Γνωμη 11-6-2012

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΥΘΕΙΑ Οι ιδεολογίες πέθαναν –ζήτω η οικονομία ! -Δεξιός – αριστερός; -Τι με ενδιαφέρει – λέει. Αυτό που με νοιάζει είναι να μη μου κόψουν τη σύνταξη και να μην απολυθεί η Χρυσάνθη από τη δουλειά της .Από εκεί και πέρα θες ο Μαρξ ή ο Κέυνς, θες η Μέρκελ ή ο Πούτιν δε δίνω δεκάρα. Να με γλιτώσουν από το χαράτσι που δε βγαίνω να πληρώσω για το κεραμίδι που ίδρωσα να το φτιάξω κι ακόμη το πληρώνω στην Τράπεζα ή το ρημάδι το φιατάκι που το έχω 20 χρόνια και το σπρώχνω στην ανηφόρα γιατί δεν τραβάει. Αυτό είναι που με κόβει και τα φάρμακα που τα πληρώνω γιατί το κράτος χρωστάει στους φαρμακοποιούς τα λεφτά που εγώ τα έχω δώσει θες για την ασφάλεια στο ΙΚΑ θες για τους φόρους στην εφορία , θες για το Φ. Π. Α στον μπακάλη. Να βρίσκω κρεβάτι και γιατρό στο νοσοκομείο κι όχι να τρέχω στα ιδιωτικά ιατρεία. Τι ιδεολογίες και κουραφέξαλα μου λες. Εκλογές την Κυριακή κι όμως τίποτε δε θυμίζει Ελληνική εκλογική παράδοση. Άκρα του Τάφου σιωπή. Στην τελική ευθεία η εκλογική αναμέτρηση, θυμίζει το γνωστό «της καταιγίδας προηγείται σιωπή». Μάταια η μικρή οθόνη προσπαθεί να θερμάνει το κλίμα και να φανατίσει οπαδούς και παρατρεχάμενους .Η εποχή του Αντρέα που ξεσήκωνε τον κόσμο με τις σημαίες και τις ντουντούκες και τις κλαδικές να αλωνίζουν πλατείες και καλντερίμια και στενοσόκακα με αφίσες και κλαμπατσίμπαλα τελείωσε ανεπιστρεπτί. Να κατεβαίνουν οι οπαδοί με ροκάνες από τη Βαλμαντούρα ή Κορακοχώρια τραγουδώντας τον ύμνο του πασόκ και τα μεγάφωνα να ξεφωνίζουν την «Κάρμινα μπουράνα » τέρμα οριστικά. Η τελευταία αναλαμπή ψευδαίσθησης με «τα λεφτά υπάρχουν» έσβησε άδοξα Ο τελευταίος των Ελλήνων… «Μοϊκανών» εξωπεταχθείς αδόξως, -ούτε τρία χρόνια –από τους άλλοτε σφουγγοκωλάριους του κόμματος, παρέδωσε τα σκήπτρα στον εν δυνάμει διάδοχό του που μάλλον σαν σταυρό θεωρεί τη προεδρία παρά βαρύτιμη κληρονομιά. Από το 40% να βρεθείς στα 14 δεν καταπίνεται με τίποτε. Πικρή η αλήθεια. Ο κόσμος βαρέθηκε. Δεν είναι μόνο ότι έχει τρομάξει. Είναι και το ότι μένει ζαλισμένος κι ανίκανος ν` αντιδράσει. Άβουλος και μοιραίος αντάμα για να θυμηθούμε τον Βάρναλη , προσμένει ένα θαύμα. Αρνείται ο πρωινός καφές. να οργιστεί, να διαπληκτισθεί, να χτυπήσει τη γροθιά στο τραπέζι. Η συζήτηση ήρεμη ψάχνει ν` αρπαχτεί από κάτι. Έστω από μια οικονομολογική ανάλυση κομπογιαννίτη οικονομολόγου αρκεί να του δίνει ελπίδες κι ας ξέρει ότι είναι ψεύτικες Κάτι μας ταρακούνησε το χαστούκι που έφαγε η κ Λιάνη ( μεταξύ μας άρπαξε και κάτι… ψιλές ο Παπαδάκης) αλλά ξεθύμανε γρήγορα καθώς δε βρέθηκε υποστηρικτής έστω για πλάκα –έτσι για το πνεύμα του διαλόγου βρε αδερφέ-ώστε να ζεστάνει το κλίμα. Οδεύουμε στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση βαρυστημένα. Κι ας υποστηρίζουν όλοι ότι είναι οι κρισιμότερες εκλογές από τη μεταπολίτευση. Βέβαια είναι και η ύπαρξη της λίστας που αποδυναμώνει το ενδιαφέρον των υποψηφίων. Διότι να βρίσκεσαι στις δυό ή τρεις πρώτες θέσεις της λίστας το καταλαβαίνω να αγωνιστείς .Να σκιστείς να βγει το κόμμα και μαζί να …σωθείς και συ. Αλλά να βρίσκεσαι στην 7η ή 8η θέση μπορεί και πιο κάτω δε νομίζω ότι θα τρέξεις να εκλεγούν οι εκλεκτοί του αρχηγού. Άσε που μπορεί να λειτουργήσει το σύνδρομο τα του Λουδοβίκου 14ου . Μετά από μένα ο κατακλυσμός. Σού λέει έτσι κι αλλιώς εγώ δε βγαίνω γιατί να βγεις κι εσύ. Καλλίτερα να πέσουμε όλοι. Από πίτα που δεν τρως άστη καινα καίγεται. Οι ιδεολογίες πέθαναν οριστικά. Τα κόμματα ξέφτισαν.οι συζητήσεις στον καφενέ επικεντρώνονται όχι στο ποιος θα βγει αλλά στο ποιος θα εξασφαλίσει τη σύνταξη ή το πολυτεκνικό επίδομα ή τη θέση -έστω του …πτυχιούχου οδοκαθαριστή στον Δήμο. Μέσα στη Ευρώπη – έξω από αυτή αρκεί να μη χάσουμε τον μισθό. Οι άλλοτε λαύροι υποψήφιοι που σφαζόντανε για χάρη του αρχηγού απολαμβάνουν από την πολυθρόνα του σπιτιού τους τα τεκταινόμενα πίνοντας τον καφέ τους ή παίζοντας το κομπολόι τους . Πως και γιατί να μαλώσεις με τον πεθερό ή τον κουνιάδο σου για τον Τσίπρα ή τον Βενιζέλο ή τον Σαμαρά Μη χειρότερα Σταυρος Ιντζεγιαννης