εν κατακλειδι

ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ (1898-1975)

« Το δάνειον δεν πρέπει να το στοχάζεσθε πολλά μεγάλην ευεργασίαν και εις αυτόν τον διάβολον ήθελαν μετά χαράς δανείσει αργύρια αν ο διάβολος είχε να τους ασφαλίσει με ενέχυρα » -Αδαμάντιος Κοραής

Πρέπει να ομολογηθεί ότι ο Χαρίλαος Τρικούπης αν και χαρακτηρίσθηκε ως φορομπήχτης ( φόροι επί του πετρελαίου, καπνού, οινοπνευματωδών) υπήρξε όντως μεταρρυθμιστής .ΕΜΕΙΩΣΕ τους βουλευτάς σε 150. Θέσπισε ως εκλογική περιφέρεια τον νομό αντί της επαρχίας. Αναμόρφωσε την σχολή Ευελπίδων , συνέχισε τη διάνοιξη της διώρυγος της Κορίνθου και την κατασκευή της σιδηροδρομικής γραμμής από Πειραιά σε Βόρειο Ελλάδα. Καθόρισε τη μονιμότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων ( Κάθε κόμμα απέλυε τους προηγούμενους και έβαζε τους δικούς του). Διέλυσε τις παρακρατικές οργανώσεις .Παρήγγειλε στη Γαλλία τα θωρηκτά Ψαρά, Ύδρα, Σπέτσες που εξασφάλισαν την υπεροπλία στο Αιγαίο και ΑΡΝΗΘΗΚΕ στις πιστώτριες δυνάμεις τον έλεγχον των οικονομικών του κράτους .Αυτό καθώς και η αγανάκτηση λόγω των φόρων και η ομολογία της πτώχευσης, οδήγησαν στην πτώση του στις εκλογές του 1895.
Η κυβέρνηση Δηλιγιάννη ( κι αυτός αρνήθηκε στην αρχή τον έλεγχο των δανειστών) βρέθηκε στη δίνη της διένεξης Βρετανίας – Γερμανίας και οδηγήθηκε στον πόλεμο του 1897 ( 5 Απριλίου) και στην ταπεινωτική ήττα με την οποία υποχρεωθήκαμε να καταβάλουμε αποζημίωση στην Τουρκία 4 εκατομ τουρκικές λίρες και χάσαμε τα εδάφη βορείως της Λαρίσης. Παρά ταύτα κερδίσαμε την Κρήτη όπου παρά την τυπική εποπτεία του Σουλτάνου διορίσθηκε ύπατος Αρμοστής ο Πρίγκηψ Γεώργιος.
Έτσι αρχίζει ξανά ο εξωτερικός δανεισμός και δημιουργείται η Δ.Ο.Ε ( Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος) που εισπράττει τους φόρους από το αλάτι ,πετρέλαιο, τράπουλες , τσιγαρόχαρτο, σπίρτα, και σμυρίδα. Είναι το… μνημόνιο του 1898 που θα καταργηθεί το 1978, δηλαδή ύστερα από 80 ολόκληρα χρόνια !!!
Αυτή ήταν μια από τις αιτίες που οδήγησαν σε μαρασμό τη ελληνική οικονομία ( κάθε σύγκριση με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απλώς …σύμπτωση !!!)
Τη περίοδο από 1902 έως τον Μάρτιο του 1914 συνομολογήθηκαν 4 νέα Δάνεια για τις ανάγκες των πολέμων 12-13, την ενσωμάτωση των νέων χωρών και την εξυπηρετήση των ήδη υπαρχόντων χρεών , συνολικά 521 εκατομ χρυσών φράγκων. Παρά την ήττα όμως στη Μ. Ασία η πτώχευση αποφεύγεται προσωρινά καθώς ο Πρωτοπαπαδάκης κάνει εσωτερικό αναγκαστικό δάνειο και κόβει στη μέση το χαρτονόμισμα. Στην αποφυγή της πτώχευσης συμβάλλει και το προσφυγικό δάνειο υπό την αιγίδα της Κ.Τ.Ε (Κοινωνία των Εθνών)
Η πτώχευση επέρχεται μοιραία το 1932 οπότε η Ελλάδα χρωστάει στο εξωτερικό 2,863 Δις χρυσά φράγκα !!!
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης θα κάνει το 1952 τον τελικό διακανονισμό όλων των προπολεμικών χρεών της Ελλάδος .Η πρωτοφανής ανάπτυξη ( 1952-1965) και η συγκράτηση των δημοσίων δαπανών συμμάζεψαν κατά 97 % τα δημόσια οικονομικά και οι τελικές πληρωμές εκείνων των δανείων ολοκληρώθηκαν μόλις το 1967 λίγο πριν τη δικτατορία.
Από το 1924 έως το 1931 συνομολογήθηκαν άλλα 9 εξωτερικά δάνεια 992 εκατομ φραγκων από την Αγγλία και τις ΗΠΑ κατά το 1/3 και τα υπόλοιπα από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες .
Συνολικά από το 1824 έως το 1932 είχαμε δανεισθεί 2,2 Δις χρυσά φράγκα και είχαμε αποσβέσει 2.38 Δις δηλαδή 183 περισσότερα από ότι είχαμε δανεισθεί και πάλι χρωστούσαμε 2 .863 Δις χρυσά (Έκθεση Βαρβαρέσου). Σήμερα χρωστάμε περίπου 300 Δις !!!
Από το 1932 - τέταρτη πτώχευση - μέχρι το 1945 δε θα υπάρξει δανεισμός και θα παγώσει και η εξυπηρέτηση των χρεών λόγω του πολέμου.
Την περίοδο από το 1946- 1966 λόγω του εμφυλίου οι υψηλές στρατιωτικές δαπάνες ,φθάνουν το συνολικό 27,5 % των εξόδων και θα
αποτελέσουν το άγχος των 18 ελληνικών κυβερνήσεων που θα προχωρήσουν σε 8 υποτιμήσεις Κατά μέσο όρο κάθε 5,5 μήνες άλλη κυβέρνηση και μαζί άλλη υποτίμηση.
Μέχρι το 1955 η Ελλάδα πήρε τρία εξωτερικά δάνεια 145 εκατμ δολαρίων και στη συνέχεια έως το 1967 άλλα 406 ,4 εκατομ δολάρια κυρίως από τις ΗΠΑ, Γερμανία Αγγλία .Για την εξυπηρέτηση αυτών των δανείων η Ελλάδα κατέβαλε το 128% των όσων είχε πάρει.
Την περίοδο της Δικτατορίας συνομολογήθηκαν 19 δάνεια εργοληπτικών, κυρίως, εταιρειών, με εγγύηση του Δημοσίου που θεωρούνται δάνεια.
Με τη μεταπολίτευση αρχίζει άλλος χορός δανείων αλλά η στήλη αρνείται να συνεχίσει γιατί όλα μπλέκουν με την πολιτική των ημερών μας και ο λαός λέει «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» Έχει γούστο δηλαδή να χάσουμε και τα υπόλοιπα. Στη δικτατορία του μνημονίου ζούμε δε ξέρεις τι σου ξημερώνει. Ψέματα ;
Σταυρος Ιντζεγιάννης