Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

εκκλησιολόγος 24-9-12




ΚΑΘ ΟΔΌΝ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ



Και προσκαλεσάμενος τον όχλον, συν τοις μαθηταίς αυτού, είπεν αυτοίς: ’Οστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι .Κεφ η , στιχ 34

---------------------------------

Κύριε μου βάζεις δύσκολα. Πως ν` αρνηθώ όλα αυτά που τόσα χρόνια στερήθηκα να τ` αποκτήσω.

-Ξυπόλυτος εγώ ανέβηκα τον Γολγοθά.

-Ναι Κύριε έχεις δίκιο. Αλλά ξεκίνησα φτωχός και κουράστηκα, πάλεψα, παιδεύτηκα, στερήθηκα, ίδρωσα να τα αποκτήσω να τα χαρώ. Απόκαμα. Θέλω ανταμοιβή την άνεση ,την καλοπέραση. Θέλω να απολαύσω τη ζωή μου.

- Εγώ μόνον ένα χιτώνα είχα.

-Κύριε έχω μια περιουσία που κόπιασα να τη δημιουργήσω. Μπορεί και να αδίκησα κάποιους-ναι, μπορεί και να παρανόμησα, μπορεί και να αδιαφόρησα για το σωστό, μπορεί να παράβλεψα το ηθικό, μπορεί να ντύθηκα την αμαρτία, να βουτήχτηκα στο ψέμα, να μη βοήθησα τη χήρα ή το ορφανό, αλλά αυτός ο κόσμος είναι σκληρός, ανελέητος. Άρπαγας ακόμη κι ο αδελφός σου. Αχάριστα ακόμη και τα παιδιά σου. Δολοπλόκοι οι σύντροφοί σου. Ιδιοτελείς και οι φίλοι σου. Απατηλές και οι αγάπες σου. Καχύποπτος βαδίζεις στο δρόμο σου. Αν δεν πατήσεις πάνω σε άλλους δεν επιβιώνεις. Ίδρωσα. Λοιδορήθηκα. Χλευάστηκα, αλλά τα μάζεψα. Τ` απολαμβάνω. Τα λεφτά μου. Το ακριβό μου ρολόι, τη χρυσή μου καδένα, τις καταθέσεις μου στην τράπεζα. Τα σπίτια μου, το εξοχικό μου. Το ακριβό μου αμάξι. Τα ωραία μου διπλά – τριπλά ρούχα. Απολαμβάνω τα ταξίδια μου Τη ζέστη μου τον χειμώνα, τη δροσιά μου το κατακαλόκαιρο. Μια περιουσία όλα αυτά. Η ζωή μου. Μου λες να τ` απαρνηθώ. Πως; Γιατί; Δεν είναι εύκολο.

- Ούτε ο δρόμος στη βασιλεία των ουρανών είναι εύκολος. Πολύ μεγάλη η ανηφόρα. Χωρίς ίσκιο να ξαποστάσεις. Χωρίς στέγη να φυλαχτείς απ` τ` ανεμόβροχο και σε κάθε γωνιά κι ένας Ιούδας. Σε κάθε δρόμο κι ένας Πιλάτος. Παντού σταυροί που πρέπει να κουβαλήσεις μέχρι επάνω στο Γολγοθά και δεν είναι σίγουρο αν θα βρεθεί ένας Σίμωνας να σε βοηθήσει. Μια Μαγδαληνή να σκουπίσει τον ιδρώτα σου.

- Κύριε έχω τις συνήθειές μου. Τους φίλους μου. Τις αγάπες μου.

Τα βιβλία μου, τα κατάστιχά μου. Μου ζητάς να τα απαρνηθώ όλα; Μου ζητάς να μην πάρω τίποτα από όλα αυτά συντροφιά μου. Έστω τις αναμνήσεις μου από κάποια γιορτινά βράδια. Κάποια ανέφελα ξημερώματα. Μερικά ρομαντικά δειλινά. Μου ζητάς ν`αρνηθώ μια ολόκληρη ζωή γιατί είναι έωλη. Γιατί είναι εφήμερη. Γιατί είναι χωρίς θεμέλια. Μου ζητάς να μην πάρω τίποτε μαζί μου και να μπω στην οδοιπορία σου χορταίνοντας από το όραμά σου. Ξεδιψώντας από τα λόγια σου.

-Δε γίνεται αλλιώς. Πολλά και μεγάλα βάρη κουβαλάς. Ανηφορικό το μονοπάτι. Δε μπορείς έτσι καλομαθημένος στο εφήμερο και το ψεύτικο, έτσι ζεστός, έτσι φορτωμένος με τα χρυσαφικά και τη χορτάτη σου κοιλιά και το ωραίο σου αμάξι να μ` ακολουθήσεις. Βαρύ το φορτίο σου. Γυμνός από συνήθειες, από φίλους από περιουσίες ,από γήινες αναμνήσεις και από αγάπες, από όλα αυτά που τόσα χρόνια κόπιασες να φορτωθείς, θα μ` ακολουθήσεις.

Έλα μαζί μου. Άλλος ο δρόμος ο δικός μου. Μπορεί στενός, ανηφορικός, δύσβατος, πέτρινο το μονοπάτι, αγκυλώνουν τα χόρτα και τα ξεράγκαθα. Και οι παγίδες αναρίθμητες. Και οι πειρασμοί ατελείωτοι και οι εχθροί σε κάθε γωνία. Και οι νηστείες και οι προσευχές, και οι στερήσεις πολλές. Κι ούτε σκίαστρα , ούτε αποκούμπι, ούτε δροσερές νεροπηγές. Πολλά τα εμπόδια. Και οι ληστές και οι άνομοι και οι κάποιοι που χλευάζουν και οι άλλοι που φραγγελώνουν και οι αχάριστοι που σε πικραίνουν και οι βλάσφημοι που σε αγανακτούν. Όμως ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ που οδηγεί σε ξέφωτο. Οδηγεί στο φως .Οδηγεί στη ζωή την αιώνια, όπου δεν υπάρχει πλούσιος ή πένης. Όπου δεν υπάρχει ο δυνατός και ο άδικος. Όπου δεν υπάρχει ο ζηλωτής ή ο συκοφάντης . Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΣΟΥ ΥΠΌΧΟΜΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ.

Έλα μαζί μου γιατί τι ωφελήσει άνθρωπον εάν τον κόσμον όλον κερδίσει την δε ψυχή αυτού ζημιωθεί;

Είσαι αδύνατος –λες. Στηρίξου επάνω μου και θα νοιώσεις δυνατός. Έλα μαζί μου, γιατί ο πιστεύων εις εμέ καν αποθάνει ζήσεται.

Σταύρος Ιντζεγιάννης



















Δεν υπάρχουν σχόλια: