ΚΑΘ ΟΔΟΝ
ΠΑΝΟΣΙΟΛΟΓΙΏΤΑΤΟς
π. ΙΕΡΟΘΕΟΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και
ηγαλίασεν το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω
Σωτήρη μου.
Ιερή
μέρα η περασμένη Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως όπου σύσσωμος ο θρησκευόμενος
λαός των Πατρών, έσπευσε να προσκυνήσει το Τίμιο Ξύλο, που καθαγίασε με τον σταυρικό του μαρτύριο ο Κύριος και
ευλογεί με την παρουσία του από εβδομάδος την πόλη του πρωτοκλήτου των Αποστόλων
Ανδρέου .Μια μέρα που λάμπρυνε ακόμη περισσότερο η χειροτονία στον δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης του τ.
Διακόνου και νυν Αρχιμανδρίτου π. Ιεροθέου
Ανδρουτσοπούλου.
Καθώς έβλεπα αυτό τον λαό να πλημμυρίζει τον
μεγάλο Ναό θυμήθηκα παλαιά έναν γέροντα
παπά που τριγυρνούσε στα μαγαζιά
ζητώντας βοήθεια για να κτίσει την εκκλησία του χωριού του στην
Αιτωλοακαρνανία.
-Κι άλλη εκκλησία γέροντα –του είπα;
-Τέκνο
μου, μου απάντησε, όσες εκκλησίες κι αν χτίσουμε, πάλι λίγες θα είναι για να
χωρέσουν όλο αυτό τον κόσμο, που δοξάζει
τον Κύριο και περιμένει τη βοήθειά του
Χαίρεται
και αγάλλεται η ψυχή του ανθρώπου, βλέποντας την Πατραϊκή εκκλησία, να πλαισιώνεται από νέους
ιερείς, επιστημονικής και θεολογικής κατάρτισης
κληρικούς, που εκτός από το υψηλό
εκκλησιαστικό τους φρόνημα και το πανθομολογούμενο ήθος τους, είναι σε
θέση να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών και να σταθούν φάροι
φωτεινοί-οδοδείκτες ακλόνητοι, στην πορεία του χριστεπώνυμου πληρώματος. Μια
εποχή που δυστυχώς με πρωτεργάτη και πειρασμικό διδάσκαλο και καθοδηγητή την
τηλεόραση και τα λογής μέσα που
ονομάζουμε «Μέσα Κοινωνικής
Δικτύωσης» υποθάλπουν και διαφημίζουν τις λογής αιρέσεις.
Με συγκινεί η φοβερή στιγμή στης χειροτονίας
στον Β! βαθμό, όταν το πλήθος αντιφωνεί από τα βάθη της ψυχής του στην κλήση του
Μητροπολίτη: Άξιος – Άξιος !
Σεμνός, ταπεινός-όπως υπήρξε και ως διάκονος-
διαβεβαίωσε με θερμούς ευχαριστήριους λόγους τον Σεβασμιότατο και του
συλλειτουργούς του αλλά και τους πνευματικούς του διδασκάλους για το ιερό πάθος που τον οδήγησε
στην Μάνδρα του Κυρίου από τη νεότητα του.
Λόγια ευγνωμοσύνης προς τον ευεργέτη Θεό και
το άπειρο έλεος Αυτού που τον αξίωσε στο
νέο λειτούργημα του Αρχιμανδρίτη, από το
οποίο καλείται πλέον να υπηρετήσει, την εκκλησία, με την διακαεί ελπίδα να
αξιωθεί το «Ευ δούλε Αγαθέ επί πολλών ης πιστός επί πολλών σε καταστήσω» την
φοβερή ώρα της κρίσεως .
Καθώς έβλεπα τον νέο Αρχιμανδρίτη να
στέκεται εν φόβω Κυρίου και τρέμων μπροστά στα νέες ευθύνες που καλείται να επωμισθεί,
σκέφθηκα τη ρήση του Κυρίου δια στόματος Ιερεμία: «Μεγαλυνώ και μεθύσω την
ψυχήν των ιερέων»
Παλαιός φίλος –μακαριστός από χρόνια-μου είχε εξηγήσει συζητώντας
ακριβώς αυτή τη στιγμή της χειροτονίας του.«Ιερός φόβος, φόβος μεγάλος, είχε
καταλάβει εκείνη τη στιγμή την ψυχή μου καθώς αναλογιζόμουνα το άπειρο έλεος
Αυτού που μου χάριζε το σωτήριο αξίωμα να σταθώ μπροστά στο θυσιαστήριό του , αλλά
και πόθος ιερός να φανώ αντάξιος του ελέους του και να τον υπηρετήσω κατά τρόπο
που να δοξάζει κάθε στιγμή το μεγαλείο του εις του αιώνας»
Γνωστός
για τους χαμηλό του ύφος, τους σώφρονες λόγους και τον τεκμηριωμένο του
λόγο στις ομιλίες του με τη θεολογική του
κατάρτιση και το επικοινωνιακό χάρισμα,
έχοντα την πάνδημο, έξωθεν “αρίστην μαρτυρίαν» όλα αυτά τα χρόνια που υπηρετεί
την Δόξαν Κυρίου στη συνοδεία του ηγουμένου της
Μονής Γηροκομείο, πατρός Συμεών, αλλά και στη γραμματεία του Επισκοπείου
, ο νυν Πανοσιολογιώτατος Ιερόθεος
αξιώθηκε την ουσία του λόγου που δόνησε τον μεγάλο Ναό με όλο εκείνο το πλήθος
που αναφωνούσε Άξιος-Άξιος .
Εξ άλλου το ότι η χειροτονία του τελέσθηκε
στην ημέρα της Σταυροπροσκυνήσεως αποτελεί ένα ακόμη σημείο ευαρέσκειας και επουρανίου συγκατάβασης στον
νέο Αρχιμανδρίτη.
Βλέποντάς τον να προσεύχεται την ώρα της χειροτονίας
του θυμήθηκα τον ωραίο και τόσο χαρακτηριστικό ψαλμό: «Εισάκουσαν ο Θεός
της δεήσεώς μου πρόσχες τη προσευχή μου.
Από τον περάτων της γης προς Σε εκέκραξα εν τω ακηδιάσαι την καρδίαν μου. Εν
πέτρα ύψωσάς με, οδηγησάς με. …Ότι εγεννήθης ελπίς μου, πύργος ισχύος από
προσώπου εχθρού».
Η στήλη ενώνει τη φωνή της στη φωνή του
πλήθους. Άξιος-Άξιος!
Σταύρος
Ιντζεγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου