ΓΝΩΜΗ

                                              ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ

   ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ!!!

   Οι εκλογές εφτάσανε  εμπρός βήμα ταχύ

   Στις κάλπες να ψηφίσουμε Δημοτική αρχή

   Στην τελική ευθεία οι υποψήφιοι, ετοιμάζονται για την έφοδο ενώ οι αναποφάσιστοι ψάχνουν τις στερνές  δημοσκοπήσεις. Πάνω χέρι κάτω χέρι τίνος είναι το πιο πάνω ;

   Στην πρωινή καφετέρια η ιστορία. Η νεαρούλα που μπαίνει δροσερή – με τα μίνι της με τις κολόνιες της, με ένα κοντομάνικο κι`ένα ντεκολτέ -Παναγιά μου!- θυμίζοντας εκείνο το « ήρθες σαν την άνοιξη μέσα στο χειμώνα»

- «Κάνουμε μια δημοσκόπιση θέλετε να απαντήσετε –ρωτάει-Είναι ανώνυμη»

  Κατασκοτωνόμαστε ποιος θα την κεράσει. Καθίστε. Καφέ, γλυκό, σαμπάνια, μια πάστα, ένα παγωτό!

Γελάει το θηλυκό. Καλέ τι ωραίοι που είστε; Συνταξιούχοι ασφαλώς. Έτσι;

 -Φαίνεται; Δε θέλει να το πει από ευγένεια αλλά …μη με κοιτάς που γέρασα κι ασπρίσαν τα μαλλιά μου!!!

 Κοιταζόμαστε. Όλοι ασπρομάλληδες ο Μεμάς  και φαλακρός από πάνω. Και που το φιλοσοφεί κάθε που γίνεται λόγος για κουρέα. Καλλίτερα η ατίμωση παρά ο θάνατος .Όπως και να `χει.

  Είναι νεαρούλα, είναι ωραία, έχει δυο λακάκια στα μάγουλα και σε κοιτάζει με ένα βλέμμα που να αναθεματίζεις την ταυτότητα η οποία ότι επιμένει γεννηθείς το… (άστο μη το σκέφτεσαι. Το καιρό της ελληνικής επανάστασης που λέει η γυναίκα μου, για να μου σπάσει το ηθικό, όταν είναι τίποτε κοριτσόπουλα στην παρέα).

  Αρχίζουν οι ερωτήσεις και τα δύσκολα μαζί. Είσθε παντρεμένοι όλοι σας, σίγουρα ε;

 - Που τα κατάλαβες κορίτσι μου- ρωτάει ο Φώντας. 

  Γυρίζει και μας κοιτάζει: « Ε, να. Εσείς οι παντρεμένοι, έχετε πώς να το πω, κάτι το…δυστυχισμένο επάνω σας. Σαν κάτι να σας πλακώνει την καρδιά ή κάνω λάθος» ;

   Απορεί η παρέα Τι γίνεται εδώ. Δημοσκόπηση κάνουμε για την πολιτική και τον Δήμαρχο ή για την οικογενειακή μας κατάσταση.

  -Παίζει ρόλο μας εξηγεί. Διότι αλλιώς βιώνουν την πολιτική οι παντρεμένοι κι αλλιώς οι ανύπαντροι. Έχει διαφορά να σηκώνεσαι το πρωί και να βλέπεις δίπλα σου μια αχτένιστη, τσιμπλιασμένη, με νυχτικά να κρέμονται και τα μπικουτί και πριν προλάβεις να νιφτείς να πεις καλημέρα να  αρχίζει τον εξάψαλμο «Να αφήσεις λεφτά  γιατί το μεσημέρι θα έρθει η μάνα μου να μείνει δυο μέρες μαζί μας» Κι άλλο να ξυπνάς κάθε πρωί σε άλλη κρεβατοκάμαρα και να μυρίζει όλο το κρεβάτι  άρωμα Υβ Σαιν Λωράν. Έχω δίκιο;

   - Δίκιο  βουνό σαν τον Παναχαϊκό, αλλά τι να κάνουμε τώρα, λες και το θέλαμε να παντρευτούμε. Έτυχε. Η κακιά ώρα που λένε.

    Κλείνει το σημειωματάριο  αφήνει κάτω το μολύβι και ρουφάει τον καφέ της ηδονικά, λες και απολαμβάνει αρσενική περίπτυξη.

    -Δηλαδή για να καταλάβω, θα θέλατε να είστε ανύπαντροι –ρωτάει.

   Εδώ είναι που μας πατάτει στον κάλο. «Αχ πως χτυπά καμιά φορά τούτη η καρδιά κι αναφτερά τώρα στα γεροντάματα» Γράφει Μαλακάσης. Αν είμαστε νέοι. ΑΝ !!!

     Τι γνώμη έχετε για τον γάμο λοιπόν –ρωτάει.

  Ο γάμος είναι καλός –βιάζεται να απαντήσει ο Χρηστάρας- ο γάμος είναι καλός, οι γυναίκες δεν είναι. Γι αυτό οι σημερινοί νέοι δεν παντρεύονται, απλώς συζούν και κάποια στιγμή που ο ένας από τους δύο βαριέται ή κουράστηκε ή βρήκε κάτι καλλίτερο παίρνει το καπέλο του και στρίβει. Πως το λέει το τραγούδι. «Κι όταν  γουστάρω αγκαλιά  από κανάρα σε κανάρα  θα πηδάω»

   Και οι γυναίκες σας τι λένε  για όλα αυτά. Θα θέλατε να κάνουν κι αυτές τα ίδια;

   Το πράγμα αρχίζει να στραβώνει .Κάτι δεν πάει καλά. «Δε μου λες  κορίτσι μου – ρωτάει ο Νώντας- Δημοσκόπηση για τα κόμματα κάνεις ή για το γάμου»

  -Ποια κόμματα καλέ; Είπα εγώ τέτοιο πράγμα; Οι γυναίκες  σας με στείλανε, να δω το κάνετε και τι λέτε  κάθε πρωί που μαζεύεστε και τάχα μιλάτε για πολιτική κατάσταση, σα δε ντρέπεστε.

  Ε, όχι ρε γαμώτο μου!!!

                          Σταύρος Ιντζεγιαννης