ΣΧΟΛΙΑ

ΣΧΟΛΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΟΜΙΛΊΑ Γ.ΛΑΖΟΥΡΑ ΣΤΗ ΔΙΑΚΊΔΕΙΟ ΤΗΝ ΤΕΤΆΡΤΗ 14-12-2011 ΓΙΑ ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΎΤΩΝ

Λένε πως οι λαοί που λησμονούν την ιστορία τους ,δεν έχουν μέλλον. Ο Δήμαρχος Καλαβρύτων Γ. Λαζουράς μιλώντας προχθές στη Διακίδειο προσυπέγραψε την ρήση, όχι μόνον ως καθ ύλην αρμόδιος-καθώς λέμε- αλλά ως και κατά το συναίσθημα ενδεδειγμένος, για το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων την Αποφράδα 13 Δεκεμβρίου του 1943.
Τραγικός ο τόνος συνάρπασε και συγκίνησε θυμίζοντας τα τραγικά γεγονότα σε μια ομιλία συναισθηματικά φορτισμένη. Μια ομιλία από καρδιάς, θα λέγαμε.
Σε δυο ενότητες η ομιλία του κ. Λαζουρά, κράτησε το ακροατήριο εγκλωβισμένο στο ύφος και τον τόνο του τραγικού, που ταιριάζει σε γεγονότα όπως το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων .Γεγονότα που δεν αποτελούν μόνο ιστορική μνήμη, αλλά και δίδαγμα για την θηριωδία του πολέμου και της ναζιστικής φιλοσοφίας του αφανισμού και του ολέθρου.
Λιτός, απλός, τεκμηριωμένος ο λόγος καθώς ταιριάζει στο πένθος, είχε τη δομή εκείνη που είναι απαραίτητη, για να παρακολουθήσει κανείς τη σειρά των γεγονότων και την τραγική εξέλιξή τους. Κρατώντας το μέτρο μιας χρονικά περιορισμένης ομιλίας, κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον σε ένα θέμα που παρουσιάζει μια δυσκολία για κάθε ομιλητή. Έχει ιστορηθεί και αναλυθεί το ολοκαύτωμα –και κάθε χρόνο από τότε- ώστε μοιραία, ο όποιος ομιλητής βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα ή να βρει στοιχεία καινούργια ή να επαναλάβει τα όσα έχουν ειπωθεί.
Ο Δήμαρχος των Καλαβρύτων ξεπέρασε τη δυσκολία χωρίζοντας την ομιλία του σε δύο ενότητες. Η πρώτη ενότητα ήταν μια λιτανεία μνήμης,
που κάναμε βήμα- βήμα από το σχολείο μέχρι το λόφο του Καπή.
Περιγραφικός στα όρια του πένθους, απέφυγε τα χιλιοειπωμένα σχόλια, για να αφήσει τη φαντασία του καθενός, να ζήσει τις τραγικές στιγμές που μυδράλια των δολοφόνων πλημμύριζαν στο αίμα τα Καλάβρυτα αλλά και τη Γερμανική ιστορία.
Στη δεύτερη ενότητα η συμπερασματική του στάθηκε αφ ενός στο δίδαγμα της ιστορίας για να μην υπάρξουν ξανά Καλάβρυτα, αλλά και στις διπλωματικές δικολαβίες και τα προσκόμματα εκ μέρους της Αμερικής- κυρίως- που εμπόδισαν την μέχρι σήμερα τουλάχιστον υλική αποζημίωση των θυμάτων, μια και η ηθική θα παραμένει στίγμα αιώνιο της Ναζιστικής θηριωδίας.
Ο κ .Λαζουράς μου ξανάφερε στη μνήμη αυτό που έχει πει ο μεγάλος ιστορικός Άρνολτ Τόυμπι «Για να μάθεις το μέλλον πρέπει να μελετήσεις το παρελθόν» Αλλά τάχα ποιόν αφορά, εμάς που το ιστορούμε ή τους Γερμανούς που το έπραξαν ;
Σταύρο Ιντζεγιάννης