Τρίτη 2 Απριλίου 2013


ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΊΔΙ

ΠΑΝΙΚΟΣ



Πανικόβλητη με ξυπνάει στα άγρια χαράματα, ώρα 6, η Θεία Ανέζω. Ξύπνα χάνω τα λεφτουδάκια μου. Τι ακούς; Θα μας τα πάρουνε;

-Σώπα βρε θειάκο. Πως τα χάνεις; Είχες πολλά;

Διστάζει να πει νούμερο, είναι που τα κρύβει από όλους μας, αλλά δεν την παίρνει κιόλας να μη φανερώσει για να δει αν γλιτώνει το κούρεμα,.

-Ε…είναι πεντακόσια εξήντα υπολογίζω

Έχει γούστο. Λες η θεία να είναι μεγαλοκαταθέτης! Χιλιάρικα – ρωτάω.

-Όχι γιέ μ`. Ευρώ. Που να τα βρω η καψερή τα χιλιάρικα

Δεν είναι η μόνη που ανησυχεί για τις πενταροδεκάρες που τις φυλάει για την κακιά ώρα που λένε.

- Για την κηδεία μ` καλέ. Να μη με πάτε με το κάρο της Δημαρχείας.

Στον τροπικό του πανικού η Ελλάδα με επίκεντρο την Κυπριακή οικονομία που κανείς ακόμη δεν ξέρει και τι άλλες επιπτώσεις μπορεί να έχει καθώς καθημερινά οι οικονομικοί αναλυτές μας ζαλίζουν με διαφορετικές αναλύσεις ο καθένας. Δεν υπάρχει φόβος λένε οι κυβερνητικοί παράγοντες αλλά ποιος σήμερα εμπιστεύεται το λόγο του πολιτικού.

Η μόνιμη συζήτηση τη βδομάδα που πέρασε στην καφενόβια συντροφιά (όπου ο καθένας γίνεται οικονομικός αναλυτής ) είναι αυτή η αβεβαιότητα της αυριανής ημέρας .Ακούμε για ληστείες, για κλοπές, για φόνους, για τρομοκρατία . Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτον φοβίες. Ο πανικός της κάθε είδησης που επισημαίνει έναν κίνδυνο

Τι είναι ο πανικός, ρώτησε η αφέλεια κάποιου.

Ο Μπαμπινιώτης στο λεξικό του προσδιορίζει τον πανικό ως «Ο έντονος φόβος που παραλύει τη λογική και οδηγεί κάποιον σε κατάσταση εκτός ελέγχου ενδεχομένως και σε παράλογες αντιδράσεις»

«Πηδήστε καλέ μητέρα-είχε πει στην πεθερά του ο Κώστα Μπούκας και την πήγε στην άκρη της βεράντας στον έκτο όροφο. Κάνει σεισμό χανόμαστε. Πηδήστε να… σωθείτε!!!»

-Πήδησε-ρωτάμε γελώντας.

-Μπα που τέτοια τύχη!!!

Φυσικά δεν είναι μόνο ο πανικός, της οικονομίας που σε κάνει να χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Για θυμηθείτε τι λαχτάρα περάσαμε με το χρηματιστήριο στην αρχή και με τα ομόλογα μετά. Δεν είναι που χαθήκαν τα λεφτά αλλά χάθηκαν και ζωές. Δεν είναι λίγο να χάνεις ή να μη μπορεί να εμπιστευθείς τις όποιες οικονομίες σου για το μέλλον των παιδιών σου επειδή κάποιοι τα φάγανε και ζητάνε να πληρώσουμε εμείς.

Υπάρχει ο πανικός της ηλικίας που σε πιάνει όταν κοιτάς στον καθρέφτη σου και βλέπεις στις πρώτες άσπρες τρίχες και σα να μη φτάνει αυτό έχεις απόκοντα και την άλλη που σε καρφώνει : Να πάμε σε γιατρό Κωστάκη μου να σε εξετάσει. Εγώ η καψερή κάνω ότι μπορώ αλλά μία - δύο πόσο άλλο να περιμένω. Κοντεύει να ξημερώσει και το ξενυχτήσαμε άδικα!

Ένας πανικός ακόμη είναι ο πανικός του γάμου ,που σε πιάνει όταν ξυπνάς νεόνυμφος ένα πρωί κι ακούς την κλασική ερώτηση : «Που πας χρυσέ μου; Πάλι για καφέ με τους φίλους σου;» Είναι η ώρα που διαπιστώνεις ότι έχασες την ελευθερία σου και θα σου χρειάζεται υπηρεσιακό σημείωμα για «δίωρη μετά δημοσίων θεαμάτων» που λέγαμε στο στρατό. Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι έσκισαν τη γάτα. Αυτοί το κάνουν σαν τον άνθρωπο που περνά από ένα δάσος τη νύχτα και τραγουδάει για να δίνει κουράγιο στον εαυτό του

Είναι γνωστό το ανέκδοτο που καταγράφει ο Βιτωράτος στα σόρδινα ( Λαογραφικά ανέκδοτα) της Κρήτης : Καθότανε ο Μανολιός στον καφενέ και παινευότανε στον φίλο του τον Ευγένη πως αυτός κάνει κουμάντο και όλοι κάθονται σούζα στο σπίτι του.

-Τσε ίντα θα πει αυτό μωρέ σύντεκνε ;

-Να σου ξηγήσω. Όντε θα πω στην κυρά μου πως θέλω μια λεκάνη με ζεστό νερό, χόρτο δεν κόβει (ενεργεί πάραυτα) Μπορεί να μη το πιστεύγεις αλλά έτσι είναι.

-Πιστεύγω σε Μανολιό, μα στο Θεό σου ίντα το θέλεις το ζεστό νερό;

-Και πως θέλεις μωρέ να πλύνω τα πιάτα ; Με κρύγιο;

Σταύρος Ιντζεγιαννης



Δεν υπάρχουν σχόλια: