ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟς

                                                          ΚΑΘ ΟΔΟΝ

   ΦΟΙΤΗΤΙΚO ΔΥΑΡΙ

   Ζητείται γκαρσονιέρα ;

   Όχι, δε ζητείται γκαρσονιέρα. Δυάρι ζητείται για τη φοιτήτρια κόρη .Η συζήτηση στην είσοδο της πολυκατοικίας μας, όπου ενοικιάζεται γκαρσονιέρα και το ζευγάρι διαφωνεί και διαπληκτίζεται σε έντονο ύφος. Γκαρσονιέρα ή δυάρι;

   Η μαμά : Μα να στριμωχτεί το παιδί σε ένα δωμάτιο; Να μη έχει ένα γραφείο, ένα τραπέζι, δυο πολυθρόνες  να καθίσει με μια φίλη , με έναν φίλο.

  Απορεί ο πατέρας  σε ύφος ελαφρώς έντονο : Μα να σπουδάσει ήρθε στην Πάτρα ή να βρει φίλο;

 Η μαμά : Άσε τις κρυάδες Χρήστο. Δεν εννοώ το παιδί μου να υποφέρει τέσσερα χρόνια σπουδής για να μη δίνεις εσύ 60 ή 70 ευρώ παραπάνω. Που θα τρώει επάνω στο κρεβάτι;

  Ο πατήρ: Ποιο κρεβάτι; Ολόκληρη κουζίνα έχει και μπάνιο με ντους και χωλ να βάλλει δυο καρέκλες κι ένα τραπεζάκι.

  Καθυστερώ όσο μπορώ κάνοντας πως  ψάχνω να βρω τα κλειδιά μου, καθώς η συζήτηση παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον και λίγο – πολύ έχουμε και το κουτσομπολιό στο D N  μας, να μη κρυβόμαστε!

Πίσω από την πλάτη του πάτερ φαμίλια η κόρη σκουντάει τη μαμά, προφανώς για να επιμείνει στην απαίτηση για δυάρι.

  Η μαμά: Τι είναι 60 ευρώ διαφορά. Άσε που θα ερχόμαστε κι εμείς τα καλοκαίρια να κάνουμε τα μπάνια μας.

  Απορεί ξανά ο σύζυγος; Ποια μπάνια Μαρία μου. Το σπίτι μας  στο Βόλο απέχει 50 βήματα ακριβώς από τη θάλασσα και θάρθεις εδώ να κάνεις μπάνια που θέλεις 10 χιλιόμετρα να πας στο Ρίο; Όσο για τα 60 ευρώ  αγνοείς ότι το δυάρι έχει πολύ περισσότερα κοινόχρηστα ,ρεύμα, και ποιος ξέρει τι άλλο; Προχτές πλήρωσα 100 ευρώ για το κινητό της

σε μηνιαία βάση κι αυτό!

  Επιμένει η μαμά με ύφος που δεν επιδέχεται αντίρρηση: Μα Χρήστο μου τι σπουδή να κάνει το παιδί σε ένα δωμάτιο; Που θα βάλλει τον υπολογιστή του, τη βιβλιοθήκη του ;

  Η κόρη :Και το στέρεο μαμά , που θα το βάλω; Που θα ακούω μουσική;

 Ο μπαμπάς αγανακτισμένος σε έντονο ύφος: Χημεία θα σπουδάσεις ή την Άννα Βίσυ και τον Νταλάρα.

  Η κόρη έντονα : Ακου να σου πω μπαμπά. Το στέρεο και την τηλεόραση μου το υποσχεθήκατε. Δε θα φάω τέσσερα χρόνια κλεισμένη σε ένα κελί σαν καλόγρια. Να σπουδάσω-ναι. Αλλά όχι φυλακισμένη. Όλοι οι φοιτητές σε δυάρια μένουν. Τι είμαι εγώ δηλαδή , μούλικο;

-Η μαμά :Καλά σου λέει το παιδί

Αχ μαμά-μαμά !

Λένε πως όταν δυο γυναίκες και ένας άντρας διαπληκτίζονται οι γυναίκες συνασπίζονται αυτομάτως εναντίον του ανδρός. Όταν δύο γυναίκες διαπληκτίζονται  βγάζουν τα άπλυτα η μια της άλλης. Όταν η μαμά και η κόρη θέλουν κάτι, ότι και να πει ο μπαμπάς και όσο δίκιο και να έχει, θα γίνει αυτό που θέλουν αυτές

 Οι τόνοι ανέβηκαν επικίνδυνα. Και οι φωνές τους. Ο σύζυγος κάτι βλαστήμησε «σότο βότσε», στον ίδιο τόνο ανταπάντησε και η…Εύα  Η μικρή μεταχειρίστηκε τα μεγάλα γυναικεία κόλπα. Έκανε πως κλαίει τάχα!!!

  Αναγκάστηκα να ανοίξω επιτέλους την εξώπορτα .Ήδη είχαν καταλάβει ότι παρακολουθούσα  τη διένεξη και προχώρησαν πιο κάτω. Άλλωστε δεν είχε και σημασία η συνέχεια. Ποιος αμφιβάλλει ότι θα ψάχνανε για δυάρι.

  Κράτησα τρεις φράσεις: Ο μπαμπάς : Να σπουδάσεις χημεία ήρθες ή την Άννα Βισυ

  Η μαμά :Πως θα σπουδάσει το παιδί σε ένα δωμάτιο

   Η κόρη ; Όλοι σε δυάρια μένουνε ,τι είμαι εγώ μούλικο;

  Τρεις ηλικίες, τρεις ιδιότητες, μπαμπάς, μαμά , κόρη Και τρεις απόψεις που χαρακτηρίζουν όχι μόνο ηλικίες αλλά και νοοτροπίες.

   Στα αζήτητα οι γκαρσονιέρες που κάποτε γινότανε ανάρπαστες.. Στην εποχή μου – τον καιρό εκείνο τον παλιό ε;-μέναμε σε δωμάτιο στο σπίτι μιας κάποιας που νοίκιαζε δωμάτια-ΔΩΜΑΤΙΑ-για φοιτητές.Δεν υπήρχε ντους, τουαλέτα -λεκάνη μόνο !- Μια κουζίνα κοινή για οικοδεσπότες και ενοκιαστές-ίσια –ίσια για να ζεστάνεις το γάλα ή το τσάι-και το φως -με οικονομία- φώναζε η νοικοκυρά.

   Σήμερα όλοι θέλουν δυάρια. Να φέρουν τους φίλους τους ή τη φίλη τους .Να σπουδάσουν –ναι αλλά με το στέρεο, την τηλεόραση , το κινητό, τον καφέ τους, τα παρτάκια τους και μερικοί και με το αυτοκίνητό τους Ζούμε την ευμάρεια της ανέχειας ή την άνεση των δανεικών ;

   Εγώ, εσείς , εμείς μια κοινωνία που ζει ακόμη το όνειρο μια ψεύτικης ευμάρειας, χωρίς να υποπτεύεται τον εφιάλτη που ακολουθεί και όσο να πεις ήρθε.Ande portas

Δεν ξέρεις τι να ευχηθείς .Εκείνο το άφρον- άφρον-ή να προσευχηθείς Θεέ μου λυπήσου την κληρονομία σου .

                                Σταυρος Ιντζεγιάννης