Εν κατακλείδι
ΜΑΝΑ –ΜΑΝΟΥΛΑ - ΜΑΜΑ

Η γιορτή της μάνας σήμερα.
Μάνα δε βρίσκεται λέξη καμία νάχει στον ήχο της τόση αρμονία
Μάνα υπάρχει όντως μία αλλά …μανούλια πολλά. Μερικά δε και μανουλομάνουλα. Δηλαδή δυο φορές μανούλια.
Μάνα – μανούλα , μητέρα μαμά και «ωχ Μάνα μου». Υπάρχει ακόμη και η μανάρα που αποτελεί άλλη εκδοχή του σεξουαλικού τύπου βαρέων βαρών απ` όπου και το γνωστό τι σου κάνω μάνα μου ;Υπάρχει ακόμη και το μανουλίτσα που αποτελεί τον χαζοχαρούμενο τύπο του ερωτευμένου που δε βλέπει μπροστά του.
Μάνα ο γιος μάνα κι ο γέρος μάνα της γης σε κάθε μέρος.
Η σπουδαιότερη γιορτή σε παγκόσμια κλίμακα. Από τη μάνα βυζάξαμε τη ζωή και ίσως για αυτό από γονιδιακά κατάλοιπα όταν δούμε γυναίκα ό νους μας πάει αμέσως εκεί. Πω-πω
…γάλα. Τυχεράκια μπέμπη !!!
Στην αγκαλιά της μάνας άλλωστε απολαύσαμε το πρώτο γυναικείο χάδι. Και ήταν και το μόνο δωρεάν Από εκεί και πέρα όλα τα άλλα τα πληρώσαμε πανάκριβα !
Από την αρχαιότητα καταφανέστατη η μητρική αγάπη.
Στον Ομηρικό κύκλο όταν η Θέτις παντρεύεται τον Πηλέα ο Απόλλων τη ρωτά τη γαμήλιο δώρο θέλει να της χαρίσει και η Θέτις αντί για χρυσά ή άλλα δώρα που θα ζητούσε η κάθε μία για τον εαυτό της του ζητάει το παιδί που θα γεννηθεί από το γάμο της να είναι άτρωτο από οποίο κακό. Σκέφτεται όχι τον εαυτό της ή τον άντρα της αλλά το παιδί που μέλλει να γεννήσει.
Ο χριστιανισμός θεσπίζοντας τη μονογαμική οικογένεια ισχυροποίησε το ρόλο της μητέρας μέσα και πάνω στο πρόσωπο της μητέρας του Θεού που γίνεται και μητέρα του κόσμου .
Η μητέρα με τον χριστιανισμό γίνεται ένα πρόσωπο ιερό που αποκτά το σεβασμό και τη λατρεία .
Ω πανάχραντε μήτερ θα ψάλλει ο υμνωδός.
Και μέσα από την αξεπέραστη ποίηση του Ακάθιστου Ύμνου θα δώσει ο υμνωδός της εκκλησία όλο το μεγαλείο της μητρότητας.

Χαίρε δένδρον αγλαόκαρπον εξ ου τρέφονται πιστοί
Χαίρε ξύλον ευσκιόφυλλον υφ ου σκέπονται πιστοί

Η Αναγέννηση θα μας δώσει εξαίσιες εικόνες της Παναγίας με το βρέφος αλλά καμιά δεν θα συγκριθεί με τη Βυζαντινή αγιογραφία όπου βλέπουμε την Παναγία τη βρεφοκρατούσα- του πανσέληνου- με τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια με εκείνο το μητρικό βλέμμα το γεμάτο αγάπη και τρυφερότητα αλλά και εγκαρτέρηση σαν να οραματίζεται από τότε το σταυρικό μαρτύριο για το παιδί της . - όπου η εσωτερικότητα ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια σχηματοποιεί και περιγράφει τη μητρότητα πρότυπο στους αιώνες.
Η γιορτή καθιερώθηκε όταν η Αμερικανίδα Άννα Μαρία Ριβς αγανακτισμένη από τις εκατόμβες των νεκρών του πολέμου, κάλεσε τις γυναίκες – μητέρες- ασχέτως χρώματος και πολιτικών πεποιθήσεων να φωνάξουν κατά του πολέμου, Στις 9 Μαϊου 1914 ο πρόεδρος Ουίλσον καθιέρωσε ως εορτή της μητέρας την δεύτερη Κυριακή του Μαϊου και η οποία γιορτάζεται παγκόσμια. Χωρίς όμως να πάψουν οι πόλεμοι και οι εκατόμβες των νέων παιδιών που σκοτώνονται στα πεδία της μάχης.
Είχα δει μια σκηνή στα μικράτα μου που μου έμεινε. Λέγανε για τον Νάσο τον σφάχτη- χασάπης ήτανε- πως ήταν πολύ σκληρός και από φυλακή σε φυλακή πέρασε τα νιάτα του.
Μεγάλος πια ζούσε με τη γυναίκα του και τη μάνα του ώσπου πέθανε κάποια φορά η κυρά Γιαννιά –η μάνα του .Στάθηκε ώρα πολλή μπροστά στο φέρετρο , χωρίς να λέει κουβέντα , μήτε με ένα δάκρυ. Μόνο την κοίταζε. Κι άξαφνα έσυρε φωνή : Μάνα ωρή μάνα – σ΄αγαπάω ωρή γριά κι ας μη σου το ΄πα ποτέ. Σ΄αγαπάω ωρή μάνα τ΄ακούς-σ΄αγαπάω κι έπεσε εκείνος ο άντρουκλας που `χε κάνει ληστείες – και φόνο λέγανε κάποτε- πάνω στο άψυχο σώμα της κι έκλαιγε γοερά μέχρι που τον σήκωσαν κάποιοι και τον τράβηξαν παράμερα
Άπειρα τα παραδείγματα της μητρικής παρουσίας μέσα στην οικογένεια.
Τραγουδήθηκε, ζωγραφίσθηκε, έγινε γλυπτό, γράφηκαν ποιήματα για χάρη της, χτίσθηκαν ναοί επ` ονόματί της, λατρεύτηκε όσο κανείς άλλος άνθρωπος και ακόμα και μετά το θάνατό της στις δύσκολες στιγμές μας «Ωχ μανούλα μου»φωνάζουμε. Θα πάω στη μάνα μου λέμε όταν φοβερίζουμε να χωρίσουμε Εκτός βέβαια από μερικούς που έχοντας σκίσει τη γάτα δε λένε θα πάω –λένε να πας. Αλλά αυτοί είναι η εξαίρεση και ως γνωστόν οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα Ψέματα ;
Σταυρος Ιντζεγιαννης