Επιστολές

Κύριον Σωκράτην Νίκαν
Θεολόγον Πάτρα Οκτώβρης 14.
Πάτρα

Αγαπητέ μου Σωκράτη.

Συγχωρησέ μου τον ενικό, αλλά σε θεωρώ τόσο αγαπητό και τόσο οικείο που ο πληθυντικός θα μου δημιουργούσε μιαν απόσταση, μιαν αποξένωση από τον θαυμασμό και την παραδοχή της ανωτερότητάς σου, που έχω.
Σε χαίρομαι κάθε που σ` ακούω, σε κάποια ομιλία σου, από αυτές που ο «Λύχνος» αναμεταδίδει –δεν έχει δυστυχώς πρόγραμμα-και από τύχη παρακολουθώ». Και θαυμάζω τόσο το γλαφυρό σου ύφος ,αυτή την άνεση στην εκφορά του λόγου και την αισθητική της έκφρασης, αλλά και το βάθος της αναλυτικής σου σκέψης.
Την εννοιολογική πληρότητα και τη σαφήνεια με την οποία χειρίζεσαι τη γλώσσα. Σκέφτομαι ότι δεν είναι απλά θέμα σπουδών ή γνώσεων μόνο, αλλά και χάρισμα –ευλογία –εύνοια Θεού. Το αν δεν κατάφερα να σε συγχαρώ σε τόσες περιπτώσεις μ` όλο που θα `πρεπε καταλόγισέ μου το στην αμέλεια ή και στο πολυάσχολο –παρά την ηλικία μου-μ` όλο που σαν ελαφρυντικό είναι …έωλο!
Σου γράφω σήμερα καθώς προ ολίγου, μαζί με την Ιωάννα –τη γυναίκα μου-ακούγαμε μιαν επανάληψη από κάποια σου ομιλία στον Μορφωτικό Σύλλογο Κυριών- δεν ανέφερε ημερομηνία αλλά τι ρόλο παίζει;- Χάρηκα-θαύμασα-ζήλεψα γιατί όχι;- τον τρόπο που χειρίζεσαι αυτή την ευλογημένη ελληνική, αναδεικνύοντας όλο τον πλούτο και την ομορφιά της .Το πολυεπίπεδο και πολύμορφο του θησαυρού της και των λεπτών αποχρώσεών της . Αναφέρομαι στην ανάλυσή σου στο τροπάριο του Γεωργίου Ακροπολίτη -τις έστιν ούτος ο ξένος- αν συγκράτησα καλά τον τίτλο - όπου η αναφορά σου στις λέξεις Ξένος , Οικείος, Λόγος, ήταν ένα σεμινάριο της εννοιολογικής διαφοροποίησης, αλλά και της αισθητικής του ήχου που κρατούν οι λέξεις στην ελληνική γλώσσα, μαζί και κόλαφος για όσους τόσο αφρόντιστα –ή τάχα εσκεμμένα ;-την πολεμούν και ως ένα βαθμό έχουν επιτύχει να την καταστρέψουν όπως κάθε τι που μαζί με τη θρησκεία και την παράδοση χαρακτηρίζουν την ελληνικότητα μας και αποτελούν τη μόνη τεκμηριωμένη απάντηση στον ανεκδιήγητον εκείνον Φαλμεράιερ. Χάρηκα τον χειμαρρώδη λόγο σου, τόσο απλόν, τόσο βαθυστόχαστον και απολαυστικόν μα και τόσο κατανοητόν ώστε να συνεπαίρνεις όποιο ακροατήριο κι αν έχεις.
Δέξου την αγάπη τη γυναίκας μου και τη δική μου μαζί και την παράκληση να μας κρατάς στη χορεία των θαυμαστών και των φίλων σου.
Σταύρος Ιντζεγιάννης

Υγ Δυστυχώς δεν έχω πια στήλη σε εφημερίδα όπως πρώτα για να το δημοσιεύσω αλλά αν χρησιμοποιείς το διαδίκτυο το έχω καταχωρίσει στο Blog : fileas-stiv.blogspot.com. Σ.I