κριτική

Αγαπητέ κ Λάμπρου

Σας ευχαριστώ για τη συλλογή διηγημάτων σας που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε.
Την απόλαυσα σαν μια διεργασία ενός -κάποιες φορές αντιφατικού- εσωτερικού χώρου όπου σε μορφή ενός άτυπου μα ωστόσο –ασχέτως φόρμας- ποιητικού δοκιμιακού κειμένου με βάσει το παράλογο ή τον αυτοματισμό της γραφής αποτυπώνει τον παρορμητισμό της σκέψης.
Υπάρχει πράγματι μια ενδιαφέρουσα γραφή που ανάγει το διήγημα σε μια συνομιλία του συγγραφέα με το alter ego του, με αντικείμενο τον διαλογισμό πάνω στο υπαρξιακό πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου- εν χώρο και χρόνο πάντοτε- με τον ένα ή τον άλλον τρόπο και η οποία όπως και με τη σύγχρονη ποίηση απευθύνεται όχι στο τι καταλαβαίνω αλλά στο τι αισθάνομαι.
Είναι κάτι σαν τον εμπρεσιονισμό όπου το μέρος αφομοιώνεται στο σύνολο σε μια γενική εντύπωση του όλου. Για όσους αγαπάμε-μερικοί και υπηρετούν- αυτή το είδος της γραφής ή της εικαστικής τέχνης η συλλογή σας διηγημάτων με τίτλο « Η Άντζελα,ο διάβολος κι εγώ» έχει το ειδικό ενδιαφέρον της και αποτελεί ένα ακόμη σαφές δείγμα ότι η ανθρώπινη σκέψη όταν εκφράζεται δεν φυλακίζεται σε στερεότυπα γραφής, αλλά ακολουθεί την ιδιαιτερότητα και την διαφορετικότητα η οποία χαρακτηρίζει τον κάθε λογοτέχνη.
Σταυρος Ιντζεγιαννης

Πάτρα 28 Ιουνίου 2011