Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

κριτική θεάτρου

ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ


(Μέχρι τέλους Δεκεμβρίου )



ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ - Ο ΘΕΙΟΣ ΒΑΝΙΑΣ -



To αγαπημένο από το θεατρόφιλο κοινό, έργο του Άντον Τσέχωφ «Ο θείος Βάνιας» παρουσιάζει σε μια παράσταση απαιτήσεων η «εταιρεία θεάτρου και τέχνης» στο θέατρο «Αγορά». ‘Ο θειος Βάνιας» από τα ωραιότερα του Τσεχωφικού ρεπερτορίου παρουσιάζεται από μια ομάδα εκλεκτών ηθοποιών που πολλές φορές έχουμε χειροκροτήσει

Ο τίτλος θα μπορούσε να είναι «ένα βότσαλο στη λίμνη ».Μια πέτρα που σπάζει την ακινησία του νερού, δημιουργεί κύκλους , οι οποίοι ανοίγουν-ανοίγουν ώσπου σιγά- σιγά σβήνοντας, σβήνει μαζί και η μικρή αναταραχή που δημιούργησαν και το νερό ξαναβρίσκει την προηγούμενη ακινησία του.

Ο Τσέχωφ ανατόμος της ανθρώπινης ψυχής όπως τον ξέρουμε, πειραματίζεται με την καθημερινότητα των μικροαστών . Μέχρι που φτάνει η ανθρώπινη η υποταγή στη μοίρα; Μέχρι που οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν το δόκανο της χαμοζωής τους ,χωρίς να κάνουν τη μικρή τους επανάσταση;

Το πείραμα επιχειρείται αναστατώνοντας τη μιζέρικη ζωή μιας Ρώσικης αγροτικής οικογένειας, που ζει στην ακινησία, και την αδιαφορία που δημιουργεί η συνήθεια, εγκαταλειμμένη μοιρολατρικά στον ευδαιμονισμό ενός μικρόκοσμου που κυριαρχείται από τη ρουτίνα.

Ο θείος Βάνιας, η ανεψιά του Σόνια , κόρη της πεθαμένης αδερφής του, ο γιατρός Αστρώφ, η Ελένη, η νεαρή σε δεύτερο γάμο γυναίκα του καθηγητή Σερεμπριακώφ ανακαλύπτουν ξαφνικά ότι είναι άνθρωποι με αισθήματα και έχουν δικαιώματα στη ζωή και τον έρωτα Αυτή τη ζωή που την έχουν αρνηθεί-και τους έχει αρνηθεί- με τη δουλική προσκόλλησή τους στην υποτιθέμενη μεγαλοφυΐα του καθηγητή Σερεμπριακώφ πατέρα της Σόνιας.

Τον ρόλο του απρόσκλητου εισβολέα που θα αναταράξει τα νερά παίζει η ξαφνική έλευση του καθηγητή Σερεμπριακώφ ο οποίος έρχεται με την κατά πολύ νεώτερή του γυναίκα του, στο κτήμα του, που διαχειρίζεται σχολαστικά τίμια, ο θείος Βάνιας . Η υπόθεση περιπλέκεται παίζοντας με τα ανθρώπινα αισθήματα. Αφορμή ο έρωτας του γιατρού για τη γυναίκα του καθηγητή. Αλλά και της Σόνιας για τον γιατρό. Και του Θείου Βάνια –σε μια λανθάνουσα κατάσταση- με τη γυναίκα του καθηγητή .Και της γυναίκας του καθηγητή για τον γιατρό. Ένα μπλέξιμο που θα μπορούσε –γιατί όχι;- να είναι μια φάρσα.

Ο καταλύτης έρχεται όταν ο καθηγητής θέλει να πουλήσει το κτήμα και για πρώτη φορά αντιμετωπίζει την έκρηξη του θείου Βάνια ,ο οποίος επιχειρεί τη μικρή του επανάσταση και προσπαθεί να τον σκοτώσει ανεπιτυχώς, υπογραμμίζοντας ότι όσο κι αν διεκδικεί τον τίτλο του εγωιστή και αλλοπρόσαλλου δεν μπορεί να παίζει με τις τύχες και τα αισθήματα των άλλων

Επιτυχημένη η διανομή βρήκε στον Μιχάλη Σμυρλή(θείο Βάνια) και τον Αντώνη Μπαρπετάκη(καθηγητή Σερεμπριακώφ) δύο επιτυχημένους ταλαντούχους δημιουργούς Τσεχωφικού ρόλου που κράτησαν το δράμα στα σωστά μέτρα. Δύσκολος ο ρόλος του θείου Βάνια με τις μεταπτώσεις από τη ρουτίνα στην έξαρση και μετά στην αποδοχή της μίζερης πραγματικότητας .Έμπειρος ο Σμυρλής ντύθηκε επιτυχημένα τον ανθρωπάκο που ξαφνικά αποφασίζει να ορθώσει το ανάστημά του και να αναμετρηθεί με τη μοίρα του τολμώντας τη μικρή του επανάσταση. Θα συμβιβαστεί στο τέλος και θα γυρίσει στον μικρόκοσμό του μαζί με την ανεψιά του Σόνια (Νάνσυ Χριστοπούλου)που στάθηκε ιδιαίτερα πειστική στον ρόλο της άτυχης ερωτευμένης.

Πολύ καλός ο γιατρός (Σπύρος Κανελλάκης) ερωτευμένος χωρίς μελοδραματικές εξάρσεις , κέρδισε άνετα το χειροκρότημα. Καθώς και η Ελένη (Χαρά Γιαννούλη) που κέρδισε τη συμπάθεια των θεατών ζώντας τις απαιτήσεις του ρόλου της ερωτευμένης που δεν ενδίδει, υποταγμένη κι αυτή στη μοίρα της.

Σε μικρότερους ρόλους αλλά με ιδιαίτερη προσήλωση στις απαιτήσεις της Τσεχωφικής δραματουργίας η μητέρα Βασίλιεβνα ( Αλέκα Ράπτη) η νταντά (Θεανώ Κανελλάκη και ο εργάτης Βασίλης Γαλάνης.

Η σκηνοθετική γραμμή του Κώστα Μαλαμή κράτησε το κλασικό ύφος χωρίς μοντερνισμούς και ακροβασίες νεωτερισμών και μαζί με τους άλλους συντελεστές της παράστασης μουσική Νίκος Δημογιάννης, σκηνικά Θάνος Μπαλαφούτης ,κοστούμια Θεοδώρα Τσούλου, φωτισμοί Στράτος Λυμπεράτος αξιοποίησαν τη μετάφραση της Ioanna Zaykova στήνοντας μια Τσεχωφική παράσταση που δεν έχει σε τίποτε να ζηλέψει από τη σκηνή του Εθνικού θεάτρου, όπως την είχαμε δει τελευταία

Σταυρος Ιντζεγιαννης



Δεν υπάρχουν σχόλια: