστόν ζωή του πιστού. Και συγχωρεί και αποκάθαρει την αμαρτία.
   Ποιος τάχα, αν όχι αυτά τα παιδιά ,είναι τόσο αγνός ώστε να αξιώνεται αληθινά τη συμμετοχή του στην κοινωνία των Αχράντων Μυστηρίων; Και ποια συνάθροιση μπορεί να εικονοποιεί την ευλάβεια περισσότερο από αυτή των παιδιών, που προσέρχονται «καρδίαις καθαραίς» προς τον Ιησού.
  Είναι παρήγορο το γεγονός ότι οι νέοι, παρ` όλους αυτούς τους πειρασμούς-που κυκλοφορούν στη σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, από το καθιστικό της οικογένειας με τη τηλεόραση που έχει δυστυχώς παρερμηνεύσει και εν πολλοίς διαστρεβλώσει τον εκπαιδευτικό και πολιτιστικό  ρόλο της και τη δημοσιογραφική δεοντολογία, μέχρι και τον σχολικό αυλόγυρο –φευ- καταφέρνουν ωστόσο, παρά τα όσα βλέπονται, λέγονται, ακούγονται, καταφέρνουν, να  στέκονται πιστοί στην Χριστιανορθόδοξη ελληνική  ζωή και σ` αυτό το ευλογημένο αγκυροβόλιο της ζωής που λέγεται εκκλησία.
  « Έλα τώρα , ποιοι πάνε στη  εκκλησία-με ειρωνεύτηκε φίλος που καμώνεται τον άθεο- μόνο κάτι γραϊδια που τρέμουν την ώρα της κρίσεως, αν ποτέ γίνει»
  Τον πήρα μια μέρα- τραβώντας τον, στην Ευαγγελίστρια όπου κάθε Κυριακή τα νιάτα δίνουν ένα δυναμικό παρών.
  -Έρχου και ίδε άπιστε και ομολόγησε. Τι άλλην χρείαν μαρτυρίας   ζητάς;
   Έφυγε με σκυμμένο κεφάλι.
  Γεμίζουν οι εκκλησίες από νέους. Όλο και περισσότεροι καταφεύγουν απογοητευμένοι από την κοινωνική αδικία, από την αναξιοκρατία, από την αδιαφορία της πολιτείας για το μέλλον τους, από την ιησουητισμό των πολιτικών και τον αμοραλισμό των ισχυρών ή την ψευδεπίγραφη πρόοδο μιας εποχής, που πιστεύοντας  ότι θα καθυποτάξει τη μηχανή στον άνθρωπο, τον κατάντησε δούλο της. Μιας εποχής που έρμαιη της τεχνολογικής της έξαρσης, έχασε την πνευματικότητά της και πορεύεται σκλάβα  των παθών της στον κατήφορο της αυτοκαταστροφής της.
   Μόνη ελπίδα η αγάπη όπως τη δίδαξε ο Κύριος και όπως την οριοθέτησε ο Απόστολος των Εθνών.
  Σ` αυτόν στρέφονται ήδη τα νιάτα ζητώντας τι άλλο; Την ελπίδα. Την ελπίδα για την αυριανή μέρα. Για τον αυριανό κόσμο. Για το μέλλον τους 
 Σ` αυτόν καταφεύγουν με την καρδιά γεμάτη προσδοκία όπως όταν είμαστε παιδία καταφεύγαμε στην αγκαλιά της μάνας. Τη μεγάλη  ανοιχτή αγκαλιά της Εκκλησίας, της μόνης πάντοτε πρόθυμης να τους δεχτεί και να τους βοηθήσει. Της μόνης που μπορεί να τους προστατεύσει από τους τυφώνες του μίσους, όλους αυτούς  που περιγράφει τόσο σωστά η  ρήση  :Ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος  ( homus hominis lupus) του Λατίνου κωμωδιογράφου Plautus.
                                             
