Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

fileas

Σχόλιο για την ποιητική συλλογή του Μάκη Πετρόπουλου
από τον Στ ιντζεγιάννη


ΛΥΤΡΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΉΣΕΙΣ
Σ` έναν όρμο φωτός
το θεϊκό ξάφνιασμα
των στοχασμών του
Αυτό το θεϊκό ξάφνιασμα είναι η χαρακτηριστική στιγμή της έμπνευσης του. Εκεί απ` όπου ο ποιητής
« ήθελε στη πυκνή βλάστηση
ν` αποσυναρμολογεί τον ουρανό
ακούγοντας καλλικέλαδα»
Σαφής μια τρίτη στροφή της ποιητικής του έκφρασης όπως την έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα από τις εφτά προηγούμενες συλλογές του . Μετά την πρώτη ( Καναδάς μια δεύτερη πατρίδα) όπου παρουσιάζεται με μια παραδοσιακή γραφή , στρέφεται σε μια έντονη φυσιολατρία συχνά με έναν ελεγχόμενο υπερρεαλισμό ( Ποιητικοί διαλογισμοί - Σε θρόνους ερειπίων ) -που αγγίζουν τα όρια μουσικού αναλογίου καθώς είναι γνωστή η άκρα ευαισθησία του στην αισθητική του ήχου απότοκος και της μουσικής του κατάρτισης αποκηρύσσοντας ομοιοκαταληξίες και μέτρα
Στη τρίτη του αυτή στροφή -Λυτρωτικές περιπλανήσεις Πάτρα 2008- ο Μάκης Πετρόπουλος ασκείται σε ένα μεταφυσικό διαλογισμό με κάποια φιλοσοφική ενατένηση – ακόμη και εγκαρτέρηση –των επέκεινα. Η νομοτελειακή παρουσία του θανάτου , δίνει μια μεταφυσική στη συλλογή του και σφραγίζει τις ποιητικές του περιπλανήσεις σε ένα χώρο όπου
« Σέρνονται τυφλοί
σε φρεάτια ειμαρμένης
και ύστερα γίνονται έθνος
συμπαντικής ύλης
για μια καινούργια έκρηξη »
Εύκολα παρατηρεί κανείς μια κορυφαία και διαρκώς παρούσα διαλεκτική του φθαρτού με το αιώνιο
Κι εδώ όπως και στις προηγούμενες συλλογές του παρά το τρίτο ενικό πρόσωπο , ο στίχος παραπέμπει εύκολα στον προσωπικό τόνο και μια διακριτική μελάγχολη διάθεση διαπερνά τα πενήντα ποιήματα του. Κυρίως στην πρώτη από τις δύο ενότητες. « Με τη μοίρα ένθετη» η οποία κυριαρχείται από άυλες παρουσίες .Κάποιους νεκρούς –ζωντανούς .
Γράφει : σκεφτόταν την ύλη που γίνεται αστέρια ,
τον ήλιο που θα σβήσει,
τον πλανήτη που είναι καταδικασμένος !!!
Ένας υφέρπων ελεγειακός τόνος μεταπλάθεται σε μια διαρκή αναπόληση καθώς περιγράφει με λυρικούς τόνους τον διάλογο της παρουσίας με την απουσία.
Πιο έντονος ο φιλοσοφικός στοχασμός του στη δεύτερη ενότητα « στην άκρη μιας φειδωλής ελπίδας» οδηγεί σημασιολογικά σε μια συγκρατημένη αισιοδοξία αντίθετη με τη διάχυτη αίσθηση μιας μοιρολατρίας. Ίσως μια στροφή από την πρώτη ενότητα καθώς μια φειδωλή ελπίδα υπογραμμίζεται από μια διάθεση για ζωή μέσα από μια υποτιθέμενη συνομιλία με κάποιον αόρατο συνομιλητή όπου το εγώ αποτείνεται στο εσύ .Τα αφιερώματα στη μάνα ,στον πατέρα , στον φίλο αποκαλύπτουν το βαθύ συναισθηματικό κόσμο του κάτι που υπάρχει διάχυτο σε όλες του τις ποιητικές συλλογές.
Κι εδώ ο στίχος διόλου δυσερμήνευτος χαρακτηρίζει τη διάθεση ν` αποτινάξει το παρελθόν.
Τότε έχτιζε
την αμμουδιά της μοίρας...
κι η εσχατιά γίνεται ζώπυρο
σ` έναν καινούργιο συμβιβασμό
Ολιγόστιχα τα ποιήματα της συλλογής - μια ακόμη εμφανής στροφή - κρατούν την επιλεκτική επιλογή των λέξεων όπου φανερός ο μουσικός τόνος. Πλαγίαυλος –καλλικέλαδα-μελωδία -παρά την προσωπική μου αντίρρηση για το μπάσο Χούι και το αντιποιητικό μουσαφιρλίκι. Αντίθετα το «μπακιρένιος» όσο κι αν είναι λαϊκή έκφραση του χαλκού έχει τόσο αναντικατάστατο χρώμα που δεν νομίζω πως άλλη λέξη θα απέδιδε πληρέστερα μιαν ώρα Πατραϊκής Δύσης .
Εξ άλλου ο τρόπος που αναλώνεται η θεματολογία του παραπέμπει αβίαστα σε συμπαντική ποίηση .
Γράφει « και ο κόσμος του γίνεται
ένα αντάμωμα σφυγμών
σε ένα κηροπήγιο πένθους »

Στ.Ιντζεγιάννης
blog : fileas-stiv.blogspot.com
e-mail .sindzegian@yahoo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: