ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΘΕΟΥ

Ζητιάνευαν ψίχουλα,
στα περιστέρια της πλατείας.
Μια ατελείωτη λιτανεία απελπισίας ,
για την έσχατη πλάνη,
στη γη της λευκής επαγγελίας τους

Κάθε τόσο,
ζηλεύοντας τα μυρμήγκια
που αποθήκευαν το «αύριον»
εκλιπαρούσαν
τον μαύρο Θεό τους
«δως ημίν σήμερον»