ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ
(Δημητρίου Γεωργίου Πανόπουλου)

Μια διαφορετική καταγραφή της ιστορίας μέσα από τη μνήμη ενός δεκατετράχρονου παιδιού όπως την έζησε κι έμεινε στο βάθος της μνήμης του με τον τρόμο την αγωνία αλλά και τους μικρούς ενθουσιασμούς που γεννούσε το γεγονός ότι μπόρεσε να ζήσει τη οικογένεια της οποίας βρέθηκε προστάτης στα 14 του χρόνια.
H ιδιαιτερότητα της αφήγησης, σε πρώτο πρόσωπο, βρίσκεται στο ότι αφηγείται με ότι και όπως η μνήμη διατήρησε ανέπαφα από το χρόνο περιστατικά, ψυχολογικές του αντιδράσεις ,ντοπιολαλιά και κυρίως τις απορίες και τις ερωταποκρίσεις της παιδικής ηλικίας.
Έχουν γραφεί και θα γράφονται παρά τον μισό και παραπάνω αιώνα (67 χρόνια από το 1943)εκατοντάδες περιγραφές βασισμένες σε προφορικές μαρτυρίες ή ιστορικά αρχεία και κάθε μία με τη δική της αξία. Εδώ όμως έχουμε μιαν αλλιώτικη περιγραφή του τρόμου και του πανικού, της οδοιπορίας, της πείνας αλλά και του αγώνα που κάνανε οι άνθρωποι για μια χούφτα σιτάρι ή τις αλλεπάλληλες μετακινήσεις για να σώσουν τη ζωή τους.
Δόκιμος ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας ο κ Μίμης Πανόπουλος ( (Εκτός των άλλων μας έχει δώσει δύο περισπούδαστες ιστορικές έρευνες .«Ο κλήρος στην Εθνεγερσία του 1821» και «Οι Μαζαίοι αγωνιστές του1821» , όπου προβάλλονται με βάση αδιάσειστα στοιχεία από τα Ιστορικά και εθνολογικά αρχείο του κράτους η συμμέτοχή του κλήρου στον αγώνα του 21 αλλά και τα εναρκτήρια του αγώνα της εθνικής μας παλιγγενεσίας από τα Καλάβρυτα )γυρίζοντας τον χρόνο πίσω θυμάται και εξιστορεί τις μέρες του τρόμου και της φρίκης στην περιοχή των Καλαβρύτων και στη γενέτειρά του Μαζέικα.
Ένα σύντομο, ιστορικό πόνημα όπου ο κ. Δημήτρης Πανόπουλος αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την επιδρομή των Γερμανών στα Μαζέικα και όπου ο αναγνώστης ανακαλύπτει μέσα από τις παραμέτρους της αφήγησης πολύτιμα στοιχεία για τον χρόνο και τα γεγονότα της Γερμανικής κατοχής όχι μόνο στα Καλάβρυτα-Μαζέικα αλλά σε όλο το κατοχικό φάσμα στην Ελλάδα.
Έχουμε σε κύρια περιγραφή τον τρόπο της οικονομικής συναλλαγής της εποχής που γύριζε την οικονομία στις πηγές της γέννεσής της με την ανταλλαγή προϊόντων και όχι με το χρήμα. «Αγόρασα σκέπες μαύρες και καφέ ,κάλτσες τσεμπέρες, βελόνες κουβαρίστρες χτένια και ότι άλλο μπορούσε να αποτελέσει ανταλλάξιμο προϊόν. Δηλαδή φασόλια αραποσίτι, αβγά κ.τ.λ»
Έχουμε την κατοχική κυβέρνηση στις πόλεις αλλά και την κυβέρνηση του βουνού, των ανταρτών: «Την εποχή εκείνη Ιούλιος του 1943 προκειμένου να μετακινηθεί κανείς από την κωμόπολη έστω για τα γύρω χωριά, απαιτείτο άδεια από το φρουραχείο των ανταρτών που η έδρα του ήταν η Κλειτορία»
Έχουμε ακόμη σε δυο απλές γραμμές μιαν άποψη της τραγωδία της κατοχής « σε μια εξόρμησή τους –οι Γερμανοί- έκαψαν το σπίτι μας όπως και όλη την κωμόπολη με όλα τα υπάρχοντά μας»
Ακόμη αλλού: « Πριν καλά –καλά μπω στην εφηβεία, ήμουν 14 χρονών έγινα απότομα άνδρας»
Μια σημαντική πληροφορία για την εκπαίδευση έχουμε καθώς ο πατέρας Πανόπουλος ήτο διδάσκαλος από το 1901.Με βάση ότι ο συχωρεμένος ήταν 59 ετών το 1943 οδηγούμαστε στη σκέψη ότι οι δάσκαλοι διοριζότανε τελειώνοντας το γυμνάσιο(δημοτικό, σχολαρχείο, γυμνάσιο) 17 ετών.
Ακόμη: Ζήτησα από τη θεία το γαϊδούρι. Το σίγουρο μεταφορικό μέσο της εποχής. Και ακόμη οι Εγγλέζοι είχαν μοιράσει από μία λίρα σε όλες τις οικογένειες που κάηκαν τα σπίτια τους
Όλα αυτές οι παράμετροι της κύριας αφήγησης που περιγράφει τον τρόπο και τις αδιάκοπες μετακινήσεις τους προκειμένου να αποφύγουν τη σύλληψή τους από τους Γερμανούς δίνουν στο αφήγημα του κ. Πανόπουλου ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και μαζί με τον γλαφυρό τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας αφηγείται τα περιστατικά κάνουν «Το χρονικό μιας επιδρομής» ένα τερπνό μαζί και χρήσιμο ιστορικό ανάγνωσμα.
Ο αναγνώστης παρακολουθεί ημέρα την ημέρα ή πιο σωστά ώρα την ώρα την αγωνία των ανθρώπων για την επιβίωσή τους αλλά και την θηριωδία των στρατευμάτων κατοχής.
Το χρονικό μιας επιδρομής όπως την έζησε ένα 14χρονο αγόρι και που αποτελεί ένα χρήσιμο ντοκουμέντο για να μαθαίνουν οι νέοι και να μη ξεχνούν οι παλαιότεροι΄
Σταύρος Ιντζεγιάννης