Από τον Σταύρο Ιντζεγιάννη
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ…ΚΡΙΤΙΚΗΣ !

Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εδώ στην επαρχία, όσοι ασχολούμαστε με την κριτική ή έστω τον σχολιασμό λογοτεχνικών κειμένων ή και παρουσίαση βιβλίων -συνηθέστερα ποιητικών συλλογών μια και όλοι οι Έλληνες γράφουν ποίηση !!!-είναι ο μικρός, στενός κοινωνικός κύκλος . Συγγένειες ,γνωριμίες, κοινωνικοί δεσμοί, ακόμη και συμφέροντα , γιατί όχι;
«Θα παρακαλούσα να μου σχολιάσετε στη στήλη σας τη συλλογή μου» –γράφει και με θερμή αφιέρωση μάλιστα –φίλη της γυναίκας μου.
Να τη σχολιάσω; Πώς να τολμήσω να της γράψω ότι είναι για …πέταμα!!!
Θα μου κόψει την καλημέρα και η γυναίκα μου.
Χώρια που είναι στη μέση και εκείνη η αφιέρωση που λίγο ακόμη και θα σε κάνει να πιστέψεις ότι είσαι ό.. Σπύρος Μελάς ή ο Άλκης Θρύλος.
«Δε μου γράψατε δυο λόγια για το μυθιστόρημα της κόρης μου »μου παραποιείται ο τμηματάρχης της αδελφής μου και μαζί κι αυτή που με πιέζει: Γράψε δυο λόγια , τον έχω ανάγκη.
Είναι και η τρυφερή γνωριμία της …γνωριμίας! « Δε σου άρεσαν τα ποιήματά μου ; Γιατί δε μου γράφεις μια κριτική»
Να γράψω ότι έχει του κόσμου τις ασυνταξίες και τους παιδαριώδεις στίχους που θυμίζουν τα στιχάκια πίσω από τα ημερολόγια ;
Γελάτε ; Μάλλον !
Αλλά είναι πρόβλημα. Συναντιόμαστε κάθε μέρα .Πίνουμε καφέ. Κερνάνε – κερνάμε. Πως να τους εξηγήσεις ότι δε φτάνει να διαθέτεις χίλια ή δυο χιλιάδες ευρώ για να τυπώσεις μια συλλογή ή 3000 για ένα μυθιστόρημα αλλά δεν αρκεί .Πρέπει να ξέρεις και να γράφεις –στοιχειωδώς έστω.
Πάθημά μου προ καιρού. Η φωνή στο τηλέφωνο μου χάλασε τη μεσημεριάτικη σιέστα: Ο κύριος…;
-Ο ίδιος .Εσείς ;
-Διάβασα το σχόλιό σας για τη νουβέλα της Ε.Μ. Για όνομα του Θεού .Τη διαβάσατε ή τα γράψατε έτσι από υποχρέωση. Πέταξα 15 ευρώ. Ντροπή σας !!!
Πώς να του εξηγήσω ότι η κυρία είναι μεν αδιάβαστη –έχει μείνει στις εκθέσεις τις πρώτης λυκείου…αλλά είναι…ναι, πως να το πω, αμαρτία !
Θα πείτε -και σωστά –ότι γράφεις δυο λόγια σε μια καρτ ντε βιζίτ «Ευχαριστώ για την τιμητική αφιέρωση είναι πράγματι αξιόλογη και σας συγχαίρω. Συνεχίστε έχετε μέλλον»
Αμ δε. Παρουσιάζοντας ένα μυθιστόρημα στα φιλολογικά βραδινά στη Πάτρα ο παρουσιαστής το ξεφούρνισε ( προφανώς για να καλύψει και τη δική του αμηχανία) « Όπως γράφει και ο Σ.Ι …κ.τ .λ -πρόσθεσε και μερικά δικά του που δεν τα είχα γράψει στο σημείωμα που είχα στείλει-και …ξεμπέρδεψε αυτός, αλλά εξετέθην εγώ!
Το ερώτημα είναι .Υπάρχει κριτική (εννοώ εδώ στον μικρό κύκλο της επαρχίας)ή όλοι λειτουργούμε με τα κατά συνθήκην ψεύδη του Μαξ Νορντάου ;
Δε νομίζετε ότι είναι πρόβλημα που αξίζει να συζητηθεί;
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Πάτρα
sindzeyan@yahoo.gr . blog. Fileas-stiv.blogspot.com


Δημοσιεύθηκε στη «Πνευματική ζωή» Τευχος 193 Ιούλιος – Αυγουστος 2010