ΚΑΘ ΟΔΌΝ
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΣΑΡΌΛΑς
Χάνουμε
την κατσαρόλα. Συλλυπητήρια!
Η
ιστορία άρχισε ανήμερα 28 Οκτώβρη, καθώς το έθιμο απαιτεί τέτοια μέρα σκορδαλιά. Έθιμο από παλιά, που όμως
δέθηκε με τη νηστεία της Αγίας Σκέπης, η
οποία γιορτάζεται ανήμερα, καθώς σημειολογεί τη σκέπη με την οποία η Υπεραγία
Θεοτόκος σκεπάζει –προφυλάσσει τουτέστιν- το στρατό μας στο πόλεμο. Πρόσφατα το ζήσαμε αυτό στο πόλεμο του `40. Σε πολλά
μέρη, της Ηπείρου κυρίως, ονομάζεται και αλιάδα, από το ότι τη φτιάχνανε
λιώνοντας πατάτες στην καυκιά. Δηλαδή το ξύλινο –ενίοτε και πέτρινο –γουδί στο
οποίο λιώνανε –αλιάδα-τις πατάτες.
Ελάτε
να φάμε –είπε η γυναίκα μου σε φιλικό μας ζευγάρι. Φτιάχνω σκορδαλιά.
-Φτιάχνεις σκορδαλιά ; Δεν είσαι καλά –είπε
από το άλλο άκρο της συσκευής η φωνή. Που ζεις; Θα παραγγείλουμε ντιλίβερι να
μας φέρουν.
- Να μας φέρουν σκορδαλιά; Μάλιστα!
Αυξάνονται και πληθύνονται και κατακυριεύουν
εισόδους πολυκατοικιών και διαμερίσματα
οι διαφημίσεις για τα έτοιμα φαγητά. «Γιατί
να μαγειρεύετε; Μαγειρεύουμε εμείς για
σας. Βάζουμε το φαγητό. Βάλτε την όρεξη»…και τα λεφτά βέβαια –αλλά αυτό δεν το
λένε!
Από μπιφτέκια μέχρι αγκινάρες αλά πολίτα ή
γιαλαντζί ντολμά ακόμα και πατσά. Ένα
τηλεφώνημα και έφτασε!
-Ιησούς Χριστός σταυροκοπήθηκε η θεία Ευτέρπη.
Και την κατσαρόλα τι θα την κάνουμε; Θα την πετάξουμε στα αζήτητα;
Βιβλία, τετράδια, μπλοκ με συνταγές μαγειρικής, ήταν ο θησαυρός που κληροδοτούσε η μητέρα
στην κόρη από γενιά σε γενιά. Εξ απαλών ονύχων η μύηση η κόρης στα μυστικά του
κοκκινιστού ή της σάλτσας. Τσιγαριστά, τηγανιτά, βραστά ή νηστίσιμα ήταν η δια βίου μάθηση της γυναίκας το πάλαι
ποτέ, τότε που η ευτυχία του ζεύγους –έλεγε- η γιαγιά περνούσε μέσα από την
κουζίνα. « Και από την κρεβατοκάμαρα την είχε πειράξει ο πατέρας.» Η καϋμένη
(Θεός `χωρεστη) του είχε βάλλει τις φωνές : Ντροπή. Μπροστά στα παιδιά τέτοια
λόγια. Τα παιδιά είμαστε 20 χρονών ο μικρότερος!!!
Η κυρία της συντροφιάς, λίγες ημέρες πριν είχε
καυχηθεί ότι αντί να παιδεύεται να μαγειρεύει , τηλεφωνεί και της το φέρνουν
έτοιμο. «Βέβαια –ομολόγησε – ο Κώστας μου δεν το τρώει αλλά…θα συνηθίσει. Άλλωστε δεν είμαι η μόνη. Οι περισσότεροι στην
πολυκατοικία παραγγέλλουν απ` έξω
φαγητό. Έτσι γλυτώνω τον κόπο και μου μένει και ώρα για έναν καφέ με την παρέα !»
Ένας νέος τρόπος ζωής λοιπόν . Μιας ζωής που
προσπαθώντας με την τεχνολογία να την κάνουμε πιο άνετη, στην πραγματικότητα
την κάναμε δυνάστη μας.
Φυσικά αυτό μπορεί να θεωρηθεί λύση για
μερικούς εργένηδες ,οι οποίοι αντί να φάνε στο εστιατόριο, τρώνε στο σπίτι τους
. Το τι τρώνε είναι μια άλλη ιστορία, πάντως τρώνε με την άνεσή τους. Θες
με το πηρούνι, θες με το μαχαίρι, θες με τα δάχτυλα, πάντως τρώνε!!!
«Φέραμε μαζί
και το φαγητό μας»-είπε φιλικό μας ζευγάρι που ήρθε νυχτιάτικα απροειδοποίητα. Δηλαδή πέρασαν από κάποιο
…ετοιματζίδικο (!) πήραν δυο μακαρονάδες, σαλάτα και δυο μπίρες και …ενέσκυψαν
να μην έχουν και υποχρέωση!
- Άλλη φορά να τηλεφωνείτε από νωρίς να
μαγειρεύω-είπε η δική μου, να τρώμε σαν άνθρωποι.
Αδιανόητα
βέβαια όλα αυτά για μια προηγούμενη γενιά, όπου το μαγείρεμα μέτραγε στα
προσόντα της νύφης στα τραπεζώματα του προξενιού.
- Το έφτιαξε η Σπυριδούλα με τα χεράκια της !
- Εννοείται ότι εννιά φορές στις δέκα, η περί ης
ο λόγος Σπυριδούλα δεν είχε ιδέα από
κουζίνα, αλλά άσε να παντρευτεί και …θα μάθει!
Λύση απελπισία τα έτοιμα φαγητά, όταν
μάλιστα στα καλά καθούμενα σου έρχονται νυχτιάτικα :Ήρθαμε να σας κάνουμε
παρέα.
-Καλώς τους .Καλώς τους!( τα κατά συνθήκην
ψεύδη που έγραφε ο Μαξ Νορντάου)
Βλαστημάς βέβαια εσύ, από μέσα σου, αν είναι
το σόι της γυναίκας σου: Αμάν πια με τα σόγια της. Αν είναι το δικό σου σόι,
βλαστημάει η γυναίκα σου :Πάλι αυτοί οι ξενέρωτοι!!!
Όπως
και να έχει χάσαμε την κατσαρόλα με την ωραία μυρωδιά του κοκινιστού ή το
κοτόπουλο με πατάτες που μοσχομύριζε το σπίτι. Άσε πια τα παστίτσια και τα γιουβαρλάκια.
Όπου να` ναι θα τοιχοκολλήσουμε πένθιμο αγγελτήριο : «Την
προσφιλή ημών χύτρα μετά του τηγανίου
και των λοιπών κατσαρολοειδών θανούσαν
λόγω τυποποιήσεως της ζωής μας, κηδεύουμε εις τα αζήτητα της αποθήκης . Καλούνται οι καλοφαγάδες σε αποχαιρετιστήριο…ιμάμ μπαϊλντι»!
Σταύρος Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου