ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΩΔΕ

Το δωμάτιο ήταν κενό,
λαφυραγωγημένο
απ` τον απρόσωπο χρόνο

Μόνο στους τοίχους
οι τύποι των ήλων,
πρόδιδαν τη ζωή που πέρασε εδώ
τρία χρόνια και τριάντα τρεις ημέρες
ερωτικού πάθους

Φεύγοντας είχε αποκαθηλώσει τις μνήμες
σινδόνι καθαρά ειλήσας
αναμνήσεις και αισθήματα
και είχε σταθεί
στην πόρτα για μερικά δευτερόλεπτα

«τετέλεσται»

Τώρα κάθε που θυμάται το δωμάτιο
ο νους του τρέχει σ` εκείνο το
ουκ έστιν ώδε

χωρίς να προσδοκά μιάν ανάσταση !