                                        Σταύρος Ιντζεγιάννης
 



Εκκλησιολογος 14/8/15



                                                       Καθ οδον
ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΣΜΑΤΑ

     Η κοπελίτσα μπήκε γελαστή- γελαστή και μας ανήγγειλε: Αρραβωνιάστηκα!
    Και εμείς βέβαια ξαφνιαστήκαμε  ευχάριστα αλλά ξαφνιάστηκε και η μαμά της : Τι είναι αυτά που λες;Το ξέρει ο μπαμπάς;
  -Όχι ακόμη. Θέλεις να του το πεις εσύ;
  Βρεθήκαμε όλοι σε δύσκολη θέση. Δηλαδή δεν το ξέρατε-ρώτησε τελικά μια κυρία, σπάζοντας την αμηχανία της στιγμής.
   Η κυρία του σπιτιού βιάστηκε να μπαλώσει όπως – όπως τα πράγματα. Πως… ναι, αλίμονο, αλλά λέγαμε για μεθαύριο που θα έχει έρθει και ο αδελφός μου. Είναι ο νουνός της.
   Η συζήτηση έκλεισε με τις συνήθεις  ευχές, αλλά ο προβληματισμός έμεινε στον καθένα μας.
  Παλιά –τώρα θα μου πείτε τι σας λέω. Παλιά !!! Έχουν αλλάξει τα ήθη και οι παραδόσεις που μας μεγάλωσαν, μοιάζουν αναχρονιστικές. Οι αλλαγές κοντεύουν να μας γίνουν συνήθεια. Μέχρι να αλλάξουν κι αυτές, παραχωρώντας τη θέση τους σε άλλες.Πιο…σύγχρονες!
  Κάποτε, ο νέος αφού τα κουβέντιαζε με τους γονείς του και με τα μελλοντικά πεθερικά του, παρουσία και συγγενών για τα οικονομικά κυρίως-τι άλλο;-αποφάσιζε να ζητήσει την καλή του ή την όποιαν του είχαν προξενέψει και νάτος με ανθοδέσμη και με τον πατέρα του ή τη μάνα του, σε περίπτωση που δεν υπήρχε πατήρ να ζητήσουν επίσημα την κόρη –άσχετα αν ήδη είχαν σχέσεις. Το τυπικό απαιτούσε να τη ζητήσουν επίσημα. Με ανθοδέσμη λοιπόν στο σπίτι της νύφης  και όπου επακολουθούσε το καθορισμένο «ένα κρασάκι να ευχηθούμε καλά στερεώματα»
  Το κρασάκι φυσικά ήταν  ολόκληρο δείπνο, όπου η μεν μέλλουσα νύφη προσπαθούσε να περιποιηθεί τα μελλοντικά πεθερικά της η δε μάνα της εκθείαζε κατά κανόνα ευθέως ή πλαγίως τη μαγειρική ικανότητα της κόρης της. Με τα χεράκια της τα έχει φτιάσει όλα.
  Εδώ που τα λέμε-και δε θέλω αντιρρήσεις –έξη φορές ή εφτά στις δέκα η μέλλουσα νύφη δεν ήξερε ούτε αυγό να βράσει!!! Το ότι έμαθε αργότερα είναι άλλη ιστορία.
  Επακολουθούσε – άλλη ιστορία αυτή- ο αρραβώνας. Στο σπίτι της νύφης κι αυτός, όπου αλλάζανε τα δαχτυλίδια. Αυτός ήταν επίσημος αρραβώνας. Οι νέοι βγαίνανε φανερά έξω.
-Που είναι η…Αλίκη ;
-Με τον αρραβωνιαστικό της!
 Σεμνά και ταπεινά δηλαδή. Διαφορετικά σήμερα. Διατηρούν σχέσεις ολοκληρωμένες. Ας μη κρυβόμαστε. Ενίοτε ή μάλλον κατά κανόνα συζούν. Αστεφάνωτο ανδρόγυνο.
 Κάποια στιγμή –ίσως και από την πίεση μιας ανάγκης-αποφασίζουν να παντρευτούν. Αν δεν ήταν και τα οικονομικά στη μέση, οι γονείς δε θα το μαθαίνανε καν.
  Αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Δώστε μας – όχι τη ευχή σας,  αλλά τη βοήθεια που έχουμε ανάγκη και που έχετε υποχρέωση σα γονείς. Είναι βλέπετε η ώρα που πρέπει να παίξει το ρόλο της και οι οικογένεια. Τότε !
  Αρραβωνιάστηκα –είπε η κόρη της οικογένειας.
  Μπράβο κορίτσι μου και πως τον λένε κορίτσι μου τον γαμπρό μας..
  -Χρήστο αλλά τον φωνάζουν Άκη
   -Για  το επώνυμό του ρωτάω
  -Α δεν ξέρω. Δε ρώτησα. Μόλις προχτές τον γνώρισα και σήμερα με ζήτησε σε γάμο.
  -Α, ναι; Και τι δουλειά κάνει ;
   -Δε ξέρω καλέ μαμά .Τι ήθελες, να τον ρωτήσω τι δουλειά κάνεις .Δεν είναι αγένεια ;
  -Ναι βέβαια Μεγάλη αγένεια ! Να ζήστε παιδί μου .Να ζήσετε!!!!
 -Πάλι καλά- λέει ο στρατηγός της παρέας. Γιατί η κόρη φίλου μου                      που σπουδάζει κάμποσα χρόνια στο εξωτερικό τους τον έφερε να τον   γνωρίσουν : Να συστήσω από δω ο γαμπρός σας και από εδώ ο εγγονός σας.
  Μπράβο παιδί μου .Παντρευτήκατε; Α όχι ακόμα. Θα γίνει κάποτε κι αυτό.
  -Και το πτυχίο ρώτησε ο πατέρας
  -Σιγά – σιγά καλέ μπαμπά. Δε γίνονται όλα μαζί
  Ένα ντε. Γίνονται ; Δε γίνονται!!!
                             Σταύρος Ιντζεγιαννης

Γνωμη 15/8/15



ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
    ΤΟ …ΤΥΡΟΨΩΜΟ

   Δεκαπενταύγουστος  Η Ελλάς απολαμβάνει τα μπάνια του λαού. Η Βουλή αγωνίζεται για τα μνημόνια. Οι βουλευτές για το ψωμάκι τους (εκλογές έρχονται) και ο λαός μη μου χαλάς τα γούστα μου και πάρε μου τα ούλα! Διότι…
   Διότι η θάλασσα είναι γαλάζια. Ο ουρανός είναι γαλανός. Οι επιθυμίες είναι καταγάλανες. Μόνο που ο χρόνος είναι μαύρος . Η ηλικία είναι κατάμαυρη ,οι ελπίδες πίσσα και οι δυνάμεις …μεσάνυχτα όλη η φύση ησυχάζει. Η οικονομία; «μαύρη είν η νύχτα στα βουνά…»Από το κακό στο χειρότερο!
   Όμως τα μάτια είναι αχόρταγα. Οι ορέξεις ακόρεστες. Οι πειρασμοί ατελείωτοι, τα ερεθίσματα παναθεμάτα!
-Το μυαλό;
-Ανύπαρκτο !
Είναι και η καρδιά που « πρέπει να προσέχετε» είπε ο ντόκτορ « μη μας βρει κανένα κακό».
   Τα μανούλια είναι μανουλομάνουλα, Τα μαγιό είναι μαγικές εικόνες .Τα τσακίσματα και τα τσαλίμια τους φωτιά .
Τις κοιτάει ο Θωμάς δίπλα μου και ξερογλείφεται.: Μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν.: Τι θα κάνετε το βράδυ ντου γιου λάικ ματμαζέλ δη Γκρης;
  -Το αποφάσισα λέει  θα χωρίσω την Ασημίνα , να παντρευτώ μια τέτοια . ..Του ρίχνεις δυο φάσκελα ; Είναι και  ψιλομαζώχα ο άνθρωπος . Διότι το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός… κ.τ.λ
   Αν είναι να ξαναπαντρευτείς γιατί να χωρίσεις – φτου κι απ την αρχή; Τουλάχιστον αυτή την έχεις συνηθίσει, όσο και να πεις, άσε που φτιάχνει και ωραία ντολμαδάκια , από ότι ξέρω : Μπαρμπαστάθη από την κατάψυξη στο φούρνο κατευθείαν,
   -Δεν κατάλαβες – μου λέει. Ύστερα από σαράντα  χρόνια γάμου χρειάζεσαι μια αλλαγή προς το…νεαρότερον. Το έλεγε η συχωρεμένη η Ασλάν η γεροντολόγος, που έβαλε τον μακαρίτη τον Καραμανλή να χωρίσει για να παντρευτεί την «εξουσία » που τη  γουστάριζε καλλίτερα. Θα πάρω μια τέτοια –και μου δείχνει μια δίμετρη  τριαντάρα που περνάει και αναστενάζουν οι αστακοί.
