Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014

ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς



ΚΑΘ ΟΔΟΝ 

   ΑΧ  ΜΠΑΜΠΑ  ΜΠΑΜΠΑ

   Η ιστορία επαναλαμβάνεται όπως πέρυσι. Όπως πρόπερσι. Ιδία απαράλλαχτα  σαν να την έβγαλες με καρμπόν. Ο μπαμπάς, η μαμά, ο γιος ή η κόρη που πετυχε στο Πανεπιστήμιο ή το πολυτεχνείο ή το ΤΕΙ της Πάτρας και ψάχνουν για γκαρσονιέρα ή δυάρι.
   Ευλογία Θεού το πανεπιστήμιο για την πόλη όπου αυτές τις ημέρες κόσμος πάει κι  έρχεται ζητώντας στέγη για τον φοιτητή ή τη φοιτήτρια.
   Με μια εφημερίδα, με ένα τηλέφωνο, ψάχνοντας τα  «ενοικιάζεται» επιστρατεύοντας  κάποιους γνωστούς αν υπάρχουν ή φίλους .
  -Μήπως ξέρετε να  ενοικιάζεται κανένα  δωμάτιο:
  -Δωμάτιο; Άκου …δωμάτιο. Που ζεις άνθρωπέ μου !Δωμάτιο ενοικιαζότανε  τον καιρό του …κατά Λουκάν τότε που νοικιάζαμε δωμάτιο σε κάποιο σπίτι στα Κάτω Πετραλωνα και πηγαίναμε πανεπιστήμιο με τα πόδια ή κρεμασμένοι έξω από το τραμ έτοιμοι να πηδήσουμε  αν βλέπαμε τον ελεγκτή. Πάνε αυτά!
  - Τι δωμάτιο μπαμπά ;
  -Γκαρσονιέρα εννοούσα αγάπη μου.
  -Εγώ δε μένω σε γκαρσονιέρα  μπαμπά σας το ξεκαθάρισα πριν έρθουμε στη Πάτρα. Δηλαδή θα τρώω  εκεί που θα κοιμάμαι ; Που θα βάλλω το στέρεο, την τηλεόραση κι αν έρθει μια φίλη , ένας φίλος που θα καθίσει στο κρεβάτι: Δυάρι. Αυτό το εξηγηθήκαμε από την αρχή.
 -Έχει δίκιο το παιδί Χρήστο μου –επεμβαίνει ως συνήθως με το μέρος της κόρης η μαμά- Αν έρθουν δυο φίλοι που θα καθίσουν;
  -Μα για να κάνει κοσμική ζωή ήρθε στην Πάτρα ή για να σπουδάσει. Να μου έλεγες που θα βάλλει το γραφείο, τον υπολογιστή, μια βιβλιοθήκη το καταλαβαίνω αλλά να μου θέλεις και πολυθρόνες για τους φίλους σου ε όχι. Εγώ έμενα σε ένα δωμάτιο χωρίς θέρμανση .
  -Αμάν βρε μπαμπά με αυτό το δωμάτιο. Μας το έχεις πει εκατό φορές πια. Επειδή εσύ έμενες και υπέφερες  διαβάζοντας με τη λάμπα του πετρελαίου πρέπει κι εγώ να υποφέρω; Άλλοι καιροί  τότε άλλοι καιροί τώρα.
  -Καλά σου λέει το παιδί Χρήστο μου. Φοιτήτρια είναι να μην έχει τις παρέες της, τους φίλους της, καλόγρια θα γίνει ή αρχιτέκτων

   Δεν έχει άδικο. Άλλοι καιροί τότε άλλοι σήμερα, να μη τα μπλέκουμε. Τότε που κάθε Σαβατόβραδο ερχότανε  με το ΚΤΕΛ ή με κάποιον γνωστό το καλάθι με  αυγά, ή πίτες, η κεφτεδάκια και ψωμί ζυμωτό για όλη την εβδομάδα. Αυτό ήταν το κολατσιό, το μεσημεριανό και το  βραδινό και… «Οικονομία παιδί μου  ξέρεις πόσο δύσκολα τα φέρνουμε πέρα. Ο πατέρας σου αγωνίζεται για να μας ζήσει και να σπουδάσεις. Πρόσεχε τις παρέες σου η Αθήνα –λένε έχει πειρασμούς. Αυτά δεν είναι για μας»
 Μόνιμες οι συμβουλές και σε πρώτη θέση ο αγώνας του πατέρα για να σπουδάσει ο γιος ή η κόρη. Αλλιώτικα σήμερα.
  Δεν υπάρχει το καλάθι από το χωριό. Το καλάθι  έχει αντικατασταθεί από την πιστωτική στην οποία ο «πάτερ φαμίλιας βάζει κάθε μήνα το αντίτιμο της σπουδής  Το κολατσιό είναι τοστ με ζαμπόν , με ροκφόρ με αυγά και καπουτσίνο φρέντο  για το τσιγάρο! Το μεσημεριανό έχει σχεδόν  καταργηθεί αλλά το βράδι, σουβλάκι ή γύρω με πίτα και τζατζίκι, πατάτες, κρεμμύδι και μουστάρδα ή συνηθέστερα δυο πίτσες με  απ΄όλα να είναι χορταστικές. Φέρε μας και μερικές μπίρες.  Το κινητό έχει  καταργήσει τις αποστάσεις αλλά…
 -Μαμά πες σ` αυτόν τον…αγριάνθρωπο ( ο πατέρας  αυτός ε) ότι δε με φτάνουν αυτά που μου βάζει στην κάρτα ούτε για το κινητό μου!!!
  Θα μου πείτε ότι γενικεύω. Όχι . Σίγουρα δεν είναι όλα τα δάχτυλα ίδια. Υπάρχουν παιδιά διαμάντια. Παιδιά που έρχονται αποφασισμένα να σπουδάσουν και να επιβαρύνουν το σπίτι όσο γίνεται λιγότερο. Και ευτυχώς για την Ελλάδα μας αυτά είναι τα περισσότερα.
   Τα Κυπριοτάκια που μένανε στην πολυκατοικίας μας τρεις γκαρσονιέρες  δε χάσανε ούτε χρόνο.(Σημ: ήτανε τα μόνα που σε κάθε εθνική επέτειο βάζανε στο μπαλκόνι σημαία) και όχι μόνο αλλά όταν τελειώσανε αποχαιρετήσαν  ένα – έναν  όλους στην πολυκατοικία και μας ζητήσανε και συγνώμην επειδή μια δυο φορές είχαν στήσει  ένα «πάρτυ» λόγω γενεθλίων του ενός. Πως να μην τα καμαρώσεις.
  Δεν ξέρω τι μου λέτε –επιμένει- εγώ έμενα σε ένα δωμάτιο που…
 -Αχ ρε μπαμπά-μπαμπά. «Ο κόσμος άλλαξε αλλάξαν οι καιροί» που τραγούδαγε ο Γούναρης. Σχεδόν ούτε οι γκαρσονιέρες δε έχουν πέραση.
 Σκέψου να μην υπήρχε και κρίση θα θέλανε να τους νοικιάσεις ολόκληρη …πολυκατοικία!!!
                                       Σταυρος ιντζεγιαννης



Δεν υπάρχουν σχόλια: