Δυο ποιήματα της Μαρίας Τσιράκου ( δείγμα γραφής)
από την ποιητική συλλογή της «Εν πορεία»

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Μια νύχτα μετά
την πανσέληνο
οι σκέψεις απόρησαν
με το γίγνεσθαι.
Σα`να ταν όλα
Σκοτάδι
-πως περνούν τα χρόνια-.
Σα να μην υπήρχε επαφή
πως αντέχει ο άνθρωπος!
. Οι λέξεις ειπώθηκαν
Αβίαστα ωραία
κι ήταν η νύχτα
γεμάτη φως.
Στο αιώνιο έλεος
–λίγο μετά την πανσέληνο-
Δε μετρήσαμε σιωπές
μονάχα ανάσες

ΚΟΥΚΙΔΕΣ

Ντύθηκα τη βροχή σου
μέρα καλοκαιριού
τι κι αν ο τόνος της βραδιάς σου
ελλιπής ήταν.
Η φωτιά σου στο στήθος ακόμα καίει.
Ξεχώρισα
την εποχή που μου χρωστάς
φόρεσα.
Χωρίζω αλλιώς τις ημερομηνίες ,
το κόμματα εσένα χωρούν.
Παίρνω το δρόμο σου
την αύρα σου ακολουθώντας
περιμένω τα θέλω σου.
Οι κουκίδες σου τώρα πια
τέμνονται με τα συναισθήματά μου.
Διάθλαση φωτός στα χέρια .
Πρίσματα γίναμε ψυχή μου
στο δρόμο , στο χρόνο
στο είμαστε εδώ