   -Λίγο μικρή δε σου πέφτει ; Όταν θα είσαι εσύ ενενήντα αυτή θα είναι  πενήντα και θα τρέχει από …σαλόνι  σε σαλόνι , αντί να σου βράζει τίλιο για το αναπνευστικό !Γιατί δεν παίρνεις την άλλη με το ολόσωμο μαγιό. Λίγο μπασμένη – θα μου πεις, αλλά τίγκα το χρυσαφικό ( και η κυταρίτιδα βέβαια !), διότι αυτά και η ηλικία πάνε  χέρι, χέρι..
   Τρελάθηκες= διαφωνεί , Όταν εγώ θα είμαι ενενήντα  αυτή θα είναι  εκατόν είκοσι Θα με ξυπνάει το βράδυ : Νοσοκόμος – την  πάπια !
 Δίπλα μας τρώει μια …φάλαινα : Μία  αθερίνα , μία σαλάτα χωριάτικη, μία ιμάμ, ,μία κεφτέδες ,έξη τυροπιτάκια , μία ραπανάκια …για την όρεξη {!} μία γεμιστά και δύο πατάτες με ομελέτα !Φέρε και δύο μπύρες παγωμένες Είναι δεν είναι είκοσι χρονών.
   -Πάρε την που είναι νεαρούλα
   -Αστειεύεσαι; Αυτή για να τη χορτάσεις πρέπει να παίρνεις  μισθό οικονομικού συμβούλου του Μαξίμου με όλα τα πριμ, τα μπόνους και τα  τυχερά . Άσε που είναι και βαρέων, βαρών. Έτσι και σε βάλλει από κάτω, θα νοιώσεις σαν άσφαλτος κάτω από οδοστρωτήρα .
  - Τότε πάρε την άλλη την ξερακιανή- που είναι στα χρόνια σου και θα σου κάνει και οικονομία στο φαγητό.
   - Όχι  -λέει δεν μου κάνει. Αχαμνή μου φαίνεται. Θα την κουβαλάς δίπλα σου σαν πλάκα ακτινογραφίας. Διότι  κοίτα – λέει  κάτι συλφίδες , κάτι μανούλια, κάτι νεράιδες του γιαλού.  Χάθηκε να πάρω μια τέτοια; Δε μας πήραν δα και τα χρόνια, ο μέσος όρος ζωής είναι τα…ενενήντα {!} ενώ εμείς στα …(μη λέμε χρόνια, που είναι προσωπικά δεδομένα).Θα χωρίσω λέει την Ασημίνα, να πάρω μια τέτοια , να κάνω στράκες.
   Παρά θιν αλός, η ιστορία. Λόγια  της πλώρης τουτέστιν, ανάμεσα σε δύο ούζα και ένα τσιγάρο.
  -Άσε –λέει. Ας περάσουμε για την ώρα όπως περνάμε με την Ασημίνα γιατί  έχω και τις ημικρανίες μου και ποια θα μου βάλει κομπρέσες ..
.- Α, Έχεις και τις ημικρανίες σου…νεαρούλη μου !!!
Μυρίστηκε η γάτα ψάρι και της ξυνοφαινόνταν το τυρόψωμο. Γερομπισμίκι μου ε γερομπισμπίκι μου .
 
         ΣΤ.ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗΣ

Εκλησιολογος 11/8/15




                                                                 ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   ΗΜΑΡΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ

  Δεκαπενταύγουστος το Πάσχα του καλοκαιρού. Η μικρή Λαμπρή που λέει ο λαός μας, γονατίζοντας στη κοίμηση της Θεοτόκου. Συμβολικά ακολουθώντας το τροπάριο «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθεντες ενθάδε  Γεσθημανή το χωρίον…» ο Ελληνισμός τρέχει να προσκυνήσει όπου της Παρθένου τα απεράριθμα μοναστήρια προσευχόμενος: Δέσποινα και μήτηρ του λυτρωτού δέξαι παρακλήσεις αναξίων σου ικετών ίνα μεσιτεύσεις  προς τον εκ Σου τεχθέντα.
   Δεν υπάρχει άνθρωπός που σε κάποια δύσκολη στιγμή να μην αναφώνησε. Παναγιά μου!!
   Τη μια μέρα Δόξα τω θεώ και την άλλη Παναγιά βοήθα –λέμε. Σ`αυτή καταφεύγουμε «την υψηλοτέραν των Ουρανών και καθαρωτέραν  λαμπηδόνων ηλιακών..»για κάθε δυσκολία μας, ακριβώς όπως φωνάζουμε Μάνα μου. Μάνα του κόσμου αυτή.
 Εξαίσια και  λυρικότατη η ποιητική έξαρση του υμνωδού, που νομίζω κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει σε ποιητικό οίστρο. Θησαυρόν σωτηρίας και πηγήν αφθαρσίας την σε κυήσασαν και πύργον ασφαλείας και  θύραν μετανοίας τοις κραυγάζουσι έδειξας !.
  Γεμάτες οι εκκλησίες από τους πιστούς που καταφθάνουν από όλα τα μέρη για να παρασταθούν στην κοίμηση Της μάνας του Θεού και της ανθρωπότητας.
  Γονατιστή από το λιμάνι μέχρι την εκκλησία της Μεγαλόχαρης η νεαρούλα στη Τήνο καθώς τη έβλεπα και συλλογιζόμουν πόσο ωραία η πίστη. Πόσο λυτρωτική η προσευχή  στην παρθένο: «Τας  ασθενείας μου και της ψυχής ιατρεύεις και σαρκός τας οδύνας…»
  Το έχω δει τόσες φορές, εδώ,  καθώς από μικρά παιδιά ανηφορίζαμε προς το Γηροκομειό να ξαγρυπνήσουμε στην ιερή της εικόνα. Δεκάδες οι προσκυνητές κάθε ηλικίας που έρχονται γονατιστοί  εκπληρώνοντας ένα ευχαριστήριο τάμα ή μια ταπεινή δέηση: Ροήν των δακρύων μην αποποιήσεις» 
   Άφωνοι ακόμη και οι άπιστοι μπροστά στη λατρεία που της έχουν οι πιστοί. Άλαλα τα χείλη των ασεβών –υμνεί ο μελωδός. Είναι μια λατρεία που αγγίζει το παραλήρημα καθώς τίποτε στη γη δε λατρεύτηκε τόσο.
  Χρόνια πριν στρατιώτης βρέθηκα στο γραφείο του πιο βλάσφημου ανθρώπου που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος. εγκυκλοπαίδεια ανίερης εκφοράς λόγου. Κι όμως αυτός ο συνταγματάρχης κάποτε που άκουσε τον οδηγό του τζιπ ο οποίος τον συναγωνιζότανε σε βλασφημίες (λες και είχανε ταιριάξει επίτηδες τα πιο βλάσφημα χείλη) όταν τον άκουσε να βλασφημεί την Παναγία έβγαλε το περίστροφο και τον σημάδεψε: Αν σ` ακούσω να ξαναπείς κουβέντα για την Παναγία σε σκότωσα. Γονάτισε γρήγορα και ζήτα συγνώμην. Και τον έβαλε και γονάτισε- ο Τζέμος ο οδηγός του (Ένας άντρουκλας δυο μέτρα, βαρύμαγκας Πειραιώτης)                  - την ώρα της αναφοράς, μπροστά  σε διακόσιους  πυροβολητές και φώναξε με δάκρυα στα μάτια « Ημαρτον Παναγία μου αν ξαναπώ για Σένα να μου κόψεις τη γλώσσα. Να με κάψεις την ίδια στιγμή» Ήταν τόσο ανατριχιαστική, μα και τόσο εξαίσια ιερή σκηνή που τη θυμάμαι τόσα χρόνια μετά, από τότε, σαν χτες.
  Αυτή-η Παναγία-είπε ο Νίκος Μπαλ…ο συνταγματάρχης που είχε λάβει μέρος στον Αλβανικό πόλεμο όπου και κέρδισε τα γαλόνια του στο πεδίο της μάχης, Αυτή έμπαινε μπροστά και κερδίσαμε τον πόλεμο. Και τα έλεγε ο πιο βλάσφημος που δεν είχε αφήσει άγιο για Άγιο εκτός και από την Αγία Βαρβάρα προστάτιδα του πυροβολικού    
  Σε μια άσκηση σε ώρα βραδινή, μου εξομολογήθηκε πως όταν τον φέρανε στα Γιάννινα βαριά τραυματισμένο, υπολοχαγό και το άφησαν να πεθάνει στην απομόνωση, είδε δυο γυναίκες με μαύρα που η μία είπε στην άλλη :Αυτός είναι δικός σου του πυροβολικού. Φρόντισέ τον εσύ, εγώ πάω στο μέτωπο να φυλάξω τους άλλους. Ήτανε μου είπε- σχεδόν κλαίγοντας-ή Παναγία και η Αγία Βαρβάρα.
   Ιερός ο Δεκαπενταύγουστος συνδέεται και ιστορικά με την Ελλάδα καθώς τον Δεκαενταύγουστο  η Ιταλοί βομβάρδισαν την Έλλη το καταδρομικό μας υπογραμμίζοντας τις προθέσεις του ανεκδιήγητου Μουσολίνι. Και δεν είναι η μόνη θλιβερή επέτειος. Τον ίδιο μήνα η κατάρρευση του μετώπου στην Μικρά Ασία .Οι Ίωνες και οι Φωκαείς της Μεγάλης Ελλάδας μαζεύουν τα ιερά και τα όσια και παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς στη Μητέρα Ελλάδα την οποία  βοήθησαν με εργατικότητά τους και τον πολιτισμό τους να γίνει το κράτος που χάρηκε η γενιά μας.
  Ιερός ο Αύγουστος ,δίγνωμος. Προσκυνούμε τη Χάρη της «διάσωσον από κινδύνους τους δούλους  Σου Θεοτοκε, ότι πάντες μετά Χριστόν εις Σε καταφεύγομεν»» και μετά τρέχουμε στις παραλίες θεόγδυτοι για να απολαύσουμε το καλοκαίρι μας .Ήμαρτον Παναγία μου τι να μας πρωτοσυγχωρήσεις ;
 
                                         Σταύρος Ιντζεγιαννης

Εκκλησιολογος 11/8/15



                                                             ΚΑΘ ΟΔΟΝ
   +  ΑΓΑΜΕΣ ΜΗΤΕΡΕΣ

    -Θα πάω στο μαιευτήριο – μου είπε ,να ευχηθώ στην  Α. Κ που γέννησε προχτές.
    -Α ναι ; Δεν ήξερα ότι είναι παντρεμένη-απόρησα.
     -Μα όχι. Δεν είναι παντρεμένη-δευτερολόγησε.
     Εδώ πια η απορία μου προσπάθησε να λύσει το γρίφο
     -Και πως γέννησε αφού είναι ανύπαντρη:
     -Με εξωσωματική γονιμοποίηση.
      -Χωρίς σύζυγο;
     Μάλιστα χωρίς σύζυγο. Ανύπαντρη η φίλη της η Α.Κ, κάποια στιγμή αποφάσισε ότι είναι περιττός ένας γάμος προκειμένου να έχεις ένα παιδί και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε κάποιος γιατρός, που ειδικεύεται ή πιο σωστά η επιστήμη που παρακάμπτει τον πατέρα και μαζί βεβαίως την προϋπόθεση γάμου. Άχρηστος ο σύζυγος στην υπόθεση τεκνογονίας !
    -Και τι θα πει- ρώτησα, στο παιδί της όταν τη ρωτήσει ποιος είναι ο πατέρας μου;
   Με κοίταξε αυτή τη φορά με κάποια αμηχανία.. Θα του το εξηγήσει όταν μεγαλώσει –λέει. Μάλλον φαντάζομαι ότι θα του πει κάποιο ψέμα. λ.χ  ότι πέθανε ο πατέρας του ή κάτι άλλο να έχει μια δόση αληθοφάνειας.
  Ωστόσο το πρόβλημα παραμένει. Με ποιο δικαίωμα στερεί από ένα παιδί τη χαρά να έχει και αυτό έναν πατέρα, όπως και το τελευταίο φτωχόπαιδο στον κόσμο μας. Τι είναι η συζυγική σχέση; Μια τυπική ένωση δυο ανθρώπων- κάτι σαν μηχανή- που χρειάζεται για να κάνεις παιδιά και που κάποια στιγμή βρέθηκε τρόπος να την παρακάμψεις με άλλο μηχάνημα. Μια ένεση ή κάτι άλλο δεν ξέρω τι:
  Και θα μεγαλώσει το παιδί μέσα σε ένα ψέμα, ώσπου κάποιος ή κάποια καλοθελητής -όπως συμβαίνει συνήθως-του φανερώσει ότι είναι παιδί του…σωλήνα!!
  Ωστόσο το πρόβλημα δεν κολλάει  μόνο εκεί. Όλο και πιο πολλές άγαμες μητέρες ή μητέρες μια περιστασιακής σχέσης, που κράτησε μια βραδιά μέθης, αναγκάζονται να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Παιδιά που δηλώνονται αγνώστου πατρός.
   Οι δημογραφικές εξελίξεις τόσο για την Ελλάδα όσο και για τις χώρες της Ευρώπης, δείχνουν ότι οι μονογονεϊκές οικογένειες αποτελούν μια πραγματικότητα, η οποία, στατιστικά ολοένα γίνεται  και πιο ορατή. Σε 155.000 υπολογίζονται οι άγαμες μητέρες στην Ελλάδα.
      Φυσικά η πολιτεία φροντίζει- και σωστά- να βοηθήσει με κάθε τρόπο  μια άγαμη μητέρα, προκειμένου να κρατήσει το παιδί μιας παράνομης ή μιας περιστασιακής σχέσης, αλλά από την άλλη δημιουργείται και ένας θεσμός. Κάνω ένα παιδί και  η πολιτεία θα με βοηθήσει να το μεγαλώσω χωρίς τον πατέρα.
Στο πλαίσιο υλοποίησης και στη χώρα μας διαφόρων κοινωνικο- οικονομικών παροχών για την προστασία των εργαζομένων, ιδιαίτερη μέριμνα λαμβάνεται από την πολιτεία για τις μονογονεϊκές οικογένειες μέσω της θέσπισης μέτρων που στοχεύουν στη διασφάλιση ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης των οικογενειών αυτών. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν επιδότηση στεγαστικών δανείων, πριμοδότηση της πρόσληψής τους στο Δημόσιο, προτεραιότητα στους παιδικούς σταθμούς, προγράμματα κατάρτισης, ένταξης και επανένταξης στην παραγωγή καθώς και ψυχολογική υποστήριξη και επιχορήγηση επαγγελματικών πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων. Και βέβαια όλα αυτά είναι σωστά στο πλαίσιο μιας κοινωνικής μέριμνας .Όμως αυτή η αίσθηση της βιοποριστικής διασφάλισης,  δημιουργεί από την άλλη μια διευκόλυνση που τείνει να κάνει την άρνηση θέση και η μονογονεϊκή οικογένεια να γίνει θεσμός.
  Αυτό που κάποτε θεωρείτο αξεπέραστο πρόβλημα, σήμερα θεωρείται ως εάν να μην υπάρχει.
  Η μονογονεϊκή οικογένεια, ακολουθώντας κι αυτή  από άλλη οδό τις σχέσεις των ομοφυλόφιλων, θεωρεί την έλλειψη του πατέρα μια χωρίς καμία σπουδαιότητα έλλειψη και “ελαφρά τη καρδία” προχωρεί στην τεκνογονία  σαν να είναι μια  παιδοκομική μηχανή.
  Ζητείται λύση θα μου πείτε Νομίζω ότι η λύση είναι να ενισχυθεί ο θεσμός του γάμου ή μέσω της παιδείας (αχ αυτή η παιδεία. Καραμέλα πια!) ή μέσω κοινωνικών προγραμμάτων ώστε να κατανοηθεί ο ρόλος των γονέων στην ύπαρξη σωστής κατά τα Χριστιανικά και Ελληνικά παραδοσιακά ήθη  οικογένειας
  Συμφωνείτε- διαφωνείτε ;
                                            Στ.Ιντζεγιάννης